Yukari.

[Yukari]

---

DANE PERSONALNE

---

IMIĘ: Yukari
NAZWISKO: Hirata
KLAN:

  Ukryty tekst

PRZYNALEŻNOŚĆ: Daishi
WIEK [DATA URODZENIA]: 17 lat, 378 rok n.e.
PŁEĆ: Kunoichi
WZROST | WAGA: 168cm | 57kg
RANGA: Dōkō

---

APARYCJA

---

WYGLĄD: Można by rzec, że Yukari jest bardzo przeciętną istotą. Krótkie, czarne włosy, okalają jej bladą twarzyczkę. Niebieskie oczy świecą w blasku słońca, a uśmiech jest nierozłącznym elementem, towarzyszącym jej każdego dnia. Niegdyś chłopięca wręcz budowa ciała, zaczęła się zmieniać. Już nikt nie mylił Yukari z chłopcem, wręcz przeciwnie. Po latach jej ciało nabrało nieco kobiecego kształtu, delikatnie zarysowany biust i zaokrąglone biodra, były ewidentną zmianą w jej wyglądzie. Teraz była nastolatką, którą mama przekonała do sukienek i kolorów. Dziewczyna była jak kolorowy ptak. Zdała sobie sprawę, że wygląd choć powinien być tylko otoczką, stanowił ważny element w kontaktach międzyludzkich.


UBIÓR:
Z wiekiem Yukari zmienił się styl ubioru. Nie nosiła już sukienek z falbankami, które po cichu zmieniała na spodenki i obszerną koszulkę. Dorosła do momentu, w którym mogła sama decydować o swoim ubiorze. Jednakże przymusy matki, spowodowały, że dziewczyna pokochała kolory. Koszulka, która do złudzenia przypominała kimono, była bardzo zdobna. Czarne elementy miały wyszyte geometryczne wzory, a niebieskie wstawki, luźno opadały na jej biodra. Spodnie, mimo, że bawełniane były dopasowane. Wszystko to było ze sobą połączone materiałowym pasem, do którego przyczepiony był ochraniacz. Ręczna robótka jej matki. Czemu ochraniacz nie znajdował się na czole? Bowiem czupryna czarnowłosej niemalże nachodziła na jej oczy. Jeżeli chodzi o dodatki, to nie było ich wiele, rękawiczki, które miały chronić jej dłonie przed skaleczeniami i kabura na broń znajdująca się na lewym udzie sugerująca, że Yumiko jest osobą leworęczną.

ZNAKI SZCZEGÓLNE: Znamię w kształcie półksiężyca na szyi.

---

OSOBOWOŚĆ

---

CHARAKTER: Dziewczynka, a teraz już młoda kobieta, jest jedynaczką, przez co nie wie co to kłótnia, ani krzyk. Wszystkie spory w domu załatwiało się poprzez rozmowy, dlatego też Yukari jest bardzo spokojną i opanowaną osobą. Słowa przepraszam jak i dziękuję pojawiają się w jej słowniku za często. Nie ma co się dziwić, zadowolenie dwójki rodziców, o całkiem odmiennych charakterach jest bardzo trudne. Ambicja w domu rodzinnym to coś normalnego, ale nie zapominajmy o uśmiechu i szczerości. Szkoda, że z wiekiem życie przedstawia szczerość, jako coś bardzo kruchego...
Każdy ma też wady, które z wiekiem zaczynają się potęgować. Bowiem tam gdzie kończy granica jej spokojnego usposobienia tam zaczyna się złość, krzyk i determinacja... Jeszcze parę lat temu były to zwykłe wybuchy rozpieszczonej dziewczynki, teraz jednak jest to podjudzanie do walki, od której czarnowłosa nie stroni. Można by rzec, że jest buntownicza, przez co często wpada w tarapaty.

NAWYKI: Unoszenie brwi
NINDO: -
HISTORIA: Dziewczynka odkąd pamięta mieszkała na obrzeżach Karmazynowych Szczytów. W małym domku był jej świat. Jej i rodziców, którzy spędzali ze sobą każdą chwilę. Yukari zawsze zastanawiał fakt, czemu dzieci nie mają rodziców, bo przecież jak to możliwe? Kto decyduje o życiu i śmierci, skoro jej tata każdego dnia wracał z pracy do domu, cały i zdrowy. A matka? Ona zawsze krzątała się po kuchni w zwiewnej sukience, tańcząc i podśpiewując swoje nieznane melodie. Byli swoim światem, małym, ale własnym.
Ojciec wracając do domu, zawsze spędzał czas ze swoją dziewczynką, wychodzili na podwórze, by ganiać się i ćwiczyć. Czemu? Bo była tylko dziewczynką, która chciała zaimponować najważniejszemu mężczyźnie w swoim życiu....
Tak mijało beztroskie dzieciństwo Yukari... Śmierć zawsze musi zbierać żniwa w najmniej odpowiednim momencie. Tak było i tym razem. Czy była krew, pot i łzy? Nie, talerze, też nie latały, gdy przyszła wiadomość o jego śmierci. Nie było tradycyjnego płaczu...
Był piękny dzień, gdy mam przyszła do pokoju dziewczynki i powiedziała, że tatuś jest chory. Medycy nie dają szans. Wyrok: wielonarządowość w późnym stadium. Wszystko powoli, zadając ból, umierało. Trwało to niespełna trzy tygodnie. Czarnowłosa każdego dnia szła do szpitala, by uśmiechnąć się do ojca i podzielić dobrym słowem. Był pięknym mężczyzną, z którego uchodziło życie. Każdego dnia było go coraz mniej, waga spadała. Kości policzkowe, niegdyś tak uwydatnione zapadły się... Yukari tego dnia idąc szpitalnym korytarzem usłyszała krzyk swojej matki. Wołała ona imię ojca. Z przerażeniem dziewczynka zaczęła biec do sali, by zobaczyć go po raz ostatni, by zobaczyć jak powoli i po cichu uchodzi z niego życie.
Czy rozumiała? Owszem, wiedziała co właśnie się wydarzyło, zdawała sobie sprawę, że całe jej dotychczasowe życie ulegnie zmianie. Jednakże jedna rzecz została taka sama. Chęć zaimponowania tacie, chęć sprawienia by był dumny...

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Torba, Kabura na broń

  Ukryty tekst

---

ROZLICZENIA

---

PIENIĄDZE:click
PH:click
MISJE:

• D:
  inne- 1,2,3, 4
  
  C -
  B -
  A -
  S -

PREZENT OD ADMINISTRACJI:
-Dwie eleganckie spinki kanzashi, wykonane z pięknie wyrzeźbionego drewna wiśniowego. Taki ozdobnik z daleka pokazuje wysokie pochodzenie posiadaczki: w efekcie, wasza popularność w prowincji z której pochodzicie lekko wzrasta! Kanzashi te są zbudowane tak, że mogą działać jak senbony, gdyby brakło jakichkolwiek innych broni.

[Papyrus]

  Ukryty tekst

[Yukari]

  Ukryty tekst

[Papyrus]

  Ukryty tekst

[Yukari]

  Ukryty tekst

[Papyrus]

No to akcept, miłej gry życzę. I pamiętaj o Avku!

  Ukryty tekst