Plac centralny

[Keizo]

Czy Ryouk mógł pomóc mu bardziej w tej sytuacji? Raczej nie. Wskoczył na wóz, a to dla Keizo było już wystarczająco dobrą wiadomością.

  Ukryty tekst

Gdy dym się rozwiał, chłopak anulował technikę i rozejrzał się. Cały plac powinien być porośnięty trawą jeszcze przez co najmniej pół godziny - wtedy, bez wspomagania chakrą Senju, zapewne uschnie w palącym słońcu pustyni. Ninja nie opuszczał jednak swojej gardy. W każdej kolejnej chwili na miejscu mogły się zjawić kolejne bojówki Musashiego - jednak jeśli będą w takiej formie jak ci tutaj, nie powinni sprawiać większego problemu.
Chłopak rzucił kij w stronę Ryouka - mając nadzieję że go złapie, a nie pozwoli uderzyć się w twarz - po czym podniósł swoją naginatę i tępym końcem uderzył w brzuch jednego z karków.
- Zabieram go z powrotem do Shinrin - powiedział spokojnie, dociskając jeszcze kawałek drewna do pępka mężczyzny. Nie miał zielonego pojęcia jak uda mu się doprowadzić pijaka do Prastarego Lasu. Zapewne będzie musiał wynająć własny wóz. I zabrać Ryoukowi alkohol.
I go związać - dodał w myślach, cały czas wwiercając się wzrokiem w oprycha, czekając aż ten da znak że dotarło.

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

Misja C dla Krejzola i Harumi 25/45 - I śmieszność ciałem się stała... i fabułę dalej popchała.

O ile Keizo zapomni, że miał pilnować wozu i towarów na nim, tak na pewno wskoczenie Ryouka na wóz będzie dobrą wiadomością. Ale jednak miał tego wozu pilnować, A rudy był teraz idealnym sprawcą destrukcji zawartości wozu, ciskając obiektami w dwóch osiłków o IQ kosodrzewiny. Gdyby karki do spóły miały jeden punkt IQ więcej to prawdopodobnie zostaliby straznikami miasta. Wiesz, na twoje babka wróżyła kim może zostać debil, w zależności od tego czy jest tylko ćwierć-debilem czy pół-debilem, w ostateczności idiotą. Sam określ, z kim masz tutaj do czynienia - osobnicy, gdy pojawił się dym, a potem trawa, ani na chwilę nie przestali machać łapami. W powietrzu latały pięści, nogi, wszystko i wszyscy mogli oberwać.
Keizo wyczuł jednego mężczyzne, potem drugiego, jednak nim machnął kijem - wielka, twarda pięść smagnęła go po ramieniu, chybiony cios, ale nieco zabolał. Na szczęście tak dobrze zlokalizowani przeciwnicy nie stanowili żadnego wyzwania. Drewniany kij może i byłby skuteczny, ale jednak kamienny to zupełnie poważniejszy oręż. Kilkanaście potężnych ciosów wystarczyło, na powalenie mężczyzn na glebę. A potem bojowe oświadczenie, że Rudy wraca razem z Keizo do Shinrin.
Dwóch osiłków się na to zgodziło. To znaczy jeden, po drugi upadając pierdolnął głową o wóz i stracił przytomność, rozbijając sobie łeb. Kupiec zaczął uciekać, krzycząc, że zaraz wszystko powie Musashiemu.
Tymczasem z drugiego końca placu centralnego widać dwóch kupców, z którymi Keizo i Harumi przybyli do osady. Jakby tego było mało, na plac wraca i Harumi z kimś nowym.
Kupcy z daleka krzyczą jedno "mamy przejebane." Widzą rzeczy porozrzucane z wozu...

Kupcy krzyczą, by pakować wszystko na wóz.
Kupiec od karków ucieka, krzyczać, że idzie po Musashiego.
Jeden osiłek zalewa się krwią.
Ludzie wokoło są niespokojni, wszędzie nagle wyrosła trawa, leje sie krew. Zbiera się zbiegowisko.
Harumi wraca z jakimś okaleczeńcem.

Robi się ciekawie.

[Kana Yuki]

26/45

Westchnęła słuchając wypowiedzi mężczyzny. Harumi...skąd on...?
- Czekaj, czekaj - wtrąciła z niepewnością w głosie. - Skąd znasz moje imię i kim jesteś?
Uniosła brwi. Nie poznawała go. Dałaby sobie nawet obie nogi i ręce uciąć, że nigdy nie spotkała kogoś takiego. Właściwie... znała niewiele osób, większość z opowieści. Rodzice do piętnastego roku życia trzymali ją pod kluczem, jak kanarka w złotej klatce. To nie było nic złego, absolutnie. Nie odczuwała jakiegoś wyimaginowanego poczucia straty życia czy przygód. Rozwijała się jak reszta dzieci tyle, że we własnym zakresie. No prawie, był jeszcze on. Białowłosy młodzieniec.
[...] Wzruszyła ramionami.
- Masz rację, nie powinniśmy tego robić. Te praktyki wydawały mi się legendami. Nigdy wcześniej się z nimi nie spotkałam, a opowieści.. Cóż, każdy dokłada coś od siebie.
Szczerze żałowała, że w ogóle podnieśli tę głupią misę. Mogli udać, że to jakiś kamyczek i po prostu odjechać. Ale nie! Dobre serce i takie tam.
- Poczekaj - rozłożyła ręce na znak, by mężczyzna dał jej się wytłumaczyć. - Nie mam na myśli... - przerwała na gest mężczyzny - jego żony, a siebie.
W tej chwili odsłoniła pasma włosów skrywające znamię na czole. Kaguya ledwo wiązali klanowy koniec z końcem. Każda kobieta była na wagę złota, trzeba było się mnożyć i troić, by coś z niżem demograficznym zrobić. A mordowanie potencjalnej, przyszłej, ciężarnej nie byłoby zbyt mądrym posunięciem.
[...] Zaprzeczyła rękoma.
- Pal sześć tego rudzielca! Mówię o moim towarzyszu. Również pochodzi z terenów Leśnych. Ale jak tak dalej pójdzie...
Oparła czoło na dłoni kręcąc głową. (ładny opis facepalma)
- To zginie za tego idiotę. - ostatnie słowo wypowiedziała bardzo dosadnie.
Kto normalny przystawia się do cudzej żonki? Dobra, pytanie retoryczne. Ryouk nie był normalny.
- Bywam nierozważna, kilka lat przebywałam poza Pisakami. Wiele... - przerwała wiedząc, że zagłębianie się w dalszą rozmowę może kosztować Keizo nogę, rękę albo życie. - Nieważne. Chodźmy. - rzuciła. ***Wyszli, a wręcz wypadli z Zakazanego Owocu. To nie był bieg, to był istny sprint. Już z oddali można było usłyszeć dźwięki walki, a atmosfera robiła się coraz bardziej gorąca. Cholera, obyś sobie poradził Kei. I oczywiście, Keizo był silny, miał te swoje drewniane sztuczki, ale miasto było opanowane przez Musashiego. Skoro nikt, z wielu ludzi obecnych na placu, nie pisnął nawet słowem o tym, kim jest naczelny czarny charakter wioski, to mieli powód. *** Już po chwili byli prawie obok centrum walk. Wyzwiska, kopnięcia, uderzenia, no istny cyrk. Tylko jakiegoś lwa brakuje, albo pudelków. Do wyboru, do koloru. Karły, osiłki i klauny już mamy. Do tego gwóźdź programu - Ryouk. Jebaniec jeden. Jakby wrzucić go do jeziora w betonowych butach, to i tak pewnie by wypłynął. Takiego to trzeba dusić aż nie stanie się siny. Innej opcji nie ma.
- Tędy! - krzyknęła wskazując na skrót między blokami.
Stanęli tuż przy rozgrywającym się dramacie, prawie jak w pierwszym rzędzie w teatrze. Nic tylko wziąć popcorn i obserwować jak zakończy się ta scena. Wszystko fajnie, ale trza ratować kwiatuszka KEIZO z opresji.
- kurwa - syknęła.
Szybka analiza sytuacji. Tępe spojrzenie na faceta z blizną.
- KEIZO, PAKUJ WALIZĘ! - wydarła się tak, jak najgłośniej potrafiła. W tym chaosie i tak ledwo cokolwiek było słyszalne.
Natychmiastowo podbiegła do wozu i bez większego przemyślenia wrzucała na niego wszystko, co wydało jej się własnością kupców. Po skończonym ładowania na wóz wszystkiego, co się tylko dało wskoczyła na wóz. Kupcy, jak to kupcy, uciekali jak szczury z tonącego statku, byle bezpiecznie dotrzeć do celu. Nikt ich za to nie winił, a nawet rozumiał.
Najchętniej wyrzuciłaby to amebiątko, ryouka z wozu. Tak też powinna zrobić, bo jeśli nie... to kto się za nią wstawi? Kto w wiosce wybaczy? Skończy jako wyrzutek - naciągając na łeb kaptur, brudząc się sadzą, chowając wszelkie znamiona tego, że kiedykolwiek ktoś taki jak "Harumi" istniał. Do tego dorzuć codzienne zdrowaśki o to, by nikt jej nie rozpoznał. Chwalmy Pana za jego wspaniałe pomysły męczenia ludzi, o Jasności!
- Powinniśmy go zostawić. To się źle skończy! Bardzo, kurwa, źle - wycedziła przez zęby nim wóz ruszył. Decyzja należała do Keizo i jej wybawcy. Co zrobią?

[Keizo]

- Nie ma mowy - powiedział Keizo do Harumi, patrząc na nią przepraszającym wzrokiem i składając pieczęcie do Bunshina no Jutsu. Chaos był ich teraz najlepszym sprzymierzeńcem. Rozesłał dookoła kilka klonów - dokładnie szóstkę - wydając im rozkaz by rozbiegli się na wszystkie strony, odciągając uwagę do wozu.
Keizo wrzasnął na kupców by się pośpieszyli po czym sam wskoczył na pakę, nie zastanawiając się nad tym czy jeszcze jakieś towary nie zostały zebrane. Teoretycznie, Ryouk przez krótką chwilę walki nie mógł zrobić ZBYT dużych szkód - a nic nie zostało przecież jeszcze wypakowane, nie musieli się więc martwić zbieraniem większości rzeczy.
Będąc już na wozie, Senju kazał kupcom ruszać jak najszybciej w stronę bramy.
- Pokryję wszelkie straty - powiedział, jednocześnie łapiąc pijaka za ramiona i usadawiając go na podłodze - A teraz będziesz grzeczny - rzekł do niego ninja i wpakował mu pięść w brzuch. Nie mógł im teraz przeszkadzać, jeśli mieli bez problemu dotrzeć do Shinrin.
Chłopak odwrócił się do Harumi.
- Muszę dostać się do innej karawany albo kupców - sapnął śpiesznie, obserwując jednocześnie czy ktoś zaczyna ich ścigać - Tam zmienimy nasz wygląd i odstawię go do Hayashimury, czy tego chce czy nie - powiedział jeszcze, zerkając na Senju którego widocznie od dawna nie było w rodzinnych stronach.
Jeżeli ktoś ich gonił (i zbliżał się), Keizo postanowił stworzyć zaporę z czterech ziemnych kolców - może nie była zbyt twarda, jednak powinna ich zająć na krótką chwilę.

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

Misja C dla Krejzola i Harumi 28/45 - I śmieszność ciałem się stała... i fabułę dalej popchała.

I teraz moi drodzy zaczynamy się bawić. Zacznijmy od Harumi.
Kiedy kobieta imieniem Harumi, piękny białowłosy kwiat pustyni odkryła, że mężczyzny nie zna, a on ją wydaje się tak - skoro zna jej imię i chce ją chronić, postanowiła go spytać. Całkowicie oczywiste i normalne w tym momencie zachowanie, prawda? Oczywiście, że tak. Męzczyzna uśmiechnął się słabo, lecz dość... ciepło i szeroko, a blizna nieładnie ułożyła się w łuk razem z jego twarzą, nadając mu dość paskudnego wyglądu.
-Ty mnie nie znasz, pewnie. Jin za to dużo mi o Tobie opowiadał. Przyjaźniliśmy się, a ty byłaś jego oczkiem w głowie przez wiele lat. Czuł się niczym twój starszy brat, z dumą opowiadając o wszystkim co robisz, o wszystkim, co kolejno osiągasz, jakby opowiadał o swoim dziecku. Chociaż momentami przesadzał, wróżąc, że będzie z Ciebie najpiękniejsza Kunoichi w Sabishi. - mężczyzna zagwizdał nieco zawadiacko. - Jednak jak spotkam Jina muszę mu przyznać, że i w tym miał rację.
Mężczyzna dopiero gdy Harumi wytłumaczyła mu swoje słowa zrozumiał o co jej chodziło. Ujrzał oznaczenie, że i ona jest Kaguya.
-O kurwa. Jin nigdy nie powiedział słowa o twoim kekkei genkai, myślałem, że nie odziedziczyłaś żadnego limitu krwi. Krył się z twoim kekkei genkai chyba nawet bardziej niż ze swoim. Znasz człowieka dziesięć lat i nie wiesz co potrafi. Smutne, co? - Próbował szybko zmienić temat, uciekać od tematu który stał się grzązki tylko dlatego, że On po prostu, mówiąc kulturalnie, nie ogarnął o co chodziło Harumi. Kiedy jednak ona przyznała, że w drugim przypadku też się pomylił, już chciał się tłumaczyć, ale gdy dodała, że Keizo pochodzi z terenów leśnych.
-Nie mów, że jest z rodu Senju jak Ryouk. Bardzo, BARDZO NIE DOBRZE. Musashi będzie podżegał do konfliktu, wynajmie najemników. Bardzo, bardzo źle... Jak to załagodzić?! Jak coś na to zaradzić?! KURWA, CZEMU TY MUSISZ BYĆ KAGUYĄ, RYOUK SENJU, MUSASHI KAGUYĄ i TWÓJ TOWARZYSZ SENJU?! Przecież gorzej to już chyba być nie mogło!!! - On nie mówił. On wrzeszczał, z przejęcia. Zaczął opukiwać kieszenie swojej kamizelki w poszukiwaniu czegoś. W drodzę na plac, do Keizo i Ryouka, mężczyzna zdążył z elementów fundo, kamy i łańcucha stworzyć pełnoprawną kusarigamę z obciążnikiem fundo.
Kiedy pojawili się na placu, zastali kupców, Keizo i Ryouka. Ryouk szybko został wykluczony z gry ciosem w brzuch, osłabione upałem ciało nie stawiało zbyt wielkiego oporu. Pięść weszła jak w masło, odbierając oddech, a ból zerwał styki i film pasożyta zawadiaki wyłączony. Już w tej chwili nic więcej nie pośpiewa sobie.

Harumi chciała uciekać. Tym wozem.
Kupcy pozbierali porozrzucane przez Ryouka rzeczy, na ten wóz.
Keizo chce wracać do Hayashimury, ale nie tym wozem.
Keizo usadowił pijaka, na tym wozie.

Właśnie, kurwa, co z tym wozem? Ktoś zeskoczył z dachu. Jegomość w kamizelce, samej na gołe ciało, krótkich spodenkach i sandałach, z bandaną na głowie. Ciemna skóra, czarne oczy, pare blizn tu i tam, ale dość szczupły oprócz dość muskularnych nóg. Wylądował z gracją kilka metrów przed grupą, dotykając dłonią ziemi. Wóz wystrzelił razem z Ryoukiem na kilkanaście metrów w górę. Po prostu ziemia, kilka metrów na kilka metrów, z gracją się uniosła do góry jakby ktoś, jakby duże dziecko wypchnęło klocek ze swojej zabaweczki.

Kupcy głośno przełknęli ślinę.
-Ludzie Musashiego już tu są. - Jęknął jeden z nich, łapiąc drugiego za ramię i rzucając się za kamienny słup. Oprócz Pana, który z dachu zeskoczył, na dachu stoi jeszcze dwójka, dając trójkę przeciwników. Jeden z nich dzierży łuk z trzema strzałami napiętymi na swojej cięciwie. Bron wycelowana w grupkę. Obok niego stoi człowiek rozcierający dłonie, gotów do składania pieczęci, w lekkich i zwiewnych szatach.
-No, robaczki. Nasz szef chce z wami pogadać, kulturalnie, grzecznie, a wy co, chcecie wozem, jak szczury ze statku na Kami no hikage uciekać?! - Rzucił donośnym głosem. Ludzie, widząc co się świeci, rozbiegli się. A może pobiegli po straż? Tak czy siak, do straży dość daleko, a to może być kwestia nastu sekund. Kwestia życia i śmierci.
Chłopak z blizną, bardzo kulturalnie przesunął się w stronę Keizo, nie spuszczając z oka wrogów. Przekazał mu za plecami małą kulkę. Kulkę odnawiającą czakrę. Jeśli czegoś się nauczył podrózując w okolicach prastarego lasu, to tego, że techniki Senju nie są oszczędne w czakrze, ale efektowne. A w tej walce przyda się pełnia możliwości.
-Ty, nie ruszaj się! - Krzyknął łucznik, wypuszczając strzały, które z dużą precyzją wylądowały pod stopami chłopaka ze szramą.
-A teraz grzecznie odłóżcie wszelką broń, położcie się na ziemi twarzami do dołu, łapki na plecy, my was zwiążemy i zabierzemy na rozmowę kwalifikacyjną z Musashim-dono. Dobry układ? - Spytał ten, w zwiewnych szatach, blondyn o krótkich włosach i nieco karmelowej karnacji, uzupełniający łucznika z długimi włosami spiętymi na cebulkę, wyjątkowo zadbaną, czarną cebulę, ładnie pasująca do czerwonego stroju z lekkim pancerzem.

[Keizo]

To, co działo się na placu wyglądało niezbyt optymistycznie, szczególnie że trójka przeciwników wyglądała na takich, którzy wiedzą co robić z trzymaną przez nich bronią. Jakby się nad tym zastanowić, Senju nigdy nawet nie widział walczącej Harumi.
- Nie ma powodu do walki - krzyknął Senju, wyciągając przed siebie naginatę i powoli kucając.
Troszkę jest.
- Tylko spokojnie - dodał, kładąc broń i patrząc na ludzi Musashiego.
Doton. Łucznik. Nie wiadomo - ocenił możliwości przeciwników i szybko układając w głowie plan. Nie mógł teraz polegać na geniuszu taktycznym Harumi, gdyż po kilku słowach które nie spodobałyby się ich oponentom zapewne skończyłaby ze strzałą w krtani.
Chłopak przejechał lewą dłonią po piasku przed nim, w prawej trzymając otrzymaną pigułkę. Przed nim, Harumi oraz nieznajomym z którym przybyła białowłosa wystrzeliła obronna kopuła, która powinna dać im kilka chwil na... właśnie, na co?
Keizo szybko przełknął kulkę, mając nadzieję że odnowi jego chakrę, a nie spowoduje wymioty lub coś gorszego. Gdy chłopak poczuł już przypływ energii - o ile po prostu nie oddał na ziemię zawartości swojego żołądka - zrobił coś, na co miał ochotę od dawna - przedtem założył na plecy jednak upuszczoną wcześniej naginatę.
Trzy pieczęcie wystarczyły, by z pleców chłopaka wyrosły jego drewniane odpowiedniki. Cała czwórka, które oczywiście nie mieściła się już za obronną kopułą. Senju skinął im tylko głowami. Czas przejść do kontrofensywy.
Piątka Keizo - z oryginałem włącznie - wyskoczyła zza bariery, z wyciągniętymi naginatami biegnąć w stronę przeciwników. Chłopak nie uważał że był szybszy od strzały wypuszczonej z łuku mężczyzny, dlatego nie tylko rozproszył eskadrę (przeciwnik miał wtedy tylko 1/5 szans na trafienie oryginału, co nie znaczy że będzie próbował wykonywać uniku) ale pobiegł wraz z nimi w stronę budynku na którego dachu pozycję mieli ludzie Musashiego - skrócenie dystansu do łucznika i plującego jutsu mężczyzny było teraz ich najlepszym wyborem. Musiał wierzyć że Harumi i nieznajomy choć zatrzymają użytkownika Dotonu - i nie dadzą się zabić.
Senju pamiętał także o tym by unikać jutsu drugiego mężczyzny, jednak ewentualna kula ognia powinna być łatwiejsza do zauważenia i reakcji niż szybko mknąca strzała.
Ich planem było wejście na dach - biegnąc oczywiście po ścianach - i zaatakowanie tam mężczyzn, tnąc ich piątka naginat. Ze skróceniem dystansu także nie będzie problemu, Keizo w końcu po coś miał kilka metrów łańcucha na swojej broni.

  Ukryty tekst

[Kana Yuki]

[...] Pokręciła głową. Kolejny przyjaciel rodziny pilnujący "zbiegłego" ptaszka? Nie... Wtedy inaczej mówił by o seniorze rodu. Kimże jest ten mężczyzna? Ponownie zlustrowała rozmówcę licząc, że jednak przypomni sobie cokolwiek w ten ułamek sekundy. Wytrzeszczyła oczy z niedowierzania.
[...] J-Jin? - zająknęła się.
Podbródek drgał jej od chęci powiedzenia czegoś więcej, niż trzy litery złożone w imię. Nie umiała. W jednym momencie obudziły się wszystkie wspomnienia, przed oczami rozłożyła się klisza obrazów z dzieciństwa i wczesnego okresu nastoletniego, tak bardzo za nim tęskniła. Za tą głupią gębą i jeszcze bardziej zidiociałymi żarcikami. Cała magia w tych pięknych momentach i dopiero teraz rozumianych nauk.
Nawet teraz wie, że mam kłopoty. Jest w wiosce i o wszystkim wie! Na pewno! Prawie moi mili, prawie. Gdyby usunąć fragment o określonym położeniu... To ckliwa myśl zgadzałaby się w około 20%, a to i tak dobrze.
[...] Poczerwieniała. Głupi Jin-sama. Czerwone rumieńce przyozdobiły policzki Harumi. Nie była fałszywie skromna, w żadnym wypadku. Ona po prostu dopiero zaczynała zdawać sobie sprawę, że to nie gadanie ciotki Grażynki, a realny komplement. I będzie ich coraz więcej.
[...] - On... Chronił mnie - kąciki jej ust wykrzywiły się w nieznacznym uśmiechu.
- W końcu za to mu płacili.
W jej głosie można było wyczuć gorycz.
Im starsza była tym bardziej utwierdzała się w fakcie, że chłopak miał interes w tym, by nie spadł jej włos z głowy. W końcu, nie odezwał się ani razu mimo, że dziewczyna słała listy do domu. Gdyby wiedziała, że ojciec darł każdy z nich na malusieńkie strzępki... Cóż, myślałaby zgoła inaczej. Wbrew temu, co kłębiło się w jej duszy, wciąż żywiła do niego silną więź. Coś na wzór tej z rodzeństwem.
[...] Dopiero w tym momencie zdała sobie sprawę jak ważną decyzję teraz podejmuje; wyprzeć się rodu, wystąpić przeciwko niemu. W najlepszym przypadku zostanie przegnana z rodzinnej osady. W najlepszym, trzeba wyraźnie pokreślić.
Została wychowana w domu o niesamowitym podłożu tradycji, a jeszcze większej dbałości o ich pielęgnację. Nie będzie tu ckliwej historyjki o tym, jak rodzice poświęcają się dla ukochanej córki, a książę z bajki (pustyni?) przyjeżdża na pisakowym koniku i odjeżdżają siną w dal w stronę tęczy. Zawiedzeni? Trudno, życie. Pobladła zaciskając gwałtownie szczękę.
[...] - Cholera, wiesz co to znaczy? - ścisnęła pięść - Jeśli pomogę któremukolwiek z nich, to będę musiała stąd wiać.
Nie miała w zanadrzu żadnego wygiętego scyzoryka, noża do filetowania ryb, ani tym bardziej cudownego sposobu na pogodzenie zwaśnionego pożądającego żony bliźniego swego i rogacza. Ledwie przybyłam i już mam stąd wyjeżdżać? Cu-do-wnie.
- Nie mam dokąd, wszelkie możliwości skończą się na rodzinie, albo znajomych rodziców. Nie schowam się przecież w karton po jakimś kloszardzie!
Nerwowo przygryzała wargę wiedząc, że czas na decyzję mija. Keizo został sam z wyjcem i zbirami, a kolejne sekundy są nieubłaganie wystukiwane przez zegar wiszący na ścianie.
- Ah, jebać to!
Wrzasnęła. Życiowe motto, a jak! Partnera nie zostawi, splamiłaby swoje własne, wewnętrzne, moralne zasady. W całej tej sytuacji pozostawało jej odwalić pielgrzymkę do Częstochowy na kolanach i błagać jasność o minimum litości. W obliczu następstw wygnanie z wioski nie brzmiało tak znowu koszmarnie. No, może troszeczkę. Tak tyci tyci. *** Wóz wystrzelił w górę, kręcąc się przy tym jak zabawkowy bączek. Razem z Ryoukem na pokładzie.No i świetnie, wóz nie ruszy bo najprawdopodobniej szyny nie były równe, albo tak jak mówiłam we wcześniejszym wejściu szyny były złe, a podwozie... też złe. Jej twarz przybrała na złowrogim wyrazie. Co za kutasy! Cedziła w myślach.
Trzech przeciwników - dwóch na dachu i jeden przed nimi. Brawo Keizo, brawo Haru. Jesteście uwięzieni w rogu jakieś rzeźni jak gruby świniak. Time to party! Gdyby mogła, odłożyłaby broń. Póki co jedyną "zabójczą" bronią mógłby być but - prawy, albo lewy. Do wyboru, jak kto woli. Najchętniej odpyskowałaby pustym jak bęben nikczemnikom, ale nie oszukujmy się, skończyłaby ze strzałą w oku, a życie jej - jeszcze - miłe. Stała jak wryta. Strach nawet poruszyć małym palcem u nogi. Jeden zły ruch i... No i kopuła kochani, drewniana kopułka właśnie wyrosła przed oczyma trójki shinobi. Pchanie się razem w ogień walki wraz z Keizo nie byłoby zbyt mądre. I o ile walczyć uwielbiała, w końcu tak została wychowana, tak ginąć w wieku dziewiętnastu lat, pośrodku wioski już niekoniecznie. Nie miała zbyt szerokiego wachlarza umiejętności do wyboru. No, ale głupi ma szczęście. A czasem nawet partnera do obrony.
- Osłaniaj mnie - syknęła do mężczyzny z blizną.
Ten powinien ruszyć pierwszy i odwrócić uwagę użytkownika Dotonu. W chwilą, gdy podwładny Musashiego skupi się na atakującym go, prawdopodobnie w zwarciu, mężczyźnie dziewczyna wyskoczy w górę, zza mężczyzny - uprzednio przesyłając chakrę Raitonu do swych nóg - i wyceluje bezpośrednio w głowę. Błysk powinien oślepić oponenta.
Osłaniający dziewczynę mężczyzna sporo ułatwiał; Harumi mogła ograniczyć defensywę do minimum. Następnie, jeśli uda jej się nieco wyłamać mężczyznę z równowagi ugnie jedną nogę, zaś drugą wyprowadzi low kick na stopy przeciwnika.

CHAKRA

89/103%

ATRYBUTY PODSTAWOWE

SIŁA 40
WYTRZYMAŁOŚĆ 30
SZYBKOŚĆ 51
PERCEPCJA 30
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1
SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 151

UŻYTE TECHNIKI

Nazwa

Konoha Reppū

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Podczas wykonywania techniki: +10 Szybkości.

Opis Proste uderzenie, zwalające przeciwnika z nóg. Gdy ktoś się zbliży na odległość nogi, użytkownik obraca się, uginając jedną nogę, zaś drugą wyprowadzając low kick na stopy przeciwnika. Poprawnie wykonana sprawia, że oponent ląduje na ziemi, wystawiony na dalsze uderzenia. Technika jest prosta do opanowania, wymaga ona jednak trochę doświadczenia, by móc wybrać idealny moment na jej wyprowadzenie.

Nazwa

Konoha Daisenkō

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Znajomość Konoha Senpū|Podczas wykonywania techniki: +20 Szybkości.

Opis Proste rozszerzenie techniki Konoha Senpū, tym razem jest ono jednak skierowane w inną stronę. W tym wypadku, gdy jesteśmy w powietrzu, wykonujemy kopniak wycelowany bezpośrednio w głowę lub szyję oponenta. Ze względu na to, że dodatkowo wysyłamy do nogi chakrę, pojawia się delikatny błysk, który może utrudnić przeciwnikowi unik (musi zmrużyć oczy). Po udanym uderzeniu przeciwnik najczęściej pada oszołomiony.

Nazwa

Raiton: Dendō Hando

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za cios)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Podstawowa technika Raitonu, idealna dla shinobi którzy dodatkowo specjalizują się w Taijutsu. Użytkownik przesyła chakrę Raitonu do swoich pięści lub nóg, a następnie uwalnia ją. Efektem tego jest wzmocnienie za pomocą błyskawic kończyn użytkownika, dzięki czemu podczas walki wręcz zadaje się obrażenia nie tylko fizyczne, ale również elektryczne. Bardzo niebezpieczne przeciwko użytkownikom Suitonu. Za pomocą tej techniki można również naładować elektrycznie trzymane przez siebie przedmioty (o ile są przewodnikami).

[Hitsukejin Shiga]

Misja C dla Krejzola i Harumi 31/45 - I śmieszność ciałem się stała... i fabułę dalej popchała.

Keizo - Postanowiłeś po raz pierwszy nieco zaufać Harumi i powierzyć jej przeciwnika do poradzenia sobie. W końcu, koniec końców, jest ich siła złego na jednego, dwójka przeciwko jednemu czy jak to tam szło. Najpierw zrobiłeś kopułkę, a niemałże od razu słyszysz jak w kopułkę wbijają się strzały. Ale spełniła swoje zadanie, prawda? W tym momencie gdy pojawiły się klony, pojawiły się także strzały. Jeden z klonów okazał się być klonem stosunkowo szybko, bo gdy tylko wyłoniła się grupa wspaniałych zza kopuły, od razu podwójna strzała trafiła klona w głowę, zakańczając jego udawanie prawdziwego Krejzola, przeciwnik wiedział, że łukiem nie ma sensu ostrzeliwać bunshina. Piątka pognała za to dzielnie w stronę dachu. Wbiegnięcie na ścianę też stosunkowo się udało, oprócz tego, że przez szarżę odpadły kolejne dwa cele, zaklasyfikowane jako klony. Co jest smutne? Łucznik już dyszy, jak maratończyk po zbyt długim biegu. Wypuszczanie... kilkunastu strzał wymierzonych w nieudany sposób... nie, wróć. Udane, bo trafiły głównie w okolice głowy i serca celu, tylko cel niestety był drewniany i się nie przejął tym, tak jak przejąć się powinien. Tak, to jest ważne, obecność klonów pokonało ostrzeliwanie w sposób niemalże przez łucznika, który wystrzelał połowę swojego kołczanu. W momencie jednak gdy Keizole wbiegły na dach, ujrzały, jak mężczyzna w szatach wypuszcza bombkę dymną z ust. Dym eksploduje, zamykając dach w całunie niepewności... Ciosy trafiły na coś... dziwnego? Na drewno?

Harumi - Blizna zrobił, co kazałaś. Kazałaś mu cię osłaniać, przed przeciwnikiem, więc zeskoczył z wniesienia, zadając cios najpierw fundo, potem Kamą, oba uniknięte przez dotonowca. Jednak sam fakt, że musiał unikać spowodował że był dość rozproszony byś wyskoczyła za niego i uderzyła go - jednak nie w głowę, a w plecy - a potem podcięła. W sumie jednak to się na wiele nie zdało. Mężczyzna... posłusznie dał się przewrócić, padł na plecy, złożył jedną pieczęć i rozłożył łapki szeroko. A wtedy nastąpiło apogeum. Nepalska, nie wróć, Sabishańska ziemia poczęła swój koncert. Zaczęła napierdalać. Trząść się, bujać. W sekundę zaliczyliście glebę, a wstanie jest niemalże niemożliwe. Zostaje żałosne czołganie się.

Podsumowanie sytuacji.
Człowiek w zwiewnych szatach podmienił się za beczkę przy karczmie, stoi teraz na poziomie ziemi, jakieś dwadzieścia metrów od waszej grupy. Łucznik podmienił się za dużą skrzynię na wozie obok Ryouka, więc teraz stoi w odległości dziesięciu metrów od Keizo i dwóch klonów oraz dwóch metrów w odległości od leżących Harumi, Blizny i Dotonowca - ma przewage, że jest na wzniesieniu i na zasięg ręki... nieprzytomnego, bo powalonego przez Keizo Ryouka. Ignoruje go na razie.
Dotonowiec leży i napierdala nepalską ziemią, podtrzymując swoją cudowną dotonową technikę...

Kiedy tylko opadnie dym, a Keizo zacznie szukać przeciwników wzrokiem ujrzy.... w sumie głównie rozbawionego mężczyznę w szatach i to, że on sapie, zmęczony. A wiecie co jeszcze jest słabe? To, że Keizo zapada się pod ziemie, wtapiając się w warstwę piachu na dachu, unieruchomiony jak ostatnia parówa. Dałeś się złapać w pułapkę, stary, myślałeś, że dwóch zasięgowców da się tak łatwo poskromić? Twoje wszystkie cztery klony mają sterczące z ciała strzały, przez co przeciwnik doskonale wie, że nie ma sensu ich ostrzeliwać.. I obaj skupiają się tylko na Tobie.

Harumi Blizna już ci nic nie odpowiedział, rzucił jedynie, że "pogadacie po wszystkim". Na razie leżysz, metr od dotonowca z jednej strony, a Blizna z drugiej... Miota wami jak dzikimi. Żeby ujrzeć Keizo musiałabyś się przekręcić na plecy i w jego stronę, a to cenny czas i cenne ruchy gdy wszystko tańczy.

[Keizo]

Okej, wszystko okej - pomyślał Keizo, powoli zapadając się pod ziemię. Rozkazał klonom zeskoczyć z dachu i ruszyć na pomoc Harumi - ich zadaniem było zaatakowanie łucznika oraz używającego dziwnej techniki mężczyzny, samemu zaś wspierając nie tylko siebie w poruszaniu się po trzęsącej się glebie, ale też mając do dyspozycji naginaty, mogące posłużyć za laski. Strzały i tak nie będą miały zbyt wielkiego sensu w atakowaniu drewnianych celów.
Pozostała jeszcze jednak rola oryginału. Uznał, że jego zadaniem było zlikwidowanie trzeciego mężczyzny używającego dziwnych jutsu, wciągających ludzi pod ziemię. Co młody Senju mógł zrobić w takiej sytuacji?
Postanowił popłynąć z prądem. Nabrał powietrza w płuca i użył techniki, pozwalającej mu na podróż pod ziemią. Przygotował się na wylądowanie na podłodze w domu poniżej, jednak nawet tam kontynuował technikę i zapadł się pod powierzchnię. Podziemną drogą zaczął dążyć w stronę karczmy, chcąc zaatakować tam problematyczną osobę i przebić ją po prostu naginatą.

  Ukryty tekst

[Kana Yuki]

33/45

Poznany chwilę wcześniej mężczyzna posłusznie wykonał polecenie białowłosej. Gołym okiem było widać, że niejedną potyczkę w swoim życiu stoczył. Zwycięsko lub mniej. Blizna odciągnął uwagę przeciwnika pozwalając Harumi na zadanie ciosów. Co prawda skutecznych, jednak nie pozwoliło to na usunięcie przeszkody. Powalony antagonista wykorzystał jedną z wielu technik. Ziemia natychmiast wprawiła się w ruch. Dziewczyna próbowała złapać równowagę, jednakże było to niemożliwe. Grunt trząsł się jak nastolatki przed koncertem Justina Biebera. Szanse na to, by którekolwiek z leżącej dwójki, wstało są znikome. Na pewno nie bez pomocy osoby trzeciej. Świetnie, może jeszcze zrzucę z siebie łachy i zacznę się opalać skoro tak już leżę? Szczęście w nieszczęściu, że mężczyzna musiał podtrzymywać technikę. Czołgać się, czy leżeć i czekać na zbawienie pańskie?
Szybka modlitwa o pomyślność i rozpoczynamy życie gąsienicy. Powolne, marne kręcenie cielskiem i podciąganie się rękoma. Dotonowiec leży podtrzymując technikę, toteż naszego przyszłego motylka nie widzi. Im bliżej epicentrum, tym drgania są mniejsze. Logiczne, prawda?
***Jeśli uda jej się znaleźć przy przeciwniku doskoczy do niego, wysuwając przed siebie zgiętą rękę, a z miejsca na wysokości łokcia wysunie się ostro zakończona kość, a wraz z nią 7 innych, równie zabójczych, wystających z barków ud oraz dłoni. Uderzenie nastąpi niemal od razu kierując się na tors oponenta w okolice szyi. To bardzo ważne miejsce na ciele człowieka - aorta, te sprawy. Ferwor walki skutecznie zabijał w niej wszelkie pokłady empatii i współczucia. Być może nie byłaby skłonna atakować i ranić kogokolwiek, jednak to on podżegał do pojedynku.

CHAKRA

75/103%

ATRYBUTY PODSTAWOWE

SIŁA 40
WYTRZYMAŁOŚĆ 30
SZYBKOŚĆ 51
PERCEPCJA 30
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1
SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 151

UŻYTE TECHNIKI

Nazwa

Konoha Kaiganshō

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Podczas wykonywania techniki: +10 Szybkości i +10 Siły.

Opis Silne uderzenie, wykonywane łokciem. Tym razem użytkownik doskakuje do oponenta, wysuwając przed siebie zgiętą rękę. Uderzenie następuje niemal od razu, w dowolne miejsce na ciele przeciwnika. Cios jest dosyć bolesny ze względu na to, że cały impet nabrany w doskoku przechodzi na łokieć, a następnie jest przekierowywany na przeciwnika. Technika idealna na sytuacje, gdy przeciwnik zachodzi nas od boku lub od tyłu.

Nazwa

Yanagi no Mai

Pieczęci

Brak

Zasięg

Długość kości

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 8 wysunięć)
Koszt naliczany jest tylko za wysuwanie kości, "chowanie" ich jest darmowe.

Dodatkowe

+10 szybkość

Opis Pierwszy z tańców bojowych Kaguya, stanowiący preludium do kolejnych, coraz potężniejszych ruchów. Yanagi no Mai pozwala na gwałtowne wysuwanie ostro zakończonych kości z niektórych punktów ciała - dłoni, łokci, barków i ud. Maksymalnie wychodzi więc osiem szpikulców służących do ataku jak i obrony. Co więcej, technika pozwala też na równie gwałtowne wsunięcie ich z powrotem bez śladu. Dzięki temu jutsu Kaguya staje się niezwykle nieprzewidywalnym przeciwnikiem, którego ciężko jest zaatakować bez ryzyka nadziania się na kolce. Długość tych nietypowych broni oscyluje w okolicach czterdziestu centymetrów. Oczywiście, w przypadku posiadania kolców z dłoni nie można składać pieczęci.

[Hitsukejin Shiga]

Misja C dla Krejzola i Harumi 34/45 - I śmieszność ciałem się stała... i fabułę dalej popchała.

Pamiętając oczywiście o tym, że prawdopodobnie nic nie jest okej. Klony popędziły na pomoc, po dwa do łucznika i człowieka w szatach i dwa w stronę dotonowca i Harumi z Blizną. Niestety percepcja ich nie okazała się na tyle rozwinięta, żeby mogły się dostosować do tańczącen nepalskiej ziemi Sabishi. Zbliżenie się do dotonowca wybiło je z równowagi i już po krótkiej chwili nawet klony Keizo leżały i pozostało im jedynie smutne opalanie się w pięknym słońcu Sabishi!
Krejzo tymczasem, jak typowy krejzi drejk, postanowił popłynąć ziemią. Tak, wciąga go piach, a koleś płynie ziemią. Wariat. Oprócz tego, że nie płynie ziemią. Technika nie zadziałała. Nie mając ziemi pod stopami, bo w końcu stoi na dachu budynku, sztucznym tworze, nie może się zanużyć. Keizo zobaczył mężczyznę w zwiewnych szatach i to, że on coś znów szykuje. Przygotował się do podrózy piętro niżej, a potem pod karczmę...
Oprócz tego, że w tym czasie zapadł sie po kolana, ale nie spadł pietro niżej. Jest tam gdzie stał, zakopany w piachu. A żeby było śmieszniej, niebo rozświetliła ognista katastrooofa! Wielka, gigantyczna ognista kula pojawiła się na Niebie i bardzo szybko pędzi w stronę Keizo.

Harumi, niczym dzielna gąsienica, opanowana ferworem walki postanowiła mordować. Nie myślała teraz o nikim i o niczym, odczuwała złość i chciała zlikwidować główny powód tej właśnie złości. Doczołgała się do dotonowca, który ani chybi by ją zauważył, gdyby nie to, że doczołgał się do niego także Blizna i gryzie go w but. Dokladnie, gryzie go w but. A i dwa przewracające się klony Keizo dość dobrze odwróciły uwagę...
Cios doszedł. Słysząc ruch i widząc ruch kątem oka, dotonowiec przerwał technikę jedynie pieczętując swój los. Jedyne co zdążył zrobić, to złożyć jedną pieczęć - a dwa kamienne kolce wystrzeliły po bokach Harumi kalecząc jej bok i ramie dość głęboko, ale nie w sposób zagrażający życiu. A mężczyzna? No, nie zrobi więcej kolców bo właśnie kość Harumi przebiła aortę mężczyzny i wykrwawia się on w niesamowitym tempie, próbuje łapać kość, tamować krew...
Ale to raczej sekundy. Łucznik krzyczy coś niezrozumiałego i mierzy w Harumi, naciągając na łuk znów trzy strzały.

[Keizo]

Jakby jutsu Dotonu było za mało, to dodatkowo w stronę Keizo leciała olbrzymia kula ognia. Wyglądała tak, jakby była w stanie zniszczyć nie tylko doko klanu Senju, ale przy okazji zmieść z powierzchni ziemi ćwierć osady, Harumi i samego rzucającego. Czy Musashi byłby w stanie - dla złapania pijaka Ryouka - poświęcić zapewne całkiem sporą część swoich wpływów? A przede wszystkim, jaka była szansa że podrzędny mafiozo mógł zatrudnić tak prominentnego ninja, który wyglądał jakby był w stanie używać jutsu rangi co najmniej A?
Zostawiając jednak na chwilę Keizo-oryginał i jego przypominanie sobie wszystkich znanych mu jutsu Dotonu - a chłopak co nieco wiedział o owym żywiole - przejdźmy na chwilę do jego klonów, które nie musiały już przecież łapać równowagi przez jutsu martwego już ninja. Dwójka klonów mogła bez problemu rzucić się na łucznika, który nie powinien być daleko - w razie potrzeby pomagając sobie łańcuchami zainstalowanymi na naginatach. Powinni być w stanie odwrócić jego uwagę od Harumi na tyle długo, by dziewczyna mogła się nieco pozbierać. Zadaniem drugiej pary bunshinów było skoczenie w stronę drugiego przeciwnika - tego od wielkiej kuli ognia - i zaatakowanie właśnie jego.
Tymczasem oryginał postanowił zrobić dwie rzeczy. Po pierwsze, przyzwać kamienną kopułę, która powinna choć nieco ochronić go przed płomieniami. Po drugie, po przeczesaniu swojej wiedzy na temat niskopoziomowych jutsu Dotonu oraz możliwości oprychów jakiegoś lokalnego kacyka, postanowił wykonać proste Kai. W tej sytuacji i tak nic nie tracił - a to, że był w genjutsu było całkiem prawdopodobne.

  Ukryty tekst

[Kana Yuki]

36/45
Pozostawione w tyle drewniane klony tańcowały już w pustynnym słońcu. Podskakiwały rytmicznie w górę i w dół. Wyglądało to co najmniej tak, jakby odbijały się od trampoliny. Doprawdy zabawne.
Była skoncentrowana na zadaniu, wszelkie emocje odeszły do lamusa. To nie czas na rozemocjonowanie, błaganie o litość czy zawieranie pokojowych traktów. Albo giniesz ty, albo przeciwnik. Czas wybrać.
No i Haru wybrała. Śpiewanie z aniołkami nie kusiło ją aż tak bardzo, by oddać swoje życie. Nie za jakiegoś melepetę, typa spod ciemnej gwiazdy. O to, to nie! Blizna, nazwany tak na potrzeby szybszego opisu jegomościa, nie potrzebował poleceń. On doskonale wiedział co i kiedy robić. Gryzienie buta też było opcją. Jakąś tam. A jeśli coś jest głupie, a działa, to głupie nie jest! Proste jak 2+2.
Cios został wyprowadzony z niesamowitą pewnością ruchu. W końcu trenowała od dzieciństwa. Setki powtórzeń, sparingów z Jinem. Słowem - opłacało się. Jej oczy płonęły złotymi płomieniami. Nagły ból przeszył obojczyk, bark i spory odcinek szyjny przeciwnika. Mrowienie wywołane potężnym uderzeniem po chwili zostało zastąpione przeogromnym cierpieniem. Mężczyzna nabił się na wystające, kościane kolce jak zwierzyna. Użytkownik Dotonu zawył z bólu. Ostatkami sił zdołał złożyć pieczęć; dwa, kamienne kolce wystrzeliły w górę kalecząc bok i ramię dziewczyny. Ból nie był z tych z gatunku nie do zniesienia, dochodziły jeszcze zbawienne wpływy adrenaliny, więc można działać.
Mężczyzna ruszał się jeszcze pojękując głucho i kaszląc krwią. Czerwona ciecz rozbryznęła się na ciele białowłosej; przyozdobiła policzek, zanurzyła dłoń w amarantowym odcieniu. W oczach dziewczyny mieniła się satysfakcja. Wielka satysfakcja. Zero poczucia winy, tylko błogie uczucie pożerania czyjejś duszy. Dziwne, prawda? Dopiero teraz poczuła, że nie każde życie jest równie ważne, co jej. Niektórzy tylko odbierają tlen brudząc go swym istnieniem. Mężczyzna wyglądał jak trup, któremu nie udało się wydostać spod szczątków rozbitego sarkofagu.
Oczywiście walka nie skończy się na jednym przeciwniku. To nie bajka. Na drodze do towarzysza broni stoi jeszcze łucznik. O ile strzały wystrzelą, postara się uniknąć ugodzenia nimi wspomagając się kunaiem (jeśli będzie to potrzebne). Wraz z blizną rozpoczną bieg w stronę kolejnego złego charakteru tej opowieści, jednak w momencie, w którym będą blisko - Haru zmieni tor ruchu. W starcu z blisko dystansowym przeciwnikiem łucznik nie powinien mieć szans. Zwłaszcza, że Blizna jest silnym shinobi. I to nie ulega wątpliwości.
Przebierała nóżkami jak nagrodzeni orderem virtuti cebulari na wyprzedaże w Lidlu. Im bliżej Keizo była, tym bardziej widziała w jak wielkiej są dupie. Sytuacja wyglądała następująco: jeden przeciwnik i Keizo, który przyzwał kamienną kopułę. Tylko po co? Mógł przecież walczyć, a stał jak tyczka. Genjutsu? Gdy znalazła się w odległości pozwalającej na rzut - wycelowała dzierżony w dłoni kunaiem tak, by ostrze narzędzia nie zadało zbyt dużych obrażeń, a pozwoliło wyswobodzić się z ewentualnego wpływu genjutsu. Jeśli wszystko pójdzie po jej myśli - doskoczy do towarzysza i wyciągnie jedną, z dwóch wysuniętych kości z barków. Zagrajmy w grę!

CHAKRA

68/103%

ATRYBUTY PODSTAWOWE

SIŁA 40
WYTRZYMAŁOŚĆ 30
SZYBKOŚĆ 51
PERCEPCJA 30
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1
SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 151

UŻYTE TECHNIKI

Nazwa

Hokkotsu no Yaiba

Pieczęci

Brak

Zasięg

Długość kości

Koszt

E: 7% | D: 6% | C: 5% | B: 4% | A: 3% | S: 2% | S+: 1% (za miecz)

Dodatkowe

Modyfikacje miecza od rangi C Shikotsumyaku

Opis Podstawowa technika dla każdego Kaguya, polegająca na wyciągnięciu kości ramiennej przy jednoczesnym uformowaniu jej w krótki miecz - trochę dłuższą od wakizashi. Miecz w podstawowej formie poza nietypowym materiałem broń ma również niecodzienną budowę - rękojeść zajmuje jedną trzecią długości, a dalej znajduje się ostrze z ostrym szpikulcem. Wtedy też najlepiej używać go do zadawania pchnięć. Po opanowaniu wyższego stopnia Kekkkei Genkai użytkownik może zmodyfikować miecz podczas wyciągania go z barku. Skrócenie, nieznaczne wydłużenie, ząbkowane krawędzie i tym podobne. Wszystko po to, by mieć broń jak najbardziej odpowiadającą swojemu stylowi walki.

[Hitsukejin Shiga]

Misja C dla Krejzola i Harumi 37/45 - Koniec żartów.

Niestety nadeszła pora by skończyć zabawę. Sprawy poszły stanowczo za daleko. Nie ma sensu chyba się rozdrabniać i trzeba potraktować was zbiorczo. Tak, z tej strony Ja, wasz ukochany, a nawet znienawidzony, zły los. Wiecie kiedy się pojawiam? Kiedy dzieją się naprawdę złe rzeczy. Przynoszę złe wieści, zabieram dusze poległych... Ach, tak, możecie nazywać mnie też wysłannikiem śmierci. Trochę jej tu może być... Jeden trup w końcu już jest, mężczyzna zmarł stosunkowo prędko po tym, jak Harumi przeszyła jego szyje. W sumie czego się spodziewałaś, kochana? Koleś miał wielką ostrą kość w gardle, nie może nie umrzeć! I umarł. Zmarł, a tam, gdzie zostałem zaproszony... cóż, nie wrócę z jedną zdobyczą. Zapewniam. Sami się prosiliście.
Podjęliście walkę, a w walce są czasem ofiary. Nie, wróć. W walce zawsze są ofiary, jeśli to walka z krwi i kości, a nie jakaś żałosna popierdówka!

Keizo zrobił wspaniałą kopułę, która miała za zadanie ukryć go przed spadającym słońcem, które powodowalo skwierczenie wszystkiego dookoła, grzało i piekło samą swoją obecnościa... Najpierw kopuła, klony idą walczyć z użytkownikiem sztuki genjutsu... Niby wszystko po kolei? I teraz rzeczy dzieją się bardzo szybko. Harumi i Blizna próbują wstać, powoli im się to udaje, zbliżają się do łucznika i genusera, Harumi wyrzuca kunai w stronę Keizo. A właśnie, naprawdę myślisz, że ta kula będzie tak długo spadać? Robisz kai, okazuje się, że masz więcej konsekwencji niż wróg psychiki i bam, twoje nóżki są wolne! A wtedy dzieje się coś, co zakańcza żarty.

Spadające słońce dosiąga Keizo. Ubrania wyparowują, pojawia się ból. Włosy znikają, skóra pęka. Niesamowity, przeraźliwy ból palącego się ciała. Czujesz żar, bół, smród. Masz ochotę paść i krzyczeć i płakać i prosić śmierć o przybycie. A wtedy dostajesz kunaiem od Harumi. Ból techniki i ból Kunaia, który przez to, że zwijałeś się w ogniu, wybił cię z genjutsu - ból i żar i ogień zniknęły tak szybko jak się pojawiły. Gorzej, że teraz z twojego brzucha sterczy kunai. Wbity płytko, bo na parę centymetrów, ale krwawi i boli jak chuj. Plan Harumi był dobry, ale gdybyś stał w miejscu, a nie ruszał się i wrzeszczał zwijając się z bólu od morza ognia które na Ciebie spadło. Mówi się trudno.
Co w tym czasie u Harumi? No Harumi wstając była wystawiona na ostrzał. Postanowiła odbijać strzały kunaiem, co było pomysłem opłakanym - na szczęście została zasłonięta przez Bliznę, ktory za fraki podniósł martwego dotonowca. Dwie strzały łucznika wbiły się w zwłoki, jedna strzała przeszyła bark blizny na wylot.

Dwa klony Keizo atakują genusera. Ten krzyczy do łucznika. Łucznik rzuca mu dwa kunaie z owiniętymi notkami dookoła rączek. Genuser rzuca kunaiem, niemalże od razu po złapaniu go, na odlew. Ten wbija się w klona Keizo... i zaczyna dymić, po złożonej pieczeci. ZARAZ BEDZIE EKSPLOZJA!

No to podsumujmy.

Harumi i blizna trzy metry od łucznika, który przekoziołkował w tył, za stragan i celuje w was dwoma z pozostałych mu pięciu strzał. Ręce mu drżą.
Mają pięć metrów do genusera, który odskoczył do tyłu, rzucił na odlew kunaiem trafiając klony. Kunai z notką aktywny w jednym z klonów zaraz będzie bam. Klony mogą zaatakować genusera, ale wtedy najpewniej zginą razem z nim, albo zrobić coś z kunaiem, dając genuserowi czas na reakcję... Są od genusera na dwa metry. Mają go w zasięgu broni. Dotonowiec nie żyje jeszcze bardziej. Ryouk nieprzytomny jeszcze bardziej. Kupcy na wozie, na szczycie wieży z kamienia. Keizo po tym, jak się zapadał ale przestał, jak niemalże spłonął żywcem ale przestał, dostał jeszcze kunaiem który siedzi w jego brzuchu. No moi drodzy, macie przejebane.

Z daleka widzicie, że, jakieś kilkaset metrów, zmierza ku wam spora grupa ludzi... Z broniami.

[Kana Yuki]

Towarzysz broni wił się jak gąsienica. Zdecydowanie był pod wpływem genjutsu. Wycelowany w ramię kunai miał wyswobodzić go z świata iluzji. Niestety, przez spazmy wywołane wyimaginowaną kulą ognia, został trafiony w brzuch. Nie na tyle, by umierać na miejscu, jednak wciąż nie była to sprzyjająca im okoliczność.
- Szlag by to - warknęła pod nosem widząc jak ostrze zatapia na wysokości brzucha Keizo. Szczęście w nieszczęściu, że został wbity dosyć płytko. O ile Senju nie wyjmie kunaia, to krwawienie nie powinno się zwiększyć. Podstawy podstaw.
Blizna oberwał strzałą w bark. Grot przeszedł na wylot - kiepsko. Obrażenia nie powinny znacznie ograniczyć ruchu mężczyzny, wykrwawić się też nie powinien. Straty, w porównaniu do tego co mogło się stać, są niewielkie. Problemem w dalszym ciągu jest łucznik. Ten strzałowładca wciąż celuje w dwójkę jak do kaczek. Niedobrze. Kto ruszy, kto strzeli?