Czarny Dystrykt

[Chise]

Cóż.. Na razie Sogeńska dziewczyna nie zamierzała przestać być problemem, więc będą musieli poradzić sobie z nim inaczej. Barman zaproponował niezłe wyjście - informacje w zamian za zatrzymanie całej tej karuzeli śmiechu i jutsu. Ba, dostała nawet wyposażenie! To już burżuazja, zazwyczaj trzeba było mieć własne. No, ale skoro barman był shinobim, to nie dziwi u niego obecność typowego dla nich asortymentu! Szkoda jedynie, że nie był karczmarzem, który sam by taką imprezę zatrzymał bez trudu.. Ale cóż, nie są w Sogen.
Tu nawet byłych shinobich mieli jakiś gorszych.
Dotykając przedmiotów natychmiast zrozumiała co trzyma w dłoni. Notki i bombki, kombinacja ich wszystkich z jej umiejętnościami mogła być zabójcza.. Ale i nie tylko dla nich. Od razu skazała na ostatnie użycie granatu ogłuszającego - bo słuch to był główny zmysł jaki był jej potrzebny. Postanowiła wykorzystać najpierw granat dymny.. A potem się pomyśli.
Wyrzuciła go na środek, a następnie skoczyła w stronę z której przyleciał lodowy szpikulec. No za to podziękujemy pięknie, kto chce zamarznąć na śmierć? Bo nie ta dziewczyna. Wyciągnęła w biegu jeden z mieczy i postanowiła uderzyć go płazem ostrza w tył głowy, a potem poprawić rękojeścią, jakby nie zadziałało. Kolejnym celem był katonowiec - oj ogień w karczmie na pewno nie był im potrzebny. Tutaj od razu zareagowała za pomocą ciosu w brzuch, z doprawieniem w postaci złapania gościa za kark i nabicia na swoje kolano i ogłuszeniem kolejnym ciosem w głowę, jeśli to będzie koniecznie.
Kolejny był dotonowiec. Tutaj postanowiła się nie bawić w jakieś podchody, zrobiła w buta wejście w postaci kopniaka, który miał go posłać na stół przed nim, a potem doprawić uderzając jego głową w stół aż nie stracił przytomności. A wtedy został tylko suitonowiec, którego postanowiła podciąć i kopnąć (nie za mocno, by nie zdechł) w brzuch i uderzyć głową o podłogę, by nie wierzgał.
Oczywiście cały czas uważała na latające pociski, stoły i przeciwników, nie chcąc się przypadkiem na coś nadziać. Ponieważ jednak działa na całej swojej maksymalnej prędkości, to bardzo na nią liczyła, na swój refleks i słuch, że zdąży zareagować w razie niebezpieczeństwa.
A teraz UWAGA UWAGA. Chise założyła obecność czterech przeciwników, bo tych znała pozycję. Ale JEŚLI po drodze zlokalizuje posługującego się futonem kolegę, to miała dla nieco specjalną ofertę. Zamierzała mu rzucić granatem ogłuszającym pod nogi, a następnie znaleźć się za nim, kopnąć w kolano, przykładając równocześnie ostrze do gardła, tak by przed nią klęczał.
- KONIEC ZABAWY - krzyknęła głośno, jeśli wszystko się udało - WSZYSCY DO DOMU, JESZCZE JEDNA PIECZĘĆ U KOGOKOLWIEK I OBIECUJE, ŻE BĘDĄ TU SAME TRUPY.

[Hitsukejin Shiga]

Misja C27/... - Do króliczej norki.
Co się dzieje w Hanamurze zostaje w Hanamurze, czy jakoś tak. Mam wrażenie, że słodka Chise postanowiła, osobiście-własnoręcznie-własnonożnie na dodatek, że cholera każdy, ale to każdy zapamięta ją w tym mieście. W ten sposób już co robi, to jest na świetnej drodze, bo za występy na arenie, w dobrym stylu, z ładną prezencją, przedstawieniem siebie - zapamiętają ją te wyższe kulturalnie i stanem grupy społeczne. Za całokształt twórczości podczas szukania Aidena - niewątpliwie popamięta ją także straż i wszelkie warstwy niższe. Otóż w ten, a nie inny sposób, Chise znalazła się właśnie w samym sercu naprawdę solidnej kabały, z której nie tylko nie miała najmniejszego zamiaru uciekać, a wręcz, moi mili róbcie notatki, jest ciężko w to uwierzyć, ale ona planuje wszystkich tu po kątach jak te bezpańskie dziwki bez alfonsów poustawiać. Obawiać się można tylko, czy dziewczę, śliczne i zapału pełne w swojej zajadłej walce nie ugryzie więcej niż będzie mogła przeżuć i się nie zadławi... Tak czy siak, pomocą okazał sie barman, który nie dość, że zaoferował deal to jeszcze wspomógł wyposażeniem. Chise je z gracją sobie naturalną i przyrodzoną przyjęła, nieformalnie przyjmując także deal. No bo przecież w każdej chwili może zwiać i mieć wszystko w dupie, a jeśli bierze sprzęt który ma jej ułatwić w pacyfikowaniu agresorów, to liczne, że chce ich spacyfikować i wypełnić założenia małego układu zaproponowanego przez barmana, prawda? Tak, wszystko jasne, przejrzyste, logiczne, do pewnego stopnia - A dlaczego tak mówie?
Chise dotyka przedmiotów i już w tej małej diabelskiej główce zapalają się lapki: To Chisiu jest notka, to bombka etc. etc. i już taki mały diabełek siedzi i układa najprzeróżniejsze i najmroczniejsze plany działania które po raz kolejny pokażą Chise, że to ona jest panią i władczynią - tylko, żeby się jej kurcze od tej afirmacji przez otoczenie w głowie nie pomieszało. Na pierwszy ogień poszła oczywiście ta zabawka, która przeciwnikom utrudni życie mocno, ale jej nie, bo... No dobra, ten żart już nie bawi tak jak kiedyś. Ile można?
HAHAHA BO NIE WIDZI (XDD). Dobrze, dobrze, przejdźmy do sedna, wygłupialiśmy się trochę, pobawiliśmy, to teraz pora zaprowadzić porządek niczym strażnik Hanamury, samotny wojownik, ostatni samuraj etc. etc. Cokolwiek tam sobie wymarzysz, księżniczko tysiąca ostrzy (tak naprawdę siedmiu).
Granat dymny szybko spowił zamkniętą przestrzeń swym dymem, odbierając ten jakże ważny zmysł jakim jest wzrok wszystkim, prócz Chise, bo ta go nie miała już wcześniej. Ups. Techniki ustały, bo ludzie byli zdziwieni i nie wiedzieli co robić i jak robić. Wszyscy zaczęli się przesuwac, ruszać, zmieniać pozycję. Atakowanie nie miało sensu, bo można walnąć w cywila i nagle to nie będzie kwestia porachunków tylko mordu na niewinnym, a to spowoduje, że bardzo się posypią głowy, a straż tylko na to czeka, na pretekst by móc ich wszystkich wpieprzyć do lochów lub po prostu na dno morza, gdzie szczezną nim dotkną dna. Ale Chise wykorzystała ten ambaras do zrobienia porządków na dzielnicy - A, że szybka jest jak bestyja, to rzuciła się dzikim pędem w stronę przeciwników. Lodowy zniknął, więc go ominęła. Najbliżej był katonowiec i dotonowiec, bo poczuła to po alkoholu od nich ziejącym, po zapachu ich który poznała, po ich dźwiękach jak głos, oddech. Tak, była oko w oko z nimi, to teraz najłatwiej było ich rozpoznać. Cios w brzuch, potem kark i w kolano, cios w głowę... Komuś właśnie zerwał się film, jakby pierdolnąć rolką z nim o ziemie. No, w sumie to pierdolnął o ziemie, ogłuszony potężnymi uderzeniami drobnego ciała.
Jeden padł, kilku zostało.
Potem przyszła kolej na jego kolege, który próbował uciekać, ale wpadł na stół i skulił sie, nabijając brzuchem na blat. Dziewczyna wykorzystała to, kopnęła go w plecy, mężczyzna padł na stół, złapała go za glowę... i tłukła... do utraty przytomności...? No, o ile i tak nic nie mówił i nie było nic słychac, to Chise przestała, gdy mokry dźwiek zaczął chlapać z uderzeniami, a kolega się nie stawiał. Dym zaczął się rozwiewać. W drodzę do Suitonowca, Chise znów usłyszała dziwny dźwięk. Syk. Machnięcie ostrzem.
Bardzo ostra krawędź ścięła kilkanaście jej włosów, a także dość głęboko rozcięła ramie i łopatkę, wąskie, ale głębokie cięcie. Gdyby opatrzeć w niedługim czasie, to nie będzie żadnego problemu i śladu pewnie. Jeśli jednak pozostanie to w takim stanie, zignorowane.. cóż...
Chise rzuciła bombkę. Ogłuszony przeciwnik zaczął drzeć mordę, kobiecym głosem. Wtedy znalazła się za nim, nieco spowolniona przez ból i przyłożyła ostrzę do szyi, jak planowała. Dym się rozwiął, Chise rzuciła swoją kwestię, którą zaplanowała. Jej zakładnikiem okazała się być zaatakowana kobieta. Teraz na klęczkach przed potężną Chise, nie stawiała ani krzty oporu. Rozległ się gwar, głosy zwątpienia, czy dziewczyna z Uchiha serio byłaby tak bezlitosna by wszystkich pozabijać...? Tą okazję wykorzystała zakładniczka, by szepnąć.
-Wyprowadź mnie z karczmy, jakbym była twoją tarczą. Oni się uspokoją wtedy, myśląc, że mają mnie z głowy, a ja upewnie się, że będzie to dla Ciebie bardzo opłacalne... Zrób to, proszę. - W jej głosie slychać doskonale coś, czego nie można pomylić z niczym innym. Całkowita, otwarta, piękna błagalna szczerość. Jej serce uderza z wielką siłą. Boi się, że jej gardło zostanie podcięte. Na dłoń Chise leci krew z oka kobiety, wyłupionego jej przez pijanego katonowca imieniem Amon. Największy powód walki, zaraz po Chise, jest też największą ofiarą...

[Chise]

Całkiem zabawnie się zrobiło, heh. Jeden przeciwnik gdzieś uniknął, drugi i trzeci byli unieszkodliwieni.. Już miała zamiar kolejnego zlikwidować, gdy usłyszała tego jednego, który wcześniej jej umknął, posługującego się fuutonem.
Mało brakowało, a byłoby naprawdę źle. Chise zaklęła szpetnie, czując ból w plecach. Co za suka, atakować od tyłu! No wiele może wybaczyć, ale nie to.
Złapała ją za kudły, przykładając miecz do gardła. Oddychała ciężko z bólu, czuła ciepłą ciecz na plecach.. Nie obchodziło jej to, że miała wyłupione oko. Nie wzbudzało to jej litości. Raczej.. Pogardę. Nie dość, że była głupia, bo cała ta sytuacja wynikła przez nią, to jeszcze do tego słaba, bo dała się tak okaleczyć przez podrzędnego katonowca. Żałosne. Dlatego na jej propozycję splunęła na bok, obok niej, ignorując jej słowa pozornie, jakby ich nie słyszała.
Wyciągnęła rękę i nakleiła na jej plecy notkę, tak by nie była widoczna na pierwszy rzut oka, ale żeby inni widzieli jej gest i ona poczuła. Odsunęła się łagodnie o krok, odsuwając od niej miecz.
- Masz na plecach wybuchowa notkę - powiedziała jej - A jej wybuch pewnie pogrzebie tą ruderę. Więc teraz grzecznie wyjdziesz ze mną stąd, znikniesz i nie będziesz pokazywać przez jakiś czas. A razem z nami wyjdzie barman, któremu zapłacisz za szkody. Zapraszam - wykonała gest w kierunki baru, za którym ukrywał się barman, po czym zaczęła kierować się w stronę wyjścia - Panie przodem - powiedziała ironicznie do kobiety, uderzając ją lekko płazem miecza w ramię. Sama wyszła za nią, planując zaczekać na barmana.
Wyglądało na głupi ruch? Pewnie nim by był.. Gdyby to była notka wybuchowa.
Ale ona przykleiła jej na plecy oślepiającą.

[Hitsukejin Shiga]

Misja C29/... - Do króliczej norki.
Pozwolę sobie coś tutaj w tym miejscu zaznaczyć. To naprawdę nie jest moja wina, do tego miejsca doprowadziły cię tylko i wyłącznie twoje wybory i pomysły. Ja tutaj nie starałem się jako zły los cię nakierowywać, ani sugerować lepszych lub gorszych dróg rozwiązania sytuacji. Ja, jako zły los, który rzuca cię w toń wydarzeń, obmywa twoje ciało falą prawdopodobieństwa i grozi wirem tragedii... Akurat teraz jestem czysty i umywam swoje ręce przeznaczenia. Dosłownie i poetycko nieco, zbierzesz to co zasiałaś. To nawet zabawne, po raz pierwszy mogę się wyżyć jako los i ukarać, a to nie jest bynajmniej moja wina!
Dobrze czasem jednak nie mieszać się, co? No ty nie wiesz jak to jest, bo ty się mieszasz we wszystko, dosłownie we wszystko! I teraz o, będzie nagroda. Ach, chciałbym też sprostować, że kobieta nie zaatakowała Chise od tyłu tylko machała ostrzem na oślep, starając się w ten sposób zabezpieczyć przed atakiem po cichu któregos z jej oponentów, których przestała za sprawą Chise widzieć. To ona podeszła pod nóż, że się tak wyraże. Kobieta nawet nie wiedziała, że cięła, bo to powłoka Hien zadała cios, a nie sam kunai na który była nałożona ta powłoka.
Tak czy siak, bezlitosna Chise nie pozostawia ani cienia złudzeń, jak bardzo srogą jednostką jest. I mimo tego, że kobieta jest ranna, ma wyłupione oko i próbuje przekupić Chise by zabezpieczyć swoje zdrowie w jakiś sposób... Chise traktuje ją jak śmiecia, nakleja notkę na plecy. Gdy obwieściła wszystkim, że to jest notka wybuchowa, dotonowiec prychnął w strone Chise, że "A skąd wiesz, przyjrzałaś się?". Ciekawe czy dostrzegł jakoś ślepotę czy po prostu wiedział o niewidomej walczącej na arenie, imieniem Chise.
"Yozu. Plecy." mruknął krótko katonowiec imieniem Amon. Chise wyprowadziła barmana i fuuton-yuki-użytkowniczkę na zewnątrz, a dotonowiec, o czym Chise wiedzieć nie mogła, wydostał się tunelem podziemnym, uciekając z miejsca całej akcji. Gdy kobieta była jednak w drzwiach, mala kulka ognia, hosenka, trafiła ją w plecy, podpalając notkę. Błysk oślepił niemalże wszystkich, gdy notka wybuchła, lekko parząc plecy kobiecie z lodowych, która padła na ziemie próbując jak gąsienica uciekać.
-Suka oberwie. - Warknął katonowiec, składając kolejne pieczęci. Sytuacja prosta. Barman przed drzwiami/wejściem, kobieta Yuki leży na zewnątrz, Chise stoi w drzwiach. Słyszy pieczęci, wie, że zaraz będzie bardzo grubo i lepiej uciekać... Ale co pocznie Uchiha?

[Chise]

Sytuacja zrobiła się bardzo nerwowa. Oderwanie kobiety od siebie okazało się błędem - oberwała hosenką, na którą nie zdążyła zareagować, ale na szczęście niezbyt mocno. Musiała teraz szybko podejmować decyzję, co robić dalej. Miała może sekundy przewagi wynikającej z oślepienia przeciwnika i postanowiła zrobić ruch, którego się nie spodziewa. Każdy zapewne sądził, że czmychnie na zewnątrz, a potem gdzieś w dal, gdzie nikt jej nie znajdzie i nigdy na wyspach nie zobaczy.. Nic bardziej mylnego.
Chise wskoczyła prosto do środka i od razu rzuciła swoim mieczem w katoniarza, chcąc powstrzymać jego pieczęci i zbliżając się do niego natychmiast. Owszem, w ten sposób zbliżała się do ognia.. Ale teraz była w pełni na nim skupiona. Zamierzała uniknąć wszelkich pocisków, być w pełni skupiona na odpowiednich reakcjach, wykorzystując wszystkie zmysły - słuch, węch, dotyk.. Katon był bardzo charakterystyczny. Poprzedzało gorące powietrze, zapach spalenizny, skwierczenie, jak rozgrzany prąd, który unosił się tuż przed nim.. Poza tym, trzeba było pamiętać, że większość katonów jest wydychana, więc tego też nasłuchiwała. Głęboki wdech też będzie dobrym znakiem.
Wierzyła w swoje siły, ale ponieważ wcześniej nie zdążyła umknąć przed hosenką, to wolała być zwyczajnie ostrożna. I tym razem zamierzała atakować tak, by zabić. Dała im w końcu słowo, prawda?

[Hitsukejin Shiga]

Misja C31/... - Do króliczej norki.
Oj tam nerwowa. To tylko jedna smutna, bardzo szybka hosenka od człowieka który wykorzystał hałas, to, że nie byłaś do końca ostrożna - co w sumie jest normalne i logiczne, nie zakładałaś, ze człowiek zrobi tak głupi ruch jak popełnił katonowiec. Podpalona ogniem notka i tak by nie wybuchła od razu. Więc po co to zrobił? Tylko na Siebie wyrok podpisał, bo teraz mu przecież już nie odpuścisz. Czyżby liczył, że to notka wybuchowa, a ty będziesz wtedy probować ratować kobietę? Ale to był bardzo bezsensowny ruch z jego strony. Tak czy siak, jej nic nie jest prawie, prócz oka, a on ma teraz mokro, bo ma przeciwko sobie rozśwcieczoną Uchihę tysiąca ostrzy, która nie zawaha się ani ciutek przed strąceniem mu głowy z ramion. Cała Chise, mordercza i bezlitosna! Brzmi trochę jak Jashinistka. Wiem, wiem, znów zaczynam, ale naprawdę, twardzielka z tej naszej małej ślepotki. Wszystkich po kątach rozstawia, jeden się wyłamał to teraz musi zdechnąc. Męzczyzna widzi przez oczy przypalone błyskiem notki... mało. Widzi tylko ruch Chise. I nagle zmienia pieczęci, przerywając poprzednie przez rzut mieczem ze strony Chise. Nie ma ognia, nie ma wybuchu. Pojawia się przy nim Chise i tnie go... a wtedy PUFF! i jej ostrze uderza w stół, rozwalając go na drzazgi, a sam mężczyzna stoi przy drzwiach. Nie, on nie stoi przy drzwiach, on spierdziela za drzwi, nawet barman nie zdążył go złapać i przytrzymać. Katonowiec robi przewrót z fikołkiem i ląduje przy jakimś mężczyznie z ulicy, który próbował pomóc krwawiącej i wołającej o tą tez pomoc kobiecie z wyłupionym okiem. Szybko się podnosi i przykłada mu nóż do szyi, kładąc nogę na głowie Yuki. Jeśli tylko zobaczy Chise w zasięgu krzyku, od razu zacznie.
-To zaszło za daleko. Ta suka musi pożałować. Oddaj nam ją. - Skinął na Yuki - I pozwól mi odejść, a nic ci się nie stanie i nikomu nic się nie stanie... - Mężczyzna był bardzo mocno zdeterminowany, nie żartował, widać było, że jest gotów zabić i zakładnika, którego Chise słyszy, błaga o to, by się dostosowała do gróźb Katonowca. Słyszy też jęki rannej kobiety, której czaszka jest zgniatana przez nacisk buta katonowca zwanego Amonem. Gdzieś dalej słychać "to ona" - bardzo Chise znajomym głosem, głosem żebraka którego postraszyła.
-Podbijam stawkę. - Mruknął ktoś z drugiego końca placu. Chise jegomościa nie widzi, oczywiście, ale słyszy głos. Jest mocny, lecz sędziwy. Ten ktoś stoi idealnie obok poznanego przez Chise rymującego żebraka. Mężczyzna jest zupełnie zamaskowany i zakryty... Pojawia się trzeci głos. Głos Aidena. Chłopak pomrukuje "zostaw, puść.", a w momencie gdy ręka króla żebraków zostaje zsunięta z jego ust, pada nawet "Łapy ci śmierdza tytoniem".
-Rozpraw się z tymi śmieciami od Nagiriego. NIEGO. Wtedy chłopak jest twój, nie jesteś mi nic winna, a uwierz mi, wykupienie go od Nagiriego nie było tanie. Jeśli jeszcze zdołasz uratować Nyue Yuki, to dorzucę coś ekstra, wartego zachodu. - Przemówił słynny król żebraków, który pojawił się we własnej osobie.
-Ale nie możesz nas zabić! To wbrew układowi! - Zakrzyknął rozpaczliwie Amon.
-Ja was nie zabiję. Ona to zrobi. Ona nie jest częścią żadnej ze stron, nie jest więc częścią umowy, mój drogi. - Odpowiedział król żebraków, uśmiechając się pod nosem i prychając w strone Amona, czego Chise nie widziała, ale słyszała.

[Chise]

Kawarimi. Największe przekleństwo każdego szermierza. Chise sama korzystała z tej techniki, jednak bywała ona niesamowicie upierdliwa w przypadku takich starć. Już była w ogródku, już witała się z gąską.. A tu taki klops. I to nie z gąski. Rozeźlona zawróciła, kopiąc po drodze stół który był jej po drodze. Niecierpliwie odsunęła na bok barmana, który stał bezużytecznie w tych drzwiach, sama stanęła w progu.
Zatrzymała się na dźwięk krzyku katonowca, przekrzywiając głowę w bok. Ma mu kogoś oddać? I jego puścić?
- Zdaje się, że mnie nie słuchałeś uważnie - powiedziała łagodnie. Ten spokój był złudniczy, bo Chise była nadal zła na ich wszystkich. Plecy pulsowały bólem.. Chyba była pora zainwestować w jakąś zbroję.
- Ostrzegałam Cię. I was. Co mnie obchodzi życie obcej osoby? - dodała, by go jeszcze bardziej wytrącić z równowagi. Wtedy pojawił się kolejny gracz. Kolejny układ, kolejne obietnice.. Skrzywiła nieco usta.
- Układy i układy.. - mruknęła nieco niezadowolona, ale tylko pod nosem - Aiden, w porządku? - zapytała głośniej, nie komentując ich wymiany zdań. Jej zadaniem.. To było żałosne. Niby wielcy władcy, wysługujący się obcymi by załatwiać własne porachunki, by nie brudzić własnych rąk.. Westchnęła głęboko, rozważając wszystkie za i przeciw.
- Dobra, podpalaczu - stwierdziła z lekką pogardą, a jej ręce zaczęły składać pieczęcie - WIEJ - krzyknęła, wydmuchując dym, który spowił okolicę. Dodatkowo rzuciła granatem dymnym, by zasłona stała się jeszcze gęstsza. Sama jednak nie stała w miejscu. Ruszyła błyskawicznie w stronę katonowca, tylko na nim się skupiając. No, prawie tylko na nim, bo miała zamiar, zupełnie przypadkiem, kopnąć po drodze kobietę Yuki w co jej tam podejdzie pod stopę. Taka drobna zemsta za to, że ją zraniła. Starała się biec szybko, ale cicho, wyjmując po drodze miecz, by uderzyć mężczyznę w tył nóg, okaleczającym ciosem, który powinien go zatrzymać w miejscu. Wtedy miała zamiar kopnąć go mocno, by upadł na ziemię, przytrzymać go nogą.. I sprawnym ciosem miecza odciąć głowę. Iście katowski ruch, ale tym właśnie to było.
Wykonaniem wyroku, na który się skazał atakując po jej wyraźnym ostrzeżeniu.
Głowę zamierzała podnieść i rzucić w stronę króla żebraków, przypominając sobie, całkiem absurdalnie w tej chwili, samuraja którego poznała całkiem niedawno przecież.
"Odcięto mu głowę, to był dosłownie moment..."
Co byś powiedział, gdybyś zobaczył mnie teraz, Bushi-san?

[Hitsukejin Shiga]

Misja C33/... - Do króliczej norki.
Ostatni post w misji, pierwszy post z soundtrackiem.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=LiLJoBTZKX0[/youtube]

Ależ się nie mogę zgodzić. Największym przekleństwem szermierza jest niewątpliwie przeciwnik niematerialny, ho ho ho, albo taki co na ciosy ma wyłożone i broń się go nie ima. Tak między prawdą, a Jashinem, wolałabyś walczyć z przeciwnikiem co nadużywa kawarimi, co sprawia, że wcześniej czy później wystrzela się z całej swojej czakry i w ten sposób sam zakończy sobie walkę walkowerem... Czy może gdyby przeciwnik miał ciało stworzone z wody i po prostu twoje ataki przez niego przechodziły jak rozgrzany nóż przez rozgrzane masło czyli uwierz mi, że to znaczy, że dość łatwo? A zły los mógł być paskudkiem, w końcu znajdujemy się na wyspach moja droga. Utkać mogłem losu nić tak, byś teraz była po uszy w bagnie walcząc z samymi Yuki i Hoozuki! Na szczęście zły los jest jednocześnie łaskawym losem i przeciwnik jedynie skontrował atak Chise, bezpośredni, przy ciele, poprawnie użytym i wykorzystanym Kawarimi, co sprawiło, że wrogiem numer jeden Chise stała się decha, blat stołu ze zwykłego drewna stanowiącego element wyposażenia baru. Nieładnie tak swoją drogą niszczyć elementy baru w którym podziały się takie fajne rzeczy, wiesz, Chise? W końcu tutaj właśnie zdobyłaś te informacje których właśnie potrzebowałas i dzięki temu miejscu zdobyłas to, po co przyszłaś. I tak z premedytacją niszczysz wystrój? Miecz przeszedł przez dechę jeszcze łatwiej niż wspomniany wcześniej nóż przez masło. A potem jeszcze go kopiesz. Co ci stoły zrobiły kobieto? Wymordowały ci rodzinę?! Zrobiły Coup'de'tat w klanie zabijając wszystkich prócz młodszego brata? Czy jakoś tak, ja tam się nie znam, khu khu. Chise wyżyła się na stole i pojawiła się w drzwiach, w progu, mijając barmana, a raczej przesuwając go jak ciut niepotrzebną i ciut zużytą szmatę. A to ładnie tak? Pan miał tutaj dla Ciebie bardzo dobry deal, a ty widzisz, że już jest niepotrzebny, to go przesuwasz jak jakiegoś śmiecia, niedopałka co to stoi i zawadza. Oj Chise, skąd w tobie tyle bezwzględnej determinacji i dążenia do celu? Skąd w tobie taka zawziętość, pozwalajaca ci żyć w maksymie po trupach do celu? Skąd tyle krwiożerczego ducha i chęci karania tych, którzy na karę zasłużyli? Nieważne. Nie zmieniaj tego. To niezwykle seksowne.
Zbroja byłaby dobrym pomysłem, może cięcie by nie uszkodziło ciała, które jednak dość solidnie krwawi... I to może mieć bardzo niedługo paskudne konsekwencje. Bo wiesz, jesteś zmęczona bądź co bądź po dwóch bardzo intensywnych walkach, organizm nie ma za specjalnie czasu przy Tobie i twoim stylu życia się zregenerować!
-Zapewne nic nie obchodzi cię życie obcej osoby, Hime. Dlatego ja nie biorę zakładników, tylko oferuje Ci profity za to, że zrobisz to, czego ja chcę i to właśnie tak jak Ja chcę. - Odpowiedział na zdanie Chise bardzo opanowanym, spokojnym głosem Król Żebraków. Mężczyzna musiał być potężny, skoro w takiej sytuacji zachował niczym niezmącony spokój, jak gdyby był na jakiś conajmniej znieczulających prochach. Ten spokój był aż nienaturalny. Wiedział, czego chce i wiedział, że musi ktoś mu tego dać, a jak nie, to posypią się głowy. Tak to po prostu już musi działać, zwłaszcza w takich dość mrocznych interesach jak ten. Aiden skinął głową i odpowiedział tylko krótko, że wszystko jest okej. Dowiedział się, że to o niego chodzi. Zastanawiał się, dlaczego Chise robi to co robi, dlaczego Król Żebraków go wyciągnął z rąk Nagiriego... I dlaczego był taki głupi, że liczył, że ON go nie znajdzie i nie będzie chciał swojej doli. To przecież było naiwne z jego strony, każdy musiał mieć szefa, nawet pospolity złodziejaszek. Ot, oszukiwanie się co do wolności. Kiedy Chise jednak kazała wiać, król żebraków westchnął i odwrócił się by odejść z Aidenem, pojawił się dym, granat dymny, gaz... Amon zaczął uciekać, naprawdę szybko... był blisko zwiania lecz w tym momencie Chise dopadła wroga, zadając cięcie w nogi. Amon padł na ziemie z łoskotem. Zdążył tylko zakrzyknąć "Suko!" nim literka O przerodziła się w gurglanie po tym, jak obcięta głowa stała się krwistą fontanna. Ostrze bardzo sprawnie przecięło gardło, ścięło rdzeń kręgowy, zadając śmierć na miejscu, bez odwołania, ostateczną i nawet niezbyt bolesną, jeśli chcemy być szczery. Krew tryskająca z Ciała zalała Chise calutką od stóp do głów, zmieniając ją w szkarłatną księżniczkę. Król Żebraków wybuchnął śmiechem. Wcisnął chłopakowi w dłoń coś, małe zawiniątko, papier przewiązany sznurkiem z instrukcją, by przekazał Chise gdy będzie chciał, to co tam jest napisane, a także mieszek z pieniędzmi. Z królem nigdy nie ma bezowocnych targów. Aiden był wolny, a Król Żebraków i jego żebrak zniknęli równie szybko i znienacka, jak się pojawili, nie chcąc przedłużać starć z ludźmi Amona. Kobieta Yuki została opatrzona - nawet po kopnięciu przez Chise - przez ludzi, których prawdopodobnie na skinienie palca miał Król Żebraków. Gdy Aiden dobiegł do Chise, ona już odchodziła z obstawą. Nie burknęła nawet dzięki ani nic. A w sumie zawdzięcza życie Chise.

Misja zakończona. Była bardzo dobra. Standardowe wynagrodzenie, wiedza, gdzie kupić ciężarki i o tym, że istnieją, idealna nagroda dla wojownika + NPC Aiden, mały złodziej.
Świetnie poradziłaś sobie z walką, jestem naprawdę pod wrażeniem!

[Hitsukejin Shiga]

Od razu po opuszczeniu Areny, Shiga skierował się do szarego dystryktu, gdzie dowiedział się od przechoddzącego strażnika, gdzie szukać Hime. Czyżby panienka Uchiha nie mogła wytrwać bez mieszania się w jakieś kłopoty? Najpierw myślał czy aby nie szukać jej w białym, skoro minęło trochę czasu. Oczywiście, to najpierw po walce udał się, znów przewiązany tylko w pasie, na mikro-zakupy, gdzie nabył po okazyjnej cenie białe jak śnieg kimono z miękkiego materiału. Ubrany już jak człowiek, z nową ślniącą fryzurą jak pies po wyczesaniu - spalone przez Suyaki włosy i skóra zregenerowały się zupełnie, stając się powalająco gładkimi i "świeżymi" choć wokół Shigi jeszcze bardziej, bardziej niż kiedykolwiek, unosił się ten smrodek spalenizny i świeżego napalenia w kominku. Cóż, taki chyba urok Jashinisty, nie ma opcji, by się tego pozbyć, jak się regularnie płonie, prawda? Kusza uległa poważnemu uszkodzeniu, tak samo jak wszystko inne, co posiadał Shiga, prócz włóczni i dwóch wielkich Kunai, dumnie teraz przewiązanych na plecach, tak, że wystawały tylko ostrza. Najbardziej Shiga ubolewał nad jedwabną ozdobą z włosów Chise, która także uległa całkowitemu spopieleniu. Tak czy siak, Shiga dowiedział się od strażnika w szarym, bo do białego nie było sensu iść, że Chise zawędrowała do czarnego, tam się kierowała jak ją ostatni raz widział. Niedobrze. Niewidoma w czarnym dystrykcie...

To może oznaczać bardzo wielkie kłopoty. Przecież ona ich pozabija wszystkich, jak któryś wpadnie na jakiś głupi sposób zrobienia jej krzywdy! A to prosi się nie tylko o wielką ambę, ale o jakiś list wykluczający z cesarstwa. Anty-glejt, znak "wypierdalaj nie chcemy cię" przypięty na czole, który by mocno upośledził szansę na jakikolwiek powrót kiedykolwiek do tego jakże cudownego miejsca, w którym Shigiemu nawet dość mocno się podobało, to trzeba przyznać z całą szczerością. Hanamura była gicio.

Shiga trafił na główny plac, gdzie coś się działo. Na samym środku dostrzegł całą szkarłatną od krwi Chise, z chłopaczkiem którego wcześniej poznali, Aidunem? Aibanem? No jakoś się na pewno tak nazywał, coś świtało Shigiemu. Ale nie wiedział w której świątyni Jashina dzwoni, bo coś dzwoniło niewątpliwie.
Po drugiej stronie placu dostrzegł wyłażącego spod ziemi shinobiego, wraz z kolegą.
-To ona. Zabiła Amona! - Warknął ten, który wylazł spod ziemi. Na ich nieszczęście przy Chise znalazł się już znany im ognisty mnich. Shiga szepnął tylko do Chise, by dała mu to załatwić, bo ma ochotę się pobawić. O ile nie widzieli Chise w akcji, bo kiedy ona mordowała, to ich jeszcze nie było, tak słyszeli o nim... Jak wszyscy. Nieśmiertelny mnich, który wchodzi do piekła i wychodzi z uśmiechem na ustach. Wszyscy w Hanamurze o nim słyszeli, wyspiarze nie mieli do czynienia wcześniej z przedstawicielem Jashinizmu i to tak... hmmm... płomiennego w wierze, z braku śmieszniejszego słowa.
Shiga spojrzał się na użytkownika dotonu wyłaniającego się spod ziemi, jak na żałosną dźdźownicę którą był. Nie prezentował sobą w oczach mnicha niczego więcej. A to, że prawdopodobnie zagrażał Chise, stanowiło czynnik który zmniejszał jego wartość, a co za tym idzie szansę na przeżycie, jeszcze bardziej, do żałośnie niskiego... zera. Tak, szans na to, że przeżyje starcie były równe zeru. Bo Shiga nie odpuściłby ani troszkę, tylko dał z siebie trzysta procent normy i pokazał swoje umiejętności w całej ich okazałości.
-Dobra, dzieci. Wypierdalać. - Warknął bardzo szorstko w stronę dotonowca. Zaczął koncentrować czakrę w swoich stopach. Był gotów do wybicia się od podłoża i pojawienia się przy przeciwniku. Tak, znalazłby się tam jednym susem, pośród nich. I co by mu zrobili? Najwyżej przebili na wylot swoimi śmiesznymi ostrzami. A wtedy Shiga by ich usmażył. Utrzymując czakrę w stopach zaczął składać pieczęcie, z ust błysnął snop iskier i malutki podmuch ognia.
-Nie powtórzę się drugi raz. - Powiedział równie szorstko, po raz kolejny, zachowując spokojną, lecz pełną determinacji minę. Czakra zawiązywała się w jego ciele, będąc gotową do wystrzelenia w każdym momencie. Och, jak dobrze, że tornado cudów Shigi miało niewiele pieczeci i było tak wspaniale wszechstronną techniką.
Dotonowiec machnął ręką, mrucząc coś, że "będzie jeszcze okazja" i razem z kolegami zniknęli pod ziemią. Mnich odwrócił się szybko do Uchihy.
-Chise. Aiden. Co do cholery się tutaj stało, czy ty krwawisz, czy ty jesteś ranna? Potrzebujesz pomocy? - Spojrzał na Amona - Zabiłaś człowieka. Gdzieś w mieście też było kilka zabójstw, z tego co ludzie mówili. Chyba cierpliwość cesarstwa do przyjezdnych zacznie topnieć w zastraszającym tempie. Lepiej, żebyśmy się skierowali jak najszybciej do Ryokanu i do portu... - Powiedział dość cicho Shiga, bojąc się, że Chise powie coś w stylu "nigdzie z tobą nie idę, czekam na Shinjiego". To byłoby zupełnie nie w jej stylu, ale jeśli chodzi o głupie lęki i jeszcze głupsze niedowartościowane myśli mnicha, to kurde wszystko było możliwe.
Miał do niej tak wiele pytań... Pewnie jeszcze więcej pytań, niż ona miała do niego. Nie widzieli się cały dzień, a to w tak... energicznym miejscu było jak wieczność. Ale lepiej było tu już nie stać, przy trupie, prosząc się o kłopoty...

Jeśli Chise nie masz nic przeciwko, to można uznać Z/T. Pisz w Ryokanie, moja droga.

  Ukryty tekst

[Chise]

To było zabawne uczucie.
Czuła opór kręgosłupa pod swoim mieczem i to, jak ustąpił z lekkim trzaskiem. Oblała ją ciepła krew. Dobrze, że była ślepa, bo przynajmniej nie musiała się martwić, że jej tryśnie w oko, hehehe. Żarty żartami, ale Chise spodziewała się czegoś.. Więcej. Że poczuje coś więcej. Stanie się inna, odczuje w sobie jakąś nieodwracalną zmianę.
Tymczasem stała cała we krwi i czuła się zwyczajnie zmęczona. To był męczący dzień, a to zadanie.. Niemal przerosło jej siły. Otarła się o śmierć, była jej bliżej niż na arenie. Strzepnęła krew z miecza i schowała do pochwy. Chwilowo nie obchodziło jej nawet zachowanie kobiety-Yuki, choć później pewnie będzie o to zła. Sporo ryzykowała, ocalając jej życie, ale w końcu nie robiła tego bezinteresownie. Wszędzie tu były jakieś układy. Czuła się od nich lepka, niemal jak od juchy. Aiden pobiegł do niej, ale zatrzymał się jakiś metr od niej, jakby onieśmielony. Albo obrzydzony, kto wie. Chise nie zamierzała zmuszać go do kontaktu.
Zamierzała już iść z tego placu, kiedy usłyszała za dobą, znajomy głos dotonowca. Westchnęła głośno, przechodząc między chłopaka, a przeciwników. Była zmęczona, ale nie na tyle, by się nie bronić..
A wtedy poczuła znany jej, charakterystyczny zapach. Rozpoznawała ten świąd spalenizny już swobodnie. Nawet jej nie przeszkadzał. Dała znać Shidze, by to załatwił jeśli ma ochotę, nie zamierzała się wykłócać. Jeśli chce ją wyręczyć - proszę bardzo, droga wolna. To nie godziło w jej dumę w żaden sposób.
Zamrugała, kiedy Shiga zaczął zadawać pytania i gadać. Dużo gadać. Zmarszczyła brwi.
- W większości to nie moja krew - powiedziała cicho - ale nie odmówię pomocy. Zgadzam się z tobą. Trzeba się stąd zabierać - była wyjątkowo jak na nią spokojna. Nie chciała komentować jego słów o tym, że zabiła człowieka. Właściwie, to kręciło się jej w głosie. Wyciągnęła rękę i oparła się o jego ramie, znacząc białe kimono śladami posoki. Mały odchrząknął cicho, jakby nie wiedział co robić, a Chise odwróciła głowę w jego stronę.
- Ty też pójdziesz z nami. Musimy chyba ustalić, co dalej - powiedziała do niego, na co usłyszała szelest kiwającej głowy. Wiedząc, że nie widzi, szybko się poprawił, mrucząc potakująco.
I tak w trójkę ruszyli do ryokanu

zt x 3

[Shikarui]

Misja rangi B

This ain't no place for no better man.

1 Hanamura była naprawdę ładnym miastem. Miastem, które oferowało bardzo wiele możliwości. Cesarstwo, podzielone na wyspy, które to wyspy zostały rozdane szczepom jakby były niepotrzebnymi ciuchami po wyrosłym już dziecku, więc można było oddać je biednym. Niech się cieszą. Przynajmniej będą mieli co na siebie ubierać, a nie chodzić bosymi stopami po zamarzniętych drogach. Ładne miasto, tylko ludzie jakieś kurwy. Czy tylko mi się tak wydaje..? Noszący swoje blizny na ciele z dumą, o szerokich barkach - w większości! - rośli, wytrzymali. O wiele bardziej rzeczowi i konkretni niż kontynentowcy. Ta różnica między jednym a drugimi była widoczna dopiero, kiedy cała hałastra, co się zjechała na festiwal, wypłynęła w pizdu. Pośród tymi wszystkimi ludźmi przewijali się bladolicy Yuki, smukli, w większości wysocy Ranmaru i ostro-zębi Hoozuki. Zdążyłeś poznać niemal każdy zakamarek tej wyspy. Zasmakować w tutejszych specjałach, w muzyce, która nie była podobna do tej granej w Wietrznych Równinach i rozkoszować się gościnnościom tutejszych ryokanów. Jak było? Cała wiosna, lato, które przelało ci się pomiędzy palcami, nie było zimne, ale nie było też tak ciepłe jak na kontynencie czy w Ryuzaku no Taki. Zadzieranie tutaj ze strażą było głupotą. Choć Ranmaru nie byli wielkim rodem to ich oczy nie miały sobie równych. Ciężko było powiedzieć, czy ktoś z wojska, z tego rodu, nie spogląda właśnie w tym kierunku. Nie śledzi spojrzeniem właśnie ciebie. Tylko jednego Ranmaru brakowało w tym wszystkim. Choć co cię to obchodziło? Po waszym ostatnim spotkaniu jawnie dał do zrozumienia, że nie chce mieć z tobą niczego wspólnego. Więc i ty nie miałeś się tym dłużej przejmować.
- Hoola! Panie Uchiha! - Rozległ się rubaszny, męski głos. Z przodu, tuż przed tobą, po środku ulicy kroczył porządnej postury mężczyzna, którego ciało prezentowało z dumą szlachetny mięsień piwny. Przez ramię przewieszoną miał torbę, na głowie charakterystyczną dla kurierów czapeczkę, którą teraz poprawił, bo zsuwała się z jego częściowej łysiny. - Panie Shinji! Tutaj! - Machnął, żebyś na pewno go zauważył, żebyś na pewno się zatrzymał i nie zboczył w żadną boczną przestrzeń. Podbiegł do ciebie truchtem, co wyglądało dość śmiesznie. Jeszcze gotów poronić z tym swoim wielkim brzucholem. - Szukam pana i szukam, a po panu ani śladu. - Od turnieju minęło ładnych parę miesięcy. Dla kuriera po Shinjim ani śladu a dla Shinjiego - po Chise. Ani jednego znaku życia, ani jednego pisku, ani jednego szumu w trawie. - Proszę bardzo, mam dla pana... - Zaczął grzebać coś w tej swojej torbie, wyciągając najpierw jedną kopertę, potem drugą, upewniając się, czy wziął dobrą. Nie, jednak zła. Wsadził ją z powrotem i znów zaczął szukać. - Dwa listy! Nie... trzy!- Wyciągnął je w twoim kierunku i wręczył, o ile przyjąłeś... stojąc tak i wyraźnie na coś czekając. Uśmiechał się niby lekko, ale spoglądał na ciebie jak sroka na grzędzie, doprawdy. - Jakieś... parę ryo za dostarczenie? - Podpytał delikatnie. Jedna z przesyłek była podpisana - wielkim kutasem. Druga oznaczona była odciskiem czarnej ręki. Trzecia nie miała żadnego podpisu.

[Shinji]

Ciężko jednoznacznie stwierdzić co było przyczyną dłuższego pobytu na wyspach Shinji'ego niż ten planowany. Na próżno szukać jakiejś oczywistości. Shijima tak jak stanowił początkowo obiekt zainteresowania tak jasno zakomunikował, że nie jest "zainteresowany" dalszą współpracą przy okazji zabijając całą swoją atrakcyjność. Nieco go przecenił i ostro się na tym przejechał de facto tracąc czas na całe pieprzenie się z podróżą w to miejsce. W dupie miał koronacje cesarza - nie dla niej tu przybył. Stanowiła jedynie przyjemną wymówkę gdyby ktoś go spytał o powód przybycia na wyspy. Żadne dodatkowe pytania najzwyczajniej nie padały przy takowej odpowiedzi bo i po co? Nie był jedynym "cudzoziemcem" dodatkowo praktycznie każdy odpowiadał to samo co pozwalało na skuteczne wtopienie się między wszystkich. Ale... jednak pozostał właśnie z tego bliżej nieokreślonego powodu, to był chyba leń. Po prostu ciężko to inaczej określić. Spał na górze hajsu to mógł balować od dnia do wieczora zapijając smutki po zgubie Chise. Chyba ciążył mu strach przez spotkaniem z liderką, którego nie uniknie no chyba że na stałe wybędzie z klanu. Jeśliby bliżej prześledzić jego poczynania to tak właściwie już teraz był wyrzutkiem, który robił co chce i błądził po świecie przeżywając przygody. Powrót do domu stanowił przykrą konieczność, a nie jakąś ulgę mimo że kochał Sogen całym swoim sercem i tak jak wszystko uchodziło mu płazem to w tym odosobnionym przypadku przegiął pałę. Nie dość, że powinien był spotkać się z liderką to wziął pod opiekę jedną ze szlachcianek - chyba można tak określić panienkę Chise - zapodział ją gdzieś ale kij z tym. Gorzej, że nie wrócił po zakończeniu turnieju tylko postanowił siedzieć na cholernych wyspach dobre kilka miesięcy. Mleko się rozlało i musiał z tym żyć i tak oto znaleźliśmy się w teraźniejszości. Starał się zachowywać jak tutejszy pohamowując swoje zapędy stałego przebywania w blasku reflektorów, a zamiast tego nieco tonując swoje zachowanie lub wręcz odsuwać się w cień. Sprawiało to, że faktycznie nie zwracał na siebie uwagi, a przynajmniej do czasu gdy został rozpoznany przez kogoś kto najwyraźniej miał dla niego przesyłkę - Hola, hola. Skąd wiesz kim jestem? Co prawda brałem udział w tym przeklętym turnieju, ale ludzie szybko zapominają i nie zauważyłem bym był jakimś szczególnym celebrytom na ulicach. - i były to jako najbardziej fakty, ciekawe co też jegomość miał na swoje wytłumaczenie. A może nie będzie się tłumaczył tylko przejdzie do rzeczy? To się okaże. Fakt faktem potem pojawiły się rzeczy właściwe czyli poczta w tym jedna niezwykle charakterystyczna. Cudowny rysunek męskiego przyrodzenia - klasyk gatunku, którzy potrafili docenić jedynie prawdziwy koneserzy sztuki. Szkoda tylko że do kuhwy nędzy się do nich Shinji nie zaliczał - Ryo powiadasz? W sumie czemu nie, ale musisz mi jeszcze powiedzieć kto jest adresatem tej dowcipnej wiadomości - tutaj się nie hamował po pomachaniu kartką przez twarzą mężczyzny wylądowała ona jego klatce piersiowej wraz z towarzyszącym plaskiem. Cóż to było? Włożył odrobinę siłę - wystarczającą by poczuć, za małą by wyrządzić jakąkolwiek krzywdę, ale sukces osiągnął. Wytworzyła się napięta sytuacja pełna swoistego niepokoju unoszącego się w powietrzu i czekającego na rozwianie. Zapytać można by w jaki sposób miałoby się to odbyć? Wystarczyłaby współpraca mężczyzny, która z pewnością poprawiłaby Shinji'emu humor odrobinę nadszarpnięty przez niecodzienną wiadomość. Dodatkowo kiedy żywił jeszcze malusieńkie nadzieje, że może Chise się odezwie i wyjaśni swoje zniknięcie ale jak widać mylnie ją ocenił albo porwał ją ten pieprzony mnich, którego powinien był zajebać na arenie ale oczywiście sędzia musiał interweniować.

[Shikarui]

Misja rangi B

This ain't no place for no better man.

3 Co się gość upocił to jego. A widać było, że mimo chłodu, jest zgrzany jak pies. Czapeczka, którą wcześniej poprawiał, powędrowała w dół. Ściągnął ją i otarł swoje czoło, biorąc głębszy oddech. Taka maleńka przerwa przed kolejnym biegiem, by dostarczyć zwariowanym shinobim liściki. Mimo to nie wyglądał na jakiegoś wybitnie zmęczonego. Ciekawość biła z jego oczu, kiedy odbierałeś listy, nie na tyle nachalna, żeby się szczególnie naprzykrzała, ale ciekawość jak ciekawość - przy prywatnych konwersacjach nie powinno się wściubać nosa nie tam, gdzie trzeba. Zresztą w ogóle nie powinno się wciskać w czyjekolwiek konwersacje czy korespondencje, nawet jeśli była to zwykła ulotka. Może pan listonosz potrzebował odrobiny lekcji dobrego wychowania..? A może to nie zainteresowanie samymi listami, skoro na nie nie zerkał, kiedy badałeś w dłoniach miękkość listów, strukturę papieru, tylko twoją osobą? Ale kiedy zadałeś swoje pytanie odpowiedział zdziwieniem na zdziwienie. Uniósł nieco brwi i zamrugał przez moment, wypinając brzuch.
- Wszak taka moja praca! - Na wpół zdziwiony, że się dziwisz, na wpół zdziwiony, że nie uważasz się za celebryte, a w tej trzeciej połówce dziwiący się, że taka oczywistość nie jest oczywista. - Cesarski kurier, do usług! Znajdziemy każdego wszędzie! - Pokłonił się przed tobą zamaszyście, wykonując zamach ręką z czapeczką w iście salonowym stylu. Nic tylko go w gajerek i do posiadłości pańskiej. Swoją drogą chyba nie aż tak każdego wszędzie, skoro parę miesięcy zeszło mu na szukaniu Shinjiego. Znalazł? Znalazł. No to na chuj się przypierdalać. I choć opłacony to jednak mężczyzna ciągle czekał na swoją dolę. Nadzieja, że coś mu skapnie z pańskiego stołu, pomimo dramatycznych opóźnień, była w nim czysta i nieskalana żadnym złem. Nawet zwykłą, zdrową myślą, że nie wypada dopraszać się o napiwek, no ale hej - kto nie ryzykuje ten nie ma, a on tutaj mało ryzykował. Nawet jeśli byli na dość niepewnej ulicy to gość wydawał się czuć jak suseł w... nie wiem, gdzie suseł może czuć się dobrze. Wiadomo, o co chodzi. Doczekał się. Złapał woreczek, który odbił się o jego pielęgnowany brzuszek i zważył go w dłoniach, uśmiechając od ucha do ucha, zadowolony z hojności klienta.
- Jest pan niezwykle łaskawy. - Pokłonił się szybko ze dwa razy, niemal świergocząc tym swoim głębokim głosem. - Nasz klient - nasz pan! - A poprzedni klient nie mówił o dyskrecji... chyba? Ach te złote ryo. Tak łatwo potrafiły przyćmić pamięć. - Zdaje się, że ten list wysyłał białowłosy mnich, również uczestnik turnieju, jak on się... S... Shi... Shiga? Tak, Shiga! - Pomyślał przez moment, ale dość szybko znalazł potrzebne informacje. - Widzi Pan, mam łeb jak sklep! - Wyciągnął paluszek i stuknął w następny list. Tą kopertę, która miała na sobie symbol czarnej dłoni. - Na to tutaj radziłbym uważać. Czarna Dłoń była kiedyś mocno brudzącą na Hyuo i Hanamurze organizacją. - Pokręcił głową i skrzywił się lekko, jakby co najmniej właśnie miał przed sobą jednego z członków tej bandy, choć to był tylko list. I wcale nie musiał oznaczać, że to akurat ta banda chce coś od naszego głównego bohatera. Ta, taaa, gadaj, gadaj - ja posłucham.
I kiedy tak sobie gadaliście - i słuchaliście - ostatnia z kopert, którą właśnie palcem wskazał kurier, zajęła się ogniem. Małym płomykiem, który zaczął pożerać całą kopertę - i to, co było w środku.
Puk, puk.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 15/...

---

- Rok 384 - Zima - Keizo Senju
- Ulice Hanamury -
- Raport ze zdarzenia -

---

" Podjęcie ryzyka " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=x3cBARV2Mac[/youtube] Miasto naprawdę zaczynał spowijać powoli mrok. W swoich śnieżnych objęciach dosyć szybko znalazła się zarówno ulica jak i dachy poszczególnych budynków. Im było później, tym temperatura również robiła się dużo, dużo mniejsza i dało się to poczuć nawet i za zamkniętym oknem ponieważ wiatr wiejący i poruszający drobinkami piaskowego śniegu wzmagał się wyraźnie.
Koshiro, tobie całkiem nieznany a jednak Akira ma z nim jakąś historię, wydaje się być całkiem zaradnym opryszkiem samotnie a co dopiero w chwili gdy dołączą do niego jego ludzie, osoby o których nie wiadomo ci nic. Ty jednak miałeś już jakiś i chciałeś jak najszybciej przystąpić do jego realizacji rozpoczynając go w ostatnim miejscu gdzie widziałeś mężczyznę. Rzuciłeś do dziewczyny jedynie dwa słowa. Ta spojrzała na ciebie dosyć zaskoczona, nie wiedziała tak naprawdę czego oczekiwać. - Co? Już? Masz jakiś plan? - Rzuciła swobodnie unosząc nieznacznie brew. Wstała podchodząc do okna i spoglądając na to co działo się na zaśnieżonej ulicy. Nie trwało to długo ale zebrała się i swoje przybory po dopiciu herbaty. Skierowała się za tobą pozwalając ci prowadzić, była ciekawa jaki masz plan i jak zamierzasz go zrealizować. Wyjście z budynku zajęło wam dosłownie chwilę a padający śnieg nie ustawał. Na całe szczęście oboje mieliście odpowiednie na tę porę roku ubrania, chociaż ciągłe wystawianie się na padający śnieg i mróz raczej nikomu nie służy.

Skierowaliście się więc ulicą w kierunku cytrusowego placu. Oczywiście bez zamiaru wchodzenia na sam targ. Zamierzaliście wrócić do uliczki z której przybyliście. Miejsca w którym ponownie się spotkaliście. Gdy dotarliście na miejsce było już dosyć ciemno a większość ludzi która chodziła po targu jak i innych ulicach zdecydowała się je opuścić by ogrzać się w domach i zająć się sobą w domu lub innym ciepłym miejscu. - Ta księga, jeśli jej nie odzyskamy to trafi do rąk obcych, na sprzedaż, nie możemy do tego dopuścić, Keizo! - Przechodząc przez uliczkę i wyłaniając się po drugiej stronie dostrzegliście zniszczony budynek, ten sam który widziałeś wcześniej i zdecydowałeś się nie kontynuować pościgu. Tym razem nie było tam ani mężczyzny, ani tłumu który utrudniłby ci przejście na drugą stronę. Byliście tam niemalże sami, pomijając kilka osób które szły gdzieś w pośpiechu po głównej ulicy. - To tutaj? - Rzuciła luźno w twoją stronę Akira. - Ot rudera, nigdy nie widziałam w niej nic ciekawego. - Po zbliżeniu się do starej konstrukcji szybko jasne stało się to, że faktycznie budynek jest opuszczony. Posiadał on wejście na drugie piętro oraz schody kierujące się w dół, do czegoś w rodzaju piwnicy. Gdybyś rozejrzał się po piętrze nie dostrzegłbyś nic rzucającego się w oczy, zwyczajny budynek, dosyć stary w którym nie mieszka nikt ani nie służy on do żadnych innych celów poza tymi szemranymi. Rozpadające się ściany nie wydawały się być jakoś szczególnie solidną konstrukcją, jednak z jakiegoś powodu do tej pory sobie radziły z utrzymaniem stropu.

Będąc w samym budynku Akira weszła do niego rzucając okiem na wszechobecny kurz i brudne, częściowo zniszczone ściany. Nie martwiła się tym, że budynek zaraz może runąć, szybko skierowała się do jednego z pokoi, tam przyjrzała się znajdującym się meblom takim jak krzesła czy stół. Z jakiegoś powodu one, jako jedyne nie były zakurzone. - Widzisz to? Ktoś to był, ale to mógł być każdy, nawet Koshiro... Dużo nam to nie mówi. - Rozejrzyj się, może ty znajdziesz tutaj coś ciekawego.

[Keizo]

Rozglądając się po zaniedbanym, acz widocznie niedawno odwiedzonym pokoju, Keizo zerknął na Akirę. Mimo tego, że już od jakiegoś czasu współpracowali razem w sprawie odzyskania księgi z rąk Koshiro, ta wciąż nie powiedziała mu jednej, najważniejszej wręcz w tej sytuacji informacji.
- Co jest w środku? - zapytał Senju, mając na myśli oczywiście zawartość ich zguby. Czy były tam jakieś ważne informacje na temat umocnień Hayashimury? Dane shinobi klanu, a może jakichś tajnych agentów, o których nie wiedziałby zwykły Doko? Mapa Prastarego Lasu, pozwalająca na udaną kampanię w gęstwinie lasu Shinrin?
Czekając na odpowiedź, Keizo dokładnie badał każdy zakątek w poszukiwaniu wskazówek. "Detektywistyczna" praca nie należała do najciekawszych, była bowiem całkiem żmudna, jednak Senju pamiętał o przetrząśnięciu każdej szafki czy szuflady, jeśli oczywiście zajdzie taka potrzeba. Ten pokój wyglądał na najbardziej obiecujący, a sam Keizo wolał znaleźć coś w nim niż schodzić do jeszcze zimniejszej piwnicy.

  Ukryty tekst