Leśna Polana

[Chise]

Misja B
3/45

Niestety, spokój nie był dany twojej osobie, a działania jakie podjąłeś chcąc zapomnieć i zlekceważyć to co słyszysz nie odniosły żadnego skutku, nawet twoje schowanie się na drzewie i myśl, że nikt tutaj Cię nie zauważy miną Cię, były błędne, a raczej sam ich nie chciałeś. Sam spisałeś swoje starania na stratę i wyruszyłeś w stronę hałasu, mając w głowie złe wspomnienia, wspomnienia z momentu, w którym byłeś kadłubkiem, a nie wojownikiem. Tylko teraz mogło być inaczej, na twojej drodze stanął chłopiec, małe dziecko, cały pokryty krwią, a jego oczy biły przerażeniem. Nie było to normalne, zwłaszcza w środku lasu. Daleko od miasta, młodzieniec musiał sporo przebiec, ale jednak postanowiłeś go zatrzymać, delikatnie obracając by wytracił prędkość, a następnie skrywając pod płaszczem. Twe słowa do niego nie docierały, chaotycznie rozglądał się dokoła i próbował się wyrwać, ale jego ciało brakowało już sił. Bezwładnie padał na ziemię, tracąc powoli świadomość. Przynajmniej nie krzyczał, a jego oddech powoli się uspokajał, trochę czasu tutaj raczej biegł, a po jego ciele nie było widać ran, więc ta krew nie należała do niego, tylko do kogoś innego. W końcu nie tylko jego słyszałeś, tylko ktoś tutaj jeszcze zmierzał i był coraz bliżej słyszałeś coraz wyraźniej bieg kogoś innego, jednak tutaj kroki były powielone. Nie była to jedna osoba tylko co najmniej dwie. Po chwili mogłeś się samemu o tym przekonać, w promieniu twojego wzroku pojawiło się dwa cienie, mężczyźni w płaszczach pozbawieni śladów krwi. Zatrzymali się 20m przed Tobą, najwyraźniej się przyglądali, jednak ty wiele nie mogłeś zobaczyć, ich twarze skrywała ciemność wytworzona przez ich potężne kaptury. Nie mówili nic, jedynie się patrzeli. Nie było to normalne zachowanie, ale czego się spodziewać po takim zajściu w lesie. Gdzie po chwili nastała cisza, wszystkie zwierzęta, które wcześniej słyszałeś zniknęły.
Co z nim robimy? - powiedział jeden z nich, odwracając się w stronę drugiego, który najwyraźniej miał podjąć decyzje co dalej będzie z twoim losem, a może losem tego dziecka, które w tym momencie skrywasz pod swoim odzieniem.
- Uspokój się, nie każdy w tym lesie jest naszym celem. Wybacz zachowanie mojego kompana. Szukamy zakrwawionego chłopca, widziałeś go może? - odparł, najwidoczniej ten mądrzejszy. Nawet on nie planował Ciebie atakować, bardziej interesowało go to dziecko. Tylko czemu? jednak chyba to nie było ważne, czyż nie? Dzieci nie powinny mieć takiego wyrazu twarzy i takiego przerażenia w oczach, a od nich biła aura śmierci, nawet zwierzęta wyraźnie ją wyczuwały. W tym przypadku to oni byli tym groźniejszym elementem, a ty zostałeś wplątany w coś co nie powinno mieć miejsca. Jednak najważniejsza w tym momencie jest twoja decyzja, to co zrobisz i czy ochronisz niewinne istnienie, które w tym momencie było nieprzytomne.

[Hitsukejin Shiga]

4.
Ach, tak jak jednak sądziłem, chuj strzelił bombki świąt w tym roku nie będzie. A przez święta oczywiście rozumie się spokój ducha, szansa na relaks jakiś czy coś. Nie, a skąd. Ani ciutek spokoju. Tylko jakiś plebs który trzeba będzie przywrócić do spokoju ducha, poprzez poświęcenie ich ciał w ogniu i złożeniu ich do śmierci po prostu. Tak, to definitywnie jest dobry plan, najpierw zabijać potem pytać. Nie no, nie bądźmy takimi Jashinistami, bo to skrajnie chujowe mordować bez pytania. Może ktoś ma jakiś problem który da się rozwiązać bez rozlewu krwi niepotrzebnego? Albo co śmieszniejsze, może ktoś kogo rozwalenie nie jest potrzebne, zaprowadzić może do kogoś kogo dla dobra świata rozwalić się powinno bez zawahania, bo jest zwykłym skurwiałym synem dwóch ojców. Dobra, ale nie uprzedzajmy tutaj zbytnio faktów, bo to paskudna cecha, tak przechodzić za szybko do rzeczy, bez gry wstępnej, można sobie kuku zrobić.
Chłopak wyglądał na rannego, ale krew nie należała do niego. To znaczy, chyba. Szyga tak uznał, widząc, że chłopak nie ma ran, a jest po prostu opadający z sił bo długo, długo musiał uciekać. I tak źle i tak niedobrze, bo krew skądś się wziąć musiała, a tutaj już mamy dwie możliwości. Albo chłopak jest małym eksperymentalnym potworem - żywą maszyną do zabijania co byłoby niesamowicie ciekawe, interesujące i wartościowe same w sobie bo by można go było przekuć w potężną broń w walce o swoje własne cele, które Szigowi się powoli w głowie kształtowały, ma się rozumieć, powoli i w formie fundamentów bardziej niż na razie czegokolwiek więcej…. Albo ucieka z miejsca rzeźni, a to oznacza, że ścigający go są skurwolami i trzebaby się ich pozbyć, dla zasady.
Mały trafił pod Haori, gdzie został ręką przyciśnięty by nie spierdolił, a po chwili opadł z sił i stał się grzecznym potencjalnie workiem ziemniaków którego trzeba będzie pewnie nieść jeśli nie odda go pościgowi. Ale chociaż w tym układzie nie darł pizdy. A właśnie, jak już mowa o pościgu, pojawiły się… dwie postacie, mroczne, ciemne, w kapturach, ogólnie emo ensues, szkoda, że mamy rok 380 w górę, a ktoś dalej bawi się w taki patos czarnych ubrań, mroku i kapturów… Przerażające, może to Jashiniści którzy utkneli gdzieś tak kilkadziesiąt lat wstecz jak pojawiły się pierwsze pogłoski o Hanie i jego podobnym dupkom i było to w modzie bo taki mrok dodawał… nie wiem, odwagi samemu zamroczonemu? Ha, zamroczonemu, bardzo zabawne. Shiga obciął obu panów od góry do dołu wzrokiem, analizując pod każdym najdrobniejszym względem, szukając cech charakterystycznych, jakichś dziwnych symboli, czegokolwiek co mogłoby zdradzić kim Panowie? Chyba Panowie? Kim oni są, czym są, po co tu przyszli, po co gonią młodego i w ogóle o chuj tu chodzi. Ale chyba nic z tego. Kiedy usłyszał “Co z nim robimy” zjeżył się niesamowicie. Dzieciaka nie było widać, za to było widać uśmiech Szygi.
- A wiecie, że są techniki które mogą was zdmuchnąć z powierzchni ziemi, a nie wymagają pieczęci i użytkownik może je zrobić ot tak, zabijając swoje cele na miejscu? - Ocenił odległość swoją do tych jegomościów. - A widzę, Kage-chini, że jestem dość blisko was byście nie mieli szans na reakcję. - Przeniósł wzrok na tego mądrzejszego z dwójki mężczyzn. Wyprostował też dłoń, wskazując palcem na tego, który tak się nieładnie do niego zwrócił, znów, kurwa, jak Tensa w Hanamurze, Jak do nieobecnego, nieważnego śmiecia, z którym nie trzeba się liczyć, którego można opluć i mimo że stoi przed tobą to traktować jak powietrze.
- Mógłbyś powiedzieć koledze, że to jest turbo niekulturalne o kimś mówić, gdy stoi obok, jakby go nie było? Naprawdę. To całkowity brak szacunku. - W tym momencie następuje podrzut dłoni w górę, zgięcie mocne i kusza którą Szyga nosi na ręku zawsze w gotowości, od Hanamury, wystrzeliwuje bełt prosto w twarz tego niezbyt miłego koleżki.Jeśli wszystko się uda, to prawdopodobnie śmierć na miejscu. Na 99 procent, bo kiepsko się żyje z bełtem w mordzie.
- A teraz mów, po chuj miałbym widzieć jakiegoś dzieciaka, to raz, po dwa, po chuj byście szukali zakrwawionego chłopca w środku lasu, do jasnej pizdy. - Mimo wulgaryzmów i niemiłego zachowania, Shiga zachowuje przeraźliwy spokój.

[Chise]

Misja B
5/45


Możliwości na odpoczynek nie miałeś, świętą będą później, a pod choinkę nie dostaniesz kawałka węgielka tylko czyjeś flaki. Mam nadzieje, że ten prezent Ci się spodoba. Postaraj się żeby były jeszcze ciepłe gdy je otworzysz. Teraz jednak musisz zająć się jeszcze czymś innym by zasłużyć na tak cudowny podarunek. Mam małą pracę dla Ciebie, niewielkie niewinne zajęcie, które nie powinno być dla Ciebie trudne, przecież jesteś mym wiernym sługą. Ochronisz me owieczki przed złymi wilkami. Niewiele czasu zostało, a ty znalazłeś już mały krwawy skarb, który zasłabł w twych ramionach i skrył się pod płaszczem. Tam był bezpieczny, póki ty tak mówisz, jednak czy na pewno? Nie zostawisz go? Nie oddasz w ręce tych co są do ciebie podobni? Sam nie wiesz czemu to robisz, ani po co. A najbardziej chyba zastanawiało Cię, kim jest to dziecko. Skąd się tutaj wzięło i dlaczego jest we krwi.Mały potwór podbijący serca swym urokiem, a następnie je wyrywający? Czy niewinna ofiara losu, która znalazła się w krwawej łaźni. Czarne postacie, też tutaj już były, jedna z nich starałą udawać, że Cię tutaj nie ma, a raczej, że jesteś zwykłym robakiem. Nic nie znaczącym śmieciem. Teraz jednak to nie było ważne, drugi zwrócił się do Ciebie, był milszy. Bardziej otwarty, a jego głos sprawiał większa przyjemność. Twe słowa go zaciekawiły, a raczej rozbawiły., posiadał sporą wiedzę, wiedział czego mógł się spodziewać po większości ludzi, jednak jego towarzysz nie. Był w gorącej wodzie kąpany, co mogłeś wyraźnie zaobserwować po jego nerwowych ruchach. Można wręcz powiedzieć, że był gotowy do zaatakowania Cię, ale chyba obecność tego drugiego go powstrzymywała. Najwidoczniej, nie byli równi sobie, bardziej byli jak sługa i pan. Zwykły pionek odwalający brudną robotę i goniec, który wszystko obserwuje z daleka. Kolejne twoje zdanie padło, ale nim zdołał udzielić Ci odpowiedź, dosięgnął swojego celu, trafiając go prosto w głowę, przyszpilając kaptur na dobrę do jego twarzy. Nie miał zbytnich szans na uniknięcie tego strzału. Ten mądrzejszy, chyba. Przynajmniej tak ty to widzisz odwrócił się w twoją stronę i zaczął klaskać w dłonie, śmiejąc się przy tym wyraźnie.
To było naprawdę zabawne. Nie spodziewałem się tego, ale dostał to na co zasłużył. Mam nadzieje, że zgadzasz się ze mną w tej sprawie. - powiedział, a jego głos był przepełniony radością i szczęściem. Nie wyglądał na kogoś kto przed minutą stracił swojego towarzysza, z którym zapewne spędził parę długich lat. Możesz raczej spokojnie stwierdzić, że był gorszy od osób, które wcześniej spotkałeś. Całkowicie pozbawiony empatii względem drugiej osoby, nawet względem osób, które zna.
Cóż widzisz, szukamy go w lesie bo tutaj właśnie uciekł, a bardzo nam. A raczej już tylko mi zależy na jego złapaniu i doprowadzeniu do naszego pracodawcy. Wiesz jak to jest z dziećmi, ciężko je teraz dobrze wychować i stwarzają same problemy. Oczywiście za twoją pomoc spotkałaby Cie odpowiednia nagroda. - wydusił z siebie, opierając jedną rękę na skroni. Zapewne zastanawiając się nad tym co powinien powiedzieć.
- Och już wiem, równowartość wagi dzieciaka w pieniądzach. Mam nadzieje, że to sprawiedliwa oferta, zwłaszcza po tym problemie, który mi zgotowałeś. Będę to musiał jakoś wyjaśnić. Nawet po śmierci sprawia same problemy. - dodał, odwracając się w stronę ciała i kopiąc je. Całkowity brak szacunku względem zmarłych, ale przynajmniej nie planował Cię zaatakować i pozbawić życia. Przynajmniej pod tym względem, można go nazwać “dobrym”. Tylko czy to przypadkiem nie był zwyczajny blef? Niestety nie mogłeś oszacować czy mężczyzna posiada jakąś broń pod swoim płaszczem.
- A i jeszcze jedno. Nie próbuj znowu swojej sztuczki z kuszą. Drugi raz nie zadziała. Mam nadzieje, że taka mądra osoba jak ty to rozumie. - powiedział, znowu zwracając się w twoją stronę, ale tym razem był nieco inny. Najwidoczniej stracił część pewności siebie w tym wszystkim. Tylko czy można zaufać takiej osobie jak on? Zwłaszcza że przed chwilą mignęło Ci coś pod jego płaszczem, prawdopodobnie był to jakiś miecz, tylko i tak on nie miał szans go teraz użyć, chyba że był wystarczająco szybki żeby to zrobić. Jednego możesz być pewny, z tym człowiekiem nie pójdzie tak łatwo jak z jego poprzednikiem.

[Hitsukejin Shiga]

6.

Ty bo to tak w życiu właśnie jest w moim życiu. Ciągle wiatr w oczy, a jak nie wiatr, to kał. Nie, no poważnie, nie mam lekko, a tutaj ty zły losie wcale ja widzę nie chcesz mi ułatwić życia tylko też będziesz robił opluwkę? I nie chce nic pod choinkę, nie lubię prezentów, zazwyczaj sam biorę to, na co mam ochotę. Świat jest mój to zdobycia i będę robił to na co mam ochotę, to moja plansza i ja ją będę, kurwa, kształtował! Zrozumiano? To ja jestem Panem tej gry, właścicielem tej planszy.
Wow, Jashinie, to ty do mnie przemawiasz? Masz jakiś bardziej zachrypnięty głos niż zwykle. Czyżbyś ostatnio się za bardzo rozgagalał i nie nosił szaliczka? Brzmisz jakby niedźwiedź zgwałcił cię w tchawicę, muszę przyznać nawet, że ci to pasuje. W sam raz idealny głos dla Boga który nie umie nic poza błogosławieństwem nieśmiertelności, a to i tak ograniczonym. Żadnej pomocy więcej, zero wsparcia, nie ma na co liczyć przy takim bóstwie… A twój zakon to w ogóle jakaś porażka i smród ostateczny. Twoi wyznawcy to w większości idioci i debile którzy myślą tylko o przelewie krwi. Zaprawdę, Jashinie jeśli to naprawdę ty, mówie ci, że nie ma w twoim zakonie, w tej formie w jakiej istnieje, naprawde żadnej wartości na tą chwilę. Wszyscy mogą zginąć! Nie, wróć, błąd merytoryczny. Wszyscy POWINNI zginąć. I na zgliszczach zbudować nowy, nowy, nowy świat, ja chce zbudować nowy świat, świat bez wojen świat bez wad… A więc to ty zesłałeś to dziecko, Jashinie? Czy ten zakrwawiony dzieciak, który ucieka przed łowcami, to twoje dzieło? Czy jest on jednym z nas? Jest stworzony czy zrodzony? Och, zabawne, jakby urodzić się Jashinistą, doskonały twór… Dziecko, dziecko. Tak, to jest to. Ono się nadaje do mojego zakonu. Do nowego świata który stworzę na gliszczach starego. Wychowam go na swoje podobieństwo. Będzie tak doskonały, jak Ja i jeśli mnie zabraknie to on będzie ustawiał pionki do ostatecznego rozegrania gry o wszystko… Jashinie, to brzmi jak naprawdę świetny pomysł, szacunek dla Ciebie! To dziecko, które ochraniam, będzie nowym początkiem.
Shiga wiedział, że dzieciak zasłabł przy cieple jego ciała, schowany pod płaszczem na kimonie. Wiedział, że jak się ruszy, to łowca zobaczy, że dzieciak tam jest i będzie także musiał zginąć. Nie odda tego dzieciaka nikomu, bo teraz on jest jego pierwszym wiernym w zakonie nowego porządku. Shiga pomyślał właśnie, że jako, że jest ognistym mnichem, dobrze byłoby stworzyć w świecie wolę ognia. Oczyszczenie przez zbudowanie nowego, w oparciu o wartościowość, oryginalność, poświecenie. Śmierć złu dla zła i szarości! Tak jak teraz śmierć dosięgnęła pachołka, który traktował Shigę źle. Jak Tensa, jak Shinji. Wszystkim śmierć, szacunek to jest minimum, na jakie zasługuje ognisty mnich, a jego brak będzie surowo karany. Nie ma odwołania od wyroku, ani 30 dni na złożenie reklamacji. Bełt przebił glowę i uśmiercił przeciwnika, który nawet nie zdołał przeciwnikiem na dobre zostać.
-To nie jesteś zbyt bystry. To było oczywiste, że zginie. Zapisane odkąd tylko się tutaj zjawiliście, a on otworzył usta. - Shiga wzruszył ramionami, nie będąc fizycznie w stanie jakkolwiek przejąć się słowami tego człowieka. Nie bał się go, czuł znudzenie.
Shiga wybuchnął śmiechem po ofercie zamaskowanego mężczyzny.
-Jestem mnichem. Nie zależy mi na pieniądzach ani ciutek. - Zaczął się śmiać dalej, a nawet rechotać z samej bezsensowności tej oferty, była tak miałka, tak beznadziejna i nieprzemyślana i bezsensowna, że to aż bolało. Czy mężczyzna i może był tym mądrzejszym, ale nadal niewielka to różnica w inteligencji była. No i nadal byli poniżej średniej przeciętnych żuków gnojarzy.
- Nie kop trupa. To nieładnie. I nie martw się. Nie użyje “sztuczki z kuszą”. Tym razem pewnie użyje ognia który spali… - Shiga spojrzał za zamaskowanego - Ciebie razem z jakimiś trzydziestoma metrami.. trzydziestoma ośmioma metrami lasu za tobą. Jeśli dobrze liczę, a rzadko się myle. Zacznijmy od początku. Kim jesteś, o jakie dziecko chodzi, jak się nazywa, dlaczego miałby uciekać, dlaczego go poszukujecie i dla kogo pracujecie. Każda odpowiedź która mnie nie zadowoli to złożona jedna pieczęć do twojej śmierci. A zapewniam, technika ma mniej pieczęci niż zadałem ci pytań. - Iiii kolejna fala rubasznego śmiechu. Shiga się już nie nudził, zaczął się świetnie bawić.

[Chise]

Misja B
7/45

Mówisz, że bierzesz co chcesz? Oraz, że to twoja gra, twoja plansza i twoje pionki. Bardzo interesujące jak takie zwykłe robaki potrafią się mylić. Chociaż nie mając nic, myślą że mogą zdobyć wszystko.Na prawdę zabawne, rozśmieszające, jednak muszę Cię rozczarować, ta historia nie potoczy się tak jak ty chcesz, to mój teatr, a ty jesteś tylko aktorem w przedstawieniu zwanym życiem, nawet nie pierwszoplanowym, jesteś zwykłym pyłem, kimś niezbyt dużo wartym. Chętnie zobaczę jak bierzesz to co ci dam i zrobisz z tego użytek. Teraz nie masz dużo do powiedzenia, musisz chronić, a nie zabijać. Ochrona niewinnego życia, które zemdlało pod twoim płaszczem, otrzymując odrobinę ciepła od kogoś kto dawno już powinien być martwy.Ten, którego obrażasz dał Ci to dzięki czemu teraz możesz wypełnić swe płuca powietrzem, a nie ziemią, dzięki niemu żyjesz. ON darował Ci życie, ten przeklęty zgniły dar. Przynajmniej czasami potrafisz robić z niego pożytek i wykorzystać go do celów, dla których został Ci podarowany. Krwi, więcej krwi, więcej, więcej, dużo więcej. Daj mu jej tyle by cały świat spłynął krwią. Bądź świadom swego grzechu, tego którego ratunek tej duszyczki nie wymaże. Teraz jednak czas wrócić do dialogu.
Że ten skurwol zginie, to było wiadome od dnia jego radości. Tak samo wiadome, że zginę także ja i ty…- powiedział, spluwając na ziemię. Tak jakby wiedział coś czego nie chce mówić, a samo wspomnienia na ten temat wywołuje w nim obrzydzenie. Ciekawe o co mu się rozchodzi, a może raczej o kogo. Dalej jednak obserwował twoje obliczenia, a jego twarzy nie opuszczała radość. - 38 metrów lasu? Nie szkoda takiej pięknej zieleni? I radziłbym uważać w jakim kierunku tym celujesz. Może moje życie jest nic nie warte, ale możesz trafić kogoś za kim zapłaczesz. - powiedział, uśmiechając się. Najwidoczniej nie bał się śmierci, a raczej był na nią gotowy. Tylko czy od momentu, w którym zabiłeś jego towarzysza, czy świadomość nadchodzącej śmierci pojawiła się w nim wcześniej? Chociaż patrząc na jego zachowanie, raczej to drugie. Ktoś kto właśnie uświadomił sobie swoją śmierć, nie byłby taki szalony. - Hm, twoje pytania...ciekawe, ciekawe. Jednak Cię rozczaruje sam wiele nie wiem. Jedynie wiem, że temu wariatowi spodobały się oczy tego dziecka i bardzo ich chciał. Jak będziesz chciał widzieć więcej, przejdzie się nieco na zachód. na pewno trafisz, ale wątpię że wrócisz stamtąd żywy. - powiedział, odpowiadając na twoje pytania. - To czy jesteś zadowolony z odpowiedzi czy nie, jebie mnie to. Więc wiesz coś o tym dzieciaku czy nie? - dodał, mając już nieco dosyć całej tej rozmowy. - A właśnie, może byś wstał i się wyprostował? - zapytał się nieco podejrzliwie. Jego prośba nic dobrego dla Ciebie nie oznaczała, zwłaszcza że to ty ukrywasz pod nim dzieciaka.

[Hitsukejin Shiga]

8.

Nie mówie, że biorę co chce zostawiając ci przy tym jakąkolwiek szanse do dyskusji czy nie zgadzania się. A w ogóle kim jesteś, Jashinem samym w sobie, o krwawy lordzie Jashin, ha ha ha, czy losem jako takim? Macie jedną wspólną cechę. Ani jednego, ani drugiego, nie da się zobaczyć na własne oczy. Jesteście cholernymi duchami, złudzeniem, które może istnieć, ale nie musi. Wyroki i losu i Jashina są… coż… Jakby to powiedzieć… nieprzewidywalne i bez większego sensu. Tak, co z tego, że teraz usłyszę, że jestem robakiem i aktorem? Nic. Bo na koniec dnia to ja kształtuje świat, nie Ty. To ja decyduje kto ma umrzeć, a kto żyć, kto spłonie, kto przetrwa… I nie straszna mi ni śmierć ni sam nieuchronny upływ czasu… Powiedz mi, co odróżnia mnie od Boga? Spójrz mi w twarz i powiedz mi czym się różnie od Boga, skoro mogę zadawać śmierć i sam śmiać się jej w twarz! Czy nie to właśnie oznacza bycie Bogiem? Panowanie nad życiem i śmiercią?! Tak. To jest boskość. Władza daje boskość. Potęga daje boskość… A ja mam sposoby, by zdobyć całą potęgę, jaką tylko zechcę. I zrobie wszystko, by mi się udało. Nie ma wiedzy dość mrocznej, czynu dość plugawego, ani okropności wystarczająco przerażającej, żebym się zawahał i nie powiększył arsenału swojej duszy i umysłu, wzmocniwszy ciało.
A jedyne, co dał mi Jashin, to cierpienie. Osiemdziesiąt lat bólu i braku miejsca które mógłbym nazwać swoim. Osiemdziesiąt lat obcości.. dopiero teraz, od niedawna… coś się zmieniło. Dopiero teraz jest jakaś nadzieja na szansę, na to, że otrzymam szansę i będę mógł coś zmienić. Zacząć żyć.
Shiga nie przestawał się uśmiechac. Czy był to uśmiech bezsilności, szaleństwa, bólu… Niewiadomo, ale Shiga uśmiechał się bardzo dużo i bardzo często. Uśmiechał się przy każdej okazji nawet gdy nie było ku temu żadnego logicznego powodu. Och tak, tak już po prostu jest.Ale teraz czas wróćić do dialogu.
-Widzisz, tutaj się nie do końca zgadzamy, mój przyjacielu. Jego pewność co do zgonu to zdrowa rzecz. Bo jemu śmierć była pisana, fakt, nadeszła po prostu szybciej. Śmierc pisana jest także Tobie. Ja jednak… cóż, nalezę do tych, którym śmierć nie grozi i którzy śmierci się nie boją. Ona po prostu po nas nie przychodzi. - Shiga dłonią wykreślił symbol trójkąta wpisanego w koło, cały czas szeroko się uśmiechając. - Mam nadzieję, że rozumiesz o czym mówie. I owszem, łącznie czterdzieści metrów, ale wliczyłem już te dwa metry które nas dzielą dla spokoju ducha i zgodności obliczeń w całość. Co do samego chłopaka… -Widzisz, mam pewnien problem. Jestem mnichem, więc pieniądz mi niepotrzebny, Ale mnich.. Nie mogę iść do miasta i znaleźć sobie kobiety, z racji bycia mnichem. Mam pewne potrzeby, a moja przykulona pozycja… Planowałem zrobić sobie dobrze, ale się zjawiliście. Wiem, gdzie pobiegł chłopiec, odprowadziłem go wzrokiem. Wskażę ci dokładny kierunek jeśli pomożesz mi z moim problemem… - Shiga przechylił głowę w bok, przestając się uśmiechać. Spojrzał na mężczyznę wygłodniałym wzrokiem.
-Nie każe ci mi płacić za wiedzę. Pocałuj mnie. Pozwól zadowolić Cię, możesz mnie nawet posiąść… Proszę, proszę, nie odrzucaj mojej prośby. - Shiga doskonale wiedział, że w tych okolicach, gdzie nietrudno o samurajskie korzenie, znalezienie kogoś… o takich preferencjach nie będzie trudne. Jeśli tylko mężczyzna zgodzi się na prośbę Shigi, ten wykona swoją technikę pocałunku piekielnika… Co będzie dalej przekonamy się.

[Chise]

Misja B
9/45

Myśl co chcesz i rób co chcesz. W końcu to twoja historia, a że ja ją tworzę to już inna kwestia. Jednak nie zapominaj, że ja już znam jej zakończenie, a ty tylko musisz do niego jakoś dotrwać, ale czy to zrobisz zależy od Ciebie, jednak nie umieraj zbyt szybko. Twa nieśmiertelność jest tylko pozorem, czymś pozbawionym sensu, może twa świeca pali się jaśniej od innych, ale dalej może zostać złamana. Więc skup się na swoim celu i przyj do niego z całych sił. Pierwsza twa przeszkoda nie należała do najtrudniejszych, jednak co tu się dziwić, jednego z nich zabiłeś od tak, a drugi niezbyt kwapił się do walki, wolał raczej porozmawiać niż tłuc się po pyskach, tylko czy z powodu pacyfizmu, czy nie widział na razie sensu tego starcia? W sumie dla ciebie to raczej bez różnicy i tak byłeś już napalony na mordowanie, a może na to dziecko? Masz jakieś dziwne upodobania? A zresztą nie obchodzi mnie to, w sumie powinno być to gdzieś w twoich papierach.
- Ach rozumiem, jesteś jednym z nich. Jednak i tak na twoim miejscu uważałbym na spotkanie z tym demonem. Radzę Ci zniknąć z tego miejsca jak najszybciej. - powiedział, po części ostrzegając Cię, przed jakimś demonem. W sumie, wcześniej też o nim wspomniał, tylko czy człowiek może być aż tak groźny? Może sam się przekonasz, chociaż już mniej więcej gdzie go szukać, a znając ciebie raczej nie posłuchasz ostrzeżenia.
- Co? Zabawić? Kobiet? Mnich… kurwa człowieku, idź do burdelu. Takich w miastach nie uświadczysz, ale przy bocznych drogach. Jak chcesz całować, to całuj jego, jeszcze ciepły, a że łeb mu spenetrowałeś to na inne otwory nie powinien narzekać. W sumie już na to za późno. - odparł, nieco zagubiony i wytrącony z rytmu, czegoś takiego raczej się nie spodziewał, ale co mu się dziwić, raczej nikt by się nie spodziewał takiej propozycji w środku lasu. Zwłaszcza widać to po tym jak powoli się wycofuje.
- Mówisz, że w tamtym kierunku biegł? - powiedział, wskazując ręką kierunek w który wcześniej patrzyłeś, najwidoczniej jak najszybciej chciał zdobyć potwierdzenie, a raczej nie.. nie czekał na nie tylko ruszył przed siebie. Najwyraźniej dostałeś kosza i będziesz musiał poradzić sobie z tym sam, w sumie masz dzieciaka, może do tego się nada, chociaż nie planuje tego opowiadać. Chociaż masz teraz czas zastanowić się nad tym co powinieneś zrobić dalej.

[Hitsukejin Shiga]

10.

Teraz to tak trochę kulturalnie kazałeś mi się wziąć i wypierdolić. To bardzo niesympatyczne z twojej strony. Myślałem, że toczymy tutaj conajmniej dziejową dysputę o losie, o złym i dobrym losie, o za i przeciw bycia nieśmiertelnym, a ty tak chcesz mnie po prostu spławić? Bardzo mi się to nie podoba. I cieszę się, że znasz zakończenie tej historii. Mam nadzieję, że kurwa było warto dla tego zakończenia oglądać całość tego przedstawienia. Dlatego pora zapiąć pasy, wciskamy gaz do dechy i nakurwiamy po bandzie.
Nie opowiadaj mi tutaj kocopołów o jakiś… Jak ty to tam bełkotałeś, zły losie, łamiących się świecach? Jak świeczka ci się złamała to po prostu nie wsadzaj jej w dupę. Bo wiesz, za mocno ściskasz i trach i po świecy. W sensie… No dobra, nie zagłebiajmy się w ten temat, bo to, he he, temat od dupy! Tak to było biedne zdaje sobie z tego sprawę. Ale dobrze, będę… PARŁ DO CELU (XD). Przepraszam, przepraszam, losie nie każ mnie to się wiecej nie powtórzy, zachowuje się jak głupi bachor. Wiem.
-Jednym z nich. Jak to nieładnie brzmi. Jakbyśmy byli jacyś dotknięci jakimś syfem. Jesteś mi nieprzychylny tylko dlatego, że jestem technicznie nieśmiertelny, a to czyni mnie silniejszym od Ciebie pod każdym względem bo nawet jeśli będziesz mnie w stanie zabić jednym ciosem to ja ZAWSZE przyjdę po więcej? Pomyśl ile to rodzi możliwości i weź zrób ze swoim życiem coś porządnego. Na przykład udaj się do Ryuzaku, odnajdź naszą świątynie i zostań jednym z nas. Zawsze poszukujemy nowych wiernych, wiara jest tak mocna, jak mocni są jej wierni, to oczywiste, prawda? - Shiga westchnął, widząc, że mężczyzna nie kupuje zbytnio jego… hmm… zalotów, jakby to źle nie brzmiało. A to wszystko było bardzo mistycznie rozbudowanym planem by go po prostu usmażyć. A on sie wywinął. Kiedy zaczął pieprzyć o burdelu, o gejach o w ogóle o wszystkim, to Shiga wydął policzki zniesmaczony, jak male dziecko które nie dostalo czekoladki o którą tak bardzo prosiło i tupało nóżkami. No, ogólnie jest zawiedziony.
-Echm. Gdybyś mnie pocałował wypaliłbym ci wszystkie wnętrzności. Czemu musisz być AŻ O TYLE inteligentniejszy od swojego kolegi? Aż mi się przykro od tego robi. On padł na strzał, a ty drugi raz unikasz zagrożenia… Tak. Pobiegł tam. Psujo nudna ty… - Dodał Shiga i odprowadził jegomościa wzrokiem. A gdy tylko ten zniknął, Shiga wziął chłopaka albo za łapę, jak był już przy zmysłach, albo przez ramie, z ambitnym planem pójścia właśnie tam, gdzie miał nie iść, bo tam jest demon. Może być bardzo zabawne spotkanie niemartwego z demonem. Wreszcie coś się będzie dziać! Uznajmy więc, że Shiga idzie, aż znajdzie.

[Chise]

Misja B
11/45

Wszystko poszło dobrze prawda? Ale jeszcze raz i Ci strzelę z gałęzi w łeb. Przynajmniej tyle mogę by nie spierdolić całego misternego planu. Najlepiej nie będę więcej z Tobą rozmawiać, a ty rób po prostu swoje. Pogadamy później w twoich snach, czy coś. Przy butelce sake, sam rozumiesz klimacik. Teraz dalej musisz się skupiać, bo niestety trafiłeś na kogoś inteligentnego, kto by pomyślał, że facet nie będzie chciał Cię pocałować? W sumie...kiedy ostatnio patrzyłeś w lustro? Nie że coś, ale tak z ciekawości pytam. Jednak łatwiejszym wytłumaczeniem z tego jest to, że nie jest homoseksualistą, wtedy nawet mając ładniejszą mordę byłbyś poza jego gustem. To jest dobre myślenie na ten moment, nie jest homo, ale chociaż polecił Ci okoliczny burdel gdzieś poza miastem, może pójdziesz szukać. Na pewno nic Cię tam nie ciśnie poza dzieciakiem? W sumie nie chce wiedzieć, zachowaj to dla siebie i przyszłych panien, ale później dobra? Naprawdę nie chce tego widzieć w moim scenariuszu. Teraz jednak możesz spokojnie zająć się dzieckiem, facet ulotnił się szybciej niż tutaj się pokazał. Zabawne, bardzo zabawne, masz dar nakłaniania ludzi do tego czego nie chcesz. Mówisz by zrobili jedno, a robią drugie. Nie rób tutaj takich min, niewiele Ci to da, później dostaniesz cukiereczka, chyba teraz nawet nie chce tego widzieć. Dziecko w sumie dalej spało, więc prowadzić go nie mogłem, w sumie to mogłeś go wlec po ziemi, ale raczej nawet ty tego nie zrobisz. No właśnie, nieś go na ramieniu tak będzie lepiej dla niego, dla ciebie bez większej różnicy. Droga była całkiem spokojna, nic niezwykłego się nie działo, a co chwilę mijałeś drzewo, a raczej non stop jakieś mijałeś. W końcu jesteś w lesie. W miejscu gdzie coś może Ci spaść na głowę, pamiętaj o tym! Chociaż po paru minutach coś zakłóciło twój spokój, zgadniesz co? Dam Ci szansę. Jeżeli obstawiłeś dzieciaka, zgadłeś! Młody przeraźliwie wydarł Ci się w ucho, że prawie rozsadził Ci bębenki i zaczął się szarpać, nawet trochę krwi popłynęło. Tylko co ty z tym zrobisz? Dzieciak się szarpie, rzuca, wali Cię z kolana po ryju i łokciami po tyle głowy, może nie na tyle mocno by Cię znokautować, ale jednak to niezbyt przyjemne.
Puszczaj MNIE! Kim jesteś? Gdzie ja jestem? - krzyczał non stop, cóż nawet nie zmieniał szyku zdań, tak jakby płyta mu się zacięła.

[Hitsukejin Shiga]

12.

Nie strzelaj mi z gałęzi w łeb bardzo ładnie proszę, dobry kochany losie. Przecież potem będę musiał kawałki kory z ryja wyciągać, myślisz, że to jest jakkolwiek przyjemne? Jeszcze mi w zęby powłazi, albo gorzej - pokaleczy skóre, wbije się i w niej zagoi, bo jednak Jashinistyczna regeneracja. Co ja burwa jestem, szyszka? Szyszkę chcesz ze mnie zrobić? A szyszka bo Shiga, nie? Bardzo śmieszne, rzeczywiście. Ale okej, akceptuje pomysł co do sake, pasuje mi taki klimacik. Randka z Jashinem i sake to w sumie mój mokry sen jeśli mam być szczery, to jest definitywnie MUST HAVE i MUST DO w moim życiu, zawsze chciałem taką randkę odbyć i przeżyć, bo wiesz, odbycie czegoś wcale nie musi się wiązać z przeżyciem ,a jednak ja swoje życie dość mocno cenie. Tak wbrew pozorom, mimo że na codzień tego nie widac, to jednak wolałbym nie zginąć, nawet z ręki Jashina, choć pewnie byłoby to w opór nie wiem, godne poświęcenia? Szlachetne? Nie, nie, nie. Wole przeżycie, nawet jak karaluch, przeciw wszystkiemu. Aż mi się przypomniała Unagi, która mnie porozrywała na kawałki, ja cię wzywałem, Ciebie nie było ni widu ni słychu i musiałem się zniżyc do błagania jej o darowanie mi życia i poskładanie do kupy. To definitynie był szajs, którego nigdy więcej nie chce powtórzyć, chyba, że naprawdę będę skrajnie zmuszony… Bo to naprawdę nie było nic sympatycznego, ból, cierpienie i totalny szajs, nie, dzięki, postoje.
I NIE! Nic mnie nie ciśnie, ty łajzo. Chciałem go zabić, szkoda mi amunicji i szkoda mi czakry, a to byłby oneshot, jeden strzał jeden trup, bardzo skuteczna sprawa. A ty mi tutaj od razu, że coś mnie ciśnie. Kobiete mi ześlij, to ci pokaże co mnie ciśnie, a co nie, a nie ze mnie tutaj homosia robisz. Ja nie jestem mnichem homoseksualizmu, mimo, że ty chyba chłopaka szukasz, mam takie wrażenie, co? Ale nie, nie tedy droga, nie ze mną te numery.
I tak, to definitywnie jest mój dar, że wszyscy zawsze robią na opak wszystko co ja kurwa do nich mówie… Zauważyłem to już jakiś czas temu, a ty?
Wracając jednak do… KTO MNIE NAPIERDALA ŁOKCIAMI JASHINIEEEEE.
Shiga spojrzał na dzieciaka co to go tłukł jak dziki tymi rencoma, tymi nogoma, co za jakiś sajgon, weź kto to w ogóle wymyślił. Shiga bez zbytniej przesadniej ostrozności zdjął z siebie bachora i rzucił go na trawę, próbując unieruchomic ręce.
-UCIEKAŁEŚ, GNOJU. GONIŁO CIE DWÓCH LUDZI W KAPTURACH I PŁASZCZACH, CZARNYCH. DZIWNI LUDZIE. Skryłeś się za mną, a ja jednego z nich zabiłem, a drugiego wyprowadziłem w pole! OPANUJ SIE DO CHOLERY! - jak to nic nie da, to profilaktyczny lisc w ryj na uspokojenie. Shiga zapyta potem o to kim jest chlopak, czemu uciekal, przed kim, czy cos wie… W ogole postara się z niego wydobyć każdą wiedzę jaką tylko zdoła. A jeśli chłopak się uspokoi to trzeba będzie kontynuować drogę ku temu demonowi…

[Chise]

Misja B
13/45

Dziecko nie należało do zbytnio pokojowych, najwidoczniej po obudzeniu się ciągle było w szoku, o czym świadczyłą jego nadpobudliwości i te wszystkie jego szybkie ruchy i sprytne uderzenia, tylko gdyby miał więcej siły. Wtedy może dałby radę Cię ogłuszyć. Jednak w tym przypadku to ty miałeś główną przewagę, przez co spokojnie zdjąłeś go na ziemię i położyłeś na trawie unieruchamiając. Cóż spodziewałem się nieco innego rozwiązania, pieprznięcia o drzewo, albo mogłeś mieć racje, w końcu młody mógł mieć jakieś ważne informacje na temat miejsca, do którego właśnie zmierzasz. Przy okazji miałeś okazje przyjrzeć się jego oczom. Serio były wyjątkowo piękne, pełne głębi jak małe szlachetne kamienie, które były warte małą fortunę. Z początku jego uspokajanie nie miało większego sensu, a raczej racji powodzenia był cały roztrzęsiony, a adrenalina znowu przejęła jego ciało. Chociaż nie musiałeś posuwać się do radykalnych uderzeń po twarzy, tak szybko jak napłynęła, tak samo uszła z jego ciała, a całe jego ciało stało się bezwładne. Nie żyje? W sumie już się nie wierzga, a w jego oczach pojawiła się śmierć. Czyżby właśnie rodził się nowy wyznawca jashina? Dziecko, które miałeś poprawić poprzez świat przez wieczność. Albo zwyczajnie widział coś przerażającego i makabrycznego, tak też może być. Co jest też bardziej realne.
Kim...jesteś? - zapytał się, cicho lekko przekręcając głowę w twoją stronę. Głos pozbawiony głębi i brzmienia. Nietypowe lecz bardzo piękne. Tyle niezwykłych rzeczy dzieje się w tym momencie. Dziecko anioła czy demona? Przynajmniej już bardziej współpracował. Dalej mogłeś go spokojnie wypytać o resztę informacji.
- Jestem… Nie pamiętam…. - powiedział, cóż pierwsza odpowiedź raczej nie napawa optymizmem co do reszty pytań. Jednak warto mieć nadzieje, a smark zawsze może coś pamiętać.
- Zabił wszystkich, rozerwał ich ciała. Mówił, że tak bardziej będziemy użyteczni. Wszyscy… - wypowiedział, druga odpowiedź napawa już mniejszym optymizmem, ale za to była bardziej rzeczowa. Przynajmniej wiesz na co się szykować.
On nie jest człowiekiem… jego oczy były czarne. Całe jego ciało było naszpikowane broniami, ale i tak był w stanie walczyć i zabijać. - dodał, nieco opisując tą osobę. Cóż jej opis pasuje raczej do jednego z twoich braci wiary, prawda? Przynajmniej będziesz mógł doświadczyć jak ciężko zabić samego siebie, o ile to był jeden z wyznawców, raczej poza wami istnieją jeszcze inni, którzy są w stanie przeżyć takie rzeczy.
Przed Tobą została dalsza droga, dzieciak przed niczym się nie opierał, jedynie włóczył się nogą za nogą idąc za tobą przez ten las. Mogłeś spokojnie podziwiać piękno tego lasu i okolicznej przyrody, ten spokój, ta cisza i te srające sarenki. No może wszystko było piękne poza tym ostatnim ujęciem. Mogłaby jeść trawę czy biegać, a nie akurat srać. Jednak nie warto się tym przejmować, bowiem po paru minutach, a raczej parunastu mogłeś wyczuć okropną aurę i zapach krwi, dziwne zwłaszcza że jej nie widziałeś. Czyżby aż tak dużo było jej rozlanej? Po paru metrach i wyjściu z krzaków mogłeś się o tym przekonać. Przed Tobą stał dwupiętrowy budynek, a całą jego okolica oraz ściany były umazane posąką, a co parę metrów leżały jakieś ludzkie kawałki. Nawet przed twoimi nogami, leżała ludzka głowa, pozbawiona oczu i z rozbitą czaszką, jej zawartość powoli wydostawała się z wnętrza. Potworny widok, na który dzieciak zareagował wymiotowaniem, na twoje szczęście nie trafił na twoje budy, tylko na czyjeś flaki. ten kto za to odpowiada, raczej zasługuje na miano potwora. Licząc same głowy, które w większości nie były w całości, mogłeś spokojnie naliczyć ponad dziesięć osób, a to był dopiero początek. Pośród ciał i skrawków ubrań, mogłeś zauważyć zarysy zbroi, zapewne należącej do okolicznych strażników. Chyba kiedyś dokonałeś podobnej rzezi, tylko raczej na mniejszą skalę. Idąc dalej, mogłeś spokojnie liczyć kolejne ciała. Nie wszystkie należały do mężczyzn, były tutaj też kobiety i dzieci. Chociaż o ustalenie tego raczej ciężko, zwłaszcza że nie mogłeś uświadczyć tutaj żadnego całego ciała. Każdemu czegoś brakowało, nawet jak próbowałeś bawić się w układanie puzzli, nie miało to większego sensu. Wnętrze budynku także nie różniło się znacznie od zewnętrznej części, tylko tutaj wiele ciał było przybijanych do ścian i porozrywanych w połowie, a od torsów zwisały jelita, które ciągnęły się po podłodze. Jednak najbardziej szokujące było to, że jedna z takich osób ciągle żyła, co raczej świadczyło, że została tutaj niedawno przybita. Była pozbawiona jednego oka, obu nóg i trzech palców. Dzieciak, oczywiście zareagował na to wszystko krzykiem, który praktycznie od razu stał się niemy.
Co? jest ktoś… *kaszle* uciekaj. - wydusił z siebie, umierający mężczyzna.
Jest...tutaj. - dodał, po czym wyzionął ducha. Przynajmniej dostarczył ci jakiś informacji, które potwierdzają, że ten który za to odpowiada ciągle jest gdzieś tutaj. Jedynie pozostało Ci określić gdzie się znajduje. Miałeś tylko do przeszukania szereg pokoi, piwnice oraz dwa piętra. Na pewno gdzieś tutaj jest, tylko gdzie i jak ty zamierzasz go znaleźć.

[Hitsukejin Shiga]

14.

W sumie jeśli byłbym dzieckiem które doświadczyło czegoś okropnego, też pewnie miałbym takie odjebki od formy. Bo hej, zakładając, że takie dziecko widziało, nie wiem, na przykład dzieło Shigi w Dziku, to mogło być bardzo grubo z jego psychiką. To są te rany których nawet psychiatra nie jest w stanie załatać, nieważne ile psycho-kleju by użył. Ale na szczęście nie trzeba było go bić, ale on skurwol mały bił aż zbyt mocno tak szczerze powiedziawszy. Gdyby nie regeneracja Shigi i to, że jego komórki naprawde ładnie się regenerują, to by całkiem duży problem miał - w końcu takie ustawiczne, systematyczne napierdalanie w czachę to naprawdę nie jest nic przyjemnego. Ale no, łebek działa, łebek jako tako nie pęka od bólu, choć mały naprawdę mocno wierzgał - Shiga gnojka ściągnął, obezwładnił - znów bez konieczności uderzania nim o nic, a to chyba duzy sukces, prawda? Ogólnie Shiga uznałby konieczność zajebania dziecku za swoją wychowawczą porażkę…
Chłopak się napalił adrenaliną, ale potem od razu niemalże zgasł i tyle było z jego walki. Dobrze, czyżby mnich właśnie odniósł piękne wychowawcze zwycięstwo… Ale to chujowo brzmi, mnich JASHINA wychowujący dziecko. Ale, nie ma żartów z tym, w nowym zakonie Shigi będą też dzieci. Dzieci są przecież przyszłością narodu i kraju, więc będzie musiał i nimi się opiekować..
A potem dziecko ucichło. W oczach pojawiła się, jak to ładnie określił nasz niedobry los, śmierć i pustka. Oho, właśnie narodził się zabójca… Dobrze. Będzie dla Ciebie w zakonie miejsce, moje dziecko.
-Mnichem. Możesz mówić mi Shiga albo Hitsukejin. Jestem mnichem ognia, uratowałem ci życie przed łowcami ludzi, którzy chcieli cię pojmać. Jeden nie zyje, drugi uciekł. Jak już powiedziałem, tak powtarzam. - Shiga starał się mówić bardzo spokojnie, opanowanym głosem, bez przesadnych emocji coby chłopaka nie stresować specjalnie bardziej…
-Kto? Wiedziałeś go? Nie wiesz kim lub czym jest? Jak się tam znalazłeś, ci łowcy cię do niego zaciągneli? - Znów pytania, bardzo spokojne, opanowane, głos dostosowany do mówienia do dziecka które przeżyło traume. Czarne oczy… ostrza… rozrywanie ciał… Czyżby jakiś naprawdę nawiedzony Jashinista? W sumie to nie pasowało do całości, to kurwa całkowicie lepiło całość tworząc piękną jednolitą układankę. Trzeba spotkać tego człowieka. Może być naprawdę wartościowym przyjacielem który będzie idealnym katem i Mengele w nowym zakonie!
Ale trzeba było kontynuować podroż. Shiga nie zwracał uwagi na srające sarenki, bo ogólnie naturę, zieleń i cały ten bullshit to miał głęboko w dupie. Shi nie był z tych, co patrzą w zadumie na brzózki i zachwycają się jakie zajebiste to one nie są. Dzieciak szedł za nim i w sumie tylko za tym Shiga się rozglądał… A potem polana. Krew. Flaki. Jucha. Totalny burdel.
TOTALNA WIKSA. O kurwa ale opcja. Shiga się zachwycił, bo widział powtórkę z rozrywki z tego co zrobił w karczmie Dziku, tam poleciały dwadzieścia dwie osoby plus kilku strażników. Tutaj niemalże ten sam killcount. Ojeju, to bratnia dusza, przyjaciel Shigi na pewno, nie ma to tamto. Trzeba się zaprzyjaźnić z tym pojebem..
Shiga wszedł do środka budowli w centrum juchy i dostrzegł jakiegoś mężczyzne. Bez zawahania podszedł do niego i wbił kunai w mózg, zabijając go nim sam umarł.
-Nie ma sensu by cierpiał, prawda? Trzeba upewnić się, że cierpieć długo nie będzie także sprawca… - Shiga jest metodycznym skurwielem, więc nie bedzie parł do przodu. Ostroznie, gotów do składania pieczęci, prześwietli całe piętro, otwierając drzwi z buta i wbijając do środka.. A potem kolejne piętro i tak dalej… Zobaczymy, co z tego wyniknie!

[Chise]

Misja B
15/45

Rozmowa z dzieckiem była całkiem owocna, szybko przedstawił Ci podstawowe informacje jakich potrzebowałeś. Opis napastnika, który najwidoczniej wyróżnia się czarnymi jak węgiel oczami i wyjątkową wytrzymałością fizyczną pozwalająca mu walczyć mimo odniesienia ogromnych ran. Praktycznie twój opis, pomijając kolor oczu. Może pamiętasz kolor oczu swego brata, którego spotkałeś w Kaigen. Może to była jego sprawka? W końcu zrobiłby wiele dla pieniędzy, a jedno z jego oczu na pewno było czarne, zaraz po tym jak pozbawił Ciebie widzenia na jedno oko. Przynajmniej wtedy miałbyś większe szanse na zawarcie z nim przyjaźni. Poza tym co wcześniej powiedział Ci chłopak, dowiedziałeś się że tam mieszkał, był jednym z mieszkańców tamtego przybytku. Niezbyt raczej to pocieszające stracić dom w tak młodym wieku, ile on mógł mieć lat. Najwięcej może sześć, a już przeżył taką tragedie, którą będzie mu dane zobaczyć ponownie na własne oczy, dzięki Tobie. Przez co odnosisz porażkę wychowawczą pogłębiając traume chłopca. Sama droga była spokojna, a miejsce do którego dotarłeś przywoływało wspomnienia i przez to jeszcze bardziej chciałeś zaprzyjaźnić się z osobą, która tego dokonała. Skala mordu dokonanego w tym miejscu, była bardzo podobna do tej, która odbyła się w dziku, jak nie większa. Ktoś tutaj okazywał się bardziej pragnąć krwi niż ty, tylko czy to wszystko miało sens i z jakiego powodu to robił. Wnętrze budynku dorównywało wystrojem zewnętrznej części i dzięki jednemu z umierających dowiedziałeś się, że osoba której szukasz jest gdzieś w środku. Jednak ty postanowiłeś być łaskawy dobijając nieszczęśnika, który jeszcze dychał, tym samym zyskując jedną ofiarę, a samemu postanowiłeś zająć się przeszukiwaniem pokoi, w dość dziwny i mało zrozumiały sposób. Wejście z kopa w każde drzwi, na pewno narobisz sporo hałasu i zwrócisz na siebie uwagę, jednak co może pójść nie tak? Przecież to nie ty jesteś w tym momencie ofiarą, a nie zaraz… właśnie nią jesteś. Czyli to nie był zbytnio dobry pomysł, ale przystąpiłeś do dzieła, wybijając każde drzwi z kopniaka, szło to zaskakująco łatwo, może przez to że żadne z nich nie były zamknięte. Większość wnętrz pokoi różniła się od tego co było na holu, było czysto brak śladów krwi, niekiedy wybite okna, chyba to oznaczało, że mieszkańcy tego przybytku chcieli stąd uciec, a tylko nieliczni postanowili się schować, co było można łatwo zauważyć śladami wylewającej się krwi spod łóżek czy z szaf. Może są chociaż w całości? Tylko czy tobie chce się to sprawdzać, jednak jak ci się chciało to robić, zauważyłeś, że te ciała były w większości całe, pomijając dziury po jakimś mieczu, która ich zabiła. Same dziury po mieczu były całkiem spore, co raczej świadczyło o użyciu sporych rozmiarów ostrza dwuręcznego. Po paru minutach stanąłeś przed ostatnimi drzwiami, a niedaleko było zejście do piwnicy oraz wejście na piętro. Ciekawie nie ma co, tylko z tą różnicą, że te drzwi były zamknięte w porównaniu do pozostałych. Twoje kopnięcie okazało się mało efektowne, nie udało Ci się wybić całych drzwi, ale dałeś radę zrobić w nich dziurę, w której została twoja noga, której nie mogłeś wyjąć, najwidoczniej się nieźle zaklinowała. I teraz miałeś chwilę spokoju by rozejrzeć się dookoła, przez co mogłeś zauważyć jedną znacząco zmianę, brak dzieciaka, którego tutaj przyprowadziłeś. Zostałeś sam, tylko co z nim się stało? Możesz się przez chwilę zastanowić. Przynajmniej przez parę minut, bowiem po paru minutach mogłeś usłyszeć hałas dochodzący z piwnicy, a po chwili zobaczyć potwora! A raczej niewielkich rozmiarów dziewczynę, może to naturalne przez jej wiek? Na oko miała jakieś 17lat, chociaż widziałeś ją tyłem. Była szczupła ubrana w czarną spódnicę, sięgającą poniżej linii kolan, pod nią były zapewne zakolanówki, bądź coś w tym stylu, a jej tors zasłaniała szara koszulka, która była w większości pomazana krwią. jej włosy były czarno-białe sięgające prawie do pasa. A ona sama była najwidoczniej zajęta wciąganiem jakiegoś sporych rozmiarów worka na piętro. Chociaż na twe nieszczęście obejrzała się za siebie, a raczej nieco w bok, przez co mogła zobaczyć Ciebie. Jej skóra była blada, a oczy czerwona, a u boku twarzy miała przymocowaną czarną maskę, wizerunkiem przypominająca lisa, a jeżeli spojrzałeś poniżej warzy mogłeś zobaczyć, że jej koszula była znacząco rozpięta, praktycznie do linii brzucha, odsłaniając jej mostek i praktycznie piersi, które rozmiarami raczej nie były zbyt duże. Dziewczyna cicho zachichotała patrząc się na ciebie i przyglądając twojej beznadziejnej sytuacji, po czym puściłą worek.
Pomóc Ci? - zapytała się, radosnym i wesołym głosem. Raczej była w stanie pomóc Ci w wielu sprawach. Chciałeś kobietę więc ją dostajesz. Nim zdążyłeś odpowiedzieć, dziewczyna wyjęła z worka, dziwny sporych rozmiarów ząbkowany nóż i ruszyła w twoją stronę, byś zaraz mógł poczuć jak opadasz na ziemię tracąc czucie w nodze. Zrobiła to wszystko jednym płynnym ruchem, o mały włos nie odcinając Ci czegoś jeszcze między nogami. A sama dziewczyna wyglądała na szczęśliwą, mimo że na jej ciele przybyło twojej krwi, oraz na broni, którą teraz oblizywała z twojej krwi. Tylko ona zbytnio nie pasowała do opisu potwora, który dokonał tego mordu. Więc co tutaj robiła? Mimo, że przed chwilą zadała Ci praktycznie śmiertelną ranę, wróciła spokojnie na schody po swój worek, który wciągnęła na piętro.
Nie martw się, powinieneś szybko umrzeć. - powiedziała chichocząc i oddalając się od Ciebie na parę metrów, po czym się zatrzymała i znowu wyjęła jakieś dziwne przyrządy z worka, coś na wzór dziwnej łyżki i pojemnik z jakąś cieczą. Po chwili mogłeś zobaczyć jak wyjmuje oczy jednemu z truposzy wsadzając je do tego dziwnego pojemnika, by następnie odwrócić się do Ciebie.
- Prawda, że są piękne? - zapytała się, pokazując Ci pojemniczek, w którym już unosiły się oczy. Zaiste ciekawa osoba, tylko co ona tutaj robiła. Masz mało czasu, a wiele spraw do rozwikłania, gdzie zniknął dzieciak, kim jest ta dziewczyna i gdzie ten czarnooki morderca. Oraz prawie zapomniałem, jak odzyskać nogę, która jest po drugiej stronie drzwi. Przynajmniej już jesteś pewny, że wejście z kopa nie było na tyle dobrym pomysłem.

[Hitsukejin Shiga]

16.

Hej, rzadko się zdarza taki happy end, naprawdę. No stosunkowo happy end biorąc pod uwagę kim jesteśmy, gdzie jesteśmy i co robimy. Ale mam na myśli, że happy end, bo przesłuchiwana osoba udziela informacji - o ile wyciąganie z bachora ciekawych newsów można nazwać przesłuchaniem. Tak czy siak, dostarczył ciut ciut newsów które Shiga uznał za przydatne do pewnego stopnia. Wiedział już mniej wiecej kto jest głównym sprawcą rzezi i, hm, podejrzanym o bycie postacią stojącą za całym tym burdelem który zaciekawił Shigę. Nie wiedział do konca, czego się po nim dalej spodziewać, ale wiedział kogo szukać i że nie przeoczy go przypadkiem. Ani nie zabije zbyt szybko. Czarne oczy niepokoiły Shigę ciut, choć uznał od razu za niemożliwe, żeby to Akashi był sprawcą takiej masakry. Był definitywnie zbyt… spokojny na coś takiego. Bardziej opanowany i wyrafinowany niż nieprzytomna rzeź na losowych ludziach by robić z nich mięsopuzzle. Tak, Akasha można skreślić z listy podejrzanych o stanie za tym. Ale walka mimo odniesienia wielkich ran, brzmi całkowicie jak jakiś Jashinista. Czyżby całkowicie zbłąkany w wierze braciszek urządzał sobie świetną zabawę? To niby by miało jakiś sens, ale z drugiej strony… Nie no, w sumie pasowałoby idealnie do tego co Shiga opowiadał o zakonie Chise i jak sam ich widział. A widział Jashinistów jako bezmyślne bestie które tylko chcą mordować i niszczyć, bez większego celu i powodu, bez żadnego zysku - liczy się tylko śmierć.
Dzięki, zły losie, że jednak podsumowałeś, że odnoszę porażkę wychowawczą. Niech chłopak patrzy na rzeź, trauma uczyni go silnym. Zobaczcie na Shigę, doświadczał samej traumy i cierpienia, a zobaczcie na jakiego zdrowego i silnego mężczyznę wyrósł. (XD)
Tak czy siak, Shiga już na miejscu po tym jak dobił nieszczęśnika to pomodlił się do Jashina, składając go w ofierze, coby się trup na koncie nie zmarnował, na marnację nie poszedł. Nie dobrze jest zabijać bez żadnej korzyści z tego, nawet jeśli to zabicie z litości jak było w tym przypadku. Aczkolwiek plan wchodzenia z kopa w każde drzwi był świetny by wywabić gospodarza z jego kryjówki i sobie z nim porozmawiać tak od serca, jak brat duchowy z bratem duchowym. Bo niewątpliwie była jakaś taka więź między nimi się kształtująca, bratnie dusze od pierwszego nacięcia i pierwszej zadanej rany.
Jeśli Shiga znalazł jakiegokolwiek dychającego jeszcze osobnika, to znów go dobija i składa Jashinowi, ot tak, żeby było zabawniej. Nie no, wiadomo, że chodzi o to, by Jashin był dumny i zachwycony, w końcu bez dobroci Jashina nie ma jego łaski, a bez jego łaski nie ma regeneracji, a bez regeneracji nie ma Shigi, a Shiga to jednak mnich Jashina, a nie jakaś losowa popierdółka bez klanu i bez funu.
Ostatnie drzwi na tym pietrze. I to zamknięte drzwi, oho, tam musi być coś ciekawego, przeleciało Shigiemu przez myśl. Zawsze za zamkniętymi drzwiami są największe skarby i najciekawsze znajdźki. Oj Shiga lubił znajdźki, lubił gry i bonusowe levele, a tym czymś takim właśnie niewątpliwie były zamknięte drzwi - bonusowym levelem.
KOP… I chuj. Noga utknęła. Dzieciaka nie ma, za to jest jakaś młoda dziewczyna. Kurwa, nagle bonus level stał się punishment levelem? Bo chyba ona nie jest tutaj zbyt pokojowo nastawiona. Ta krew, to wszystko… Nie wróżyło najlepiej. Potem dostrzegł bladą skórę, krwiste oczy… Cycki na wierzchu.. Ooo, cycuchy… Fajne, małe, ale fajne. Ale ta krew i całokształt trochę psuło efekt. Nie będzie chyba miłości z tego związku, krew jest cosik psującym czynnikiem, gdy Shiga nie wie skąd ona, czy przebadana, czy zdrowa… Jak się kogoś razem zabija to cymesik, ale jeśli ona tutaj stoi jak jakiś duch czy upiór.. Shiga poczuł rozbawienie mieszające się z lekkim niepokojem. Nie wiedział co począć. Kiedy spytała, czy chce aby mu pomóc, miał przytaknąć. O czyżby miła duszyczka…?
No i chuj po nodze. Shiga nie tracąć ani troche animuszu uśmiechnął się szeroko, osuwając się na ziemie. Uśmiech naprawdę z twarzy nie znikał.
-Dziękuje, od razu lepiej. Pomogłaś mi. Mogę poznać twoje imie? Ladna maska. I ładny nóż, pasują ci. - Zaśmiał się z lekkim chichotem, a potem spojrzał w stronę dziury.
-Myślisz, że sięgnę tam po nóżkę? Przydałoby mi się ją przymocować, bo teraz to cosik niesymetrycznie wyglądam. - Pomachał drugą nogą w powietrzu, a raczej aktualnie jedyną nogą. Gdy dziewczyna stwierdziła, że Shiga powinien szybko umrzeć, wybuchnął jedynie śmiechem i rozbawieniem jeszcze donośniej niż wcześniej.
-Nie chcę ci psuć zabawy zbytnio, bo widzę, że oboje się super bawimy, ale niestety JA nie umrę. Z dużym naciskiem na słówko NIE. Widzisz, jestem nieśmiertelny. - Wzruszył ramionami i uśmiechnął się po raz kolejny ciepłym wzrokiem, nie patrząc na nagość dziewczyny, tylko na jej twarz, uśmiechając się do niej rozkosznie, jakby chciał się przytulić.
-A oczy są piękne. Po co je wyjmujesz? Przecież oczy są smaczne tylko gdy są świeże. Chyba, że będziesz robić z nich biżuterie? Nie znam innego zastosowania dla czegoś takiego… - Zdziwił się mnich nieco. Jeśli dziewczyna nie ma nic przeciwko, to Shiga sięgnie po noge, przyciśnie ją do kikuta i lekkim podmuchem ognia z ust przytopi na miejsce tworząc spaloną bliznę, a w ciągu kilku chwil regeneracja zrobi reszte.

[Chise]

Misja B
17/45

Wszystko było dobrze, prawda? Udało Ci się dotrzeć na miejsce, zbadać trochę terenu, który coraz bardziej śmierdział ludzką krwią przez co ty też śmierdziałeś jeszcze bardziej, a fuzja tych zapachów nie była zbytnio przyjemna dla nosa. Ty spokojnie wybijałeś każde drzwi wchodząc do środka w poszukiwaniu jeszcze żywych ludzi, jednak oni byli zabici w nieco innym stylu niż ci na zewnątrz, oraz ci na holu. Nie zwróciłeś na to uwagi, prawda? Każda osoba na zewnątrz została rozerwaną na kawałki, przez co zostali przerobieni na ludzkie puzzle, ale tetrisa jak wolisz, a Ci na holu jedynie na połówki, a za to ci w pokojach byli cali, czyżby mordercy brakowało już sił? Czy zwyczajnie był znudzony tym całym rozrywaniem? Tobie chyba by ci się nudziło gdybyś poszedł w taką skalę mordu, raczej jak każdemu zdrowemu na umyśle człowiekowi, który dba o dobro ludzkości, prawda? Po paru minutach dotarłeś do ostatnich, jeszcze zamkniętych drzwi, które wyjątkowo Cię kusiły, lubisz niespodzianki prawda? Zasadziłeś solidnego kopa i co się okazało? Drzwi nie były takie wytrzymałe, ale zamki i zawiasy już tak. Piękna ironia losu, co nie? Ludziom nie dałeś się złapać, ale zwyczajne drzwi Cie uziemiły. Gdybyś mógł to zobaczyć z perspektywy przypadkowej osoby zapewne buchnął byś śmiechem. Jednak w tym momencie zostałeś sam, dzieciaka gdzieś wcieło, a ty z nogą po drugiej stronie jesteś. Chociaż po chwili okazało się, że nie jesteś tutaj taki całkiem sam, bowiem z piwnicy wyszła dziewczyna ciągnąca za sobą worek, wyglądało to tak jakby brakowało jej nieco sił, a ona była z wyglądu niegroźna. Chociaż chciała ci pomóc i to zrobiła odcinając nogę, zapewne istniały znacznie lepsze metody pomocy niż odcinanie kończyn, ale to na pewno było szybkie i teraz mogłeś się jej spokojnie przyjrzeć, dużo odsłaniała prawda? Może nieco za dużo, ale z takim nożem i taką techniką, raczej potrafiła spokojnie zatroszczyć się o swoje dziewictwo.
Sięgnąć? Po co i tak się wykrwawisz. - odparła z uśmiechem, w sumie miała nieco racji gdybyś był normalny wykrwawił byś się bez problemu.
-niesymetrycznie? - spojrzała się na ciebie przechylając nieco głowę w bok. - hm, jak chcesz mogę odciąć ci drugą. Będzie to szybsze, ale możesz próbować sięgnąć po nogę, albo otworzyć drzwi wkładając dłoń do środka. - dodała, bądź co bądź całkiem mądrą uwagę, tylko chyba zbyt dużo chciała ci odcinać, chyba lubiła takie klimaty. Niestety z sprawą nogi zostałeś całkiem sam, mogłeś albo prosić ją o pomoc w odcięciu drugiej, albo spróbować otworzyć drzwi, na ironie zrobiłeś dziurę na wysokości zamku przynajmniej możesz tak wnioskować po śrubach z tej strony. Pomocna z niej osoba, tak bardzo, zwłaszcza że po chwili Cię zostawiła wracając po swój worek, a następnie skierowała się nieco dalej do jednego z leżących ciał.
Nieśmiertelny? Jesteś inny niż on, jesteście mało podobni, on nie ma emocji. - powiedziała, wracając do swojego zajęcia. Przynajmniej dostajesz kolejne cenne informacje na temat osoby, która raczej za to odpowiada.
- Moje imię… hmmm zdradzę Ci je jak już udowodnisz, że jesteś nieśmiertelny. - dodała, z uśmiechem wyrywając oko z czaszki nieboszczyka, o czym schowała je do formaliny. Dalej na twoje słowa na temat oczu jedynie się zaśmiała, spoglądając nieco litościwie w twoją stronę.
Chce je przeszczepić moim lalką, ich oczy dawno straciły blask, a te mi się podobają, jak wszystko co mam w worku. - odpowiedziała, przynajmniej wiesz po co jej te oczy i chyba inne rzeczy, które trzyma w tym worku, a on sam był prawie tak samo duży jak ona sama.
- Jeżeli dalej chcesz odzyskać nogę to łap, może Ci się przydać. Ja idę dalej, mam nadzieje że mnie odnajdziesz na piętrze. - powiedziała, wyciągając z worka niewielkie pudełko, które rzuciła w twoją stronę. Jak je otworzyłeś przekonałeś się, że w jego środku znajduje się igła oraz nici przystosowane do szycia, były nawet czyste, a sama dziewczyna zaraz po tym zabrała swój worek ciągnąć go dalej po podłodze w stronę schodów na górę, posyłając w twoją stronę uśmiech, a jak wyczuliłeś swój wzrok nawet przez chwilę mogłeś zobaczyć jej nagie piersi ociekające krwią z twojego uda. Chociaż coś twojego ich dotknęło, w przypadek dłoni raczej szybko byś je stracił.