Kryształowe jeziorko

[Khusara Hatakame]

Gdy wszędzie wokół można było poczuć i zaobserwować nienaganne warunki do relaksu Khusara nie zastanawiając się zbytnio nad przeszłością ani przyszłością rozkoszował się chwilą spokoju i samotności przy muzyce granej przez świerszcze, nie trwała jednak ona zbyt długo gdyż spokój ten zmąciły hałasy wydawane prze grupkę ludzi znajdującą się dalej od Khusary. Na początku wydawało mu się że są to po prostu jacyś amatorzy letnich kąpieli jednakże gdy po krótkiej chwili przypatrzenia zobaczył przywiązaną do pasów broń wiedział że nie mają oni na celu jedynie zwykłego orzeźwienia, dodatkowo po pewnym momencie zobaczył jak jeden w nich znajdujący się w środku był siłą niesiony do wody przez dwóch mężczyzn, ofiara lub skazaniec gdyż ciężko było ocenić w tej sytuacji zdawał się być starszy od tej uzbrojonej dwójki. Czarnowłosy mężczyzna podniósł się z ziemi otrzepując kimono i nakładając swoją Sugegase wyruszył w tamtym kierunku szybszym krokiem już się tak nie ociągając, z daleka dostrzec można było jak sytuacja zaognia się gdyż głowa mężczyzny zanurkowała za sprawą ręki trzymającej ją za kark stojącego obok jegomościa. Khusara podchodząc po chwili już na dość krótki dystans gdyż zaledwie kilkunastu metrów zwolnił nieznacznie chwytając za rękojeść ostrza lecz jednocześnie nadal pozwalając zostać mu na swoim miejscu. Sugegasa nałożona pod kątem zasłaniała górną część jego twarzy odsłaniając lekko głębokie ciemnofioletowe oczy. Khusara stając przed brzegiem wody wyjął z torby zawieszonej na boku dwa kunaie i po chwili rzucił je tak by przeleciały obok głów mężczyzn. Nie chciał ich oczywiście zabić bo bez wiedzy na temat obecnej sytuacji byłoby to bardzo nie rozsądne, miało to być zwykłe ostrzeżenie. Oczywiście można tu po prostu krzyknąć ale czarnowłosy mężczyzna wolał przechodzić do konkretów.

[Ichirou]

Misja rangi D
3/15

---

Niektórzy powiedzieliby, że wtrącanie się w nieswoje sprawy to proszenie się o kłopoty, a może i nawet o śmierć. Inni natomiast pokręciliby głową i oznajmili, że bezczynność to również swego rodzaju działanie i ciche przyzwolenie na dostrzegane wydarzenia. Postawa Hakatame była bliższa tej drugiej. Dōkō nie zwlekał zbyt długo. Widząc poważne tarapaty obcego postanowił mu pomóc.
W międzyczasie nieco tęższy z dwójki napastników, ten trzymając nieszczęśnika z kark, pozwolił starszemu mężczyźnie wyciągnąć głowę z wody i łapczywie zaciągnąć kilka wdechów w powietrza.
- Sam tego chciałeś, ale możemy się jeszcze jakoś dogadać. Przecież my też nie chcemy, by to się tak tragicznie kończyło - wycedził ten, który stał obok i trzymał swobodnie dłoń na rękojeści broni. Podtopiony mężczyzna coś tam pokiwał głową, wybełkotał, ale trudno go było zrozumieć, bo wciąż miał trudności z nabraniem powietrza do płuc.
Khusara nawet się nie zastanawiał, o co w tej sprawie chodziło. Może ci dwaj mili panowie właśnie dokonywali samosądu na gwałcicielu? Albo złapali złodzieja na gorącym uczynku lub fałszerza na oszustwie? Na rozważania nie było jednak czasu, ponieważ shonobi postąpił dość instynktownie i stanął po stronie ofiary.
Zbliżył się do trójki nieznajomych. Teraz mógł im się przyjrzeć nieco wyraźniej. Jeżeli chodzi o dwójkę młodszych osobników - jeden szczupły, drugi niższy, ale nieco bardziej muskularny. Obaj o ciemnych, związanych w kitę, włosach. Ubrani raczej jak jacyś najemnicy, strażnicy, czy ktoś podobnego fachu. Podtapiany był natomiast czterdziestoparoletni osobnik z mocno przerzedzonymi włosami. Niski, troszkę przykurczony, na pierwszy rzut oka wyglądający na jakiegoś mieszczucha.
Ze strony Khusary nie padły żadne słowa. Pojawił się jedynie świst rzuconych kunaiów, które przecięły powietrze nieopodal dwójki mężczyzn i uderzył w taflę wody gdzieś dalej. To w zupełności wystarczyło, by skupić na sobie ich uwagę.
- Co ty, do chuja pana, odwalasz? - rzucił bez zastanowienia ten, który zacisnął dłoń na rękojeści przy broni zawieszonej przy pasie. Cóż, jak inaczej można zareagować na kogoś, kto miota w ciebie kunaiami?
- Odejdź lepiej, człowieku i daj nam dokończyć nasze sprawy - dodał bardzo dosadnie jego kompan, spoglądając spode łba na tajemniczego przybysza.

[Khusara Hatakame]

Tak na prawdę Khusara decydując sie na ten krok, by pomóc starszemu mężczyźnie który widocznie znalazł się w nie ciekawej sytuacji nie wiedział czy to oni byli tutaj źli czy może to rzekoma ofiara nie popełniła w przeszłości jakiegoś strasznego występku za który właśnie teraz przyszło jej zapłacić. Lecz mimo tego jedno jest pewne, dwoje mężczyzn zakłócają dzienny porządek i spokój tego miejsca próbując wyżyć się na możliwe że ducha bogu winnemu człowiekowi który nic złego nie zrobił, oczywiste jest też ze normalny człowiek widząc całe zajście udawałby że nic się nie stało lub najwyżej pobiegłby po pomoc co zajęłoby dodatkowy czas który w tej sytuacji był cholernie cenny. Wcześniej wypowiedziane zdanie przez mężczyznę bardziej umięśnionego z obecnej tej dwójki dawało do zrozumienia że całe tu zamieszanie może wydawać się bardziej skomplikowane niż może to się tak na prawdę wydawać. Obaj mężczyźni byli dość charakterystyczni z wyglądu, można nawet powiedzieć że byli swoimi przeciwieństwami. Gdy tylko kunaie Khusary przecięły powietrze z rozlegającym się dla nich charakterystycznym dźwiękiem oboje z mężczyzn zwróciło uwagę na czarnowłosego z lekkim zaskoczeniem które było widać na ich twarzach, jednakże w zaskoczenie wmieszała się również złość gdy bardziej umięśniony uścisną rękojeść swej zawieszonej przy pasie broni a drugi próbując uniknąć niepotrzebnej walki doradził Khusarze by ten odszedł i zapomniał o całej sprawie. Czarnowłosy shinobi stał tak na chwile przy brzegu po czym skierował wzrok na mężczyznę trzymającego starszego człowieka i powiedzial
-W biały dzień próbujecie utopić człowieka w miejscu gdzie każdy może was zauważyć-Khusara mówiąc to objął otoczenie wzrokiem po czym poprawił sugegase pokazując całą swą twarz i dodał - to świadczy albo o waszej pewności co do słuszności waszych czynów albo to żeście nierozważni- po tych słowach spojrzał się na starszego mężczyznę któremu na początku ledwie udawało się zaciągać powietrze do płuc mimo głębokich wdechów i zapytał -Czym że zawinił ten mężczyzna, że podjęliście się takich czynów ?- Czarnowłosy mężczyzna stał zaciskając jedną z dłoni na swym tantō a drugą kładąc na torbie oczekując odpowiedzi ze strony mężczyzn.

[Ichirou]

Misja rangi D
5/15

---

Najpierw miotać kunaiami, potem się odzywać. Trzeba przyznać, że ciemnowłosy bohater przyjął ciekawą kolejność, ale właściwie to była ona skuteczna. Z pewnością ściągnął uwagę nieznajomych i dał im jasny sygnał, że nie jest byle przechodniem. Ci teraz wiedzieli, że tak łatwo nie pozbędą się natręta, który postanowił wmieszać się w ich sprawy.
Nie doszło jednak do kolejnych gwałtownych czynów. Zamiast tego wywiązała się rozmowa, w której to młody Hatakame postanowił poznać lepiej sprawę, z którą się zetknął.
- Taaa, utopić od razu. Dajemy mu jedynie cenną lekcję, że lepiej dotrzymywać umów - odpowiedział poirytowany, szczupły osobnik. Ten drugi był bardziej zajęty trzymaniem starszego mężczyzny, żeby czasem nie uciekł.
- Prowadzimy uczciwy interes. Chronimy ludzi na traktach, bronimy zleceniodawców przed wandalami, no osłaniamy ich naszą piersią, mówiąc w skrócie. W zamian za to bierzemy uczciwe wynagrodzenie, no chyba zrozumiałe, nie. Problem w tym, że ten tutaj, no, szanowny pan - w tym momencie wskazał wymownie na pojmanego - nie dotrzymał umowy i, no, odmówił zapłaty - wyjaśnił możliwie elokwentnie jak się tylko da.
- A my nie lubimy jak się nie dotrzymuje umów - dodał niższym tonem drugi osobnik, klepiąc po plecach starszego mężczyznę, który przez ten czas nic się nie odzywał. Chyba bał się powiedzieć cokolwiek, co mogłoby pogorszyć jego sytuację.
- Także, no, pan wybaczy, ale może byśmy se już nie przeszkadzali - zasugerował ten szczuplejszy, mając nadzieję, że obcy w końcu sobie odpuści i odejdzie, zostawiając ich w spokoju.

[Khusara Hatakame]

Po pytaniach Khusary sytuacja między mężczyznami lekko uspokoiła się i wywiązała się rozmowa gdzie widocznie dwóch mężczyzn faktycznie nie chciało doprowadzić do starcia i wszystko po chwili wyjaśnili mówiąc tak by słowa ich brzmiały najsłuszniej i pomogły przekonać stojącego na plaży Shinobi do zmiany nastawienia. Z tego co mówili można było dowiedzieć się że iż ów ofiara tak jak przeszło Khusarze wcześniej szybko przez myśl może być prawdziwym powodem całego tego zajścia przez głupi występek za który przyszło mu zapłacić, okazało się że mężczyźni są najemnikami mającymi chronić kupców i ludzi którzy sami tego nie potrafią uczynić w drodze przez szlak transportowy, a ten ciężko oddychający jegomość był jednym z ich klientów który ostatecznie po wypełnionej usłudze nie zapłacił im czyli tak na prawdę obaj mężczyźni zostali okradzeni z własnej zapłaty i domagali się sprawiedliwości którą w tej chwili starają się wymierzyć teraz. Czarnowłosy stając przez chwilę wpatrywał się w nich zastanawiając się nad całą sytuacją spojrzał jeszcze raz na starszego pana już nabierającego oddechy z większym opanowaniem niż miało to miejsce wcześniej po czym podszedł do nich o dwa kroki i powiedział
-Czyli ten starszy mężczyzna mam rozumieć że nie zapłacił wam za usługę ?- Po czym Khusara popatrzył się po raz kolejny na czterdziestokilkuletniego mężczyznę tym razem mówiąc wprost do niego
-Nie spieszno ci do wyjaśnień, mimo że ci mężczyźni bardzo możliwe że za chwile cię zabiją ?- mówiąc to liczył na to iż starszy mężczyzna powie coś sensownego do tego całego zajścia po czym dodał-Chyba że sam czujesz się winny ? Jeżeli tak, zdaje się że faktycznie nie mam tu czego szukać- Po czym Khusara cofnął się o metr i obrócił o 45 stopni dając wyraźni znak starszemu mężczyźnie że jeżeli ma spodziewać się jakiekolwiek ratunku ma mówić..teraz.

[Ichirou]

Misja rangi D
7/15

---

Och, jakże szybko role się odwracały. Wpierw to staruszek był tym poszkodowanym, którego oprawcy z nieznanego powodu chcieli utopić. Teraz to ci dwaj mili panowie okazali się tymi dobrymi, którzy jedynie chcieli otrzymać należne im wynagrodzenie. Kto miał rację? Po czyjej stronie leżała prawda? Zapewne każda ze stron upierała się przy swoim i była przekonana co do słuszności swoich czynów.
Z dodatkowym pakietem wiadomości, Khusara postanowił pozostawić sytuację taka, jaka była. Wszak słowa dwójki mężczyzn rzuciły na sprawę inne światło, a młody shinobi nie zamierzał pchać się w cudze interesy. Jego słowa dały oddech ulgi dwójce najemników, na których twarzach być może pojawiły się nawet na krótko drobne uśmiechy. Tak, rozejście się. Takie rozwiązanie im się najbardziej podobało.
Dōkō już właściwie ruszył w kierunku przeciwnym do trójki mężczyzn, deklarując, że z obecnym stanem wiedzy nie zamierza podjąć jakichkolwiek działań. Dał ostatnią szansę przerażonemu, zdenerwowanemu staruszkowi na... ratunek?
- T-to są zbiry! Zmusili m-mnie do zapł... - wycedził z trudem, zdobywając się na ostatnie pokłady odwagi. Nie dane było mu jednak dokończyć wypowiedzi. Jego głos ugrzązł w wodzie, po urwanym słowie do uszu bohatera dobiegło jedynie bulgotanie. Najwyraźniej trzymający go za kark osiłek nie zamierzał mu pozwolić na dalszą przemowę. Ot, po prostu, ponownie zmusił pojmanego do zanurzenia głowy w chłodnej wodzie.

[Khusara Hatakame]

Gdy nie ma się dość informacji i wiedzy na temat danej sytuacji oczywistym jest że nie należy działać pochopnie lub stawać po czyjejś stronie gdyż może ona okazać się nie słuszną, Khusara z takim myśleniem zdecydował się odejść na kilka kroków jednakże po chwili zatrzymał się pozwalając starszemu zmęczonemu już tym wszystkim mężczyźnie na ostatnio deskę ratunku. Nie umknęło zaś czarnowłosemu lekkie zadowolenie jakie wyraziły twarze obu mężczyzn po tym jak Khusara cofnął się mając zamiar już iść. Po chwili jednak gdy staruszek zrozumiał powagę sytuacji wykrzyczał jak najszybciej zdania która miały wyjaśnić te całe zajście lecz nie zdążył gdyż o to jego głowa znowu z oczywistego powodu znalazła się pod wodą na powierzchnie której wydostawały się teraz bąbelki powietrza wychodzące z ust i nosa przerażonego zmuszonego do zanurzenia mężczyzny. Gdyby tak się zastanowić to cała ta sytuacja na początku z godnie z słowami obu mężczyzn miała sens jednakże, kolejne ich czyny oraz dziwne uśmiechy które starali się ukryć mówiły same za siebie, oboje z podobno okradzionych najemników widać było że czerpią dużą przyjemność z męczenia tego starszego mężczyzny starając się jednak to ukryć może nie całkiem jednak na tyle by nie narazić się na stojącego lekko odwróconego przy brzegu shinobi. Khusara stojąc tak przez chwile wydawał się jakby miał stamtąd po prostu odejść jednakże po chwili usłyszeć można było brzęk wysuwanego z pochwy ostrza a czarnowłosy shinobi podchodząc na parę kroków do brzegu zatrzymując się na linii gdzie zaczynała się płytka woda a kończyła mokra ziemia i piasek brzegu jeziora dość niespodziewanie z ręką w torbie w ciągu kilku sekund wyjął ją z niej rzucając 3 shurikenami, pierwsze 2 leciały skierowane w stronę dwóch rąk osiłka, jednej która trzymała starszego mężczyznę i drugiej ściskającej rękojeść przywiązanej do pasa broni, 3 zaś powędrował w stronę ręki drugie z mężczyzn która również trzymała za rękojeść jego ostrza.
-Puśćcie go, nie chcecie ze mną walczyć- w tonie głosu Khusary słychać było dosadną powagę oraz wyraźną groźbę, po chwili gdy czarnowłosy wypuścił z ust te słowa jego ciało zaczęło mienić się intensywną chakrą która w oczach napastników przeobraziła się w jasne i gęste wiązki elektryczności otaczające całe jego ciało. Czarnowłosy shinobi czekając na ruch przeciwników dając im nie długo trwającą szansę na odwrót gotów był by wystrzelić z brzegu bez ostrzeżenie i zakończyć to swoim ostrzem.

[Ichirou]

Misja rangi D
11/15

---

Wydawało się, że już odejdzie, że da im spokój, że pozostawi starszego mężczyznę na pastwę losu. Kiedy dwóch najemników odetchnęło już z ulgą i liczyło na to, że bez problemu wyciągną od nieszczęśnika należne im pieniądze, młody shinobi postanowił jednak zainterweniować.
Ten szczuplejszy zmarszczył brwi i wlepił niemiłe, pytające spojrzenie w Khusarę, który najwyraźniej zmienił zdanie i podszedł do brzegu jeziora. Nie otrzymał jednak odpowiedzi. Znaczy się, otrzymał, ale nie słowną, lecz taką o smaku stali, ponieważ młody shinobi cisnął shurikeny w obu najemników.
Ten szerszy z dwójki osobnik był trudniejszym celem, ponieważ trzymał znajdującego się tuż obok staruszka. Zresztą, osiłek nie był przecież nieświadomy nadchodzącego ataku, wiec zdołał się przynajmniej trochę poruszyć. W związku z tym jeden z pocisków nie trafił jego ręki, tylko drasnął bark pojmanego mieszczucha. Druga ze stalowych gwiazdek otarła się o ramię osiłka. Chudszy z najemników miał natomiast mniej szczęście. W jego przypadku shuriken wbił się jednym z ostrzy w ramię, na co ten zawył z bólu.
- Ałaaa, kurwaa, zranił mnie! - krzyknął jakby z niedowierzaniem, że nieznajomy podjął się walki.
- Tee, gościu, weźże może na wstrzymanie - warknął tęższy, odrzucając staruszka na bok, który padł w wodzie na kolana. - Nie chcemy się tłuc, psia jego mać. Rozejdziemy się, czy jednak nie? - wycedził wkurzony przez zęby.

[Khusara Hatakame]

Gdy Khusara rzucił swymi shurikenami tylko jeden trafił tam gdzie dokładnie było to zaplanowane czyli w ramię ręki trzymającej broń tego wyższego i chudszego z nich po czym osobnik trafiony przez niego widać było że doznał nie małego bólu spowodowanego ostrzem shurikena który wbił się dość głęboko, drugi z stojących w wodzie mężczyzn również został ranny lecz na nie szczęście Khusary było to tylko draśnięcie a na dodatek ta druga z gwiazdek zraniła człowieka który de facto potrzebował pomocy więc sukcesem tego nazwać raczej nie można. Chociaż plusem w tym wszystkim było to że osiłek trzymający wcześniej starszego mężczyznę wypuścił go z rąk już nie zmuszając jego płuc do strasznych tortur. Wszyscy z mężczyzn wraz z młodym shinobi znaleźli się w napiętej sytuacji, Khusara raniąc tą dwójkę pokazał że nie jest mu do śmiechu, lecz po draśnięciu człowieka któremu tak na prawdę przyszedł na ratunek postanowił zachować ostrożność gdyż Khusarze zależało na tym by osobnik ten żył, przecież nie po to zużył tyle amunicji i poświęcił swój czasu by teraz coś miało pójść nie tak. Ten bardziej umięśniony z mężczyzn z wymalowaną na twarzy złością powstrzymał ją z trudnością by zaproponować natychmiastowe pokojowe zakończenie i rozejście się obu stron. Widać było że staruszek leżący nie opodal trzyma się za ramię oraz próbuje złapać oddech po kolejnym dłuższym braku świeżego powietrza. Khusara popatrzył się na wysokiego mężczyznę z wbitym w ramię shurikenem i odwracając się do tego bardziej tęgiego powiedział -Twój towarzysz jest poważnie ranny od shurikena, jego ręka jak mniemam nie jest w stanie unieść ostrza, w każdej chwili może oberwać kolejnym- Po czym czarnowłosy wyjmując z torby kolejne shurikeny uniósł je przed sobą by ten bardziej umięśniony dosadnie zrozumiał przesłanie i dodał-Zabieraj swojego koleżkę i wynoś się jeżeli nie chcecie kłopotów- Po czym Khusara zgiął rękę zatrzymując ją po tym by ta w każdej sekundzie mogła wyrzucić w chudszego osobnika kolejne 2 shurikeny jeżeli napastnicy zrobią coś głupiego. Ten wyższy jako że był ranny miał znacznie mniejsze szanse na unik a dobrze wcelowane 2 shurikeny mogły skończyć się znacznie gorzej niż poprzedni.

[Ichirou]

Misja rangi D
13/15

---

To prawda, że nie wszystko poszło po myśli długowłosego bohatera. Starszy mężczyzna, który zgodnie z zamiarami miał zostać uratowany od przemocy, sam przypadkowo oberwał stalową gwiazdką. Nie była to jednak rana, która wymagała natychmiastowej interwencji lekarza więc tak źle nie było.
Zresztą, nie było teraz za bardzo możliwości skupić się na mieszczuchu. Khusara wciąż miał przed sobą dwójkę najemników, która mogła stanowić realne zagrożenie i to własnie na nich należało się skupić. Czy wypowiedziane słowa przez Dōkō sprawiły, że ci dwaj jeszcze raz przemyśleli dokładnie aktualną sytuację? Trudno powiedzieć, ale raczej nie spieszno było im do gwałtownych ruchów, więc na ten moment kolejne shurikeny nie musiały wkraczać do akcji.
- Te, myślisz, że z nami tak łatwo? - wycedził przez zęby ten grubszy, spoglądając to na obcego, to na swojego kompana, tak jakby czekając na wyraźny sygnał.
Jego wspólnik jednak milczał dobrą chwilę. Tak jakby poważnie zastanawiał się nad swoimi dalszymi ruchami. Chyba oceniał swoje siły i szanse w ewentualnym starciu. Spróbował objąć mocniej rękojeść broni przy pasie, ale zraniona ręka zbyt mocno bolała. Skrzywił się jedynie w grymasie bólu i opuścił swobodnie dłoń.
- Dobra, idziemy - warknął w końcu do roślejszego towarzysza, chyba nie będąc do końca zadowolonym z podjętej decyzji. Mimo wszystko była ona dość rozsądna, biorąc na uwagę jego aktualny stan.
Osiłek nie protestował. Ruszył za drugim z najemników, brodząc w wodzie po kolana. Obaj wciąż utrzymywali spojrzenie na młodym shinobi żeby nie dać się czasem zaskoczyć i nie pozwolić na wbicie sobie ostrza w plecy.
Atakowanie jednak nie było koniecznie. Najemnicy nie próbowali wywinąć żadnego numerów. Chyba ten od myślenia za bardzo był przejęty swoimi szkodami, by podejmować jakieś lekkomyślne działania. Oddalali się. Można było odprowadzać wzrokiem ich sylwetki. Osiłek splunął na bok. Szczupły coś tam poprzeklinał pod nosem. Ot, problemy z pogodzeniem się z porażką.
- Dzięki ci, panie - wydusił z siebie wreszcie kolejne słowa staruszek, wciąż wstrząśnięty ostatnimi wydarzeniami, ale na pewno znacznie spokojniejszy niż wtedy, kiedy tamci dawali mu lekcje nurkowania. Powolutku szedł w stronę brzegu, a pojedyncze krople krwi spadające z jego nieznacznej rany rozbijały się o tafle wody.
Huh, rezultat nie był może idealny, ale i tak bardzo pozytywny.

[Khusara Hatakame]

Gdy sytuacja między mężczyznami a Khusarą pozostawała w napięciu chwila ciszy ogarnęła wszystkich po wypowiedzianych przez Khusare zdaniach, niższy z dwójki mężczyzn w końcu odezwał się z próbując przestraszyć shinobi widocznie nie zdając sobie sprawy z faktycznego stanu swojego kompana który w tym stanie jak się po chwili okazało nie porywał się na zbyt do walki, gdyż gdy osiłek zwrócił na niego swoją uwagę ten próbując wyciągnąć miecz zawahał się i po nie udanej próbie puścił swą rękę luźno mówiąc do niższego o odwrocie . Obaj mężczyźni nie byli raczej z tego zadowoleni lecz podczas oddalania nie przyszło im do głowy nic głupiego by jednak spróbować zrobić coś w tej sytuacji. Oboje z nich dość nie przygotowani na pojawienie się takiego niespodziewanego gościa który popsuł im wszystkie plany ciężko znosili poniesioną porażkę. Gdy figury obu najemników oddaliły się z miejsca zdarzenia Khusara podszedł do wcześniej szantażowanego mężczyzny z raną po ostrym shurikenie shinobi który przelatując drasnął go w bark. Starszy mężczyzna spoglądał na tą całą sytuację już od pewnej chwili i mimo bólu spowodowanego raną na jego twarzy można było ujrzeć wdzięczność i radość z obecnego rozwoju zdarzeń. Gdy wstał z wody i odetchnął z ulgą czarnowłosy shinobi podszedł bliżej mówiąc
-Wybacz za ranę- po czym dodał z nie ukrywaną ciekawością -Dobrze a teraz wyjaśnij mi dokładnie o co w tym wszystkim chodziło- Czarnowłosy mieszając się w tą sprawę miał zamiar uratować mężczyznę no i powiedzmy że mimo wielu trudności i lekkiego ''uszkodzenia'' ofiary udało mu się to z powodzeniem. Po tym wszystkim shinobi oczywiście mając prawo do dowiedzenia się o przyczynie całego zajścia czekał na odpowiedź mężczyzny.


z/t

[Ichirou]

Misja rangi D
15/15

---

Poszli sobie, można było odetchnąć z ulgą. Zrobił to przynajmniej starszy mężczyzna, który powoli wyszedł z wody. Usiadł na jakimś kamieniu znajdującym się nieopodal brzegu, a potem wziął kilka wdechów i wydechów, jakby chcąc się uspokoić. Oczywiście, że był wdzięczny swojemu wybawcy, ale jakoś nie było mu teraz do uśmiechów. Takich przeżyć jakie miał dzisiaj nie ma się na co dzień.
- Jakoś przeżyję... - odparł nieco skrzywiony, macając dłonią po zranionym barku. Potem natomiast skinął głową. Khusarze jak najbardziej należały się wyjaśnienia.
- Jestem kupcem. Czasem przewożę dostawy dla klientów spoza miasta i tak też było ze dwa tygodnie temu. Zamówienie dosyć drogie, także nająłem ochroniarzy, żeby mieć pewność, że wszystko dotrze do klienta. Wszystko niby poszło w porządku, zapłaciłem im i w sumie to tyle. Ale się do mnie przyczepili. Zaczynali odwiedzać, twierdząc, że umowa dalej trwa i mam im regularnie płacić. No to im odmówiłem. Odpowiedzieli, że przekonam się, że potrzebuję ochrony. I dzisiaj chcieli mi tu udowodnić... - odparł, wzdychając ciężko. Pokręcił głową z niedowierzaniem, że spotkały go takie rzeczy.
- Także nie była to żadna umowa... nie zalegałem im z zapłatą. Po prostu chcieli siłą ode mnie wyciągnąć pieniądze. Jak dla mnie, to najzwyczajniejszy haracz, tylko ubrany w ładniejszą nazwę. - Westchnął ciężko po raz drugi, a potem sięgnął do wewnętrznej kieszeni koszuli, z której wyciągnął pieniądze.
- Dziękuję, uratowałeś mnie. Masz, tyle mam przy sobie. Zasługujesz za nagrodzę, a ja za prawdziwą ochronę jestem w stanie zapłacić. Zresztą, oni chcieli wydusić ze mnie znacznie więcej. Ech, poinformuje straże. Mam nadzieję, że tamte zbiry dadzą mi już spokój - stwierdził na koniec z nadzieją, a potem raz jeszcze podziękował i pożegnał się z młodym shinobi, a potem odszedł w kierunku wioski.
Pierwsze wrażenie jednak nie było mylne i starzec faktycznie był w tej sytuacji ofiarą. Khusara wykazał się więc dobrym uczynkiem, ale jeśli był tylko zainteresowanym rzeczami bardziej namacalnymi, to i tak wyszedł na plus, bo zarobił trochę gotówki. Jedynie tyle, utopił w jeziorze kilka sztuk broni.
Lepiej jednak, że to utopiły się shurikeny, a nie kupiec, prawda?

Misja zakończona.

[Aburame Shotaro]

Shotaro udał się na trening. Trzeba było przećwiczyć sobie dawno zapomnianą umiejętność.

Nikt nie mógł zaprzeczyć, jak ważne dla shinobiego było rozwijać jego kontrolę chakry. Dzięki takiemu treningowi nie musiał później marnować chakry na wykonywanie technik. Aburame usiadł z nogami skrzyżowanymi i medytował nad tym, jak zagłębia się w swoim ciele. Odczuwał każdą część swojego ciała. Poczuł się w jedności z czymś większym od siebie. Wiedział, że to nie jedyny sposób rozwoju swoich umiejętności. Przeszedł też przez bardzo rygorystyczny trening siłowy. Bez niego nie mógłby ruszyć dalej. Później wypróbował kilka podstawowych technik, które tylko jeszcze efektywniej pokazywały jaki postęp zrobił od ostatniego razu. Musiał bardziej się skupiać, żeby było widać efekty, po czasie jednak nawet bez skupiania zużywał mniejszą ilość chakry na wykonanie techniki.

Shotaro po zakończonym treningu usiadł sobie na plaży i przyglądał się ludziom, którzy też tam się znajdowali. Nie było ich wielu ze względu na porę roku, która panowała. Zima nie była najlepszym terminem, żeby odwiedzać jeziora. Nie można było korzystać z ich dobrodziejstwa.

[Hayami Akodo]

Misja dla Aburame Shotaro - rangi C
"Take me to the valley of sky"
1/30
Niebo...
Ciche niebo. Jest takie błękitne i spokojne, jak wody jeziorka skute lodem, jak śnieg, po którym stąpasz. Jest zimno, bardzo zimno, ale chyba na to liczyłeś. A może nie? Chłodny, cichy spokój był czymś, czego wszyscy pragnęliśmy, wtedy, zimą 384 roku. Potrzeba nam było tego słodkiego wyciszenia, żeby znów można było rozpalić płomień.
Ale ty siedzisz tu teraz, nad brzegiem jeziora, samotny, bez przyjaciół, towarzyszy - po co przyjaciele komuś tak silnemu jak jeden z wielkich Aburame? Może kiedyś, za tysiąc lat, ludzie przeczytają kronikę i znajdą tam imię wymalowane pędzlem, wyryte w kamiennych tablicach, martwe i nieznane.
Aburame Shotaro.
Z oddali nic nie słychać. Żadnych dźwięków. Pustka, milczenie, mrok, i żal...Ten dziwny żal - za czym?
Gdyby oni byli inni.
Gdyby tylko ten świat nie zmierzał z taką prędkością ku upadkowi - może wtedy byłoby inaczej?

- Aburame Shotaro-san?

Cichy, nieśmiały głos.
Zmęczona, czarnowłosa, niska i krucha kobieta w skromnym, bardzo skromnym ubraniu w kolorze jasnego brązu nie odcina się jakoś ostro na tle białego śniegu. Wtapia się w senne, martwe tło.
Puste tło?
Jak obraz pozbawiony ram i koloru, martwy i sztywny, powieszony na ścianie bez większego celu?

- Przyszłam z prośbą.

[Aburame Shotaro]

Shotaro spokojnie sobie odpoczywał, kiedy różne dziwne myśli przychodziły mu do głowy. Przyszłość? Nie bardzo wiedział, co na niego tam czeka. Chwilę mógł sobie w spokoju pomyśleć nad różnymi rzeczami. Było zimno. Ubrany był w jakieś ciężkie stroje, ale wciąż zimne powietrze drażniło go. Musiał spodziewać się, że tak będzie. W końcu był środek zimy. W końcu jakiś cichy głos wyrwał go z rozmyśleń.
- Tak? W czym mogę pomóc? - zapytał Aburame, spoglądając na dziewczynę i delikatnie prostując się w plecach. Podejrzewał, że nie wyglądał na godnego zaufania, ale echo jego poczynań musiały dotrzeć do tej niewiasty. Zwracała się w końcu do niego po imieniu. Zrobił krok w jej kierunku, aby zmniejszyć dystans. Czuł, że czekało na niego zadanie do wykonania. A wraz z nim kasa. A najbardziej to miał ochotę na skosztowanie swojej ulubionej cieczy. Dawno nie miał tego smaku w ustach.