Zaciszne miejsce Juuzou

[Akashi]

Misja C
7/30 Uvogin, zaiste tępy osiłek, który sam nie wie, co się stało i jak do tego doszło, czyżby serio nic nie wiedział? A może udawał, ale jaki jest sens ukrywania prawdy przed yamanaka, przecież z łatwością możesz sprawdzić czy mówił prawdę czy nie. Wystarczy, że dotkniesz jego głowy. Mężczyzna nie protestował temu, co zacząłeś robić, mimo, że sam nie wiedział, co próbujesz osiągnąć.
-Zgoda, zaufam Ci. – Powiedział zostając w pozycji klęczącej i czekając na twój ruch, gdy by powoli zachodziłeś go od tyłu on nie reagował, klęczał w spokoju i bezruchu. Z początku starał się wodzić za Tobą wzrokiem, by non stop Cię widzieć, ale jednak opuścił. Gdy dotknąłeś jego głowy by przeszukać wspomnienia ujrzałeś jego córkę, brzydka to ona nie była nie ma, co. Sylwetka w kształcie klepsydry, kruczoczarne włosy, niebieskie oczy. Odziana była chyba w skórzane spodnie i top z średnim rozmiarem dekoltu, oddychać miała, czym, ale też widywało się większe. Dziewczyna szła przed nim drogą, nic specjalnego i nikogo innego nie było widać w okolicy. Chociaż zaraz tam po prawo w krzakach obok drogi, czerwone oczy, ich blask przebijał się przez krzaki. Tylko czy on ich naprawdę nie zauważył? Niewielką chwilę później dziewczyna rozpłynęła się w powietrzu, a on zaczął chaotycznie się rozglądać, ale po dziewczynie i dziwnych oczach nie było już śladu, a pod jego nogami widniał napis, który wcześniej Ci przedstawił. Po tym wszystkim ruszył w las szukając swej córki i rujnując okoliczną faunę łamiąc niewielkie drzewka, cóż właśnie tak jawiła się jego droga, która dotarł do Ciebie i tego miejsca. Specem od skradania to on raczej nigdy nie zostanie. To wszystko, co byłeś w stanie ujrzeć, najwidoczniej wcześniej mówił prawdę, ale umknął mu szczegół o oczach, ale ich raczej mógł nie zauważyć. Myśl Juuzuo!

[Juuzou Yamanaka]

Juuzou nim swój "zabieg" postanowił jeszcze upewnić się kim tak na prawde męzczyzna jest i czy na pewno jest tutaj pierwszy raz a anstępnie po wszystkim nie dał po sobie poznac odrobiny zaintrygowania tym, że faktycznie ktoś towarzyszył mężczyźnie. Z drugiej strony potwierdził fakt, że chłop nie buja i to co opowiada to najprawdziwsza prawda. Jeszcze przez chwilę walczył sam ze sobą czy w ogóle się w to angażowac ale jego wrodzona ciekawość nie pozwoliłaby przejśc obojętnie wobec tego zjawiska. Kiedyś w końcu go to zgubi i przyjdzie mu zapłacić wyższą cenę niż tylko stracony czas. Ponownie stanął przed mężczyzną i wydusił z siebie:
- Wiesz o jaki obelisk chodzi? widziałeś coś co może go przypominać?
Co prawda mężczyzna mówił, ze nie jest stąd ale przecież nie otrzymałby wtedy takiej wiadomości. Trzeba było wymusić na nim coś co naprowadzi chłopaka na kolejne luki w tej całej historii.

[Akashi]

Misja C
9/30 Wspomnienia mężczyzny były dość dziwne, nie dało się racjonalnie wyjaśnić tego, co stało się z jego córką. Czyżby to było pewnego rodzaju genjutsu nałożone przez te dziwne czerwone ślepia czy coś innego. Zaiste ciekawa sytuacja. Uvogin zbytnio nie wiedział, co robisz i zastanawiał się, czemu opierasz rękę o jego głowę. Gdy tylko przestałeś to robić, powoli podniósł się z ziemi i odwrócił w twoją stronę. –Tak, w Soso znajduję się jeden obelisk dość tajemniczy unosi się w powietrzu. Chciałem go zbadać i akurat jak wędrowałem do osady, nastąpiło to porwanie. –Powiedział mężczyzna, jak na takiego giganta nie był taki tępy, na jakiego mógł wyglądać, w końcu, kto by go podejrzewał o większą inteligencje po takim wstępie jak Ci zaprezentował. Tylko, co ty zrobisz z tą informacja i czy wiesz coś o tym miejscu, o, którym mówi mężczyzna. – Jeżeli mi pomożesz odnaleźć córkę, zapłacę Ci. – Dodał po chwili wyciągając swą wielką owłosioną łapę w twoją stronę na znak zawarcia umowy, tylko czy ty ją podejmiesz czy jednak odpuścisz sobie i postanowisz zająć się sobą, lecz przy dzielącej was odległości zastanowiłbym się parę razy nad odpowiedzią, bo siłowo raczej porównać się z nim nie możesz. Lecz pozory czasami mogą mylić.

[Juuzou Yamanaka]

Wszystko to było dosyć dziwne lecz gdyby tak pomyśleć to faktycznie sztuka iluzji jaką jest genjutsu byłaby dobry wyjaśnieniem całej tej zaistniałej sytuacji. W takim przypadku, głupota jednak byłoby zawierzyć jednej tezie i podążać tym tokiem rozumowania do końca, mając tak niewiele danych. Z całą pewnością stało się coś co zaintrygowała chłopaka i można powiedzieć, ze mimochodem podjął on już decyzję co zrobi dalej. W tym momencie jednak, wielkolud zaproponował mu zapłatę za pomoc po czym wyciągnął w kierunku chłopaka swoją dłoń, która byłą niczym bochen chleba. Juuzou spojrzał na wysunięta dłoń i wyrzucił z siebie:
- Obiecywać nie obiecuję, chodźmy na to miejsce spotkania i przekonajmy się kogo tam spotkamy...
Ominął rękę chłopa i ruszył w stronę gdzie znajdował się owy obelisk. było to miejsce dosyć powierzchowni znane chłopakowi ale na tyle by obrać poprawny kierunek. Dlaczego nie zdecydował się na gest zawarcia umowy? Po prostu chłopak nie lubił zawierania transakcji na słowo honoru, twierdził, że nie są one niczym dobrym w porównaniu z tym jak wiążące się wydają dla jednej ze stron.

[Akashi]

Misja C
11/30 Życie, pełne dróg, w których musimy podejmować wybory, czym częściej to robimy tym jest ich więcej, wiedziałeś o tym? Często także nasze decyzje lubią się mścić na nas, za to, że wybraliśmy inaczej. Lecz jak będzie w twym przypadku drogi przyjacielu? Zdecydowałeś pomóc się obcemu mężczyźnie w odnalezieniu jego córki, ale dlaczego? Bo była piękna, czy liczyłeś na nagrodę, a może to dobroć twego serca, wydobywa się z jego głębin. Mężczyzna ruszył powolnym krokiem za tobą, w końcu wiesz gdzie się udajesz i czego tam masz szukać, a on zawsze może Ci pomóc w walce. Chociaż zawsze może istnieć szansa, że ktoś postanowił Cię wykiwać i wciągnąć w pułapkę, tylko, czemu miałby to robić i jakim geniuszem musiała by być ta osoba by zaangażować w ten plan osoby trzecie i to jeszcze z takim sprytem. Wędrówka trwała dość długo, a i do najcichszych nie należała, co się dziwić idąc razem z takim gigantem, który od tak łamię gałęzie swoim cielskiem i taranuje drzewka. Po co je omijać jak można po prostu przez nie przejść. –Jak się nazywasz? – Zapytał w pewnym momencie ciągnąc się za tobą powoli i ślamazarnie w końcu jeden jego krok to dwa twoje, ale co zrobić przecież nieść Cię nie będzie zbyt dziwnie by to wyglądało. Lecz na twe szczęście przed twoimi oczami rozciągał się widok, którego pragnąłeś raczej od początku tej drugi w końcu w oddali widać obelisk. Tylko, co teraz? Wiesz od czego zacząć?

następny post tutaj