Jaskinia pośród lasów

[Uchiha Matsu]

Dotarł na górę, wreszcie. Otarł z czoła krople potu, które przy tej pogodzie już zdążyły zalać mu czoło plecy i pachy. Musiał stwierdzić, że wspinaczka była jednak uciązliwa i nie chciałby powtarzać jej jeszcze raz. Zobaczył wreszcie co trzymało te przeklęte łańcuchy i przyznał, że konstrukcja wydawała się dość solidna. Dodatkowo oprócz tego mechanizmu zobaczył okalające teren drzewa i dwie dziury, które prowadziły nie wiadomo dokąd.
Nigdy wczeńsniej nie szpiegował, ale wiedział jedno, że plecy musi zawsze mieć ubezpieczone. Postanowił więc sprawdzić najpierw pierwszą dziurę, po lewej. Wszedł ostrożnie, trzymając rękę blisko torby umieszczonej na pośladku w gotowości i wyrzutnie kunai odbezpieczoną. Nie wiedział co może go tam czekać.

[Motoko]

Niby nic, a tak to się zaczęło. #11 Uchiha pomimo wszystkich innych rozważań postanowił sprawdzić jaskinie, do których dziury prowadziły od samej góry szczytu. Były to jakby tunele wyryte w skale od góry, jakby ktoś bawił się w jakieś kamienne pasożyty. Tylko dlaczego były dwa, skoro mapa mówiła tylko o jednej pozycji? Nastolatek mógł zauważyć pierwszą nieprawidłowość, ale przecież wszystko jest do sprawdzenia, tym bardziej, że być może to jakaś niewspomniana niespodzianka? Matsu wziął się za przeszukiwanie jaskini, uspokajając przy tym swój lekko przyspieszony oddech. Chłopak zbliżając się do otworów mógł poczuć ogromny żar bijący od nagrzanych skał przez promienie słoneczne, które wydawało się, że były na nieboskłonie naprawdę niedługo, a może to podróż powodowała złudzenie tak krótkiej?
Pierwsze zejście na dół, które wybrał, ukazało mu korytarz, który prowadził do otworu w skale, dzięki któremu widać było całą kryjówkę zbójów. Otwór był w większości przysłonięty gałęziami z drzewa, które rosło na zboczu góry. Chłopak nie powinien mieć żadnych złudzeń, ponieważ musiała to być pozycja obserwacyjna. Za kamieniem młody shinobi mógł zauważyć koc, oraz wór, w którym znajdowała się lornetka. Prawdopodobnie akcesoria do ułatwienia śledzenia poczynań szajki. Skoro to była jaskinia obserwacyjna, to co znajduje się obok?

[Uchiha Matsu]

Wszedł na dół i zdziwił się dosyć mocno. Nie napotkał zupełnie nikogo, ani żywego ducha w tej grocie, aczkolwiek nadal nie mógł być pewien niczyjej obecności w jaskini obok. Przeszukał dokładnie miejsce i znalazł kocyk, na chłodne noce i lornetkę. Będzie mógł dzięki niej skutecznie obserwować szajkę.
Pozycja była dobrze zakamuflowana, gdyż miała przykrywkę drzew i liści z nich wystających. Stok góry mógł dać życie aż dwóm krzewom, które równie dobrze kryły otwór jaskini od podłogi. Jednak nadal nie dawał mu spokoju ten drugi otwór. Postanowił wspiąć się z powrotem na górę, jako że nie było żadnego między nimi połączenia i spróbować znowu podejść jak najciszej i bezpieczniej się tylko da.
Nie wiedział czego tam się może spodziewać. Chciał by również była pusta. Trzymał kciuki, gdy był na górę i złożył modlitwę do bogini Amaterasu. Ruszył...

[Motoko]

Niby nic, a tak to się zaczęło. #13 Wejście drugiej groty do złudzenia przypominało to pierwsze, które chłopak zdążył już odkryć. Te same ruchy kilofem i łopatą sprawiały, że może również został wybudowany przez jego klanowiczów, lub kogoś z osady. Niestety modły nic nie dały, bo gdy tylko wszedł mógł usłyszeć głosy. To nie był dobry znak, na pewno jeśli misja miała się powieść bez żadnych uszczerbków po obu stronach. Dzięki swojemu cichemu zachowaniu, a także odgłosom powiewów wiatru, które odbijały się od kamiennej struktury, nastolatek nie został od razu wykryty, choć czy ktoś nie zwrócił uwagi na nagły brak wiatru?
Gdyby wychylił się trochę bardziej, mógłby zauważyć parę gawędzących ze sobą, dziwnie ubranych ludzi, których język w niczym nie przypominał jego prowincjalnego. Krótkie spojrzenie pozwoliłoby jedynie scharakteryzować ich jako postaci z turbanami na głowach oraz długich szatach, które były ni to sukienkami, ni żadnymi surdutami. Ich brody sięgały za piersi i mieli strasznie ciemną karnację, przez co wydawali się zlewać z ciemnym pomieszczeniem. Wydaje się, że plan mógł runąć już w przedbiegach. Na domiar złego tunel nie kończył się przepaścią, lecz ciągnął w dół góry. To chyba będzie długie czterdzieści osiem godzin...

[Uchiha Matsu]

Matsu po szybkiej modlitwie ruszył do przodu i dał nura do jaskini. Jakie było jego zdziwienie, gdy po lądowaniu bezszelestnym niczym ninja usłyszał konwersację. Znów poprosił swoje bóstwo, by okazali się to sojusznicy, jednak gdy tylko lekko wyszczubił głowę, serce prawie wyskoczyło mu z piersi. Nie był tutaj sam...
Nie dość, że wysłali go samego, to jeszcze na samobójczą misję.
-Nie wiadomo ilu ich tam jest, tunel prowadzi w głąb góry- pomyślał Matsu.
- Tę dwójkę muszę wyeliminować bezszelestnie. Tylko co wybrać.- Stres sytuacji i presja czasu dopadły młodego przedstawiciela klanu Uchiha. Wcześniej nie znalazł się w takiej sytuacji. Widział tylko kolegę, jak walczy z dwoma przeciwnikami. Sam jeszcze nie miał okazji wziąc na klatę dwóch oponentów. Chciał to rozegrać jak najlepiej.
Sięgnął do torby umieszczonej na pośladku, by wyjąć dwa kunaie. Postanowił wychylić się jeszcze raz i dokładnie oszacować odległość jak i położenie wrogów. Gdy już był gotowy postanowił uspokoić oddech. Zawsze pomagało mu to lepiej wycelować.
- Ymmmmm, huuuuu- lekki oddech, wychylenie i rzut. Idealnie w głowę, rozbicie czaski pod naporem siły i noża kunai musi być zabójcza.

[Motoko]

Niby nic, a tak to się zaczęło. #15 Taktyka opracowana przez młodego shinobi została dosyć dobrze przemyślana, pomimo tego, że zajęło mu to trochę czasu, to nieświadomi przeciwnicy, poruszyli się zaledwie kilka cali od oryginalnego położenia, w którym ich podglądnął. Aktualnie siedzieli przy stole i rozmawiali zażarcie o infiltracji Osady w poszukiwaniu jakiegoś... artefaktu? Chłopak nie był w stanie zrozumieć ich mowę precyzyjnie, dlatego niektóre słowa wydały mu się wręcz obce, a może to nazwa tego czegoś, czy też kogoś? Jedno było pewne, co chłopak z pewnością zarejestrował, że w tej górze znajduje się tylko 1/4 siły całej wyprawy. Wspomniał o tym jeden z brodaczy, kiedy kłócili się o siłę liczebną na pojedynczych wartowniach. Nadal dokładna liczba przeciwników pozostała nieznana.
Kunaie wyrzucone przez młodego shinobi leciały prosto do celu. Dało się słyszeć tylko głuchy łomot i już dwoje ze zbirów wykrwawiali się na stole. Z pewnością moment zaskoczenia dał chłopakowi przewagę, pytanie tylko, czy później będzie równie gładko i bezboleśnie? Chłopak nie słyszał nikogo więcej w tunelu, który prowadził wgłąb skał, czy też góry. Matsu nic nie mógł zauważyć ponieważ dalsza droga była nieoświetlona, a nie wiadomo co kryło się na końcu, wystarczy tylko zrobić kilka kroków.

[Uchiha Matsu]

Matsu wychylił się po raz kolejny. Na swoje szczęście przeciwnicy zostali zneutralizowani. Podbiegł po cichu do nich i wyjął swoje noże. Otarł je ostrożnie o ich ubrania i zwlókł ich ciała w drugą stronę jaskini, na prędkości. Ruszył dalej w głąb tunelu, który był cały ciemny. Wolał jednak iść w ciemności i nie dawać o sobie znać komukolwiek znajdował się na jego końcu. Szedł przy lewej ścianie macając przy samym dole dalszą trasę.

-Sharingan- postanowił aktywować swoje doujutsu. Jego oczy zmienił kolor na szkarłatną czerwień i na każdej ze źrenić pojawiły się po jednej łezce. W ten sposób nawet w ciemności, nikt nie powinien go zaskoczyć i będzie w stanie zobaczyć chakrę przeciwnika, zanim ten zdoła zorientować się, że jest za nim. Starał się podejść jak najciszej potrafił, o ile było to możliwe. Zejście było strome i stawiał kroki w ciemnosci. Mimo tego sprawiał wrażenie dość cichego.

Nazwa

Sharingan: Ichi Tomoe

Pierwszy poziom rozwoju Sharingana. Od tej pory użytkownik może aktywować swoje Dōjutsu wedle woli. Co prawda na tej randze Kekkei Genkai jeszcze nie ma takiej mocy, o jakiej wielu by marzyło, ale przynajmniej niektóre bonusy klanowe otrzymuje się już teraz - jak chociażby widzenie chakry. Z czasem rzecz jasna Sharingan może ewoluować.

Możliwości

• Widzenie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Odróżnianie klonów od oryginału - Klony z rang E i D
• Bonus atrybutów - wzrost percepcji o 10 punktów
• Kopiowanie technik - Tylko techniki taijutsu i bukijutsu (w przypadku braku dziedziny męczą o wiele bardziej). Wykonywane dopiero po przeciwniku.

Wymagania

Przebudzenie, w przypadku misji minimum C, dziedzina klanowa D.

Koszt

E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Chakra: 102%- 4%= 98%

[Motoko]

Niby nic, a tak to się zaczęło. #17 Szybkie i gwałtowne ruchy, które pewnie w zamyśle miały być cichymi i bardzo profesjonalnymi troszkę nie wyszły ze względu na dźwięk odbijający się dookoła chłopaka. Matsu jednak wydawałoby się, że był w czepku urodzony, bo tunel zdawał się nie mieć końca i pogłos był jedynie w kolistym miejscu, które przed chwilą zajmowała dwójka aktualnych, wykrwawiających się trupów. Ich krew, wydawać by się mogło, że niemiłosiernie głośno kapała, jednakże serce młodzieńca było równie zdradliwe ze względu na szybkie palpitacje, które wręcz brzęczały mu w uszach, tak to bywa w takich przerażających jaskiniach, gdzie nie wiadomo, czy zaraz ktoś nie wyskoczy zza skały.
Matsu zdecydował się wejść głębiej, a tunel na jego nieszczęście, zdawał się nie mieć końca. Nawet aktywacja Sharingana niewiele pomogła w skalnych ciemnościach, on zaś skradał się przy ścianie prawie na czworaka. Na szczęście droga kończyła się oświetloną grotą. Z początku nic nie wskazywało na to, że ktoś w niej siedzi, a może to tylko takie złudzenie przez dudnienie serca i kapiącą wodę pomiędzy skałami, czyżby niedaleko było jakieś źródełko? Nastolatkowi z pewnością nie dane było się w takim momencie nad tym zastanawiać, tym bardziej, że starał się skradać, co ułatwiały mu dźwięki w jaskini, która im głębiej patrząc, tym mniej miała jakiejkolwiek możliwości rozniesienia się echa.
Pozory niestety czasem mylą. Gdyby Matsu znalazł odwagę, by się wychylić, mógłby zauważyć, w kolejnym przedsionku wielkiego dryblasa, który siedział przodem do wejścia i właśnie przykręcał jakąś metalowy łańcuch z kolcami, który widocznie były prowizorycznym, pierwotnym drutem kolczastym do swojego drewnianego, grubego kija. Oprócz niego nie było słychać, a tym bardziej widać nikogo innego.

[Uchiha Matsu]

Nie wiadomo jak długo błąkał się długim czarnym tunelem. Bez oznak życia, czy pułapek przemknął przez niego nie zauważony. Jednak to co spotkało go na jego końcu przeszło najśmielsze oczekiwania. Albowiem siedział tam wielkolud, który polerował jakiś kij.
- O boże, to drut kolczasty- pomyślał do siebie Matsu. Uderzenie od czegoś takiego na pewno będzie bolało. Wiedział, że będzie musiał walczyć wręcz, gdyż jaskinia nie była duża. Mógł ewentualnie wywabić go na górę, ale przypomniał sobie, że musi działać po cichu. Czyli notka, czy katon też odpadają. Będzie musiał polegać na genjutsu i ninjutsu. Postarał się przygotować jak najlepiej potrafił.
Sharingan nadal pozostał aktywny w jego oczach. Postanowił najpierw wprawić użytkownika w iluzję, która zwiększyła by jego szansę. Zwiększenie ilości przeciwników którzy się pojawią na pewno zajmie mu trochę czasu. Po kolei klony zaczęły wybiegać i gromadzić się wokół wielkoluda. Miał nadzieje, że zajmą go na tyle, by mógł wykonać odpowiednie pieczęci.
- Hari Jizo- powiedział, następnie wychylił się odpowiednio i powiedział
- Hari Jigoku- celując odpowiednio w nogi i krocze oponenta. Ostre senbony mają na celu przeszycie jego dolnych partii, by uniemożliwić mu poruszanie.

Nazwa

Kasumi Jusha no Jutsu

Pieczęci

Pies → Tygrys

Zasięg

Klony nie mogą oddalić się o więcej niż 15m od użytkownika

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (od dwóch klonów)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jedna z prostszych technik genjutsu, która polega na wytworzeniu iluzji będących idealnym odzwierciedleniem naszego wyglądu. Ów iluzje wychodzą zza drzew oraz skał, a następnie przepuszczają atak na naszego przeciwnika. Dzięki idealnemu odwzorowaniu naszego wyglądu, przeciwnik nie ma pojęcia, za którą iluzją się chowamy przez co możemy zaskoczyć go prawdziwym atakiem.

Nazwa

Hari Jizo

Pieczęci

Tygrys › Koń › Świnia › Baran › Szczur › Wąż

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika polega na otoczeniu się naszymi włosami, które gwałtownie się rozrastają. W momencie gdy nas otoczą, chakra nadaje włosom właściwości ostrych igieł przez co spotkanie z nimi skończyć się może dla przeciwników nieciekawie. Włosy mogą wytrzymać atak niektórych nawet broni np. strzał, które to odbijają się od naszej ochrony.

Nazwa

Hari Jigoku

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

20 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (za dwadzieścia senbonów)

Dodatkowe

Wymaga uprzedniego użycia Hari Jizo

Opis Odmiana techniki Hari Jizo, w tym wypadku stricte ofensywna. Po utwardzeniu swoich włosów, użytkownik stroszy je i nastawia w kierunku, który sam wybierze. Następnie za pomocą chakry wystrzeliwuje je z ogromną prędkością. Dzięki tym czynnikom, ostre jak brzytwa i twarde jak stal igły z zastraszającą szybkością przeszywają ludzkie ciało, przechodząc przez nie jak ciepły nóż przez masło. Pomimo swojej ostrości, nie przebiją mocniejszych pancerzy, choćby zbroi.

Poziom chakry 98%- 4- 15- 15- 10= 54%

[Motoko]

Niby nic, a tak to się zaczęło. #19 Dzięki kolejnemu aspektowi zaskoczenia nastolatek miał możliwość wyjścia na pewnego rodzaju prowadzenie, choć czy można tak mówić w momencie, kiedy nie zna się umiejętności przeciwnika i czy w ogóle był to ktoś wytrenowany w jutsu? Chłopak być może wykazywał się pewnego rodzaju sprytem, choć głównym czynnikiem, który pozwalał mu przejść tę misję bez szwanku, przynajmniej do tego momentu było zwyczajne ukształtowanie terenu, które zwyczajnie było mu na rękę. Dzięki konkretnym przedsionkom i bardzo wąskim i skierowanym w dół korytarzom głos nie niósł się na tyle, żeby ktokolwiek w drugim przedsionku był w stanie usłyszeć co dzieje się w tym wcześniejszym, szajka widać nie przykładała wagi do tak mało istotnych faktów.
Kolejna taktyka młodego klanowicza Uchiha była sprytna, jednak olbrzym szybko rozprawiał się z klonami, których nie mógł zabić. Doszedł do wniosku, że to jakaś iluzja i ruszył w stronę tunelu wierząc, że spotka tam przeciwnika. Miał rację, w chwili gdy pojawił się przed wejściem, Matsu wyskoczył i użył odpowiednich technik, które zwyczajnie zwaliły go z nóg. Wielkolud jęknął z bólu, zaś jego głos potoczył się echem. Czy to był aby na pewno dobry pomysł?
- Tttyy... Skurwysynu, za...jeb...ie Cie! - warknął groźnie i machnął kijem z całej siły w stronę głowy Matsu. Maczuga wbiła się w ostre włosy Uchihy, jednakże siła uderzenia była tak duża, że rzuciła młodzieńca na ziemię. Jedyne co mu pozostało teraz to uciekać, żeby nie zostać dobitym...Czy aby na pewno?

[Uchiha Matsu]

Obserwował co chwilę z za rogu co się dzieje przed nim. Jego plan nie zadziałał do końca tak jak chciał. Owszem klony zajęły przeciwnika, jednak tylko na moment, sam za długo męczył się z pieczęciami i wybiegł już na przeciwnika, gdy ten był niecały metr od niego. Na szczęście udało mu unieruchomić jego nogi, jednak kosztem dość silnego uderzenia w głowę.

Upadł na ziemię i zawirował mu na chwilę świat, widział ogromnego gnoja machającego maczugą i wiedział, że musi zadziałać. Wyciągnął rękę w stronę jego gardła i wytrzelił kunaia z wyrzutni. Chciał zabić gnoja i raz na zawsze pozbyć się tego zagrożenia. Po wystrzeleniu próbuje uciec z pod jego zasiegu i dobyć kolejno shurikenów, lecz modlił się by jego wcześniejsza taktyka jednak zrobiła swoje.

[Motoko]

Niby nic, a tak to się zaczęło. #21 Młodzieniec odczuwając nagły ból i odtrącony do tyłu przez dłuższy czas nie miał możliwości się ogarnąć, a tym bardziej zaatakować mężczyznę, który również jęczał coś pod nosem, trzymając się za dolne partie ciała. Widać oboje przez jakiś czas próbowali się wylizać ze swoich ran na tyle, żeby móc w ogóle dalej działać. W końcu dryblas przejął prowadzenie w całym starciu i w całym tym przeraźliwym szale rzucił się na chłopaka, odsłaniając przy tym jabłko Adama, w które Matsu udało się wycelować. Chłopak nie spodziewał się chyba takiego obrotu sprawy, tym bardziej, że rosły mężczyzna jako pierwszy opanował pulsujący ból, który teraz już nie był istotny. Szkarłatna krew, której koloru nikt nie mógł zauważyć w tych ciemnościach zaczęła skapywać na skalne podłoże, znów robiąc delikatny hałas w tle, w przeciwieństwie do uderzenia ciała bezwładnego mężczyzny w podłoże. Teraz już z pewnością byli świadomi jego obecności.
Plan widocznie zadziałał i jaskinia była czysta. Ogień lekko skwierczał w palenisku przy miejscu dryblasa, którego teraz puste spojrzenie było skierowane w jakieś nieokreślone miejsce. Dym uciekał przez specjalny otwór w jaskini, którego chłopak będąc na zewnątrz nie zauważył, być może warto byłoby zacząć skupiać się na takich małostkach? Był on jednak na tyle mały, by zmieścił się tam tylko odpływ dymu, stąd jakiekolwiek próby wydostania się przez szparę byłyby co najmniej głupie. Jedno było pewne, jaskinia została przeczesana, a wszystko to spowodowane brakiem dalszych przejść. Koliste, skalne ukształtowanie tego miejsca dawało dziwne wrażenie, jakby mogły tu być odbywane jakieś spotkania sekt, czy też zwyczajnych grup interesantów. Trzech z nich zostało zabitych, pytanie tylko, czy to naprawdę była 1/4 całej zgrai i czy nie należy wypełnić zadania poleconego przez władzę?

[Uchiha Matsu]

Uchiha sapał głośno, gdy dezaktywował kolejno swoje techniki. Czuł wyczerpanie po tak długim ich użwyaniu. Na początek sharingan, który już mocno dawał mu się we znaki. Następnie powłoka z włosów, która pozwoliła mu przeżyć ten pojedynek. Nastepnie wstał, przeciągnał się kilka razy i wyciągnął kunai z gardła przeciwnika. Rozejrzał się jeszcze raz po jaskini, po czym postanowił wracać.

Droga na górę była długa, a nie mógł zmarnować ani chwili, gdyż jeszcze przez ponad dzień będzie musiał obserwować szajkę bandytów i ich posunięcia. Na szczęście teraz było ich o trzech mniej. Bardzo cieszył się z tego, że zmniejszył swoje zmartwienia, jednak bał się reakcji przełożonych na temat nie wszczynania kontaktu. Jednak mógł zasłaniać się tym, że nie zaznaczono na mapie, ze wchodzi w pułapkę...

[Motoko]

Niby nic, a tak to się zaczęło. #23 Zabijanie, zabijaniem, ale misja powinna być priorytetem dla młodego shinobi, który nie dość, że wszczął bójkę, to jeszcze skasował osoby, które miały informacje potrzebne dla rady, która też zleciła mu to zadanie. Czy naczelni Osadnicy będą zadowoleni z takiego obrotu sprawy? Było to wielce wątpliwe, tym bardziej, że nigdzie nie został zaznaczony kontakt, a jedynie śledzenie i nadsłuchiwanie, czyli kompletne przeciwieństwo do tego co zrobił młodzieniec.
Po odebraniu resztek swojego ekwipunku z ciała olbrzyma, Uchiha udał się drogą powrotną na górę sąsiedniego z kryjówką tunelu. Chciał jak najszybciej znaleźć się na stanowisku, jak przystało na ninja spełniającego wytyczne zadania. Jego głowę ciągle dręczyły myśli o swoich przełożonych. Przecież postąpił zgodnie ze zdrowym rozsądkiem, czyszcząc okoliczny teren, jednakże, czy nie wyskoczył ponad swoje kompetencje? Jednakże jego pretensje do rady wioski, że nie upewniła się czy kryjówka jest bezpieczna, powinny w pewnym sensie być uzasadnione. Pytanie tylko, czy przypadkiem nie pisał się na niebezpieczną misję z własnej woli? Czy chłopak oczekiwał, że kryjówka będzie w 100% wolna od jakichkolwiek niebezpieczeństw, kiedy dostawał zlecenie od rady? Chłopak mógł pomyśleć, że jednak pojedynczy żołnierze się nie liczyli, a przynajmniej nie dla wszystkich...
Droga na górę zdawała się nie mieć końca, choć minął już pierwszy przedsionek, w którym wciąż kapały kropelki krwi, którą po sobie zostawił pierwszy duet, który młodzieniec ściągnął. Widać wykwalifikowani bojownicy to nie byli, pytanie tylko, czy to wszyscy w tym punkcie? Nagle delikatne promienie słoneczne zaczęły przebijać się przez jakiś punkt i chyba jedyne co mu pozostało, to ruszyć w tamtym kierunku.

[Uchiha Matsu]

Ucieszył się, że wreszcie będzie miał chwilę oddechu od walki. Powoli przemijał ciemny wirujący w górę korytarz. Udawał się na górę powoli, by odzyskać jak nawięcej chakry. Przy okazji wyjął z plecaka kanapki i zaczął je łapczywie jeść popijając wodą. Chciał odnowić energię i wypoczać. Marzył o ognisku i zastanawiał się czy na górze również takie znajdzie.

Gdy był już na górze, ale jednak postanowił chwilę posiedzieć i ogrzać się przy ognisku w górnym pomieszczeniu. Przychodziła noc i robiło się zimno, a musiał trzymać ciepłotę ciała jak najdłużej. Przynajmniej na razie, gdy nie dojdzie do koca i nie okryje się nim i swoim płaszczem. Ruszył się z miejsca po dziesięciu minutach i wspiął się po ścianie na górę. Chciał by było tam czysto i mógł zejść do drugiej nory, gdzie wreszcie będzie mógł zacząć swoje szpiegowanie.