Domostwo Arashiego

[Arashi]

Arashi chcąc wykonać kilka rzeczy naraz, niestety przecenił swoje możliwości. Nie był jeszcze bogiem swojego kekkei genkai. Na twarzy Yukiego odmalowało się zdziwienie i cień strachu, kiedy strzała nie zamroziła się. Na szczęście uderzenie jaskółki zmieniło tor lotu grotu. Kur... - nie zdążył dokończyć Ciemnowłosy. Nastąpił głośny wybuch, którego siła odrzuciła Furui-kori na ścianę. Mężczyzna poczuł ból w boku, który zderzył się z drewnem. W głowie miał jeden wielki chaos. Wybuch wszechświata. Przed oczami powoli zanikały mroczki ukazując kompletny burdel panujący w pomieszczeniu. Opadający pył. Zniszczone meble. Pomimo bólu, mężczyzna westchnął zrezygnowany. Całe jego domostwo było w strzępach. Dlaczego spotkało to go akurat dziś. Materializm Yukiego odezwał się, przebijając ból i chwilową beznadziejność położenia. Furui miał nadzieję, że nie będzie musiał odbudowywać domu z własnych funduszy.Z niesmakiem spojrzał na spalone ubranie i lekko przypaloną skórę. Po chwili usłyszał ponownie głos łucznika, który wparował do pokoju. Shinobi bez strachu spojrzał butnie na oponenta. Co za chujowa sytuacja. I jeszcze ten baran. - pomyślał. Wyluzuj Kuson. Żeby kogoś przestraszyć najpierw musisz nauczyć się wymawiać k-u-R-w-a. Rozumiesz? Nie kuhwa. Inaczej będziesz rozśmieszać ludzi, a patrząc na okoliczności do kabaretu nam chyba daleko. Swoje życie bardzo lubię, kończę ze sztuczkami. Wdroż mnie w szczegóły żołnierzyku. Kim jest twój szef, gdzie mam go spotkać, co mam zrobić. Do kiedy? Tylko nie sepleń, nie mogę się teraz śmiać, bo mnie trochę poturbowałeś. - zakończył Arashi w swoim niezmiennym stylu. W więzieniu nie raz miał doczynienia z gorszymi ludźmi. Przekleństwa, groźby, przemoc, ból. To nie było mu obce.


----
lece do pracy, sorry za błędy jakieś, spieszyłem się.

[Katsuko]

"Napad!"
31/30
Misja C dla Arashiego

---

Yuki najwidoczniej nie przejmował się sytuacją, w której się znajdował. Młodzieniec zdawał się zupełnie ignorować fakt, że jego życie wisi na włosku. Widać to było przez jego postawę, a także czarny humor. Arashi zachował hart ducha, chociaż zdawał sobie sprawę z trudności obecnego momentu. Oczywiście musiał zgodzić się na propozycję łucznika, jednak nie byłby sobą, gdyby trochę się z nim nie podrażnił. Słowa shinobiego wywołały na twarzy przeciwnika ukazanie się emocji gniewu. Facecik zmarszczył brwi, zacisnął mocno zęby, po czym zirytowany odezwał się do swojego jeńca.
- Kawał z ciebie kutasa, Ahashi. - powiedział krótko łucznik. - Whacając do tego o czym mówiłem, stahy znajomy chciałby się z tobą zobaczyć. Akihito, służył hównolegle z tobą w oddziałach Kihito. Był dowódcą innej bandy, złapano go, ale za to, że zdhadził miejsca przechowywania łupów bandy, wyszedł niedługo po tobie. Teraz zbiera dezehtehów i hesztki tych "dobhych" z bandy.
Słowa wypowiadane przez mężczyznę brzmiały zabawnie, jednak Furui powinien potraktować je na poważnie. Jeśli kolejny dezerter, albo nawrócony bandyta chciał się z nim spotkać, to właściwie w jakim celu? Odtworzyć starą grupę? Raczej nie, prawie wszyscy wiedzieli, że wkopał ich właśnie Arashi. Zemsta? Też odpadała, w końcu Akihito tak samo wkopał część swoich kamratów. O co więc mogło chodzić?
- W więzieniu siedziałeś z politycznym, phawda? Akihito bahdzo intehesuje się jego osobą i jesteś mu potrzebny, żeby go znaleźć. Dlatego, kuhwa, przyjdziesz do Ghoty Lusteh za tydzień o północy, pohozumiesz się z Akihito i powiesz mu wszystko co wiesz o tamtym stahuchu. Hozumiemy się? - mówił łucznik.

[Arashi]

Słowa Arashiego najwidoczniej zadziałały, a jego przeciwnik nie wyglądał na faceta o stalowych nerwach. Przypominał raczej czerwonego balonika, z którego w niekontrolowany sposób ulatywało zbyt wiele zgromadzonego powietrza. Natomiast Furui-kōri mimo beznadziejności sytuacji nie lękał się. O ile czegoś sam nie spierdoli, w teorii nic mu nie groziło. Wystarczyło wysłuchać do końca bzdur, które siedziały w głowie łucznika, a następnie podjęcie decyzji w oparciu o ich treść.
- Tak jakby ktokolwiek z nas był dobry. Sczególnie ten śmieć, Akihito. A może Akirito? Nie wyraźnie powiedziałeś. - Yuki drwił dalej, nie zważając na wycelowaną w niego strzałę.
Skoro zbierał dezerterów musiał mieć w tym jakiś powód. Arashi jednak wcale nie zamierzał stawiać się na wezwanie tego nieudacznika. Rozumiał zdradę przestępczej grupy, w gruncie rzeczy sprawy poszły tam za daleko. Lecz ponowne kłamstwo i ucieczka do starych dziejów? To już była skrajna głupota. Mężczyzna miał zamiar przetrzymać chwilową sytuację, w której stracił swoją przewagę, a następnie przeanalizować całą sprawę. Nie chciał jednak robić tego samemu, potrzebował odbudować swój wizerunek wśród starszyzny rodu, a teraz miał do tego idealną okazję. Mógł skontaktować się z liderem Yuki, przedstawić zaistniały problem, a tym samym zyskać nie tylko potencjalne wsparcie klanu, ale także poprawę postrzegania przez pozostałych lodowych ninja.
- Grota Luster, zrozumiałem. Masz to bratku w banku, przybędę, ale lepiej daj znać Akihito, że nie pomogę mu za czcze słowa. Potrzebuje pieniędzy. - głos Arashiego spoważniał, a twarz przybrała groźny wyraz. - I nawet nie próbuj mi tu grozić. Jestem mu potrzebny, a ty jesteś jedynie pionkiem. Wypierdalaj z mojego domu i przekaż, że stawię się za tydzień. - mężczyzna warknął w stronę łucznika czekając aż ten wyjdzie.
Zatem chodziło o politycznego więźnia, z którym wcześniej Furui-kōri dzielił cele. Interesujące, co on mógł takiego wiedzieć. Yuki powziął plan. Wyjawi miejsce spotkania Akihito, ale nie powie ani słowa o więźniu politycznym. Spotka się z nim sam, w swoim czasie i dowie się o co chodziło i cóż ważnego ukrywał poszukiwany starzec.

[Katsuko]

"Napad!"
33/30
Misja C dla Arashiego

---

Mężczyzna igrał sobie z łucznikiem, co wywołało tylko większą złość u napastnika. Nie naruszył jednak zdrowia Arashiego, przynajmniej na razie, bo ten mówił. Poczekał więc aż jego ofiara skończy, po czym odezwał się, już po raz ostatni tego dnia.
- Ty jesteś przede wszystkim zjebany. - oznajmił z pogardą w głosie. - Ale i tak masz kuhwa szczęście, bo mógłbym ciebie zabić. Musiałem się oghaniczać przez hozkazy.
Yuki nie miał zamiaru dogadywać się ze swoimi dawnymi towarzyszami, ale z drugiej strony interesowało go, o co mogło chodzić Akihito. Postanowił, że zgada się z liderem swojego rodu, a następnie wyruszy na spotkanie. Cóż, jego plan nie był specjalnie zuchwały. Napastnicy wiedzieli o tym, że Arashi zdradził ich organizację wcześniej, dlatego na pewno mieli przygotowane jakieś działania, które miałyby w razie czego pozbawić shinobi wsparcia kolegów z klanu. Cóż, jak to się miało skończyć? Tego nikt nie wie.
- Wedle życzenia, chuju. - mruknął podirytowany łucznik. W ciągu sekundy odgryzł notkę, która znajdowała się na strzale, a potem właśnie wystrzelił. Pocisk w ciągu trzech sekund przeleciał niewielki dystans i przebił ciało Yukiego tuż przy szyi. Jego mięsień nadgrzebieniowy został brutalnie rozerwany. Arashi, w ogromnym bólu, zdał sobie sprawę, że przeciwnik go nie zabił, ale dał mu do zrozumienia, co może z nim zrobić w przyszłości. Strzała prawie naruszyła gardło młodzieńca, jednak na jego szczęście, żaden organ i kanał oddechowy nie zostały naruszone. Tylko lewa strona skóry i mięśni przy szyi była przedziurawiona na wylot, czemu towarzyszył krwotok. Młodzieniec powinien szybko udać się do szpitala, bo inaczej wykrwawi się na śmierć.
Korzystając z zamieszania, przeciwnik wyszedł z domu. Yuki nie mógł jednak się na tym skupić, właśnie przez ten cholerny ból przy obojczyku i szyi.

---

• Misja powinna mieć ciąg dalszy [poziom C]. Arashi albo decyduje się pomóc, albo ponownie zostaje napadnięty.
• Koniec misji, wynagrodzenie standardowe. Powodzenia na następnych.
• Obrażenia: poparzony bok, mocno nadwyrężone ciało, przebity nadgrzebieniowy, okolice szyi. Czas rekonwalescencji w szpitalu: 4 dni realne.