Karczma "Akame"

[Kyoushi]

• Na widok kogoś tak niebywałego i kompletnie oderwanego od rzeczywistości, białowłosy mógł jedynie zareagować skromnym uśmieszkiem, który prezentował jego białe, jak włosy zęby. Jak widać, dziwak z dziwakiem może się szybko i łatwo dogadać, przez co komunikacja przechodziła dość sprawnie. W końcu mogli przejść do meritum sprawy – a była nią misja zawierzona przez radę najemnikowi, który wywiązywał się póki co ze swoich zadań wręcz śpiewająco. Odchrząknięcie mężczyzny po zadanym pytaniu przez białowłosego mogło znaczyć tylko jedno – czas na dialog, bądź monolog i wykorzystanie atutów jednego, bądź drugiego w sprawie dogadania się co do misji. Zaczynamy teatrzyk. Na wstępnie, czerwonooki wysłuchał podziękować od rady klanu, co kompletnie nie miało dla niego znaczenia. Oddany był tylko Katsumi, która zrobiła na nim tak wielkie wrażenie, że nie mógł przestac o niej myśleć. Prawdopodobnie to też testosteron, który buzował w młodym chłopaku i jej nietuzinkowa uroda, no, ale.. Przyspieszone podziękowania i ironiczny ton Kyu mógł kompletnie zignorować, a nawet skomentować:
  - Wiem, że Ci kazali. Nie musisz się wysilać Arashi, przejdźmy do konkretów. – nie chciał go powstrzymywać, na pewno miał lepsze zajęcia niż zadawanie się z farbowanym lisem. W końcu Uchiha są na tyle dumni, że nigdy nie powinni przyjmować najemników i zwierzać im konkretnych zadań – w końcu to oni są najlepsi z najlepszych. Białowłosy szermierz powstrzymując się od dalszych komentarzy wysłuchał szczegółowo swojego ‘przełożonego’, który wyjawił mu istotę całego zajścia. Podobno nie chodziło tu tylko o misję – ale i o dobro całego klanu. To było dość ciekawe, ze względu na to, że sam jakoś do niego nie należał. Przynajmniej nie ze względu na wygląd i domniemany brak Limitu Krwi zwanego Sharinganem. Shiroyasha czuł się jakby był wystawiany do kolejnej próby broni, do czegoś co może pozbawić go życia, bądź okaleczyć, jednak.. To powodowało w nim wzrost adrenaliny. W środku mało nie eksplodował na wieść o tym, że może odbyć kolejną przygodę, w której wykształci w sobie więcej niż dotychczas. Wyszkoli się jeszcze bardziej, a gdy wróci do Ryuzaku.. Pokaże swojej rodzinie, kto jest najpotężniejszym Shinobi tamtejszych ziem. Wracając, słuchał kolejnych zdań Arashiego, który walił konkretami, co mogło się spodobać młodzieńcowi. Wysłuchawszy tej wiadomości, miał ochotę złapać się za głowe, a później odciąć głowę Arashiego. „Tereny Senju? Wykraść informacje? Święta Kaguyo, uchroń nas ode złego.” Tylko tyle mógł pomyśleć, wpatrując się w czarnowłosego.
  - Wykraść informacje od rodu Senju? Wiadomości na temat stanu wojsk, garnizonów i możliwości mobilizacyjnych.. Chcecie wykorzystać ich nieświadomość co do mojego pochodzenia w takich celach? – zapytał ironicznie. Doskonale zdawał sobie sprawę jak działają takie organy. Nawet jakby został schwytany – to nikt go nie poprze i wszystkiemu zaprzeczą. Jeśli przypadkowo zginie – nie będzie to żadna strata dla klanu. Sprytnie.. – Doprawdy sprytnie. Domyślam się dlaczego własnie ja. Wiem również, że radzie nie można odmówić, więc.. Macie informacje skąd mógłbym to wykraść? Gdzie zacząć lub kogo szukać? – zapytał. W końcu musiał się przygotować w odpowiednie wiadomości, które mogą mu w jak największym stopniu ułatwić i zwiększyć szansę przeżycia takiej misji.

[Katsuko]

#15

---

Kyoushi nie mógł znieść gratulacji od Arashiego. Prawdopodobnie dlatego, że czuł się farbowanym lisem. Cóż, Shiroyasha wybrał sobie trudny ród do wsparcia. Na dobrą sprawę większość Uchiha była dumna ze swojego pochodzenia i rzadko kiedy byli w stanie przyznać, że ich klan ma jakiekolwiek wady, albo co gorsza, potrzebuje wsparcia. Białowłosy zjawił się w dobrym miejscu o odpowiednim czasie, dlatego pozwolono mu zostać wcielonym do wojowników Sogen. Niemniej jednak, wielu z nich uważało go za sztucznego. Nie wszyscy lubili białowłosego, jednak ten olewał temat i po prostu robił, to co mu kazano. Na razie liderka klanu go szanowała, a nawet obdarzyła rangą Akolity. Co się tyczy rady klanu, jeśli Kyoushi wykona dla nich misję to pewnie też zaczną myśleć o nim cieplej.
- Spokojnie, Kyoushi. Rada naprawdę ciebie polubiła. Poza tym, wydajesz się być stworzony do tej misji. - powiedział Arashi. Rzecznik organu miał rację. Shiroyasha nie wyglądał jak Uchiha, ale służył jak najbardziej oddany ogar swemu panu. Dzięki temu zyskał rangę wyższą niż nowicjusz, a także domostwo i uznanie wśród niektórych Uchiha. Chociaż racja, było ich niewielu.
Mężczyzna odziany w purpurę westchnął, następnie wyciągnął zwój z torby, którą nosił przy kimonie. Przedmiot był wykonany z dobrej jakości skóry, jednak miał swoje lata, ponieważ jego kolor był wyrazisty. Nie czuło się też żadnego zapachu od papieru, a sama jego struktura mówiła, że pomimo świetnego wykonania i tak był trochę używany. Białowłosy mógł zastanawiać się co to takiego, jednak zanim spytał, uzyskał odpowiedź. Arashi rozwinął rulon, a przed oczami Kyoushiego ukazała się mapa graniczna Sogen i Shinrin.
- Senju znajdują się teraz w kiepskiej sytuacji. Ostatnia wojna zdecydowanie obróciła się w naszą korzyść. Nie powinniśmy więc spać i pozwolić im osiągnąć nowe sojusze czy zbroić się. Jeśli prześpimy ten czas i nie zyskamy żadnych informacji o nowych posterunkach, które budują, albo nie wzmocnimy naszego wywiadu, stracimy więcej niż daje nam "pokój". - Ostatnie słowo wypowiedział sarkastycznie. Sam Kyoushi powinien domyślić się jakie zdanie miało większość Uchiha na temat obecnego rozejmu. Purpurowe kimono przesunęło się, ponieważ rozmówca białowłosego zasłonił część mapy, aby znajdujący się tutaj goście nie mogli nawet domyślić się, o co tutaj chodzi. Chwilę później wskazał palcem kropki znajdujące się po stronie Shinrin. - To stare posterunki Senju. Używali ich w czasie ostatnich wojen. Te, które są czerwone, wciąż są w użyciu. Czarne kropki to stare bazy, które obecnie nie są używane. Widzisz jednak, że na mapce widać parę białych kropeczek.
Rzeczywiście. Były trzy, z czego pierwsza znajdowała się bardzo blisko granicy ziem dwóch zwaśnionych klanów. Druga była w centrum Shinrin, a trzecia na jego obrzeżach, w towarzystwie innych czarnych kropek.
- To potencjalne miejsca, w których mogą zostać wzniesione nowe bazy Senju. Nie mamy o nich więcej informacji niż tyle, że kiedyś zostaną zbudowane. Kiedy? Cóż, dowiemy się tego dopiero podczas wojny. Albo pomoże nam w tym ktoś pokroju ciebie. - powiedział zadowolony Arashi. - Nie wyglądasz na mieszkańca Sogen i to twój największy atut. Jeśli dodatkowo się zamaskujesz i zaczniesz pytać miejscowych, albo przechwycisz jakiegoś wieśniaka mieszkającego w pobliżu, być może dowiemy się, co budują tuż przed naszym nosem.
Uchiha wskazał palcem białą plamkę, która była najbliżej Sogen.
- Niby pokój, a budują fort obok naszej granicy. Skurwysyny. - mruknął z nutą złości w głosie. Następnie podniósł głowę, wcześniej zawieszoną i spojrzał na Kyu. - Rada klanu chce, żebyś zbadał te tereny. Jeśli będzie tam coś większego niż zwykły dom, będziesz musiał dowiedzieć się tyle ile zdołasz i wrócić do mnie. Ja podejmę decyzję czy masz dokonać infiltracji budynku, czy wyślemy tam kogoś innego.

[Kyoushi]

• Słuszne uwagi zauważone przez narratora uwłaczały na ambicję Kyu. Rzeczywiście, Uchiha to zbyt dumni i zapatrzeni w siebie kruczowłosy przedstawiciele potężnej rodziny. Cóż z tego, jeżeli sami nie potrafią wykonać pewnych czynności, a niechętnie korzystają z usług innych. W tym wypadku było inaczej. Nie mieli prawdopodobnie już żadnej alternatywy by wykonać takie zadanie w swoim gronie, stąd zainteresowanie kimś, kto zdawał się łatwy do manipulacji – Kyoushim. Jak na talerzu było widać, że traktują go nieco inaczej. Nie przeszkadzało mu to jednak, bo póki spełniała się obietnica Katsumi dotycząca nabierania doświadczenia i bezapelacyjnej siły, która zagwarantuje mu spełnienie swojego marzenia – nie miał nic do tego i pokornie pozwolił sobie wypełniać zadania. Tak było i z tym. Nie miał nic przeciwko, jednak chciał wiedzieć nieco więcej. Znać szczegóły operacji. Po słowach Arashiego na temat polubienia, uśmiechnał się w kąciku ust, lekko szyderczo, spoglądając na twarz czarnowłosego:
  - W takim razie dziękuję za uznanie. Nim sie jednakj zgodzę, powiedz mi nieco więcej.. – rzekłszy, po chwili już mógł słuchać co ma do powiedzenia użytkownik Sharingana. Po chwili purpurowy książę wyciągnął zwój z torby, który rozwinął tuż przed nim. Był to jakiś stary pergamin, jednak świetnie zachowany. Co jak co, ale facet miał klasę. Po chwili na jej tle zauważył zarys mapy – Sogen i Shinrin. Tych drugich terenów nie znał zbyt dobrze, stąd świetnie się składało, że po akceptacji misji nie został z pustymi rękami i nie musiał działać na własną ręke. Spoglądając nań, słuchał uważnie co ma do przekazania jednen z Uchiha. To co mówił to była absolutna prawda. Sam pamiętał, że podczas wojny, użytkownicy Mokutonu nie stanowili dla niego większego problemu – walczyli świetnie, jednak w ogóle nie współpracowali opierając się tylko na sile Kekkei Genkai. Byli tacy sami jak Uchiha.. W głosie starszego mężczyzny wyczuć można było sarkazm, który był zaprawdę wskazany w tym miejscu. Wiedział co czują i myślą klanowicze na temat rozejmu z wrogą od zawsze im rodziną. Arashi był przebiegły, zasłaniając nieco mapę dla tubylców. Jego ponadprzeciętna inteligencja była tak widoczna, jak naga niewiasta pośród termalnych kąpielisk. Choćbyś nie chciał to ją ujrzysz. Wskazanie paru miejsc było istotne dla białowłosego – musiał to zapamiętać, by móc to później wykorzystać. Choćby do ucieczki, która była nieuchronna. Spoglądając na mapę, kojarzył bazy, które musiał zbadać, bądź pominąć. „Czarne, białe i czerwone.. Dobrze..” Kiwał głową na znak zrozumienia. Arashi zdradził pewne szczególiki dotyczące wieśniaków. Czerownooki zastanowił się chwile, mając nadzieję wymyślić coś sensownego nim zabierze głos:
  - Uważacie, że pobliscy mieszkańcy mogą coś wiedzieć na ten temat? To może mieć rację bytu – w końcu mogli zostać ostrzeżeni wraz z nakazem wysiedlenia. Bądź co bądź mogą też przy tym pracować.. – zastanawiał się na głos na tyle, na ile mógł sobie pozwolić, by tylko Arashi go słyszał. Kiwnął głową z grymasem na twarzy, zdając sobie sprawę, że Senju coś kombinują. Misja nie była absolutnie prosta – nie można było wiedzieć kto i ilu jest wrogów. Jest jednak światełko w tunelu. Niespodzianka, że Kyu należy do Uchiha.
  - Zrozumiano. Nic ponad cele misji. Kiedy mogę wyruszyć? – zapytał skromnie, zdając sobie sprawę co go czeka, dokąd zmierza i gdzie ma się udać – cel – granica Sogen z Shinrin! Jeśli może, rusza natychmiast..

[Katsuko]

#17

---

Arashi skinął głową, kiedy Kyoushi powiedział, że nie wie czy zechce wziąć udziału w misji. Nie musiał oczywiście wchodzić mu w słowo, jednak białowłosy powinien zdawać sobie sprawę, że zadania zlecone przez klan o wyższym priorytecie niż "banalne" należało wykonywać. Jeśli ktoś nie miał dobrego powodu, mogło zostać rozpoczęte przeciwko niemu postępowanie karne. Tak wyglądało życie w Sogen, chociaż w innych prowincjach całkiem podobnie. Czasy są trudne i nie można sobie pozwolić na niesubordynację.
Mężczyzna jednak milczał. Liczył na to, że Shirayasha zaakceptuje warunki w jakich przyjdzie mu pracować i podejmie się zadania dla klanu. Zazwyczaj misje były dobierane do poziomu członka klanu i chociaż naturalni Uchiha nie przepadali za Kyoushim [nie wszyscy] to akurat o jego informacjach wiedzieli [przynajmniej ci na górze].
Minęło jednak parę minut i młodzieniec przystał na propozycję rady klanu. Uchiha odetchnął z ulgą, starł kroplę potu z czoła i wrócił do tłumaczenia o co chodzi w całym zadaniu. W końcu nie przekazał mu jeszcze wszystkich informacji.
- Zależy co masz na myśli. Podczas budowania fortyfikacji ludność cywilna jest z jednej strony pożądana, a z drugiej nie. W końcu ktoś musi to wszystko zbudować, a wieśniacy są skorzy do większości robót przy ninja, byle tylko ich zobaczyć. Jeśli zaś chodzi o negatywy, cóż, nie są zbyt dobrymi pracownikami. Mogą wypaplać wszystkie tajemnice, dlatego klan zleca ich do robót zewnętrznych albo takich, o których reszta świata dowie się dość prędko. Jeśli więc chcesz poznać położenie miejsca, albo jak wygląda na pierwszy rzut oka, możesz dowiedzieć się tego od każdego okolicznego chłopa. Jednak jeśli zaczniesz drążyć okaże się, że nie wiedzą niczego ciekawego. No chyba, że trafisz na jakiegoś budowniczego, który akurat znalazł się w wiosce. - powiedział spokojnie. Na jego twarzy widać było skupienie. Myślał o czymś intensywnie. Nie chciał wprowadzić białowłosego w błąd, dlatego mówił wszystko, co wydawało się mu potrzebne do takiego zadania. - Jeśli jednak wieśniacy zostali poinformowani o tym, że budowla ma powstawać w tajemnicy, wydadzą ciebie szybciej niż ci się wydaje. Nieważne jak będziesz silny, wioskowy głupek nie będzie się ciebie obawiał. Z jednej strony lepiej unikać zabijania, bo zauważą, że nie ma któregoś z nich. Z drugiej, jeśli kogoś wypuścisz, wpadniesz równie szybko.
Purpurowy pan żuł coś w ustach. Kontemplował, ale nie wypowiadał myśli na głos. Najwidoczniej część informacji była albo niezwiązana z tematem, albo nieprzeznaczona dla maluczkich.
- W sumie to tyle. Kiedy możesz ruszyć? Im szybciej, tym lepiej. Radzie zależy na szybkim działaniu, jednak jeśli masz wpaść to badaj ten teren nawet i tydzień, bylebyś wrócił z informacjami bez wiedzy Senju. Nie muszę ci chyba tłumaczyć, że jeśli trafisz na kogoś kto pamięta ciebie z wojny, wkopiesz i nas. Dlatego działaj w przebraniu. - powiedział poważnie. - Jakieś pytania?

---

• Jeśli nie masz pytań i decydujesz się ruszać już teraz, robisz z/t tutaj.

[Kyoushi]

• Białasek doskonale zdawał sobie z tego sprawę. To raczej przypominało droczenie się niż odmowa wzięcia udziału w tak wymagającej i interesującej misji. Inaczej mógł również liczyć się z nieprzyjemnościami, do których nie chciał oczywiście dopuścić. Stąd wróciło zainteresowanie i dokładne słuchanie człowieka, który mówił o szczegółach misji. Młodzieniec dłużej nie trzymał Arashiego w niepewności. Kiwnął twierdząco głową i widział już, jak czarnowłosy odetchnął z ulgą oraz się przetarł. „Czyżby aż tak na mnie polegali, że po prostu nie mają wyjścia? Mógłbym to wykorzystać przeciwko nim..” Pomyślał, chwilo walcząc ze swoim ciemnym sobowtórem, który mówił mu o rzeczach, których nie warto tu przytaczać. Jego bielutka strona nie była również taka święta jak się mogło wydawać. Wracając do tematu, chłopak wysłuchał z cierpliwością wszystkiego co miał do powiedzenia purpurowy towarzysz. Miał również swoje uwagi, jak zwykle.
  - A jeśli spotkam wroga, wiedząc, że zna się na ninjutsu? Po wyjęciu informacji zlikwidować czy spróbować przyprowadzić? – zastanawiał się nad wyraz – zdawał sobie sprawę, że może być trudne w ogóle z kimś takim wygrać walkę, a co dopiero pojmać. Mimo to, musiał rozważyć już przed startem wszystko co mogło mieć znaczenie.
  - Jeśli chodzi o ludność cywilną będę ostrożny. A skoro mam tyle czasu.. Postaram się pierw wybadać teren. – powiedział, spokojnie omawiając taktykę, którą pragnie wykorzystać. To istotne by przełożeni o niej wiedzieli, mogli wtedy reagować w razie niepowodzeń. Mężczyzna intensywnie myślał, jednak nie chciał czegoś powiedzieć. Czy było to istotne? Nie wiadomo.
  - Domyślam się, nie będę ich prześladował, nie przewiduję również ofiar. Oby.. – powiedział, odpowiadając na temat pozbywania się wieśniaków i bezpośrednie wypytywanie na temat pieprzonych garnizonów. Część informacji mogła być nieprzydatna lub całkowicie zbędna dla takiego robaka jakim był Akolita. Nie musiał już się nad tym dłużej zastanawiać. Postanowił powoli działać, aniżeli tylko gadać.
  - W takim razie ruszam. Muszę się zacząć rozglądać, stworzyć pozory i schować broń. – powiedział, dodając po chwili – Jeśli uważasz, że ktokolwiek kto mógłby poznać po walce w lasach pod górą to się mylisz. Przeżył tylko ten skurwiel, który nas zdradził, były Shirei-kan. – powiedział, zaciskając pięść przypominając sobie o tej marionetce. Jego przyjaciel nie wrócił z tej walki, a on sam pragnął go pomścić. Ehh.. Ta wojna go wykończy, a chciał tylko.. Chciał tylko zastąpić Jiro Uchiha, dając klanowi swoją moc.
  - Ruszam. Do rychłego spotkania. – rzekł i odszedł od stołu, kierując swe kroki w kierunku granicy Sogen, w której miała się dopiero rozpocząć jego szalona i niebezpieczna misja, której już tak nie mógł się doczekać. Poprawił swój czarny płaszcz, założył kaptur na biały łeb i ruszył. Czas nadszedł na zimną wojnę..

z/t

[Kyoushi]

• To na pewno nie był najlepszy dzień na wykonanie takiego zadania dla białowłosego, który zdawał sobie sprawę z zagrożenia, jednocześnie nie mogąc opanować sytuacji, która miała miejsce. W końcu nie do końca wszystko szło po jego myśli. Trzeba się było do tego przyzwyczaić. Nie łamał się jednak do końca. Uporawszy się z dzieciakiem, w końcu musiał przemyśleć co właśnie się stało. Ten krzyk mógł wywołać wilka z lasu, który jednak wciąż drzemał pośród drzew lub gdzieś poza wioską. Nic mu nie było wiadome o wsparciu, ani też o jakimkolwiek ruchu, który mógł mieć miejsce tuż po jego ucieczce z miejsca, w którym rozprawił się z dwoma gnojkami. Białowłosy dzieciak zniknął, jednak aż do samego przejścia pod karczmę się nie ujawnił. To był jednocześnie dobry jak i zły znak. Albo stchórzył albo pojebał sytuację albo po prostu nie zdażył z posiłkami by pochwycić Kyu. Był to pozytywny aspekt całej misji, przez co mógł ją dokończyć. Z drugiej zaś strony, wciąż się zastanawiał czy nie jest przypadkiem śledzony lub dzieciak nie użył jakiejś podstępnej sztuczki z kamuflażem.. W końcu wszystko w tym świecie było dziwne.
  Spodziewając się kłopotów, białowłosy czym prędzej czmychnął z miejsca zbrodni, kierując swe kroki w stronę Sogen. Uprzednio, pozostawił po sobie pamiątkę w postaci makibishi i wyrzucony kunai, który miał zmylić tropicieli, jeżeli w ogóle takowi mieli brać udział w pościgu za dzieciakami. Decyzja z Henge no Jutsu była chyba najlepszą w całym dzisiejszym wydarzeniu, które miałe miejsce w lasach Senju. Dzięki temu, pozostał anonimowy, a Uchiha nie musieli być wcale z tym powiązani, jednocześnie, mogli się wszystkiego w prosty i logiczny sposób wyprzeć, więc 2 z 3 rzeczy zostały zachowane na potrzeby misji. Dzieciak nie stawiał dużego oporu, powodem było tylko jedno – ubytki krwi, które spowodował Shiroyasha. Droga powoli się dłużyła, jednak rozglądanie się i spoglądanie za siebie nie wiele dawały czerownookiemu, ponieważ nie było nikogo, kogo mógłby dostrzec. Albo to jego zmysły słabo pracowały albo mu się udało. Liczył jednak na to drugie rozwiązanie z wielką nadzieją. Mając na karku swoje grzeszki, udał się do tawerny, gdzie przecież od tak z dzieciakiem wejść nie mógł. Rozglądał się dokoła, gdy już tylko był w jej pobliżu i próbował dostrzec choćby przez okno swojego byłego rozmówcę z klanu Uchiha. Może jakoś mu się uda wzbudzić jego zainteresowanie, choćby puknięciem w okno, jeżeli w ogóle czarnowłosy tam jest. Gdyby go nie dostrzegł, musi gdzieś porzucić chłopaka przy tawernie, jednak na tyle by nie uciekł. Jednak też nie robi tego bezmyślnie – mając na uwadze jego uprowadzenie, przywiązuje do jego kostki kawałek linki z ekwipunku, przezroczystej, którą ciągnie za sobą wchodząc do tawerny. Jeżeli poczuje za duzy luz lub naciągnięcie, od razu wie, że coś się dzieje i należy wrócić do chłopaka – celem był jednak czarnowłosy członek rady, który miałby przejąć dzieciaka..
  
  -1 kunai
  - worek makibishi

[Katsuko]

#45

---

Kyoushi obawiał się spotkania z Uchihą. Nic dziwnego. Misja, którą wykonywał, była piekielnie trudna nie przez przeciwników, ale samo rozmieszczenie placówek. Z drugiej strony, Shiroyasha podjął się zadania i na pewno zrezygnowanie z niego teraz, kiedy sporo namieszał, było niemożliwe. Oczywiście, mógł próbować szukać wsparcia w lider klanu, ale raczej nie wchodziło to w grę. Czyli co, mości Kyoushi? Chyba trzeba było dostarczyć smarkacza, który cały czas był nieprzytomny. Akolita zrobił to więc, przedzierając się przez rejony Shinrin i Sogen. Po swojej stronie spotkał tylko wieśniaków w prowincji Uchiha, chociaż i to mogło napędzić go strachem. Prawda była taka, że jeśli ktokolwiek przekaże te informacje dalej, shinobi będzie w dupie. Ale z drugiej strony, czy ninja miał zabijać wszystkich napotkanych po drodze rolników? Równie dobrze mogli oni przypuszczać, że młodzieniec wraca ze swoim kompanem, który oberwał i należało go wyleczyć.
Wśród dylematów, problemów natury moralnej, a także zwyczajnego strachu przed reakcją zwierzchnika mężczyzna dotarł do "Akame". Shiroyasha chciał w jakiś dyskretny sposób dać znać swojemu zleceniodawcy, że zmierza z jeńcem. Dziwnym trafem, na szczęście dla białowłosego, Arashi znajdował się przed knajpą. Na migi dał znak, aby Kyoushi udał się za knajpę. Tam Uchiha rozłożył dziwaczny zwój, na którym mężczyźni ułożyli ciało jeńca. Rozpoczął się festiwal znaków i składania pieczęci, po czym rzecznik rady zamknął ciało jeńca w zwoju. Co prawda dużym, aczkolwiek i tak sprawiało to niezłe wrażenie.
- Cholera, trochę namieszałeś, Kyoushi. Wolisz omówić szczegóły misji tutaj czy w środku? - spytał Uchiha, gdy skończył.

---

• Określ kiedy anulowałeś Henge, założyłem, że najpóźniej zrobiłeś to przed karczmą, ale mogłeś i wcześniej, więc daj mi znać w poście.

[Kyoushi]

• Gdyby tylko nie to, że były to dzieciaki, na pewno mniej by się stresował niż teraz. Aktualnie, dobijając do tawerny, był kłębkiem nerwów. Dobrze, że przebranie dało mu przewagę, której nie mógł teraz zaprzepaścic. Misja była nieprzewidywalna, a z racji zagrożenia wykrycia, na pewno nadawała się na co najmniej poziom wyżej niż te, które przypisywano mu dotychczas. Dopiero teraz mógł poczuć się prawdziwym shinobi, skrytobójczym wojownikiem lasu. Podróż przebiegała nadwyraz spokojnie, a brak jakiejkolwiek pogoni był dość optymistycznym znakiem. Mając czas i możliwości, wraz ze swoim nowym – nieprzytomnym kompanem, dotarł w końcu do tawerny, po drodze przedzierając się przez rejony lasów Shinrin i malowniczą krainę Sogen. Przechodząc przez Sogen, spotykał wieśniaków, wpatrujących się co rusz w dzieciaka, którego niósł na barku. Był on w końcu dość.. Dziwnym przypadkiem. Nieprzytomny, prawdopodobnie też mocno zakrwawiony. Mógł wyglądać na typowego jeńca lub kamrata, który został odbity, bądź wyratowany z opresji w ostatniej chwili. Mogli myśleć co chcieli, jednak Henge działało cały czas, nie zdradzając prawdziwej twarzy białowłosego szermierza. Rolnicy i wieśniaki to niezbyt trafne i godne zaufania źródło informacji, stąd nie miał jakichś lęków dotyczących ich stanu wiedzy i świadomości. Spokój ducha był teraz równie ważny co rozwaga w podejmowanych dalszych działaniach.
  W końcu, po jakimś czasie przechadzki i ukrywaniu tożsamości, przy karczmie tymczasowy brunet wrócił do swojej postaci, wychodząc z obłoków już jako białowłosy, czerwonooki członek klanu Uchiha. Chcąc poinformować swojego zleceniodawcę, podszedł do tawerny, przy której na całe szczęście stał już Arashi. Podchodząc, został raczej skierowany w ustronne miejsce, za knajpe w celu schowania dzieciaka w zwój. Kiedyś już widział podobną technikę na polu bitwy, gdy jeden z żołnierzy pieczętował technikę do zwoju – ale żeby ciało? Ciekawe. Arashi jak widać i to potrafił, chowając dzieciaka do zwoju, przez co zostali sami i spokojni o dalszy los. Uchiha nie był jakiś mega zadwolony, jednak też nie przypominał nikogo, kto mógłby być zawiedziony.
  - Dla mnie to obojętne. Mam informacje oraz to. – wskazał palcem na zwój, w którym schowany był dzieciak. – Może jednak wejdźmy.. – powiedział, kierując swe kroki do tawerny, puszczając pierwszego Arashiego. Uchiha mógł mieć swoje miejsce w jakiejś specjlanej loży, a białowłosy podejrzewał, że las czy cokolwiek wokół samej tawerny może mieć i uszy. Chcąc zająć jakieś miejsce i przejść do dialogu, białowłosy wciąż wpatrywał się w zwój. Gdy już mógł dojść do głosu, zaczął mówić:
  - On ma informacje co do miejsca. Ja mam takie, że są na pewno prawdziwe. Miałem pewne problemy, zlekceważyłem te gnojki. – póki co, tyle mógł przekazać, chcąc rozejrzeć się dookoła..

[Katsuko]

#47

---

Arashi przeniósł wzrok z Kyoushiego na zwój. Kiedy usłyszał słowa shinobiego, uśmiechnął się delikatnie, a następnie zwinął papier. Przedmiot schował do szerokiego rękawa w swojej szacie, a ten, o dziwo, nie wypadł. Najwidoczniej ubranie mężczyzny skrywało w sobie jakieś mechanizmy, albo ten był o wiele ciekawszym osobnikiem niż się wydawał. Najpierw pieczętowanie ludzkich ciał, teraz coś takiego...
- Jesteś pewien? - spytał sceptycznie. Uchiha był pochylony, jednak po chwili wyprostował się i przeciągnął teatralnie. Najwidoczniej groza sytuacji nie udzieliła się mu aż do samego końca. Rzecznik rady klanu w końcu zdawał sobie sprawę z powagi misji Kyoushiego, ale wiedział również, że Senju nie wydadzą informacji bez problemu. Sprawa i tak przedstawiała się nieźle, skoro białowłosy przytargał do Sogen informatora, a sam wyglądał na całego i zdrowego. Wystarczyło tylko wydobyć z dzieciaka potrzebne wiadomości, pozbyć się go i wysłać Shiroyashę na kolejną misję. - Masz rację. Wejdźmy do środka.
Facet ubrany w purpurowe szaty skierował się do przodu karczmy i jak gdyby nigdy nic wszedł do środka. Kiwnął głową do barmana, tak samo zresztą jak wchodzący za nim białowłosy, a następnie udali się do stolika, przy którym dyskutowali ostatnim razem. Dwójka najwidoczniej miała szczęście, ponieważ tawerna była pusta. Oprócz barmana, który wiecznie czyścił kufle i kieliszki, w pięknej placówce nie dało się znaleźć śladu kogoś prócz Uchihy.
- Rada wykupiła wszystkie miejsca na ten tydzień. Chcieliśmy mieć pewność, że gdy wrócisz ranny, albo z jakimś jeńcem, nie dowie się o tym nikt. - mruknął dla wyjaśnienia Arashi. Czarnowłosy zajął swoje miejsce, podniósł rękę do góry i powiedział jeszcze do barmana, że chce kieliszek półwytrawnego, po czym oparł ręce na drewnianych oparciach krzesła i skierował wzrok na białowłosego. - Relacjonuj, Kyoushi. Jak wszedłeś do Shinrin, kogo spotkałeś i czego się dowiedziałeś.
To dziwne, bo dopiero teraz Arashi zdawał się być poważny.

[Kyoushi]

• Nareszcie upragnione spotkanie z jednym z Uchiha. Obserwując go, jak ten pieczętował chłopaka w zwoju, uśmiechnął się do Kyu, który odwzajemnił uśmiech spokojnie spoglądając na dalsze poczynania czarnowłosego shinobi z Sogen. Członek rady szybko zwinął zwój w rulon, a następnie schował go do rękawa jak gdyby nigdy nic. To również było ciekawe, czyżby jakaś sztuczka? Nieistotne, nie takie rzeczy widział białowłosy na tym świecie. W końcu niedawny lider Uchiha był ‘niematerialny’, a przechodzące przez niego ataki nie dawały efektów, więc czymże mogłoby być zwykłe ukrycie zwoju.. Wracając, zdziwienie było tylko chwilowe, ponieważ teraz czas był na rozmowę i dokładne wyjaśnienia z tego co udało się uzyskać podczas misji czerwonookiego.
  - W stu procentach. – powiedział tuż po pytaniu o pewności przedstawionym przez Arashiego. Przechodzac dalej, czarnowłosy poobserwował chłopaka, który nie wydawał się być tak znudzony jak ten z rady klanu Uchiha. Wszystko wydawało się w porządku, jednak czy tak było? Dopiero po rozgrzeszeniu wszystko się okaże. Użytkownik Sharingana posłuchał i zdecydował się na wejście do środka, co było decyzją poniekąd Shiroyasha. Znaczyło to tyle, że chyba obydwaj wiedzieli co dla nich dobre w tej chwili. Purpurowy książe przodował, wchodzac do środka i udając, że zna barmana. Białowłosy kojarzył ten trick jak podrywał dziewczynki, w końcu jak znasz barmana, lejesz drinki aż do porzygu. Nie takie numery panie Arashi z czerwonookim, nie jest taki łatwy. Rozglądając się dookoła, shinobi nie dostrzegł zupełnie nikogo. Pozostali tutaj sami, przysiadając się do jednego ze stołów.
  - Miło z waszej strony, że tak się mną przejęliście. Wyjście z jeńcem to dla mnie o wiele lepsze rozwiązanie niż próba reanimowania mojego truchła. – uśmiechnął się ironicznie, mówiąc o tym z pełnym spokojem. Mimo wszystko, w duszy grała mu ciemna muzyka, która mogła przyćmić jego dotychczasowe życie. Wracając, mężczyźni wrócili do rozmowy.
  - Pod osłoną techniki kamuflażu, infilitrowałem tereny lasu, gdzie spotkałem trójkę shinobi. Byli co prawda jacyś niewyrośnięci, ale zaatakowali mnie, chcąc wyłudzić pieniądze. Niestety, zabiłem jednego, tego mocno raniłem, a trzeci po prostu się rozpłynął tuż przed walką. Myślałem, że mnie goni, jednak nikogo nie mogłem wyczuć w dużej odległości. Przy okazji, wróciłem do swojej postaci dopiero tutaj, zacierałem też ślady, próbując mylić wroga. – opowiedział po krótce, kontynuując – Z informacji pewnym jest, że jakieś budynki Senju są budowane w lesie w miejscu, do którego się udałem. Zapewnił mi to jeniec, którego przywlokłem. On wie więcej, jednak mi nic nie chciał wyśpiewać. Reszta to w zasadzie tyle, że tam na bank coś jest.. – zakończył, kładąc spokojnie dłoń na stole, a drugą delikatnie czochrając swoje śnieżnobiałe włosy..

[Katsuko]

#49

---

Arashi kiwał głową. Słowa Kyoushiego przejęły mężczyznę na tyle, że zmienił wygodną pozycję na swoim krześle na zdecydowanie mniej przyjemną. Pochylił się do przodu, oparł przedramionami o kolana, aby jeszcze zmniejszyć dystans pomiędzy swoim ciałem, a rozmówcą. Shiroyasha mógł odczytać to na rozmaite sposoby, chociaż na razie członek rady nie mówił nic. Po prostu czekał aż białowłosy skończy. Wtedy dopiero to mężczyzna otworzył usta, poprawił fryzurę i się odezwał.
- Wydaje mi się, że rozumiem. Jeśli chodzi o przebieg misji, nie mam innego wyjścia niż zaufać tobie. Chłopiec, który nie chciał ci powiedzieć więcej, wszystko nam wyśpiewa. Nie znam osoby, która oparłaby się mocy tortur Genjutsu połączonych ze znęcaniem się nad ciałem. Z racji na jego stan daję mu jakieś... dwadzieścia cztery. Gdzieś za dzień zacznie śpiewać, a za dwa będzie nam już niepotrzebny. - powiedział ponurym tonem Uchiha. Następnie przybrał smutny wyraz twarzy. - W imieniu rady informuję ciebie, że dalsza część zadania spoczywa na twoich barkach. Do tego momentu musisz pozostać na terenie Sogen i na przestrzeni najbliższych dni przybyć tutaj, aby otrzymać dalsze wytyczne co do przeszukiwania Shinrin... Rozumiesz mnie, Kyoushi?
Facet wyciągnął zza pazuchy sakiewkę, którą postawił na stole.
- Zaliczka za pierwszą część misji. Jeśli ją wykonasz, będziesz najbardziej znanym nie-Uchiha w Sogen. A teraz wybacz, muszę zanieść twojego znajomego do odpowiednich organów zbierających informacje. - powiedział mężczyzna. Arashi wstał, skłonił się półoficjalnie, a następnie opuścił lokal.

---

• Koniec misji. Gratulacje, życzę powodzenia na następnych. Polecam się na przyszłość.
• Twoja postać ma obowiązek wzięcia udziału w kolejnej misji. Najpóźniej za tydzień czasu realnego musimy ją rozpocząć, inaczej wobec Kyu zostaną podjęte działania wewnątrz klanu, z ramienia rady.
• Kyoushi może oddalić się maksymalnie do granic Sogen, ponieważ klan woli mieć go na oku, przynajmniej do czasu podjęcia nowej misji.

Dla mnie:

A właściwie to dla administracji, gdy takowa będzie przeglądać misję. Z pozoru konsekwencje wydają się być niewielkie, jednak ten post podkreśla powagę sytuacji, w jakiej znalazł się Kyoushi. Jego chakra została wykryta i zapamiętana przez sensora z Shinrin, który wie, gdzie mniej więcej udał się porywacz dzieciaka z klanu Senju. Na poszukiwania młodego zostanie wypuszczona ekspedycja, tak samo druga - po głowę porywacza. Kyoushi jest więc w śmiertelnym niebezpieczeństwie, a to co zrobił, jeśli się wyda, może przerwać rozejm panujący między Senju a Uchiha.

W zleceniach zamieszczę misję, w której będzie zaznaczone, że Kyu jest poszukiwany. Fabularnie o tym nie wie, także tym gorzej dla niego. A że postać musi wrócić do Shinrin, tym razem może spotkać się z o wiele gorętszym przywitaniem.

[Kyoushi]

• Obserwując Arashiego, białowłosy mógł w zauważyć nutkę niepokoju. Mężczyzna nie wydawał się już tak pewny siebie po usłyszeniu wszystkiego, co czerwonooki mu powiedział. Nie było już tak przyjemnie, zdając sobie sprawę, że tym razem nie będzie tak łatwo jak wcześniej. Kyu narozrabiał i to srogo. Purpurowy ksiaże pochylił się bliżej, a gdy młodzieniec przerwał, Arashi zabrał głos po uporządkowaniu swojego image’u. Mówiąc o chłopcu, widać było w nim determinację. Fizyczne tortury połączone z Genjutsu mogą zdziałać cuda – szczególnie, że Uchiha specjalizowali się w tego typu sztuczkach. To będzie łatwe. Oby nie za łatwe. Obserwując w dalszym ciągu członka rady, Kyu mógł zauważyć, że Arashi lekko nie jest tak pewny jak wcześniej. Miał chyba jakieś uwagi co do przebiegu misji i powodzeniu, ale musiał zaufać Shiroyasha. Aktualnie nie miał wyjścia. Wydając rozkazy, porozumiał się w łatwy sposób z shinobim.
  - Rozumiem. W takim razie ulotnie się jak najszybciej i przygotuję na kolejne zadanie. Wykonam je z przyjemnością. – rzekłszy, zabrał sakwę, którą zaoferował mu członek rady. Każdy grosz jest ważny, szczególnie teraz w czasach, gdy musi radzić sobie sam, a jego rodzina nie ma kompletnie żadnego wpływu na przebieg wydarzeń, który dzieje się w jego życiu.
  - Nie zależy mi na sławie.. – dopowiedział, spoglądając jak Arashi opuszcza lokal, samemu kierując się do swojego domostwa. Musiał przemyśleć to co zrobił źle i wyciągnąć stosowne wnioski. W końcu w każdym aspekcie da się wypaść lepiej.

z/t

[Kyoushi]

• Białowłosy shinobi nie majac wiele czasu na wypoczynek i regenerację, wrócił tuż po krótkim pobycie w łaźni i domu do miejsca, gdzie miał się znów spotkać z czcigodną radą Uchiha, tych, którzy ryzykowali jego życie w ramach własnych interesów. Zgodziwszy się na takie warunki, Shiroyasha ubrał na siebie swoje białe kimono, nań zarzucił ciemno-czarną zbroję Madary, którą uwielbiał ze względów nie tylko estetycznych, ale i obrony, a także jej elastyczności. Dzięki temu nie tracił sam swoich atutów szybkościowych i zręcznościowych, mając do dyspozycji możliwości szermierza w pełnym wymiarze. Wychodząc z wioski, założył jeszcze czarny kaptur, który przymocowany był do ciemnego jak smoła płaszcza, zarzuconego na resztę odzienia.
  Odchodząc kiwnął głowa do strażników, którzy mogli z czasem rozpoznać jego krwisto-czerwone oczy, wyłaniające się prosto z pod białej jak śnieg grzywy. Kierując się do tawerny, rozglądał się co jakiś czas, czy wciąż jest tu na tyle bezpiecznie na ile może sobie pozwolić. Będąc już w okolicy, zdecydował się od razu wejść, rozglądając dookoła w środku. Prawdopodobnie widząc znajome twarze, tylko odchylił kaptur do tyłu i podszedł do barmana, wskazując mu jednym palcem na Gin, który pragnął wypić. Gin z tonikiem, ze względu na rześkość i orzeźwienie płynące wprost z cytryn, bądź limonek dodawanych do tego jakże zacnego drinka. Mając go już w dłoni po prostu wypatrywał Arashiego, do którego planował się niechybnie dołączyć zgłaszając swoją obecność i gotowość bojową.

[Katsuko]

#1

---

Dobrze jest wrócić na stare śmieci, jak głosi pierwsze przysłowie. Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej, jak twierdzi drugie. Jeśli chodziło o Kyoushiego to trudno było nazwać mu "Akame" domem, dlatego do jego obecnej sytuacji bardziej pasowała pierwsza mądrość ludowa. Białowłosy odświeżył się, odpoczął, zregenerował głównie chakrę, ponieważ jego ciało niezbyt zmęczyło się w czasie ostatniego zadania, po czym odział i zdecydował, że czas najwyższy wrócić do znajomej mu tawerny i podjąć rozmowę z Arashim.
Niewiele zmieniło się przez te parę dni, kiedy to Kyu nie było w "Akame". Lokal w dalszym ciągu wyglądał przepięknie i wciąż był opustoszały. Nie powinno to jednak dziwić quasi-Uchiha, ponieważ dobrze pamiętał on słowa przedstawiciela rady klanu. Uchiha pozwolili sobie wynająć knajpę, żeby w razie nagłego powrotu Kyoushiego w beznadziejnym stanie albo z jeńcami, w wiosce nie powstały zbędne plotki. Pokój między dwoma rywalizującymi klanami był rzeczą nietrwałą i oba rody pracowały nad umocnieniem swojej pozycji oraz na osłabieniem sąsiada. Oczywiście działo się to w kuluarach. W końcu żadna rodzina nie chciała dopuścić do zmniejszenia swojego prestiżu.
- Dzień dobry, panie Kyoushi. - Powitał młodzieńca barman. Ninja został zapamiętany przez mężczyznę, który ostatnim razem wskazał mu Arashiego. Zabawne, nie poznali się w najprzyjemniejszych okolicznościach. Kiedy bohater powiedział, czego sobie życzy, brodacz skinął głową. Jednak Kyu nie skupiał swojej uwagi na nim zbyt długo, ponieważ w rogu sali znajdował się jego wcześniejszy kamrat. Arashi Uchiha.
- Ach, toż to Kyoushi. Dobrze ciebie widzieć. - powiedział głośno, po czym zaśmiał się dobrodusznie. Następnie wstał, ukłonił się oficjalnie i zamaszyście pokazał ramieniem, aby przybysz usiadł obok niego. Zaledwie przybysz to zrobił, a zaraz obok niego zjawił się barman, który przyniósł mu upragniony gin z tonikiem.
- Na koszt lokalu. - oznajmił, po czym skierował się w stronę lady, aby czyścić kufle.
- No, Kyoushi, chłopaczek, którego nam dostarczyłeś, rzeczywiście posiadał cenne informacje. Znamy teraz dość dokładnie miejsce położenia posterunków, wiemy ile osób przy nich pracuje, a także ile budynków dokładnie powstaje. Można powiedzieć, że na wcześniejszej misji odwaliłeś lwią część całego zadania od rady. - powiedział wesoło Uchiha. - Zanim jednak zaczniemy, spytaj o co tylko masz ochotę. Wiem, że nie pałasz miłością do rady klanu, a i możesz mieć jakieś wątpliwości związane z innymi Uchiha. Masz jakieś... skargi, albo kwestie warte poruszenia zanim wyruszysz do Shinrin?

---

• Kontynuacja poprzedniej misji. Zlecenie od rady Uchiha, część druga.

[Kyoushi]

• Jakby to ująć – wszystko co miało zostac powiedziane, zostało powiedziane. W owej chwili nawet przepełniona głupotami głowa Kyu nie miała nic do dodania. Docierając do Akame poczuł się nieco lepiej. Z dnia na dzień stawał się co raz bardziej „Uchiha”, a co raz mniej „Shiroyasha”. Była między nimi tylko jedna, subtelna różnica – białowłosy w ogólnie nie przypominał kruczowłosych, a do tego nie posiadał naturalnego daru jakim był Kekkei Genkai... Jeszcze. Bo przecież nigdy nie wolno mówić nigdy.
  Wchodząc do lokalu rozpoznał wszystko i wszystkich. Tak samo przytulnie i pięknie, a także równie pusto i cicho. Podchodząc do lady baru, barman przywitał go jak stałego bywalca lub druha. Zaskoczyło to poniekąd szermierza, który uśmiechnął się w jego stronę, rozpoznając w nim sojusznika, nawet po tym szorstkim przywitaniu jakie miało miejsce ostatniego czasu. Przechodząc dalej i spoglądając w róg restauracji, nastolatek dostrzegł członka rady o niezwykłych umiejętnościach – to był Arashi, jak zwykle dziwnie ubrany, jak zwykle beztroski i wyluzowany. Kolejne przyjacielskie i miłe przywitanie. Zwiastowało to niczym innym jak pozytywnym zakończeniem sprawy z dzieciakiem z Senju, który pewnie wyśpiewał wszystko co wiedział. Z jednej strony to bawiło i cieszyło białowłosego, z drugiej zaś przerażało – co by było, gdyby sam postanowił się odwrócić od tej rodziny. Nie zamierzał jednak tego brać do siebie i ruszył rychło w kierunku czarnowłosego, kłaniając się delikatnie i przysiadając do stołu. Wysłuchawszy, uśmiechał się jedynie, podpierając dłonią brodę. Sam gin, który otrzymał był za darmo, co jeszcze bardziej uszczęśliwiło chłopaka, mającego przecież niewiele w swej kiermanie.
  - Same dobre wieści. Ciesze się, że dał mi znaki o stanie swojej wiedzy. Gdyby nie to, wciąż miałby i dłonie i spokojnie dzieciństwo. Mógł trzymać język za zębami.. – zastanawiał się co musiał czuć ojciec chłopaka, który zniknął, dodatkowo żyjąc w niewiedzy co z nim. Coś strasznego.
  - Posiadając takie informację mogę kontynuować misję. Myślę, że to najwyższa pora, póki jeszcze wszystko jest świeże, a Senju niezorganizowani. Prawdopodobnie będą chcieli reagować, jednak mamy pewną przewagę. – wtedy przerwał, biorąc wdech – mnie i mój brak rodowodu. – uśmiechnął się delikatnie, popijając przy okazji swój gin i oblizując wargi.
  - Gdzie.. – chciał już rzec, niczym w klasyku „Gdzie pieniądze są za las..”, jednak wstrzymał się i dokończył zdanie – gdzie jest chłopak od Senju? Co z nim? – zapytał, nieco wzbudzając współczucie wobec chłopca, którego los wisiał na włosku. Wszystko z tą myślą wiązało się z pewnym planem...