Gorące źródła

[Shinji]

Misja rangi D: Koń Trojański - Iwaru
17/15
- Zaiste ciekawa historia. Brzmi niemal jak wymyślona, ale powiedzmy, że ci wierzę. Podał ci może swoje imię lub coś co mogło by mnie naprowadzić? Gdyż póki co mało mi to mówi. Może jakieś zwyczaje czy coś takiego? Skoro tak efektywnie mnie udawał, że mu uwierzyłaś musiał mnie znać i z pewnością byłabym w stanie sobie coś przypomnieć co być może by cię na niego naprowadziło. Rzecz jasna gdy się to stanie ostro dobierzemy mu się do skóry. - Iwaru nie znała jeszcze Ayako od tej strony. Pierwszy raz była w stanie usłyszeć ją mówiąca tak poważnym tonem, ale trudno się dziwić. W końcu sytuacja była poważna i musiały coś zrobić z napalonym młodzieńcem, który w tak bezczelny sposób włamał się do źródeł, podszył pod Ayako, a na dodatek wykorzystał Iwaru.

[Iwaru]

- Powiedział, że często podgląda panny w źródłach ... znaczy ... ty powiedziałaś ... sama już nie wiem.
Podrapałam się po głowie, bo rzeczywiście nie wiedziałam co o tym myśleć, ale skoro Ayako mówi, że jej tam nie było, nie mogę jej nie wierzyć. Oczywiście chodziło mi o to, że tamta Ayako powiedziała, że ten rzeczywiście istnieje i często podgląda. Ale w takim wypadku chyba mówił o sobie. Gdy już odbyłam pogawędkę z Ayako, pożegnałam się z nią, ubrawszy swoją piżamę. Następnie wybiegłam z gorących źródeł i skierowałam się w stronę swojego domu. Jednak po chwili jednak powróciłam, bowiem przypomniałam sobie o czymś. O tym chłopaku. Ayako wydało mi się, że go nie polubiła. W sumie to jej się nie dziwiłam. Włamał się, oszukał, pomacał i uciekł i jeszcze wszystko spadło na głowę Ayako. Ja jednak miałam o tym inne zdanie. Wydał mi się naprawdę interesujący, więc wypadałoby go wziąć w obronę i jakoś spróbować wyjednać dla niego przebaczenie. Powiedziałam więc:
- A ja go nawet polubiłam. Może nawet ... zakochałam się w nim ... proszę, nie rób mu krzywdy. Chciałabym go poznać ... Ayako-sama, proszę ...
W mych oczach prawie pojawiły się łzy, ale ten odruch udało mi się w porę opanować. Nie chciałam wyjść na aż taką słabą. Byłam słaba. To była niestety prawda. Łatwo było mną manipulować i temu chłopakowi się to udało, ale ja się z tego cieszyłam i dlatego postanowiłam bronić go, nawet tracąc przyjaźń Ayako:
- Jeśli uważasz mnie za przyjaciółkę ...to proszę ... odpuść mu.
Po tych słowach, ukłoniłam się i udałam się do domu. Nie chciałam, by ktokolwiek mnie zobaczył taką ... prawie nagą. W samej piżamie. Więc drogę przemierzałam bardzo szybko i energicznie, myśląc o tym wszystkim co zaszło.

Jeśli to koniec misji, to od razu robię z/t.

[Shinji]

Misja rangi D: Koń Trojański - Iwaru
19/15
- A to już wiem o kogo chodzi. No z tym jegomościem ci raczej nie pomogę. Sama nie potrafię sobie z nim poradzić.
Dało się usłyszeć głośne westchnienie, a dłoń Ayako powędrowała w kierunku twarzy formując klasycznego facepalma. Wyglądała na całkowicie załamaną. Chwila ta nie trwała długo jednak uwydatniła uczucia reprezentowane przez kobietę.
- Chłopak nazywa się Shinji. Nazwisko nie mam pojęcia, tłumaczy to nawet perfekcyjne henge we mnie. Zapewne nie omieszkał podglądania także mnie. Nic nie poradzisz. Taki już jest totalny zboczeniec, nie raz go wyganiałam aczkolwiek zawsze wracał. Teraz dodatkowo do swojego arsenału sztuczek dołączył henge. Po prostu pięknie nie będę sobie w stanie z nim poradzić. - w głosie dało się usłyszeć konsternację, jednak powrócił on do swojego wcześniejszego ciepłego tonu, który tak ubóstwiała Iwaru. Nie dało się w nim odczuć już żadnej nutki gniewu jedynie zażenowanie, jednak nie z powodu Iwaru, a sytuacji wywołanej przez Shinji'ego. Nie wiedzieć czemu dziewczyna wyszła i po chwili wróciła broniąc chłopaka co było dziwne zważywszy na to w jaki sposób została oszukana, chociaż z drugiej strony jednak nie potraktował jej siłą, do niczego nie zmuszał. Wszystko zależało od niej.
- Skoro już jesteś weź te 100 Ryo za robotę, którą wykonałaś. Miałaś wyczyścić tylko szatnie, a zrobiłaś to samo z ubikacjami. Czułabym się nieswojo gdybym ci nie zapłaciła tej małej sumki w podzięce

Koniec misji.

Nagroda:
- 20 PH
- 100 Ryo

[Kaguya Hayato]

Podczas podróży do Ryuzaku no Taki myślałem o wielu rzeczach, dzień był ładny, a wędrówka nie sprawiała problemów dzięki czemu można było w spokoju podziwiać okolicę. W czasie drogi rozmyślałem, co mógłbym zrobić po przyjściu do osady i nie wiedziałem, co wybrać. Słyszałem, że jest w niej wiele ciekawych miejsc, co utrudniało mi wybór. Jedyne, co wiedziałem, że muszę zrobić to zobaczyć swoje mieszkanie w którym zatrzymam się dopóki znowu nie strzeli mi coś do głowy i nie będę chciał powędrować dalej. Gdy dotarłem na miejsce zostałem pozytywnie zaskoczony, osada tętniła życiem, cały czas przewijały się nowe twarze, a ludzie wydawali się być szczęśliwi i spokojni. Po tym jak kilka razy zabłądziłem, co w sumie nie było takie złe, bo poznałem lepiej osadę i przy okazji dowiedziałem się gdzie znajduje się moje mieszkanie do którego bez chwili namysłu od razu się udałem. Mieszkanie spodobało mi się, ale nie chciałem marnować czasu i postanowiłem pójść do gorących źródeł zrelaksować się, po wędrówce. Drogę do nich wskazał mi przypadkowy mężczyzna na którego się natknąłem szukając jakiejś wskazówki jak tam dojść. Podziękowałem mu i rozstaliśmy się. Po kilkunastu minutach stanąłem przed wejściem do gorących źródeł, a chwilę później już byłem w przebieralni. Wszystkie swoje rzeczy zostawiłem zamknięte w szafce, a sam udałem się na miejsce wypoczynku.

[Papyrus]

Misja rangi D - Hayato [01/15] Ciało Hayato było silne, przyzwyczajone do trudów podróży, więc do samego końca nie czuł jak bardzo jego mięśnie potrzebują odpoczynku. Lazurowe Wybrzeża wychowywały silnych, wytrzymałych mężczyzn, jednak nawet i oni nie mieli nieskończonych pokładów siły. Chociaż czasami mogło się tak wydawać. Pierwsze zetknięcie z gorącą wodą było dla całego ciała szokujące. Uczucie parzenia dziwnie znieczulało skórę, aż w końcu Hayato usiadł i mógł w spokoju odetchnąć, zrelaksować się. Co ciekawe trafił w taką porę, że oprócz niego był tylko jeszcze jeden klient po męskiej stronie źródeł. Siedział zaraz naprzeciwko z unoszącą się na wodzie tacką, na której stała ceramiczna butelka sake oraz kilka spodeczków do picia tego trunku ułożonych w jedną kupkę. Mężczyzna miał na oko niewiele ponad czterdzieści lat. Jego postura była całkowicie zwyczajna i przeciętna. Nie wyglądał na wojownika, gdyż mięśni mu brakowało, ale możliwe, że zajmował się jakimś fizycznym fachem, gdyż cherlakiem nie był. Ciemna karnacja również wskazywała, że możliwe, iż wiele czasu spędza na zewnątrz. Jego włosy były barwy wyjątkowo ciemnego brązu, który wydawał się być czarny pod wpływem wilgoci. Były długie, więc związał je w zgrabną kitkę, która znikała gdzieś za jego plecami. Oczy miał błękitne, co było widoczne nawet z tej odległości. W swojej dużej, widocznie zniszczonej pracą dłoni trzymał spodeczek z alkoholem. Jednym łykiem wypił wszystko i odstawił na tackę. Z westchnięciem przyjemności oparł łokcie na brzegu rozkładając się oraz uśmiechając w stronę Hayato.
- Nie ma nic przyjemniejszego niż gorące źródła i sake po udanym interesie. Tylko towarzystwo by się przydało. - odparł dosyć niskim głosem i złapał za tackę, która unosiła się na wodzie, by płynnym ruchem popchnąć ją w stronę młodego samuraja. Trunek powoli zbliżył się do Hayato, a mężczyzna kiwnął mu głową. - Napij się ze mną, za moje zdrowie. Nie mam z kim uczcić tej okazji. - dodał po chwili i przyglądał się co uczyni nieznajomy mu młodzieniec. - Wybacz, że zawracam Ci głowę, ale samotny ze mnie człowiek. Jestem przykładem powiedzenia, że pieniądze szczęścia nie dadzą. I za pieniądze wszystkiego kupić się nie da. Rzadko z kimś rozmawiam o czymkolwiek. Jak ludzie się do mnie sami odzywają, to biorę ich za naciągaczy. Każdy chce rąbek fortuny. Mogę zadać Ci kilka pytań? - mówił, nie czekając na reakcję Hayato. Niezależnie czy ten się napił, czy nie, mężczyzna powiedział swoje i czekał na odpowiedź.

[Kaguya Hayato]

2/15 Wypoczynek w gorących źródłach to było coś czego potrzebowałem, woda idealnie koiła zmęczenie mojego ciała po wyprawie. Chwila, którą wybrałem na swój pobyt w gorących źródłach była idealna, nigdy nie przepadałem za tłumami nieznanych mi osób w takich miejscach, a obecnie znajdowałem się tylko ja oraz nieznajomy mężczyzna, który popijał sobie w spokoju sake. W pewnym momencie mężczyzna zagaił do mnie z prośbą o wspólne wypicie sake w ramach udanego interesu. Tacka z trunkiem powoli zbliżała się do mnie, a mężczyzna kontynuował swój monolog. W trakcie jego wypowiedzi tacka znalazła się na wyciągnięcie ręki, złapałem ją i przysunąłem bliżej siebie. Mocno chwyciłem za butelkę oraz spodeczek do którego po chwili nalałem trochę sake. Uniosłem lekko rękę z spodeczkiem w geście porozumienia po czym wypiłem całą zawartość. Spodeczek wraz z sake odstawiłem na tackę, którą popchnąłem z powrotem do starszego mężczyzny. Po skończonym monologu mężczyzny postanowiłem mu odpowiedzieć:
- Też trochę wiem o samotności, więcej czasu przebywam sam ze względu na podróżowanie, wysłucham twoich pytań. Podrapałem się po głowie, rozkładając się wygodnie i czekając na reakcje ze strony mężczyzny.

[Papyrus]

Misja rangi D - Hayato [03/15] Mężczyzna uśmiechnął się serdecznie na widok, że Hayato nie odmówił wypicia z nim. Kiwnął głową, gdy ten podniósł dłoń w ramach jakby toastu. Poczekał spokojnie, aż młody samuraj wypije alkohol, a wtedy westchnął lekko. Warto było zauważyć, że trunek był wysokiej jakości. Może i szesnastolatek nie należał do smakoszy, którzy kosztowali sake z całego świata, jednak nawet taki laik w tych sprawach mógł stwierdzić, że nie jest to pierwsza lepsza butelka zakupiona gdziekolwiek. Mężczyzna postarał się przy zakupie. Tacka powoli zmierzała w stronę nieznajomego, który podniósł się do nieco prostszej pozycji. Usiadł w spokoju i zanim jeszcze postanowił zadać pytania, złapał za tackę, która stuknęła o brzeg. Przysunął ją do siebie, nalał kolejny spodeczek, z którego napił się.
- Zatem będziemy mieli sporo wspólnych tematów. Sam więcej jestem w podróży, niż w domu. Można powiedzieć, że rok jestem na trakcie, a później przez dwa miesiące nie opuszczam własnego podwórka, by znów wyruszyć w zajmującą cały rok podróż. - powiedział odkładając spodeczek, a następnie popychając tackę. Alkohol znów skierował się w stronę Hayato. - Pozwolisz, że zadam kilka pytań. W ten sposób będzie łatwiej. Jak się zwiesz młodzieńcze? Czym się w życiu zajmujesz? Skąd przybywasz? Czy jesteś szczęśliwy? - seria kilku pytań została wyprowadzona. Mężczyzna przy ostatnim uśmiechnął się niewiele mocniej. Widocznie sprawiało mu frajdę wypytywanie nieznajomych o ich życie i sposób na nie. - Jeżeli pytam o zbyt prywatne sprawy, to nie odpowiadaj. Nie chodzi mi o przesłuchanie Ciebie, ani nie chcę krępować. Zwyczajnie opowiedz mi o sobie na tyle, na ile chcesz. - dodał po chwili i znów oparł się tak jak wcześniej - z łokciami na brzegu, rozłożony w wygodnej pozycji. Swoją drogą - Hayato czuł doskonale jak z jego mięśni uchodzi całe napięcie. Szczególnie barki i plecy odpoczywały, gdyż czuł w nich specyficzne mrowienie, przyjemne mrowienie. Porównywalne do... niczego innego, gdyż to specyficzny rodzaj regeneracji ciała jaki był możliwy tylko w gorących źródłach.

[Kaguya Hayato]

4/15 Z każdą kolejną minutą spędzoną w gorących źródłach czułem się coraz lepiej, wypoczynek sprzyjał mojemu zmęczonemu ciału. Spokojnie wypoczywając spoglądałem z zaciekawieniem na nieznajomego mężczyznę, który przed chwilą poczęstował mnie najlepszym sake jakie kiedykolwiek piłem, co prawda nie miałem okazji kosztować wielu takich trunków, ale spośród tych, które udało mi się spróbować ten był najlepszy.
Nuta tajemniczości, która towarzyszyła spotkaniu z nieznajomym dodawała tylko smaczku tej sytuacji, zwłaszcza, że jak wspomniał nie często zagaduje do innych, a tutaj sam zainicjował rozmowę. Wydaję mi się, że miał w tym konkretny cel, ważniejszy niż sama potrzebna zaspokojenia samotności. W międzyczasie tacka z sake zdążyła do mnie powrócić, ponownie nalałem trunku do spodeczka i wypiłem finalnie odkładając wszystko na tackę i odpychając ją z powrotem do właściciela. W tym samym czasie jegomość zasypał mnie lawiną pytań, lekko odchyliłem głowę do tyłu i wystawiłem rękę do przodu i powiedziałem:
- Powoli. - zaśmiałem się lekko, po chwili wróciłem do swojej starej pozycji i kontynuowałem: - Nazywam się Hayato. W życiu zajmuje się... jakby to powiedzieć, wszystkim po trochu. Można mnie określić jako zleceniobiorce. Przybywam z Yinzin, gdzie się wychowałem, a czy jestem szczęśliwy? Tak, jestem. Opowiedziałem trochę o sobie, mogę oczekiwać tego samego?

[Isei]

//Spokojnie, to ja - Ray.

Misja rangi D - Hayato [05/15] Niepotrzebnym jest rozwodzić się nadal nad tym jak bardzo ciało Hayato odpoczywało w gorącej wodzie. Warto jednak było się skupić nad nieznajomym mężczyzną, który nie był pierwszą lepszą spotkaną osobą. Zachowywał się zupełnie inaczej i tworzył wokół siebie pewną aurę tajemniczości, chociaż lepszym określeniem będzie "niejasności". Niby bogacz, a ręce zniszczone pracą jakby całe życie tyrał w polu. Niby rzadko rozmawia, a jednak sam rozpoczyna rozmowę. Niby nie chcę krępować, a zadał serię pytań.
Mężczyzna lekko zaśmiał się i pokiwał głową w zrozumieniu, kiedy Hayato stwierdził, iż zadane zostało mu zbyt wiele pytań na raz. Prawda, nieznajomy nieco się rozpędził, ale w ten sposób miał z głowy kilka ciekawiących go tematów. Widocznie uśmiechnął się szerzej na wieść, że młodzieniec pochodzi z Yinzin. Aż podniósł się wyżej, a w jego oku coś błysnęło. To był znak, że coś wpadło mu do głowy.
- Oczywiście. Tego wymaga kultura, abym i ja się przedstawił. Odpowiem na te same pytania. Jestem Zenshin. Nie pytaj czy to imię, czy nazwisko, czy przydomek. W życiu zajmuję się wyuczonym fachem od ojca, a ojciec od dziadka, a dziadek od pradziadka i tak dalej. Przybywam z... aktualnie Kaigan. Swój dom mam jednak w Antai. Nie jestem szczęśliwy, ale czy jestem nieszczęśliwy? Wiesz, łatwiej jest być smutnym w gorących źródłach, popijając prawdopodobnie najlepsze sake z możliwych. Odchodzę od tematu. - upomniał się i zaśmiał. Ponownie napił się alkoholu, opróżniając już butelkę zupełnie. Odstawił ją wraz z tacką na bok. Widocznie musiał sporo wypić zanim pojawił się Hayato.
- Jesteś z Yinzin. Doskonale znam te regiony. Poniekąd stamtąd wywodzi się moja rodzina. Poniekąd, bo jedynie ze strony ojca. Jesteś młodym mężczyzną, ale widać, że nie brak Ci ćwiczeń, więc pozwolę sobie stwierdzić, że samurajowie nauczyli Cię jak posługiwać się ostrzem, prawda? Na Yinzin każdy młodzik jest uczony podstaw, chociaż nie w każdym jest tyle zapału, aby dążyć tą drogą dalej. Jeżeli mówiłeś prawdę i rzeczywiście jesteś z Yinzin, to chciałbym Cię o coś prosić. Oczywiście odpłatnie. - powiedział po chwili i złapał za ręcznik, który leżał na brzegu, niedaleko niego. Wytarł nim twarz, która była mokra od pary i zarzucił go sobie na ramiona. - Widzisz, w mojej kolekcji ostrzy mam jedno takie, które wymaga przetestowania. Sprzedający to dosyć znany kowal, który wmawiał mi, że jest to najwspanialsza broń jaką dotąd spotkał. Według niego jest arcydziełem i szczytem jego sztuki kowalskiej. Ja sam jednak nie jestem szermierzem. Daleko mi do nawet wiedzy jak chwycić odpowiednio taką broń, więc przydałby mi się ktoś, kto wie jak korzystać z broni białej. Chciałbym abyś pomógł mi stwierdzić czy rzeczywiście to ostrze jest tak wspaniałe, co można byłoby w nim zmienić i ile według Ciebie powinno kosztować. Chętny? - dodał z uśmiechem i czekał w skupieniu na odpowiedź młodzieńca.

[Kaguya Hayato]

6/15 Nieznajomy mężczyzna otrzymał ode mnie satysfakcjonującą go odpowiedź, bynajmniej tak mi się wydawało. Najbardziej w mojej wypowiedzi poruszyła go informacja iż pochodzę z Yinzin, a sam jestem samurajem. Jego reakcja spodobała mi się, spodziewałem się, że ma dla mnie jakieś zadanie.
Dowiedziałem się też po chwili jak się nazywa oraz skąd przybył. Zaciekawiło mnie to. - To prawda co mówią ludzie? Naprawdę jest tam tak ładnie? Słyszałem to i owo, większość ludzi, którzy tam byli bardzo zachwalali tamtejsze tereny. Ważne, że korzystasz z uroków życia, ale nie wydaje mi się, żeby istniało coś pomiędzy byciem szczęśliwym, a nieszczęśliwym, a smutek to już zgoła, co innego. - Widząc, że mężczyzna opróżnił już całą butelkę lekko się uśmiechnąłem, przeciągnąłem się i słuchałem dalej. Po usłyszeniu kolejnej części wypowiedzi lekko się zamyśliłem przypominając sobie ćwiczenia jakim poddawał mnie mój mistrz. Uśmiechnąłem się. - To były piękne czasy, fechtunku uczyłem się od małego, do dalszych treningów przystępowałem chętnie by zyskać uznanie w oczach starszego brata. - Zenshin przeszedł do sedna, powiedział, że ma dla mnie zadanie, jednakże, gdy powiedział jakie bardzo się zdziwiłem, myślałem, że będzie potrzebował ochrony czy czegoś w tym stylu, a zostałem poproszony tylko o ocenienie miecza. Niby nic specjalnego, ale zdążyłem już spędzić trochę czasu z Zenshin'em dlatego ucieszyłem się, bo wiedziałem, że będę testował miecz z najwyższej półki. - Z chęcią ocenie to ostrzę, mało jest na tym świecie mieczy wartych uwagi, ale mam przeczucie, że ten będzie jednym z nich.

[Isei]

Misja rangi D - Hayato [07/15] Czas w gorących źródłach szybko upływał. W końcu na przyjemnościach godziny mijają najszybciej. Wciąż jednak godzina była jeszcze młoda, a słońce w miarę wysoko. Była wiosna, a zatem powoli dzień się wydłużał, a noc skracała. Warto było zauważyć, że w Ryuzaku no Taki klimat był umiarkowany, chociaż jak dla kogoś kto pochodzi z Yinzin, to może nawet za ciepły. Wiosny były znośne, ale lata obfitowały w upały doprowadzające zarówno mieszkańców Lazurowych Wybrzeży jak i Morskich Klifów do częstych osłabnięć. Aktualnie było zwyczajnie ciepło i przyjemnie, chociaż wieczory robiły się chłodne. Siedzący w gorącym źródle Hayato nawet nie czuł, że na zewnątrz zrobiło się nieco chłodniej.
Zenshin, po usłyszeniu pytania młodzieńca, pokiwał głową w potwierdzeniu, a następnie zdjął z ramion ręcznik, którym ponownie wytarł twarz, a następnie podniósł się i opasał nim, wychodząc z wody na brzeg. Przeciągnął się z chrupnięciem w stawach, by po chwili stanąć zupełnie prosto. Jego ciało pod wpływem różnicy temperatur parowało.
- Mówią prawdę, chociaż estetyka to pojęcie względne. Każdy ma własny gust. Oczywiście widzę piękno tych gęstych lasów, pól traw i ogólnej zieleni, jednak moje serce bardziej skłania się ku zaśnieżonym górom. Albo po prostu górom. Kaigan to nizinny teren. Płaskie przestrzenie nie budzą we mnie ekscytacji. - odparł i w spokoju wysłuchał kolejnych wypowiedzi młodego samuraja. Ponownie pokiwał głową jakby na znak zadowolenia z tego co słyszy. Widocznie musiało mu naprawdę zależeć na przetestowaniu tego ostrza. Zaśmiał się lekko kiedy usłyszał ostatnie słowa Hayato. Ruszył powoli w stronę szatni, ale w tym momencie cały czas mówił.
- Obyś miał rację z tym przeczuciem. - rzucił krótko, ale nie skończył na tym swojej wypowiedzi. - Mam nadzieję, że brat był z Ciebie dumny. Chęć uznania w czyichś oczach, to dosyć mocna motywacja. Sam pamiętam jak ćwiczyłem swój fach pod okiem ojca. Krytykował mnie za każdym razem. Nieważne jak bardzo się starałem, on mnie nigdy nie pochwalił. Najpierw myślałem, że rzeczywiście jestem kiepski. Później uznałem, że ojciec nie dostrzega moich osiągnięć, ale dopiero jak dojrzałem i zacząłem żyć samodzielnie zrozumiałem, iż zwyczajnie dążył do tego, bym ciągle się rozwijał i rzeczywiście przewyższył go. - w tym momencie zatrzymał się zaraz obok drzwi, złapał za nie i spojrzał ponownie na Hayato. - Będę czekał przed budynkiem. - dodał na sam koniec i przesunął drzwi. Wszedł do środka, do szatni i zaczął się przebierać.
O ile Hayato podążył za nim, to spotkali się po kilku minutach na zewnątrz. Jak to w Ryuzaku no Taki - ulice niemalże pełne ludzi, a gwar jaki tu panował mógł drażnić niektórych. Jednak tak żywa osada mogła być przyjemną odmianą dla kogoś z tak surowych i nieprzyjaznych terenów jak Yinzin.
- Dobrze, zatem ruszajmy. Mieszkam niedaleko źródeł. To nie mój dom, wynajmuję na czas pobytu tutaj. A siedzę w tej prowincji od trzech dni dopiero. Jak długo tu zostanę zależy od tego jak szybko uda mi się dokonać interesów. - odkąd zaczął mówić, to od razu ruszył ulicą w kierunku terenów mieszkalnych. Rzeczywiście nie minęła chwila kiedy stanęli przed niewielkim, drewnianym domkiem. Wydawał się nie pasować do bogatego człowieka. Prosta konstrukcja, małe rozmiary, nie zachwycał też estetyką. Był ładny, ale nic więcej nie można było powiedzieć. Był to standard zwyczajnego mieszkańca, a nie bogacza. Wszedł furtką i od razu skierował się na bok, nie do drzwi. Ruszył na ogród, który był zwyczajnym kawałkiem prostego, porośniętego trawą terenu. Na brzegach rosły jakieś przycięte krzaki oraz trzy drzewa. Od domu wychodził malutki tarasik, zwyczajny drewniany podest, na którym stały dwa drewniane krzesła, stoliczek oraz dziwne stojaki, które Hayato mógł kojarzyć z Yinzin - to na nie nabijało się namoczone tatami omote, czyli maty ze słomy ryżowej, które służyły do ćwiczeń cięć i testowania ostrzy.
- Zaczekaj tutaj chwilkę, ustaw stojaki jeżeli możesz, a ja przyniosę ostrze oraz resztę rzeczy. - powiedział i ruszył na taras. Otworzył drzwi kluczykiem, a następnie zniknął gdzieś w głębi budynku.

//Następny post napisz TUTAJ.

Z/T Hayato

[Yuuhi]

Strudzona dniem Yuuhi ucieszyła się na widok przybytku, który stał tuż przed jej oczami. Miejskie gorące źródła były miejscem, gdzie można było zmyć z siebie zmęczenie i wszelkie troski, a przy okazji miało sie szansę poznać kogoś ciekawego. Yuuhi nie miała jednak wcześniej okazji wejść to przybytku takich rozmiarów, więc czuła się nieco speszona, na szczęście, nie była sama. Hiyo-chan była zrazem z nia, a wspólna kąpiel była idealną okazją, aby się trochę lepiej poznać!
- Hiyo, wchoo-dzii-myy! - zawołała, wchodząc żwawym kroczkiem do środka. Teraz tylko trzeba było załatwić kilka formalności, wszak przyjemności rzadko są za darmo, przynajmniej te oferowane w mieście, potem rozebrać się i wziąć swój cudny biały ręczniczek, a potem zostaje już tylko chlup do gorącej wody! Już nie mogła się doczekać tego przyjemnego uczucia. Ucieszył ją również fakt, że nie było tutaj nawet aż tak dużo ludzi, a ilość miejsca byłą wręcz imponująca, wszakże wielu ceniło sobie trochę intymności w takich miejscach, gdyż ludzie różnie znoszą bycie obnażonym przed innymi. Yuuhi znosiła to w zakresie od średnio do dobrze, w zależności od nastroju bądź towarzystwa, chociaż w rodzinnych stronach nie było to nic wielkiego, a tutaj byli sami obcy. Tym samym wkracza na 'niezbadane wody' o ile można to tak ująć.

[Shiroe]

Łowca po raz kolejny wkroczył do obowiązkowego na swojej liście miejsc patrolowanych - gorących źródeł. Co prawda od historii z (najpewniej) niewidomą Kaori minęło już trochę czasu, tak miejsce nie straciło ani trochę na swojej atrakcyjności. Nadal zjawiały się tu tłumy kobiet chcących skorzystać z przyjemności onsenu. Zadziwiające, że nikt jeszcze nie odkrył jego tajemnicy... Choć trzeba przyznać, nie był idiotą. Henge nie ograniczało się przecież do jednego kształtu, a przez Ryuzaku przewijało się codziennie naprawdę wiele osób. Wystarczyło rozejrzeć się na ulicy - materiału do skopiowania było mnóstwo. Blondynki, brunetki, rude, łyse... I tak oto trwała idylla młodego Hyuugi. Czy dziś coś się zmieni?
Zapłacił pobyt, odebrał ręcznik, swoje rzeczy pozostawił w przebieralni i ruszył prosto do miejsca, w którym spodziewał się odnaleźć nowy cel do obserwacji. Albo i rozmowy, o ile będzie miał taką potrzebę. Co prawda w środku nie było tłoczno, ale któraś z kobiet z pewnością przypadnie mu do gustu. A może jedna z nich sama zacznie rozmowę? Jakaś gaduła spragniona osoby do słuchania. Najpierw jednak wolał się zrelaksować, tak jak większość przychodząca do onsenu.

Henge ~

[Yuuhi]

Yuu była bardzo szczęśliwa, mogąc zamoczyć ciałko w gorącej wodzie. Uczucie, kiedy trudy dnia widoczne na jej skórze zostają oczyszczone przez pulsującą od ciepła ciecz było naprawdę przyjemne. W międzyczasie obserwowała, czy ktoś do niej nie przyjdzie. Póki co była tutaj sama, ale wiedziała, że ten stan wiecznie nie potrwa, chyba, że miałaby stąd wyjść po dziesięciu minutach, a to raczej nie wchodziło w rachubę dla niej! Dlatego też, rozłożyła się najwygodniej jak potrafiła i cieszyła się tą błogą chwilą pełną niczym nie zmąconej przyjemność tak długo, jak tylko będzie w stanie. Oparła łepek o krawędź zbiornika, gdzie ułożyła sobie ręcznik, aby mieć miękkie i przyjemne oparcie. Niektórzy kapali się w ręcznikach, ale ona tego nie lubiła, poza tym, fajnie jest móc owinąć się w coś suchego i miękkiego po kąpieli. Rączkami bawiła się w zgarnianie krnąbnej wody, która rozpływała się tu u ówdzie, przy okazji przyjemnie pieszcząc jej skórę. Przez zamknięte oczy wyobrażała sobie różnorakie rzeczy, przygody, które przeżyła i które wciąż ma zamiar przeżyć. Pobyt w Ryuzaki do tej pory był cudowny, miała nadzieję, że stan ten się utrzyma do samego końca!

[Shiroe]

Łowca był cierpliwy. Łowca szukał idealnej ofiary. Tyle, że nie działał jak inni drapieżnicy wykreowani przez matkę naturę. Albo wujka po tej dziwnie pachnącej herbacie... W każdym razie, ukryty pod henge Shiroe nie miał zamiaru rzucać się na brzydkie, stare, za młode albo schorowane osobniki. Szukał kogoś w swoim wieku (plus minus dziesięć lat różnicy nie robiło, choć tak duży minus nie wchodził w grę). Gdyby tylko mógł jeszcze określić inteligencję i piękno duszy rozmówczyni bez konieczności rozmowy... Byłby w raju. Choć wtedy nie potrzebowałby tej zdolności, bo wszystkie kobiety byłby ideałami. Teraz musiał zaryzykować. Podszedł (a jeśli trzeba to i przepłynął te mroczne, metrowe głębiny) i znalazł się obok dziewczyny dość hojnie obdarzonej przez naturę. Nawet włosy miały rzadką barwę, którą ciężko było mu określić. Jasny pomarańcz? Wschód słońca? Wabik na samców?
- Ohayō! Jestem Shiro. Może masz ochotę porozmawiać? - zagadnął przyjaźnie. Czy też zagadnęła. Nieważne. Wiadomo, ktoś o tak wspaniałym wnętrzu i olbrzymiej inteligencji nie powinien mieć problemu z poprawnym zagadaniem do przedstawicielki płci przeciwnej. I to tak, żeby druga strona jeszcze przed werbalizacją pierwszych sylab stał się mokry. A że znajdowali się w onsenie, cel został osiągnięty.Teraz pozostało jedynie czekać na odpowiedź pięknej nieznajomej. W końcu w tych czasach nie ma wodoodpornego makijażu. Ale jest henge. Przez chwilę w umyśle Shiroe zaistniała myśl, że być może, całkiem prawdopodobnie próbuje od kontaktu z kobietą, która w rzeczywistości jest facetem. Albo jest brzydka. I sam nie wiedział, która wersja jest gorsza.