Takeru Toyohisa

[Takeru]

---

DANE PERSONALNE

---

IMIĘ: Takeru
NAZWISKO: Toyohisa
KLAN: -
WIEK [DATA URODZENIA]: 17
PŁEĆ: mężczyzna
WZROST | WAGA: 180/76
RANGA: Samurai

---

APARYCJA

---

WYGLĄD: Takeru to solidnie zbudowany młodzieniec o wzroście 180 cm i wadze 76 kg, jego ciało ma typowe dla szermierza mięśnie dobrze widocznie dzięki ciągłemu machaniu mieczem. Krótkie szare włosy ostro zakończoną grzywką, tworzącą coś na kształt szpikulca spadającą między oczy. A skoro o oczach mowa to są one żółte oraz bardzo przenikliwe, jeżeli upatrzył sobie Ciebie potrafił by Cię przebić spojrzeniem na wskroś. Dość blada karnacja idealnie wpasowała się do koloru jego włosów. Podłużna twarz i wyraźne rysy dodają mu powagi. Na jego ciele, nie licząc twarzy znajdują liczne malutkie blizny po zadrapaniach, które są pamiątką po jego burzliwym dzieciństwie.
UBIÓR: Takeru uwielbia szarość i fiolet dlatego też jego szary płaszcz bez rękawów okrywający ciało od szyi do kostek zdobi jego ciało. Na płaszczu Znajdują się fioletowe elementy i wstawki na których można było dostrzec srebrne wzorki. Pod spodem nosi szaro-czarną, dobrze przylegającą koszulę, której rękawy oraz przód z łatwością można było dostrzec spod płaszcza. Rękawy koszuli chowane są w długich czarnych rękawicach, równie długie, czarne oraz skórzane budy kryją nogawki spodni, które są także w kolorze czerni. Na pasie nosi szarawy , podwójny sznur do którego przymocowana jest czarne saye w której skrywa swoją ukochaną katanę. Saye zdobi fioletowe sageo które idealnie pasuje do reszty kompozycji.
ZNAKI SZCZEGÓLNE:

---

OSOBOWOŚĆ

---

CHARAKTER: Takeru to młodzieniec w którym zderzyły się dwa światy i to dosłownie lub może raczej dwa żywioły ogień i woda. Spokojny, rozsądny i zrównoważony ale też i pogodny, tak na pierwszy rzut oka każdy mógłby go opisać, chłopak nie szukający zwady, wyszkolony na samuraja dążący do samodoskonalenia i tutaj można byłoby zakończyć opis jego charakteru niestety nie było to jednak takie proste. Za każdym razem, kiedy górę brały uczucia, sytuacje w które angażował się emocjonalnie w jego oku pojawia się błysk dzikości, dzikości która była zakorzeniona w nim głębiej niż nauki, nieobliczalny czy wręcz szalony, impulsywny i niepohamowany to pozostałości po spuściźnie swojego ojca, które próbowali wyplewić kolejni mistrzowie. Tak więc chłopak posiadał dwa style walki i dwie osobowości, lecz tą druga dużo groźniejszą i bardziej impulsywną było naprawdę ciężko wyciągnąć. Jeżeli chodzi o kontakty z ludźmi, można rzecz iż Toyohisa nie potrafił z łatwością nawiązywać kontaktów , był bezinteresowny i pomocny co prawda ale był też arogancki i pewny siebie, co nie znaczy że porywał się z motyką na słońce. Chłopak miał jasno określone cele w życiu, stać się wspaniałym szermierzem i samurajem, odzyskać honor rodziny i pokonać w walce swojego pierwszego mistrza a jednocześnie zabójcę swojego ojca. Pełen sprzeczności lecz w gruncie rzeczy dobra dusza krocząca drogą samuraja. (Kodokuna)
NAWYKI: Kiedy się denerwuje unosi mu się prawa brew, uwielbia trzymać rękojeść miecza, nienawidzi jeść grzybów, brzydzi się pająków,
NINDO: Żyj honorowo ale nie daj się za to zabić.
HISTORIA:

„Miecz jest duszą samuraja, jeżeli ktoś o nim zapomni lub go utraci, nie będzie mu to wybaczone...”

Miecz, samurajski miecz uważany dla tego kto go nosi za świętość a nawet za własną duszę. Od niezliczonych lat w dojo na całym świecie, mistrz przekazywał uczniowi drogę honoru, samo doskonalenia się i tego, iż miecz służy do ochrony innych, tak było przeważnie. Miecz to broń, służy do zabijania innych, techniki służą do zabijania innych, niestety dla wielu to stało się mantrą. Charakter, człowieka, nauki, różnego rodzaju przeżycia i doświadczenie to kształtuje człowieka a także jego miecz i drogę.

„FU-RIN-KA-ZAN - szybki jak wiatr, spokojny jak las, zachłanny jak ogień, nieruchomy jak góra ...”

Miamoto Toyohisa człowiek, który był na ustach wielu, morderca tak go określali, zbłąkany samuraj, oprawca. Zła sława wzbudzała przerażenie wśród zwykłych ludzi których terroryzował Toyohisa wraz ze swoją bandą napadając na małe wioski, karawany i zwykłych podróżnych a więc zwykły bandyta powiecie, nie do końca. Miamoto był samurajem, mistrzem miecza niezrównanym w walce czy to inny szermierz czy shinobi każdy który staną mu na drodze kończył martwy, jednocześnie był potworem, człowiek który dla krwi i pieniędzy robił praktycznie wszystko przyciągał do siebie najgorszych typów w postaci morderców, złodziei i gwałcicieli. Wielu próbowało się organizować czy wyzywać go na pojedynki by zakończyć okres cierpienia w wielu prowincjach po których buszowała szajka Czerwonego Szakala. Tegoż okresu wśród chłopów krążyło pewne przesłanie, iż lepiej zabić własne córki niż pozwolić by wpadły w łapska bandytów Miamoto, niestety pewnej zimnej nocy nie zdążyli zrobić tego ojcowie w pewnej wiosce zbieraczy ryżu. Na kilkanaście drewnianych domków spadła fala niewyobrażalnej przemocy, pod osłoną nocy najgorsze szumowiny dosłownie wyrżnęły całą wioskę plądrując, gwałcąc i zabijając bez litości a te dziewczyny, którym udało się przeżyć żałowały tego do końca swych dni. Zdobyte łupy w postaci całego dobytku oraz kobiet, które jeszcze dychały rozdzielane były między członków szajki a pierwszeństwo miał jak zawsze Czerwony Szakal. Właśnie w tym momencie naszej historii bezwzględny morderca ujrzał zdobycz która cieszyła jego oczy jak jeszcze nigdy wcześniej a była to młoda dziewczyna o pięknych brązowych oczach. Brązowo oka stała się własnością Toyohisy, kiedy tylko ten miał ochotę brał co jego a ona sama tylko marzyła o śmierci do dnia w którym okazało się iż brutalne współżycie zrodziło owoc w postaci dziecka. Czerwony Szakal prawdopodobnie zabił by ciężarną dziewczynę i znalazł nowy łup lecz tym razem poczuł iż może to jest właśnie czas na potomka, ucznia i kogoś kto w przyszłości być może przebije jego sławę. Zaraz po urodzeniu dziecka matka stała się zbędna a Miamoto postanowił wychować swego syna któremu nadał imię Takeru na dziką bestię, która przyćmi swego ojca.

„Dzielny wojownik nie musi zawsze popełniać złych czynów ...”

Mineło sześć lat wraz z którymi było tylko więcej szaleństwa oraz przemocy, szajka rosła w siłę którą w końcu ktoś musiał powstrzymać. Bogaci kupcy, tracący najwięcej na rabowanych karawanach w końcu postanowili połączyć siły i nająć kogoś kto zatrzymał by Miamoto i jego zbirów. Najemnik, któremu zapłacono za robotę zjawił się u nich sam, stary samuraj odziany w czerń postanowił zmyć plamę na honorze samurajów, którą był Czerwony Szakal i nie przyjąwszy zapłaty rzucił mu wyzwanie.
Zasady oraz reputacja nie pozwalały Toyohisie odrzucić pojedynku, dlatego zgodził się lecz to o n wybierał pole bitwy. Otoczony bandytami Stary samurai staną na przeciw Miamoto bez strachu w oczach, ze spokojem w sercu i pewną dłonią. Jedno cięcie zakończyło to czego nie udało się tak wielu, przerażeni bandyci rzucili się w akcie desperacji na staruszka a ten niczym spokojna woda opływał przeciwników zadając cięcie za cięciem i tak czterdzieści razy aż czterdzieści ciał upadło na ziemi. Ostatni obrót ostatnie cięcie i ostrze zatrzymało się tuż przy szyi sześcioletniego chłopca, które patrzyło szalonym wzrokiem tak dzikim iż można było go pomylić ze zwierzyną. Trzymając wielki miecz o wiele za duży rzucił się na samuraja niczym wściekły wilk próbujący chronić ciało swego ojca, które chciał zabrać samuraj. Staruszek zadał jedno precyzyjne uderzenie głownią w skroń chłopaka po czym ten padł nieprzytomny ,”A więc jesteś jego synem?”

„Przeciwstawianie się złu, nie przeciwnikowi – to kwintesencja szermierki...”

Mówią że wychowanie dziecka to ciężka praca, a co jeśli dziecko jest bardziej dzikim zwierzęciem niż człowiekiem? Sześcioletni Takeru nie potrafił, pisać, czytać a nawet poprawnie mówić, stary samurai, nie mógł przejść obojętnie obok chłopca któremu odebrano normalne dzieciństwo oraz on sam zabił ojca niezależnie od tego kim był. Praca nad młodym Takuru była czymś niewyobrażalnym to jak oswoić dzikie zwierzę i jednocześnie nauczyć je jak być człowiekiem, Ise bo tak nazywał się starzec widział tylko jedno wyjście z tej sytuacji, wykuć jego umysł i charakter dzięki drodze miecza, uczynić z niego samuraja. Staruszek i chłopiec przez długie sześć lat zdążyli naprawdę się do siebie zbliżyć, Ise nigdy nie ukrywał przed chłopcem prawdy i ten zdawał sobie sprawę skąd pochodzi i kim był jego ojciec lecz stary samuraj doskonale wiedział kiedy i jak mu o tym powiedzieć by nie wpłynęło to na jego rozwój. Kolejne sześć lat niestrudzonej pracy przyniosło efekt, dwunastolatek stał się uczniem z krwi i kości, niestety nie do końca wzorowym. Dzikość jakiej doświadczył we wczesnych latach odbiła się na jego charakterze jak i stylu walki, lecz trening i nauki sprowadziły na drogę samuraja, chłopak pod okiem mistrza nauczył się rozróżniać dobro i zło, szanować innych a nawet czasem kierować się honorem. Stary mistrz uważał swój obowiązek za prawie spełniony pozostała już tylko jedna rzecz by jego zadanie zostało wykonane, mianowicie zaprowadził swojego młodego podopiecznego do Kaigan, prowincji w prastarym lesie w której znajdowała się jedna z trzech szkół walki samurajów. „Tu nasze ścieżki się rozchodzą, od tej chwili musisz podążyć własną drogą i to jaka ona będzie zależy tylko i wyłącznie od Ciebie. Mam nadzieję, że to czego Cię nauczyłem pomoże Ci się tutaj odnaleźć. Kiedy dostaniesz się do środka powiedz że przysyłam Cię ja a i jeszcze jedno, nie przynieś mi wstydu walcząc z uczniami tego głupca” Zaśmiawszy się starzec poczochrał głowę młodego Takeru i ruszył swoją ścieżką.
„A więc to tu będę mógł zostać prawdziwym samurajem, jak mistrz i... ojciec... Nadchodzę skopać wam wszystkim tyłki!!!"

"Łatwo jest zabić przeciwnika cięciem miecza, znacznie trudniej jest pozostać nieuchwytnym dla przeciwników..."

Szkoła Taka robiła wrażenie, wielkie i wiele budynków skryte za murem pośrodku zielonego lasu, pewny siebie Takeru jeszcze nie wiedział co go czeka. Pewny siebie młodzieniec z przesłaniem swojego mistrza, zamierzał pokazać wszystkim jak wspaniałym jest wojownikiem. Dostawszy się przed oblicze mistrza szkoły Zenpachi Reiko chłopak nie wiedział czym jest poprawne zachowanie, mistrz już nawet miał zamiar wyrzucić młokosa, gdyż tak nierozgarnięty był po prostu zbyt trudnym przypadkiem lecz wtedy padło imię mistrza Takeru. Zenpachi na chwilę rozdziawił buzię po czym rzekł "A więc przesyła cię Ise... Ehh chyba nie mam wyboru, jestem mu coś winien, możesz zostać.." wtedy do rozmowy wtrącił się jeden z uczniów który przysłuchiwał się całej rozmowie wraz grupką innych adeptów "Mistrzu, z całym szacunkiem ale na prawdę zamierzasz przyjąć tego bękarta do szkoły?" Takeru obrócił się na pięcie i staną przed osobnikiem, który go obraził po czym wymierzył silny cios w szczeknę, uczeń cofną się o dwa kroki ale nie upad, jednym płynnym ruchem podciął dwunastolatka który boleśnie uderzył głową o podłogę "Dosyć!" rykną mistrz "Moje decyzje są tutaj świętością i on tu zostanie, rozejść się!" Mistrz pomógł wstać Takeru na równe nogi po czy surowo i groźnie powiedział "Nie tolerujemy tu takich zachowań, jeżeli się nie przystosujesz wylecisz bez względu na to kto cię tu przysłał, zrozumiano?! Ale swoją drogą udało ci się właśnie uderzyć jednego z najlepszych uczniów, chyba zaczynam rozumieć czemu Ise cię tu przysłał i nie martw się wykuję cię na prawdziwego samuraja a teraz łap to jest twój najlepszy przyjaciel" Chłopak dostał do rąk drewniany miecz długości katany i tak właśnie zaczął się jego długi trening. Początkowe problemy jakie sprawiał swoim zachowaniem były ostro karane przez mistrza, który posiadał niesamowita wyobraźnie pod tym względem, również przez jego charakter miał problem ze znalezieniem przychylnych mu uczniów lecz to akurat potrafił wykorzystywać na swoją korzyść, rezygnując z życia towarzyskiego spędzał więcej czasu na treningach. Treningi głównie polegały na zwiększeniu szybkości, odczytaniu ruchów przeciwnika oraz przewidywaniu, wymyśle metody treningu takie jak unikanie kamieni rzucanych przez mistrza, bieganie ze zmiennym tempem czy obciążanie kończyn podczas walk treningowych przekładały się na zwiększanie umiejętności. Sparingi były chyba ulubionym sposobem na spędzanie czasu Toyohisy, często były ustawiane przez mistrza w taki sposób, iż jeden tylko atakował a drugi miał za zadanie wykonywać same uniki co nie było łatwą sztuką. Dzień po dniu miesiąc po miesiącu umiejętności chłopca rosły a jego charakter ulegał zmianie, mistrz wykuwał go niczym miecz powoli lecz skutecznie, niestety nie miał pomysłu jak wyplewić z niego błysk dzikości w jego oczach, prawdopodobnie było to nie wykonalne. Pięć lat ciągłej nauki, tyle czasu potrzebował by osiągnąć równowagę, fizyczną oraz psychiczną, tyle lat zajęło mu przyswojenie filozofii samuraja.

"Rób to co uważasz za słuszne, nie żałuj niczego..."

"Dziś są Twoje siedemnaste urodziny Takeru, jesteś już tu pięć lat i sam się dziwię temu co mówię ale uważam, że jesteś gotów żeby ruszyć w swoją drogę, oczywiście jeśli zechcesz. Przekazałem Ci wszystkie podstawy, a ciało miałeś już zahartowane zanim się u nas zjawiłeś, niby przyswoiłeś kodeks samuraja i naszą filozofię ale jesteś pod pewnym względem wyjątkowym, myślę iż najlepsze dla Ciebie jeśli dalej będziesz rozwijał się poza szkołą, co nie znaczy że jej drzwi są dla Ciebie zamknięte. Różnisz się od pozostałych uczniów i pewnie sam to zauważyłeś, czy to przez swoją przeszłość czy przez wiek w jakim tu trafiłeś, nie będę się nad tym rozwodził. Posłuchaj wiem, że jesteś dobrym, chłopcem, świetnym wojownikiem i czeka Cię wspaniała przyszłość a jako Twój mistrz chcę dla Ciebie jak najlepiej i uważam, że najlepiej rozwiniesz się w podróży gdzie poznasz świat." Takeru nie musiał się długo zastanawiać, szanował swojego mistrza oraz szkołę ale tak naprawdę nic go tu nie trzymało, był to dla niego kolejny przystanek do celu jakim było zostanie wspaniałym szermierzem, który swoimi czynami zmyje plamę na nazwisku swojej rodziny jaką stworzył jego ojciec, a poza tym musiał stać się silniejszy by pokonać w uczciwym pojedynku Ise, tego który wyrwał go z ciemności i skierował na właściwą drogę. Wraz ze zgodą chłopca Zenpachi Reiko wręczył młodzieńcowi ostatni prezent piękną katanę, która od tej chwili stała się jego największym i jedynym przyjacielem.

---

WIEDZA

---

INFORMACJE:
KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI:
Hōzuki - charakterystyczne, ostro zakończone uzębienie, lubią przebywać blisko wody, którą świetnie manipulują i potrafią się w nią zmienić, nie mają określonego typu walki, są w niej mało oczywiści i nieprzewidywalni, zamieszkują tereny Kantai
Nara – przeważnie nie wykazują chęci do walki, nie lubują się w bezpośrednich starciach, potrafią manipulować cieniem, używając go w walce, posiadają niesamowitą inteligencje, z natury są raczej strategami, specjalizują się w ninjutsu, zamieszkują tereny Midori
Senju - młody wygląd i stosunkowo długi żywot, często wyśmienici w konkretnie jeden dziedzinie, manipulują drewnem, specjalizują się w ninjutsu, zamieszkują tereny Shinrin
Shabondama – nie mają charakterystycznych cech wyglądu, ale potrafią tworzyć bańki, które potrafią być niebezpieczne, zamieszkują tereny wysp
Uchiha – w większości przypadków ciemnowłosy przedstawiciele tego klanu, posiadają wyjątkowe oczy, które przy aktywacji stają się czerwone, zazwyczaj posługują się katonem, specjalizują w genjutsu i ninjutsu, zamieszkują tereny Sogen
POSTACIE:

---

ZDOLNOŚCI

---

KEKKEI GENKAI:
NATURA CHAKRY: Fūton
STYLE WALKI: Battodo
UMIEJĘTNOŚCI: Szkoła Taka
PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 40
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50
  SZYBKOŚĆ 100|120
  PERCEPCJA 50
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 13

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI:, (Taka+20% Szybkości)
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU
  GENJUTSU
  STYLE WALKI 1 (dziedzina A):
  
  Battodo A
  ---
  ---
  IRYōJUTSU
  FūINJUTSU
  ELEMENTARNE
  • KATON
    SUITON
    FUUTON
    DOTON
    RAITON
  KLANOWE

JUTSU:

Kenjutsu:
[D]Iaidō
[D]Yōdō

[C] Ikioi

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Katana przy pasie, kabura na broń (prawa noga)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
2 porcje Makibishi
3 razy notka wybuchowa
5 razy kunai

---

ROZLICZENIA

---

PIENIĄDZE: KLIK
PH: KLIK
MISJE:

• D - 1
  C - 2
  B -
  A -
  S -

PREZENT OD ADMINISTRACJI: 100% do misji D klik (wykorzystane)

[Vulpie]

  Ukryty tekst

[Takeru]

Dobra poprawione;) A ph mi wyszło 258 w sumie, jak zaakceptujesz to poprawię bo może chcesz przeliczyć i sprawdzić:p

[Vulpie]

Akceptuję

  Ukryty tekst