Główna Brama Shiroi-Iwa

[Kaito Ishikawa]

Kampania 3/..

Lato 395 roku Minari Zlecenie Specjalne D - Miejsce Zlotu

Po wysłuchaniu twojej odpowiedzi, Fuu zrobiła wielkie oczy po czym pociągnęła konwersację dalej.
- Wow, jestem pod wrażeniem, bycie wybraną przez samego Raikuro-sama to wielki zaszczyt, musisz więc uważać bo w swoich wybrańców zawsze pokłada wielkie nadzieje. Ja jestem regularnym shinobi, dostałam przydział to się zjawiłam, biegle potrafię posługiwać się włóczniami.
Saizou z kolei chrząknął i wstając, spokojnie odpowiedział:
- Jestem tarczą.
Cokolwiek miało to oznaczać rozmowa zakończyła się w tym momencie

____________________________________________


Omiya kiwnął głową
- Zgadza się, ktoś napada na nasze poselstwa, ale to na jedną drużynę ewentualnie coś mniejszego. Atak na cały konwój byłby szaleństwem z ich strony, zwłaszcza, że wyglądają na taką małą organizacyjkę co szuka pogłosu.
Banri nie brał na poważnie rewelacji o Senrankai, widać było, że go to nawet nie obeszło tylko dalej w beztroskim stylu szedł przed siebie. Po jakimś niedalekim czasie, zebrałaś w sobie odwagę i podzieliłaś się z dowódcą rewelacjami o swojej skromnej osobie. Banri spojrzał na ciebie z niedowierzaniem, po chwili tylko z siebie wykrztusił:
- Jak to nie walczysz ? W sensie, że co ? Nie znasz stylu jyuken ? Czy innych technik shinobi ?

Jednak zanim wszystko sobie wyjaśniliście z Omiya to usłyszałaś jak Raikuro woła cię z końca konwoju
- Minari ! Pozwól do mnie !
Czyżbyś coś przeskrobała ? O co może chodzić ? Kilkanaście metrów was dzieliło więc szybko znalazłaś się obok asystenta shirei-kana. Ten z kolei pokazał na tył ostatniego wozu, siedziało tam dwóch cieśli, jeden przebił sobie rękę na wylot dłutem.
- Zajmij się proszę naszym pracownikiem. - powiedział z dezaprobatą w głosie dowódca całego konwoju
- Oj, przepraszam. Ja taki niezdarny, duży sęk trafiłem i chciał sobie z nim poradzić, ale duży uskok w ziemi i nie trafiłem. - powiedział pierwszy z cieśli
- A mówiłem gamoniu poczekajmy aż dojedziemy - dopowiedział z przekąsem drugi cieśla


Hyūga Raikuro - KLIK
Omiya Banri
Daimaru Fuu
Fujibayashi Saizou
Cieśla numer 1
Cieśla numer 2

Archiwum Głosów

Kaito

[Kaito Ishikawa]

Kampania

Lato 395 roku Minari Zlecenie Specjalne D - Miejsce Zlotu

Z/T

[Zakata]

- Spokojna twoja rozczochrana nie wymknie spod żadnej kontroli, trzymam nad tym kontrolę. - Powiedziałem uśmiechnięty, przecież nie mogłem jej kategorycznie tego zabronić w tym momencie to by się wiązało ze straceniem pełnego zaufania. Następnie pojawił się wątek żartów o tym jak trzeba z dziewczynami. - Ja to w kobiety nie umiem, ciężka tego obsługa, przydałaby się jakaś bardziej spójna instrukcja. - Zażartowałem delikatnie, mając nadzieję, że to nie wyeskaluje w stronę, której nie będę w stanie kontrolować i zaraz dostanę w cymbał.

Doszliśmy do bramy, znajdowaliśmy się w Shiroi-iwie. - Słuchajcie, macie pół godziny luzu i widzimy się w barze "shiro" po tym czasie, domyślam się, że jesteście lekko zmęczeni i głodni, ale myślę, że każdy ma tutaj coś do załatwienie, dawno nie byliśmy w tym miejscu. - Jeżeli ktoś chce to idę najpierw do sklepu z wyposażeniem.

Po tych słowach udałem się prosto do tego sklepu, chciałem tam kupić kilka rzeczy tak asekuracyjnie, zawsze dodatkowe wsparcie, szczególnie jak wymysliłem podczas podróży kilka nowych pomysłów na sztuczki.

Miło było wrócić do osady, po takim czasie... Sam nie pamiętam dokładnie kiedy ostatni raz byłem w tym miejscu, teraz z drugiej strony miałem też tylko jedną nadzieję, jedno pragnienie, wszystko... tylko by nie pojawił się ten zasrany prostak... Raikuro... Z moją nową pieczęcią może to mocno złapać synergię, w sensie takim, że nie utrzymam tego długo w ryzach.

Z/T - Sklep z wyposażeniem

[Kaito Ishikawa]

Kampania 1/...

Wiosna 396 roku Minari Zlecenie Specjalne D - Klanowe pęta

Wiosna roku 396 nadeszła nawet niewiadomo kiedy, jednak pomimo upływa czasu wspomnienia wspólnie spędzonych chwil z Reiko, Watanabe oraz Kushin`em wciąż pozostawały jak żywe. Kiedy mogłaś już w zupełności powoli godzić się z faktem, że ta przygoda była tylko ciekawym epizodem w twoim życiu, dostałaś list od Raikuro-sama

"
Minari,
za dwa dni zjaw się przed bramą osady. Wyruszamy na zlot czterech, zostałaś wytypowana jako uzdrowicielka, który podąży z orszakiem naszego czcigodnego lidera, Reiko-dono. Więcej dowiesz się na miejscu.


Z wyrazami szacunku
Hyuga Raikuro

"

Czas upłynął szybko, nawet nie wiadomo kiedy, a już z samego rana stałaś przed bramą osady tak jak było ci to nakazane. Na miejscu czekały liczne zastępy shinobi, wśród nich znajdował się Raikuro, który twardym i surowym tonem koordynował żołnierzami. Okazało się, że dostałaś przydział czwartego wozu, tuż zaraz za powozem lidera.

Czekając aż podjedzie twój wóz zaczepiła cię bardzo surowo wyglądająca starsza pani o niskim wzroście. Miała siwe włosy, związane w bardzo ciasny kok, liczne marszczki na twarzy oraz stalowe oczy. Choć poruszała się o lasce to zauważyłaś, że sprężystości jej kroków niczego nie brakowało.
- Ekhem ! Ekhem ! Hyuga Minari ? Jestem Shibue O-Taki. Od dzisiaj jestem twoją przyzwoitką.


Shibue O-Taki- KLIK

[Minari]

Widząc jak ogród powoli budzi się do życia, Minari szukała ukojenia także tam, przesiadując nad stawem z Koi i przypatrując się pływającym karpiom. Jednak tym razem nie była w stanie wyrzucić z siebie tego, co ją trapiło, ponieważ zbyt mocno bała się o to, że dotrze to też do uszu matki, lub dziadka, a wtedy miałaby naprawdę poważne kłopoty. Musiała chronić tą tajemnicę, ze względu na siebie i samego Reiko. Nie mogła dopuścić, żeby jej rodzina miała wobec Lidera jakieś oczekiwania, zwłaszcza że on sam najwyraźniej o wszystkim zapomniał. Tak było lepiej, mimo że bolało. Pogrążona więc w swoich myślach i bólu, Białowłosa podniosła wzrok, słysząc kroki na ścieżce. Widząc matkę, uśmiechnęła się do niej lekko.

- Posłaniec przyniósł dla Ciebie wiadomość. - Powiedziała Ayumi i wyciągnęła w jej kierunku zapieczętowany list.

Minari zrobiła zdumioną minę, biorąc od niej przesyłkę, a gdy rozpieczętowała i przeczytała list, jej zdumienie stało się jeszcze większe. Mając świadomość jej słabości i tego, że nie czuła się pewnie w polu, mimo wszystko wytypowano ją, aby pojechała wraz z całym orszakiem Reiko na spotkanie Liderów. Będzie mogła znów go zobaczyć, choćby tylko przelotnie. Oddała matce list, żeby i ona mogła się z nim zapoznać i tym razem dokładnie wiedzieć, gdzie Minari będzie przebywać. Ayumi przyjęła te wieści z lekkim niepokojem, ale skinęła głową z powagą i oddała Białowłosej list.

- Uważaj tylko na siebie, Minari. - Powiedziała z troską. - Fakt, że będzie z wami jechał Shirei-kan, to większe prawdopodobieństwo, że może dojść do ataku.

Tak więc nie pozostało nic innego, jak ponownie spakować się do wyjazdu. W duchu cieszyła się z tego, ale matka miała rację. Senrankai mogli wzmocnić swoje starania, zwłaszcza gdy istniała możliwość zapolowania na samego Lidera Klanu, więc będą musieli mieć oczy szeroko otwarte i pozostawać w pełnej gotowości. Tak więc dwa dni później stawiła się przy bramie, zameldowała i otrzymała instrukcje, przy którym wozie będzie stacjonować. Z zaciekawieniem rozglądała się po ludziach, czy nie ma gdzieś Fuu i Kizaki’ego, bo dobrze by było mieć przy sobie znajomych towarzyszy, z którymi wcześniej spędziła tyle czasu.

W pewnym momencie stanęła przed nią starsza kobieta, o dość surowym wyrazie twarzy i niepozornym, na pierwszy rzut oka wyglądzie. Słysząc kim jest i po co została przysłana, Minari zrobiła zdumioną minę pełną niedowierzania. Przez chwilę patrzyła na kobietę z ogromną konsternacją, by po chwili przypomnieć sobie o manierach.

- Miło mi Panią poznać, Pani Shibue. - Odpowiedziała grzecznie i ukłoniła się jej. - Dlaczego przysłano Panią właśnie teraz? Zaraz ruszamy do obozu przy granicy. Czekają nas dwa dni niebezpiecznej przeprawy. Warunki polowe i świadomość czyhającego zagrożenia, to nie czas i miejsce na konwenanse.

Nie mogła uwierzyć, że matka wysłała tą kobietę w takiej nieodpowiedniej chwili. Co ona sobie w ogóle myślała?! Tak, była pewna, że to ona, bo Dziadek jakby o tym usłyszał, to zwyczajnie puknąłby córkę w czoło i zapytał, czy się dobrze czuje. Z resztą, o jakich konwenansach można było mówić, gdy w drodze wszyscy razem spali po wozach, a w obozie w jednym, koszarowym namiocie. Nie wspominając o jej obowiązkach jako medyka. Czy Staruszka za każdym razem będzie się krzywić z niesmakiem, gdy Minari przyjdzie opatrywać rany i mieć do czynienia z nagim ciałem? Nie miała pojęcia, co tym posunięciem chciała zyskać matka, ale zdecydowanie się z nią rozmówi, gdy wróci do domu. Teraz już nie było na to czasu, więc nie mogła odprawić tej kobiety. Pozostało mieć nadzieję, że w tak trudnych warunkach okaże więcej wyrozumiałości...

Hyūga Ayumi - Klik

[Kaito Ishikawa]

Kampania 2/...

Wiosna 396 roku Minari Zlecenie Specjalne D - Klanowe pęta

Z/T