Kokuyo Akagane [do sprawdzenia]

[Kokuyo Akagane]

---

DANE PERSONALNE

---

IMIĘ: Kokuyo
NAZWISKO: Akagane
KLAN: Mateki
PRZYNALEŻNOŚĆ: Atarashi
WIEK: 23
DATA URODZENIA: 21.06.373
PŁEĆ: Kunoichi
WZROST | WAGA: 157cm | 48kg
RANGA: Doko

---

APARYCJA

---

WYGLĄD: Pierwsze co zwraca uwagę przy spotkaniu z Kokuyo jest to, jaka jest drobna. Nie chodzi tylko o jej wzrost, smukła sylwetka potęguje wrażenie kruchości, jakie roztacza wokół siebie dziewczyna. A przynajmniej w momencie zanim się odezwie, lub chociaż na Ciebie spojrzy. Nie, bądźmy szczerzy, wyłącznie wtedy kiedy jest nieprzytomna. Ewentualnie udaje. Całkowicie zmienia pogląd na nią postura i zachowanie kunoichi. Od wysoko uniesionej głowy, czasem nawet zadartego nosa przez idealnie wyprostowane plecy aż po pewny siebie krok. Filigranowa dziewczyna sprawia wrażenie nie tylko osoby zupełnie swobodnie czującej się w swoim ciele, ale również kogoś, kto doskonale zdaje sobie sprawę z urody jaką posiada i tego jak z niej korzystać. Każdy jej ruch jest wykonywany z gracją szlifowaną przez lata. Wizerunek elegancji dopełnia się kiedy otworzy usta przez wyrafinowane brzmienie jej głosu – nie wspominając już o lśniąco białych zębach.
Panna Akagane ma sięgające do pośladków lśniące kruczoczarne włosy, które zazwyczaj trzyma rozpuszczone – wiąże je jedynie na szybko wtedy gdy miałyby jej przeszkadzać w walce lub bardziej misternie w skomplikowany kok ze strategicznie wypadniętym kosmykiem lub dwoma w sytuacjach, gdy musi być wyjątkowo elegancka. Włosy okalają idealnie proporcjonalną i prawie całkowicie symetryczną twarz z dużymi, migdałowymi oczami o hipnotyzującym spojrzeniu zaraz ponad drobnym nosem i podobnie niewielkimi ustami zazwyczaj ułożonymi w kpiący uśmieszek - jakby zawsze była ponad innymi. Już w tym momencie można wyróżnić jej cerę, bladą tak bardzo, że możnaby pomyśleć, iż dziewczyna nigdy nie widziała słońca. Zaraz poniżej niej długa, smukła szyja, a choć to, co dalej zazwyczaj zasłaniają ubrania – nie będzie szczególnie trudno stwierdzić, że dziewczyna jest intensywnie wytatuowana. Bliżej nieokreślone dla większości ludzi – choć przedstawiciele wolnych ludów łatwo rozpoznają je jako znaki ochronne przeciwko Yokai (a przynajmniej większość z nich, pozostałe były czysto estetyczne) – symbole mogły wystawać i spod rękawów i zza dekoltu, a również były widoczne na nogach jeśli te odsłaniało jej ubranie. Pokrywały one prawie całe ciało Kokuyo, z wyłączeniem stóp, dłoni oraz głowy z szyją, choć na kończynach było ich zdecydowanie mniej.
Należało wspomnieć również o tym, że pomimo drobnej budowy ciała Kokuyo można było pozazdrościć i umięśnienia. Nie były to wielkie mięśnie wskazujące ogromną siłę, a raczej skromne, choć wyraźnie zarysowane na tle szczupłej sylwetki. Większe niż jej budowa mogła sugerować były również piersi, wciąż raczej małe, ale odznaczające się pod ubraniami.

UBIÓR: Kokuyo zazwyczaj nosi eleganckie kimona – choć jej ulubione jest w odcieniu fioletu, tak posiada różne plasujące się na prawie całej skali kolorystycznej – wyłączając jedynie czerń i biel. Pokryte są one przede wszystkim motywami roślinnymi lub zupełnie abstrakcyjnymi, często wzorowanymi na jej tatuażach, dzięki czemu wszystko świetnie się uzupełnia. Materiały są zdecydowanie dobrej jakości, choć nie aż takiej, na jaką mógłby sobie pozwolić ktoś prawdziwie bogaty. Do stroju dochodzi często parasolka i oczywiście zawsze obecna przy kunoichi biwa doskonałej jakości – najdroższy przedmiot jaki posiada. A także rękawiczki – nie zawsze, nie nawet często, ale zdarza jej się zakrywać wypielęgnowane dłonie i paznokcie.
Gdy wyrusza w dłuższą podróż poza Atarashi zamiast pełnego kimona nosi krótkie haori, a pod nim dopasowaną, przewiewną odzież odpowiadającą porze roku, często uzupełnioną płaszczem z wzorami podobnymi do jej kimon, jeśli pogoda tego wymaga – choć zazwyczaj woli, gdy jest on schowany. Kolorystykę jak w poprzednim wypadku najczęściej utrzymuje w całym przekroju barw, ale zdecydowanie więcej jest ubrań jest w ciemniejszych kolorach. I wtedy towarzyszy jej jej sztandardowy instrument zawieszony na plecach.
Bywa również, że szykuje się stricte do walki, chociaż to akurat wyjątkowa rzadkość. Wtedy w ramach zapewnienia sobie maksymalnej mobilności zakłada krótki, czarny top wiązany na plecach i dopasowane jasne szorty, jednak nawet przy tej konfiguracji ubrań, na jej plecach pozostaje zawieszona biwa – ten element tego stroju, który najbardziej zakłóca jej mobilność, a jednak absolutnie niezbędny w takiej sytuacji.

ZNAKI SZCZEGÓLNE: Tatuaże mające chronić przed Yokai. Jest ich równo osiemnaście na całym ciele – pozostałe są wykonane wyłącznie w celach estetycznych. Ilość wszystkich odpowiada wiosnom jej życia.

---

OSOBOWOŚĆ

---

CHARAKTER: Trudna. To chyba przede wszystkim padłoby, gdyby ktoś znający obecnie Kokuyo miał coś o niej opowiedzieć. I twarda. Bo musiała taka być. Kokuyo prawie nigdy nie okazuje emocji szczerych emocji – unika tego dosłownie jak ognia. Możnaby powiedzieć, że nałogowa kłamczucha, ale dla niej to nie nałóg – raczej konieczność w jej życiu, swego rodzaju strategia przetrwania. Prezentuje się tak, jak wymaga tego od niej sytuacja – bywa, zresztą najczęściej, że jest twardą, wyniosłą kunoichi. I faktycznie, jest w niej ogromna dawka pewności siebie, nawet wręcz arogancji, którą wyczuwa każdy wokoło. A jednak są też kompleksy, obawy i niepewność, skrzętnie ukrywane przed całym światem. Od bólu, którego doświadczyła w bądź co bądź młodym życiu odwraca swoją uwagę, zwyczajnie bawiąc się ludźmi – kłamiąc, manipulując i wykorzystując innych. Przyjemność czerpie również z adrenaliny, w ostatnich latach rozsmakowała się w kontrolowanym ryzyku.
Należy zrozumieć jej główną motywację – jest nią w pierwszej kolejności przetrwanie. O ile odczuwa pewną więź z innymi przedstawicielami wolnych ludów, sama stoi na pierwszym miejscu. Zdecydowanie nie jest kimś, kto poświęcałby swój dobrobyt, a tym bardziej życie dla dobra innych. Z drugiej strony rozumie, że samotnie nie przetrwa i dla swojej przyszłości czasami musi poświęcić komfort – skąd wynika jej ścieżka kunoichi.
Dziewczyna jest diabelnie inteligentna i przenikliwa, chociaż woli się z tym nie obnosić. Nie udaje znowu zupełniej trzpiotki, to z kolei za bardzo utrudniłoby jej życie – po prostu uczyniła z postrzegania siebie przez innych kolejną broń w swoim arsenale.
Akagane jest zahartowana jak stal po spędzeniu większości życia na ziemiach za Murem. Ciężko ją przestraszyć, równie ciężko jak zmanipulować. Jedynie naturalny talent do manipulacji i genjutsu sprawia, że po swoje cele sięga poprzez finezję, a nie dąży prosto do celu po trupach.

CIEKAWOSTKI:

• Obsesyjnie dba o własną czystość
• Delikatne objawy kleptomanii (ale dotyczy tylko osób, do których choć trochę się przywiąże – jakby zbierała pamiątki)
• Paniczny strach wywoływany przez mundury Shinsengumi

NINDO: Katsu made tomaranai (Nie przestaję, dopóki nie wygram)

HISTORIA: Trzeba wioski by wychować dziecko. To powiedzenie, które idealnie odnosi się do początku historii Kokuyo. W tym wypadku wioską było Yobigoe – maleńka osada, na terenach głęboko za Murem, zamieszkała przez zaledwie parę rodzin. To tam zaczyna się ta opowieść – a przynajmniej w jej najbliższej okolicy, prawdopodobnie nikt nie potrafiłby powiedzieć, gdzie dokładnie – a może raczej nikt poza matką. Niestety z tym był dokładnie ten sam problem – nikt poza nią nie znał jej tożsamości. W ciemną noc przesilenia letniego, po powrocie z obrządków ku uczczeniu tego dnia i zbieżnej z nim pełni księżyca, mieszkańcy znaleźli na progu jednej z chat noworodka. Co tu dużo rzec, byli to dobrzy, no, umiarkowanie dobrzy ludzie, jednak był to ciężki czas, a to była dodatkowa gęba do wykarmienia. Po długich rozważaniach, których szczegóły możemy sobie oszczędzić, doszli w końcu do porozumienia, co zrobić z dzieckiem. Nie przygarnął jej nikt konkretny, a wszyscy wokoło przyłożyli się do zadania.
Dziewczyna, która nie znała ojca, a została porzucona przez ojca ostatecznie skończyła z większą ilością rodziców niż ktokolwiek mógłby się spodziewać. I nie tylko dziecięcy śmiech teraz ułatwiał mieszkańcom Yobigoe pracę. Może to był zbieg okoliczności, ale od czasu, kiedy było u nich dziecko, któremu nadali nazwisko Akagane – po jedynej pamiątce, jaka została jej pozostawiona, krwistoczerwonym sztylecie – życie stało się bardziej znośne – łatwiejsze polowania, lepsze plony, rzadsze ataki potworów krążących po tych terenach. Oni jednak w to nie wierzyli, a ochrzcili dziewczynkę swoim szczęśliwym amuletem. A figlarna dziewczyna rosła i rosła szczęśliwa. Tylko w jeden dzień w roku, to samo przesilenie, w czasie którego została znaleziona, w powietrzu czuło się coś innego – strach i krążące w pobliżu Yokai. Jedyne śmierci jakie doświadczyła do dziesiątych urodzin wydarzyły się w dzień, jaki uznano za jej urodziny. Czy była ona poszukiwana przez Yokai, czy działo się coś jeszcze bardziej tajemniczego, nikt nie potrafił powiedzieć. To byli prości ludzie, nie potrafili nawet posługiwać się chakrą. W przeciwieństwie do dziewczyny, która ten talent obudziła w wieku dziesięciu lat.
Ale nie wyprzedzajmy faktów. Mieszkańcy Yobigoe próbowali wszelkich znanych sobie rytuałów mających odgonić od ich dziecka zło, ale żaden nie był wyjątkowo skuteczny. W każde urodziny jednak dziewczynie robiono nowy tatuaż, licząc że ochronią one ją w przyszłości. A w dziesiąte stało się to, czego tak bali – Kokuyo odnalazł zły duch. Ale nic jej nie zrobił. Wręcz przeciwnie, słuchał tego co mu nakazywała, nawet jeśli nie potrafiła robić tego zbyt długo. Dopiero lata później dowiedziała się, że istoty tego rodzaju co Ganki nazywało się Dokimi, nie Yokai. Skąd się wziął? Dziś pamięta już tylko, że do niej przyszedł, choć nie potrafi powiedzieć skąd. Od tej pory chronił ją, kiedy tylko zawołała go z lasu – wiele czasu minęło nim nauczyła się wzywać go za pomocą chakry, prawie dziesięć lat. Dziewczyna nie szkoliła się w sztukach ninja, ale miała spory talent – na tyle duży, że sama podłapała parę chakrowych sztuczek bez formalnego szkolenia. Tyle że było to o wiele za mało, by zapobiec późniejszej tragedii.
Nigdy nie dowiedziała się czy to był tylko przypadek czy celowa akcja, ale gdy miała osiemnaście lat, w Yobigoe pojawiło się Shinsengumi. Nie ma co rozwodzić się nad tą historią, wystarczy wiedzieć, że wszyscy mieszkańcy poza nią zginęli, ona przetrwała tylko dzięki szczęściu, sprytowi i swojemu Dokiemu. Potem musiała znaleźć dla siebie inne miejsce – pierwszy raz przemierzała dzikie tereny, i to tylko w towarzystwie milczącego demona. I w końcu odnalazła innych Dzikich. Zbudowała sobie wśród nich życie, choć już nie wróciła do bycia radosnym dzieckiem z Yobigoe. Nie zyskała wśród nich wielkiej sławy, ale mogła wykorzystać wiedzę o przeprowadzanych u niej i na niej rytuałach, stając się niejako kapłanką dla wolnych ludzi.
I wtedy dopiero mogła rozwinąć się w używaniu chakry. Może nie stała się tak dobra jak ci szkoleni od młodości, ale w końcu miała formalny trening. A w końcu nadszedł czas inwazji. I ona tam była, to była jej pierwsza tak poważna walka – mimo że mierzyła się z drobniejszymi potworami razem z Gankim. Jednak nie była nigdy w centrum walk, nie przydała się za bardzo. Jej talenty leżały gdzie indziej, po prostu tego dnia przydawał się każdy człowiek. I w końcu zajęli Kotei. A przed Kokuyo otworzył się nowy rozdział.

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

DOKI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Płaszcz, torba, biwa, rękawiczki

  Ukryty tekst

---

ROZLICZENIA

---

PIENIĄDZE: viewtopic.php?f=101&t=12135
PH: viewtopic.php?f=34&t=12134
MISJE (dla klanu / inne):
D - 0/0
C - 0/0
B - 0/0
A - 0/0
S - 0/0
WYPRAWY:
C - 0
B - 0
A - 0
S - 0
EVENTY: -
PREZENT OD ADMINISTRACJI: -

  Ukryty tekst

[Pączuś]

  Ukryty tekst

[Kokuyo Akagane]

Zacytuję, żeby pokazać, że nie masz racji w tym akurat momencie (podkreślenie moje):

Z racji, że to członek szczepu Mateki steruje demonami, potrzebuje on również posiadać połowę wartości ich szybkości jako percepcja i szybkość, aby być w stanie wykorzystać ich pełny potencjał w walce.

Jak widać, nie ma blokady posiadania mniejszej szybkości niż połowa Dokiego - problemem tutaj jest jedynie to, że nie będziemy w stanie wykorzystać pełnego potencjału - bo zwyczajnie nie nadążymy. Druga połowa zdania precyzuje pierwszą, bez niej nie można jej interpretować

To jest dokładnie taka sama sytuacja jak z relacjami między szybkością a wytką czy percepcją lub siłą a wytką dla każdego - możesz nie spełniać pewnych wymagań, po prostu wiąże się to z pewnymi konsekwencjami - w tamtym wypadku możesz nie nadążyć za swoim ruchem lub Twoje ciało może go nie znieść, w tym po prostu nie nadążymy za Dokim, w związku z czym efektywnie jego szybkość będzie mniejsza (ale faktyczna pozostaje wciąż na tym samym poziomie)

[Pączuś]

  Ukryty tekst

[Kokuyo Akagane]

Doki to jest istota, którą kontrolujesz, nie ulepszasz jej ani nic, od początku do końca jest taka sama. Ona się nie zmienia, Ty zwiększasz swoje staty pozwalające kontrolować więcej mocy Dokiego, dlatego możesz mu podnosić staty w dowolnym momencie.

Nooo... nie. W tym momencie zwyczajnie zaprzeczasz mechanice, która wyraźnie mówi (podkreślenie moje):

Demony nie mogą posiadać żadnych dziedzin ani jutsu a także rosną w siłę w miarę rozwoju swojego właściciela

Dodatkowo wpisywanie stat, których nie ma jest fikoło-genne. Idąc tą logiką wpisz staty po 220 i dodawaj dopisek co post ile ma faktycznych statów

No nie, bo jak pisałem, nie ma takich statów. Tak jak postać, rośnie w siłę w trakcie, nie zaczyna ze statami na 220.

Tak jak dzisiaj rano napisałem, doki ma mieć aktualne staty jakie jesteś w stanie kontrolować.

To jest generalnie zaprzeczanie moim prawom, które są jasno opisane:

Za każdy punkt Psychiki, Mateki może rozdać 3 PA pomiędzy Siłę, Wytrzymałość i Szybkość u każdego posiadanego Dokiego.

Mogę rozdać te statystyki, więc je rozdaję.

Naprawdę nie w porządku jest blokowanie czegoś ze względu na swoje widzimisię, a nie mechanikę. Bo tak to wygląda i ciężko uzasadnić, że jest inaczej. Może jeśli podasz jakiś cytat z mechaniki Matekich, który by uzasadniał to podejście? Nie wykluczam, że coś przegapiłem, ale wrzuciłem tu już trzy fragmenty, które potwierdzają to, co ja mówię.

[Pączuś]

No to mamy tak zwany czeski remis, ja mówię byś poprawił CZYTELNOŚĆ ZAPISU, by uniknąć fikołów i przyszłych problemów by Doko miał faktyczne statystyki użytkowe, którymi się posługujesz w DANYM MOMENCIE i możesz sobie zmienić w DOWOLNYM momencie rozwoju postaci. Nie rozumiem o jakich prawach piszesz.

Nie mam zamiaru się powtarzać piąty raz, dopóki to nie będzie poprawione brak akcepta.

[Kokuyo Akagane]

Do dania Dokiemu PA w ilości Psychika*3, z zachowaniem wymaganych limitów oczywiście

Jakby, naprawdę uważasz że sensowniej będzie jeśli teraz mu obniżę tego speeda, poczekam na przeniesienie i potem przywrócę prawidłową wartość? W końcu

możesz sobie zmienić w DOWOLNYM momencie rozwoju postaci

Ja to osobiście uważam za głupie.

[Pączuś]

  Ukryty tekst

[Kokuyo Akagane]

Świetnie, mój Doki ma statystyki zgodne z moim poziomem kontroli - D. Żadna nie przekracza 60-ciu. Proszę o akcept

[Pączuś]

Mechanicznie karta postaci jest niepoprawna.

Mówisz o maksymalnych statystykach dokiego które są warunkowane dziedziną. Aktualne statystyki dokiego wykraczają poza twój aktualny możliwy poziom kontroli który jest warunkowany przez percepcję i szybkość postaci.