Wioska Nagano

[Takashi]

"Obojętność"
Wyprawa rangi B - Shigemi & Koneko
Kolejka 21/17+

Po zakończonej batalii Shigemi zachowywał się nienaturalnie. Nie wyglądał na zadowolonego, chociaż nic nie świadczyło o tym, by był rozczarowany, stał pośrodku tego wszystkiego niczym byt, od którego nie biły teraz żadne emocje, a na jego twarzy wymalowana była pokerowa twarz. Enigma. Chłopak dokończył to, co zaczął i poderżnął jegomościowi gardło tak na wszelki wypadek. To było dobrym posunięciem, wrogi ninja nie zregeneruje sił i nie wznowi ataku, dzięki czemu on sam mógł odetchnąć i ruszyć dalej. Nie przejmował się zniszczeniami, nie zważał na martwe i ranne ciała nagańczyków, w jego głowie rozbrzmiewał cel, który należało zrealizować, a tym celem było dokończenie wojny. Skierował swoje kroki na południe, gdzie wcześniej rozbrzmiewały najbardziej donośne i najgorsze sygnały, intuicja podpowiadała mu, by udać się właśnie tam. Po drodze wykorzystał medyczne zdolności do zasklepienia własnych ran i wyleczenia obrażeń, to było doskonałym pomysłem.
W miejscu, w które zmierzał Uchiha, Koneko brała udział w swojej własnej walce. Z pomocą Choushirou, który pełnił w pewnym stopniu rolę jednej z jej rąk, stawiała czoła niebezpiecznemu oponentowi, który przeciwstawiał się jej zdolnościom. Lada moment miało dojść do następnego zderzenia, ale Senju chciała mu uniemożliwić zbliżenie się. W tym celu wykonała jedną z prostszych, ale bardzo problematycznych zdolności, która powodowała, że ziemia pod nogami dziewczyny zachowywała się jak wzburzone morze. To zmusiło oponenta to zatrzymania się i chociaż trzymał równowagę, to nie mógł ruszyć dalej. Ten ułamek sekundy wojowniczka wykorzystała do stworzenia sobie brakującej kończyny z drewna, na tym drewnie przylepiła wybuchową notkę i zaczęła biec na wroga. Ale zaraz - czy ona naprawdę chciała walczyć w zwarciu z kimś, kto specjalizował się w bezpośredniej walce? Jutsu uwolnienia ziemi przestało działać w chwili, gdy Koneko oderwała dłoń od ziemi, wtedy właśnie napastnik wznowił bieg. Dwie sylwetki biegły na siebie - jedna ze śmiercionością kataną, druga z ręką z drewna i doczepioną do niej notką wybuchową. Nierozważnym ze strony Senju było przejście do zwarcia, mężczyzna szybko znalazł lukę w postawie niedoświadczonej shinobi i zamachnął się swoim mieczem, tworząc szerokie, półkoliste cięcie, którego tamta nie mogła uniknąć. Krew trysnęła ze szramy na jej brzuchu, a ona sama mimo wszystko próbowała dalej wdrożyć swój plan w życie. Niestety, szarowłosy dostrzegł notkę, dlatego drugie cięcie było wertykalne. Drewniana ręka została odcięta na wysokości przedramienia, po tym jegomość okręcił się i zrobił wymach nogą, wykopując drewniany twór gdzieś daleko, by nie zagrażał mu w starciu. Po obrocie wykonał następne cięcie, tym razem po ukosie, a szeroka rana pojawiła się na torsie użytkowniczki Mokutonu. Kolejna plama krwi, kolejna rama. Tutaj nie była już potrzebna pigułka żywnościowa, tutaj pilnie potrzebny był medyk. Dziewczyna prawdopodobnie nie była w stanie kontynuować dalszej walki, choć nadal miała resztki sił i mogła się poruszać. Z trudem, z bólem, ale mogła.
- Nieeee! Koneko-san! - Choushirou przyglądał się temu wszystkiemu i gdy tylko jego towarzyszka oberwała po raz drugi, zaczął biec w ich stronę z zamiarem uratowania bezbronnej.
Ciężko sobie wyobrazić, co bezbronny cywil mógł zrobić w tej sytuacji, ale nawet to nie blokowało go przed działaniem. Biegł, a kiedy znalazł się blisko, wrogi ninja po prostu sprzedał mu kopa w brzuch, posyłając go kilkanaście metrów do tyłu. Nastolatek padł na glebę i nie mógł się ruszać, oddychał z trudem i trzymał się za obolałe miejsce na ciele. Temu wszystkiemu z boku przyglądał się leżący na ziemi myśliwy, którego na samym początku - gdy Koneko i Choushirou przybyli na to miejsce - dusił wróg. Był ranny i obolały, ale resztkami sił doczołgał się do swojego rogu po to, by nabrać w płuca jak najwięcej powietrza. Powietrze w całej okolicy - chyba nad całym Nagano - wypełnił jeden bardzo długi dźwięk, którego nie słyszeli jeszcze wcześniej. Nie był to dźwięk któregokolwiek z sygnałów, to było długie, nieprzerwane proszenie o pomoc. Myśliwy po wypełnieniu swojej roli odłożył róg i padł z wycieńczenia. Żył, ale po prostu opadł z sił. Zamaskowany szermierz pokręcił głową, widząc beznadziejne starania mieszkańców Nagano i ich obrońców.
- Żałosne. - parsknął pod nosem.
Wtedy zza budynków wyłonił się on. Rycerz na białym koniu, ale bez konia. Shigemi. Przemierzył wzrokiem okolicę. Czerwone ślepia przeskakiwały z osoby na osobę, aż w końcu zatrzymały się na szarowłosym shinobim i leżącej pod jego nogami Koneko, która była ciężko ranna. Nie trzeba się nawet domyślać, co zrodziło się w głowie Uchihy. Mieszanka negatywnych emocji wypełniła jego organizm i zmusiła do niemalże natychmiastowego działania. On stał tam wyleczony dzięki swoim zdolnościom, a Koneko leżała wycieńczona i ranna pod nogami wroga, który wyglądał na zadowolonego z siebie i niepokonanego. Jego katana cały czas pokryta była błękitną, falującą chakrą. Prawdziwa jatka miała się dopiero zacząć.

Koneko - rana ciężka: -40% szybkości, percepcji i siły

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Legenda:
- Narumi - wygląd
- Matka Narumi
- Ojciec Narumi
- Główny myśliwy
- Kapłan
- Choushirou
- Szarowłosy ninja - wygląd

[Koneko]

Ból był wszechobecny. Pulsował w mojej głowie, w klatce piersiowej, w brzuchu, w każdym miejscu, które przed chwilą przecięła ta zimna, bezlitosna stal. W jednej chwili wszystko, co robiłam, stało się zbyt ciężkie. Próbowałam walczyć, naprawdę próbowałam, ale on był nie tylko szybszy, on był dokładniejszy. Wiedział, co robi. Każde jego cięcie było celowe. Każdy ruch — wyważony. Kiedy drewno znów zawiodło, kiedy ziemia przestała mnie słuchać, kiedy już nic nie chciało działać tak jak powinno, poczułam się jak dziecko próbujące powstrzymać lawinę gołymi rękami. Widziałam, jak Choushirou biegnie w moją stronę, krzycząc coś, czego nie dosłyszałam przez własne zaciśnięte zęby i łomot krwi w uszach. Widziałam, jak bezsilnie odbija się od wroga, jak jego ciało ląduje z impetem kilka metrów dalej. Poczułam przypływ gorąca, choć ciało było zimne. Potem zalał mnie wstyd. Bezsilność. Wściekłość. Na siebie. Na niego. Na wszystko. Chciałam krzyczeć, ale gardło miałam zaciśnięte, jakby coś próbowało powstrzymać mnie przed okazaniem słabości. A potem zabrzmiał róg. Ten dźwięk... nie był sygnałem. To było wołanie o pomoc. Brzmiało jak ostatnia nadzieja. Jak resztki siły kogoś, kto też nie chciał się poddać. Zacisnęłam zęby i poczułam, jak coś we mnie pęka. Ale jeszcze żyłam. I dopóki żyłam, dopóty ten koszmar się nie skończył.

Ja umieram...? - westchnęłam i skurczyłam się, chcąc rękoma zatamować krew. Tylko tyle mogłam, dygocąc w strachu i krwi...

  Ukryty tekst

[Shigemi]

---

---

W pierwszej chwili nie zrozumiałem, co właściwie widzę. Wszystko trwało zbyt krótko. Przemknąłem przez uliczki wioski, biegnąc, czując jeszcze adrenalinę w mięśniach po poprzedniej walce, aż w końcu... zatrzymałem się. I świat, mimo że trwał dalej, zamarł.

Zobaczyłem ją.

Zobaczyłem, jak Koneko leży na ziemi. Obok niej plamy krwi. Dwie głębokie rany, a przecież jeszcze chwilę temu była na nogach. Walczyła. Walczyła, bo musiała, a nie dlatego, że była gotowa. Bo nikt z nas tak naprawdę nie był gotowy. Jej ciało unosiło się z trudem przy każdym oddechu. Jej skóra, zwykle jasna i spokojna, teraz przypominała płótno pobrudzone czerwienią. Zobaczyłem Choushirou. Jego ciało wciąż jeszcze unosiło się chwilę w powietrzu po ciosie, zanim uderzył o ziemię z pustym dźwiękiem. Nie krzyknął. Nawet nie jęknął. Zabrakło mu tchu. Zobaczyłem myśliwego, który ledwo doczołgał się do rogu, by dmuchnąć w niego ostatnim tchem. Usłyszałem ten dźwięk. Przenikał wszystko, rozdzierał ciszę jak nóż. Nie sygnał. Wołanie o pomoc. Przerażający, jednostajny ton desperacji. Dźwięk kogoś, kto nie miał już sił, ale wciąż miał odwagę.

A potem... zobaczyłem jego.

Szermierza. Tego pieprzonego najemnika z błękitną chakrą wijącą się po ostrzu jego miecza jak wąż gotowy do ataku. Stał nad nią jak kat nad ofiarą, z miną, która nie zdradzała nic poza znudzeniem. Jakby to wszystko było niczym więcej jak nieudanym spektaklem. I coś we mnie pękło. Nie, to nawet nie było pęknięcie. To było jak rwące trzęsienie się rdzenia duszy. Jak szarpnięcie serca. Jak wybuch wewnętrznego ognia, który rozlał się po całym moim ciele. Czułem się, jakbym zawiódł wszystko. Koneko, która zaufała, że wrócę. Choushirou, który nie powinien tu być. Ludzi z Nagano. Siebie.

Zostawiłem ich.

Zostawiłem ich, bo myślałem, że dam radę być wszędzie naraz, Że to wystarczy. Że jakoś się uda. Że plan, który ułożyłem, był dobry, ale wyszło, że zamiast wszędzie to byłem nigdzie.A teraz... patrzyłem, jak ich krew wsiąka w ziemię, jak jeden z moich towarzyszy ledwo oddycha, a drugi leży na ziemi w kałuży bólu. Piekło nie zaczęło się wśród płomieni. Piekło zaczęło się we mnie. Wściekłość, która pojawiła się w moim ciele, nie miała już kształtu. Nie była racjonalna. Była czystą, dziką, niewypowiedzianą emocją, która zrywała się do walki zanim jeszcze wykonałem pierwszy krok. Sharingan błyszczał czerwienią jak ogień, który chciał wypalić całą tę scenę z powierzchni świata.

Jeśli wcześniej walczyłem, by wygrać, teraz walczyłem, bo nie mogłem pozwolić, by to dalej trwało.

Nie dla planu. Nie dla wioski. Nie dla zwycięstwa.

Dla niej.

Bo Koneko oddała z siebie wszystko.

A ja byłem zbyt daleko.

Szał ogarnął mnie całkowicie.
-ZDYCHAJ! JAK ŚMIAŁEŚ?! - wrzasnąłem, wyglądałem jak opętany, a może i byłem opętany? Dyszałem, trząsłem się ze wściekłości. Ruszyłem na niego, musiałem jak najszybciej odsunąć go od Koneko, więc musiałem pójść na zwarcie, nie lubiłem tego, ale nie miałem innego wyjścia, ale chciałem to zrobić na swoich zasadach. Szybka sekwencja pieczęci i pomiędzy nim, a Koneko pojawiły się dwa klony, a po jego bokach po jednym, miało to wymusić na nim wycofanie się, chociażby o kilka metrów od będącej w agonalnym stanie Koneko. Następnie wykonuję kolejną technikę Genjutsu Kyakubu Satsu, aby utrzymać go w miejscu, w którym się znajduje, nie wiedziałem na ile to podziała, ale musiałem spróbować utrzymać go z dala od Koneko, ja natomiast sięgam po pięć shurikenów i ciskam nimi w przeciwnika, dokładnie tak samo jak poprzednio, niby udając, że nie trafiam w amoku, jednak na samym końcu skręcają one, tak, aby zagrozić mu z boku (Hokahikō). Następnie obserwując co robi wyciągam mój ostatni przygotowany trójkunai z notką wybuchową oraz dwa zwykłe i ciskam jednym zwykłym trójkunaiem w mojego przeciwnika, a drugi jednocześnie (ten z notką wybuchową) znajduje się w cieniu rzuconego zwykłego kunaia bez notki wybuchowej (Kage Buki no Jutsu)m następnie korzystam z trzeciego przygotowanego kunaia, aby przewidując jego ruchy i zachowanie cisnąć nim w ten kunai ukryty w cieniu, aby zmienić jego trajektorię tak, aby ten z notką trafił go bezpośrednio, jeśli będę widzieć, że nie jest możliwe, aby kunai go trafił to aktywuję notkę wybuchową możliwie najbliżej niego (Hikō keiro). Następnie składam pieczęci i moje ręce zostają pokryte warstwą chakry i staram się skrócić dystans do przeciwnika, obserwując rozwój sytuacji (Chakra no Mesu).

Chakra: 76%-1% =75% -12% = 63% - 9% = 53% (-12% chakra no mesu, jeśli sytuacja pozwoli)

Nazwa

Sharingan: Ni Tomoe

Na poziomie dwóch łezek możliwości Sharingana rosną dość znacząco w stosunku do poprzednika. Od tej pory użytkownik jest w stanie rozpoznać na pierwszy rzut oka działające genjutsu. Poprawiają się także percepcja użytkownika. Nie jest to jeszcze pełnia możliwości tego Kekkei Genkai, ale rozwój jest widoczny od razu.

Możliwości

• Widzenie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Rozpoznawanie genjutsu
• Odróżnianie klonów od oryginału - ranga C w dół
• Bonus atrybutów - wzrost percepcji o 30 punktów
• Kopiowanie technik - Tylko techniki taijutsu i bukijutsu (w przypadku braku dziedziny męczą o wiele bardziej). Wykonywane dopiero po przeciwniku.

Wymagania Przebudzenie zgodnie z mechaniką klanu (w przypadku misji minimum B), dziedzina klanowa D

Koszt E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie) (koszt x3 jeśli dziedzina klanowa nie jest rozwinięta na rangę C)

Nazwa

Kasumi Jusha no Jutsu

Ranga

D

Pieczęci

Pies → Tygrys

Zasięg

Klony nie mogą oddalić się o więcej niż 15m od użytkownika

Cel

Genjutsu obszarowe - zostaje rzucone na widziane cele w zasięgu 15m

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za dwa klony)

Czas trwania

2 tury (+1 tura za każde 40 Psychiki przewagi)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań.

Opis Jedna z prostszych technik genjutsu, która polega na wytworzeniu iluzji będących idealnym odzwierciedleniem naszego wyglądu. Iluzje te pojawiają się w okolicy - wychodzą zza drzew, skał lub innych elementów otoczenia, a następnie przepuszczają atak na przeciwnika. Technika oddziałuje jedynie na zmysł wzroku, a replikacje nie są w stanie wyrządzić żadnej krzywdy. Do zniszczenia fałszywego klona wystarczy lekki cios.

---

• Jeżeli Psychika większa o 40 od Konsekwencji: klon po zniszczeniu rozpada się na dwie replikacje.

Nazwa

Kyakubu Satsu

Ranga

C

Pieczęci

Tygrys → Baran

Zasięg

20 metrów

Cel

Technika rzucana na pojedynczy cel

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Czas trwania

2 tury (+1 tura za każde 40 Psychiki przewagi)

Dodatkowe

Podczas wykonywania techniki: +10 Psychiki.

Opis Jutsu mające za cel ograniczenie ruchów przeciwnika. Po wykonaniu techniki i złapania w nią ofiarę, ta w trakcie trwania iluzji odnosi wrażenie utknięcia po kostki w grząskim lub płynnym podłożu. Technika wizualnie przystosowuje się do otaczającego krajobrazu i w zależności od terenu może przybrać postać na przykład ruchomych piasków, grząskiego błota, zbiornika wodnego. Dzięki temu mobilność złapanej postaci spada do minimum - możliwe jest co najwyżej bardzo powolne brodzenie, postawienie kilku pojedynczych kroków. Siła fizyczna ofiary nie jest w stanie w żaden sposób wspomóc wyrwania się z iluzji. Spętane są jedynie nogi. Ofiara pochwycona w genjutsu w biegu niemal natychmiast wytraca swój pęd i zostaje zatrzymana w miejscu.

---

• Jeżeli Psychika większa o 40 od Konsekwencji: efekt ugrzęźnięcia jest silniejszy - ofiara w iluzji zapada się po kolana i nie jest w stanie jakkolwiek poruszyć nogami, a zatrzymanie w biegu jest natychmiastowe.

Nazwa

Hokahikō

Ranga

C

Pieczęci

Brak

Zasięg

Zasięg rzutu zależy od samego użytkownika

Koszt

Brak

Dodatkowe Do wykonania jedynie z shurikenami | Podczas wykonywania techniki: +20 Percepcji.

Opis Sprytna sztuczka możliwa do wykonania jedynie przez wprawionych w rzucaniu shurikenami. Podczas rzucania shrukenów należy odpowiednio poruszyć nadgarstkiem pod koniec rzutu, w wyniku tego bronie polecą nie prosto, a po łuku. Mniejszym bądź większym, zależnym od rzucającego. Skomplikowana trajektoria znacznie utrudnia unik, nie jest tak łatwa do odczytania przez przeciwnika. Nigdy jednak nie dojdzie do sytuacji, by broń zawróciła. Nie jest to też proces natychmiastowy, a rozłożony w czasie podczas całego lotu.

Nazwa

Kage Buki no Jutsu

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

Zasięg rzutu zależny od samego użytkownika

Koszt

Brak

Dodatkowe

Dwie bronie miotane | Podczas wykonywania techniki: +10 Percepcji.

Opis Technika polegająca na wyrzuceniu jednej broni w taki sposób, by całkowicie pokrywał się z cieniem innej, wcześniej wyrzuconej. Dzięki temu przeciwnik widzi tylko jedną z nich, podczas gdy druga pozostaje w ukryciu i może wykorzystać element zaskoczenia do zadania obrażeń. Odległość pomiędzy dwiema broniami jest stosunkowo niewielka, więc przeciwnik ma mało czasu na reakcję.

Nazwa

Hikō keiro

Ranga

B

Pieczęci

Brak

Zasięg

Zasięg rzutu zależy od samego użytkownika

Koszt

Brak

Dodatkowe

Percepcja powyżej 140 | Podczas wykonywania techniki: +30 Percepcji.

Opis Zaawansowana technika shurikenjutsu polegająca na zmienieniu trajektorii lecącej broni za pomocą innej broni. Trafiając w locie kunaia za pomocą innego, możliwym jest znacząca korekta lotu tego pierwszego, nawet o 90 stopni, tym samym kierując drugi w pożądanym kierunku. Broń może niespodziewanie całkowicie skręcić, co zaskoczy przeciwnika który właśnie wykonał unik i uważał się za bezpiecznego. W przeciwieństwie do techniki Sōshuriken no Jutsu, zmianie ulega nie tylko kierunek, ale i siła. Broń uderzona inną znacząco zwiększa swoją prędkość, dodatkowo nie potrzeba żyłki. Sama technika jest jednak znacznie trudniejsza do wykonania z uwagi na ogromne wyczucie niezbędne do odpowiedniego odbicia broni.

Nazwa

Chakra no Mesu

Ranga

B

Pieczęci

Tygrys → Koń → Królik

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 na turę)

Statystyki

Siła przeciwko ciału

160

Szybkość

Użytkownika

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika pokrywa dłonie użytkownika cienką warstwą chakry, formując dwa ostrza długości 10cm. Główną funkcją ostrzy jest wykorzystywanie ich przy operacjach medycznych. W przeciwieństwie do zwykłych skalpeli, Skalpel Chakry może rzeczywiście zrobić cięcie w ciele, nie tworząc otwartej rany, ograniczając ryzyko zakażenia. Dzięki temu możliwe jest wykonywanie nacięć wewnątrz mięśni albo organów bez konieczności rozcinania skóry.

Chakra no Mesu może być również użyty ofensywnie, choć wymaga to dużej precyzji, aby technika była skuteczna. Ze względu na ten wymóg, użycie Skalpela Chakry ofensywnie jest bardzo nietypowe, służąc głównie do przecinania tkanek mięśniowych i ścięgien, ograniczając zakres ruchowy oponenta. Technika jest niestety całkowicie nieskuteczna przeciwko materii nieorganicznej oraz innym technikom chakrowym.

Bonus

Od rangi S Iryōjutsu nie musimy składać pieczęci

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Obojętność"
Wyprawa rangi B - Shigemi & Koneko
Kolejka 22/17+

Widok, który przywitał Shigemiego po dotarciu w okolicę południowej bramy Nagano, wywołał w chłopaku skrajne emocje. Nie dopuszczał do siebie myśli, że cokolwiek potoczyć mogło się aż tak źle, że Koneko przegra i jeszcze zostanie ciężko ranna, że ta część osady zostanie w większości zdemolowana. Obwiniał za to siebie i nie mógł pogodzić się z rozczarowaniem, jego czerwone oczy badały wszystko wokół, ale najbardziej skupiły się na rannej Senju oraz na szarowłosym napastniku. Jegomość stał sobie znużony w centrum tego wszystkiego i nawet nie był świadomy piekła, które właśnie gotowało się w członku rodu Uchiha. Zaraz miał go doświadczyć.
Użytkownik sharingana najpierw stworzył cztery niematerialne klony, które od razu zmusiły przeciwnika do instynktownego odskoku w tył. Nie atakował, cztery dodatkowe sylwetki wroga od razu skłoniły go do zwiększenia dystansu, przynajmniej w celu oceny sytuacji. To nie wszystko, chwilę po tym w zamaskowany zaczął zapadać się pod ziemię, a im bardziej się szamotał, tym jego ciało było bardziej skrępowane. Jego katana przestała się też mienić niebieską energią. Był to wynik kolejnej iluzji, którą wystosował Shigemi. Po swoich technikach genjutsu młodzieniec wyrzucił cztery shurikeny w oponenta, leciały one po łuku, a ich cel znajdował się w jednym miejscu, także lada moment miało dojść do trafienia. Niestety, niskopoziomowe jutsu miały to do siebie, że doświadczony przeciwnik bez problemu mógł się z nimi rozprawić, tak też było w tym przypadku. Wrogi najemnik przestał się wiercić, gdy zdał sobie sprawę z pułapki, w którą wpadł, następnie złożył pieczęć barana. Iluzja została rozproszona, a on sam odzyskał władzę nad swoimi kończynami. Klony stojące przy Koneko również zniknęły. W ostatniej chwili sparował trzy z pięciu nadlatujących shurikenów, pozostałe dwa zadrapały go delikatnie, a powstałe w skutek tego rany nie są warte wspominania. Uchiha przygotował jednakże coś jeszcze. Wyrzucił w szarowłosego dwa kunaie, jeden zwykły, drugi z trzema ostrzami, a gdy tamten odskoczył, dodatkowy kunai przeciął powietrze i sprawił, że trójkunai zmienił swoją trajektorię lotu. Broń zmierzała znów prosto na oponenta, który w ostatniej chwili zamachnął się kataną, ale nie był świadomy tego, że do broni doczepiona została wybuchowa notka, która eksplodowała, gdy była blisko niego. Wybuch był spory, mężczyzna zasłonił się rękami - jak przy notce Koneko - ale zrobił to zbyt późno, w dodatku źródło było bliżej. Gdy dym po wybuchu opadł, on wyskoczył z niego i wylądował jakieś kilka metrów od przeciwnika. Krwawił z ust, a na ciele miał kilka oparzeń, choć nie wyglądał, jakby szczególnie się nimi przejmował. Jego katana znów pokryła się błękitną chakrą, a Shigemi już zmierzał w jego stronę z aktywną zdolnością ofensywną medyków. Dyszał ciężko, ale przygotował się do walki, przyjmując pozycję bojową, miało dojść do wymiany ciosów i walki w zwarciu, ale czy Chakra no Mesu mogło konkurować z kataną wzmocnioną chakrą?
Gdy dwójka nieprzyjaciół wymieniała pierwsze ciosy, dodatkowa sylwetka zjawiła się na tej części pola bitwy. Była to Narumi, która była nieco poturbowana - miała wiele siniaków, mocno poparzone lewe udo, a z jej skroni sączyła się krew, w dodatku oddychała bardzo ciężko. Najwidoczniej pokonała najemnika i bandytów nad rzeką, dlatego właśnie przyszła tutaj. Być może to ostatni dźwięk rogu nakazał jej przyjść w to miejsce po zabezpieczeniu jej obszaru, ale no mniejsza. Była. Od razu zauważyła Choushirou oraz Koneko, którzy byli ranni. Najpierw dobiegła do chłopca i sprawdziła jego stan. Nic mu nie dolegało poza tym, że był poobijany. Jego stan był stabilny, dlatego szybko przeniosła się do Senju, której stan był krytyczny. Gdy podchodziła bliżej i zaobserwowała dwa paskudne cięcia na jej ciele, przyspieszyła i padła na kolana tuż obok niej.
- Koneko-san! - niemalże krzyknęła w panice.
Stan jej nowej koleżanki naprawdę był przerażający i dziewczyna nie mogła z tym nic zrobić. Wyciągnęła z torby bandaż, który rozwinęła niedbale i przyłożyła do ran, by zatamować krwawienie, ale cięcia były zbyt głębokie. Białe bandaże szybko nasiąkały krwią i zmieniały barwę na czerwone, Narumi zaczęła panikować. Spojrzała na Shigemiego, ale ten wciąż walczył, dlatego ona miała związane ręce. Ale przynajmniej była. Klęczała tam na ziemi, w jej oczach kumulowały się łzy, ale cały czas była towarzystwem dla biednej Koneko. Trzymała ją za rękę i modliła się, żeby wszystko było w porządku. Wiedziała, że Uchiha jest medykiem i z pewnością jej pomoże, dlatego musiała czekać. Musiała też wierzyć w swojego towarzysza. Wszyscy musieli w siebie wierzyć.

  Ukryty tekst

Koneko - rana ciężka: -40% szybkości, percepcji i siły

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Legenda:
- Narumi - wygląd
- Matka Narumi
- Ojciec Narumi
- Główny myśliwy
- Kapłan
- Choushirou
- Szarowłosy ninja - wygląd

[Shigemi]

---

---

Z każdą sekundą czułem, jak mój puls przyspiesza do granic możliwości. Sharingan śledził każdy, nawet najmniejszy ruch tego drania, a w mojej głowie kotłowała się mieszanina wściekłości i determinacji. Iluzje poszły w ruch niemal automatycznie, nie dawałem mu czasu na myślenie. Chciałem, żeby poczuł, jak ziemia usuwa mu się spod nóg, żeby w tej krótkiej chwili uwierzył, że jest skazany na porażkę. Ale wiedziałem, że to nie wystarczy. Wiedziałem, że to będzie tylko moment. I faktycznie, poradził sobie. Rozproszył genjutsu, zniszczył klony, sparował większość moich rzutów.Kiedy wybuch wyrwał się tuż przy nim, poczułem krótkie ukłucie satysfakcji, ale ono momentalnie ustąpiło miejsca gniewowi, gdy zobaczyłem, że ten człowiek nadal stoi. Nadal trzyma broń, nadal patrzy na mnie z tą cholerną pewnością siebie. Jego katana znów rozbłysła błękitem, a ja czułem, jak całe moje ciało napina się do ataku. Chakra no Mesu pulsowała w dłoniach, drżała, jakby sama chciała wbić się w jego ciało. Ruszyłem na niego. Ciosy padały szybko, stal zderzała się z moją chakrą w serii ułamków sekund. Wiedziałem, że jeśli zawaham się choć na moment, zapłacę za to krwią. A jednak, mimo skupienia, mimo gniewu, gdzieś w tle słyszałem inny dźwięk — oddech Koneko, urywany i coraz słabszy. Kiedy pojawiła się Narumi, kątem oka dostrzegłem jej sylwetkę i jej stan. Poturbowana, poraniona, ale żywa. I choć powinna była odpoczywać, rzuciła się do Koneko. Widok, jak trzyma jej rękę, jak jej bandaże momentalnie nasiąkają czerwienią, jak drżą jej dłonie… wbił się we mnie głębiej niż jakikolwiek cios tego szermierza. W mojej głowie powtarzało się tylko jedno: muszę skończyć tę walkę. Teraz. Nie później. Nie było już miejsca na finezję. Nie było miejsca na ostrożność. Był tylko cel, który musiałem zniszczyć, żeby mieć choć cień szansy uratować Koneko. I choć wiedziałem, że ten pojedynek może mnie kosztować wszystko, w tym momencie nie obchodziło mnie to w najmniejszym stopniu.

Usłyszałem wrzask Narumi i ocknąłem się z amoku, widziałem, płynniej, lepiej dokładniej, wziąłem głębszy oddech, chakra na moich rękach płynęła spokojnie, ale krew z Koneko leciała w zatrważających ilościach. Sięgnąłem do mojej torby na biodrze i wyciągnąłem z niej dwie pigułki z krwią oraz coś jeszcze , a następnie krzyczę:
-NARUMI ŁAP I PODAJ TO JEJ! - ciskam w nią dwiema pigułkami tak z uśrednioną siłą, aby trajektoria nie opadła, ale tak, żeby łatwo było jej je złapać. Następnie patrzę z powrotem na przeciwnika, widziałem go bardzo wyraźnie, coś się zmieniło, ale jeszcze nie wiedziałem co. Trzymaj się Kociaku... - westchnąłem głębiej, moja ręka, którą sięgnąłem po pigułki wyciągnąłem coś jeszcze. Była to bombka świetlna, oraz "anielskie włosie" - czyli odpowiednik żyłki, chakra na moich dłoniach przestaje płynąć, to był zły pomysł, straciłem głupio chakrę, a muszę walczyć inaczej. Korzystając z przyczajonej pozycji przeciwnika szybko przymocowuję "żyłkę" do kunaia, a następnie wyciągam trzy kolejne. Chciałem, aby dokładnie widział co robię, musiałem go złapać w pułapkę. Jeśli pozwolił mi dokończyć to ruszam w jego kierunku, biegiem, ale niezbyt szybkim i rzucam w niego tym kunaiem z przywiązaną żyłką, wycelowany jest ewidentnie w niego, na wysokości szyi, obserwuję jego ruchy i w momencie, gdy zobaczę, że on chce sparować mój atak kataną dorzucam drugim kunaiem, który ma zmienić trajektorię lotu tego pierwszego, tak aby żyłka owinęła się wokół katany przeciwnika, ale tylko raz, w międzyczasie rzucam kunai z bombką świetlną który jest wycelowany lekko powyżej jego głowy, jednak to nie wszystko. Trzeci kunai był rzucony od razu po tym z bombką i był wycelowany w kunai, który właśnie owijał się wokół jego katany, aby jeszcze raz zmienić jego trajektorię i zatrzymać jego ruch wokół ostrza i przywrócić go na tor tak, aby dalej leciał w jego szyję jednocześnie dociskając pojedynczą pentelkę, która dokręcała się wokół ostrza. W tym momencie, gdy przeciwnik najprawdopodobniej będzie próbować odbić mieczem lub zasłonić się drugą ręką aktywuję bombkę świetlną, jednocześnie mrużąc oczy, aby samemu się nie oślepić, ale aby go oślepić, ja szarpię mocno ręką drugą stronę żyłki, aby zablokować jego miecz lub spróbować go mu wyrwać z ręki, a następnie trzymając dwa trójkunaie w ręku ruszam frontalnie na niego i skracam dystans do niego, jednak jeszcze nie wyprowadzam ciosu, będę chciał kontrować.

Chakra: 53%

Nazwa

Sharingan: San Tomoe

Środkowy i ostatni powszechnie znany poziom Sharingana - powyżej niego sięgają już bardzo nieliczni. Na tej randze Uchiha staje się niezwykle niebezpiecznym przeciwnikiem. Po pierwsze, znacząco rośnie jego możliwość kopiowania jutsu. Nie tylko może on kopiować praktycznie wszystkie jutsu i wykonywać je jednocześnie z wrogiem - wygląda to tak, jakby czytał on w jego myślach. Miażdżąco rośnie jego percepcja, a na dodatek zyskuje on możliwość wejścia do umysłu Jinchuriki, a tym samym dowiedzenia się za czym stoi jego niezwykła siła.

Możliwości

• Widzenie i szacowanie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Rozpoznawanie genjutsu
• Wejście do umysłu Jinchuuriki - na krótki moment, możemy zobaczyć demona (więcej szczegółów w Notce 6)
• Odróżnianie klonów od oryginału - Klony rangi B w dół
• Bonus atrybutów - percepcja użytkownika rośnie o 60 punktów
• Kopiowanie technik - Można kopiować wszystkie widziane techniki (oprócz innych KG i Hijutsu) i wykonywać je w tym samym momencie co przeciwnik.
• Możliwość przełamania słabszych genjutsu - Przełamanie odbywa się tak samo jak przy pomocy Kai. Nie wymaga jednak złożonej pieczęci, a bonus do konsekwencji wynosi +50.

Wymagania Przebudzenie zgodnie z mechaniką klanu (w przypadku misji minimum A), dziedzina klanowa D, posiadanie Sharingan: Ichi Tomoe lub Sharingan: Ni Tomoe

Koszt E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie) (koszt x3 jeśli dziedzina klanowa nie jest rozwinięta na rangę B)

Nazwa

Hikō keiro

Ranga

B

Pieczęci

Brak

Zasięg

Zasięg rzutu zależy od samego użytkownika

Koszt

Brak

Dodatkowe

Percepcja powyżej 140 | Podczas wykonywania techniki: +30 Percepcji.

Opis Zaawansowana technika shurikenjutsu polegająca na zmienieniu trajektorii lecącej broni za pomocą innej broni. Trafiając w locie kunaia za pomocą innego, możliwym jest znacząca korekta lotu tego pierwszego, nawet o 90 stopni, tym samym kierując drugi w pożądanym kierunku. Broń może niespodziewanie całkowicie skręcić, co zaskoczy przeciwnika który właśnie wykonał unik i uważał się za bezpiecznego. W przeciwieństwie do techniki Sōshuriken no Jutsu, zmianie ulega nie tylko kierunek, ale i siła. Broń uderzona inną znacząco zwiększa swoją prędkość, dodatkowo nie potrzeba żyłki. Sama technika jest jednak znacznie trudniejsza do wykonania z uwagi na ogromne wyczucie niezbędne do odpowiedniego odbicia broni.

Nazwa

Chakra no Mesu

Ranga

B

Pieczęci

Tygrys → Koń → Królik

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 na turę)

Statystyki

Siła przeciwko ciału

160

Szybkość

Użytkownika

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika pokrywa dłonie użytkownika cienką warstwą chakry, formując dwa ostrza długości 10cm. Główną funkcją ostrzy jest wykorzystywanie ich przy operacjach medycznych. W przeciwieństwie do zwykłych skalpeli, Skalpel Chakry może rzeczywiście zrobić cięcie w ciele, nie tworząc otwartej rany, ograniczając ryzyko zakażenia. Dzięki temu możliwe jest wykonywanie nacięć wewnątrz mięśni albo organów bez konieczności rozcinania skóry.

Chakra no Mesu może być również użyty ofensywnie, choć wymaga to dużej precyzji, aby technika była skuteczna. Ze względu na ten wymóg, użycie Skalpela Chakry ofensywnie jest bardzo nietypowe, służąc głównie do przecinania tkanek mięśniowych i ścięgien, ograniczając zakres ruchowy oponenta. Technika jest niestety całkowicie nieskuteczna przeciwko materii nieorganicznej oraz innym technikom chakrowym.

Bonus

Od rangi S Iryōjutsu nie musimy składać pieczęci

  Ukryty tekst

[Koneko]

Narumi pojawiła się w moim polu widzenia jak przez mgłę. Najpierw usłyszałam jej przyspieszone kroki, potem zobaczyłam sylwetkę poruszającą się w moją stronę. Była poraniona, zmęczona, ale w jej ruchach wciąż było coś z determinacji. Przez chwilę myślałam, że to omamy, że z bólu tracę kontakt z rzeczywistością. Poczułam jej obecność dopiero wtedy, gdy uklękła obok mnie. Jej dłonie były ciepłe i drżały, kiedy dociskała materiał do moich ran. Czułam, jak bandaż szybko nasiąka, jak krew wsiąka w tkaninę, jak każdy oddech staje się coraz cięższy. Patrzyłam na nią i widziałam, że się boi. Nie musiała nic mówić. Strach malował się w jej oczach, w drobnych ruchach rąk, w tym, jak ściskała moją dłoń. A ja… ja czułam coś dziwnego. Może wdzięczność, że ktoś tu był, nawet jeśli nie mógł mnie uleczyć. Może ulgę, że nie umieram sama. Może złość na siebie, że doprowadziłam do tego stanu. Wiedziałam, że nic więcej nie mogła zrobić. Wiedziałam też, że jeśli Uchiha się nie pojawi, to ta scena może być moim ostatnim wspomnieniem. Więc zacisnęłam zęby, skupiłam się na jej twarzy i na tym, że jeszcze oddycham. Jeszcze walczę. Choćby tylko po to, żeby ona nie musiała puszczać mojej ręki.

Muszę mu pomóc, POMÓŻ mi złożyć tę pieczęć - westchnęłam i skurczyłam się, chcąc rękoma zatamować krew. Tylko tyle mogłam, dygocąc w strachu i krwi..., skupiłam się z całej siły ile mogłam, jednak zanim to zrobiłam, zobaczyłam jak Shigemi coś nam rzuca, przyjęłam od dziewczyny pigułki, tak, aby uzupełniły moje siły, połknęłam i skupiłam się na moim przeciwniku i wraz moją przyjaciółką złożyłam pieczęć, skupiona chakra powędrowała do miejsca, gdzie stał przeciwnik Shigemiego, jeśli planował cokolwiek zrobić to planuję go po prostu złapać i unieruchomić na tyle ile mogę, chciałam być użyteczna...

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Obojętność"
Wyprawa rangi B - Shigemi & Koneko
Kolejka 23/17+

W ogniu walki czerwone oczy Shigemiego zmieniły się. Nie była to zmiana diametralna, ale z pewnością odbije się na jego życiu i pozwoli mu osiągnąć jeszcze więcej. Już teraz był wprawnym wojownikiem, ale z nowymi umiejętnościami z pewnością zajdzie jeszcze dalej. Dwie łezki zaczęły się delikatnie poruszać, kąt między nimi zwiększył się, aż w końcu na tęczówkach pojawiła się dodatkowa łezka, teraz było ich łącznie trzy. Widoczność zmieniła się niemalże od razu, chłopak miał wrażenie, że czas wokół niego płynął jeszcze wolniej, niż zazwyczaj, a wszystkie ruchy jego oponenta zrobiły się wolniejsze. To była potęga Sharingana. Bohater od razu rozpoczął natarcie, a w jego zachowaniu zaobserwować można było wyjątkową precyzję, jakby jego oczy wpłynęły też na jego własne ruchy.
Najpierw zadbał o dziewczyny. Rzucił w ich stronę pigułki ze skrzepniętą krwią, które Narumi podała swojej koleżance. Zadziałały niemalże od razu, a w zasadzie jedna z nich, bowiem dwie podane sukcesywnie jedna po drugiej nie miały żadnej funkcjonalności. No ale mniejsza, ważne, że Senju odzyskała trochę sił i poczuła się nieco lepiej. Narumi cały czas trzymała jej rękę i wspierała ją. Wróćmy jednak do Uchihy. Rozpoczął swój plan i zaczął rzucać we wroga kunaiami, rozpoczynając swoją hiper-ultra-super złożoną kombinację, nad której zrozumieniem musiałby się pogłowić niejeden Mistrz Gry. Chłopak wykorzystał metalową linkę, technikę zmieniającą trajektorię lotu, a także notkę świetlną, aby osłabić oponenta i wpłynąć na jego ruchy. Miało to miejsce po krótkiej wymianie ciosów w zwarciu i zwiększeniu dystansu na jakieś kilka metrów. W ferworze potyczki użytkownik Sharingana dostrzegł, że jego przeciwnik zaczyna ciężko dyszeć i już na tym etapie ma problemy z poruszaniem się, najwidoczniej stracił dużo chakry i nadwerężał własny organizm, dając z siebie jak najwięcej. Nie zamierzał jednak odpuścić i cały czas kontrował nadciągające w jego stronę ataki, chcąc się im przeciwstawić. Metalowa żyłka została rozerwana na strzępki, gdy tylko miała się owinąć wokół pokrytej chakrą katany, próba użycia jej zakończyła się niepowodzeniem, co było do przewidzenia. Ostrza nadlatujące na wroga zostały sparowane, zaś ostatnie, które miało doczepioną notkę świetlną, wybuchło tuż przed jego twarzą, zmuszając go do zamknięcia oczu i zasłonienia ich wolną, lewą ręką. Niestety, światła było tak dużo, że również Shigemi musiał zamknąć oczy, jednakże znajdujące się najdalej dziewczyny przysłoniły je na krócej, a już po chwili razem łączyły dłonie w pieczęć, która była niezbędna do użycia klanowej zdolności Koneko. Współpraca na najwyższych obrotach.
- Dobrze. Oby to się udało! - potwierdziła tylko swój zamiar, zaciskając mocno pieczęć tuż po błysku światła.
Wróg stał w miejscu i dyszał ze zmęczenia, kiedy nagle drewniane pale wyrosły z ziemi pod nim i zaczęły go oplatać. Nie miał szans na unik. Nie miał sił na unik. Drewno owinęło się wokół jego ciała, on sam upuścił swoją katanę, która jeszcze po opadnięciu na podłoże świeciła się błękitną barwą. Szarowłosy ninja nie był w stanie się teraz ruszyć i był wystawiony Shigemiemu jak najznamienitszy posiłek na talerzu. Był jak na wyciągnięcie ręki, w dodatku bezbronny. Cały ten koszmar mógł się w końcu skończyć. Mężczyzna cały czas dyszał, a drewno trzymało go tak mocno za wszystkie kończyny, że nawet nie mógł się poruszać. Zaczął się też dusić, gdyż jeden z tworów zaciskał nawet pętlę na jego szyi. To naprawdę miało się lada moment zakończyć.

Koneko - rana ciężka: -40% szybkości, percepcji i siły

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Legenda:
- Narumi - wygląd
- Matka Narumi
- Ojciec Narumi
- Główny myśliwy
- Kapłan
- Choushirou
- Szarowłosy ninja - wygląd

[Shigemi]

---

---

Narumi zadziałała błyskawicznie, jakby sama czuła, że sekundy mogą zdecydować o wszystkim. Jedna pigułka trafiła tam, gdzie powinna, i prawie od razu zobaczyłem, jak twarz Senju odzyskuje odrobinę koloru. Była słaba, ale żywa. To wystarczyło, by w mojej głowie zapalił się sygnał: masz szansę, więc jej nie zmarnuj. Wróciłem do przeciwnika z pełnym skupieniem, czując w sobie narastającą mieszankę chłodnej kalkulacji i surowego gniewu. Metalowa linka poszła w ruch, ciasno owijała się w mojej wyobraźni wokół jego broni, ale katana otoczona chakrą była jak żywa — przecięła ją w sekundę. Ostrza posłałem natychmiast po tym, zmieniając ich trajektorię w locie tak, by zmusić go do reakcji. Wiedziałem, że nie trafię prosto, ale każdy ruch obronny odbierał mu energię. Kiedy ostatni pocisk z notką świetlną eksplodował przy jego twarzy, wyczułem moment słabości. Zacisnął powieki, osłonił oczy, a ja sam poczułem, jak oślepiający blask tnie powietrze. Na sekundę zamknąłem oczy, ale już wtedy wiedziałem, że ten krótki czas wystarczy. Dziewczyny, nawet w swoim stanie, zrozumiały plan. Widziałem kątem oka, jak ich dłonie splatają się w pieczęci. To nie była walka jednego wojownika. To była wspólna desperacja, skondensowana w kilku ruchach, które miały przesądzić o wyniku starcia.
Patrzyłem na niego, jakby czas nagle zwolnił. Słyszałem jego urywany oddech, widziałem, jak mięśnie drgają w bezsilnej walce przeciwko drewnianym więzom. Katana upadła na ziemię z brzękiem, a jej błękitny blask migotał jeszcze przez chwilę, zanim zgasł. Cała ta scena pachniała końcem. Końcem jego, końcem tego przeklętego starcia, końcem koszmaru, który ciągnął się od momentu, gdy wpadli do wioski. Był tuż przede mną, dosłownie na wyciągnięcie ręki. Mogłem to zakończyć jednym ruchem, jednym zdecydowanym ciosem. W głowie dudniły mi obrazy Koneko leżącej w kałuży własnej krwi, Choushirou zwiniętego z bólu, myśliwego, który ostatnim tchnieniem wzywał pomocy. Wszystko we mnie wrzeszczało, by skończyć to tu i teraz. Czułem narastającą falę gniewu, tak silną, że dłonie same zaciskały się w pięści. Ale obok tego gniewu czaiła się świadomość, że to nie jest zwykły bandyta. Że jeśli zdecyduję się na ten ostatni ruch, przekroczę granicę, zza której trudno będzie wrócić. Mimo to krok po kroku zbliżałem się do niego, czując, jak moje serce wali jak młot, a każdy oddech staje się cięższy. Patrzyłem mu prosto w oczy, chcąc, by wiedział, że przegrał. Że tutaj, w tej chwili, całkowicie stracił przewagę. To był moment, w którym nie liczyło się już nic poza tym, by dać tej wiosce i tym ludziom oddech. Jednak to nie była prawda, liczyło się tutaj coś jeszcze - zemsta. Czysta, paskudna zemsta. W jednej ręce trzymałem trójkunai, drugą natomiast sięgnąłem do sakwy i wyciągnąłem strzykawkę, którą jedną ręką zaciągnąłem powietrza w bardzo ostentacyjny sposób, tak aby to widział, chociaż istniała szansa, że mógł tego nie rozumieć. Z okrutnym wyrazem twarzy szedłem ku niemu mając na wyraźnie widoczną, kunai w jednej ręce miał mi pomóc przy ewentualnej obronie jakby coś wymyślił, aby w ochronie przed agonią mnie zaatakować, druga ręka z napełnioną do maksimum powietrzem strzykawką powędrowała w stronę jego żyły głównej szyjnej. Patrząc mu w oczy z upiornym wyrazem twarzy wstrzykuję mu pełną strzykawkę powietrza do krwioobiegu. Paskudna śmierć, dusisz się, mimo że możesz oddychać, jednak ten oddech nie przynosi ulgi tylko panikę i kolejny bezdech, kłucie w klatce piersiowej jest niemiłosierne i nie ustaje, aż nie wyzioniesz ducha w drgawkach i fekaliach:
-To nie jest za tych wieśniaków, tylko za to, że JĄ skrzywdziłeś. Za nich odrąbałbym Ci łeb Twoim mieczem i po sprawie... - wyszeptałem mu do ucha i ruszyłem w kierunku Koneko oczywiście zachowując w miarę ostrożność, podbiegam do Koneko i oglądam jej ranę, szukam miejsca, gdzie jest najgorzej, a następnie używam Chiyute no Jutsu. Wybieram tę technikę, mimo tego, że trwa dłużej to nie pozostawia widocznych blizn, a ona już dosyć się nacierpiała, w dodatku technika ta sama dezynfekuje rany.
-Narumi, chroń nas, nasze bezpieczeństwo, jest w Twoich rękach teraz. - powiedziałek kontynuując leczenie.

Chakra: 53% - 1% - 12%= 40%

Nazwa

Sharingan: San Tomoe

Środkowy i ostatni powszechnie znany poziom Sharingana - powyżej niego sięgają już bardzo nieliczni. Na tej randze Uchiha staje się niezwykle niebezpiecznym przeciwnikiem. Po pierwsze, znacząco rośnie jego możliwość kopiowania jutsu. Nie tylko może on kopiować praktycznie wszystkie jutsu i wykonywać je jednocześnie z wrogiem - wygląda to tak, jakby czytał on w jego myślach. Miażdżąco rośnie jego percepcja, a na dodatek zyskuje on możliwość wejścia do umysłu Jinchuriki, a tym samym dowiedzenia się za czym stoi jego niezwykła siła.

Możliwości

• Widzenie i szacowanie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Rozpoznawanie genjutsu
• Wejście do umysłu Jinchuuriki - na krótki moment, możemy zobaczyć demona (więcej szczegółów w Notce 6)
• Odróżnianie klonów od oryginału - Klony rangi B w dół
• Bonus atrybutów - percepcja użytkownika rośnie o 60 punktów
• Kopiowanie technik - Można kopiować wszystkie widziane techniki (oprócz innych KG i Hijutsu) i wykonywać je w tym samym momencie co przeciwnik.
• Możliwość przełamania słabszych genjutsu - Przełamanie odbywa się tak samo jak przy pomocy Kai. Nie wymaga jednak złożonej pieczęci, a bonus do konsekwencji wynosi +50.

Wymagania Przebudzenie zgodnie z mechaniką klanu (w przypadku misji minimum A), dziedzina klanowa D, posiadanie Sharingan: Ichi Tomoe lub Sharingan: Ni Tomoe

Koszt E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie) (koszt x3 jeśli dziedzina klanowa nie jest rozwinięta na rangę B)

Nazwa

Chiyute no Jutsu

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni | 2 metry (Iryōjutsu A)

Koszt Ranga D: B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (1/2 na turę)
Ranga C: B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 na turę)
Ranga B: B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 na turę)

Dodatkowe W przypadku leczenia samego siebie, technika działa rangę niżej i wymaga całkowitego skupienia.
Po zasklepianiu większych ran tą techniką pozostają blizny na ciele rannego.
Technika pozwala na leczenie statusów z technik żywiołowych - notka 2 w poście wprowadzającym.

Opis Podstawowa i najważniejsza technika w asortymencie każdego medycznego ninja. Użytkownik przykłada obydwie dłonie w okolice rany pacjenta i przesyła do niej swoją chakrę. Ta przyśpiesza naturalne właściwości regeneracyjne ciała, wymuszając zasklepianie się ran i naprawę naczyń krwionośnych. Trudność zabiegu zależy bezpośrednio od rodzaju rany - szarpane są trudniejsze do zaleczenia niż zwykłe cięcia, a wielkość ubytku ciała czy stopień narażenia na infekcję zwiększają trudność poprawnego wyleczenia. Skuteczność techniki zależy bezpośrednio od umiejętności, wiedzy medycznej użytkownika i ilości chakry w nią włożoną, przez co zaawansowani medycy są w stanie osiągnąć znacznie lepsze rezultaty niż nowicjusz:

Iryōjutsu D Technika jest w stanie wyleczyć pomniejsze rany i tamować krwawienie z mniejszych naczyń krwionośnych. W przypadku poważnych ran jest w stanie zmniejszyć krwawienie. Nadal zalecane jest korzystanie ze środków dezynfekujących i opatrunków. Proces jest też stosunkowo wolny. Leczenie ran lekkich trwa dwie tury.

Iryōjutsu C Medyk nie musi trzymać rąk na ranie, szczędząc bólu pacjentowi. Oprócz tego możliwości regeneracyjne nasilają się, możliwe jest tamowanie ran tętniczych i leczenie głębszych ran sięgających nawet do kości, a sam proces staje się szybszy. Odkażanie ran nie jest konieczne, ale jest zalecane. Leczenie ran lekkich trwa turę, a średnich dwie tury.

Iryōjutsu B Medyk może uleczyć głębokie rany, zasklepić rany tętnicze, złączyć ze sobą złamane kości, a nawet pozbyć się krwawień i drobnych uszkodzeń organów wewnętrznych. Wyleczona kość będzie osłabiona i ponowne jej uszkodzenie w krótkim czasie może skończyć się nie złamaniem, a pokruszeniem. Dodatkowo technika dezynfekuje ranę w trakcie regeneracji. Od tej rangi możliwe jest wykonywanie techniki jedną ręką. Leczenie ran lekkich trwa mniej niż turę, średnich turę, a ciężkich dwie tury.

Iryōjutsu A Pasywnie: Od tej rangi możliwe jest przesłanie medycznej chakry w formie cienkiego strumienia o długości maksymalnie 2m. Dzięki temu medyk nie musi stać bezpośrednio przy ofierze celem jej uleczenia. Nadal wymagane jest skupienie, a jednocześnie można stworzyć jeden taki strumień. Przesłanie medycznej chakry na odległość nie powoduje zwiększenia kosztów chakry i redukcji możliwości medycznych techniki.

  Ukryty tekst

[Koneko]

Czułam, jak ciało odmawia mi posłuszeństwa, a każdy mięsień drży z wysiłku. Technika, którą właśnie użyłam, wyssała ze mnie ostatnie resztki sił, a ból po ranach rozlewał się coraz głębiej, pulsując w rytmie przyspieszonego serca. Oddychałam płytko, czując, że świat wokół mnie staje się rozmazany, a kolory bledną. Skupiłam się tylko na tym, by utrzymać pieczęć jeszcze przez chwilę, wystarczająco długo, by drewno oplątało przeciwnika i odebrało mu możliwość ruchu. Kiedy jego katana opadła na ziemię, błękitny blask powoli gasł, a ja miałam wrażenie, że razem z nim gaśnie też moja świadomość. Kiedy Shigemi pojawił się obok unieruchomionego wroga i wstrzyknął mu coś, przez sekundę nie byłam pewna, czy dobrze widzę. Wiedziałam jednak, że to oznaczało koniec tej walki. Czułam, jak napięcie, które ściskało mi gardło i klatkę piersiową, zaczyna puszczać. A potem poczułam jego chakra, ciepłą i stabilną, jak strumień wiosennego słońca rozlewający się po ciele. Ból powoli stawał się mniej ostry, oddech łatwiejszy, a świadomość wracała. Uczucie ulgi ogarnęło mnie całkowicie, tak silne, że przez moment zapomniałam o tym, gdzie jestem. Wiedziałam tylko, że żyję i że mogę jeszcze wstać.
-Dziękuję, znowu przesadziłam... - westchnęłam tylko na tyle było mnie stać, a z moich oczu popłynęły łzy, bólu, złości, bezsilności oraz strachu, chociaż tego ostatniego coraz mniej, wiedziałam, że skoro on już tu jest to będzie dobrze. Może nie będzie idealnie, ale będzie lepiej. Skupiłam się na spokojnym cieple, które rozprzestrzeniało się po mnie i tym przyjemnym mrowieniu, mimo że dalej trzęsłam się i było mi zimno to moja dusza była dużo bardziej spokojna.

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Obojętność"
Wyprawa rangi B - Shigemi & Koneko
Kolejka 24/17+

Podany jak na tacy przeciwnik nie miał szans na dalszą walkę. Nie dość, że był skrępowany drewnem, to jeszcze dyszał ciężko na skutek wyczerpania. Eksploatował swój organizm i zbliżał się do własnej granicy, a chakra z jego ciała ulatywała z każdą następną zdolnością. Trochę ich dzisiaj zużył, najpierw na walkę z Senju, a potem na starcie z Uchihą, nawet nie zauważył, kiedy stracił jej tak energii, był wycieńczony. Shigemi dokończył to, co zaczął, a następnie pożegnał się z jegomościem w niekonwencjonalny sposób, pozostawiając go na pastwę losu. Szarowłosy tracił przytomność, ale też życie, będąc cały czas podtrzymywanym przez drewniane bale. Umierał powoli, a cały proces był bardzo bolesny, można go nawet określić bestialskim. Zapomnijmy o nim.
Gdy władający Sharinganem wojownik zbliżył się do Koneko, od razu rozpoczął leczenie. Medyczna zdolność była skuteczna nawet przy tak poważnych obrażeniach, a wcześniejsze zażycie pigułki ze skrzepniętą krwią na pewno ułatwiło cały proces i polepszyło od razu stan dziewczyny. Kiedy lekarz wykonywał swoją procedurę, wydał krótkie polecenie Narumi, by ta strzegła ich bezpieczeństwa i chroniła ich.
- Ale przed czym? Jesteśmy już bezpieczny. - jej zmęczona twarz ukazywała teraz szczery uśmiech.
Gdy się rozejrzeli, spostrzegli, że w okolicy nie ma już żadnych bandytów. Wszyscy albo uciekli, albo zostali dobici przed obrońców z Nagano. W całej osadzie roiło się od martwych, a także od rannych ciał. Zarówno mieszkańcy osady, jak i zbóje z różnych części prowincji odnieśli straty w tej batalii i choć ta niewielka osada na terenach Ryuzaku ucierpiała najbardziej, to jednak nic nie liczyło się dziś bardziej od zwycięstwa. Niektóre budynki były zniszczone, południowa brama zupełnie zrujnowana, palisada wymagała naprawy, a most na wschodzie odbudowy. Z pewnością śmierć wielu istnień łapała za serce, ale poświęcenie tych, którzy odeszli, nie pójdzie na marne, w końcu dzięki tym trzem ninją wieśniacy zdołali odeprzeć napad nieprzyjaciela. Nieprzyjaciela, który może nie przeważał ich liczebnością, ale z pewnością siłą, doświadczeniem w walce oraz doświadczeniem w używaniu chakry. Sama Narumi by sobie nie poradziła, ale z pomocą Shigemiego oraz Koneko udało jej się to zrobić. Właśnie dziś Nagano dokonało niemożliwego i obroniło się przed atakiem bandytów, a wszystko za sprawą współpracy, wiary oraz nadziei. Nie zapominajmy o tym, że w głównej mierze wszystko udało się dzięki Shigemiemu i jego przywódczym zdolnościom. Jasne, popełnił po drodze kilka błędów i w niektórych sytuacjach źle ocenił warunki, ale to właśnie dzięki jego zaangażowaniu i jego planowi sukces został osiągnięty. Niewielkim kosztem zresztą. To właśnie dzięki niemu mieszkańcy odważyli się użyć przedmiotów codziennego użytku do walki, a ich zapał wzniósł się na wyżyny. Ci, którzy byli w stanie stać o własnych siłach, błądzili po okolicy i rozglądali się, oceniając cały krajobraz. Sprawdzali, kto przeżył, a kto nie, a także upewniali się, czy na pewno nic im już nie zagraża. Widok może na pierwszy rzut oka był tragiczny ze względu na niosącą się wszędzie śmierć i panujące wokół zniszczenie, ale gdzieś między tym wszystkim tliły się płomienie nadziei i wdzięczności. Udało się.
- Shigemi-san, Koneko-san, dziękuję wam. - czerwonowłosa miała pewność, że jest już po wszystkim.
Nie mogła powstrzymać łez szczęścia. Cały czas trzymała rękę Senju i w tym momencie ścisnęła ją mocniej. Mogli odetchnąć z ulgą. To koniec.
Po kilku godzinach. Uzdrowienie Koneko trochę trwało, ale gdy dziewczyna poczuła się lepiej, zaczęli sprzątać całe to pobojowisko. Nawet, gdyby Uchiha chciał wyleczyć także Narumi, ta odmówiła i poprosiła, żeby najpierw zająć się cywilami. W pierwszej kolejności wskazywała tych, których jeszcze dało się uratować. Ludzie z kaplicy zostali wypuszczeni, rodziny rozeszły się, żeby zidentyfikować zwłoki. Choć w powietrzu słychać było lament i płacz nad bliskimi, to jednak coraz większa dawka nadziei unosiła się w powietrzu ze względu na wygraną bitwę. Nagano zwyciężyło. Parę dni zajmie odbudowa wszystkiego, ale w zaistniałych okolicznościach czas nie miał żadnego znaczenia. Liczył się sukces. Liczyło się bezpieczeństwo i zagrożenie, które prawdopodobnie zostało zażegnane. Raczej nikt nie będzie na tyle głupi, by ponownie porywać się z motyką na słońce i atakować osadę tak dobrze zorganizowaną.
- Może to niewiele, ale weźcie to. - na sam koniec w ramach wdzięczności wręczyła dwójce bohaterów torbę z różnymi dobrami.
W torbie było jedzenie, woda oraz jakieś smakołyki, którymi mogli się podzielić. Nie było tego wiele, ale z pewnością wystarczy, by wyrazić podziękowanie za wszystkie ich dotychczasowe działania. Mogli zostać w Nagano i odpocząć, bądź wrócić do swoich codziennych obowiązków. Mogli także pomóc w przywróceniu wioski do swojego poprzedniego stanu, wybór należał do nich. Na pewno nie musieli obawiać się bandytów.

Misja zakończona sukcesem!