[Event] Trybuny Południe

[Mikoto]

Pytając od możliwość zajęcia jednego z wolnych miejsc, Mikoto nie dostała odpowiedzi od ładnej Białowłosej, lecz od przystojnego Młodziana o dwukolorowych włosach, który uprzejmie wskazał jej jedno z nich. Uśmiechnęła się do niego i skłoniła przed nim głowę, by na koniec usiąść na ławce i oprzeć wielki wachlarz obok siebie. Szybko zrobiło się tłoczno, bo po chwili zjawił się jakiś wysoki mężczyzna, o dorodnych brwiach, którego wyraz twarzy mógł trochę odstraszać, oraz brązowowłosa dziewczyna. Jak się po chwili okazało, ekipa się znała, a przynajmniej ktoś był znajomym kogoś, więc Mikoto w tym momencie poczuła się dość obco i zrobiło jej się głupio, że wcisnęła się między towarzyszy. Chyba powinna zmienić miejsce. Nim jednak się na to zdobyła, Młodzian postanowił wszystkich przedstawić swojej brązowowłosej towarzyszce Sae i tak dowiedziała się, że to stworzenie przypominające liska, to Fenek, cokolwiek to znaczyło i miał na imię Tomoe, zaś jego panią jest Misae. Dopiero teraz Mikoto zobaczyła, że Białowłosa ma różne kolory tęczówek oczu, co robiło dość upiorne wrażenie. Olbrzymi mężczyzna został przedstawiony jako znajomy Misae, Souei. W pewnym momencie wskazano też na nią, więc wstała i ukłoniła się uprzejmie całemu towarzystwu.
- Witajcie, jestem Mikoto. - Przedstawiła się im i ponownie usiadła, opierając dłoń na swojej wielkiej broni. - Bardzo mi miło.
Młodzian przedstawił się jako Baji i formalności stało się zadość, a towarzystwo skupiło się na walkach, więc i Mikoto spojrzała na arenę Kana, gdy ten stworzył wielkiego, drewnianego smoka i puścił go do walki. Bestia robiła naprawdę piorunujące wrażenie i Mikoto podziwiała to z zapartym tchem. Jej wzrok na chwili zawisł też na samym Soueiu i na Tomoe, który siedział mu na kolanach. Musiała przyznać, że widok był dość kontrastowy. Mężczyzna o nieprzychylnym spojrzeniu i słodki lisek. W pewnym momencie usłyszała jednak, jak Baji dopinguje na głos także i Kana. Spojrzała więc na Młodziana z lekką mieszanką konsternacji.
- Oh, Ty też znasz Kana. - To nie było pytanie, tylko stwierdzenie. - Ja też trzymam za niego kciuki.
Może po walce powinna się z nim przywitać? Nie widzieli się chyba z ponad rok, jak nie więcej i nadal pamiętała zaproszenie w odwiedziny, gdyby zjawiła się w jego prowincji. Ciekawe czy od tamtego czasu udoskonalił swoje drzewka owocowe. Na samo to wspomnienie uśmiechnęła się lekko. Tak, to były dobre wspomniała, bo jeszcze wtedy miała towarzyszy...

[Souei]

Starał się mieć nieco bardziej podzielną uwagę, niż pierwszego dnia. Tym bardziej, że wokół zakręciło się nagle całkiem sporo ludzi, więc i wątków rozmowy pewnie zaraz namnoży się bez liku. Nie zamierzał jednak brać udziału w każdej wymianie zdań pomiędzy rozmawiającymi obok ludźmi, skupiając się bardziej na słuchaniu i ważeniu własnych słów. Nigdy jeszcze nie zdarzyło mu się chlapnąć przez przypadek czegoś, czego nie powinien ujawniać i miał zamiar podtrzymać tą dobrą passę. Na razie wyłapał tylko imiona należące do nowych twarzy, a wśród nich również swoje. Baji najwyraźniej był osobą, która z serdecznością traktuje wszystko co się rusza dookoła, więc postanowił być chyba spoiwem ogniw, które naszły go z różnych stron. Matsuda posłał mu jedynie spojrzenie spode łba, bo niezbyt lubił, gdy zwraca się na niego uwagę. Ostatecznie jednak nic się przecież nie stało. Samo imię było na tyle niewinne, że Pazur nie miał z tym problemu, więc czym prędzej po tej reakcji wrócił wzrokiem na arenę. Na jednej z nich w międzyczasie wyrósł sporych rozmiarów las, natomiast Kyoushi planował spopielić swojego przeciwnika, rzucając w jego kierunku kolejne ogniste jutsu. Bardzo interesujący był fakt, że białowłosy potrafi władać tyloma uwolnieniami żywiołów na wysokim poziomie. Nie wykazał jeszcze co prawda żadnej oryginalnej umiejętności, ale zamiast tego jego biegłość w opanowaniu trzech natur chakry była niezwykła sama w sobie.
Przysłuchując się rozmowom toczącym się obok, poświęcił również chwilę na zapoznanie się z inną walką, gdzie rzeczywiście szybko zarysowała się przewaga liczebna jednego z walczących. Walka nie została jednak przerwana, więc wszystko musiało toczyć się zgodnie z zasadami, co niejako potwierdziły słowa Misae. A więc do obserwacji doszła trzecia walka, bo Matsuda również był ciekawy wyjaśnienia tej zagadki.
Wtedy poczuł lekki ciężar wpadający mu z impetem na kolana. Obniżył wzrok z placów bojów wprost na smukły pyszczek i wilgotny nos Tomoe.
- Hmm...? Nie mam nic przy sobie. - Rozwiał szybko jego nadzieje, w sumie również ku swojemu niezadowoleniu, bo dopiero teraz zdał sobie sprawę, że nie zaopatrzył się w żadne przekąski, mimo że mógł. Na szczęście można było jeszcze naprawić ten błąd. Souei dźwignął się z siedzenia, na którym dopiero co usiadł, ale niezbyt gwałtownie, żeby nie zafundować liskowi przelotu dwa rzędy do przodu.
- Skoczymy po coś na ząb, jeśli nie masz nic przeciwko... - Niby nie powinna mieć, ale dla pewności zapytał Misae, czy może na chwilę odejść na bok w towarzystwie fenka. Hoyta chyba nie trzeba będzie zachęcać, lecz to też pozostawił jemu do decyzji. Jak by się jednak nie zorganizowali, na pewno się dogadają.

[Sae]

Sae co prawda nie znała Bajiego zbyt dobrze, lecz jego zachowanie i tak ją zaskoczyło. Uśmiechała się na jego interakcję z Misae, która wyraźnie zrobiła na nim przynajmniej tak duże wrażenie jak na niej samej. Cóż, nie mogła mu się dziwić. Pomachała ręką do Mikoto oraz Soueia, gdy padły ich imiona. Mężczyzna wyglądał dość groźnie, ale przynajmniej w tym momencie Sae nie miała się czego bać i zachowywała całkiem swobodnie. Niezależnie od swojego wyglądu nie mógł być złą osobą jeśli fenek usiadł mu na kolanach... zwierzęta podobno potrafiły to rozpoznać.

Gdy przywitaniom stało się zadość, rozpoczęły się walki nie pozostawiając czasu i okazji na czcze rozmowy. Sae to nie przeszkadzało, bo na arenie działo się naprawdę sporo. Jedynie Misae miała coś konkretnego do powiedzenia na temat zdolności Renkuro i szatynka miała zamiar posłuchać jej rady i obserwować bacznie jego zmagania. Jej priorytetem były jednak walki Kana oraz Kazumy. Na arenie tego pierwszego ogromny drewniany smok zdawał się być spowalniany przez chmarę czegoś czarnego... Sae z początku myślała, że jego przeciwniczką była kunoichi Aburame, lecz jej styl walki na to nie wskazywał. - Oczywiście, nie mają innego wyjścia - odpowiedziała na pytanie Bajiego nie odrywając wzroku od areny.

Sae może nie dysponowała takimi pokładami pewności siebie jak Kazuma, ale szczerze wierzyła w swoich krewnych. Uważała, że to jej obowiązek. Pokiwała głową z powagą na słowa Misae. - Są bardzo silni... w szczególności Kan-san - dodała szeptem. W końcu mogła mu się lepiej przyjrzeć bez obaw, że ją na tym przyłapie. Jego walka była bardzo emocjonująca dla widzów, ją samą jednak dość stresowała. Widać było, że toczy się na zupełnie innym poziomie. Drewniany smok? Nigdy nie słyszała o takiej technice, jej ojciec z pewnością jej nie znał. W tym momencie doszły do niej słowa wypowiedziane przez Mikoto i Sae natychmiast odwróciła się w jej stronę. Znała Kana? Skąd? - Gdzie mieliście okazję się poznać, Mikoto-san? - Miała nadzieję, że jej pytanie brzmiało dostatecznie obojętnie, choć bardzo chciała poznać na nie odpowiedź. Skoro znał tak piękną kobietę jak Mikoto to ona z pewnością nie miała się czym przejmować. Nie była również pewna, jak się z tym czuje, gdyż serce podpowiadało jej coś zupełnie innego niż rozum. Ostatecznie Sae oparła się z powrotem na swoim krześle mając wrażenie, jakby nagle opuściły ją wszystkie siły. Nie było jej przykro, lecz czuła się lekko zniechęcona. Obawiając się, że ktoś może to dostrzec postanowiła wziąć się w garść i zawtórować Bajiemu w dopingu.

W pewnym momencie arena pokryła się lasem i Sae zaparło dech... to było popisowe jutsu jej klanu, który znany był przecież z tego, że zalesił spory kawałek świata, a w tym prowincję, w której zamieszkiwali. Niestety przez drzewa trudno było dostrzec co działo się na arenie... gdy jednak drewniany smok został odrzucony przez sypką, czarną substancję, szatynka wydała z siebie cichy krzyk zakrywając usta. - To wygląda jak jakiś pył, albo piasek... nigdy nie widziałam takiej zdolności, ale wydaje się dobrą kontrą dla technik Senju... - Sae przerażało to jak potraktowany został smok i miała nadzieję, że Kan nie dopuści ten dziewczyny wystarczająco blisko, by mogła zranić w ten sposób jego samego. Nie chciała sobie nawet wyobrażać, jak wyglądałyby jego obrażenia i chyba nie mogłaby bezczynnie na to patrzeć.

Misae zwróciła też uwagę na walkę zawodnika o imieniu Kyoushi i Sae trudno było ją zignorować, gdyż działo się tam naprawdę sporo. Chłopak co rusz używał innego uwolnienia żywiołu i to na poziomie, któremu ona sama z pewnością jeszcze długo nie dorówna. Biorąc pod uwagę wszystko, czego się o białowłosej dowiedziała, wyglądało na to, że naprawdę potrafiła dobierać sobie znajomych. Renkuro, Kyoushi... i ten Souei, któremu chyba się nudziło. Sama również musiała odznaczać się wyjątkowymi umiejętnościami i Sae była naturalnie ciekawa przez fakt, że samym wyglądem przyciągała taką uwagę.

Walka Kazumy była zdecydowanie mniej widowiskowa... tak jak z resztą blondyn ją uprzedził. - Kusza... nigdy nie spotkałam tego w użyciu - skomentowała jego przeciwnika o imieniu Aki. Gdy chłopak wykonał ruch mający wystrzelić bełt w stronę Kazumy, ten zniknął z pola widzenia sprawiając, że Sae wstrzymała oddech. Trafienie, jakkolwiek mało prawdopodobne na takim dystansie mogło przecież zakończyć tą walkę nim się na dobre rozpoczęła.

[Baji]

Podobała mi się ta dziwna atmosfera na trybunie dzięki której tak łatwo nieznajomi stawali się znajomymi bo zapewne w innej sytuacji przeszlibyśmy wszyscy obok siebie nie zwracając większej uwagi na resztę. Nooo... może one by nie zwróciły na mnie bo ja bym zdecydowanie zauważył piękne panie czy zakapiorów ale pewnie nie podszedłbym zagadywać tylko przemknął gdzieś po cichutku zajmując się swoimi sprawami.
- Mam nadzieję, że nie będę musiał ale uznałem, że warto pomyśleć nad planem B. - odpowiedziałem może nie do końca zgodnie z prawdą ale jakoś nie bardzo chciałem przyznawać że złapałem się na promocję.
Gdy walki już się rozpoczęły i uwaga padła na początku w stronę walczących Renkuro oraz Nany, Misae dość szybko wyprowadziła mnie z błędu odnośnie możliwej pomyłki. Co prawda było to bardzo naciągane stwierdzenie z mojej strony i sam za bardzo w to nie wierzyłem ale teraz miałem przynajmniej pewność, że chodzi tu o zdolności kolejnych niesamowitych shinobich tego świata.
Jedyne co zaczynało mi przeszkadzać to fakt, że walki prowadzone były jednocześnie bo na kolejnych arenach zaczynało dziać się tyle, tak szybko że obserwowanie wszystkich zaczynało przekraczać moje możliwości. W odpowiedzi na dobre słowa o Kanie i Kazumie od Misae jeszcze raz się uśmiechnąłem. Misae-san musiała mieć racje skoro jej przyjacielem był Biały Płomień zwanym Kyoushi-san.
Facet był niesamowity, a przynajmniej tak wnioskowałem po tym co działo się na jego polu bitwy. Nie widziałem co prawda wyraźnie, a nawet nie bardzo coś widziałem ale efekty działań i właśnie ta szybkość sprawiały, że szczęka mi opadała. Dlatego wierzyłem, że Misae umie ocenić faktyczną siłę innych i dlatego gdy zobaczyłem walki Kana i Kazumy, choć bardziej Kana to oczy mało nie wyszły mi z orbit, a ciało całe wręcz drżało od podniecenia.
Słowa Sae w pierwszej chwili nawet do mnie nie docierały bo cała moja uwaga skupiła się na walczących. Kyoushi i Kan reprezentowali taki poziom, że nie szczędziłem gardła wiwatując gdy jakiś atak dochodził do celu bądź zawało mi się że sięgnie. Przeżywałem te walki dużo bardziej niż wczorajszego dnia. Jednak co by nie mówić wczoraj walczyli tylko jacyś obcy mi ludzie, a i te walki miały dużo mniejszą skalę niż teraz.
Za to w walce Kazumy choć nie było tylu fajerwerków to jednak wciąż była ciekawa tym bardziej, że jego przeciwnik korzystał z kuszy wobec czego reprezentował podobny styl walki co mój. Sae wyraźnie też to zaciekawiło.
- Kusze są rzadziej wykorzystywane ze względu na opóźnienia między wystrzałami względem łuków ale często strażnicy po nią sięgają bo ich siła jest znacznie większa. Tu wystarczy jeden celny bełt i walka dobiegnie końca z drugiej strony jeśli będzie szybki może wykorzystać lukę podczas przeładowywania... - pomyślałem na głos.

[Misae]

Odpowiedziała na jego słowa pogodnym śmiechem, po czym dodała.
-Tylko nie myśl zbyt głośno.. Kyoushi gotowy jest nawet wyskoczyć z areny i rozpocząć zapowiadany wczoraj pojedynek, niesiony swoim temperamentem - i nie. Wcale nie żartowała. To było bardzo w stylu Kjosza, aby nagle zacząć prowadzić dwie równoległe walki ni jak nie przejmując się swoim pierwotnym celem. Tak to jest jak żyło się i robiło kilka rzeczy na raz. Czasem to co było na początku istotne później traciło na wadze.
Wszyscy wyjątkowo sprawnie zajęli miejsca i przeszli do luźnych rozmów i cieszenia oczu pięknymi walkami. Souei spojrzał na małe stworzonko i skwitował jego błagalne oczęta krótkim wyrokiem. Brak jedzenia. Na chwilę skamieniał po tej wielce traumatycznej wiadomości, po czym spuścił nosek i swoje piękne uszka. To był dramat. Dramat odegrany w jednym akcie. Tą jedną odmowę Masuda złamał fenkowe serce, aż słychać było jak pęka niczym zrobione ze szkła! Ze szkła, które niezwykle sprawnie się poskładało, gdy tylko dotarła do niego resztka wypowiedzi. Momentalnie ożywił się, zeskakując na ziemię z niebywałą gracją - a przynajmniej w jego mniemaniu tak to wyglądało.
-Mądrego to i miło posłuchać! - powiedział Hoyt merdając ogonkiem. Wiedział, że jego kumpel go nie zawiedzie i nie wyprowadzi na manowce. Co prawda dał się już kiedyś tak oszukać, ale teraz wiedział gdzie jest Misae no nie? Chyba nigdzie się stąd nie wybierze? A z resztą. Nawet nie planował niczego do przodu. Jego żądne jedzenia brzusisko podjęło decyzję za resztę liska, który już wpatrywał się w Dobrodzieja z wyczekiwaniem. Skoro powiedział „Jeść” to teraz musiał spełnić groźbę.
Najbardziej otumaniona tym wszystkim była Yamanaka, która zdawała się być postawiona przed faktem dokonanym po rozmowie, której nawet nie słyszała. Ba! Po rozmowie, która nawet się nie odbyła - to były tylko krótkie spojrzenia, które wystarczyły by panowie się dogadli
-Eee? No… dobrze. Tylko się nie zgubcie, bo nie chcę całej osady przeszukiwać - rzuciła w końcu zbita z pantałyku. Widać było to po jej minie. Szybko jednak się otrząsnęła i mrugnęła do Masudy okiem. Z jednej strony żartowała, lecz z drugiej liczyła, że Souei wiedząc jak bardzo przeżyła ostatnią tęsknotę za uszatym przyjacielem nie zrobi niczego głupiego i nie narazi na szwank ich relacji.
Obserwowała co dzieje się na arenie z podziwem. To co reprezentowali sobą walczący było niezwykłym spektaklem, pokazującym jak bardzo zróżnicowane są sztuki, którymi się posługiwali. Jak miło było cieszyć oko tymi pokazami w tak doborowym towarzystwie, które zapragnęła lepiej poznać. W końcu mogli obserwować i rozmawiać, prawda? W rzeczywistości to tak proste nie było, bo musiała bardzo wytężyć swoje oczy by widzieć co dzieje się o jej przyjaciela na arenie, lecz było warto. Płomienny temperament, gorący wachlarz technik. Nic tylko podziwiać.
Na chwilę odwróciła wzrok od walczących i gdy rozmowa przeszła na niejakiego Kana, postanowiła zagadnąć szatynkę, aby pociągnęła temat. Młodzieniec miał niebywałe zdolności i chętnie usłyszałaby więcej na ten temat, a poza tym jak to było wspomniane chciała poznać lepiej resztę towarzyszy, a najlepszą strategią była choć wyrywkowa rozmowa z każdym z nich. Teraz traf padł na uroczą szatynkę.
-Dobrze się znacie, Sae-san? - zapytała pogodnym, jak to przystało na tą kunoichi, głosem.

[Mikoto]

Za dużo bodźców naraz. Zdecydowanie za dużo. Nie dość, że Mikoto starała się skupić na obecnym towarzystwie, z którym teraz siedziała, to jeszcze do tego dochodziły walki, które toczyły się jednocześnie na kilku arenach. Nie sposób było wszystkiego ogarnąć, dlatego też Mikoto skupiła się na swoim faworycie, czyli Kanie. Uważnie śledziła co tam się u niego dzieje, cały czas zerkając na ogromnego smoka z drewna. Tak, drewna. Wiedziała już co nieco o umiejętnościach, jakie reprezentował Klan Kana, dlatego też bez problemu mogła odnaleźć się w znajomym temacie i śledzić coraz ostrzejsze zmaganie o zwycięstwo. W międzyczasie jednak zagadnęła ją Sae, która wyraźnie zainteresowała się tym, że Mikoto znała również i jej znajomego. Czyżby pochodzili z tego samego Klanu? A może to rodzina?
- W Antai, jakiś ponad rok temu. - Odpowiedziała dziewczynie. - Spotkaliśmy się całkiem przypadkiem, gdy oboje trafiliśmy na świątynię w środku lasu. Jego drzewka owocowe zrobiły na mnie spore wrażenie.
Raczej nie zamierzała zdradzać większych szczegółów, a konkretniej że byli też tam inni, których ta dwójka zapewne nie znała, chociaż kto ich tam wie. Świat czasami okazuje się bardzo mały, tak jak teraz, kiedy usiadła akurat obok znajomych wspólnego znajomego. W sumie to nie warto było się nad tym rozwlekać, bo nie spędziła z Kanem zbyt wiele czasu, żeby wdawać się w szczegóły. Pierwsze wrażenie zrobił pozytywne, ze swoim sympatycznym usposobieniem i to się póki co liczyło. Mikoto zauważyła też, że rozmowie przysłuchuje się Misae, bo zapytała o Kana samą Sae. Wtedy też i Białowłosa spojrzała w stronę Brązowowłosej, ciekawa jej odpowiedzi. Kto by pomyślał, że będzie plotkować z dziewczynami o chłopaku. Czy na jednym się skończy? Może zdążą obgadać wszystkich na około?
W tym czasie Souei postanowił się oddalić, nie bardzo zainteresowany rozmowami, zupełnie jakby mu to przeszkadzało. No cóż, szkoda. Do tego postanowił zabrać słodkiego liska ze sobą. No ale została sama Misae, więc może od niej dowie się czegoś ciekawego o tym mężczyźnie o nieprzystępnej minie.
- Chyba spłoszyliśmy Twojego towarzysza. - Zwróciła się do Misae z niepocieszoną miną, gdy Souei się oddalił. - Nieśmiały, czy nie lubi obcych?
Była ciekawa, co tam w duszy grało Soueiowi, żeby wiedzieć na przyszłość, czy do niego zagaić, czy lepiej trzymać się z daleka. Takie rady zawsze były cenną lekcją na wszelki wypadek, dlatego skupiła się na odpowiedzi Misae, jednocześnie zerkając na arenę Kana i całe szczęście, bo właśnie walka dobiegła końca i ogłoszono zwycięzcę. Mikoto zaklaskała w dłonie, uśmiechając się.
- Oh, Kan wygrał! - Ucieszyła się. - Wspaniale!

[Souei]

Rozumiał niepewność Misae, bo widział co działo się z nią w Fugu ostatnim razem, gdy Tomoe na chwilę gdzieś przepadł. Z tego właśnie powodu nie zamierzał oddalać się z fenkiem bez słowa, choć gdyby miał zamiar zniknąć sam, zapewne tak właśnie by zrobił.
- Hmpf... - Mruknął tylko na jej odpowiedź z przelotnym uśmiechem. Wiedział, że dziewczyna nie przesadza, bo znalezienie go w tłumie byłoby dla niej dziecinnie łatwe. Tym bardziej, że Matsuda nie zamierzał oddalać się na drugi koniec stadionu.
Machnął na fenka, aby w takim razie poszedł w ślad za nim, po czym szybko rozejrzał się po trybunie, aby zlokalizować jakieś źródło przekąsek. Udało mu się to niemal od razu, więc zaczął iść w tamtym kierunku, przemykając pomiędzy widzami, którzy stali mu na drodze. Nie zamierzał przepychać się i usuwać przeszkód siłą, aby nikt nie nadepnął Hoyta plączącego się pod nogami. W końcu dostał się do sprzedawcy krążącego między rzędami siedzeń i zakupił:
- Jedno... nie... dwa razy yakitori. - Sypnął groszem tyle ile było trzeba i już po chwili mogli wracać na swoje miejsca z dwoma szaszłykami - po jednym w każdej dłoni. Nie było ich dosłownie kilka minut, ale wyglądało na to, że na arenie wiele się przez ten czas wydarzyło. Souei ściągnął zębami pierwszy kawałek mięsa jeszcze zanim usiadł, natomiast fenkowi zdjął kawałek z drugiej sztuki ręką i rzucił na pożarcie. To był dopiero początek uczty, ale niech Tomoe też coś ma z tej wycieczki do zimnego kraju.
- Huh... ale się porobiło... nawet nie próbuję zgadnąć. - Zagadnął znowu do Misae, dając jej znać, że jest już obok, gdyby była zaaferowana inną rozmową. Tak naprawdę można było uznać, że rzucił to w przestrzeń, ale wiedział dobrze, że i tak ma przynajmniej jednego, wpatrzonego w niego słuchacza, któremu zaraz rzucił kolejny kawałek mięcha. Tymczasem na polach walk rzeczywiście zaszły spore zmiany. Do drewnianego lasu, który wyrósł na jednej z aren dołączył drewniany smok, którego użycie zakończyło walkę. Na innej biegał ktoś z rozoranym bokiem, goniąc za niewidocznym przeciwnikiem. W walce, która przed chwilą wzbudziła emocje wśród ich małej grupki widać było rozrzucone po polu bitwy, jak się okazało, marionetki. Kyoushi natomiast z właściwym sobie uporem maniaka nie dawał nawet chwili wytchnienia swojemu przeciwnikowi, zasypując go kolejną serią technik. Póki co jednak, nie przynosiło to żadnego efektu.
Czekając na kolejny zwrot akcji w którejś potyczce, Souei przeniósł swoją uwagę na rozmowy toczące się tuż pod jego nosem. Były one jednak jeszcze bardziej nudne, niż ostatnia z walk, w której nie zadziało się jeszcze kompletnie nic. Po co więc włączać się do dyskusji o niczym? Zamiast strzępić język w czczej paplaninie, zajął się swoją porcją yakitori, słuchając tego co się mówi i oglądając to co się dzieje.

[Sae]

Rozmowa na trybunach na chwilę odwróciła uwagę Sae od toczących się walk, choć ta bardzo starała się ją podzielić i wyłapać wszystko, co działo się poniżej. Pokiwała powoli głową słysząc odpowiedź Mikoto. Nie była pewna, czego się właściwie spodziewała, ale prawda okazała się dość nudna... tylko czy Kan zgodziłby się z takim osądem? Nie wiele o nim wiedziała, ale z pewnością bardzo poważnie podchodził do treningów i misji. Po chwili padło pytanie Misae i na twarzy szatynki pojawił się ledwie dostrzegalny rumieniec, gdy zdała sobie sprawę, że nagle obie kobiety zainteresowały się tym tematem. - Nie... właściwie to prawie wcale - przyznała nieco apatycznie, choć fakt, że słowa te padły z niewielkim opóźnieniem wskazywał, że temat nie był jej całkowicie obojętny. - Pochodzimy tylko z tej samej prowincji...

Nagle odgłos wybuchu przerwał tok jej myśli, a zawtórował mu zwierzęcy skowyt... Jedna z postaci towarzyszących Renkuro leżała na ziemi w bezruchu, a jej uszkodzenia wskazywały, że nie była człowiekiem z krwi i kości... czym więc? Maszyną? Trudno było to stwierdzić, lecz jej nagość wywołała gwałtowną reakcję białowłosego chłopaka i Senju, która z szacunku do niej odwróciła wzrok miała wrażenie, że potyczka właśnie nabrała bardzo osobistego charakteru. Jeśli Nanie nie uda się utrzymać podobnego tempa to było całkiem prawdopodobne, że Renkuro i jego towarzysze rozniosą ją na strzępy... jeśli nie teraz to po turnieju. - Mam nadzieję, że uda im się rozwiązać ten konflikt na arenie, inaczej Nana-san do końca życia będzie się musiała oglądać za siebie...

Mowa ciała dziewczyny wskazywała na zdenerwowanie, lecz ich sprawcą był jeden z reprezentantów jej rodu. Walka Kazumy nie była jeszcze przesądzona, lecz kontynuowanie jej działało zdecydowanie na jego niekorzyść. Dopingowała go dalej pragnąc dodać mu sił w jedyny sposób, jaki potrafiła. - Martwią mnie obrażenia Kazumy-sana...

Nie to jednak przykuło uwagę znacznej części widzów, gdyż właśnie w tym momencie Kan wykańczał swoją przeciwniczkę. Przez powstały las widoczność była dość słaba, lecz chłopak nadal trzymał się na nogach, gdy jako zwycięzca odchodził w kierunku wyjścia z areny. Mikoto skomentowała wynik jego walki, a Sae gorliwie pokiwała głową przyłączając się do oklasków. Co prawda znała go tylko od kilku dni, lecz nigdy wcześniej nie wydawał jej się tak cool jak w tym momencie. Czy to naprawdę był poziom akoraito? Zgodnie ze słowami Kazumy nic nie wskazywało na to, by potrzebował jej wsparcia w lecznicy i pewnie niedługo pojawi się na trybunach. Sae czuła ukłucie winy nie ciesząc się wcale na ich ponowne spotkanie; absolutnie ją ono przerażało i musiała przyznać sama przed sobą, że była okropnym tchórzem.

[Baji]

W pierwszej chwili uznałem to jedynie za niewinny żarcik ze strony Misae, jednak kątem oka spoglądając na arenę na której toczył swój pojedynek mocarny Kyoushi zacząłem się zastanawiać czy nie było to również ostrzeżenie. W końcu po tym co zaprezentował sobą wczoraj mogłem spokojnie założyć że choć sympatyczny to brakuje mu kilku klepek. Pozytywny wariat do tego bardzo silny. Niebezpieczne połączenie.
- Hahahaha, masz rację. - odparłem przypominając sobie jak ostatnim razem wspomniałem, że na NASTĘPNYM turnieju chętnie bym się zmierzył co omal nie zakończyło się walką na trybunie.
Z takimi ludźmi naprawdę trzeba było uważnie dobierać słowa i w sumie zaczynałem trochę rozumieć milczącą postawę Soueia, a zarazem podziwiać Misae że mimo tej znajomości dalej jest w jednym kawałku.
Dalej panie zaczęły prowadzić między sobą konwersację w którą nie koniecznie chciałem ingerować bo walki odbywające się na arenie zaabsorbowały mnie praktycznie w całości. Jedynie resztką świadomości słuchałem odbywających się wokół mnie rozmów by w razie czego zdołać wyłapać gdyby ktoś zwracał się bezpośrednio do mnie.
- Niesamowite jest silniejszy niż wygląda. - zawtórowałem za Mikoto nie odwracając oczu od aren.
Zwycięstwo Kana było niesamowite mimo tego że nie dało się go obejrzeć w całości tak dobrze jak bym sobie tego życzył, w walce Kazumy choć dla większości wydawać się mogła nudna ja jednak również dostrzegałem bardzo ciekawe zdarzenie. Obserwowałem działania tego całego Akiego aby poznać jego taktykę, zrozumieć co chce osiągnąć i dlaczego.
Jednak częściowo odciągała mnie ciekawość w walce chłopca bawiącego się lalkami oraz zamaskowanej Nany która niewątpliwie była jedną z bardziej emocjonujących. Wybuchy, lasery skutecznie przyciągały wzrok, a walka Szatana zwanego Kyoushim? Tam nie wiele można było dostrzec chociaż zdawało się, że póki co biały szermierz nie mógł trafić swojego przeciwnika. Technika za techniką wyrastały znienacka jednak tamten jakby widział przyszłość praktycznie się teleportował.
- Turniej pokoju... - rzuciłem ironicznie pod nosem po słowach Sae gdy Renkuro wydał z siebie dźwięk podobny do tego który wydają stare baby gdy widzą że planujesz sięgnąć po ostatnią sztukę na promocji przed nimi. Z pokojem miało to tyle wspólnego co dzień z nocą.

[Misae]

Rozmowy toczyły się w najlepsze. Jedynie mrugnęła zawadiacko Baji’emu. Chyba wyłapał, że jej słowa nie były powiedziane nad wyrost i młodzieniec mógłby się faktycznie spodziewać takowego pojedynku. W międzyczasie lisek potuptał zadowolony wraz z nowym przyjacielem w stronę stoisk zupełnie jakby zapominając, że to z inną osobą o białych włosach przyszedł. Pokręciła tylko głową z dezaprobatą.
Z zainteresowaniem obserwowała reakcję Sae. Czyżby było coś na rzeczy w relacji jej i Kana? A może faktycznie jej słowa były prawdziwe? Kobieca intuicja, która raczej była cicho, gdy sprawy tyczyły się niej samej teraz dochodziła do głosu. Ciekawe ale i miłe. Takie pozytywne obrazki to coś czego brakowało na tym świecie.
Mikoto zagadnęła o Souei’u, a ta jedynie posłała jej pogodny uśmiech.
-Souei-san to nie typ gaduły, ale robi przepyszne jedzenie! - postanowiła przedstawić zalety brewki, o których nikt z obecnych nie mógł wiedzieć a były warte podkreślenia. Rozumiała skąd mogły wynikać takie wątpliwości co do zainteresowania spotkaniem przez Masudę, zdążyła jednak na tyle poznać tego wielkoluda, że to zachowanie nie wydawało się jej być jakieś niepokojące. Taki po prostu był. Zamiast to rozkminiać wolała skupić się na wygranej Kana, która jakby nie było była wyjątkowo widowiskowa.
-Wasz przyjaciel jest naprawdę utalentowany - przyznała z uznaniem w głosie. Co prawda jej reakcja nie była aż taka entuzjastyczna, ale dalej widać było, że zrobiło to na niej wrażenie.
W końcu wrócili oni - Souei i Tomoe, a wraz z nimi piękny zapach grilowanego jedzenia. Aż poczuła jak do ust napływa jej ślinka, gdy zaciągnęła się tym apetycznym aromatem
-Smacznie wygląda… - zagadnęła z miną typowej kobiety mówiącej mniej więcej „czy mogę?”. Było w jej spojrzeniu coś smutnego, że sama nie poszła po przekąski. Tomoe, który szedł cały czas wpatrzony swoimi ślepiamy w Masudę rzucił tylko wzrokiem po swojej pani doskonale wiedząc do czego zmierza to zachowanie.
-Pyszne, nie dla ciebie - odparł beznamiętnie po czum rzucił się na kawałek mięska podarowany przez białowłosego pochłaniając go w trybie ekspresowym -Bracie Souei’u, jesteś najlepszy. - podsumował szczęśliwy. Fenek nie potrzebował niczego więcej. Miał jedzenie i swoich ludzi. Jego miejsce na ziemi.
Misae spoważniała nieco gdy kolejny z ataków Kyoushi’ego zawiódł. Zagryzła wargę sfrustrowana. Jakim cudem ten Kaguya z taką łatwością unikał ataków? Nie rozumiała.
-Tak blisko, tak blisko… - szepnęła ni to do siebie to do mafiozy, nie wiedziała jak ze spostrzegawczością reszty, jednak w jego nie miała wątpliwości. Najpewniejszy rozmówca.
-Na pewno tak będzie - odparła pocieszająco do Sae, która zdawała się być mocno przejęta walką Renkuro i Nany. Posłała szatynce pocieszający, przelotny uśmiech. Chciała aby poczuła się nieco lepiej. Renkuro był wściekły, ale to co innego poza niezwykłymi zdolnościami lalkarza zasługiwało na pochwałę, a dokładnie to…
-Jest bardzo waleczna - skomentowała Nanę, która się nie poddawała i dawała z siebie wszystko i trzeba było to docenić oraz podkreślić, a nie miała łatwego zadania.

[Mikoto]

Przyglądając się uważniej Sae, można było dostrzec lekki rumieniec na policzkach, gdy Misae zapytała o to, czy dobrze zna Kana. Tak, kobieca intuicja zdecydowanie podpowiadała, że coś tu jest na rzeczy i Mikoto uśmiechnęła się do Brązowowłosej z sympatią. Jej odpowiedź nie była zbyt przekonująca, ale nawet jeśli znała go krótko, to było widać że zdążył przez ten czas wywrzeć na niej bardzo pozytywne wrażenie. Mikoto zerknęła w tym momencie porozumiewawczo na Misae, uśmiechając się przy tym, by następnie znowu zwrócić się do Sae.
- W takim razie koniecznie musisz go lepiej poznać. - Stwierdziła z przekonaniem. - Taki przystojny, sympatyczny i dobrze ułożony młodzieniec nie często się trafia, chociaż Baji dorównuje mu pod tym względem.
Tak, wcale nie zamierzała tego ostatniego mówić szeptem, wręcz przeciwnie. Zwyczajnie chciała sprawdzić reakcję Bajiego, który był w tym momencie tak zaaferowany walkami na arenie, że tylko niemrawo się odzywał. Zerknęła też na Misae, która odpowiedziała jej na pytanie o Soueia, na co Mikoto pokiwała głową. Rzeczywiście, nie wyglądał na gadułę i specjalnie towarzyskiego, no ale cóż. Natomiast informacja o tym, że robi świetne jedzenie, zrobiła na niej wrażenie.
- Oh, tego to bym się nie spodziewała. - Przyznała z uśmiechem. - No ale mimo ponurego usposobienia, musi być dobrym człowiekiem, skoro zwierzęta tak go lubią.
Po pewnej chwili Souei i Lisek pojawili się z powrotem, przynosząc zapach pieczonych szaszłyków. Widząc reakcję Misae, Mikoto parsknęła śmiechem. Ta kobieta była istną mistrzynią manipulacji, doskonale wiedzącą, jak wykorzystać sytuację na swoją korzyść. Pytanie tylko, czy Souei temu ulegnie. W sumie to Mikoto też miała kilka przekąsek, więc wyciągnęła z torby pudełeczko i otworzyła je, ukazując połowę zapełnioną tradycyjnym sushi, a połowę onigiri.
- Jeśli macie ochotę, częstujcie się. - Oznajmiła uprzejmie.
Wszyscy byli tak mocno zaaferowani pojedynkami, że rozmowa średnio się kleiła, no ale cóż zrobić. Uśmiechnęła się tylko pod nosem, gdy Baji mruknął z ironią coś o ''Turnieju Pokoju''. Tak, Mikoto miała takie same odczucia, a nawet bardziej radykalne, bo jak dla niej, takie walki w ogóle nie powinny się odbywać. Nie była zwolennikiem krzywdzenia się dla zabawy i ku uciesze tłumu, aby zdobyć sławę. Nie do tego ich szkolono, no ale większość uczestników, tak jak Hideaki, podlegała swojemu Liderowi i to on decydował o tym, jak wykorzystać swoich ninja. Ona, jako medyk, mogła tylko patrzeć na to wszystko z dezaprobatą.

[Kan Senju]

Ko przeszukaniu wzrokiem trybuny północnej, a następnie zachodniej przyszedł czas na południową. Kan miał nadzieję, że nie przegapił poszukiwanej przez niego Sae. Stał na samym szczycie rozglądając się, przez ten czas nawet nie skupiał się na walkach. Zresztą, w jedynej go interesującej na ten moment czyli Kazumy nie działo się nic interesującego, jego przeciwnika jak nie było tak wciąż nie ma. Kiedy już powoli tracił nadzieję, że znajdzie brązowowłosą na jego twarzy nagle pojawił się uśmiech. Dostrzegł ją siedzącą obok Bajiego, jak się wydawało z obecnej towarzystwie wśród grupy nieznanych mu ludzi. W związku, że pozostawał niezauważony mając pozycję za ich plecami do głowy przyszedł mu mały, niecny plan, który bez głębszego przemyślenia postanowił zrealizować. Spokojnym krokiem zmierzał w jej kierunku, a będąc coraz bliżej starał się jednocześnie być coraz cichszy. Gdy już się za nimi znalazł powoli, spokojnie przykucnął aby gdy już znalazł się na pozycji szybko dłońmi zasłonić jej oczy. Wraz z wykonaniem tego ruchu postanowił się odezwać.[
- Akuku! Już wróciłem!
Po tych słowach zabrał swoje ręce równie szybko jak się pojawiły, aby zadać oglądającej zawody dwójce znajomych z Shinrin pytanie.
- Podobała się walka? Dobry był widok z góry mimo lasu?
Następnie rozejrzał się po wszystkich tutaj zebranych, aż zobaczył Mikoto na której widok mało się nie wywrócił zaskoczony. Aby tego uniknąć musiał się podeprzeć z tyłu prawą ręką po czym zadał instynktownie pytania, które pojawiły się w jego głowie.
- Mikoto!? Co tutaj robisz? Też bierzesz udział w turnieju?
Ostatecznie nie chciał trafić przeciwko niej. Nie chodziło o to iż bał się jej umiejętności, aczkolwiek wolał nie sprawiać krzywdy swoim znajomym nawet jeśli był to pojedynek na arenie gdzie obie strony się na to godziły. No chyba, że miałby do czynienia z Kazumą. Temu akurat mógłby pokazać jak walczyłby w prawdziwej walce, aby trochę przytemperować jego pewność siebie.

[Souei]

Niestety, słodkie pierdzenie nie ustawało nawet na minutę. Ludzie obok niego toczyli rozmowę, która posuwała się do przodu jak mucha w smole, czyli pewnie niedługo stanie w miejscu i po prostu umrze. Matsuda jednak nie przejmował się tym, a nawet miał cichą nadzieję na to, że niedługo zapanuje wokół niego tylko stadionowy szum tła, zamiast tej paplaniny. Oczekiwanie na ten błogi moment postanowił umilić sobie jedzeniem zamówionych wcześniej przekąsek, jednocześnie co chwila podrzucając gdzieś niżej porcję mięsa z patyczka przeznaczonego dla Hoyta. Podobało mu się to, że jemu się podoba ich mała wyżerka, do której spróbowała wtrącić się Misae. Souei przez chwilę się zawahał, wymienił z fenkiem przelotne spojrzenie i poznał jego stanowisko w tej sprawie.
- No, są całkiem przyzwoite. Tamten facet ma ich pełno. - Wskazał kciukiem za siebie, pokazując jej kierunek, w którym powinna się udać, aby sama mogła się przekonać. Niestety, ale panowie nie mieli żadnych świętości jeśli chodzi o dzielenie się jedzeniem, nawet gdy w potrzebie znajdowała się znajoma dama. Oczywiście czym innym było przygotowanie żarcia w Fugu i serwowanie go gościom, a czym innym oddawanie komuś swojej porcji będąc na urlopie od kucharskich obowiązków. Po tej krótkiej wymianie zdań, Matsuda i Tomoe wrócili do pałaszowania swoich mięsnych kawałeczków, które niestety znikały dość szybko i niedługo się skończą.
W międzyczasie walka Kyoushiego nabierała rumieńców, ponieważ jego przeciwnik w końcu przestał uciekać po obrzeżach areny i zbliżył się do narwanego Sogeńczyka. Starli się nareszcie bezpośrednio i ku zdziwieniu Matsudy, nie była to jednostronna wymiana ciosów. Na ten widok zrezygnował na chwilę z oglądania walki marionetkarza, a skupił się w pełni na tym, co wydarzy się w starciu jego znajomego. To spotkanie prezentowało o wiele wyższy poziom umiejętności, co było zdecydowanie bliższe jego sercu, niż starcie nowicjuszy. Na chwilę nawet zastygł w podawaniu kolejnych kawałków yakitori, co mogłoby nieco zniecierpliwić Tomoe.
W międzyczasie dołączyła do nich kolejna osoba, której pojawienie się bardzo zaskoczyło Matsudę. Walka Kana zakończyła się dosłownie przed chwilą na oczach ich wszystkich, a ten już stał za plecami jednej z dziewczyn, które przed chwilą do niego wzdychały. Ale z niej szczęściara, a z niego chyba demon szybkości.

[Sae]

Znaczna większość czasu mijała ich piątce na oglądaniu zmagań uczestników turnieju i tylko od czasu do czasu udało się wtrącić kilka słów. Gdy ze strony Bajiego i Misae padły kolejne pochwaliły w kierunku Kana szatynka uśmiechnęła się do siebie z satysfakcją. Po kolejnych słowach Mikoto zaśmiała się jednak nieco nerwowo starając ukryć jakie zrobiły na niej wrażenie. Białowłosa kobieta miała rację, choćby szukała w chłopaku wad to nie potrafiła się ich dopatrzeć.

- Mam nadzieję, że wszyscy będziemy mieli okazję lepiej się poznać przed powrotem do domu - powiedziała uśmiechając się serdecznie do obu kobiet i tym samym, miała nadzieję, odwracając ich uwagę od tematu Kana. - Oraz oczywiście, że będziemy się czasem widywać z Baji-sanem, gdy już wrócimy. - Po ostatnich pięciu latach spędzonych poza Shinrin, Sae miała zamiar pozostać w prowincji i zacieśnić rodzinne więzy, które wcześniej zaniedbała. Z drugiej strony obawiała się, że czwórkę shinobi z Senju dzielilo zbyt wiele, by relacje takie miały rację przetrwać tą próbę. W przeciwieństwie do Bajiego była jednak bardziej optymistycznie nastawiona do całego przedsięwzięcia. - Turniej Pokoju jest mimo wszystko okazją, byśmy wszyscy nawiązali ze sobą lepsze stosunki. Chciałabym wierzyć, że tak jak inne wydarzenia tego typu przyczyni się on do zaprzestania kolejnych wojen pomiędzy rodami. Ostatecznie najbardziej cierpią przecież ci, których jako shinobi mamy chronić.

Sae nie miała w sobie wiele miłości dla rodu Uchiha, lecz podróżując przez Sogen widziały obrazy, które zrobiły na niej ogromne wrażenie. Już wcześniej nie lubiła wojen, w końcu straciła na jednej z nich swojego ukochanego brata, widząc jednak głód i spustoszenie jakie ta ostatnia wywarła na biednych, to poczucie tylko się w niej wzmogło. Oczywiście rozumiała, że działania czerwonookich niejako zmusiły Kaminari i Inuzuka do odwetu, lecz nadal miała nadzieję, że w przyszłości uda się uniknąć eskalacji konfliktu do poziomów otwartej wojny. Szczególnie, że zawsze może znaleźć się ktoś postronny, kto spróbuje ugrać coś na czyjejś krzywdzie jak ostatnim razem Cesarstwo. Ale… czy pozostali myśleli tak samo? Taki pacyfizm był przecież niepożądany u kunoichi. Całkiem możliwe, że nawet jeśli pozostali podzielali jej zdanie to nie odważą się okazać tego tak otwarcie. Zdając sobie sprawę z nietaktu jaki zapewne popełniła, Sae poczuła jak na jej policzki wkradł się rumieniec, tym razem skrępowana. Właśnie taką postawą przynosiła zawód swemu ojcu. Pragnęła czym prędzej zmienić temat i powracający z jedzeniem Souei stał się ku temu idealną przykrywką.

Spojrzała na mężczyznę przychylnie pomimo jego niechęci do dzielenia się jedzeniem. To nie jego wina, że tak wyglądał i ocenianie go w taki sposób byłoby nieuczciwe. - To prawda, wydaje się mieć świetną rękę do zwierząt, twój fenek bardzo za nim przepada - przyznała Sae z niekrytą zazdrością, gdyż zwierzak był istotnie bardzo uroczy. Może Sae również powinna nosić ze sobą własnoręcznie przygotowane jedzenie? Wszak nie chwaląc się, była całkiem niezłą kucharką. - Tomoe-chan, tak? Gdzie udało ci się znaleźć takie śliczne stworzenie, Misae-san? Nigdy nie widziałam ich w Prastarym Lesie...

- Wygląda wspaniale, Mikoto-san, ale w tym momencie nie byłabym chyba w stanie niczego przełknąć - przyznała i wskazała na walkę Kazumy. Nie tylko denerwowała się jego stanem zdrowia, ale widok takiej ilości krwi zwyczajnie nie budził w niej apetytu. Chciała, by to wszystko się już skończyło i by mogli wyjść gdzieś na porządny obiad. Same walki w całym tym przedsięwzięciu interesowały ją najmniej, lecz za nic nie przegapiłaby dzisiejszych. - Mam nadzieję, że pomiędzy walkami uda mi się zobaczyć resztę atrakcji przygotowanych na tę okazję. - Westchnęła. - Chłopcy lubią się bić, ale może uda mi się odciągnąć ich od turnieju choć na chwilę...

Dokładnie w tym momencie poczuła za sobą czyjąć obecność i wzdrygnęła się sięgając ręką w kierunku kabury. Gdy zasłonięto jej oczy była gotowa zareagować nie uważając, by tego typu żarty w takim miejscu były zabawne, lecz wtedy usłyszała głos Kana i zastygła w bezruchu. – Kan-san! – Zawołała na wydechu czując jak serce łomocze jej w klatce piersiowej. Oczywiście dlatego, że wcześniej ją tak przestraszył. Przyszło jej na myśl, by go za to zbesztać, ale nie chciała tego robić przy tych wszystkich ludziach… z resztą to była jej wina, że tak łatwo dała się podejść i starała się udawać, że od początku wiedziała, z kim ma do czynienia. Szczególnie, że chłopak nie wydawał się przesadnie z siebie zadowolony pomimo widowiskowo wygranej walki. – Mhm, nigdy nie widziałam takich technik... – przyznała. – Gratuluję zwycięstwa w pierwszej rundzie. – Obecność Mikoto również zwróciła jego uwagę, więc Sae zamilkła przysłuchując się ich wymianie zdań. Nie była w stanie stwierdzić, czy Kan cieszy się na widok białowłosej kobiety, lecz zdecydowanie zrobiła na nim wrażenie.

Nie będzie mnie do niedzieli, więc śmiało możecie mnie pominąć.

[Baji]

Dopiero po chwili zrozumiałem jakim hipokrytą byłem szydząc z nazwy turnieju samemu przybywając tu nie by rysować kredą po ulicach czy dla prowadzenia dyskusji o przyjaźni lecz właśnie dla tego widowiska jakim były walki na arenie. Starć pełnych bólu, krwi i nienawiści to właśnie oglądało mi się przyjemniej niż przykładowo walka Kazumy w której równie dobrze mogli by się pojedynkować w grze kamień, papier, nożyce... choć właściwie to wtedy była by nawet bardziej emocjonująca niż to co się tam rozgrywało.
Z początku nawet chciałem skupiać tam swoją uwagę by nie przegapić spektaklu, który mógł rozpocząć się w każdej chwili ale jednak pozostałe starcia sprawiły, że praktycznie zapomniałem o ich walce. Za to pojedynek Renkuro i Nany! Coś wspaniałego, choć niektóre zachowania białowłosego sprawiały że przechodził mnie nieprzyjemny dreszcz. Był niebezpieczny nie tylko ze względu na umiejętności ale nawet bardziej z powodu... szaleństwa? Bo kto normalny marnuje czas aby odziać swoją zabawkę pod warunkiem że to była faktycznie marionetka bo choć Nana dość szybko pokazała kim są nadprogramowi goście na arenie to jednak co do niektórych zaczynałem mieć wątpliwości.
Piękna... pomyślałem gdy maska przeciwniczki lalkarza zniknęła z jej twarzy, dyskretnie kątem oka spojrzałem po dziewczynach wokół mnie Czy takie turnieje zawsze ściągają tyle pięknych kobiet?
Wróciłem wzrokiem do areny i wtedy zorientowałem się że ten ułamek sekundy kosztował mi przegapienie wydarzeń na arenie z Kyoushi-sanem ponieważ kościany bicz znalazł się na jego plecach jednak ten nie wydarł się z bólu, był równie niesamowity co Kan gdy został trafiony w swojej walce. A może nawet bardziej? Ciężko było określić gdyż te walki działy się tak szybko, zacisnąłem mocniej kciuki Kyoushi-san....WYGRAJ!
Dokładnie chwilę po tej myśli moja podświadomość dała mi znać, że właśnie w rozmowie padło moje imię. Obróciłem głowę w kierunku Mikoto-san delikatnie się uśmiechając, to było miłe usłyszeć coś takiego z ust innej kobiety niż mamy, ciotek czy pani Rise. Tym bardziej z ust tak ślicznej kobiety.
- Hahaha, dziękuję za komplement Mikoto-san to wiele dla mnie znaczy tym bardziej gdy mówi to tak piękna kobieta. - odpowiedziałem odrywając się walk by następnie odpowiedzieć na słowa Sae - Również mam taką nadzieję, w razie gdyby ktoś był w okolicy prastarego lasu to zapraszam do herbaciarni pani Rise w Hayashimurze.
- Wyborne. - skomplementowałem kunszt kulinarny dziewczyny gdy poczęstowałem się jedzeniem bo w końcu siedziałem tu praktycznie odkąd można było wejść na obiekt dlatego trochę minęło odkąd coś jadłem - Ja bym się tam tak nie przejmował niektórzy walczą z gorszymi obrażeniami Sae-san, a jeśli przegra to chyba i tak dużo bardziej zaboli go duma niż to.
Gdy zjawił się Kan byłem nieco zaskoczony jak szybko pozbierał się po walce i dopchał się aż tutaj, choć może widownia ustępowała mu miejsca po walce za niezły spektakl jednak gdy padło pytanie o to jak się podobało nie bardzo chciałem się zdradzać, że walka była niesamowita. Jeszcze by się zaczął chwalić opowiadając całą strategię jaką miał zaplanowaną przez kolejny dzień.
- Cóż była niezła, dobrze że nie trafiłeś na kogoś pokroju tamtego - tu spojrzałem na paskudnego kaguje z którym mierzył się białowłosy szermierz Uchihów - Ale gratulację.
Może moje słowa mogły być uznane za lekką złośliwość to jednak ewidentnie dało się w nich wyczuć że to nie do końca są prawdziwe i że zwyczajnie nie chce przyznać się do tego jak fajna była to walka.