Zamożna Dzielnica

[Kyoushi]

• Za bardzo się nie pierdolił w tańcu wchodząc jak do siebie. Teraz tylko rozmyślał o tym jak podjąć się kolejnych prac, które na niego czekają, bo przecież o rozwój bać się nie musiał. Gdy tylko wpadnie na coś szalonego znów weźmie się za robotę i poćwiczy byczek. Tymczasem działy się jeszcze rzeczy u jego zleceniodawcy, bo dopiero zdążył sprzedać kod, który miał odblokować mechanizm. A raczej był jego pierwszą częścią, którą potrafili odnaleźć i pojąć. Dobra, pierwsza reakcja to niemal podskoki grubaska, który chciał rozwalić chyba ten pałac. Jednocześnie wprowadził kod, który przekazał mu białowłosy, nic specjalnego, ale urządzenie widać było działało jak należy. To krok w przód. Uśmiechnął się nieznacznie, wciąż nawet nie wyjmując dłoni z kieszeni.
  - Cóż, można powiedzieć, że nie oszczędzali mnie przeciwnicy jak widać. - oj sarkastycznie się bardzo zrobiło. Tymczasem człowiek od roboty naprowadzał co będzie dalej i czym dalej mogą się zająć, jednak wszystko powoli. Czerwonooki obserwował jak właściciel włości podaje mu mieszek z kasą, który chętnie odbiera. No cóż, nie robi się także za darmo i za głowy Senju, ale i za pitos. - Domyślam się, że w tym pałacu nie muszę pytać o łaźnie, skoro już mogę zagrzać miejsca? Pewnie, czemu nie. Chętnie dokończę co zacząłem, ale pierw jakiś relaks. - dodał, poprawiając futro przy karku. Nie dopytywał jeszcze o informacje na temat nowego zadania. Zajął się raczej tym by odpocząć przed trudniejszym jutrem na które musi wstać i będzie kolejny raz walczyć o dobro klanu Uchiha, wycinając dosłownie w pień drewniaków.

[Ario]

Kyoushi
Misja rangi B
1/45

Epizod Drugi: Architekt z lasu rodem

Previously on Shinobi Wars, the Kyoushi quest: Kyoushi zostaje odnaleziony przez dziwnego naukowca, który przedstawia się jako nieoficjalny pracownik Shirei-Kan rodu Uchiha. Dziwny jegomość informuje Kyoushiego o niejakim rozłamie w klanie Senju oraz o tym, żeby przechwycic dalekiego kuzyna ich Shirei-kana. Aby do niego dotrzeć, będą potrzebować trzech kodów, wymaganych do odszyfrowania wiadomości o położeniu kuzyna Senju. Kyoushi dostaje kartkę z informacją o przebywaniu pierwszej osoby z kodem - jednak na miejscu zamiast jednej osoby, spotyka dwie - bliźniaczki, które władają odmiennym kekkei genkai. Nasz bohater rozprawia się bez problemu z obiema i dowiaduje się jaki jest kod. Po całej akcji wraca do zleceniodawcy, gdzie ten poleca by Kyoushi odpoczął po misji...

Rano obudziło Cię krzątanie się po korytarzu bliżej nieoznakowanego obiektu. Co prawda gospodarz pozwolił Ci wypocząć, a nawet załatwił butelkę dobrego alkoholu na sen, która pomogła niemalże odrazu zalać smutki i trudy po wcześniejszym zadaniu (o ile jakieś miałeś). Teraz jednak wstałeś i siedziałeś w pokoju gościnnym, który był bardzo ładnie przystrojony. Coś Ci mówiło, że facet jest naprawdę kasiasty i ze względu na to co widzisz w jego domu, mogłeś dojść do wniosku, że facet nie żartował, tylko rzeczywiście pełni jakąś tam wysoką funkcję w klanie. Może pewnego dnia i Ty przestaniesz być zabijaką i osobą od zadań specjalnych oraz przejmiesz władzę w klanie? Kto wie, jakie Kyoushi miał aspiracje, jednak napewno byłby dobrym kandydatem. Przynajmniej według niektórych.

Drzwi od pokoju otworzyły się, a w nich stanął Twój znajomy naukowiec-ochotnik, wpuszczając do środka interesującą woń jakiegoś dania.
- Panie Kyoushi, zapraszam na śniadanie, przedyskutujemy dalsza część operacji. - powiedział dość miło, zostawiając Ci uchylone drzwi i oddalając się do jadalni.

Miałeś więc miły poranek, zapowiedź następnej przygody i okazję do przegryzienia czegoś przed drogą. Czego chcieć więcej?

[Kyoushi]

• Chłop był absorbowany bardziej od przeciętnego robotnika podczas zbiorów ryżu. Gdzie się nie pojawił tam ktoś miał do Sentokiego interes. Aktualnie, mimo swojej miernej rangi, którą posiadał w porównaniu do swojej siły był po prostu narzędziem prostego ludu i swojej Shirei-kan, której służył mimo tego, że często nakładała na niego potężne embarga. Te utrudnienia jednak nie mogły go powstrzymać, kroczącego mroczną ścieżką, która prowadziła go na szczyt.
  Obudziwszy się w zamożnej chacie możnowładcy, białowłosy został obudzony jakimiś niepokojącymi dźwiękami. Nie czekając ogarnął swoje cztery litery i wstał, trącając jeszcze pustą flaszkę, którą opędzlował jak Kaguya nakazała. Jedyne co mógł tamtego wieczoru zapić to to, że traci kolejny dzień na spanie zamiast na działanie. Spędzając kolejne minuty na oczekiwaniu zaczynał się nieco bardziej niecierpliwić, rozglądając dookoła. No bogato, ale po co to komu. Lepsza była piękna i solidna katana z kantaiskiej stali, aniżeli rzeczy, które mógł spalić w mgnieniu oka i cóż mu z tego?
  W końcu przybył typo, na którego czekał. A raczej było to tylko zaproszenie do wyjścia, z którego skrzętnie skorzystał z cynicznym uśmieszkiem na ustach, delikatnie się kłaniając samą głową. Ruszył w pogoń za typkiem do jadalni. Tam, rozsiadł się gdzieś niczym panicz i czekał na swoje jadło oraz szczegóły dzisiejszej operacji. Niewiele więcej mógł zrobić, ponieważ czekał na kolejne informacje i szczegóły dotyczące przyszłych wydarzeń.

[Ario]

Kyoushi
Misja rangi B
3/45 Chociaż miałeś wiele odpraw w życiu, ta mogłaby być najlepszą. Stół był iście elegancko zastawiony - miałeś kilka potraw, które mogłeś sobie zjeść, a także nawet już polane - nie wiedziałeś jakiego konkretnie alkoholu, ale zapraszający gest gospodarza namawiał, byś sam spróbował.
- Panie Kyoushi, przejdę do konkretów. - powiedział krótko.

Może to nawet i lepiej - po co owijać w bawełnę, jak można odrazu zdradzić na czym będzie polegać misja.
- Tym razem zapoluje Pan na ich głównego architekta. Sytuacja jest taka, że jak ten cały kuzyn Shirei-kana zabrał swoich zaufanych ludzi, to udało mu sie przekonać do przejścia jednego z najlepszych budowniczych ichsiejszego klanu. Ten sam człowiek uwierzył w misję, którą niesie nasz główny antagonista w tej historii. Budowniczy nazywa się Samiro, a więc on jest celem. - powiedział naukowiec.
- Problemem jest to, że potrafi on wznosić prawdziwe labirynty nafaszerowane pułapkami więc będzie Pan musiał nie dość, że go odnaleźć, to jeszcze pochwycić i ponownie wyciągnąć literkę, tudzież kod.

No więc tak się miała sytuacja. Twoim celem był jakiś uzdolniony drewniak, który słynął ze swoich budowli. Z jednej strony to dobrze - wiesz kogo się spodziewać, wiesz jakie ma zdolności. Jak masz jakies pytania, to warto je zadawać, bo potem będziesz zdany na siebie. Jak zawsze zresztą, ale wiesz co robić - nie jednego Senju już rozwaliłeś w swojej karierze.

[Kyoushi]

• On już od wstania z łóżka jarał się niezwykle. Wszystko wskazywało na to, że będzie mógł porobić kolejne ciekawe rzeczy, które zostały zlecone. Ciekaw był jak na to zapatrywały się wyższe instancje klanu, który przecież mocno go ograniczał. Będąc już przy stole czuł się elegancko. Delikatny kacyk nie dawał się we znaki, przyzwyczaił się do tego, że zaraz trzeba jeszcze spalić szluga po tłustym śniadaniu. Teraz był czas na konkrety, a by przy okazji zwalczyć swoją uciążliwość przechylił czarkę czegoś naprawdę lekkiego. Białowłosy przysłuchiwał się co ma ów jegomość do przekazania na temat misji, która została mu powierzona.
  - Samiro budowniczy. Ja mam chłopa z młotkiem i gwoździami ścigać? Przecież to jakiś leszcz, który nic nie wniesie... Aaahaaaaa. Pułapki powiadasz. No to jak już się wyspowiada to się go pozbędę tak jak tamtej gwiazdy. W końcu szkoda by ktoś na tyle niebezpieczny wciąż stąpał po tej ziemi. I to jeszcze w takim obrzydliwym klanie jak Senju. To teraz może podaj mi jakieś informacje gdzie mogę go znaleźć i gdzie go szukać. Jak wygląda? - powiedział wszystko co wiedział, jednocześnie wykonał ciekawy gest, ponieważ nie tylko jadł, ale przestał się pierdolić w jakiś tam nic nieznaczący savour vivre. Wyjął szluga z kieszeni swojego kruczoczarnego płaszcza, który miał powieszony na krześle za sobą i jak gdyby nigdy nic wsadził sobie w usta i odpalił. Niestety, jak wszyscy doskonale wiedzą, one kopciły jakby palił członkami klanu Senju w piecu. Niezwykle intensywnie i mocno, więc miał okazję zadymić tu wszystkich, jednocześnie podczas spożywania posiłku, popijania, wydupcył swojego nóżyska na stół, jedna na drugą. No już zgłupiał od tego fejmu całkiem.

[Ario]

Kyoushi
Misja rangi B
5/45 Może i odpiłeś faje w środku rozmowy, będąc goszczonym jak szinobijski księciunio, ale napewno nie spodziewałeś się reakcji grubaska, który na ten widok odetchnął z ulgą.
- O, Panie Kyoushi, uwielbiam sobie zapalić do śniadania. Dobrze się stało. - powiedział wstając i podchodząc do jednej ze szkatułek, z której wyjął fajkę z tytoniem. - Moja druga żona nienawidziła jak paliłem w domu, ale na szczęście nasze uczucie nie przetrwało zbyt długo...a ja teraz mogę robić co chcę. - wyspowiadał Ci się przed tym, jak dołączył do Ciebie pociągając z fajki i siadając ponownie przy stole.
- No dobrze, przejdźmy jeszcze raz przez to wszystko. Samiro jest bardzo pomysłowy, więc nie podchodziłbym do tego zadania zbyt... - tutaj na chwilę się zatrzymał, jakby szukał dobrego słowa, jednak finalnie przeszedł dalej.
- Zlokalizowaliśmy Samiro. Tym razem uda się Pan do, hehe, ula szerszeni, ponieważ forteca, którą postawił Samiro mieści się w Shinrin. Sam budowniczy poza tym, że odłączył się do odnogi, to pozostaje nadal w dobrych relacjach z Shirei Kanem Senju. Ich lider nie jest na tyle głupi, by puścić wolno tak uzdolnioną osobę, tak więc można powiedzieć, że Samiro jest po części...ich kontraktorem. - zleceniodawca zrobił sobie krótka przerwę, upijając łyk herbaty.
- Tak więc tu jest kilka zagrożeń. Po pierwsze tak jak mówię - siedziba Samiro znajduje się ukryta w lesie - konkretne wskazówki jak tam się dostać, są zapisane tutaj. - przekazał Ci ponownie zwinięty kawałek kartki.
- Po drugie wchodzisz na terytorium Senju. Wiesz co to znaczy. Nie możesz też wszystkiego spalić odrazu, bo nie chcemy tą misją prowokować żadnych zachowań. Musisz więc dostać się do środka, zdobyć kod, uciec i nikt nie może powiązać Cię z Uchiha. - dodał na koniec. - Ale przecież Pan sobie poradzi, nie?

[Kyoushi]

• Nie dupcył się w tańcu. Fajeczka wjechała jak słowo pańskie, którego nie dało się nie poczuć. Białowłosy się poczuwał do bezkarności w swoim klanie, robiąc o wiele więcej niż niektórzy mogliby przypuszczać. Widać było, że dzięi tej fajurze wpadł w łaski niejakiego grubasko-mościa. Ten był zachwycony odpaleniem śmierdziela, przez co odetchnął z ulgą. Nie był to widok jakiego mógłby się spodziewać, no ale cóż, nie będzie na to narzekał. Przynajmniej na to. Gość również zajarał, jednak z fajki ciągnąc buchy śmierdzuchy. Wspaniale się dobrali jak widać. Kompletnie niezainteresowany wytłumaczeniem, przytaknął tylko głową delikatnie i odpuścił, spoglądając w dym, który wypuszczał ustami ku górze, a było go mnogo. W końcu przeszli do konkretów.
  - Więc znamy jego imię? Kurwa trzeba było tak od razu, że mam się pakować w największe gówno! - zadowlony z uśmiechem i szlugiem w łapsku rozsiadł się, szeroko rozstawiwając nogi, jednocześnie z pozycji opartej przeszedł do oparcia się dłonią o kolana, z twarzą bliżej rozmówcy, jakby czekał na dalsze instrukcje. Jarał się jak pochodnia. - Świetnie! Więc to ktoś więcej niż jakiś pomiot, który tylko coś tam bazgroli, a raczej ktoś kto ma chody. Takiego celu szukałem! - no zajebiście był zadowolony, cóz tu dużo można rzec. On już widział to jak kiepuje niejakiemu Samiro szluga na czole, tworząc z niego swoją popielniczkę.
  - Ależ to same plusy! Kto normalny spodziewałby się ataku jednej osoby na jakąś strzeżoną siedzibę? Nikt mnie nie powiąże, bo nikt nie zakłada, że mogę pracować dla Uchiha. Ktoś taki jak ja nawet nie przypomina Uchiha. Znam to już i takie misje wykonywałem. Spokojna twoja otłuszczona brachu. - powiedziawszy, wyciągnął rękę do kartki z informacjami, które otrzymał by w tej chwili się z nimi zapoznać i dowiedzieć się nieco więcej na temat swojego celu i gdzie go szukać. Ale będzie gorąco, uhhh.

[Ario]

Kyoushi
Misja rangi B
7/45 Jak poranne burczenie w brzuchu po całodobowej libacji, wydałeś z siebie odgłos ekscytacji tym, co miało nadejść. Ty kontra jakiś budowniczy. Było czym się szczycić, ponieważ owy zawodnik podobno był istotny. Nic tylko iść, złapać, zlać, wyciągnąć informacje i zabić.

Sprawdziłeś kartkę, na której miałeś wytyczne co do tego, że z grubsza forteca znajduje się w jednym z zakątków lasu, do którego miałeś szczegółowe informacje jak się dostać. Dziwny obiekt miał być łatwy do odnalezienia, ze względu na jego zawiłą i masywną konstrukcję, tak więc o to nie powinieneś się raczej martwić.

- No Panie Kyoushi, to co, mogę liczyć, że zajmie się Pan problemem? Jakby coś było niejasne, proszę pytać - od tego, hehe, jestem. - dopingował Cię zleceniodawca, w zadowoleniu zaciągając się fajką. - Mam nadzieję, że jak już rozgryziemy tą całą zagadkę, to wtedy mam nadzieję, będziemy mogli się odprężyć w jakimś bardziej ekstrawaganckim miejscu. - dodał, zapowiadając wizję jakiejś mniejszej lub większej imprezy.

Dobra, masz już wszystko - to co, jak jeszcze chcesz gadać to gadaj, a jak nie to zapraszam na szlak do wyznaczonego lasu. Chyba, że coś jeszcze chcesz po drodze zrobić - to tam również możesz iść.

[Kyoushi]

• Kto by miał czas by się oglądać za siebie i rozpamiętywać spalony czy też zniszczony fort, las, cokolwiek innego. Na pewno nie szermierz z Sogen, dzierżący swoją trójkę niezawodnych mieczy. Widać było przywiązanie do tego oręża, gdzie korzystał z różnych rodzajów, a także długości swoich broni. W końcu jeden z nich niedawno złamał, jednocześnie otrzymał on drugi, niezwykły od samego Asahiego - pustynnego pogromcę. Nie mógł się także i nad tym rozwodzić, bo nie było nad czym - mimo, że kochał broń, a szczególnie miecze, katany i inne tego typu sprawy. W końcu prosty syn kowala, zakochany w swoim orężu panował nad nim w iście boski sposób.
  Powrót po opuszczeniu lasu zdawał się być dziecinnie prosty. W końcu nie spodziewał się, że ktokolwiek będzie w stanie go dogonić, jednocześnie aż takim ignorantem to nie był. Nie zamierzał spuścić z tonu, mimo że był już na ostrym finiszu, to znów ktoś go zaskoczył i nie był to nikt inny jak poprzednia banda luja dzieciaków, tym razem jednak bez psa, jak w niektórych momentach życia. No właśnie, znajomy kamień i jego znajomi, którzy otrzymali nie tęgie lanie, a kupę szmalu, którą mogli rozdysponować i zarobić krocie. Pamiętali szczodrego, ubranego w kruczą czerń o białym futrze przy karku shinobi o wielu ostrzach przy pasie. Byli nadzwyczaj mili, na co tylko się uśmiechnął sam zainteresowany.
  Pochylił się jednak w geście przyjaźni i odwzajemnienia przepuszczenia, jednocześnie idąc dalej w swoją stronę, po swoje wynagrodzenie i przekazanie dalszych informacji co do kodów, które pozyskał. Pojawił się on w końcu pod instytucją, z której misję rozpoczął. Gdy zbliżył się do drzwi, nawet nie unosił dłoni, tylko lekko zapukał rękojeścią miecza, trzymając dłoń przy pasku, jednocześnie wykonując ruch, który spowoduje obicie włazu do jamy grubsona.

[Ario]

Kyoushi
Misja rangi B
43/45 Twoja podróż minęła szybciej, ze względu na to, że nie musiałeś zbyt dużo czasu poświęcać na małolatów, którzy zaraz za Tobą zatrzymali jakichś kupców by pobrać opłaty za przejazd. Niestety, tym razem mieli mniej farta, bo dostali kilka rózg i ze dwa kopy, a po tym jak towarzystwo się rozpierzchło w obawie przed większym lańskiem, wkurwiony powoźnik krzyczał, że następnym razem powiesi ich za jaja i będą wisieć jak lampy...no cóż, widocznie na gówniaki to wystarczyło.

Nie mniej Twoja historia się kończyła właśnie tutaj. Gdy tylko zbliżyłeś się do domu zleceniodawcy, ten zachowywcony jakby czekał otworzył drzwi i zaprosił do środka.
- Panie Kyoushi! I jak i jak!? Udało się?! - powiedział dość głośno i ruchem ręki pokazał, że właśnie przygotował dobry obiad.
- Panie Kyoushi! Wszystko już gotowe, podgrzane, nawet załatwiłem dobry trunek... - chłop niebezpiecznie zbliżył się do Ciebie by wyszeptać. - ... później jakieś dziewczynki może wpadną, hehe.

Chłop wydawał się nie żartować, bo jak wszedłeś do środka mogłeś zaobserwować dodatkowo jakieś dziwne kadzidełka.
- To jak, jaki był kod? Opowiadaj Panie Kyoushi co się działo.

[Kyoushi]

• To był idealny czas na wypicie popołudniowej herbatki po cudownej pacyfikacji klanu Senju. Choćby to był tylko jeden, choćby był to dzieciak lub noworodek - o każdego Senju mniej tym lepiej na tym świecie. Nigdy nie zmieni swoich poglądów. No może zmieni, bo już nie raz to zrobił, ale to nie ważne. Na tę chwilę miał w głowie tylko eksterminację klanu władającego niezwykłym wręcz limitem krwi nazywanym Mokuton. Białowłosy był już za daleko by bronić dzieciaki, poza tym to nie był jego problem. Nie chciały inaczej - to dostaną po łbie, a jak dostaną to na pewno na następny raz się wzmocnią. Co cię nie zabije to cię wzmocni i tutaj to będzie idealnie współgrało. Warto było czasem klęknąć, by kolejnym razem kopać po twarzy leżącego. Szedł swoim tempem dalej i dalej...
  Będąc już przed chałupą, zdążył zapukać rękojeścią, a gospodarz zaprosił do środka. Białowłosy uśmiechnął się wymownie, by sięgnąć po chwili po skręta, którego miał przygotowanego po zwycięskiej bitwie, a raczej misji. W końcu mógł wejść w dialog z wesołym, zamożnym grubaskiem:
  - No aaajaaaaak. Pewnie, że się udało. Fort stanął w płomieniach, architekt nie żyje, prawdopodobnie jego truchło także spłonęło. Czy ja czuję obiad? - zapytał, przemieszczając się do kuchni, czy tam jadalni, delikatnie ręką odsuwając gospodarza, gdy tylko przysiadł już widział upragnione jadło i trunek, którym się częstował. Na wieść o kobietach lekkich obyczajów, wzniósł kanpai, jednak nie odzywał się. Seks go nie interesował. W sumie nawet nie wiedział jak to się robi, słyszał tylko gdzieś kiedyś hehe.
  - Kod to liczba 3. Nic poza tym. Resztę chyba powiedziałem. Strażnicy tylko widzieli, że coś się działo, a od tyłu niewiele mogli zauważyć. Mogą rozpoznawać moją twarz, chociaż myślę, że nie wpadłem im za bardzo w oko, a nawet gdyby, ciężko powiązać mnie z klanem Uchiha. To praktycznie irracjonalne, szczególnie, że nie przypominam klanowicza. - zakończył, jedząc spokojnie dalej i popijając. Uważał, że wykonał kawał zajebistej roboty. Jak zawsze.

[Ario]

Kyoushi, the zawodnik
Misja rangi B
45/45 Mężczyzna słuchał Twoich wyjaśnień zatracony niczym w najlepszej powieści. Chłop cmokał fajkę niczym najlepszą z kochanek i wypuszczał dym w takt Twoich słów. Na stole było ponownie wiele potraw, których grzech byłby nie spróbować, a więc i gospodarz zajadał i popijał sake.
- Aha...rozumiem. - przytakiwał jedynie co jakiś czas.

Dopiero gdy skończyłeś swoją opowieść, chłop podniósł się i przyniósł narzędzie dekodujące, które miało 3 główne tryby. Pierwszy z nich miał już ustawiony, więc zacząl kręcić drugim.
- Liczba trzy...tak, zgadza się!...~~ - krzyknął zadowolony, po czym odłożył przedmiot na swoje miejsce.
- No Panie Kyoushi. To został już ostatni z kodów do zdobycia. Mam nadzieję, że dziś sobie już odpuścimy i po prostu spędzimy miło czas przy strawie i napitku, a jutro wrócimy do rozmów. Jeżeli chodzi o wydarzenia w lesie - proszę się nie martwić. Wiem, że nie dopuściłby Pan do sytuacji, w której nasza pozycja byłaby zagrożona, a sam architekt nie był oficjalnie na rozkazach klanu Senju. Tak więc...lepiej o tym zapomnieć. - powiedział, polewając Ci trunek.

KONIEC

[Kyoushi]

• Białowłosy czuł ten wspaniały mood. W końcu nic nie musiał, niczego nie chciał. Wszystko zostało wykonane jak należy i nie zamierzał się zatrzymywać. Jak to mówią, PKS się nie zatrzymuje w odróżnieniu od PKP. A taki chciał być zawsze czerwonooki, nie zatrzymywać się gdy jest w potężnym gazie i mowa tu nie tylko o alkoholowych libacjach.
  Chociaż do tego też warto nawiązać, bo gdy kopcił dalej szluga przy stole, pałaszując i popijając nic mu tak naprawdę do życia nie trzeba było. Był niemal spełniony po doskonałej misji w jego wykonaniu. Schludnej i posprzątanej, no prawie. Obydwaj palyly i żarli. Facet po chwili zabrał maszynkę i odblokował kolejnym kodem, liczbą trzy, która okazała się słuszna. No, uśmiechnął się od ucha do ucha, mrugając uchem i przegryzając żarcie z otwartymi ustami, wskazując pałeczkami w stronę grubaska. Style. Wysłuchawszy po chwili mógł odpowiedzieć z pełnymi ustami oczywiście:
  - Ta? Ostatni? Zayebiście. To poczeka, bo jeszcze mam sprawę w Shigashi do załatwienia, zbliża się termin mojej wizyty tam. No to elegancko, nie zamierzałem się nawet przejmować. Dokończę i spadam, co? - powiedziawszy jeszcze popatrzył na swojego szefo, który rozdawał hajs i karty co do misji by ocenić czy pasuje mu taka rzeczywistość jaką przedstawił mu białowłosy szermierz, który gdy tylko skończył, nie zasuwał nawet krzesła, ściągnął ostatniego bucha ze swojego skręciaka i w talerzu zgasił. Miał srogo wyjebane. Pożegnał się kulturalnie ruchem ręki i uciekł, kierując się w okolice centrum Sogen, musiał wrócić do domu odpocząć i może się przespać w swoim łóżku bez alkoholu albo się napierdolić fest, jeszcze nie zdecydował.

z/t

[Nana]

Nana trafiła do tej dzielnicy całkiem przypadkiem. Planowała opuścić wioskę i udać się w stronę muru. Nigdy więcej nie odwracać się za siebie. Takie były jej zamiary, zamiast tego po raz enty zgubiła się w Kotei i trafiła do zamożnej dzielnicy wioski. Nic tutaj po niej, przecież kasy dużo nie posiadała. Niestety zresztą. Tak czy owak nie miała wyjścia, szła przed siebie spoglądając na otwarte sklepiki. Ceny niestety były tak wygórowane, że tylko wzdychała poirytowana. Przydałby się jej nowy outfit. W białym kimonie z futrem strasznie odstawała od innych mieszkańców wioski, a przecież chciała wtopić się w tłum. Ciemne włosy i oczy oraz blada cera były tutaj czymś normalnym, wyglądała jak wszyscy inni Uchiha, ale strój miała jak z innej wyspy, dosłownie. Pasowała do mroźnego klimatu Hyuo. Ciężko było jej się pożegnać z tym kimonem. Dostała je od swojego senseia, jeszcze zanim zniknął bez śladu. Była to pamiątka z tych dobrych czasów, kiedy ktoś nad nią czuwał i kiedy nie musiała radziś sobie tylko sama. Wiedziała jednak, że te czasy nigdy już nie wrócą. Nie było jej z tego powodu przykro, Nana rzadko kiedy marudziła na temat swojej przeszłości, chociaż miała na co narzekać. Wręcz przeciwnie, była bardzo skupiona na swoich celach i przyszłości. Tak czy tak szwendała się zastanawiając czy rzeczywiście nie pozbyć się ukochanego kimona na coś bardziej nowoczesnego i praktycznego. Ah te decyzje.

[Sashiko]

Szybko i skutecznie
Misja D: 1/15
Nana Kōtei zdecydowanie nie będziesz wspominać jako miejsca, w którym przemieszczasz się z punktu A do punktu B jak po sznurku, wiedząc skąd i dokąd dokładnie zmierzasz. Tym razem wiatry Wietrznych Równin przywiały Cię do Zamożnej Dzielnicy, w której nie miałaś żadnego interesu. Rozmyślałaś o tym, co dla kobiety było typowe - żeby ładnie wyglądać. Nie to, żeby było to ich jedyne zajęcie - po prostu co do zasady panie myślą o tym częściej od przedstawicieli drugiej płci. Biały kożuch? Kimono? Jak połączyć grację i elegancję z funkcjonalnością i wygodą, która była przecież tak ważna dla kunoichi? Moda z Hyuo mogła stanowić faux pas w Sogen, z drugiej strony, kobieta zmienną jest - i może najdzie Cię ochota, żeby wrócić w mroźne rejony, które gwarantowały Ci spokój?
Z zamyślenia wyrwał Cię kobiecy głos.
- Hej, dziewczyno, chcesz zarobić? - kiedy odruchowo skierowałaś głowę w prawo, skąd dochodził, zauważyłaś kobietę siedzącą w bramie ogrodzonego, bardzo dobrze wyglądającego domostwa. Była młoda, choć pewnie o dekadę starsza od Ciebie, szczupła i w ogólności całkiem urodziwa, o kruczoczarnych włosach. Co dziwne, kobieta była odziana w szlafrok, czyli stój, który w żadnym wypadku nie nadawał się do tego, żeby (szczególnie w tym zakątku świata) kobieta pokazywała się w nim publicznie i to jeszcze sama. Wyglądała na lekko roztrzęsioną, a jej głos się łamał. Z jej twarzy nie byłaś jednak poza tym w stanie wyczytać żadnych emocji.