Opis Kai to jedna z podstawowych technik shinobi, często niedoceniania - i niesłusznie. Jutsu to polega na chwilowym odcięciu dopływu chakry do mózgu, dzięki czemu jakiekolwiek impulsy - również te narzucone zewnętrznie - przestają działać. Efektem tego jest uwolnienie użytkownika z dużej ilości prostszych technik genjutsu. Niestety, te silniejsze dalej będą na nas oddziaływać i trzeba je dezaktywować innym sposobem.
Krótki wygląd: - czarne włosy, ciemne oczy - wyraźnie zarysowana szczęka, ostre rysy twarzy - delikatne blizny na przedramionach i rękach - przeciętny wzrost, docięta sylwetka
Widoczny ekwipunek: - ochraniacz na czoło z emblematem klanu - skórzana kamizelka shinobi - kabury na broń na lewym i prawym biodrze - torba z ekwipunkiem na lewym pośladku - lekka zbroja
Zgodnie z jego przewidywaniami, niepotrzebne było asekuracyjne zagranie - ostrza które posłał w kierunku klona, trafiły w cel. Jakby tego było mało to i Anzou dołożył swoją cegiełkę, wspólnie z Azumą skutecznie pozbywając się zagrożenia, przez które musiał się cofnąć aż pod ścianę budynku. Teraz chłopcy znajdowali się dość blisko siebie, a Anzou miał na dodatek dostęp do kunai, które leżały w kałuży przed nim. Jeżeli nie miał broni, mógł z nich swobodnie skorzystać. Zniszczony klon nie był jedynym zagrożeniem z którym się jeszcze musieli zmierzyć. Mimo, że ptaki wystraszone hałasami już odleciały, to wciąż pozostawała para, która przyczyniła się do wszystkich tych zniszczeń. Mężczyzna - Eiji, zapłacił już za to niemałą cenę, doznając dotkliwego paraliżu z którego dopiero co się ocknął Z kolei kobieta, wciąż tkwiła w nałożonym na nią koszmarze. Nieświadoma do końca tego co się dzieje, zakończyła katusze dopiero, gdy Eiji wyciągnął ją z iluzji Azumy. Cały proces przelania chakry poprzez dotyk, wykonywał bardzo powoli - najwyraźniej nie chcąc narazić się na podejrzenia, że chce uczynić ponownie dzieciom czegoś niegodziwego. Azuma widząc jak kobieta - dopiero co wyciągnięta z genjutsu - natychmiast podrywa się do walki, automatycznie się spiął, gotowy do przeprowadzenia kontrataku. Nie musiał jednak wykonywać żądnego gestu. Jego dłoń - wciąż znajdująca się przy prawej kaburze, pozostała niewzruszona. To mężczyzna, Eiji - jej towarzysz, uspokoił ją. Jego słowa sugerowały, że rzeczywiście, mogli liczyć na zakończenie tej nierównej walki. - Na waszym miejscu nie traciłbym czasu - rzucił w ich kierunku, po raz kolejny wyrażając głośno szansy jaką dostawali. Ta dwójka zdążyła zaprezentować, że posiada zdecydowanie większe zdolności w sztuce ninpou od niego samego, a biorąc pod uwagę stan w jakim się znajdował, wolał odłożyć ryzyko kontynuowania walki do minimum. O tym głośno jeszcze nie mówił, ale zarówno Anzou jak i Azuma znali ich wygląd. Po ich odejściu wystarczyło udać się do najbliższego posterunku i złożyć wyjaśnienia. Używając Henge no Jutsu, mogli również przybrać ich wygląd, aby jeszcze dokładniej oddać, z kim mieli do czynienia. Była jeszcze jedno wyjście - alternatywne. - Anzou-kun, udasz się do środka i powiadomisz Panią Shiemi co się wydarzyło? To ją zainteresuje - wyszeptał w stronę kolegi, mówiąc na tyle cicho, by nie usłyszeli go tamci. Zarówno Hana jak i Eiji, nie wiedzieli że w środku znajdują się jeszcze dwie osoby. Shiemi, która nie była tak wyczerpana jak oni, a zawse poruszała się szybko i zwinnie, mogła wykorzystać swój atut zaskoczenia i ich śledzić. Ptaków, których już tu nie było, niestety nie mogli wykorzystać. Gdyby schwytali chociaż jednego... Mogliby po nici do kłębka dotrzeć i do tej dwójki, ale w takiej sytuacji, musieli szukać alternatywnych rozwiązań. Biorąc pod uwagę to, że mężczyzna jeszcze nie doszedł do siebie w pełni, ich ucieczka mogła być zdecydowanie wolniejsza od tego jakby chcieli, aby wyglądała. Pomimo jednak takiego wyobrażenia, Azuma zachowywał spokój i rozwagę, w dalszym ciągu sharinganem obserwujac ich zachowanie jak i przepływ chakry. Gdyby tylko się ośmielili....
Widoczny ekwipunek: - odznaka Ninja, zawieszona na szyi - Kabura na lewym i prawym udzie - plecak - blaszane rękawiczki - opaski na dwóch przedramionach - kamizelka Shinobi pod płaszczem
Młody Kaminari był pod ogromnym wrażeniem jakie możliwości daje sam Sharingan. Azuma musiał postrzegać świat kompletnie inaczej, wolniej, przez co mógł unikać każdego ataku wycelowanego w jego stronę, do tego te techniki... Robi wrażenie. Anzou dobrze trafił. Początkowo to on miał inicjatywę i chciał chronić pozostałych, jednak z czasem, gdy arsenał technik się po prostu wyczerpał to właśnie młody Uchiha uratował mu skórę. Sharingan i jego psychologiczna strona sprawiła, że przeciwnik najzwyczajniej w świecie skapitulował, chyba skapitulował. Anzou przetarł swoje czoło, po którym spływał pot. W trakcie całej akcji nawet tego nie czuł, jednak teraz, gdy powoli opadał kurz po bitwie zaczął widzieć wszystko inaczej. Sprawa ptaków nie została rozwiązana w żaden sposób. Czy para była odpowiedzialna za atak ptaków i została przyłapana na gorącym uczynku? A może za tym stał ktoś zupełnie inny? To w chwili obecnej jedna, wielka tajemnica. Młody Kaminari usłyszał słowa Azumy i skinął mu głową dając do zrozumienia, że zrobi to, o co prosi. Anzou obserwując bacznie każdy ruch pozostałej dwójki wszedł do środka mieszkania i postanowił odnaleźć zarówno Panią Shimei jak i właściciela domu. Nie chciał krzyczeć, wolał polegać na swoim zmyśle słuchu, czy też wzroku. Szukał ewentualnych śladów, w końcu mężczyzna krwawił, a w przypływie emocji pani Shimei mogła nie zatrzeć śladów. Wydawałoby się to całkiem logiczne. Gdyby Anzou udało się odnaleźć ukrywającą się dwójkę zda relację z całego zajścia. Znając temperament kobiety podekscytuje się wszystkim i będzie chciała ich wciągnąć w dalszą misję. Pytanie tylko, czy da jakiekolwiek inne wyjście czy siłą zaciągnie młodych Shinobi do współpracy? Siłą słowa, rzecz oczywista.
Krótki wygląd: - czarne włosy, ciemne oczy - wyraźnie zarysowana szczęka, ostre rysy twarzy - delikatne blizny na przedramionach i rękach - przeciętny wzrost, docięta sylwetka
Widoczny ekwipunek: - ochraniacz na czoło z emblematem klanu - skórzana kamizelka shinobi - kabury na broń na lewym i prawym biodrze - torba z ekwipunkiem na lewym pośladku - lekka zbroja
Okazało się, że od tego jak mu pójdzie zależała przyszłość tego interesu. Jeżeli wykonanie pomysłu byłoby dobre i dotychczasowi zleceniodawcy byliby zadowoleni z efektów, wtedy kobieta zarzekała się, że dopiero zdecyduje się na zatrudnienie kogoś odpowiedniego na to stanowisko. Do tego jednak momentu, musiała wyręczyć się pomocą z doskoku. I prawdopodobnie w ten oto sposób padło na młodego Uchihe. Jego wiek, prezencja i doświadczenie zdawało się być odpowiednie. Teraz wiedząc to wszystko czuł się w obowiązku nie zniszczyć pokładanych w nim nadzieji. W końcu to od niego teraz zależało, czy w Kotei powstanie nowy biznes, który pozwoli osadzie się wzbogacić. Posiadłość Ayu - pierwszej klientki do której miał dotrzec - znajdowała się w zamożniejszej dzielnicy. Był już tutaj, w ramach innej misji - to w jej trakcie aktywował swojego sharingana. Przebiegając w różowym kostiumie na chwilę nawet zdołał zapomnieć o tym co miał na sobie, w zamian wspominając tamte wydarzenia. Nie trwało jednak to zbyt długo - instrukcje jak dotrzeć do adresata wiadomości były bardzo precyzyjne, a on jako mieszkaniec Kotei który był w tych okolicach - nie miał większego problemu z dotarciem pod wskazany adres. Dom, przed którym się znalazł wyglądał jak dziesiątki innych. Nie była to posiadłość z ogrodem, ale sprawiał wrażenie zadbanego. To co go wyróżniało na tle innych to zawieszone kadzidła, a także przewieszona czarna wstążka nad wejściem. Chłopiec chwilę się temu przyglądał. Zaczynał rozumieć intencję skrywane za wiadomością, którą miał przekazać. Azuma podszedł bliżej, równocześnie ściągająć z pleców torbę. Prócz przekazania wiadomości, miał wręczyć również coś słodkiego, dlatego upewnił się jaki w ogóle ma wybór. A gdy już to uczynił, zapukał głośno do drzwi. Jego zadaniem było dotrzeć do kobiety imieniem Ayu, ale czy ona jedyna tu mieszkała? Z wnętrza dobiegał go cichy śpiew - wydawało mu się, że nawet kobiecy. Dlatego też pukając do drzwi, włożył więcej siły w swoją rączkę. Liczył na to, że dudnienie dotrze do uszu domowników. Odruchowo sięgnął także ręką do włosów, upewniając się, że czapka z piórkiem wciąż znajduje się na swoim miejscu.
Krótki wygląd: - czarne włosy, ciemne oczy - wyraźnie zarysowana szczęka, ostre rysy twarzy - delikatne blizny na przedramionach i rękach - przeciętny wzrost, docięta sylwetka
Widoczny ekwipunek: - ochraniacz na czoło z emblematem klanu - skórzana kamizelka shinobi - kabury na broń na lewym i prawym biodrze - torba z ekwipunkiem na lewym pośladku - lekka zbroja
Głośne pukanie musiało zostać usłyszane przez mieszkańców domu, bo kobiecy śpiew szybko ucichł. Nie było trzeba długo czekać, aby drzwi się uchyliły, a w progu stanęła dość wysoka, młoda kobieta. Z usposobienia wydawała się również miła, bo dostrzegając u progu młodzieńca, najpierw się uśmiechnęła, a po chwili nawet lekko się zaśmiała. To u Azumy wywołało mimowolnie szczery uśmiech, jednocześnie napawając go otuchą i odwagą. - Eto… C-czy… Pani ma na imię Ayu?
Mało składnie, ale roztargnienie wzięło w łeb wcześniejszą zaplanowaną wypowiedź. Niemniej nie chcąc kompletnie wyjść mało profesjonalnie, Azuma niemal jednocześnie ukazał kobiecie po co tutaj się zjawił. W dłoni trzymał ładnie zapakowane pudełeczko, które było właśnie zaadresowane do wspomnianej Ayu. - Pan… Kei przekazuje wyrazy współczucia… i przesyła ten podarunek - chłopiec się podrapał po głowie, zastanawiając czy coś jeszcze powinien powiedzieć. Ubranie kobiety jak i wcześniej dostrzeżone, charakterystyczne elementy upewniły go, z jakiego tutaj powodu się znalazł. Nie znał jednak Miiko i nie chciał popełnić jakiegoś nietaktu. Dlatego, wciąż w różowym ubranku, jedynie się pokłonił, wyciągając w dłoniach przed sobą pakuneczek. Z tego wszystkiego mało co, a zjechała mu czapeczka!
Chłopiec miał nadzieję, że dobrze trafił i rzeczywiście kobieta z którą rozmawiał, miała na imię Ayu. Gdyby tak było i podarunek został przekazany, jeszcze raz się kłania, po czym udaje się do kolejnego adresata imieniem Kosuke. Prócz miejsca jego zamieszkania, była też instrukcją, z którą zamierzał się zapoznać, jeszcze przed dotarciem do jego miejsca pobytu. Nie zamierzał dać tym razem plamy.
Krótki wygląd: Białe, rozczochrane włosy. Różnokolorowe oczy - prawe czarne jak smoła, lewe czerwone, czarny garnitur, zbroja z białym futrem przy szyi oraz czarny płaszcz z wyhaftowanym szarym logo Klepsydry na plecach
Widoczny ekwipunek: Wakizashi przy lewej nodze. Katana z białą rękojeścią w czerwonej pochwie przy pasie od lewej strony, katana przy lędźwi w czarnej pochwie.
Pojawiwszy się na łajbie szybko wyjaśnił kapitana, który był niebywałym kozakiem by mówić tak do osoby, która zabiła blisko dwadzieścia osób bez kropli potu na czole. Chyba nie czuł klimatu. Na całe szczęście był pokorny i zdecydował się usłuchać człowieka, który przy pasie nosił trójkę ostrzy, których nie używał jednocześnie prawie nigdy. Cóż, paląc skręta spoglądał na kapitana, gdy ten wydał wszelakie rozkazy do zawrócenia. Jego rola się tutaj skończyła i z łatwością mógł wrócić do swojego zadania, którym aktualnie było zdanie raportu.
Łódź zawróciła z białowłosym na statku ze szlugiem w pysku i rękami w kieszeni. Bez słowa kiwnął głową do czarnuszka, który okazał się takim, który nie tylko ujdzie z życiem, ale i wolnością, jeśli odpowiednio zezna podczas przesłuchania. Na pewno może liczyć na poparcie czerwonookiego Sogeńczyka. Uchiha wyskoczył na taflę wody, by ruszyć wprost do umówionego miejsca z grubaskiem, dokładnie sprawdzając liścik, który miał cały czas przy sobie, gdzie mają się odnaleźć. Czarny kapitan i jego podwładni trafili w ręce strażników, dzięki czemu załatwił także informacje dla strażników, mógł być z siebie dumny, jednak nie rozmyślał o tym zbyt długo, ponieważ sam miał więcej do zrobienia. Ruszył przed siebie na pełnej.
Będąc już na miejscu, jeśli nic ciekawego go po drodze nie spotkało, wyszukiwał swojego zleceniodawcy, któremu miał przekazać dobre wiadomości, bo w końcu udało mu się nie tylko zgładzić jedną z głów Senju, ale także i zdobyć cenne informacje, które niejako były jego głównym celem. Jednocześnie jej śmierć dla niego była celem, ale to już pomijał. A8 i tyle w temacie. GDZIE GRUBY?!
Krótki wygląd: Białe, rozczochrane włosy. Różnokolorowe oczy - prawe czarne jak smoła, lewe czerwone, czarny garnitur, zbroja z białym futrem przy szyi oraz czarny płaszcz z wyhaftowanym szarym logo Klepsydry na plecach
Widoczny ekwipunek: Wakizashi przy lewej nodze. Katana z białą rękojeścią w czerwonej pochwie przy pasie od lewej strony, katana przy lędźwi w czarnej pochwie.
Szkoda, czarny okazał się wspaniałym dowódcą, na pewno doskonałym kompanem, na pewno do alkoholu, nie wie jak z innymi czynnościami. Chociaż kto wie, skoro posłuchał od razu palącego szluga Kyumona, to nie mógł być przecież zły. Oddanie się dobrowolnie straży świadczyło o mądrości tego człowieka, który przeżył i ma się dobrze, a nie jak dzierlatki, które straciły dla Kjudasza głowę. Siła miłości jest niezwykła drodzy państwo. Niestety, białowłosy był człowiekiem zarobionym fest, więc musiał ruszać czym prędzej by zdać stosowny raport i wyniki swojego śledztwa. Był w tym równie dobry co w tańcu ludowym Sogeńczyków, nie wiedząc czy takowy w ogóle istnieje.
Nie była to najlepsza kryjówka jaką można sobie wymyślić, jednak z drugiej strony kto normalny osądzałby jakiegoś grubego magnata o posiadanie wielkiej wiedzy na temat największych rywali klanu Uchiha? Na pewno nie czerwonooki. Szermierz jeszcze nie do końca wiedział dokąd zmierza, ale był już bliżej jak dalej. Mijał kolejnych ludzi, na których nawet nie chciało mu się tracić nie tylko czasu, ale i uwagi. Szedł przed siebie szukając miejsca docelowego swojego spotkania.
Dobra, dotarł - zauważył to, gdy widział wskazany adres, a był to segment, kolejna ciekawa budowla. Białowłosy kończąc palić swojego kiepa, spoglądał na ów budynek by z pyska pod nogi wypluć niedopałek i przydeptać go nogą tuż przed drzwiami grubaska, by po chwili delikatnie uderzyć dwukrotnie w drzwi, czekając aż ktoś mu otworzy. Wsadził na koniec ręce do kieszeni i czekał na swojego zleceniodawcę. No dawaj gościu szybciutko, bo będziesz płonął jak tamten magazyn.
Krótki wygląd: Białe, rozczochrane włosy. Różnokolorowe oczy - prawe czarne jak smoła, lewe czerwone, czarny garnitur, zbroja z białym futrem przy szyi oraz czarny płaszcz z wyhaftowanym szarym logo Klepsydry na plecach
Widoczny ekwipunek: Wakizashi przy lewej nodze. Katana z białą rękojeścią w czerwonej pochwie przy pasie od lewej strony, katana przy lędźwi w czarnej pochwie.
To już był klasyk. W końcu czerwonooki nie miał żadnych zastrzeżeń do tego by wejść gdziekolwiek bez pytania. Tak też robił, przechodząc sobie na pełnej swobodzie. Niestety, przesadził z jedną rzeczą. Jego siła byłą niewspółmierna do tego co próbował zrobić - zapukał tak jak puka grabarz - dwa razy. Raz w pysk, drugi raz gwóźdź do trumny. Na szczęście drzwi nie wyleciały z zawiasów, a otworzył je grubson, na którego widok aż się uśmiechnął.
- No, cóż za miłe powitanie przyjacielu mój drogi słodki! - powiedział, gdy na pewno waliło od niego szlugiem. Na pewno też zleceniodawca nie chciał być w pobliżu tego zapachu, chyba że sam był smakoszem dymku. Nie odpowiadał, zaś tylko uśmiechnął się i wszedł zgodnie z zaproszeniem, by rozejrzeć się dokoła, cóż ciekawego go tutaj spotka.
Trzeba było otwarcie przyznać, że gość miał rozmach. Wyglądało to wszystko imponująco, nie tak skromnie jak u zamożnego shinobi jakim był w końcu Shiroyasha. Młodzieniec, który dorobił się na krzywdzie innych. Jednak jarał - fajkę. Słusznie, trzeba się odurzać w każdej chwili i momencie. Następnie pojawił się mechanizm, którego się jakoś niespecjalnie spodziewał.
- A8 - tylko tyle powiedział znając odpowiedź kobiety o szkarłatnych oczach. Nie potrzebował więcej mówić. W końcu pytanie nie dotyczyło jak się miewa, a jakie odnalazł informacje.
