[Event] Oniniwa: Grupa poszukiwawcza

[Akaruidesu Yoake]

Plan był bardzo prosty, ale miał bardzo chwiejne podstawy, bo zakładał, że Juugo byli już na tyle zdziczali, że pójdą za pierwotnymi instynktami, które nakażą im ścigać najprostsze możliwe klony, a później nie zorientują się, że chodzą w kółko. Skoro jednak się udało, to mieli ważną informację - choć fizycznie są daleko za swoimi przeciwnikami, to jednak w przeciwieństwie do nich potrafią sprawnie myśleć. Sau też pokazał, że potrafi walczyć, bo używając jakiejś fioletowej chmury bezproblemowo poradził sobie z przeciwnikiem. Pewnie mógłby się tym pozbyć całej grupy, gdyby podszedł odpowiednio blisko, ale jakoś nie wyszedł z taką propozycją.

Nadeszła chwila, która jednak nie wymagała myślenia. Czwórka zdziczałych stworów poszła wabiona za pomocą prostego ninjutsu wspartego niewiele trudniejszą iluzją. To był moment, w którym jak Sau zauważył, musieli ruszyć biegiem po solidnie wyglądającym moście. Yoake zorientował się, że przeciwnicy są szybsi od niego, nie powinni więc ryzykować konfrontacji, chociaż raczej sięgnąłby ich swoimi technikami, ale to kosztowałoby go ogromne pokłady chakry, zanim w ogóle dotrą do poważniejszych przeszkód, jak na przykład zło wcielone, które może się tu gdzieś kręcić... Yoake nie kwestionował rozkazu dowódcy w tym momencie i ruszył biegiem przez most, a następnie do ratusza. Skoro droga jest czysta, to mieli pewnie krótką furtkę czasową, zanim bestie zatoczą kolejne koło w iluzji i wrócą na plac.

Po dotarciu do magistratu chłopak zacząłby szukać w pobliżu drzwi rzeczy, którymi mógłby zabarykadować wejście po dotarciu zamykającego ich podgrupę podgrupy grupy poszukiwawczej. Keion i Shenzhen niestety musieli poradzić sobie z dotarciem tu w inny sposób, ale pewnie i tak do tego będą zmuszeni. Może skorzystają z piasku Sabaku? Prawdopodobnie zabarykadowanie drzwi nic nie da przeciwko stworom o sile Juugo, ale każda chwila na spowolnienie ich może się przydać.
- Zwiedzamy cicho i sprawnie. - Powiedział, zaczynając przy tym rozglądać się po budynku.

Skrót:
Biegiem po moście do ratusza. W środku próba zabarykadowania drzwi, jak wejdziemy wszyscy (Tamaki, Sau, Masako).

Techniki:

  Ukryty tekst

Stan chakry:

  Ukryty tekst

KP:

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Kabura na broń na obu udach, Torba nad lewą nogą, Wakizashi przy prawym boku, Katana przy lewym boku

  Ukryty tekst

[Asaka]

Czy Asaka była zazdrosna o Akiego? Jeszcze jak. Nie przez to, co robił sam krótkowłosy chłopak, a przez to, jak zachowywał się Shikarui. I chodziło o to, co robił tak dzisiaj, jak i o ich rozmowę sprzed kilku dni, kiedy się pokłócili i Asaka po prostu wyszła z pokoju, żeby się bardziej nie nakręcać. Najgorsze było w tym to, że odnosiła wrażenie, że Shikarui robi to celowo, bo lubił, kiedy ona była zazdrosna i… cholera. Lawendowooki robił to niesamowicie skutecznie. Bo doskonale wiedział w jakim miejscu nacisnąć, żeby osiągnąć u żony odpowiedni efekt. Białowłosa najchętniej wcale by się do Uchihy nie odzywała, ale nie chciała go też całkowicie ignorować i traktować jak powietrze, zaś to co mówił, ten samokrytycyzm, samobiczowanie się wręcz tylko mocniej ją drażniło. Dlaczego? Od turnieju minął rok. Czy to znaczyło, że przez ten rok stał w miejscu i nie podszkolił się tam, gdzie ewidentnie czegoś mu brakowało? Czy tak bardzo nic go nie interesowało, jak to jej rok temu powiedział, że nic ze sobą przez rok nie robił? Jeśli tak… to co tutaj robił? Złotooka już otwierała buzię, by to wszystko powiedzieć i o to zapytać, ale ugryzła się w język i tylko pokręciła tą swoją białowłosą czupryną – na całe szczęście gustownie spiętą w kok, żeby długie włosy nie wpadały jej do oczu.
- Żeby tak mówić, najpierw trzeba wiedzieć do czego się porównać – powiedziała w końcu i przekrzywiła głowę, słysząc, jak jej mąż wydał polecenie Akiemu, żeby… nie przeszkadzał. Asaka wiedziała o co chodzi, opowiadał jej, że nie mógł się z Uchihą dogadać i że często wchodzili sobie w droge i przeszkadzali na misji. Coś, co zaskoczyło go przy Asace – że mu w walce nie wadziła. A Aka… Mógł się porównywać do Shikiego, zgoda, ale nie wiedział co potrafi, albo czego nie potrafi ona, Yami czy Yoichi, choć tego ostatniego każdy mógł się domyślić. Był w końcu sławny.
A skoro już przy tym była mowa…
Stalowa ręka. Stalowa noga… Asaka zapatrzyła się na nią nieco zbyt długo, gdy wtedy rudowłosa kawaleria zamachnęła się tą ludzką ręką i nastąpił plask, kiedy dłonią trafił w policzek Shikiego. Złote oczy kobiety rozszerzyły się w zdziwieniu i w następnej chwili już dopadła do boku Sanady, gotowa jeśli tylko zajdzie taka potrzeba, przytrzymać go za rękę i powstrzymać ewentualny cios. Ten jednak nie nadszedł. Zobaczyła za to uśmiech i… wyciągnięta do Inuzuki dłoń. Tak, Asaka uderzyła go raz. Jeden jedyny raz, pod Iglicą, po tym, gdy już zawalili większą część jaskini, a demon już się ocknął. A Shiki wpadł w jakiś taki stan… Asace nie przyszło wtedy do głowy nic innego, co mogłaby zrobić, żeby Sanada się opamiętał. I przepraszała go później długo. Mimo wszystko… uderzyć własnego męża to nie było byle co, nawet jeśli był ninja. Kwestia… hm. Wychowania i szacunku. Tak czy siak kobieta, gdy już panowie podali sobie ręce, sięgnęła dłonią do policzka męża, żeby się upewnić, że nic poważnego się nie stało. A później stanęła na palcach i delikatnie ten policzek ucałowała.
Zabawne… Wydawać by się mogło, że ten liść mocno rozładował napięcie.
- Czy my się sobie w ogóle przedstawiliśmy? – mruknęła pod nosem i głośno wypuściła powietrze przez usta. Wiedziała kim był Yoichi, ale czy on wiedział z kim miał do czynienia? Chyba niekoniecznie. - Nazywam się Sanada Asaka, a to mój mąż Shikarui – może trochę na to późno, ale jak to mówią… lepiej późno niż wcale. - I jak słychać, pochodzimy właśnie stąd, z Daishi – no oboje mieli mocny akcent ludzi z Karmazynowych Szczytów – hah, taka gra słów, bo był on w mowie delikatny, miękki.
I wtedy doszli na brzeg… rzeki. Czy czymkolwiek to było. Widoczność? Gówniana, ale chociaż widzieli drugą stronę brzegu. Majaczące tam kształty sprawiły, że Asaka jednak żadnego mostu robić nie zaczęła. Po pierwsze starała się policzyć zbierających się tam Jugo… Ilu ich było? I kolejne pytanie, na które też mogła sobie sama odpowiedzieć – czemu nie atakowali? Pewnie… Pewnie nie chcieli wchodzić na bagnistą, mulastą rzekę. Czy może powód był inny?
- W porządku. Zacznę robić most dopiero, jeśli ich odgonisz – kiwnęła głową i starała się to przekazać najciszej jak tylko się da. - Zrobię nam ścianę, w razie gdyby… ogień. No – nie wiedziała ile Jugo mogą słyszeć. Na ile myślą logicznie. Na ile to są idące za instynktem… zwierzęta, które kiedyś, dawno temu były ludźmi. Wcale nie chciała z nimi walczyć. Była Koseki, ale odkąd wzięła ślub z Shikim i przyjęła jego nazwisko – odtąd należała do rodziny Jugo spod nazwiska Sanada. Takie były fakty, nawet jeśli n i e k t ó r z y nie chcieli zrozumieć podstawowych rzeczy.
I wtedy zobaczyła pierwsze pieczęci, które zaczął składać czarnowłosy mężczyzna. Pierwsza, druga, trzecia, dziesiąta. Asaka prychnęła pod nosem i na moment oderwała wzrok od Jugo czających się po drugiej stronie rzeki.
- Chcesz ich zdekoncentrować tymi czterdziestoma kilkoma pieczęciami, czy jak? – bąknęła i parsknęła raz jeszcze, z niedowierzaniem kręcąc głową. Ale była gotowa. Do dwóch rzeczy: jeśli wodny smok zadziała i Jugo zostaną odgonieni, to gotowa była szybko postawić wspomniany wcześniej most o odpowiednich gabarytach, by umożliwić im bezpieczne przejście. Jeśli jednak tamci tylko trochę się rozpierzchli i trzeba było ich zagonić na rzekę, to sama odsunęła się od brzegu, reszcie zalecając to samo; wtedy też postawiła przed nimi grubą na metr, kryształową ścianę, żeby mogli się za nią schować, gdy wzmocniony futonem katon uderzy w łatwopalny gaz i Jugo – chroniąc sojuszników przed buchnięciem ognia i gorąca.
Wtedy, dopiero jeśli będzie bezpiecznie, zrobi most na drugą stronę, żeby przejść po nim, jednocześnie trzymając chakrę w stopach.

tldr:
1. Gadka i fabułkens.
2. Asaka czeka, aż Shiki skończy pieczęci do smoka, który ma odgonić Jugo.
3a. Jeśli smok zadziałał i jest bezpiecznie, to robi most na drugą stronę.
3b. Jeśli smok nie zadziałał i trzeba zastosować ofensywę na Jugo, to robi kryształową ścianę, żeby osłonić sojuszników przed ogniem i oparami z bagna. Gdy jest bezpiecznie robi most na drugą stronę.

  Ukryty tekst

[Shins]

Hikari zaczynał chłopakowi działać na nerwy, postanowił jednak mu nie odpowiadać. Ignorowanie zaczepek dawało najlepsze rezultaty, gdy nie chciało się komuś poświęcać za dużo czasu, toteż właśnie tak zdecydował zachować się chłopak. Tego, co mówili inni nie mógł jednak zignorować, gdyż na podstawie ich słów Hyuuga zarządziła w jaki sposób przygotują zasadzkę, a rolą Doouhita okazało się - zgodnie z propozycją Yoshimitsa i Kaiko - zwabienie przeciwników do środka za pomocą kamiennego klona. Chłopak tylko pokręcił głową z niezadowoleniem, gdy usłyszał, że ich grupa jednak podejmie walkę - "A może ja nie umiem robić klonów?" - zapytał z przekorą dając upust niezadowoleniu - "Coś czuję, że to się źle skończy" - dodał, jednak w tym samym momencie złożył pieczęcie, a obok niego pojawił się kamienny klon. Shins przekazał mu jednego shurikena, by ten mógł w jakiś sposób zwrócić na siebie uwagę przeciwników dalej pozostając w pewnym dystansie - zakładając, że w ogóle ujrzy przeciwnika zanim ten go wyczuje. "No dobra, to się zbierajmy i miejmy to już za sobą. Okolica sama się nie przeszuka" - powiedział na koniec mając nadzieję, że zaoszczędzą mu kolejnych komentarzy na temat jego niechęci do walki.

Klon posiada 1% chakry i 1 shuriken.

  Ukryty tekst

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
• Czarny płaszcz
  

  Ukryty tekst

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

[Shenzhen]

Sau zaaprobował pomysł jakim wykazała się przedstawicielka Uchiha i chłopak z piorunem na plecach. Shenzhen z pewną dozą ostrożności podchodził do przedstawionego planu, ponieważ nadal nie byli jeszcze, jego zdaniem, zobligowani do bezpośrednich działań na tej gromadzie bestii. Najlepsze co mógł zrobić to nie wykazywać żadnego zainteresowania, poczynaniami tej dwójki, lecz nie mógł, nie poświęcić odrobiny uwagi reakcji bestii, jaką te miały wykazać. Może procesów myślowych można było im odmówić, lecz co do ich możliwości fizycznych, napawało to zdecydowanie, mniejszym optymizmem. Te bestie odznaczały się ogromną szybkością, co tylko potwierdzało fakt, że jeżeli któraś z grup poszukiwawczych, da się zlokalizować, to szanse na przeżycie pełnego jej składu, diametralnie zmaleją. Nawet Shenzhen, zaczął się zastanawiać, na jak bliską odległość, może sobie pozwolić dopuścić te bestie, by jego piach zdążył odpowiednio zareagować. Na metodę doświadczalną młody Sabaku nie miał ochoty, więc jak najbardziej zdecydował się wejść do budynku gier wraz z Keionem.
Gdy udało się dostać na piętro, można było niemal poczuć tego ducha hazardu, który kiedyś musiał osiadać na barkach każdego, kto tylko zdecydował się powierzyć swoje oszczędności fortunie. W myśl zasady " szczęście, sprzyja lepszym", część z nich musiała odchodzić z kwitkiem a być może i ten dom, miał na swym sumieniu kilka żywotów, spowodowanych zadłużeniami w imię przyszłego, niedoszłego odbicia się z dna finansowego. Po chwili rozeznania i przyzwyczajeniu wzroku, do nieco trudniejszych warunków oświetleniowych, można było zauważyć, że w pomieszczeniu, w jakim się aktualnie znajdowali, poza stołami, nie ma nic, co mogłoby nosić chociaż znamiona, czegoś co jest warte głębszego poznania. Z samego pomieszczenia, wychodziły dwa kolejne przejścia, które oddzielone były od owego pokoju, zamkniętymi drzwiami. Co prawda Tamaki i Sau nic nie wyczuli, jednak przeczucie Shenzhena, kazało mu mieć się na baczności. Pierwsza myśl była taka, by wysłać tam szaro-włosego chłopaka, jednak nim ten przekonałby sam siebie, to najpewniej minęłaby chwila, a tej nie mieli. Bez dłuższego zastanowienia, z gurdy Shenzhena, wydostały się dwie wiązki piasku, z których każda opatuliła klamkę, i w wyniku fluktuacji, nacisnęły je, by te pod ich naporem ukazały zawartość dalszych pomieszczeń.
Młody Sabaku starał się utrzymywać maksymalną odległość i tym samym mieć na oku to co się dzieje za oknem. Każda z tych bestii, mogła przecież odłączyć się od reszty i ruszyć na budynek o wątpliwej konstrukcji. Shenzhen nie miał zamiaru dać się pogrzebać pod jakimiś spróchniałymi deskami, toteż postanowił przyspieszyć nieco resztę działań i gdy tylko otworzył pomieszczenie i wpuścił tam swoje piaskowe wiązki, kiwnął tym samym do Keiona, dając mu znak, ze może już wejść by rozświetlić pomieszczenie po pomieszczeniu i sprawdzić, czy czegoś wartościowego w sobie nie kryją.....
Komunikacja bez zbędnych słów, to coś co potęgowało ich szanse na pozostanie niezauważonymi a gdy tylko przeszukanie zostałoby zakończone, priorytetem było dołączenie do pozostałej części grupy.

Post dotyczy Keiona


Techniki:

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

KP:

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Gurda:

  Ukryty tekst

Torba

  Ukryty tekst

[Keion]

Plan Yoake i Masako był prosty, a jego powodzenie zależało właściwie tylko od tego czy bestie rzeczywiście są jeszcze w stanie myśleć czy już nie. Choć Sau nie oszczędził sobie komentarzy nie miał nic przeciwko próbie wdrożenia planu, który mógł im zdecydowanie oszczędzić walki. Plan okazał się bardzo skuteczny po mimo faktu że jedna z bestii zareagowała inaczej niż się spodziewano, ale została bardzo szybko unieszkodliwiona przez feniksa. Jednakże najbardziej istotna w całym zdarzeniu dla Keiona była prędkość bestii z którą po prostu nie mógłby się równać. Jego wcześniejsze zapewnienia o tym że mógłby na chwilę zając przeciwnika były nieaktualne, ale ucieczka też nie wchodziła w rachubę. Zaraz po usunięciu przeszkód z drogi grupa ruszyła biegiem przez most zostawiając Keiona i Shenzena daleko z tyłu.
Wewnątrz budynku Hayakwa włączył swoje małe oświetlenie i rozglądając się dookoła nie dostrzegał niczego nadzwyczajnego. Jego zainteresowanie przyciągnęło drewniane siedzisko z dużą planszą, choć nigdy nie grał w żadne gry hazardowe, ani też nigdy się im nie przyglądał domyślał mniej więcej się jak to mogło wyglądać. Jednakże nie miał teraz czasu na za wiechy zgarnął tylko dwie kostki i widząc ruch Shenzena zaczął się przemieszczać w stronę jednych drzwi. Nic nie wskazywało na to by ktoś lub coś miało się kryć dalej, ale biorą pod uwagę że jeszcze dzisiaj Keion słyszał o tym że są sposoby na oszukanie oczu Hyuga zdecydowanie wolał dmuchać na zimne. Piaskowy chłopak też zachowywał się bardzo ostrożnie, zachowywał bardzo daleki dystans i zamiast mówić posługiwał się gestami. Oglądane z boku wszystko to mogłoby wydawać się zabawne, ale w prawdzie było dobrze przemyślane. Hayakawa zaś postanowił zrobić użytek z podniesionych kostek i za nim wszedł dalej postanowił wrzucić po jednej za drzwi. Tocząc się po podłodze przedmioty robiły nieco hałasu, ale nie na tyle by mogły być usłyszane z zewnątrz. Odczekując krótką chwilę chłopak kiwnął do Shenzena dając znać ze wchodzi. Starał się to robić zdecydowanie i ostrożnie żeby nie tracić zbyt dużo czasu, ale też brał pod uwagę że chociażby podłoga może nie wytrzymać jego ciężaru.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

[Uchiha Masako]

Prędkość bestii, w które zmienili się - na ile dobrze to zrozumiała - dawni mieszkańcy wioski, była zatrważająca. Poruszali się z podobną prędkością co samuraj, którego zabili wraz z Harishamem na Yinzin, a może nawet większą. Jej oczy nie nadążały za nimi - na szczęście genjutsu nie wymagało takiego precyzyjnego celowania, jak inne techniki. Dlatego pozwoliła sobie na ciche chrząknięcie satysfakcji widząc, że jej plan z pomocą innych zadziałał. O to chodziło - o współpracę. Nie musieli się tutaj lubić, musieli po prostu działać jak sprawnie naoliwiona maszyna. Bestie nie powinny mieć opcji wydostania się samemu z iluzji i powinny ganiać aż do umęczenia między uliczkami. Takie rozwiązanie dawało im więcej czasu na najważniejsze z zadań - przeszukiwanie kluczowych budynków. Kiwnęła głową na słowa Sau, który obecnie w naturalny sposób pełnił rolę przywódcy. Do tego nie powiedziałaby, że go nie lubi - ceniła sobie w tym momencie jego bardziej pragmatyczne podejście do misji.

- Im szybciej się uwiniemy, tym lepiej. - zgodziła się krótko z Yoake i ruszyła razem z resztą, trzymając się ustalonej formacji, w stronę ratusza. Kiedy byli już w środku, rozejrzała się dookoła, starając się dojrzeć jakieś tabliczki informujące może o tym, gdzie znajdują się jakie pomieszczenia, albo plan budynku. W międzyczasie szeptem zwróciła się do reszty. - Powinna tu być jakaś ewidencja narodzin, może kalendarium istotnych spraw dla wioski... Dzienniki może? Sugeruję podzielić się jeszcze na dwie grupki, po jednym sensorze każda. Szybciej się uwiniemy, a jednocześnie wychwycimy co się dzieje z drugą grupą lub gdyby było jakieś zagrożenie. Pójdę może z Tamaki, uzupełniamy się dość nieźle. -

  Ukryty tekst

[Kaiko]

Proponowanie planu, to jedno, a wiara w jego skuteczność, to drugie. Kaiko, chociaż postanowił wygłosić swoją propozycję rozprawienia się z bestiami, to nie miał zielonego pojęcia czy taka taktyka ma szansę się powieść. Jemu wydawało się, że tak, ale jeszcze do niedawna wydawało mu się, że są tylko cztery natury chakry. Zatem mógł nie posiadać wiedzy, która pozwoliłaby mu ocenić jak bardzo wykonalne jest to, co zaproponował. Jak się okazało - obaj z Yoshimitsu mieli dobre pomysły, na co Kanamura zareagował... prostym uśmiechem zadowolenia, niczym pochwalone dziecko. O ile Etsuya zawsze powtarzał mu, że musi panować nad negatywnymi emocjami, tak nie mówił nic o tych pozytywnych. Zatem, dlaczego miał ich nie uzewnętrzniać?
Yuriko szybko przeanalizowała propozycje i, jak się wydawało Kaiko, przeglądnęła teren, aby znaleźć odpowiednie miejsce na pułapkę. Swoją drogą, to białowłosy dalej nie rozumiał w jaki sposób kobieta potrafiła widzieć przez tak gęstą mgłę. Może po prostu miała bardzo zdrowe oczy? Cóż, nie wyglądały na szczególnie zdrowe, takie białe i... dziwne. Kanamura nawet nieco niekomfortowo się czuł, gdy na nie patrzył, a jeszcze dziwniej, gdy one patrzyły na niego. Odpłynął myślami na moment, rozważając czy i tym razem to chakra ma coś do gadania w sprawie wizji Yuriko. Jej słowa ściągnęły go na ziemię i wrócił ze swojej ulubionej krainy głębokiej zadumy, do której to regularnie, wręcz rutynowo się zapuszczał. W takich sytuacjach było to niezmiernie nierozsądne, ale... taki już był i kto miał mu niby powiedzieć, że nie może się rozkojarzyć? Przecież nie martwy Etsuya.
Musiał przyznać, że szybkość z jaką Yuriko była w stanie dopasować zaproponowany plan do realnej sytuacji zrobił na nim wrażenie. Białowłosy uniósł brwi, rozchylił lekko usta, ale ostatecznie nic nie powiedział. Uśmiechnął się szerzej, jeszcze bardziej zadowolony i kiwnął głową po raz kolejny. Z każdą chwilą narastał w nim entuzjazm do rozpoczęcia starcia. Nawet zdołał zapomnieć o całym tym przykrym "incydencie" z Sashą. Teraz już myślał tylko i wyłącznie o pułapce, którą mieli lada moment zastawić. Naturalnie Shins dalej narzekał, ale i do niego powoli Kaiko się przyzwyczajał. Widocznie był takim typem człowieka co cały czas marudzi i wszystko mu się nie podoba. Skłaniał się nawet do stwierdzenia, że zamaskowany chłopak wolał mówić, niż działać. Tak czy siak, to zrobił co do niego należało, a więc utworzył ziemnego klona. Białowłosy przyglądnął się dokładniej replice, będąc pod wrażeniem, czego zresztą nie ukrywał. Jego oczy błyszczały za każdym razem, gdy był czymś pozytywnie zaskoczony i tym razem nie było to wyjątkiem. Drugi Shins nie różnił się niczym od pierwszego, ale od razu dało się zauważyć, że jest materialny i, prawdopodobnie, twardy w przeciwieństwie do znanych Kaiko Bunshinów.
Ruszyli w miejsce gdzie ich plan miał zostać wdrożony w życie. Białowłosy przez całą drogę zachowywał formację zgodnie z rozkazem Yuriko, czyli szedł na przedzie z Yoshimitsu, o ile ten nie postanowił się odłączyć. Jak już dotarli na miejsce, to nie pozostało nic innego, jak zająć swoje pozycje. Ponownie poczekałby na Kaguyę, aby razem z nim ruszyć do magazynu przez wskazane okienko. "Razem" oznaczało, że jeden za drugim, a nie w tym samym momencie, bo Kanamura zamierzał wejść do środka pierwszy. Skorzystał przy tym z podstawowej techniki ninja, skupiając minimalne ilości chakry w stopach, aby po cichu znaleźć się w środku. Istotne było to, aby przez okno przejść delikatnie, gdyż Yuriko wspomniała, iż deski są zwyczajnie leciwe. I to Kaiko rozumiał doskonale, bo w jego świątyni niektóre deski, chociaż pewnie nie tak stare jak te, po prostu się rozpadały pod wpływem czasu. Nie ważył dużo... przynajmniej tak mu się wydawało, więc nie powinno być problemu. A przynajmniej nie powinien mieć takich problemów, jakie miałby Shins. Tak czy siak, po dostaniu się do środka, ustawiłby się na swoje miejsce zgodnie z wytycznymi Yuriko. Ugiął lekko nogi, aby w każdej chwili był gotowy do zeskoczenia i wykonania śmiertelnego ataku. O tym też już myślał i zdecydował, że najbardziej skuteczne powinno być wbicie kolca z rękojeści w czaszkę, a w razie czego miał drugim Shuang Gou podciąć gardło przeciwnika, tnąc od wewnątrz do zewnątrz, tym samym zaczepiając na końcu hakiem miecza o szyję bestii, by ją rozerwać, gwałtownie uciszając Juugo. Ale był to na razie tylko plan, gdyż nie wiedział ile celów ściągnie klon Shinsa i jak będą ustawieni. Jednak... w razie czego był już gotowy do zeskoku i ataku z wykorzystaniem nie tylko całej swojej siły, ale także całej swojej masy.

TECHNIKI

  Ukryty tekst

KP i EQ

  Ukryty tekst

[Hikari]

Nie posiadali większego wyboru niżeli pozbycie się zagrożenia, chodzenie bagnem było niebezpieczne. Wciąż nie miał pojęcia co może się kryć w tej mazi i nie miał zamiaru sprawdzać mając już doświadczenia przy murze z jakimiś wielkimi błotnymi wężami mogącymi połknąć w całości połowę grupy jednocześnie. Cholerstwo w swoim żywiole jest ciężko ubić, nawet wilk miał problem unieruchomionej uciąć łeb swoim zanbato. Zwyczajnie się na to nie pisze. Na szczęście nie musiał, bo Yuriko mogła być zirytowana konfliktami w grupie, ale próbowała dostosować plan do drużyny. Hikari będzie zdziwiony gdyby odnieśli sukces, nie przywykł do polegania na innych. Zazwyczaj musiał odwalać w większości robotę samemu, nawet przy jakimś wsparciu. Czy teraz będzie inaczej? Liczył na cud, gdzie będzie siedział na dachu, a potwory zostaną wysprzątane.
Na kolejne narzekania Shinsa nie zwracał uwagi. Miał ochotę go zabić, czym pozbyłby się problemu... Na swoje szczęście zmienił zdanie tworząc ostatecznie klona, który miał na siebie zwrócić uwagę. Terumi więc bez słowa ruszył na pozycję korzystając z chakry przyklejającej stopy do desek. Skoro mieli stać po przeciwległych stronach dachu wolał obserwować wejście oraz bliższy bok kucając, może nawet leżąc w razie potrzeby przykryty płaszczem aby być jak najmniej dostrzegalny. Co dalej? Czekał na potwory złożone z byłych Juugo aby upewnić się, że wszystkie zmierzają do wewnątrz drzwiami frontowymi za przynętą. Gdyby któryś się oddzielił próbując nie wiem, przebijać ścianę, wskakiwać przez okno czy cokolwiek wyplułby przeciwko niemu lawę. Gdyby stadko potworków grzecznie weszło całe do środka zastanowiłby się nad zalaniem lawą tych na końcu, aby ułatwić pozostałym zadanie i zbiegłby na dół aby obserwować walkę wewnątrz przez drzwi mogąc ewentualnie zareagować jeszcze.

  Ukryty tekst

[Tamaki Hyūga]

Widząc szybkość z jaką poruszały się potwory, czy raczej właśnie nie widząc tego, poczułam nieprzyjemny ścisk w żołądku. Czyżbym ponownie wybierała się z motyką na słońce? Czy po raz kolejny źle oceniłam moje umiejętności i wpakowałam się w sytuację, w której sama możliwe że nie będę w stanie się bronić? Taka perspektywa zdecydowanie mi się nie podobała, jednak wiedziałam że nie ma teraz czasu aby się nad sobą użalać i roztrząsać to. Kiedy tylko pojawiła się okazja, wraz z resztą naszej grupy ruszyłam szybko przez most aby dostać się do ratusza. Wiedziałam że najlepszy sposób abym była przydatna dla moich kompanów to skrupulatne obserwowanie terenu naokoło za pomocą Byakugana i informowanie ich w razie jakby cokolwiek się działo, tak więc też robiłam. Podczas biegu do ratusza oglądałam okolicę w wizji sferycznej.
- Zgadzam się, jak się rozdzielimy to będziemy mogli szybciej przeszukać budynek. - zgodziłam się na głos z Masako po czym ruszyłam z nią rozpoczynając przeszukiwanie ratusza. Kiedy byłyśmy już same spojrzałam na nią poważnie - Te potwory są cholernie szybkie, obawiam się że ponownie rzuciłyśmy się na głęboką wodę, Masako-san. - odezwałam się cicho do przyjaciółki, przeszukując równocześnie budynek. - Rozejrzę się na dalszy zasięg i zobaczę jak wygląda sytuacja u innych grup i może także u grupy broniącej. - rzuciłam po czym przeszłam w tryb widzenia w lini prostej aby rozejrzeć się po terenie, po obejrzeniu okolicy wróciłam do widzenia sferycznego i kontynuowałam poszukiwania czegokolwiek wartego uwagi w budynku.


Użyte techniki:

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Kabura na prawym udzie
- Kabura na lewym udzie
- Torba przy pasie z tyłu po lewej stronie
- Manierka z symbolem Suitonu przy pasie
- Sztylet przy pasie

  Ukryty tekst

[Yami]

Kiedy psiak zbliżył się do mnie i Aki i szczeknął wesoło nie mogłem się powstrzymać aby położyć rękę na jego głowie i podrapać za uchem. Miał puszystą sierść przyjemną w dotyku. Westchnąłem cicho i uśmiechnąłem się nieznacznie. Spojrzałem się przed siebie, pora wziąć się do pracy...
Kiedy dostaliśmy się nad rzekę, czy raczej to co z niej zostało na drugim brzegu dostrzegłem zbierających się przeciwników. O dziwo tylko stali nie próbując przekroczyć rzeki aby nas zaatakować. Nie podobały mi się te dwie kwestie. Pierwsza co prawda sprawiła, że lekko odetchnąłem. Gdybyśmy przelatywali na wachlarzach z całą pewnością by nas dostrzegli a następnie zaatakowali, teraz jednak stali na brzegu. Wynikało z tego, że byli w stanie okiełznać swoje emocje. Dodatkowo fakt, że pozostawali za rzekę sprawiało, że czułem się nieswojo. Albo wykonywali określone rozkazy albo sama bagnista rzeka była śmiertelną pułapką i oni o tym wiedzieli.

Shikarui zdawał się za bardzo nad tym nie myśleć tylko błyskawicznie zaczął składać bardzo dużą liczbą oznajmiając wcześniej swoje plany, Asaka zdawała się przygotowywać co nadejdzie. Sam miałem wątpliwości co do korzystania z technik ogniowych.
- Lepiej powstrzymać się z ogniem. Mówiłeś, że są tutaj łatwopalne gazy. Jeśli się je podpali nigdy nie wiemy co się stanie. Czy to wszystko eksploduje czy zwyczajnie zacznie płonąć. Co jeśli gaz nie zebrał się tylko w korycie rzeki a znaleźć można go w całej wiosce? Nie chcę ryzykować podpaleniem miasta nawet jeśli szansa jest niewielka. - następnie bardziej skupiłem się na Shikaruiu - Postaram się sam odciągnąć techniką, którą poznałem swego czasu.

Następnie przyjrzałem się znowu czekających bestii. Nie wiedzieli kto przyjdzie zwyczajnie to wyczuli. I wtedy do głowy przyszedł mi jeden z pomysłów.
- Shikarui czy wiesz może... czy sensorzy odczuwają klony tak samo jak ludzi?
Przypomniał mi się moment kiedy będąc w drodze do Tajemniczego Lasu napadła nas grupa złodziejaszków. Jeden z nich stworzył wtedy kopię samego siebie z kamienia. Jeśli więc jest jak myślę wówczas możliwe byłoby ich odciągnięcie bez potrzeb walki zwyczajnie nakierowując ich uwagę na oddalające się źródło chakry.
- Może wówczas w ogóle nie potrzebna byłaby walka.

Było już na wszystko za późno albowiem wiedziałem, że Shikarui puści swoją technikę mimo wszystko a tym samym cały plan zwyczajnie pójdzie się... kaszanić.

KP:

  Ukryty tekst

EQ:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Duża Torba umieszczona na prawym udzie,
  Skórzane karwasze z umieszczonymi na nich pieczęciami,
  Skórzane rękawiczki, z metalowymi blaszkami,
  Klasyczna Kamizelka Shinobi oraz płaszcz w kolorze zieleni,
  Parasol w dłoni.

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Aka]

Oniniwa
Rok 389, lato. Aka nigdy nie był cierpliwym człowiekiem. Dla niego planowanie było najzwyczajniej w świecie nudne, zabierało niepotrzebnie czas. Co ma być to będzie, niebo znajdzie wszędzie, a w każdym innym przypadku improwizacja musi wystarczyć. Dlatego postanowił zdać się na ścisłe umysły reszty drużyny.

W międzyczasie dwójka mężczyzn zaczęła się między sobą przekomarzać, aż to nagle Yoichi strzelił Shikaruiowi. Chyba w końcu wyjaśnili sobie jakieś niesnaski z przeszłości i mogli przejść do rzeczy - do wykonywania misji. Chociaż im się udało, bo Aka i Asaka, a zwłaszcza ta druga, ciągle mieli coś do siebie. I pomimo, że Aka próbował nie dawał się prowokować, to pani Sanada naprawdę potrafiła mu zadziałać na nerwy. W jego mniemaniu robiła to z premedytacją. Czy tak rzeczywiście było? Trudno powiedzieć. Na ten moment starał się ją ignorować i nie wszczynać jakichś burd. Nie było na to ani miejsca, ani czasu, ani sam Uchiha jakoś ostatnimi czasy przycichł. Robienie awantur było najzwyczajniej w świecie niepotrzebne.

Aka nie był aż takim idiotą i domyślił się jaki plan ma Shikarui. Zaskoczyło go jednak to, że meżczyzna zaczął składać kilkadziesiąt pieczęci. W sumie to cholernie dużo pieczęci. Może herbatę nam zaparzę?

Chłopak był już gotowy. Zastanawiające dla niego było, że ci "zdziczali" Juugo jakoś nie rzucili się na nich od razu. Stali tylko po drugiej stronie rzeki i przyglądali się im. Co nimi kierowało? Nie chcieli walczyć? A może bali się przejść przez łatwopalne bagno? W każdym razie sharinganowiec poczekał na wyniki eksperymentu Shikaruia. Jeżeli przeciwnicy nie uciekną, to odsunie się wraz z Asaką i Yamim za jej ścianę z kryształu. Poczeka, aż wrogowie znajdą się na niebezpiecznym terenie.
- Na pewno mam to zrobić? - spytał jeszcze Asaki i jeżeli ta potwierdziła, to zaczął składać pieczęci. - Schowajcie się! - powiedział chwilę przed tym, gdy wypuścił kulę ognia z płuc, posyłając ją na przeciwników i samemu chowając się za kryształem Asaki. Nawet jeśli Yami nie miał zamiaru wykonać swojej części planu, to Aka zamierzał przystać na plan Shikaruia i zrobić to, co chciało małżeństwo Sanada.

Techniki:

  Ukryty tekst

Statystyki i ekwipunek:

  Ukryty tekst

tldr:
1. Gadka/przemyślenia
2. Czekanie co się stanie
3a. Jeżeli Juugo poszli sobie, to idzie wraz z resztą drużyny po moście Asaki
3b. Katon robi bummmm, a oni chowają się za ścianą

[Yoshimitsu]

Yoshi ledwo wytrzymywał słuchanie dziecięcej kłótni między Shinsem, a Hikarim. Podobnie chyba czuła się Yuriko, nie mogąc ignorować tej sytuacji musiała co chwilę ich upominać. Irytacja była widoczna na jej twarzy mimo zimnych i wyglądających na martwe oczu. Hyuuga zdecydowała, że Kaiko rzucił najlepszym pomysłem. Shins ściągnie towarzystwo do magazynu, a tam będzie już cała trójka walcząca na bliski dystans w celu wybicia jak największej ilości Juugo. Yoshimitsu zaakceptował plan. Był bardzo oszczędny w gestach w przeciwieństwie do Dohito, naczelnego marudy. Kaguya miał ochotę kopnąć go frontalnie w klatkę piersiowej żeby trochę się przymknął. -Coś Ci dolega? Rozłożył ręcę i rzucił w stronę Shinsa. Zawsze chętny do walki tutaj wydawał się przerażony. Wydało się to dziwne.
Yoshi od razu ruszył równo z wydaniem mu dyspozycji. Szedł lekkim krokiem, nie zamierzał forsować tempa. Skoro Kanamura chciał wchodzić pierwszy, białowłosy pozwolił mu na to. Nie chciał żeby przez czyjąś dumę podłogą pod Nimi pękła. Yuriko świetnie kreśliła sytuacje. Osłabione deski, najwidoczniej nigdy nie miały kontaktu z prawdziwymi rzemieślnikami, gdyby odpowiedzialni za budowę byli Ci z Pustyni, pewnie budowle stałyby w świetnym zdrowiu. Wysłał odrobinę chakry do stópek tak aby wejściu do budynku nie było gwałtowne. Delikatnymi kroczkami szukał odpowiedniego balansu tak aby nie narazić wątpliwej wytrzymałości drewna na zniszczenie. Zajął swoje miejsce obok Kaika. -Jeśli coś się spierdoli, to zostawcie mnie tu samego. Wiedział o tym, że nikt nie będzie miał wobec jego osoby wyrzutów sumienia. Jednak skoro ludzie tutaj byli dotknięci jakąkolwiek śmiercią postanowił im to nieco ułatwić.
Jeśli chodzi jednak o samą walkę to Kaguya postawi na podstawową technikę swojego klanu. Spadając na przeciwnika z góry z jego dłoni wystrzelą kości. Chłopak spróbuje stanąć na głowie Juugo, w którą kość powinna wbić się bez problemu tak żeby jego następny ruch był błyskawiczny i wspomagany impetem. Kiedy tylko nabierze rozpędu stojąc na kości wbitej w czaszkę swojej ofiary, kolejne wyskoczą kości z kolan, którymi to będzie próbował (JEŚLI Będzie następny przeciwnik) uderzyć w następnego przeciwnika ściągniętego przez Shinsa. Bez względu na wszystko, po zakończeniu swojego ataku "Pazur" zeskoczy ze swojego przeciwnika. Koniec sekwencji zakończy wystrzelonymi kośćmi również barków i łokci, które będzie wykorzystywał do obrony jeśli ta będzie konieczna.

TECHNIKI:

  Ukryty tekst

i

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Vulpie]

Oniniwa 鬼庭町 Grupa I
Hikari, Yoshimitsu, Kaiko, Shins

Chociaż początki misji były dość kamieniste, cały oddział w końcu został zmuszony do współpracy - od następnych kilku minut będzie zależało, jak szybko będą mogli dostać się do wnętrza starego budynku, i rozpocząć proces przeszukiwania budowli. Pozbycie się pilnujących okolicy Juugo będzie miało zasadnicze znaczenie. Bestie krążyły z miejsca na miejsce, rozglądając się i warcząc na siebie nawzajem, jak gdyby wystarczył najmniejszy wyskok któregokolwiek z nich, by reszta zabiła go na miejscu i rozszarpała. Stwory nie były w furii, a przynajmniej nie teraz - chwilowo po prostu bazowały na instynkcie, podobnym do tego którym mogą się odznaczyć wilki lub niedźwiedzie.
Po poleceniach ze strony Yuriko, w końcu wszyscy członkowie pierwszej grupy mieli jakiś wstępny zarys planu walki. Ci, którzy byli bardziej przystosowani do atakowania na bliski dystans, mieli zaskoczyć wrogów zaciągniętych do magazynu przez ziemnego klona stworzonego przez Shinsa, podczas gdy specjaliści w sztukach dystansowych, Hikari i wyżej wspomniany Shins, mieli pilnować z dachu czy ktoś nie próbuje dostać się do magazynu od innej strony niż główne wrota. Chociaż ci dwaj mieli widocznie ze sobą na pieńku, ostatecznie przygotowali się do obserwacji i walki, pozostawiając zaciągniętych wrogów dla Kaiko, Yoshimitsu i Yuriko.
Podczas gdy Hikari i Shins przystanęli na przeciwległych końcach dachu, pozostała trójka weszła do środka i przygotowała się. Deski rzeczywiście były miejscami przegnite i spróchniałe, tak że wystarczył jeden niewłaściwy krok żeby podłoga po prostu się zniszczyła i zawaliła. Kaiko, przyzwyczajony do takich warunków ze swojej stareńkiej świątyni, przechodził pomiędzy osłabionymi punktami bez większych problemów; Yoshimitsu w jednym momencie poczuł, jak jego noga przebija się przez deski i ściąga go na dół, lecz zanim stracił równowagę, z pomocą przyszła Yuriko, która złapała go za ramię i wciągnęła z powrotem.
-Trzymaj się linii krokwi - powiedziała. - W tych miejscach bierzma podtrzymują sufit, da się przejść bez problemów.
W końcu, kiedy przygotowali się w przykucnięciu, Shins posłał swojego klona w stronę głównych wrót.
Rzut shurikena później, do uszu wszystkich obecnych dotarł silny, dziki ryk. Yuriko zmrużyła oczy.
-Siedmiu - stwierdziła.
Chwilę później podwoje otworzyły się, ujawniając moment w którym czwórka bestii rozszarpywała ziemną kopię Shinsa. Stwory wtargnęły do środka, rozglądając się...
I wtedy rzucili się wojujący.
Yuriko od razu skoczyła w stronę jednego z wrogów, zaczynając wymierzać mu precyzyjne uderzenia czubkami palców - bestia jednak dość zgrabnie schodziła z linii trafień, przy okazji przekształcając swoją pięść w ostrze topora.
Kaiko był drugim, który zeskoczył, przygotowując do tego swoje shuang gou: przeciwnik w którego stronę zmierzał białowłosy, zupełnie nie spodziewał się ataku z powietrza. Kanamura wpadł na przeciwnika całą swoją masą, przy okazji próbując uderzyć głowicami rękojeści mieczy, lecz wróg zdołał ustać to natarcie i zepchnąć chłopaka ze swojego torsu. Kaiko ustał, trzymając dwa shuang gou przy sobie - wróg zaś poszerzył swoje pięści jakąś dziwaczną, podobną do łusek strukturą, zmieniając swoje ręce w istne młoty...
Yoshimitsu zaś zdecydował się na najbardziej niebezpieczny manewr. Zeskakując, wytworzył na swoich stopach ostrza z jednego ze swoich tańców, aby spróbować zabić wroga, stając mu na głowie. Niestety jednak, wróg był już na to przygotowany, zaalarmowany atakiem ze strony Kaiko i Yuriko. Ostrza owszem, dosięgnęły przeciwnika, lecz nie jego głowy, a obu ramion; kościane miecze wbiły się głęboko w ciało wroga, uszkadzając mu kontrolę jednej z rąk i dotkliwie okaleczając tors. Niestety jednak, gdy obaj zaczęli opadać, a Kaguya przygotował kości z kolan... drugi przeciwnik po prostu się odsunął, po czym znów postawił krok do przodu, wyprowadzając silny cios pięścią prosto w szczękę Yoshiego. Chłopak poleciał kilka metrów do tyłu i łupnął plecami o ziemię, niecałe cztery metry od wrogów.
A na zewnątrz? Zarówno Hikari, jak i Shins zauważyli, że część agresorów rzeczywiście próbowała otoczyć budynek - jeden od strony Hikariego, i dwóch od strony Shinsa. Zamierzali chyba przejść przez okna lub przez to samo wejście załadunkowe, którymi weszła reszta. Wrogowie aktualnie znajdowali się tuż pod duetem, po obu stronach budowli.
Wtedy z oddali usłyszeliście potężną eksplozję, a Hikari i Shins mogli zobaczyć swoistą ścianę ognia z dalszej części bagiennego koryta. Widać inne grupy nie próżnują... przynajmniej ściągnie to natężenie wrogów z waszych osób.

---

Grupa II
Yoake, Tamaki, Keion, Masako, Shenzhen

Korzystając z okazji, grupa rozdzieliła się na dwie poddrużyny: w jednej znajdowali się Shenzhen i Keion, którzy postanowili najpierw przeszukać dom gier i spróbować znaleźć tam cokolwiek użytecznego; w drugiej zaś pozostała cała reszta, która skupiła się na dostaniu się przez most do głównego budynku całej osady: ratusza. W przypadku tych pierwszych, dostanie się do ich celu nie było zadaniem ani trochę ciężkim: w końcu wystarczyło stworzyć sobie schodki, i wtargnąć do wnętrza budowli. Dla tych drugich zadanie było znacząco utrudnione - najpierw trzeba było odciągnąć zagrożenie w postaci koczujących pod budowlą Juugo, a później skorzystać z ich nieuwagi by wbiec do wnętrza. Skorzystanie z kilku technik było konieczne, ale ostatecznie plan się powiódł: grupa zbliżyła się do ratusza i wbiegła przez uszkodzone, lecz nadal możliwe do zamknięcia drzwi, zostawiając zatrutego przez Sau przeciwnika na moście.
Grupa przystanęła za drzwiami, czekając aż Yoake wraz z Sau zamkną drzwi solidnym, drewnianym ryglem. W końcu Sau odetchnął i spojrzał na pozostałych, lekko kiwając głową.
-No, to jedna przygoda już za nami, teraz do nudniejszej, ale ważniejszej części - powiedział rozbawionym tonem. - Budynek jest dość spory, musimy wziąć to pod uwagę. Wypadałoby poszukać jakichś archiw lub dokumentacji, tak jak mówi Masako.
Pogładził się dłonią po swej dość gęstej brodzie.
-Sensor na duet, huh. Ma to sens. Ale najpierw musimy przeszukać salę wejściową - jak sami widzicie, mamy tu do czynienia z recepcją. - Wnętrze było ciemne, lecz rzeczywiście zdawało się że da się zobaczyć biuro recepcji, jak również kilka starych ławek i... palenisko w rogu. - Zasadniczy problem jest taki, że chuja tu widać. Mam przy sobie pochodnie i świece, więc to nie będzie problem...
Spojrzał na grupkę.
-Yoake, pójdziesz ze mną - przeszukamy pomieszczenia po lewej. Masako - Ty i Tamaki przeszukajcie przedsionek, po czym idźcie na prawo.
Z tymi słowami pozostawił dziewczęta w przedsionku, samemu podchodząc do pierwszych drzwi na lewo (w całym przedsionku było pięć drzwi - dwa na lewo, jedne na prawo, i dwa na przeciwległej do wejścia ścianie), otwierając je zamaszyście. Jakimś cudem drzwi shoji dalej trzymały się całkiem sprawnie, nawet pomimo tylu lat, i nie wypadły z szyny mimo gwałtownego ruchu ze strony Sau.
...jak się okazało, w pomieszczeniu znajdowały się kolejne zasłonięte półki, na których mogło coś się znajdować. Oraz, co najdziwniejsze...
... więzienie?...
W tym samym czasie Keion i Shenzhen zajęli się przeszukaniem wnętrza domu gier - gdzie, choć z daleka wydawał się on obiecujący, tak naprawdę w pierwszym pomieszczeniu nie znaleźli niczego ciekawego. Ot, podest, kilka kostek, stary koszyk do gry w cho-han... nic fascynującego. Dlatego też postanowili otworzyć następny z pokoi - może tam im się bardziej poszczęści. Oczywiście, budynek był zbudowany w tradycyjny sposób, więc drzwi do pomieszczenia nie były "z klamkami" - były to raczej papierowe, przesuwane drzwi shoji. Piasek Shenzhena potrzebował trochę czasu, żeby przesunąć tę przeszkodę, ale w końcu mu się to udało. Keion był następny - rzucił kostkami w stronę otwartego przejścia, żeby sprowokować do ruchu cokolwiek, co mogło się tam kryć.
Nic.
Kiedy Keion ostatecznie wszedł do środka, jego oczom ukazał się dość makabryczny widok. Wszystkie maty tatami były rozorane pazurami lub oznaczone starymi, prawie już czarnymi plamami krwi. Na ścianach również było widać ślady szponów, jak gdyby ktoś próbował się wydostać... lub unikać ataków. W środku znajdował się jeden złamany stół oraz palenisko nieopodal.
W rogu zaś...
Szkielet. Ludzki. W pozycji, która sugerowała że umarł pochylony. W jego brzuchu zaś znajdowało się stare, zardzewiałe tanto z kamienną, ozdobną rękojeścią.
Wszyscy usłyszeliście również potężny huk wywołany jakąś eksplozją, oraz zobaczyliście przez szczeliny w deskach i papierowe okna swoistą łunę, jak gdyby nagle wybuchł pożar. Czyżby doszło do poważniejszej walki? Albo, co gorsza, pojawił się sam Antykreator?

---

Grupa III
Shikarui, Asaka, Aka, Yami

Niesamowite, jak dużo potrafił w kontaktach międzyludzkich zmienić jeden prosty, siarczysty policzek. Niektórzy na takie uderzenie reagowali agresją i chęcią oddania pięknym za nadobne, inni przyjmowali to jako karę, a jeszcze inni - jako formę rekompensaty. W tym przypadku chyba chodziło o to ostatnie: sądząc z zachowania i pogodnego podejścia Yoichiego, rudowłosemu zupełnie było to obojętne, czy uderzy Shikaruia czy nie. Bardziej chodziło o to, że wątpił że czarnowłosy przyjąłby wybaczenie ze strony Inuzuki, gdyby ten nie odpowiedział chociaż uderzeniem. Niektórzy brali takie uchybienia bardzo poważnie, więc dla świętego spokoju - wybrał najmniej inwazyjną i utrudniającą życie formę "oddania".
A jednak wystarczyło, żeby Sanada troszkę się otrzeźwił.
Kiedy Asaka stwierdziła, że możliwe że się sobie jeszcze nie przedstawili, Yoichi parsknął śmiechem i podrapał się po potylicy, szczerząc przy tym zęby.
-Mogło mi umknąć, pamiętam tylko z widzenia - stwierdził tonem udającym skruchę,
- Inuzuka Yoichi, Wilk z Krwawego Pokolenia. Miło mi.
Po wędrówce ustawili się na krawędzi bagiennego koryta rzeki, starając się przy tym nie wdychać żadnych niepotrzebnych oparów gazu - nie wiadomo czy był trujący, ale na pewno niemiłosiernie cuchnął. I było prawie pewne, że w kontakcie z ogniem wszystko eksploduje, wywołując harmider. Dla niektórych właśnie coś takiego było potrzebne, ale czy w tej sytuacji był to dobry pomysł?...
Małżeństwo Sanada przygotowało się do akcji, podobnie jak pozostali członkowie grupy. Yoichi spojrzał na swoich psich kompanów i skinął głową, przy okazji ustawiając swoje ciało bardzo nisko, z rozłożonymi na boki rękami: wyglądał jak zwierzę gotowe do rzucenia się na swoją ofiarę.
Shikarui przygotował całą sekwencję pieczęci, co potrwało dobre kilka sekund: w tym samym czasie niektórzy Juugo zaczęli krążyć niecierpliwie, jak gdyby wypatrując co kombinują. Najgroźniejszy był jeden z nich - zachowujący się zupełnie nie jak bestia, nawet jeśli na taką wyglądał. Stał prosto i patrzył szkarłatnymi oczami bezpośrednio w stronę ugrupowania; jego paszcza, składająca się z dziesiątków długich na kilka centymetrów kłów, zdawała się wręcz śmiać.
Wtedy w końcu w stronę potworów pomknął wielki, wodny smok, który najpierw wzniósł się w powietrze niczym uosobienie smoczego boga mórz, Wadatsumiego, po czym pomknął prosto na potwory, wbijając się w środek zgromadzenia: po okolicy rozniósł się wrzask, a Sanada mógł zobaczyć jak trójka z oszalałych przedstawicieli "jego" klanu zostaje praktycznie zmiażdżona przez natłok wody.
Niestety, natłok nie dosięgnął jeszcze innej trójki Juugo - w tym tego tajemniczego, zdającego się być inteligentnym. Gdy nieopodal niego uderzył wodny smok, ten po prostu odskoczył, starając się uniknąć natłoku wody, po czym... wyciągnął dłoń w kierunku waszej grupy. Asaka, wiedziona przeczuciem, postawiła między wami a nim kryształową barierę, która co prawda odcięła waszą wizję na wroga, ale przy okazji zasłoniła was przed potencjalnym atakiem.
Który po chwili nadszedł.
Najpierw usłyszeliście szum i świst, oraz błysk złotego światła. Chwilę później w barierę Asaki zaczęły uderzać tysiące pocisków, które z daleka wyglądały niczym jeden strumień energii chakry. Huk za hukiem, trafienie za trafieniem, ściana zaczęła się kruszyć i rozpadać pod impetem trafienia - jednak mieli na tyle szczęścia, że bariera nie rozpadła się aż do momentu, gdy atak się zakończył. Huk zaniknął, ściana się rozpadła, ujawniając agresora: jego przedramię zmutowało i rozdzieliło się, zmieniając się w liczne dysze. To z nich nadszedł ten atak...
Widząc to, Yoichi spojrzał na Akę i kiwnął głową. Następnie on i psy rzucili się w stronę reszty członków waszej grupy, żeby obalić was na ziemię.
Wtedy Uchiha stworzył eksplozję ognia z gazami bagiennymi.
Eksplozja.
Huk rozniósł się na prawie całą dolinę, podobnie jak ściana ognia, która uformowała się na całej długości koryta rzeki, niemalże aż do samego mostu na którym wcześniej była grupa druga. Ogień skutecznie odciął was od tajemniczego napastnika, lecz potrzebowaliście chwili czasu, żeby się pozbierać po wybuchu. Nikt nie był ranny, tylko dzwoniło wam w uszach.
Co dalej?

[uhide=Tamaki Hyūga]Za pomocą swoich oczu widzisz sytuację na pozostałych polach walki: bitwę w magazynie, w której grupa pierwsza zastawiła pułapkę na Juugo i wyprowadzili pierwsze ataki. Widzisz też, że odpowiedzialnymi za eksplozję była grupa trzecia: kula ognia zdetonowała łatwopalne gazy bagienne, tworząc spory pożar by oddzielić się od jakiegoś niebezpiecznie wyglądającego Juugo. Grupa bojowa również miała już pierwsze batalie za sobą - w okolicy leżało kilka zwłok Juugo, a niektórzy z walczących zdawali się być ranni.[/ghide]

  Ukryty tekst

[Yami]

Shikarui skończył składać pieczęci posyłając w grupę przeciwników wodnego smoka, który wystrzelił jakby z powietrza. Pierwszy raz widziałem aby technika wykorzystująca wodę była wykonywana z powietrza bez potrzeby innego zbiornika. Powieki rozszerzyły się kiedy wodna bestia wbiła się w grupę przeobrażonych istot wyczekujących nas na brzegu rzeki. Jednemu z nich udało się bez problemowo uniknąć takiej techniki. Było to zaskakujące jak coś co powinno zionąć agresją myślało racjonalnie.

Chciałem wstrzymać się jeszcze z atakiem jednak kiedy wystawił rękę zaś Asaka błyskawicznie postawiła ścianę z kryształu wiedziałem, że mogę liczyć na silną defensywę. Kto mógłby się spodziewać natłoku wybuchów, które tak sprawnie rozkruszały postawioną ścianę. Przygryzłem wargi. Mógłbym sam przygotować technikę obrony jednak miała ona bardzo solidną wadę. Całkowicie odcinała drogę ucieczki. Musiałem więc w całości zdać się na to że bariera wytrzyma zaś sama Asaka będzie w stanie odbudowywać kruszejącą ścianę.

Kiedy tylko Aka złożył pieczęci pomimo ostrzeżeń nie zdążyłem powiedzieć słowa kiedy jeden z psiaków Yoichiego skoczył ku mnie obalając na ziemię. Syknąłem jednak nie z bólu a zwyczajnie z powodu bardzo złego przeczucia. Koryto rzeki musiało się ciągnąć przez znaczą część tego obszaru. Ponadto patrząc po samym ukształtowaniu musiał znajdować się gdzieś większy zbiornik, który również może zawierać potencjalnie dużą ilość gazu dlatego jedyne co mi pozostawało to modlić się kiedy kula ognia opuściła usta chłopaka.

Modły zostały spełnione gdyż pomimo olbrzymiej eksplozji wciąż żyłem choć ściana ognia wraz z hukiem w uszach były bardzo niekomfortowe. Poderwałem się gwałtownie z ziemi. Nie widziałem przeciwników ale wątpiłem aby bestia, która była w stanie skruszyć kryształ Asaki tak szybko dałaby nam spokój. Nie zdążyłem się nawet otrzepać i rzuciłem w stronę Shikaruia.
- Nakieruj mnie.
Po czym cofniętą prawą rękę wypchnąłem do przodu posyłając przed siebie w miejscu gdzie ostatnio widziałem tego, który mógł nam zagrozić, pazurzastą wietrzną łapę. Gdybym wcześniej zaatakował wiatrem możliwe, że już wszystko byłoby z głowy jednak uznałem ryzyko za zbyt wysokie. Obym ta decyzja nie okazała się zbyt kosztowna. Gdybym teraz spojrzał się w lustrze najpewniej zobaczyłbym osobę, która była wściekła jednocześnie pozbawiona możliwości działania. Mimika, którą bardzo trudno opisać.
Sam wietrzny pocisk, który musiał najpewniej przejść przez płaszcz ognia miał jedno proste zadanie, zgnieść przeciwnika.

tl;dr - proszę sika by mi namierzał złodupców kiedy puszczam technikę

Nazwa

Fūton: Jūha Reppū Shō

Ranga

A

Pieczęci

Brak

Zasięg

40 m

Koszt

D: 45% | C: 35% | B: 25% | A: 15% | S: 10% | S+: 5% (1/2 co turę)

Dodatkowe

Wymaga znajomości Fūton: Jūha Shō

Opis Jest to wzmocniona wersja Jūha Shō, pozwalająca na stworzenie ogromnego wietrznego pocisku, który po chwili przybiera kształt pazurzastej łapy. Technika posiada dużą moc, czego efektem jest bezproblemowe kruszenie choćby skał. Użytkownik w przeciwieństwie do słabszego odpowiednika tej techniki, ma tutaj pełną kontrolę nad lotem ataku, co daje mu dużą przewagę w trakcie pojedynku. Jutsu posiada jednak bardzo duży koszt, dlatego należy używać go z rozwagą.

KP:

  Ukryty tekst

EQ:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Duża Torba umieszczona na prawym udzie,
  Skórzane karwasze z umieszczonymi na nich pieczęciami,
  Skórzane rękawiczki, z metalowymi blaszkami,
  Klasyczna Kamizelka Shinobi oraz płaszcz w kolorze zieleni,
  Parasol w dłoni.

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Akaruidesu Yoake]

Yoake jeszcze nie wiedział, jak dużo szczęścia mieli przebiegając przez ten most i ukrywając się w ratuszu. Razem z Sau zaryglował drzwi, co było dość oczywistym ruchem w tej sytuacji, a następnie schował katanę do pochwy, wcześniej ją tylko odkładając o ścianę na czas blokowania wejścia. Nawet nie potrzebowali specjalnie barykadować, skoro mieli pod ręką zasuwę, która była dedykowana tym drzwiom. Od razu po tym chłopak pomógł dowódcy w rozpalaniu świec i pochodni, by mieć lepszy widok na wnętrza, w których się znaleźli. Recepcja, którą trzeba będzie przeszukać, żeby się połapać co i gdzie w tym budynku. Dość oczywiste. Grupa uległa także kolejnemu rozpadowi, ciągle jednak Yoake był pod opieką sensora, który mógł wykryć zbliżające się zagrożenie, o ile oczywiście zawierało chakrę. Juugo na szczęście zawierali.

Drzwi przesunęły się zaskakująco sprawnie. To dobrze wróży stanowi papierzysk, skoro papierowe drzwi również przetrwały. Chłopak dzierżył świecę, żeby móc ją na trochę odstawić przy przeszukiwaniu, czego nie można było powiedzieć o pochodni. Wziął też kilka świec na zapas, jakby ta mu przygasała. Rozglądał się po kolejnym pomieszczeniu i zobaczył, że znajdowało się tutaj miejsce, gdzie można by kogoś zamknąć. Normalnie byliby to pewnie przestępcy, ale biorąc pod uwagę to, co chłopak wiedział o Juugo zaczynał myśleć, że mogli tu być też przymykani osobnicy, którzy tracili nad sobą kontrolę. To spostrzeżenie wydało mu się na tyle ciekawe, że chciał się nim podzielić z dowódcą.
- Ciekawe, czy zamykali tu za przestępstwa, czy może za utratę kontroli przez ich klątwę? - Przedstawił myśl w formie rozważań. Areszt w budynku magistratu to dość normalna sprawa, bo od razu blisko na proces i wykonanie wyroku, a i dużo straży do pilnowania. Nic dziwnego. Niby nic, bo jednak to była wioska pełna niestabilnych psychicznie stworów. - Powinni prowadzić jakiś rejestr. Taki chyba zebrałby najwięcej informacji z tego pokoju. - Dodał Yoake, szukając przy tym czegoś w rodzaju biurka strażnika, czy jakiejś szafki, do której dogodny dostęp mógł mieć ktoś, kto obsługiwał to pomieszczenie. Każde miejsce ma swoje serce, a lista osadzonych z powodami ich zamknięcia wydawała się niezbędnym elementem tego miejsca. Może sam Suzumura Hanji trafił kiedyś do którejś z tych cel?

Poszukiwania jednak zostały zawieszone przez potężny wybuch spowodowany przez inną grupę. Samo to jednak nie było straszne, ale przerażająca była niewiedza na ten temat. Co się stało? Gdzie? Czy komuś coś zagra? Czy coś zagraża im? Nie mógł jednak panikować. Widać było, że na chwilę oderwał się od wszystkiego, co tu robił.
- Co to, do cholery, mogło być? - Rzucił pytanie, nie czekając odpowiedzi. Przyspieszył grzebanie. Mieli kilka pomieszczeń i powinni jak najszybciej przechodzić do kolejnego, a nie wiedzą co się dzieje wokoło. Chociaż Sau by go chyba ostrzegł, jeśli ktoś by do nich nadchodził? Chyba?

Skrót:
Szukanie rejestru więzienia.

Techniki:

  Ukryty tekst

Stan chakry:

  Ukryty tekst

KP:

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Kabura na broń na obu udach, Torba nad lewą nogą, Wakizashi przy prawym boku, Katana przy lewym boku

  Ukryty tekst