Plac centralny

[Yosuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi D
1/15

Ostatnie przygody w pewien sposób wpłynęły na Ario. Nieco inaczej zaczął patrzeć na świat, trochę mocniej stąpał teraz po ziemi i rozumiał jak działają niektóre, bardzo trudne sprawy. Wciąż jednak był idealistą, chciał sprawdzać samego siebie w roli shinobi, w roli dobrego syna, w roli dobrego obywatela. Mimo, że nie było to proste, wciąż dążył do swoich postawionych celów. Idąc tak przed siebie, ponownie, nieco za bardzo się zamyślił.

-POŻAR!- Usłyszał bardzo piskliwy i paniczny głos kobiety, która z przerażeniem wybiegła z budynku na końcu ulicy. Do samej kobiety Ario miał co najmniej kilkadziesiąt metrów, a po drodze sporo innych osób. Cześć zwróciła na nią uwagę, część podeszła sprawdzić co się dzieje, część utworzyła mało kółko wokół niej, utrudniające dostanie się do środka. Sporo też ludzi natychmiastowo zawróciło w przeciwną stronę, udając, że niczego nie słyszeli i nie chcą żadnych problemów sobie sprawiać.

[Ario]

Ario przechodząc się po placu, po dość skomplikowanej misji od babciulki, usłyszał krzyk. Jak to w takich sytuacjach bywa, nagle zrobiło się dużo osób, a co przy tym idzie zamieszanie, które powstało, nie pomagało, a jedynie przeszkadzało w ustaleniu co konkretnie się stało.

Młody Kunisaku zdążył jedynie ustalić gdzie dzieję się konkretna akcja i skąd dochodzi krzyk. Ruszył więc w tamtą stronę, a wykrzykiwane wyrazy zaczęły przybierac konkretną formę. Pożar. Na pustyni.

Takie zjawisko było jednym z najgroźniejszym. Powietrze samo w sobie było ciężkie do zniesienia na terenie, który był ciągle grzany bezpośrednio przez słońce. Niewielka iskra potrafiła rozpętać istne piekło na ziemi. Najgorsze było jednak to, że rozprzestrzenianie się ognia było równie niebezpieczne i szybkie, co dobrze wyszkolony shinobi.

Chłopak starał się przedostać przez gapiów do centrum, by ustalić osobę w potrzebie.
- Gdzie ten pożar!?

[Yosuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi D
3/15

Z początku skrócenie dystansu do kobiety, która ciągle krzyczała, lamentowała i zanosiła się łzami, było proste. Jednak z czasem, każde kolejne metry były coraz cięższe, najpierw trzeba było wymijać ludzi idących w przeciwnym kierunku. A gdy już był bardzo blisko, musiał się jeszcze przecisnąć przez całkiem szczelny okrąg dookoła wystraszonej kobiety. Wielu ludzi przyszło jedynie popatrzyć i rzucić ciekawskich okiem oraz kilkoma dziwnymi uwagami. Prym w tym wiodły starsze panie, które zrobiły z tego nie lada sensację.

-Pożar, pożar, pożar, pożar- Powtarzała jak mantrę kobietę, do której nie docierały żadne słowa. Uzyskanie od niej informacji wydawało się graniczyć z cudem. Bardzo szybko okazało się, że nie będzie to raczej potrzebne. Momentalnie w jednym z okiem pobliskiego budynku wyleciały drewniane okiennicy, rozbijając się kilka metrów od tłumu. To chyba dało im do myślenia i momentalnie wszyscy zaczęli uciekać. Znajdowanie się w środku takiego tłumu, który własnie został spłoszony to nic dobrego. Ario momentalnie został przez kogoś popchnięty i przewrócony. Przypadkowo nawet ktoś kto kilka razy kopnął czy nadepnął. Nic przyjemnego. Ale przynajmniej zrobiło się dużo miejsca. W promieniu trzydziestu metrów od wejście do budynku, z którego wybiegła kobieta, znajdowała się tylko ona, w klęczącej pozycji, z twarzą skrytą w dłoniach oraz leżący Ario, który właśnie próbował zrozumieć co tutaj się dzieje.

[Ario]

Ario zrozumiał, a przynajmniej gdyby żył w czasach doczesnych to by zrozumiał, jakie to uczucie być w pogo na woodstocku, albo jak to jest ewakuować się po przegranej w finale pucharu polski z Warszawskiej Żylety...jego ciało było dość wątłe, a on nie był pokaźny, więc został niemalże stratowany przez siłę tłumu - którą, de facto, młody Kunisaku zaczął doceniać jak nigdy. Nawet przez głowę przeszła mu ciekawa myśl, w kwestii tłumu i mechanizmów, ale nie mógł zbyt długo poświęcić, by nad tym dumać, ponieważ przez chwilę naprawdę walczył o życie.

Gdy był na plecach starał się przewidywać tor biegu ludzi i tak samo przeturliwać się na jedną i drugą stronę, by złapać moment, w którym mógł się przetoczyć do tyłu i podnieść. Prawdziwy ninja, ten nasz Ario.

Chłopak się podniósł i podbiegł, korzystając z większej przestrzeni do kobiety. Złapał ją i potrzasnął.
- Ktoś jest w środku? Czy byłaś ostatnia? - na początku chciał ustalić ilość osób, które mogą być zagrożone. Dopiero następnym krokiem będzie interwencja...zależnie od odpowiedzi kobiety, jego akcje przybiorą konkretną formę.

[Yosuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi D
5/15

Nawet najzwyklejsi ludzie, często starsi i schorowani, gdy zostaną zebrani w duży tłum, który da się porwać najprostszym instynktom, takim jak na przykład instynkt przetrwania, potrafią stać się siłą nie do opanowania. Tak też było w tym momencie, ludzie, którzy jeszcze chwilę temu zerkali sobie przez ramię, niektórzy nawet żartowali, teraz stali się dzicy, niczym najbardziej dzikie ze zwierząt. Przepychanki i krzyki towarzyszyły temu całemu zajściu. Ario potrzebował dłuższej chwili aby wreszcie się ogarnąć. W głowie mu szumiało, chyba podczas upadku czyjeś kolano spotkało się z jego głową, a czyjaś stop wylądowała na jego ręce. Właściwie tylko jego wyostrzone zmysły oraz umiejętności ninja pozwoliły mu uniknąć mocniejszego stratowania i w efekcie śmiertelnego wypadku.

-Córka... Moja córka- Spojrzała na Ario chyba najbardziej pustym i pozbawionym nadziei wzrokiem. Dotarło do niej, że pozostawiła na pewną śmierć swoje jedyne dziecko, samemu panicznie ratując się z objąć płomieni. Pożar chyba próbował dobitnie podkreślić tragiczną sytuację, gdyż właśnie płomienie buchnęły przez kolejne okno. Ogień szybko się rozprzestrzeniał, a dalsze zwlekanie mogło całkowicie pogrzebać szanse na uratowanie dziecka. Oraz innych ludzi, którzy nieco zorientowani wyglądali przez okna na innych piętrach, kilku innych wybiegło również z budynku mocno kaszląc. Dym musiał też dotrzeć do ich mieszkań. Kunisaku z zewnątrz widział, w którym mniej więcej miejscu ogień zaczął się pojawiać.

[Ario]

W takich momentach chłopak żałował, że jego arsenał zdolności jest aż tak ubogi...gdyby tylko był członkiem rodu Sabaku, mógłby bez problemu użyć piachu by ugasić pożar. Gdyby tylko znał jakieś ninjutsu, które mu pomoże...niestety, w tym przypadku będzie musiał polegac na fizyce i wiedzy podstawowej.
- Jak pożar się rozniesie to spali całą osadę! Podzielić się na dwa zespoły! Jedni niech gaszą wodą, drudzy niech sypią piachem! - wydał komendy młody Shinobi.

Sam Kunisaku miał teraz potężny problem. Musiał ocalić człowieka, który był w środku. Najlepiej byłoby ustalić najpierw, gdzie jest, ale niestety nie miał w swoim zbiorze nic, co by mogło w tym pomóc. Chłopak wziął rozpęd i wpadł do środka, przez drzwi frontowe, celem wyciągnięcia kobiety z opresji. Nie mógł wskoczyć przez okno, ponieważ wybicie szyby spowodowałoby potężny wybuch, biorąc po uwagę stopień zaawansowania pożaru. Gdy tylko uda mu się wbiec, zacznie krzyczec za osobą.
- Gdzie jesteś?! Odsuń się od okien!

[Yosuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi D
7/15

Kunisaku pierwsze od czego zaczął, to wydawanie poleceń. Problemem było tylko to, że nie bardzo miał kto mu pomóc. Był pierwszym z wyszkolonych ninja w okolicy. Jedynie czysty przypadek sprawił, że już od samego początku był na miejscu zdarzenia. Zanim inni dowiedzą się o wybuchu pożaru, może być już za późno. Co prawda, budowle z piaskowca dużo lepiej wytrzymywały pod naporem ognia od swoich drewnianych odpowiedników. Bo gdyby budownictwo Sabishi bazowało na innym materiale, to w tym momencie nie byłoby czego zbierać. Ogień radził sobie jednak całkiem dobrze. Najwyraźniej wyposażenia domów paliły się zaskakująco dobrze, dając dodatkowe paliwo dla rozszalałych płomieni.

Ario nie zważając na niebezpieczeństwo wpadł do budynku, wymijając najwyraźniej ostatnich z mieszkańców. Ostatnich dorosłych. Wciąż na piętrze pozostawało dziecko, które nieodpowiedzialna matka zostawiła. Ninja próbował krzykami skontaktować się z potencjalną ofiarą, licząc na to, że przebije się przez dźwięku pękającego od ciepła drewna. Nie usłyszał jednak żadnej wyartykułowanej odpowiedzi zwrotnej. Coś jednak usłyszał. Płacz. Płacz bardzo małego dziecka, być może niemowlęcia. Dobiegał z następnego mieszkania, którego drzwi właśnie przestawały istnieć. Mały wybuch posłał je na przeciwną ścianę, a płomienie próbowały wydostać się na korytarz.

[Ario]

Sytuacja była skomplikowana i niekorzystna. Shinobi pamiętał, by robić krótkie, szybkie wdechy i trzymać nisko głowę, którą dodatkowo zabezpieczał dłońmi. Trzeba było działać szybko i pewnie. Ustalenie celu było skuteczne, o tyle, że dzieciak sam z siebie zaczął płakać. Niby nic, a tym razem może to uratować chłopakowi życie, bo Ario już rozmyślał jak się do niego dostać.

Wejście stanęło w ogniu, niczym ognista kolumna żalu, która wypluwała języki ognia w każdą stronę wraz z upływem czasu...bezpośrednie wtargnięcie może być bardzo niebezpiecznie, ponieważ byle wybuch ognia spowoduje, że ciepłe powietrze będzie chciało uleciec jedynym wyjściem, które jest dostępne, spalając Ario na miejscu. Musiał poszukać innego rozwiązania.

Nie chciał krzyczeć do dziecka, ponieważ wiązało się z to z zaczerpnięciem tchu, a tego musiał oszczędzać. Póki co postanowił poświęcić chwilę by przejrzeć możliwości. Zaczął rozglądać się nad jakimiś miejscami, gdzie mógłby wejść do pomieszczenia, nie przez płonącą framugę. Może uda mu się znaleźć jakąś szparę, która w wyniku naruszenia konstrukcji powstała i umożliwi dotarcie do berbecia.

[Yosuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi D
9/15

Gęsty dym wypełniał coraz bardziej okoliczne korytarze, rozprzestrzeniając się szybciej aniżeli sam ogień. Bardzo dobrym pomysłem ze strony Ario okazało się trzymanie możliwie nisko, dzięki czemu nie czuł aż tak bardzo palącego i duszącego dymu. Próbował on również nieco bardziej na spokojnie podejść do ratowania malca. Co prawda bardziej bohatersko wyglądałoby, gdyby przeszedł przez te wszystkie płomienie, wyciągnął niewinne dziecko z ognistych objęć, a na koniec jeszcze nakarmić dziecko własną piersią. Niestety prawdziwe życie to nie mity opowiadane przy czarce sake w karczmie.

Aby podnieść swoje szanse przetrwania, Ario rozważył poszukanie innych dróg dostania się do środka. Problemem okazywały się jednak ściany zrobione z litego piaskowca. Co prawda poddawały się one coraz bardziej sile ognia, jednak jeśli ostatecznie przegrają tę walkę, zawali się całe piętro. Oczekiwanie na pojawienie się jakiejś wyrwy byłoby więc mało zasadne. Ostatnią więc opcją było wejście przez okno, co prawda z pozycji korytarza Ario nie widział jak duże buchają tam płomienie, ale istniała szansa, że już się uspokoiło. A to co się z całą pewnością uspokoiło to ogień buchający przez wyważone drzwi. Po pierwszych chwilach dopływ tlenu rozbuchał płomienie, jednak teraz ogień nieco przygasł, pozostawiając jedynie tlącą się żarem framugę. To chyba na taki moment czekał Ario.

[Ario]

Gdy poszukiwania zakończyły się fiaskiem, a możliwość nadarzyła się szybciej, niż się początkowo spodziewał. Ogień przygasł zostawiając Ario niemalże wskoczenie do pokoju niczym prawidzwy ninja. Chłopak wziął więc rozbieg i zamierzał przeskoczyć przez próg do środka, a następnie zlokalizować płaczące dziecko.

W tym przypadku sprawa powinna pójść w miarę z górki. Prawdopodobnie, gdy narobi huku, dziecko zacznie jeszcze głośniej płakać, pozwalając na szybką lokalizację małego berbecia. W zależności od sytuacji, jak bardzo sytuacja jest patowa, jeżeli byłaby możliwość, Ario mógłby wykorzystac koc, w którym leży dzieciak, lub inny rodzaj materiału, by go w to obwiązać i dzięki temu uchronić przed ogniem.

Jednak nim cokolwiek się wydarzy dalej, trzeba zorientować się w sytuacji. Ario więc wziął rozbieg i chciał wskoczyć do środka.

[Yosuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi D
11/15

Bardzo dobra sposobność to jednak niewystarczające aby kogoś uratować. Do takiego czynu wymagana jest również olbrzymia odwaga. Ario nie wahał się jednak ani chwili, niedaleko niego czekało bezbronne dziecko, które zginie, jeśli on nie podejmie odpowiedniego działania. Sam fakt bycia odpowiedzialnym za czyjeś życie potrafił wielu aspirujących bohaterów złamać. Kunisaku wskoczył jednak do pomieszczenia i pomimo ciemnego dymu, zlokalizował łóżeczko, w którym nadal płakało dziecko. Teraz ten płacz już był słabiej słyszalny, najwyraźniej niemowlę miało problemy z oddychaniem w takim pomieszczeniu. Ninja chwycił dziecko oraz koc, w którym było opatulone i przycisnął do siebie, tak aby móc je chronić przed żarem.

Teraz pozostało jedynie wydostać się z tego budynku. Ogień szalał jednak w najlepsze, niszcząc kolejne drewniane meble. Jednym z najmocniej płonących była drewniana szafa stojąca tuż obok drzwi wejściowych. Gdy Ario zrobił tylko krok w tamtą stronę by się wydostać, szafa zawaliła się odcinając dostęp. Zostało jedynie okno, do którego droga, choć trudna, nadal była możliwa. Wyglądało jednak na to, że w okolicach samego okna ogień jakby słabł, choć pojawiło się tam sporo dymu.

[Ario]

Ario był w kropce, ale przynajmniej udało mu się dotrzeć do dzieciaka. Teraz wystarczyło tylko się wydostać, a w tym przypadku jedną z opcji było wyjście przez okno.

Chłopak uważając więc na buchające wszędzie ognie, miał jednego rywala - okno. Gdy rozbije się szkło, wysoce prawdopodobnie, że nastąpi wybuch, ze względu na wpadające powietrze, a okiennica ponownie stanie w ogniu. Wtedy wystarczyłoby tylko wyskoczyć, jednak można się zapalić.

Drugą opcją, jest skok na jana, przez zamknięte okno. Możliwe lekkie obrażenia, lecz wtedy gdy nastąpi wybuch, Ario będzie już na zewnątrz...pozostaje kwestia lądowania, ale przy dobrym zaplanowaniu, można to sprytnie ograć.

Młody Kunisaku wybrał opcję skoku. Ma zamiar więc szybko zobaczyć czy zdąży doskoczyć do następnego budynku, by móc skupić chakrę w stopach i przykleić się do ściany budynku. Problemem jest dzieciak, któego trzyma, więc musi wyskoczyć przez plecy, tak, by dzieciak się nie poharatał przy odłamkach szkła. Jak wyskoczy przez plecy, to chce zrobić fikołka w powietrzu (przez plecy, nogi do góry) i wylądowąć na sąsiednim budynku.

[Yosuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi D
13/15

Akcja dość ryzykowna, a podjęcie właściwej decyzji mogło przesądzić zarówno o życiu Ario, jak i dziecka, które próbował uratować. Jeden błąd i może zostać potraktowany mocnym wybuchem, chwila zawahania i pochłoną ich płomienie. Decyzja była jednak prosta, choć sam wygibas w powietrzu bardzo trudny technicznie. Ruszył jednak biegiem w stronę okna, tyłem wybijając je i wylatując na zewnątrz. Ogień momentalnie buchnął za nim, jakby chciał go dokładnie otoczyć. Kunisaku w tym wszystkim zamknął oczy sądząc, że to chyba jego koniec. Zamiast jednak gorących, ognistych języków, poczuł przyjemny chłód kapiący na niego dość intensywnie. Gdy otworzył oczy w trakcie swojego przewrotu w powietrzu zauważył kilka strumieni wody wystrzelonych w kierunku okna z którego wyskoczył. Wciąż jednak pozostała kwestia lądowania. Ninja ostatkiem sił próbował sięgnąć przeciwnej ściany. Brakło mu jednak bardzo niewiele, a przez zajęte ręce nie bardzo miał jak się czegoś chwycić. Nie roztrzaskał się jednak o ziemię, a został złapany przez coś przypominającego bicz i bezpiecznie odstawiony na ziemie. Teraz miał chwilę na odetchnięcie i odkaszlnięcie całego dymu którego się nawdychał.

  Ukryty tekst

[Ario]

Ario wykonał plan tak jak zakładał, jednak niestety przeliczył się jeżeli chodzi o szybkie wymierzenie odległości. W związku z tym wybicie szyby udało się jako tako, jednak nie doleciał stopami, a ręce miał zajęte przez dzieciaka. Przez chwilę przeleciało mu życie przed oczami, ale zakładał wylądować na plecach, ewentualnie w ostatniej chwili przed upadkiem wyrzucić dziecko do stojącej najbliżej osoby, by uchronić je przed kraksa.

W tej samej chwili kaszel dopadł go jak najgorsza zmora, sprawiając, że co chwilę wypluwał z siebie resztki smogu. Miał nadzieję, że dzieciak nie ma takiego problemu, ale będąc w locie nie bardzo miał możliwość jakichkolwiek manerwów.

Nagle poczuł jakieś wsparcie, które odstawiło go na ziemię. Młody Kunisaku był w szoku, nie wiedział co się działo, więc przede wszystkim chciał ustalić, czy to przypadek i co się w ogóle stało. W każdym razie podniósł dzieciaka do góry.
- Udało się!

[Yosuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi D
15/15

W dalszym ciągu próbując złapać oddech świeżego powietrza Ario miał chwilkę aby spojrzeć na dziecko, które będąc bardzo dobrze przez niego osłonięte, zdawało się nie odnieść żadnych obrażeń. Wyciągnęło nawet swoje małe rączki w stronę swojego wybawiciela, najwyraźniej sądząc, że po prostu się bawią. Urocze.

-Uratowałeś ją!- Kunisaku usłyszał głos kobiety, która do niego podbiegła i natychmiast odebrała swoje dziecko. Była cała zapłakana i roztrzęsiona, ale widok swojej córki sprawił, że na tej umęczonej twarzy pojawił się szczery uśmiech. Wybawiciel miał też wreszcie możliwość rozejrzeć się w sytuacji. Kilku innych ninja kolejnymi Suitonami opanowywało ogień, jeden nadzorujący na szczycie budynku, do którego chciał doskoczyć Ario nadal wymachiwał swoim dziwnym, niemalże wodnym biczem.

-Wykazałeś się niesamowitą odwagą. Chciałbym Ci wręczyć tą drobną nagrodę w podzięce za udzieloną pomoc- Powiedział mężczyzna od bicza, gdy zeskoczył już na ziemię i podszedł do bohatera całej akcji. Wręczył mu również mieszek z pieniędzmi, poklepał po ramieniu i wrócił sprawdzać czy reszta akcji przebiega prawidłowo.

KONIEC