Trybuna północna

[Tamaki Hyūga]

Napięcie jakie zostało spowodowane moimi słowami dotyczącymi szczęścia najwyraźniej zostało bezpiecznie rozładowane. Przetrawiłam słowa Hozukiego, zastanawiając się nad głębszym sensem jego wypowiedzi. Może ma rację? Może rzeczywiście byłam pod jakąś boską opatrznością? Kto wie, będę musiała sama się nad tym głębiej zastanowić jak już skończy się to całe wariactwo związane z turniejem.
- Może masz rację, Harisham-san, jednak nie mi dokonywać osądu w takich sprawach... - odpowiedziałam jedynie, sama nie mając do końca pewności. Nie czułam się jednak na siłach aby roztrząsać ten temat, więc odniosłam się do słów Yosuke. - Na to wygląda, pomyślał by ktoś że co jak co ale papier jednak nie ma zbyt dużych szans w walce z ogniem, jednak Yuu udało się pokonać zarówno Akiego jak i Masako a oboje chyba rzeczywiście byli dość dobrzy we władaniu Katonem. Pozbawienie go możliwości widzenia mnie najwyraźniej musiało mieć kolosalny wpływ na to jak potrafił się zachowywać w walce. Sama już nie wiem, jego papier był niesamowicie szybki jednak on sam? On ruszał się jak mucha w smole... - skomentowałam wypowiedź Rekinka po czym wróciłam do Minoru. Słysząc że pochodzi z Soso, czyli sąsiedniej prowincji, moją twarz rozświetlił uśmiech. - A więc miałam rację. - odpowiedziałam pogodnie - Byłeś już kiedyś tak daleko od ojczyzny Minoru-san? Dla mnie jest to pierwszy raz kiedy jestem tak daleko od Kyuzo. - zagaiłam aby podtrzymać konwersację.

[Harisham]

- Twoja skromność jest pełna podziwu, Tamaki. Z każą kolejną chwilą, nieustannie upewniam się, że jesteś wzorem cnót i ulubienicą Boga Ośmiu Chorągwi. Bardzo się cieszę, że nasze ścieżki się skrzyżowały. - odpowiadam Tamaki, po czym dołączam do dyskusji na temat Yuu i ostatniego pojedynku Białookiej - Mnie osobiście wydaje się, że Yuu w jakiś sposób specjalnie przygotował się do walki z klanem Uchiha. Nie wiem skąd pochodzi, ani czy ma z nimi jakiś zatarg, czy może wiedział, że kilkoro z nich pojawi się na turnieju, jednak, tak jak mówiłem, wygląda to na to, że był gotowy tylko na jeden typ przeciwnika. Wszyscy chyba też przyznamy, że z Uchihami radził sobie świetnie. Ba, z tego co słyszałem o tym klanie, to na miejscu Yuu bałbym się teraz ich zemsty. W końcu taki specjalista od załatwiania Uchihów, jest dla nich potencjalnie niebezpieczny.

[Yosuke]

Harisham i jego dywagacje na temat oblubienicy Hachimana brzmiały całkiem sensownie. Jeśli Tamaki mówiła prawdę, to jej długa i obarczona wieloma trudami, droga do zostania tym, kim jest, z całą pewnością zwróciły uwagę tego boga. Hyuuga była prawdziwym uosobieniem dobrej wojowniczki. Miła, skromna, ciężko pracująca na swój sukces. Rekinek cieszył się, że ją poznał i uśmiechnął się, gdy Harisham powiedział, że i on cieszy się, że ich drogi postanowiły się skrzyżować na tym turnieju.

Sam temat walki, którą można niby było określić jako nudną i szybką, wcale nie ucichł. Wręcz przeciwnie, zdawał się dopiero zaczynać. Kapłan zwrócił uwagę na bardzo ciekawy aspekt, mianowicie przygotowanie Yuu do walki z przedstawicielami Uchiha. Wcześniej Hozuki z Hoshigakim rozmawiali o tym i najwyraźniej ponownie chciał on ten temat nieco poruszyć. Tym razem zasugerował wprost, że tak potężnemu klanowi może nie podobać się, że ktoś jest tak bardzo na nich cięty. Stanowi to zagrożenie dla ich całego rodu, a ich gniew może zostać bardzo mocno ukierunkowany przeciwko karteczkowemu wojownikowi. Tym bardziej, jak wynika ze słów Harishama, zemsta była wpisana w historię Uchiha.

-Soso, Kyuzo, Kantai. Nawet nie sądziłem, że przybędzie tutaj tak dużo osób z różnych stron świata. Do tej pory nie miałem nawet okazji za bardzo spotkać i bezpośrednio porozmawiać z kimś spoza Cesarstwa, a teraz proszę!- Zaśmiałsię Yosuke, będąc szczęśliwy, że postanowił wybrać się w podróż. Wielokrotnie słyszał różne opowieści o innych nacjach, klanach oraz o tym, aby uważać z kim i o czym się rozmawia. Tymczasem wychodzi na to, że praktycznie wszystkie z tych opowieści były całkowicie przekręcone. Wspaniali i honorowi samurajowie okazali się zwykłymi, podłymi szujami, zaś potencjalnie niebezpieczni przedstawiciele innych klanów byli bardzo mili i życzliwi. Tylko dlaczego do tej pory był bombardowany takimi niezgodnymi z prawdą informacjami? Może po prostu do Kantai nie dotarło zbyt wiele zgodnych z rzeczywistością opowieści. Po powrocie będzie to musiał naprawić, wiele osób z jego rodu z całą pewnością ucieszy się na takie wspaniałe rewelacje, które przyniesie chłopak. Kto wie, może nawet wreszcie zasłuży sobie na większy szacunek swojego rodu oraz tych ważniejszych jego przedstawicieli i wreszcie przestaną go traktować jak małego chłopczyka.

[Tohaku]

Tajemnicza odpowiedź była co prawda rozsądna, ale niezbyt satysfakcjonująca. Wskazówka wystarczyła, by niemalże automatycznie przyrównać dziewczynę na przykład do klanu Uchiha, którego zdolności również oscylowały wokół oczu, ale tak naprawdę nic poza tym. Wyglądało na to, że chłopiec jednak potrafił gryźć, bo mimo wszystko pokazał, że nie będzie tak łatwo ciągnąć go za język. Tohaku pozwolił sobie na delikatny, niewidoczny uśmieszek, przyznając rozmówcy małego plusa w swoim umyśle. Niezbyt dobre pierwsze wrażenie z wolna zmieniało się w sympatię, czego oczywiście nie przyznałby, zapytany, ale obiektywnie tak było. Niechęć do ludzi to w gruncie rzeczy bardzo niewygodna sprawa. Nawet najbardziej doświadczeni shinobi nie osiągnęliby "tego wszystkiego" bez okazyjnej pomocy znajomego czy przyjaciela.
No a po chwili okazało się, że Naoki miał zadatki na co najmniej dobrego znajomego. Ciemnowłosy nawet zaszczycił go spojrzeniem, coby przyjrzeć się prezentowanej umiejętności, tym samym na chwilę odwracając wzrok od trwającej wciąż batalii. Pierwsze myśli, które go uderzyły, gdy ujął różę w dłoń (bez zbędnych obaw przed niechcianą zarazą, wszak miał na sobie rękawice), to podobieństwo i przeciwieństwo. Zdolność zielonowłosego wydawała się bardzo podobna do zdolności siedemnastolatka pod kątem twórczym. Znaczną różnicą było jednak to, że o ile lód tworzył się bardzo szybko, ale był dość kruchy, to z kryształem było dokładnie na odwrót. Solidny, twardy, ale mozolny w przygotowaniu.
— Bardzo ciekawa umiejętność — powiedział szczerze, bez cienia ironii w głosie. Tak wiele różnych rodów i tak wiele różnych możliwości. Lód i kryształ, które można było ukształtować według własnego widzimisię; potężny piasek, którym można było dowolnie manipulować. Właśnie takie umiejętności podobały się ciemnowłosemu najbardziej.
W jego głowie na ułamek sekundy zagościła myśl, by również sprezentować Naokiemu ten sam kwiat, ale mogłoby to zostać odebrane dość różnie. Mimo to wbrew racjonalizmowi czuł się niesprawiedliwie z tym, że tak wiele od niego wyciągał, nie dając nic w zamian, dlatego również wyciągnął dłoń, by dosłownie w przeciągu sekundy zmaterializować w niej lodowy kunai. Ostrożnie chwycił broń za ostrze i podał rękojeść rozmówcy, mówiąc prosto:
— Oto moja specjalność. — Może to niezbyt rozsądne, by dawać broń nieznajomemu, ale Tohaku zdecydował się na to z kilku powodów. Po pierwsze: zwykły nóż nie wystarczył, by zabić jakkolwiek doświadczoną jednostkę. Po drugie: na trybunach czuł się bezpiecznie. Czy słusznie, czy nie, wydawało mu się, że wszechobecni strażnicy byli czujni i doświadczeni. Po trzecie: nie przyznał tego przed sobą, ale zdolność zielonowłosego spodobała mu się na tyle, że przez aspołeczny umysł niczym strzała przebiegła nieśmiała myśl, by się z nim zaprzyjaźnić. Nie miała jeszcze czasu się porządnie ukształtować, ale kto wie, co z tego wyjdzie?

---

W wątku: Naoki.

---

  Ukryty tekst

[Naoki]

Rozmowa rozwijała się dobrze, przynajmniej w tak kiepskiej sytuacji, gdzie kłęby piachu zaczynały o wiele bardziej ograniczać widoczność niż mgła. Tylko na dobrą sprawę, czy ktoś tam na dole wyraźnie wygrywał? Ciężko było to określić gdzie naprzeciw siebie ścierały się dwie wyjątkowe potęgi, łączące w sobie silną defensywę jak i ofensywę. Przez co ich umiejętności wydawały się znacznie zbyt potężne i odbiegające od normalnych standardów, z jakimi do tej pory spotkał się chłopak.
Tylko należało również skupić się na rozmówcy, przecież nie można było go tak zignorować w środku wymiany zdań i jak się okazało ufność młodzieńca miała swoje mocniejsze strony, po raz kolejny nie został wykorzystany i pozostawiony bez niczego.
- Dziękuje. - odparł, z uśmiechem na ustach. W końcu każde uznanie dodawało nieco otuchy. Chociaż po chwili poczuł się odrobinę zaskoczony. W końcu nie tylko on potrafił tutaj stworzyć coś z niego, jego rozmówca także coś stworzył był to kunai, częściowo przypominający taki jaki zielonowłosy byłby w stanie stworzyć samemu. Jednak powstał o wiele szybciej.
Oczywiście młodzieniec skorzystał z okazji możliwości dobycia nowej broni i obejrzenia jej dokładnie, z czego wysuwał się póki co tylko jeden wniosek była zimna i lżejsza niż kryształowy twór. - Dziwne uczucie, trzymać coś tak łudzącego podobnego do kryształu, ale zupełnie innego. To lód prawda? Jest zimny. - powiedział, lekko się śmiejąc na koniec, w końcu pytał się o coś czego był praktycznie pewien, zwłaszcza że na pierwszy rzut oka widział różnice pomiędzy bliźniaczymi sobie umiejętnościami. - Mój kryształ opiera się głównie na wytrzymałości, ale nie jest w stanie go szybko wytworzyć. W przypadku twoich umiejętności jak to wygląda? - dodał, po krótkiej chwili. Chcąc wykorzystać okazje do zgłębiania różnic tychże tworów, jak i ogólnych umiejętności. Tylko czy sama arena była dobrym miejscem do tego typu rozmów?

---

Tohaku

[Tohaku]

Na pierwszy rzut niedoświadczonego oka sytuacja na arenie znajdowała się w neutralnym stanie — ciężko było stwierdzić, czy ktokolwiek z walczących miał przewagę. To tylko dodatkowo wynosiło pojedynek na piedestał, mimo że już i tak znajdował się on na szczycie wymyślonego podium. Taktyczna gra we mgle mogła być dla niektórych interesująca, ale ciemnowłosy znacznie bardziej wolał właśnie takie shogi, gdy widać było co nieco i w każdej chwili szala zwycięstwa mogła się przechylić na korzyść jednego zawodnika czy też drugiego. No i takie — jak by nie patrzeć wolne — tempo pozwalało na rozmowę z zielonowłosym, który swoim obyciem zdecydowanie przypadał do gustu siedemnastolatkowi. Kultura osobista, spokój, umiarkowana rozmowność, a nawet pewna miałkość. Te wszystkie cechy sprawiały, że dobrze się bawił przy tej konwersacji, w przeciwieństwie do wielu poprzednich.
Gdy chłopiec zadał pytanie, Tohaku, słusznie lub mylnie, uznał je za retoryczne, bo nawet ślepiec mógłby stwierdzić, że owszem, był to lód. No, nieco podsycony chakrą, przez co bardzo wolno topił się w dłoniach, ale jednak lód. Za to drugie pytanie sprawiło, że ciemnowłosy przygryzł wnętrze policzka, by powstrzymać klaśnięcie językiem. Co prawda Naoki mógł wiele wywnioskować z samego procesu twórczego, który był bardzo szybki, ale siedemnastolatek wolałby jednak nie odpowiadać wprost. Zdecydowanie bardziej od lekkomyślnego zdradzania swoich umiejętności wolał takie właśnie gierki, którymi raczyli się jeszcze przed chwilą. Mała pokazówka i wyciąganie wniosków. No, ale los zechciał, że zielonowłosy tym razem zasłużył sobie na minusa, a coby nie wyszło zbyt niezręcznie, to wypadałoby odpowiedzieć, prawda?
— Tak jak się pewnie domyślasz, jest dokładnie odwrotnie w stosunku do twoich zdolności. — Mimo niezbyt zadowolonych z takiego obrotu spraw myśli, głos pozostawał niezmienny, prawie obojętny, ale jednak z nutką sympatii; Tohaku kontynuował: — Proces twórczy jest znacznie szybszy, ale przy zderzeniu kryształowego kunai i lodowego kunai nietrudno się domyślić, który by zwyciężył. — O, tyle. Nie musiał wszak wspominać o tym, co potrafiły bardziej wykwalifikowane od niego jednostki, no nie? Czarny lód był bardzo imponujący, szczególnie u klanowych elit, i ciemnowłosy nie zdziwiłby się, gdyby twardością dorównywał kuriozalnemu kruszcowi.

---

W wątku: Naoki.

[Minoru]

Wokół niego trwały wciąż inne rozmowy na tematy związane z pojedynkami, turniejem i umiejętnościami poszczególnych zawodników. Minoru jednak nie wsłuchiwał się w nie za bardzo, ot słowa które wlatywały i wylatywały z jego głowy. Całą swoją uwagę skupił na dziewczynie z klanu Hyuga. Baczył na nią tak bardzo, że zapomniał nawet o swym dzisiejszym głównym celu. Gotów był bronić się jak lew gdyby rzuciła się na niego. Tak więc, gdy w końcu zwróciła się do niego…
Odetchnął wyraźniej z ulgą gdy dziewczyna nie zareagowała na niego wrogo. Czyżby była poza domem, gdy wybuchła wojna, a może krył się za tym inny powód?
- Raz, w Cesarstwie, gdy mianowano pierwszego cesarza. Poza tym spędziłem całe swoje życie w Karmazynowych szczytach. - dodał z wyraźną ulgą. I pewnie oddał by się dalszej rozmowie, gdyby nie zwrócił swego wzroku ponownie na arenę, dokładnie w momencie, gdy ogromna kula piachu zaczęła opadać, ukazując drugą kulę, dużo mniejszą, stworzoną z czarnego piachu.
- Widzicie, teraz wszystko zależy od tego, które z nich potrafi dłużej utrzymać swój piach. - Ponownie skupił większą część swej uwagi na arenie, skupiając się na walczących wszystkimi swoimi zmysłami.

  Ukryty tekst

W wątku: Harisham, Yosuke i Tamaki

[Tamaki Hyūga]

- Staram się jak mogę, aby żyć w sposób z którego będę dumna oraz nie będę niczego żałować. Dążę do samodoskonalenia i siły dzięki której będę mogła podążać za moimi ideałami. - odpowiedziałam na komplement Harishama i dodatkowo skinęłam w podzięce głową po czym skupiłam się na jego teorii na temat Yuu. - Może być w tym ziarno prawdy, Harisham-san. Jeżeli byłoby to prawdą i ten Yuu rzeczywiście byłby szkolonym specjalistą w walce z Uchihami, to aż ciśnie na usta się pytanie, "Dlaczego w takim razie ujawniać takie umiejętności w taki publiczny sposób?" Jeżeli rzeczywiście byłby on łowcą członków tego klanu to w tym momencie mógł on znaleźć się na ich celowniku... Dodatkowo pojawia się także pytanie, jak to się stało że trafił on na aż dwóch Uchiha w turnieju? Niby z jednej strony aż trzech członków tego klanu brało udział w turnieju, jednak prawdopodobieństwo że trafi on akurat na nich, do tego dwie walki z rzędu, jest wciąż dość nikłe... Ehhh, pytania rodzą pytania. - odpowiedziałam na teorię Harishama, ciągnąc ją dalej. Dziwna sprawa jak tak się o tym więcej pomyśli. Nie chcąc się dłużej nad tym rozwodzić skierowałam swoja uwagę na Rekinka.
- Wydarzenia takie jak to ściągają uwagę z całego kontynentu, Yosuke-kun, masz jednak rację, wiedzieć o tym to jedno a doświadczyć tego to coś kompletnie innego. Sama także się nie spodziewałam takiego obrotu spraw jak wyruszałam aby wziąć udział w walkach. - odpowiedziałam pogodnym tonem i z uśmiechem na ustach, po czym wysłuchałam słów Minoru. - Hmm, no to trochę podobnie do mnie, tyle że ja dość szybko opuściłam Kyuzo i większość czasu spędziłam w Shigashi no Kibu i stamtąd przyjechałam tutaj... - odpowiedziałam mężczyźnie z Soso po czym skierowałam moją uwagę na arenę gdzie w dalszym ciągu trwała druga walka półfinałowa. - Rzeczywiście, wygląda na to że przeciwnicy osiągneli pewnego rodzaju impas i chyba w tym momencie jest to już walka na wycieńczenie przeciwnika. No jestem ciekawa kto wygra, jak narazie to nie wygląda jakby ktokolwiek miał jakąś większą przewagę... - skomentowałam sytuację na arenie.

[Naoki]

Rozmowa na temat różnic między dwoma klanami była ciekawa, jednak zależało się także skupić na tym co działo się poniżej, a jakby połączyć te dwa nieco odmienne tematy w jeden? W końcu można nieco porozmyślać.
- Rozumiem, mimo dużego podobieństwa nasze umiejętności różnią się całkowicie. - powiedział, spoglądając na swojego rozmówce, a następnie na arenę. Gdzie akcja nadal trwała, a olbrzymie ilości dwukolorowego piasku mieszały się między sobą. Właśnie to dało nowy pomysł młodzieńcowi, w końcu mogliby pomyśleć czy byliby w stanie wygrać z osobami znajdującymi się na dole korzystając ze swoich zdolności.
- Jak myślisz, dałbyś radę wygrać z nimi? - zapytał się, oczywiście mając na myśli czarnowłose duo walczące niżej. Samemu niezbyt widział się w miejscu dzięki któremu mógłby jakoś ich pokonać, w sposób bezpieczny dla ogółu. Jednak może jego rozmówca posiadał sztuczki wykraczające poza możliwości kryształu. Przecież raczej oboje byliby w stanie zamrozić i zatrzymać w ten sposób ofensywę przeciwnika, jednak czy byliby w stanie zaatakować po tym? Fakt sam zielonowłosy skutecznie się ograniczał, nie chcąc wyrządzić nikomu krzywdy. Nie chciał by ktoś przez niego cierpiał.

---

Tohaku

[Tohaku]

Konwersacja trwała w najlepsze, zaś walka prawdopodobnie chyliła się ku końcowi. Wyglądało na to, że czarnowłosemu zaczynało brakować chakry, bo piasek nieco złagodził swój — do tej pory nieprzerwany — napór. Wyglądało też na to, że zielonowłosy młodzieniec doszedł do tego samego wniosku co Tohaku z tą różnicą, że ten drugi nie zwerbalizował swoich myśli. Różnice i podobieństwa były na tyle ewidentne, że po prostu nie widział takiej potrzeby. No, ale co kto lubi. Byle by nie za dużo tych truizmów, bo z niewinnej wzmianki zmienią się w irytujące gaworzenie.
Ciemnowłosy musiał stłumić parsknięcie, gdy usłyszał pytanie Naokiego. To oczywiste, że zostałby zmiażdżony czy to przez Youmu, czy przez Shenzhena. Oczywiste, ale nie dla rozmówcy, więc czemu by się nieco nie zabawić? Pod cienkim materiałem maseczki zakwitł delikatny uśmiech, gdy z pełną powagą w oczach siedemnastolatek spojrzał na niskiego chłopca.
— Myślisz, że dlaczego nie pozwolono mi brać udziału w tym turnieju? — zapytał, siląc się na niezachwiany, pewny siebie ton głosu. W połączeniu z niezdradzającym rozbawienia spojrzeniem całość kreowała się dość wiarygodnie. Tohaku nie pamiętał, kiedy ostatni raz pozwolił sobie na rozrywkę tego typu. Możliwe, że nigdy, ale Naoki był tak przyjemną odmianą w porównaniu do hałastry z pierwszego dnia, że słowa jakoś same spłynęły na język.
Chwila dramatycznej pauzy i wzrok z powrotem był skupiony na arenie, gdzie starcie bardzo szybko zbliżało się do rozstrzygnięcia. Niech zielonowłosy przetrawi sobie te słowa — a nuż wyjdzie z tego wszystkiego coś ciekawego.

---

W wątku: Naoki.

[Harisham]

Tamaki poruszyła istotną kwestię. Ujawnianie swoich kontr przeciwko klanowi Uchiha było bardzo lekkomyślne. Yuu nie reprezentuje tutaj szczepu Kami, jakkolwiek włada ich umiejętnościami. Nie wiadomo więc nawet do końca kto, w jego osobie rzuca wyzwanie Uchihom. Z pewnością musi to być ktoś potężny. W końcu każdy wie o potędze Uchihów i nikt rozsądny pochopnie nie stanie im na drodze. Tymczasem jednak zakończyła się walka i wiemy już z kim będzie jutro walczył zarówno Yuu, jak i Tamaki. Jutrzejszy dzień może więc udzielić nam odpowiedzi na kilka pytań.
- Masz rację Tamaki, sprawa wydaje się być tajemnicza i dziwna. Niestety nie znam odpowiedzi na pytania, które mógłby ją rozjaśnić. Jutro jednak zobaczymy jak Yuu walczy z Shenzenem i może to nam pomoże. Ty tymczasem chyba lepiej, abyś odpoczęła przed walką z Youmu. To ważna walka. Pójdę pomodlić się za twoje zwycięstwo. - odpowiadam, opuszczając trybuny.

z/t

[Yosuke]

Tamaki przedstawiła bardzo ciekawy punkt widzenia. O tym Yosuke całkowicie by nie pomyślał, a tymczasem zaprezentowanie takich umiejętności mogło zrzucić na Yuu spore problemy. Z jednej strony to mógł też być pewien znak dla Uchiha by byli uważni, bo istnieje grupa osób, która potrafi sobie z nimi skutecznie poradzić. Prosty turniej, kilka walk, a mogło tutaj wydarzyć się wiele, co zapewne zmieni przyszłość tego świata. A ten mały Rekinek znajduje się tutaj i może temu towarzyszyć. Niezwykłe uczucie. Na chwilę aż go zatkało.

Tymczasem druga z walk właśnie wyłoniła drugiego z finalistów. Piaskowy wojownik przegrał z Metalową Panią. Całkiem niespodziewane, bowiem zapowiadało się, że poradzi on sobie ze wszystkimi na których trafi. We wcześniejszych walkach podchodził ze sporą arogancją. Hachiman najwyraźniej nie mógł dalej dopuszczać do takiej sytuacji i stanął po stronie przeciwniczki Sabaku.

-A więc to z Youmu będziesz walczyła. Dałyście popalić wszystkim facetom w turnieju- Skomentował, widząc, że uczestnicy tej walki rozchodzili się. Podobnie zaś czynili wszyscy inni, będący na trybunach. Na dzisiaj oznaczało to już chyba koniec widowiska oraz kolejne ciekawe popołudnie oraz jeszcze ciekawszy wieczór. Najważniejsze żeby Tamaki byłą wypoczęta przed najważniejszą walką tego całego wydarzenia.

-Poprzednio wspominałaś coś o sklepie. Nie potrzebujesz może odnowić swoich zapasów?- Zapytał białookiej, przypominając sobie, że wykorzystała ona nieco swojego sprzętu we wszystkich poprzednich walkach. Zrobienie zawczasu odpowiednich zakupów pozwoliło by jej na dokładniejsze zaplanowanie taktyki na walkę, no a do tego nie trzeba będzie jutro rano przed samo walką lecieć jeszcze po coś dodatkowego do kupienia.

[Tamaki Hyūga]

Nasza rozmowa trwała w najlepsze kiedy to został ogłoszony werdykt iż to Youmuu zostaje drugą finalistką. A więc jednak udało jej się zatriumfować nad Shenzhenem. Nie byłam pewna czy bardziej mnie to cieszy czy martwi. Z jednej strony piach Youmuu był zdecydowanie wolniejszy od piasku Sabaku, z drugiej strony jej umiejętność kontrolowania metalu niosła za sobą o wiele większe możliwości w walce.
- Dziękuję Harisham-san, bardzo to doceniam i masz rację, zdecydowanie powinnam odpocząć przed jutrem. - odpowiedziałam chłopakowi, pochylając głowę w podzięce po czym odwróciłam się do Rekinka, który także poruszył ważną kwestię. - Zgadza się Yosuke-kun, napewno przyda mi się wizyta w sklepie żeby kupić parę drobiazgów przed jutrzejszym finałem. - odpowiedziałam Rekinkowi wstając z miejsca i kierując moje spojrzenie na Minoru. - Miło było cię poznać Minoru-san, ale na nas już czas, możliwe że jutro się zobaczymy po finale. - powiedziałam z promiennym uśmiechem po czym wraz z Yosuke ruszyłam ku wyjściu z trybun.

[z/t]+Yosuke

[Minoru]

Teraz, gdy całe napięcie opuściło jego ciało, przysłuchiwał się rozmowie między Tamaki a Harishamą. Rozmawiali oni o klanie, który był reprezentowany przez chyba najliczniejszą rzeszę zawodników, klan Uchiha.
- Wiecie coś więcej o tym klanie? Jedyne co mogłem dostrzec, że chyba wszyscy członkowie posługiwali się technikami ognia, powiem jednak szczerze, że w mojej prowincji nigdy nie wspominano nam o takim rodzie. - Wtrącił się w rozmowę, czując, że jest chyba jedynym w towarzystwie, który nie wie kompletnie nic o kimś, kto wydawał się być na ustach wszystkich. Teoria spiskowa o tym, że Yuu miałby być łowcą członków tego rodu wydawała mu się zbyt fantazyjna, by odnieść się do niej.
A więc Tamaki nie była całkowicie wierna swemu rodowi, skoro opuściła jego granice i udała się do sąsiedniej prowincji. Czy była więc poszukiwana jako zbieg, a może nie była kimś ważnym i jej klan nie zwracał na to uwagi. Jeśli on by zniknął, to czy zostałby ogłoszony zdrajcą?
– Ha, mówiłem że magnetyczna dziewczyna wygra! - przerwał nagle swe rozważania, komentując wynik ostatniej z walk półfinału. Shenzen przegrał, choć prawdę mówiąc stało się to niemalże przypadkowo. Ale z walki można było wyciągnąć bardzo ważną informację. Korzystanie z piasku wymagało od niego nakładu chakry, a tej wystarczyło mu na zaledwie kilka minut walki, więc albo pokonywał swego przeciwnika natychmiast, albo przegrywał. Rozluźnił w tym momencie również wszystkie swoje zmysły, mając nadzieję, że to wystarczy.
– A więc poznałaś swego przeciwnika, gratuluje dojścia tak daleko. Mam nadzieję, że jesteś szybsza od piasku swej przeciwniczki inaczej i pokażesz nam swoją niezawodną taktykę ponownie. - pogratulował jej podnosząc się ze swojego miejsca. Harisham już zdążył opuścić arenę i Minoru zamierzał pójść w jego ślady.

  Ukryty tekst

W wątku: Harisham, Yosuke i Tamaki

Z/T

[Naoki]

Rozmowa trwała, tak samo jak walki i właśnie okazało się jak będzie wyglądała finałowa walka. Starcie między dwiema młodymi kobietami przesądzi o tym, kto jest najsilniejszym shinobi na tym turnieju, ale czy to było do końca prawdą? W końcu poza biorącymi udział w walkach byli także inni nie biorący w nich udziału. Tak jak rozmówca młodzieńca, który twierdził ,że był zbyt silny, dlatego nie pozwolono mu walczyć. Z jednej strony ta teoria brzmiała dość zabawnie, przez co raczej nikt by w to nie uwierzył. Lecz sam młodzieniec brał pod uwagę prawdomówność swego rozmówcy, przez co do jego głowy zawitał genialny plan pozwalający wykorzystać okazję. - Jeżeli jesteś silny, to może czegoś byś mnie nauczył? - powiedział, lekko się uśmiechając, a jego głos przepełniała lekka naiwność. Sposób w jaki to wypowiedział wykluczał możliwość sarkazmu, czy też podśmiewania się. Samemu silnie wierzył w to co mówił, chcąc zdobyć przy okazji odrobinę wiedzy.
- Jeżeli nasze umiejętności są do siebie podobne. To raczej byłbym w stanie wykonać twoje techniki przy użyciu mojego kryształu. Tak samo ty moje, ale ja jestem o wiele słabszy, więc nie wiem czy byłbym ci w stanie pokazać coś wartościowego. - dodał po chwili, a tym razem w jego głosie pojawiła się odrobiona smutku. Czuł się niezbyt dobrze ze swoją słabością, co pozbawiało go momentami dobrego nastroju i rujnowało uśmiech na jego twarzy. Tylko czy jego rozmówca się tym przejmie? W końcu na dobrą sprawę może zignorować jego prośbę. Przecież od tak nie zdradza się sekretów własnej sztuki walki.

---

Tohaku