Szlak transportowy

[Tsukune]

No i w końcu załatwiłem wszystko co powinienem. Ukryty pod "przebraniem" oddałem chłopca pod opiekę. Dałem lekkie wskazówki jak mamka rozpozna że to będę na pewno ja. Odebrałem kolejny element zmyłki a mianowicie koszyk. Uznałem że lepiej będzie się trochę zdrzemnąć i wypocząć i wyruszyć przed świtem. Zanim jednak opuściłem wynajęty pokój sprawdziłem całe swoje uzbrojenie, przygotowałem swoją pandę [czyli owinąłem ją lekko w jakiś materiał jak to zazwyczaj robi się z dziećmi lecz w taki sposób by sobie mogła normalnie z tego wychodzić i wchodzić do tego]. Wyregulowałem również paski koszyka by móc go zawiesić na plecach zasłaniając w ten sposób jednocześnie swój futerał. Nie do końca ale futerał był przez to osłonięty. Chwilkę się rozciągnąłem by następnie opuścić to miejsce i skierować swoje kroki w stronę celu. Spokojnie szedłem a spód laski z każdym kolejnym krokiem dotykał ziemi. Dla kogoś z tym koszem na plecach, dziwacznym ubraniu i osprzętem który mógł dla niektórych wyglądać bardziej jak dziwna część garderoby niż broń, mogłem być uznany za podróżnika, jakiegoś kuglarza albo jeszcze inną osobę która wędruje po świecie i zarabia robiąc jakieś sztuczki lub opowiadając w tawernach przeróżne "prawdziwe" historie jakie przeżyłem za jakąś przekąskę bądź napitek. Jednak tak naprawdę to jak ktoś mnie widział nie zależało ode mnie. Sam siebie nie uznawałem za wojownika. Bardziej właśnie za jakiegoś podróżującego dziwaka. Po kilku lub kilkunastu minutach chodzenia główną drogą i gdy zrobiło się widniej postanowiłem wejść w las. Po co to zrobiłem? Głownie dla zmylenia prześladowców. W jaki sposób to chciałem zrobić? A mianowicie po prostu zagłębiłem się w lesie na tyle by dalej mieć ze swojej prawej strony widok na główną ścieżkę i po prostu chodzę sobie tak po lesie szukając grzybów. Nie szedłem szybko. W końcu szukałem grzybów. Dla zachowania pozorów jak znajdę jakieś jadalne grzyby zbieram je i chowam do niewielkiego materiału z którego zrobiłem sobie prowizoryczny na tę chwile woreczek? a może raczej niewielką torbę? Cóż trudno to określić. Na pewno będę mógł schować tam trochę grzybów...kto wie? Może przygotuję sobie z nich jakiś posiłek bądź nawet na nich zarobię? Tego nie wie nikt. Oczywiście co jakiś czas "szukając" grzybów wchodziłem nieco głębiej w las, to zbliżałem się bardziej drogi, to przez nią przechodziłem i szukałem grzybów w drugiej części lasu. Zatrzymywałem się też co jakiś czas by sobie przysiąść i odsapnąć. Chodząc i szukając grzybów w lesie. Jak się uda to oczywiście też zbieram sobie jakieś jadalne jagody. Co jakiś czas używam swojej umiejętności by sprawdzić teren.

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

Tytuł: Ostatni
Misja rangi: Wyprawa B dla: Tsukune



Post 29/?

A więc wielka podróż się rozpoczęła, ale nie był to zwyczajny spacerek po lesie, o nie. To była poważna misja, a trzeba sobie jasno powiedzieć, że nasz bohater istotnie wyglądał dosyć osobliwie, szczególnie uwagę zwracał jego koszyk i to, co się w nim znajdowało, oczywiście, jeśli tylko wszedł na tyle blisko, by mógł się temu przyjrzeć - na razie, nie było nikogo...
Pytaniem otwartym pozostawało, co teraz go czeka? Trzeba sobie jasno powiedzieć (a w zasadzie przypomnieć), że nasz bohater bardzo skutecznie zacierał za sobą ślady, w zasadzie potrzeba było cudu, by ktokolwiek powiązał go z rodziną Ogasawara. Cudu, albo kogoś, kto jest podobnie jak on dobrze wyszkolonym shinobi i w jakichś sposób potrafi zdobyć informacje, czy tak było w istocie?
Cóż, na razie skupmy się na spacerze, bowiem tym należało nazwać sposób, w jaki podróżował nasz bohater - pierw nieco głównym szlakiem, a potem na przełaj i grzybki, bo w sumie, dlaczego nie? Co prawda, do pełni sezonu grzybowego jeszcze daleko, wszak to dopiero początek jesieni, ale już powolutku w lesie czuć charakterystyczny, ciężki zapach grzybów przywołujący wspomnienia miłego wypadu do lasu... Jednakże, nasz bohater nie szukał grzybów, bo chociaż tutaj jakiś muchomorek, tam kozaczek, a nawet kilka żółtych kurek zaświtało, to jego celem było zmylić potencjalny pościg albo... wywiedzieć się w tym, czy takowy go śledzi. Tak więc co jakiś czas dokonywał skanowania najbliższego obszaru, jednakże podstawowa metoda "badania" terenu nie dawała żadnej odpowiedzi, tak więc zdecydował się na nieco szerszy zakres, tym razem z pieczęcią i... na jego radarze pojawił się pierwszy "punkt". Punkt ten szedł drogą, na granicy jego maksymalnego zasięgu - niewiele więc mógł o nim powiedzieć ponad to, że ktoś tam jest i jest to jedna osoba kierująca się w podobną co on stronę. Nie popadając jednak w manię prześladowczą, nasz bohater kontynuował swoje manewry unikowe, zagłębiając się nieco dalej od głównego szlaku, na ponad 100 metrów i ponownie sprawdzając, czy coś się zmieniło. I istotnie, "punkt" zbliżył się na około 400 metrów, przez gęsty las Tsukune nie był w stanie zobaczyć kto to, jednakże nie miał pewności, czy ta osoba znajduje się na trakcie, czy może już na jego granicy i troszeczkę w lesie? Zdecydowanie przyda się więcej informacji, jak tu je tylko zdobyć?

__

  Ukryty tekst

Głosy postaci

- Ogasawara Ono
- Mowa Mariko
- Sanitariusz
- Pielęgniarka!
- Chizuru

[Tsukune]

No i chodziłem sobie tak po lesie szukając grzybów. Co jakiś czas je zbierałem by nie było że to jakieś oszustwo. Przecież wszedłem w las aby szukać grzybów czyż nie tak? A że to był dopiero początek sezonu grzybowego to wielu mogłem nie znaleźć prawda? Jednak te co znalazłem powinny być najświeższe i zapewne jeszcze mało zjedzone przez robale lub nadjedzone przez zwierzęta. Więc co parę znalezionych grzybów zbierałem jeden by następnie iść dalej. Przy tym jak zamierzałem zebrać akurat grzyba sprawdzałem okolicę a co któregoś grzyba sprawdzałem okolicę na pełnej swojej możliwości. W końcu po jakimś czasie w mojej umiejętności się ktoś pojawił. Pytanie kim ta osoba była. Czy to jakiś przeciwnik? a może zwykły człowiek lub shinobi? Cóż tego nie wiedziałem. Gdy wyczułem że ta tajemnicza osoba jest jakieś 300m ode mnie postanowiłem zbliżyć się do drogi aby na nią wyjść i "sprawdzić" jakie grzyby udało mi się zebrać
-Hmm...niewiele tego. No ale co się dziwić skoro to dopiero początek sezonu. Może zjem je sobie na jakimś postoju? W sumie to by nie było złe powiedziałem do siebie. Schowałem grzyby i lekko się przeciągnąłem kątem oka zerkając w stronę z której wyczuwałem zbliżającą się osobę by zobaczyć kim jest. Następnie jakby nigdy nic postanowiłem iść znowu jakiś kawałek główną drogą. Ewidentnie się nie spieszyłem. Szedłem tak drogą parę a może nawet paręnaście minut by znowu wstąpić do lasu i szukać kolejnych grzybów.

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

Tytuł: Ostatni
Misja rangi: Wyprawa B dla: Tsukune



Post 31/?

Podchody trwały, Tsukune co robił przystanek, niby to na zajęcie się zbieraniem owoców lasu, ale w istocie chodziło o "rozejrzenie" się po okolicy. Jego naturalny radar sprawdzał się doskonale, chociaż... niestety musiał przyznać, że na dłuższą metę tak częste sięganie po ten niecodzienny dar potrafi zmęczyć, a on korzystał z niego dzisiaj nad wyraz intensywnie, jednakże, w żaden sposób nie było to nieuzasadnione - ten, kogo bowiem wykrył niewątpliwie się za nim skradał. Co o tym świadczyło? Przede wszystkim to, że podczas szybszego kroku, obiekt również przyspieszał, natomiast kiedy Tsukune robił postój, to jego oponent również zwalniał, jakby ważąc siły na zamiary, jednakże nie zbliżał się na mniej niż 400 metrów, ale wszystko do czasu...
Podczas jednego z postojów na "zbadanie okolicy" Tsukune zauważył, że ten kto za nim podążał przyspieszył i zmniejszył dystans pierw na około 350, a następnie około 300 metrów. Przy tym wszystkim wydawał się zachowywać bardzo ostrożnie, może poruszał się po drzewach, a może skutecznie krył się za pniami, albo właśnie w poszyciu? Cóż, drzewa utrudniały poprawną obserwację terenu, nawet jeśli były między nimi przecinki, to jednak nasz bohater nie mógł go dostrzec, jakby ten ktoś doskonale wiedział, kiedy należy się ukryć. No cóż, niewątpliwie trafił swój na swego, mowy nie było o tym, że jego przeciwnikiem jest ktokolwiek inny niż shinobi. Cóż robić? Tsukune zdecydował się wrócić na trakt, wyszedł z lasu i postanowił dalej kroczyć spokojnie ścieżką i jeśli wykonał po drodze skanowanie to mógł stwierdzić że... cel zdecydowanie przyspieszył i teraz znajdował się gdzieś od strony lasu mniej niż 200 metrów za nim. Czy to był dobry moment by zająć się szukaniem grzybów? Generalnie tak, tylko... co to za świst za plecami? Jeśli Tsukune się odwróci to zobaczy zbliżającą się do niego z ogromną prędkością strzałę, niewątpliwie wystrzeloną pod lekką parabolą...

__

  Ukryty tekst

Głosy postaci

- Ogasawara Ono
- Mowa Mariko
- Sanitariusz
- Pielęgniarka!
- Chizuru

[Tsukune]

Chodziłem sobie spokojnie po lesie zbierając co jakiś czas grzyby i sprawdzając okolicę. Z początku mój "kolega" trzymał się w tej samej odległości ode mnie. Zapewne nie wiedział czego się po mnie spodziewać. W sumie ja sam nie wiedziałem czego się po nim spodziewać. Gdy po pewnym czasie wyczułem że się zbliża postanowiłem przestać szukać grzybów i iść już normalnie drogą. Robiło się powoli ciepło więc wyciągnąłem i rozłożyłem wachlarz i zacząłem się nim wachlować co jakiś czas. Znalazł się jeszcze bliżej mnie. Jakieś 200 metrów. Pewności nie miałem ale przeczuwałem że to może być taka granica. Po pewnym czasie usłyszałem świst. Odruchowo się odwróciłem. Widząc lecącą w moją stronę strzałę jak to normalny obywatel w odruchu zasłoniłem rękami i wachlarzem przód swego ciała. Jednocześnie oceniając tor lotu strzały by "przypadkiem" przewrócić się tak aby strzała mnie ominęła
-B.Bandyci...pieprzeni b.bandyci zacząłem krzyczeć w "panice" podnosząc się spowrotem na nogi i chowając za najbliższym drzewem.
-W.wiem ż.że nie p.powinienem z.zbierać grzybów a.ale aby o.od razu chcieć mnie z.zabić...Może się j.jakoś d.dogadamy? wykrzyczałem. Cóż nie wiedziałem "ilu" jest bandytów. Tym razem postanowiłem znowu zeskanować otoczenie. Byłem gotowy się bronić...a raczej uciekać bo walczyć jedynie potrafiłem w "karczemnych bójkach". Mimo tego że się chowałem starałem się iść od drzewa do drzewa dalej czasem zerkając zza drzewa by "wypatrzyć" bandytów. W razie gdyby leciała na mnie kolejna strzała bądź broń staram się ją "przypadkiem" zbić laską bądź wachlarzem używając techniki Gairaishū Rendan. Oczywiście robię to w taki sposób aby wyglądało że miałem zwykłe szczęście iż je zbiłem.

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

Tytuł: Ostatni
Misja rangi: Wyprawa B dla: Tsukune



Post 33/?

Sytuacja przestała być sielanką, płynnie przechodząc w walkę na śmierć i życie. Świst strzały zaalarmował Tsukune, który mógł być pewny następującej rzeczy - jeśli będzie stał to najpewniej zostanie trafiony i zabawa się skończy, tak wiec miał dwa wyjścia, albo się zasłaniać przed strzałą, albo zrobić skok w tył. To drugie zdecydowanie okazało się mądrzejszym pomysłem, chociaż cenne ułamki sekund kosztowało podjęcie decyzji, a na reakcje czasu wszak wiele nie było, bowiem nasz shinobi został przynajmniej częściowo zaskoczony.
Pad jednak poskutkował i pocisk ominął go wbijając się w drogę kilka metrów dalej. Czy było coś szczególnego na co nasz bohater powinien zwrócić szczególną uwagę, lub co pomogłoby mu się zorientować z kim ma do czynienia? Tak - wokół strzały owinięty był jakiś papier, czyżby liścik? Zdecydowanie nie, szybko bowiem zapłonął, a Tsukune wiedział, co to oznacza. Odruchowe zasłonięcie się rękami i jeszcze jeden odskok, plus fakt, że strzała była wbita w ziemię w pewnej odległości od niego sprawiły, że wybuch notki nic mu nie zrobił, ale nagle stało się jasne, że nie ma do czynienia z byle rzezimieszkami (chociaż notki mógł kupić każdy, prawda?). Ten, kto go zaatakował był zdecydowany "grać ostro" - możliwości znów były dwie: albo był to jakiś wariat, albo ktoś, kto zdecydował się sprawdzić jak groźna "ofiara" mu się trafiła. Jaka była odpowiedź, okaże się już w ciągu najbliższych sekund...
Czego mógł być jeszcze pewien nasz bohater? Tego, że napastnik w jakiś sposób najpewniej doskonale wie, gdzie on się znajduje, co szybko potwierdził kolejny świst i spadający pocisk. Na szczęście, w tym momencie Tsukune zdecydował się ruszyć z miejsca - nie ma sensu trwać w miejscu, to się zwykle źle skończy. Szczęście sprzyjało naszemu bohaterowi, ruszył wtedy, gdy już strzała została posłana, a więc o korekcie lotu raczej nie było mowy i udało mu się uniknąć trafienia. Tym jednak razem strzała nie wybuchała, kolejny pocisk okazał się być "zwykłą" strzałą, ale nawet kontakt z taką wystarczył, by poważnie zranić każdego, kto stanie na jej drodze. Pytania znów dwa, pierwsze jak długo szczęście będzie sprzyjać naszemu bohaterowi oraz drugie, najbardziej chyba fundamentalne, co robić? Szybki skan i już dodatkowe informacje płynęły do naszego bohatera- przeciwnik zbliżył się na około stu metrów. Ponad to ostatnia strzała nie miała zwyczajnego grota - ten w jaki była uzbrojona był odpowiednio ząbkowany, jeśli więc byłby pokryty jakąś substancją, to mógłby skutecznie zakazić ranę, a i wyjęcie go byłoby bardzo nieprzyjemne by nie powiedzieć, że nie możliwe bez odpowiedniego sprzętu i asysty (no chyba, że umiemy sami siebie zoperować i nie straszne nam wyrwanie sobie kawałka ciała).
Schowany za drzewem Tsukune wyglądnął w stronę, z której szedł ostrzał i teraz w końcu mógł zobaczyć napastnika - był to wysoki na nieco ponad 180 cm mężczyzna o długich czarnych włosach związanych w kitek, z łukiem w prawej dłoni i kołczanem na plecach. Co ponad to? Całkiem sporo różnego rodzaju torebek i skrytek przy nogach spodni i kamizelka bardzo podobna do tej, którą standardowo noszą shinobi - jego przeciwnik nijak się już nie ukrywał. Co ciekawe, w momencie kiedy Tsukune na niego spojrzał, mężczyzna sięgnął po kolejną strzałę i naciągnął łuk mierząc tam, gdzie znajdował się jego cel aktualny cel...

__

  Ukryty tekst

Głosy postaci

- Ogasawara Ono
- Mowa Mariko
- Sanitariusz
- Pielęgniarka!
- Chizuru

[Tsukune]

No i się zaczęło. Udało mi się uniknąć pierwszej strzały. Okazało się że miała przyczepioną do siebie notkę wybuchową ale udało mi się nie otrzymać od wybuchu obrażeń bo schowałem się za drzewem. Następna strzała wbiła się w drzewo a ja przemknąłem dalej. Udało mi się dostrzec że ostatnia posłana we mnie strzała była ząbkowana.
-Najlepiej założyć że każda strzałą ma na sobie i truciznę i notkę wybuchową pomyślałem. Zastanowiło mnie to że wie gdzie się znajdowałem. Postanowiłem sprawdzić to w jedyny możliwy sposób a mianowicie przemieszczając się bezpiecznie po prostu zmieszać chakrę w organizmie jakbym chciał wykonać jakąś technikę. Tak naprawdę nie miałem zamiaru wykonywać żadnej techniki...a jak już to podstawową z Ninjutsu jak chodzenie po wodzie bądź drzewach. Po co? Po prostu chciałem sprawdzić czy mój przeciwnik ma taką samą umiejętność jak ja...a może posiada jakieś oczne predyspozycje? A takie zmieszanie chakry było jedynym najlepszym sposobem.
-Powinniśmy go zabić usłyszałem w głowie wypowiedź swojego alter ego. Jak tak dalej pójdzie nie będę miał innego wyboru niż zabić tego gostka. Dodatkowo wbiegam nieco głębiej w las i zaczynam wykonywać swój plan. Tworzę 2 iluzje. Jedną wysyłam głębiej w las, zaś drugą by przebiegała przez drogę idąc tak do przodu. Ja sam zaś przemieszczając się ostrożnie dalej sprawdzam czy mój przeciwnik się na to nabierze. To był drugi pomysł aby sprawdzić czy w jakiś sposób widzi chakrę.
-Mogłoby zacząć padać pomyślałem. To by mi nieco ułatwiło sprawę. Zwłaszcza jakby byłą burza. Tak to by było bardzo przydatne w tej chwili. Gdy nie nabiera się na to postanawiam go zaatakować. Chowam wachlarz i wyciągam jedne osikowy kołek. Ładuję go chakrą i posyłam by wbił się nieopodal przeciwnika. Może być z 5 metrów niżej bądź wyżej od niego by następnie aktywować technikę licząc na to że nią dostanie. Gdy tak się stanie błyskawicznie wyciągam senbon który pokrywam znowu chakrą i posyłam w przeciwnika by go trafić. Najlepiej by było gdybym trafił go w głowę. Mam nadzieję że mój plan zadziała i przeciwnik znajdzie się na ziemi dzięki czemu łatwiej będzie mi wycelować senbonem

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

Tytuł: Ostatni
Misja rangi: Wyprawa B dla: Tsukune



Post 35/?

Starcie trwało, a Tsukune zaczął powoli dochodzić do wniosku, że jego oponent musi mieć jakieś ponad przeciętne umiejętności, skoro tak skutecznie mógł śledzić jego ruchy, oczywiście, zawsze pozostawała wersja, że tak naprawdę to tylko szczęście, ale to było bardzo mało prawdopodobne. Nasz bohater jednak nie zamierzał pozostawiać nawet marginesu błędu na domysł, postanowił więc wykonać prosty test by określić, jak się jego przeciwnik zachowa na pojawienie się dwóch iluzji, czy się pomyli, czy jednak będzie dalej atakował? Cóż, odpowiedź przyszła bardzo szybko, oponent zupełnie nie zainteresował się klonami, doskonale zdając sobie sprawę z tego, gdzie jest Tsukune. Mało tego, zaatakował go posyłając kolejną strzałę, a w zasadzie... kilkadziąt?! Co prawda w lesie było to trudniejsze, ale to kwestia odpowiedniego celowania, a ten łucznik widać wiedział co robi, ale by był aż tak biegły?
W stronę naszego bohatera pomknęło całe mrowie pocisków, był szybki, ale nie tak, by sobie ze wszystkimi poradzić, nie ma opcji, co robić?! Co prawda, cała masa pocisków wpadała w drzewa, to jednak te, które je ominęły mknęły w jego stronę bardzo szybko... ale i Tsukune nie zamierzał się zatrzymywać, dystans między nimi a przeciwnikiem niezmiernie wynosił około 100 metrów, dookoła cała masa drzew, więc celowanie nie łatwe, zwłaszcza w poruszający się cel. Coś jednak w Tsukune trafiło, a raczej... kilka strzał. Widział, jak zbliżają się do niego, jak wbijają się w jego plecy i lewy bok i... nic się nie stało. Pociski zniknęły gdy tylko go trafiły nie robiąc krzywdy. Z kim miał do czynienia?
Kolejny skan jak i spojrzenie w stronę oponenta utwierdziło go w przekonaniu, że ten również zdecydował się skorzystać z jednej z podstawowych umiejętności ninja i wskoczyć na drzewo - może w ten sposób będzie mu łatwiej celować? Cóż, jego oponent znajdował się obecnie jakieś 70 metrów od niego, na wysokości może czterech metrów. Teraz mógł również uważniej przeanalizować broń, jaką władał jego oponent - był to średnich rozmiarów łuk, zdecydowanie różnych od długich asymetrycznych łuków mogących razić na ponad 300 metrów, ale i większy od swoich mniejszych pobratymców. Co to w zasadzie oznaczało? Generalnie, coś tam się ciemnowłosemu kołatało po głowie, że takie łuki mają skuteczną donośność około 200 metrów, co odpowiadało dystansowi, jaki utrzymywał dotychczas jego przeciwnik. Dalej, z obecnej odległości nie ochroniłby go skórzany pancerz, a sam dystans wciąż działa na korzyść wroga, bowiem dalej to on może atakować, a nie Tsukune, a skoro o tym mowa... mężczyzna ponownie sięgnął do kołczanu, wyjął z niego kolejną strzałę i znów napiął łuk do strzału.
Co dalej zrobi nasz bohater? Pewne jest, że na pewno temu komuś nie ucieknie. Zawsze może liczyć na to, że może w końcu skończą mu się strzały, ale skąd pewność, że nie ma zapieczętowanych więcej?
Na końcu "prognoza pogody" - na niebie chmury istotnie nieprzyjemnie ciemne, ale nie ma co liczyć na burze, może zacznie niedługo siąpić, albo nawet padać, ale n pewno nie w ciągu najbliższych kilku sekund...

__

  Ukryty tekst

Głosy postaci

- Ogasawara Ono
- Mowa Mariko
- Sanitariusz
- Pielęgniarka!
- Chizuru

[Tsukune]

Więc ewidentnie w jakiś sposób widzi chakrę. Nie zareagował na klony...nie zareagował ogólnie na mieszanie chkary...innymi słowy w jakiś sposób mnie widzi. Mój przeciwnik postanowił wysłać na mnie kilka? strzał. a przynajmniej tak wyglądało. Parę z nich mnie trafiło...a przynajmniej widziałem że mnie trafiły ale nic nie poczułem. Czyżby iluzja? Zapewne tak...Jedyne czego byłem teraz pewny to teko iż ten gościu strasznie mnie wkurwił. Nie chodziło o to że dybał na moje życie bo sam twierdziłem że zginąłem w wieku dwunastu lat z rodziną. Nie chodziło o to że skrzywdziłby moją pandę albo dziecko gdybym je miał. Jedyne co mnie tak wkurwiło że jestem gotów go torturować to fakt że uszkodziłby cenne dla mnie skrzypce. To był jedyne co mnie w tym momencie tak wkurwiło. Postanowiłem przestać się z nim cackać.
-Teraz to przesadziłeś pierdolony skurwysyński złamasie wycedziło moje alter ego. Uniosłem ręce posyłając w niebo chakrę. Miałem wielką nadzieję że przeżyje ten atak...oj jak bardzo tego pragnąłem aby móc go później torturować za to że chciał zniszczyć MOJE skrzypce...tego chujowi nie przebaczę. Obecnie na ustach mojego alter ego zagościł przerażający szeroki uśmiech ukazujący moje wampirze kiełki a z moich ust wydobył się taki śmiech? o ile można byłoby to nazwać śmiechem w jaki kolwiek sposób. Kiedy moja technika ma zadziałać używam swojej umiejętności by za jej pomocą wycelować w tego sukinsyna który śmiał próbować uszkodzić moje skrzypce.

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

Tytuł: Ostatni
Misja rangi: Wyprawa B dla: Tsukune



Post 37/?

Kiedy walczy ze sobą dwóch shinobi można być pewnym jednego, żaden nie ustąpi pola póki drugi nie padnie. To nie była walka na turnieju, gdzie w krytycznym momencie w magiczny sposób pojawia się sędzia zatrzymujący ostateczny cios, nie tutaj każda decyzja miała swoje bardzo bolesne i bezpośrednie konsekwencje i często szczegóły decydują o tym kto padnie, a kto odejdzie zwycięsko ze starcia...
Tsukune wpadł w gniew. Wróg nie tylko próbował go trafić, to jeszcze by zdzierżył, nawet zranienie swojego zwierzaka nie było czymś zdolnym wyrwać go ze spokoju, który prezentował, ale zagrożenie jego drogocennym skrzypcom? Ta zniewaga wymagała krwi, nie było by puścił taką zniewagę płazem. Tym razem jego alter ego wyszło na wierzch złorzecząc bydlakowi, który zdecydował się wymierzyć mu strzałą w plecy. Niewiele myśląc skupił chakre i posłał ją w niebo z jednym zamiarem - uczynienia sobie sojusznika z jednej z najpotężniejszych sił natury - burzy. Skoro bowiem chmury same nie chciały mu pomóc, go on je chwyci za mordę i do współpracy zmusi...
Jego przeciwnik jednak nie stał na drzewie biernie. Miał dobrą pozycję, odległość już znał, strzała była napięta. Co więcej, jego oponent nie utrudniał mu zadania, wykrzyczał swą groźbę i przesłał w niebo chakrę, a w tym momencie strzała pomknęła z wielką prędkością prosto w owładniętego gniewem Tsukune, błyskawicznie pokonując dzielące ich metry...
Chmury zaczęły się formować gdy dotarła do nich jego chakra i nasz bohater zaczął już mierzyć za pomocą swojego zmysłu gdzie jest oponent, ale... Dwie rzeczy mu skutecznie przeszkodziły ściągnąć z nieba błyskawice. Pierwszym było to, że strzała przebyła dystans i wbiła się w pobliżu jego lewego barku (bardziej pachy od strony tułowia), głęboko wkręcając się w tkankę jego ciała. Kilka centymetrów w prawo i najpewniej byłoby po całym starciu, bowiem broń dosięgnęłaby tętnicy podobojczykowej, albo serca. Trafienie było głębokie, zabolało ostro, ale pierw odezwała się adrenalina, chwilowo ów ból tłamsząca. To był pierwszy problem. Drugim był.. czas. Chociaż chmury zaczęły złowrogo błyskać, to jednak ściągnięcie błyskawicy w tym momencie było niemożliwe, brakowało jeszcze kilku cennych sekund.
W tym czasie jego przeciwnik przeskoczył sprawnie o kilka drzew, zajmując pozycję na kolejnym, na jednej z niższych gałęzi, w odległości około 50 metrów od Tsukune. Przysiadł sobie na potężnym, starym dębie, wysokim na około 30 metrów, sam usadowił się około 10 metrów nad ziemią na jednej z niższych gałęzi - pozostawała nad nim jeszcze spora korona drzewa. Ponownie naciągnął łuk z zamiarem wystrzelenia kolejnego pocisku...
Jeśli Tsukune zamierzał użyć swojego niezwykłego zmysłu do namierzenia przeciwnika, to dodatkowym problem, dosyć istotnym, okazał się ból, jaki właśnie eksplodował z rany, kiedy tylko pierwszy szok po trafieniu. Oczywiście, Tsukune nie był pierwszym lepszym gościem, ale nie mógł ignorować tkwiącego w jego ciele grotu, który przy każdym ruchu powodował dodatkowy ból, a przecież za moment może spaść kolejny pocisk.

Obrażenia:
Tsukune:

• strzała wbita w okolice lewej pachy. Boli przy ruchu ręką, zdecydowanie go ogranicza, utrudnia skupienie, możesz walczyć.
  
  Łucznik:
• Zdrowy.

__

  Ukryty tekst

Głosy postaci

- Ogasawara Ono
- Mowa Mariko
- Sanitariusz
- Pielęgniarka!
- Chizuru

[Tsukune]

I stało się. Technika poleciała w niebo. Jednak nie byłą na tyle szybka abym zdążył przed atakiem i oberwałem. Bolało...i to solidnie ale na szczęście nic wielkiego się nie stało. Technika byłą prawie gotowa. Mój przeciwnik zbliżył się do mnie jeszcze bardziej. Zacisnąłem mocno zęby i schowałem się za jedno z drzew będąc gotowym do ewentualnego odskoczenia do przodu gdyby strzała jakimś cudem przebiła się przez drzewo. Zerknąłem na strzałę
-Zajmiemy się nią później pomyślałem. Zagryzając mocno zęby zrobiłem wszystko aby skoncentrować się i wyczuć mojego przeciwnika a następnie za pomocą posłanej wcześniej chakry w niebo cisnąć piorunem prosto w tego skurwysyna. Jeżeli mi się to uda upewniam się za pomocą swojej umiejętności czy żyje. Jeżeli jestem w stanie do niego podejść to upewniam się czy jest martwy przebijając jego serce, gardło, oczy a na koniec wybijając mu obie ręce z nadgarstków...tak na wszelki wypadek. Jednak gdy jest jeszcze żywy...wpierw go trochę katuję czyli przebijam mu nadgarstki, to miejsce w które sam dostałem jego strzałą a następnie przebijam mu gardło z przerażającym szalonym uśmiechem. Jednak gdyby coś kombinował gdy jestem obok od razu go zabijam. Gdy w ten sposób uda mi się upewnić że jest martwy sprawdzam jego kieszenie. Na wszelki wypadek szukając antidotum bądź trucizny. Przynajmniej zakładałem że strzały są zatrute wiec najlepiej byłoby się upewnić. Skoro ma [według mojej postaci] truciznę to musi mieć też i przy sobie antidotum w razie gdyby przypadkiem jakiś jego towarzysz oberwał. Jeżeli miałby coś przydatnego to zabieram [zwłaszcza gdyby to był czysty bandaż] a następnie zajmuję się strzałą w swoim ciele. Wpierw wsadzam sobie między zęby kawałek drewna i sprawdzam czy strzała wbiła się w kość. [jak jestem w stanie] Staram sobie też przypomnieć czy strzała była ząbkowana czy zwykła. Jeżeli jest ząbkowana...cóż będzie mnie jeszcze bardziej napierdalać ręka ponieważ zamiast wyrywać sobie strzałę wolę przepchnąć ją na wylot aż wyjdzie grot. Kolejne co zamierzam zrobić to za pomocą pazura rękawicy odpiłować część strzały znajdującej się z przodu mego ciała [mówię tu o części z lotkami] a następnie wyciągnąć resztę drugą stroną. Gdy zakończę tą prowizoryczną operację od razu używam na sobie leczącej techniki by złagodzić nieco ból. Całej rany nie zaleczę ale przynajmniej pozbędę się bólu i w ten sposób w miarę ją oczyszczę. Następnie jeżeli ból zelżał to odrywam kawałek swego płaszcza i zaciskając zęby owijam mocno i ciasno ranę. Spróbowałem lekko poruszyć zranioną kończyną. Po prostu by sprawdzić czy będę w stanie nią ruszać i nie stało się nic gorszego. Po tych czynnościach chwilkę odpoczywam by następnie korzystając z laski wstać i ruszyć w dalszą droge.

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

Tytuł: Ostatni
Misja rangi: Wyprawa B dla: Tsukune

Post 39/?

Ruch, podstawa to pozostać w ruchu! Otrzymane trafienie najpewniej na chwile otrzeźwiło Tsukune, który jak najszybciej skierował się do najbliższego drzewa, by się za nim schować - nagły ruch ciałem wywołał kolejną porcję bólu. Jego rana "krzyczała", a w odczuciu była podobna do przypalania gorącym prętem, ale lepsze to, niż śmierć, a ta niemalże pewna, bowiem kiedy tylko nasz bohater się ruszył, w miejsce gdzie stał trafiła kolejna strzała...
Co teraz? Teraz plan był już prosty - usmażyć tego drania zrzucając mu na głowę błyskawicę. Wkurzony, ale nieco otrzeźwiony, Tsukune skupił się na namierzeniu celu dla swojego pocisku. Wiedział, gdzie ma sprowadzić swój strzał z nieba - niemalże tak samo, jakby wroga widział - wyraźny punkt chakry. Gin ścierwo! Chciałoby się krzyknąć gdy błyskawica runęła z nieba z ogromnym hukiem, jednakże...
Po uderzeniu pioruna Tsukune znów sprawdził swoimi zmysłami co się stało z jego celem, wolał nie wyłazić jeszcze zza drzewa i słusznie. Zmysł chakry podpowiadał mu, że jego cel... żyje. Jak to mogło się stać? Cóż, jak zauważono, dzięki swojemu zmysłowi doskonale wiedział gdzie jest cel, niemalże jakby go widział, no właśnie - niemalże. Jego cel siedząc na jednej z niższych gałęzi miał nad sobą jeszcze ogromną koronę starego dębu - potężną osłonę. Szansa na to, że błyskawica spadnie akurat tak, by nie trafić żadnej była minimalna i niestety, tym razem szczęście nie dopisało naszemu bohaterowi. To, co zagłuszyło uderzenie pioruna było dźwiękiem pękającego drewna, które pierwsze napotkała spadająca z nieba technika, nie oznacza to jednak wcale, że jego przeciwnik nie oberwał w ogóle. Jeśli Tsukune wyjrzał zza drzewa, to zauważył, że jego oponent nie trzyma już łuku który leży z dwa metry od niego. Sam mężczyzna siedzi na ziemi oparty plecami o pień drzewa, które jest w opłakanym stanie. Jedną z nóg ma wyprostowaną, drugą zgiętą. Może jest jeszcze oszołomiony, na pewno trochę oberwał, jednakże jak bardzo? Tego Tsukune nie wiedział, ale na pewno coś się stało.
Co dalej robić? Podchodzić, nie podchodzić? Mężczyzna podniósł głowę i spojrzał w stronę naszego bohatera, na moment ich spojrzenia się skrzyżowały, co się stanie za chwilę? Mężczyzna podniósł obie ręce na wysokość klatki piersiowej, tak jakby przygotowywał się do złożenia jakiegoś jutsu, co to będzie i czy będzie? Cóż, tego Tsukune nie wiedział, pewne jednak było, że facet wciąż stanowi zagrożenie.
Jeśli natomiast chodzi o ranę, to cóż... może Tsukune nie jest najlepszym medykiem, ale wie następujące rzeczy - przepchnięcie strzały na drugą stronę to pomysł niezwykle głupi. Nie ma szans, by sam wytrzymał coś takiego, może gdyby ktoś mu pomógł, chociaż go jakoś znieczulił, ale samemu - nie da rady. Wyrwanie strzały też nie w chodzi w grę, będzie tylko gorzej, tutaj przyda się ktoś do asysty. Na razie pozostaje pytanie, co dalej robimy? Oboje walczący oberwali i zaprezentowali, że są godnymi siebie przeciwnikami. Pytanie, co się za moment stanie, kto pierwszy zdecyduje się na jakiś ruch? Na pewno nie będą trwać bezczynnie...

Sytuacja: ok. 50 metrów, Tsukune schowany za drzewem, łucznik bez łuku siedzi oparty o pień rozwalonego techniką dębu, na około niego porozrzucane gałęzie i konary.

Obrażenia:
Tsukune:

• strzała wbita w okolice lewej pachy. Boli przy ruchu ręką, zdecydowanie go ogranicza, utrudnia skupienie, możesz walczyć, powoli odzywa się zmęczenie.
  
  Łucznik:
• Nieznane, niewątpliwie oberwał, ale czym i jak?

__

  Ukryty tekst

Głosy postaci

- Ogasawara Ono
- Mowa Mariko
- Sanitariusz
- Pielęgniarka!
- Chizuru

[Tsukune]

I w końcu technika dotarła do przeciwnika...niestety nie zabiła go tak jak chciałem od razu...a może to że nie zginął od razu przyjąłem z ulgą by móc się nad nim pastwić? Mniejsza z tym. Zagryzając zęby wyciągnąłem dwa kunaye. Jeden z notką wybuchową a drugi zwykły. Ten zwykły pokryłem chakrą i rzuciłem w swojego przeciwnika starając się trafić w jego ciało. Zaraz za nim rzuciłem drugi kunay tym razem z notka wybuchową. Miałem zamiar aktywować notkę metr od przeciwnika by gdy wbije się w jego ciało, ewentualnie przez ból nie trafię w niego to wybuchła gdy będzie przelatywać właśnie blisko niego aby mieć pewność że go zabiję w ten sposób. Dla bezpieczeństwa wyciągam kolejny kunay z notka wybuchową i rzucam nim tak aby wbił się w ciało bądz tuż przed przeciwnikiem i znowu aktywuję pieczęć. Oczywiście drugi kunay z notka rzucam jeżeli wyczuwam że mój przeciwnik dalej żyje. Jeżeli jest martwy to tak jak planowałem wcześniej na wszelki wypadek przebijam mu jeszcze serce i głowę...no i jak coś z niego zostało sprawdzam czy ma coś przydatnego przy sobie.

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

Tytuł: Ostatni
Misja rangi: Wyprawa B dla: Tsukune

Post 41/?

Jest wiele sposobów na zabicie człowieka. Tsukune zdecydował się jednak nie przebierać w środkach i skorzystać ze starej, ale dobrej broni białej wspomaganej chakrą - będąc schowany za drzewem, zacisnął zęby i wyjął swoje dwa ostrza, pierwsze miało nieść technikę raitonu, natomiast drugiej być wyposażone w coś, co jego przeciwnik przeciwko niemu niedawno posłał. Zemsta smakuje najlepiej na zimno, czyż nie?
Następnie sytuacja potoczyło się następująco, z załadowanym elementem błyskawicy Tsukune wysunął się zza swojej obecnej kryjówki jaką było drzewo, w zasadzie mógł rzucać tylko jedną ręką, ale co tam - on nie da rady? Jego oczy pomknęły w stronę przeciwnika, a chwilę później, poleciały ostrza, jedno z raitenem, a drugie bez. Mężczyzna siedzący pod drzewem nie zamierzał dać się mu tak po prostu zabić, widząc jak ciemnowłosy wysuwa się do walki z ostrzem otoczonym aurą błyskawic podniósł się na równe nogi, ale nie bez trudności - jako walczący na dystans wiedział, że musi zachować ruch, zwłaszcza w obliczu takiego przeciwnika...
Pociski poleciały, a mężczyzna zaczął się przesuwać jednocześnie składając pieczęcie, ale już po, trzech sprawiających mu pewną trudność krokach zauważył że... lecące pociski go nie dosięgną. 50 metrów stanowiło zacny dystans, trafienie kogoś z tej odległości stanowiło nie lada wyczyn. Oba kunai'e wbiły się po przebyciu około 40 metrów, lądując zdecydowanie za daleko, by cokolwiek komukolwiek zrobić. Łucznik posłał naszemu bohaterowi totalnie zdziwione spojrzenie, nie rozumiał co się w zasadzie stało, ale... nie zamierzał marnować okazji, jaka się przytrafiła, zamiast więc w bok, zrobił kilka szybszych kroków w stronę Tsukune, oczywiście omijając kunai z notką i prądem. Następnie dodał kilka pieczęci i... z ciała łucznika błysnęło potężne, oślepiające światło. Tsukune w jednej chwili stracił zdolność widzenia swojego przeciwnika, ten blask był ogromny, wręcz ranił w oczy. Tak więc rzut trzecim kunaiem do skutku nie doszedł...
Czy to był koniec? Oj nie, jeśli bowiem Tsukune sięgnie po swój zmysł sensoryzmu, a najpewniej to właśnie zrobi zauważy, że przeciwnik zmniejszył dystans, na około 35 metrów, teraz znajdował się nieco po jego prawej stronie, jednakże, czy stał za drzewem, czy obok drzewa, tego nie wiedział - to diabelne świecenie nie pozwalało mu nic dostrzec oraz faktu, czy zabrał ze sobą swój łuk, czy też nie... No i pamiętajmy o tkwiącej w ciele strzale, wykonanie rzutu kunai'em kosztowało nieco bólu, nawet jeśli rzucano drugą ręką, to jednak nadal jest nieprzyjemnie...

Sytuacja:
Odcinki na mapie to metry.

Obrażenia:
Tsukune:

• strzała wbita w okolice lewej pachy. Boli przy ruchu ręką, zdecydowanie go ogranicza, utrudnia skupienie, możesz walczyć, powoli odzywa się zmęczenie.
  
  Łucznik:
• Nieznane, niewątpliwie oberwał, ale czym i jak?

__

  Ukryty tekst

Głosy postaci

- Ogasawara Ono
- Mowa Mariko
- Sanitariusz
- Pielęgniarka!
- Chizuru

[Tsukune]

Cóż moja broń nie doleciała do mojego przeciwnika...mówi się trudno. Ten mnie oślepił w jakiś sposób. Czyżby posiadał też raitono? Nie...gdyby go posiadał to najpewniej przestrzeliłby przez drzewo naładowaną strzałą...a może po prostu nie znał tej techniki? Też była taka możliwość...jednak zważywszy na to iż wcześniej leciały na mnie strzały i powinienem nimi oberwać ale tak się nie stało to może jakieś kolejne genjutsu? Gdy wyczułem gdzie jest mój przeciwnik korzystając ze swojej laski i tego że jeszcze przed chwilą byłem za drzewem sprawdziłem za jej pomocą gdzie znajduje się moja przyszłą kryjówka w postaci drzewa i chowam się za nie tak aby mieć źródło chakry mego przeciwnika za plecami. Zagryzłem mocno zęby, chwytam ręką za strzałę i poruszyłem nią lekko chcąc aby ból wyswobodził mnie z ewentualnej iluzji. Jeżeli to zadziała to dobrze. Jeżeli jednak nie to postanowiłem poczekać na swojego przeciwnika aż nieco do mnie podejdzie. A przynajmniej wyczuję że się zbliża. Poczekałem aż będzie w odległości jakichś 20 metrów. Składam powoli cztery pieczęci. Przyłożyłem ostrożnie zdrową dłoń do ziemi z zamiarem dokończenia techniki która w tym wypadku powinna już dobić mojego przeciwnika. W końcu ledwo się rusza więc nie powinien być w stanie uniknąć tej techniki. W ostateczności jestem jeszcze gotów użyć innej techniki do której na szczęście nie wymagane są pieczęci...ale niestety tutaj główna wadą jest to że musiałbym wiedzieć czy mój przeciwnik ma ze sobą jakąś broń. Jeżeli udało mi się go załatwić to iluzja powinna zniknąć więc wyciągam z torby składane lusterko i za jego pomocą zerkam tam gdzie wyczuwam swojego przeciwnika. Jeżeli leży sprawdzam dokładnie za pomocą swojej umiejętności teren czy to aby na pewno on. Gdy się upewnię w ten sposób wychylam lekko głowę, otwieram usta i wypuszczam w jego stronę wyładowania raitonu.

  Ukryty tekst