Nieuczęszczany trakt

[Ichirou]

Misja rangi C
Akarui, Kyoushi, Yami
33/60

---

Potyczka rozpoczęła się gwałtownie i rozwijała się z równie dużą intensywnością. Trójka bohaterów wpadła w pułapkę i znalazła się pod zmasowanym ostrzałem. Nie było czasu na rozmyślania lub wspólne obgadywanie swoich działań. Panowie nie znali się zbyt dobrze, działali w takim składzie po razu pierwszy. Walczyli razem, ale jednocześnie osobno. Nie mając pełnego zaufania w umiejętności towarzyszy, należało przede wszystkim polegać na samemu sobie.
Jako pierwsze do celów zbliżały się shurikeny zagrażające przede wszystkim Akaruiowi i Yamiemu. Marionetkarz uchronił się we wcześniej przygotowany sposób, podmieniając się z jedną z pobliskich skrzyń. Kupiec natomiast w pośpiechu dobył broni i wykonał zamaszyste cięcie w powietrzu, wyzwalając przy tym podmuch wiatru, który odrzucił lecące pociski.
Duet śmiałków mógł teraz zauważyć, że dwaj biegnący w ich stronę przeciwnicy wyglądają identycznie, a ich ruchy wydają się być nieco ociężałe, jakby ważyli znacznie więcej niż przeciętny człowiek. Fala wiatru wyzwolona przez Yamiego obaliła pędzącego osobnika, ale nie wyrządziła mu większej szkody i na pewno nie wykluczyła z walki.
W tym czasie Kyoushi spróbował zatrzymać mknący na grupkę, potężny strumień wody. Na ostatnią chwilę wytworzył przed sobą ściankę z ziemi, w którą woda uderzyła z wielkim impetem i... rozwaliła ją na kawałki, które rozleciały się po okolicy. Strumień przebił się dalej, ale już z wytrąconą siłą z powodu natrafienia na przeszkodę. Shiroyasha planował skok, więc uniknął w porę resztek wodnej ofensywy, ale reszty zamiarów nie dało się zrealizować, bo nie było na co wskoczyć.
Woda uderzyła mniej więcej w obszar między śmiałkami, nie zagrażając nikomu. Fale odbitej się od podłoża cieczy mogły smagnąć co najwyżej po kostkach i podmyć nieco okolicę, zalewając przy okazji sporą część walących się tu i ówdzie, niezabezpieczonych papierosów.
Akarui dobył kunaiów, a następnie skierował jednego z nich na zbliżającego się osobnika. Trafił, ale nie zatrzymał napastnika, więc zdecydował się na kolejny krok - detonację przyczepionej do kunaia notki. Doszło do eksplozji, która rozsadziła oponenta na kamienne kawałeczki.
Najbardziej oddalony, skryty za drzewem przeciwnik zniknął z oczu bohaterów. Skrył się gdzieś w głębiej lasu? Zapadł się pod ziemię.
Yami, nie mogąc i tak wycelować w chowającego się oponenta, wystrzelił z przyzwanej kuszy do tego, który właśnie się podniósł i wznowił szarżę ku niemu. Dwa bełty trafiły go w tors i wybiły z rytmu, ale nie zneutralizowały. Młody kupiec zyskał jedynie trochę na czasie.
Kyoushi jako pierwszy dostrzegł, że masywny wielkolud w dziwaczny sposób zwinął się w kłębek, po czym zaczął się toczyć niczym wielki głaz wprost na tercet śmiałków.
Użytkownik suitonu ruszył przed siebie, rozpoczynając przygotowania do jakiejś kolejnej techniki.

• Mapka - Kratka ma szerokość 2m. Akarui, drugiego kunai masz dalej przy sobie.

  Ukryty tekst

[Akarui]

"Gdzie jest ten cholerny świt?"

Póki co nie było tak źle. Akarui przyjął atak, jaki do niego zmierzał, po czym zamienił się miejscami z jedną ze skrzynek. Podziurawione shurikenami pudło upadło z hukiem na ziemię, gdy Tozawa był gotowy do kontry. Okazało się, że jego przeciwnik to klon, stworzony bodajże z jakiegoś kamienia. Czyżby kolejny twór dotonu? I to nie jeden. Już sekundę wcześniej medyk zauważył, że dwóch szarżujących wygląda tak samo. Wtedy nie było czasu by się zastanawiać, czy to bliźniacy prowadzący rodzinny interes czy inne dziwy, ale teraz robiło się to jasne - klony. Ekipa ma więc prawdopodobnie trzech przeciwników, a nie pięciu. Ten kolos, gościu od technik suitonu i ten trzeci, który potrafi wprawić w ruch samą ziemię.

Jednak ile jest tych kamiennych klonów tak na prawdę? Jasne było tylko to, że jest jednego mniej. Medyk stracił kunai'a i notkę, ale jeden przeciwnik mniej to już różnica. W tym też czasie Kyoushi starał się zablokować swoim murem z ziemi technikę suitonu, choć ta przebiła się przez jego twór. Na szczęście nikomu nic się nie stało a woda rozlała się po terenie - zawsze coś. Yami za to szarżował na drugiego oponenta, prawdopodobnie drugą kopię. Akarui miał do dyspozycji jeszcze jedną broń i postanowił ją wykorzystać. Nie wstając z kucek przetoczył się bardziej na południowy zachód, by odsunąć się od kałuży, mieć czysty widok na przeciwnika od wody i być blisko Yami'ego, gdyby ten potrzebował pomocy w walce z przeciwnikiem, do którego biegnie.

Gdy mężczyzna zakończy ten manewr, zamierza nakierować kunai za pomocą nici chakry tak, by ten leciał nisko przy ziemi wprost pod nogi wroga od suitonu. Gdy będzie dostatecznie blisko, powinna wystąpić aktywacja notki. Kunai powinien lecieć szybciej niż wiązanie pieczęcie do kolejnej techniki żywiołu wody, którą prawdopodobnie przeciwnik właśnie przygotowuje. Panujący nadal półmrok powinien pomóc ukryć atak, choć medyk z utęsknieniem czekał na pierwsze promienie poranka.

Cały czas z tyłu głowy Akarui'ego krążyła myśl o tym trzecim, który zdołał schować się za jakieś drzewo i nagle zniknąć. Pewnie to on załatwił ochroniarza karawany. Skoro potrafi utworzyć pełnego klona, który przypomina go kształtami, to utworzenie kolca nie powinno sprawić żadnego problemu. W obecnej sytuacji trzeba mieć oczy dookoła głowy i wyczulać wszystkie zmysły na ruchy ziemi. Dużo warte są też zmysły partnerów i ich ostrzeżenia: jak to, które medyk usłyszał od Kyoushi'ego. Białowłosy zwrócił uwagę na kolosa, którym do tej pory nikt za bardzo się nie interesował. Tozawa musiał się więc przygotować również na unikanie jego ataków.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

• Nie obyło się bez problemów. Pułapka była założona i zastosowana całkiem sprawnie na tercecie wspaniałych bohaterów, dwójki Jinchuuriki i doktora Tozawy. Jak można było zauważyć, białowłosy wziął się za użytkownika jednej z technik żywiołów wody, przez co musiał reagować nagle i niemal instynktownie. Postawiwszy ścianę, zablokował atak, jednak jego technika nie wytrzymała naporu wody. „Więc jest silniejszy niż myślałem”, zdążył pomyśleć, gdy przeskakiwał nad własną ścianą i ostatkami ofensywnej techniki, która rozmyła się pod nogami. Było to też widoczne ostrzeżenie dla Kyoushiego, ze względu na możliwości technik elementu błyskawicy, które mogły przecież zranić jego kamratów. Teraz był mocno ograniczony, co do zastosowań, jednocześnie nie zamierzał wymiękać. Miał na oku dwójkę, w końcu gość od wody oraz zamieniający się w kulę przeciwnik, który zaczynał nań nacierać.
  - Uwaga na grubasa! Pędzi na nas! – Krzyknął szybko, by ostrzec swoich gości, którzy mieli teraz świadomość atakującego ich, wielkiego kłębka, który nacierał ze zwiększoną szybkością. To był cel Shiroyasha, który w obecnej chwili musiał odpuścić Suitonowca, ponieważ większym zagrożeniem był teraz ogromny Akimichi. Nie zostawił tego jednak ot tak, ponieważ nim jeszcze zwrócił się w kierunku wielkiej kuli, wykonał dwa ruchy. Pierwszym – było zebranie w ustach chakry elementu błyskawicy, którą zamierzał cisnąć w kierunku grubasa. Był łatwym celem z tej odległości, a własną szybkością Kyu powinien być zdolny przemieszczać się sprawnie i na tyle zwinnie by uniknąć ataku Akimichi. Drugim ruchem, podczas zbierania chakry w ustach, było nałożenie chakry Raitonu na miecz, który trzymał w dłoni i rzucenie go w kierunku użytkownika Suitonu. Miecz, oczywiście nie rzucony idealnie i bezpośrednio w użytkownika Suitonu, nim padł na ziemię, miał porazić go prądem, który przekazany został do ostrza, jednocześnie ten ruch miał pomóc w dwójkowej akcji z Ruiem, który wysłał tam notkę (o której Shiroyasha mógł równie dobrze nie wiedzieć, jednocześnie wykonując swój atak). Co do ruchów w defensywie, nie mógł nie spodziewać się, że coś pójdzie nie po jego myśli. Wtem, skupia się na uskakiwaniu bądź blokowaniu ciosów bezpośrednich – na pewno nie pędzącego Akimichi, który mógł go znieść, a także jutsu Suitonu, przed nimi może tylko unikać. Co innego, gdyby został zaatakowany w zwarciu, bo w końcu nie wie gdzie jest trzeci przeciwnik, którym zajmował się Yamochlon.

  Ukryty tekst

[Yami]

Wszystkie moje próby zakończyły się niepowodzeniem. Technika strumienia wiatru, która powinna nie tylko obalić ale pozbawić cel przytomności nie zdziałała niemalże nic. Powolny mężczyzna jedynie padł na ziemię. Podobnie dwa wystrzelone bełty zdawały się od niego odbić. Nie widać aby nosił stalowy pancerz więc coś musiało być nie tak.
Do tego technika Kyoushiego, która miała na celu powstrzymać natarcie Suitonowca. Nie wspominając kwestii olbrzyma, który zwinął się w kulkę i zaczął się toczyć co dał znać potężny hałas toczącej się masy. Akarui zbił jednego z powolnych mężczyzn, wysadził. Dziwne było, że posypał się gruz. Tak jakby nie były to prawdziwe ciała tylko coś na ich kształt. Jak podstawowe klony. Techniki dotonu umożliwiały tworzenie materialnych klonów? Świetnie. Nie dość, że nie wiem gdzie jest trzeci to jeszcze muszę toczyć walkę kamiennym cholerstwem.
Źle dobraliśmy sobie przeciwników. Sięgnąłem lewą ręką i wydobyłem karwasza coś w rodzaju bombki dymnej, którą cisnąłem w stronę powolni przemieszczającego się mężczyznę, a następnie złożyłem znak. Bombka dymna eksplodowała tak samo jak kunai Akaruia. Następnie skoczyłem do przodu próbując znaleźć się między użytkownikiem Suitonu a stojącym wcześniej klonie. Pod takim kątek jego atak nie powinien mnie a sam powinien mieć niemal odsłonięte plecy przy wykonywaniu ataku. Odwróciłem się ku niemu i wystrzeliłem dwa bełty w jego plecy.
Musiałem jednak mieć się na baczności. Wciąż nie miałem pojęcia gdzie jest użytkownik dotonu a ten może przecież w każdej chwili zaatakować z każdej strony. Skoro był w stanie zniszczyć komuś grunt pod nogami muszę mieć baczenie również i na atak spod ziemi. Jeśli atak nadejdzie, a przeciwnik znajdzie się w zasięgu mojego bokena. Pokryty nim błyskawicznie i wymierzone pchnięcie powinno ukrócić problemu. Zakładając, że atak tego typu w ogóle będzie miał miejsce.

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Misja rangi C
Akarui, Kyoushi, Yami
37/60

---

Sytuacja była niezmiernie dynamiczna, a napór przeciwnika z trzech różnych stron dodawał element chaosu, przez który żaden uczestników walki nie był w stanie w stu procentach śledzić poczynań pozostałych.
Kyoushi skupił się na toczącym wielkoludzie, Yami dobył nową broń, a Kyoushi przetoczył się i odsunął od kałuży.
Shiroyasha miał niewiele czasu na działanie i sięgnął po bezpieczęciową technikę, która była szybka w przygotowaniu. Tylko to pozwoliło mu zdążyć na czas wykonać założone zadanie. Wypuścił z ust naprawdę silną wiązkę skumulowanych błyskawic, które trzasnęły przemieszczającego się po linii prostej wroga. Skurcze mięśni, jakie niewątpliwe nastąpiły w ciele ofiary, uniemożliwiły mu utrzymanie zwartej, kulistej formy. Wielkolud był blisko białowłosego, ale zaraz po otrzymaniu obrażeń wywalił się na brzuch, odsłaniając osmolone plecy. Był mocno pokiereszowany, ale wciąż dychał. Podjął próby podniesienia się do pionu, ale pierwsze z nich wyszły mu całkowicie pokracznie i z gracją paralityka.
Kupiec w tym czasie podjął się kolejnego ataku na pędzącego klona, tym razem sięgając po rozwiązanie podobne do tego, które sprawdziło się u towarzysza. Zdążył cisnąc w cel nietypową bombką, zanim ten do niego dotarł, a następnie zdetonował broń. Wywołał eksplozję, która wystarczyła do zniszczenia kamiennego tworu.
Marionetkarz natomiast pokierował drugiego kunaia na użytkownika żywiołu wody, ale tamten nie pozostawał bezczynny. Jego manewr też był całkiem sprawny i szybki, ponieważ wymagał zrobienia tylko pojedynczej pieczęci i zaraz po tym tupnięcia nogą.
Kunai był w połowie drogi do celu, gdy tuż przed nogami przeciwnika przez ziemię przebiła się wąska, mknąca na Kyushiego fala o sporej sile tnącej. Shiroyasha odpowiedział wyrzutem naelektryzowanej broni niemalże w tym samym momencie.
Użytkownik suitonu zareagował w ostatniej chwili i zrobił odskok, unikając krytycznych obrażeń wyrządzonych przez notkę. Nie wyszedł jednak bez szwanku z tego zdarzenia, bo doznał licznych obrażeń i został wprawiony w szok. Wybity z rytmu, nie zdążył uchronić się przed atakami pozostałych nieprzyjaciół. Nieopodal niego trafiła nasączona błyskawicami broń, której wiązki poraziły nieszczęśnika, a chwilę później do akcji dołączył Yami, wypuszczający kolejne dwa bełty, które ugodziły prawe ramię i prawy bok celu.
I wtedy stało się coś dziwnego. Nagle i niepodziewanie tuż za plecami Akaruia z ziemi wyłonił się osobnik, który natychmiast złapał marionetkarza za nogi i wymienił się z nim pozycjami. Dobył w pośpiechu kilka shurikenów i cisnął nimi w Yamiego.
Na Kyoushiego pędził rozdzierający glebę strumień. W stronę Yamiego mknęła salwa shurikenów. Akarui znad powierzchni ziemi wystawał jedynie głową. Użytkownik wody ledwo się trzymał i cudem ustawał na nogach. Był mocno poparzony i poraniony. Leżący wielkolud zaczął się kurczyć w zastraszającym tempie, a przy tym podpierał się drżącymi rękami, by za moment podnieść się i prawdopodobnie wrócić do walki.

• Mapka - Kratka ma szerokość 2m.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

• Do wydarzeń wkradły się elementy chaosy przez brak zgrania i dogadania jakiejkolwiek taktyki pomiędzy egzotycznym tercetem, który współpracował tak naprawdę po raz pierwszy. Nie można było się dziwić, że wiedli prym w tym, czym potrafili najlepiej – Kyu w improwizowaniu i realizowaniu celów krok po kroku, skupiając się po pierwsze na wielkoludzie, który gdyby tylko nabrał nieco rozpędu, w impecie zmiótłby ich wszystkich z planszy jak pionki. Nie mając zbyt wiele czasu, zebrał chakrę w ustach, a następnie posłał potężną wiązkę błyskawicy, która trafiła grubasa jak należy. Widział kątem oka jak ten otrzymuje pocisk, a później zaczyna się nieco utrudniać życie, przez co musiał niemal od razu odpuścić formę kuli. P O T Ę Ż N Y Akimichi był niezwykle blisko białowłosego, przez co mógł go zgnieść, jednak przyjęcie na siebie ładunku spowodowało wywrócenie się gościa i upadek na brzuch, odsłaniając plecy. Czerwonooki nie był gotowy na taki atak, który mógłby zakończyć z nim walkę, jednocześnie gość był mocno obolały. Mieli go na chwilę z głowy, jednak nie na długo – jak się okazało, grubas był bardzo wytrzymały i wzbudził podziw szermierza w dalszym czasie. Próbował wstać, jednak nie było to takie proste. Dalsza akcja białowłosego oparła się na rzuceniu naelektryzowanej broni w kierunku użytkownika elementu wody. Niestety, nie zapobiegł technice, która już mknęła rozdzielając ziemię w kierunku Shiroyasha. Nie było wiele czasu na reakcję. Nie było też możliwości podmiany, w końcu z takiej odległości groziło to przepołowieniem, na co Jinchuuriki nie mógł sobie pozwolić ani trochę. Cóż, widać było jak Suitonowiec odskoczył od notki Ruia, jednak zbliżyło go to do miecza czerwonookiego szermierza, który trafił go i wybił z rytmu, przy okazji paraliżując, a Yami jeszcze trafił go swoimi bełtami. Tu widać było niezłe, jednak przypadkowe zgranie zespołu.
  Kyu nie miał teraz czasu jednak na rozmyślanie, gdy fala tnąca pędziła na niego jak szalona. Nie zastanawiał się długo, a będąc na delikatnie mokrej ziemi musiał odskoczyć. Pierw jednak, skupił nieco chakry w stopach, by nie wywrócić się na tej wodzie i utrzymać równowagę, niemal natychmiast z całej siły odpycha się, odskakując w lewą stronę, tam gdzie podmiany dokonał Rui z przeciwnikiem. Gdy tylko przekatulkał (czy też cały czas stał na własnych nogach) miał okazję zaatakować użytkownika Dotonu, który pojawił się niewiele dalej, przy głowie Ruia. Białowłosy dobywa drugiego miecza zza lędźwi, obosiecznego, planując prostym cięciem przelecieć po dłoniach lub twarzy przeciwnika (zależy, co jest bliżej po doskoku) mieczem, tuż po rzucie shurikenami, które wykonał w kierunku Yamiego. Oprócz tego, z drugiej ręki wyrzuca kunai, który był zawieszony na lince przy nadgarstku, jeżeli ten odskoczył i uniknął pierwszego cięcia mieczem. Trzeba skurwysyna trafić i dobić, skoro tamci są wykończeni i osłabieni. Nie ma co się z gośćmi teraz patyczkować. Jeśli ma możliwość po wszystkim, rozmiękcza ziemię techniką Dotonu i wydobywa biednego Ruia.

  Ukryty tekst

[Yami]

Wszystko działo się szybko. Cóż można powiedzieć wszak walka raczej nie należała do czynności przy których można odpocząć. Jest to czynnik na tyle męczący, że czasem opłaca się dać z siebie więcej aby skończyć to możliwie jak najszybciej. Ilość przeznaczonej na to siły nie powinna jednak znacząco nadwyrężać sił. Pytanie czy danie z siebie 120% procent w pierwszych minutach dających mi zwycięstwo ale sprawiające, że będę dyszał jak nieprzytomny ociekając potem jest lepsze niż walka trwająca 10min przez 70% możliwości i po niej nie będę tak padnięty. Czas do wydanej siły. I weź tu bądź mądry i znajdź złoty środek.
Pominę kwestię też rozlewu krwi. Nie przepadałem za nią. Ani razu jeszcze nie odebrałem komuś życia i czuję się z tego powodu dobrze. Jak to jednak wszystko do tej pory wyglądało. Kyoushi zaatakował wiązką niebieskiego promienia z ust atakując wielkoluda. Ten za sprawą obrażeń przerwał swój atak i padł jak długi. Nie wydawało się jednak, że zginął od tego ataku. Następnie cisnął w przeciwnika plującego wodą mieczem nasączonym niebieską poświatą. Wyglądało to trochę jak moje Hien ale niem nie było. Nie mniej jednak dzięki temu przeciwnik zwrócił uwagę na ten atak nie zaś na moje dwa pociski, które trafiły oponenta.
Wtedy też Rui został wciągnięty pod ziemię. To mogłem być ja. Czyżby odrobina szczęścia? Raczej ślepy los. Nie mniej jednak przeciwnik rzucił ku mnie Shurikeny. Miałem inny plan przeciwnik, który potrafił używać wody stanowił zagrożenie. A dostrzegłem, że Kyoushi planuje rzucić się ku niemu. Wykonałem sus w stronę Suitonowca i wykonałem cięcie w pustkę. Z bokena wyłonił się strumień wiatru, który popędził w stronę rannego Suitonowca. Nie tylko był to atak w stronę przeciwnika by go obalić ale również i unik od mknących shurikenów.
Miałem nadzieję, że w najbliższych sekundach wszystko się rozwiąże.

  Ukryty tekst

[Akarui]

"Wpaść jak śliwka w gówno" nabiera całkiem nowego znaczenia.

Dawno medykiem nie targała taka mieszanka wściekłości, rozgoryczenia i strachu o własne życie jak w tej chwili. Przecież wiedział! Zdawał sobie sprawę z tego, że jednym z przeciwników jest użytkownik elementu ziemi. Widział na własne oczy co się stało z traktem pod kołami karawany! Wierzył w swoje bystre oczy i zdawał sobie sprawę, skąd może nadejść atak! I co? Gówno, ot co! Całe jego ciało zostało uwięzione pod ziemią, wystawała tylko głowa, niczym piłeczka na małym stojaczku, która tylko czeka, kiedy uderzy w nią kij i pośle w kierunku dołka.

Co mógł zrobić Akarui? Biedna milcząca głowa, która mogła teraz tylko wąchać kwiatki. Na szczęście, cały czas z góry, a nie od spodu. Mogło to się zmienić w każdej chwili, więc medyk musiał zrobić wszystko, co w jego mocy, by się w końcu uwolnić! Ale co można zrobić w takiej sytuacji? Od szyi w dół całe ciało znajduje się pod ziemią. Ciężar gleby naciska ze wszystkich stron, nie pozwalając na ruchy. Trzeba jednak próbować wszystkiego i chwytać się każdej okazji. Gdyby mógł uwolnić chociaż ręce! Tozawa starał się wciągnąć brzuch i wypuścić powietrze z płuc, by zrobić jak najwięcej miejsca na ruch ramieniem przy ciele, by tylko unieść chociaż dłoń nad powierzchnię ziemi. Już samo to byłoby jak zbawienie. Wolna dłoń marionetkarza warta jest więcej niż reszta! Taka dłoń może wytworzyć nitkę, złapać najbliższą skrzynkę z ziołowymi papieroskami i można potem takim pudłem trzasnąć w przeciwnika, który czyha na życie biednego Tozawy czy też zasłonić się przed jakimś atakiem, prawda?

W tym też czasie cały czas pracuje też reszta ciała. Nogi jako pierwsze, próbują odpychać ziemią, kopią w niej i zadzierają się, byle jak najwyżej, byle wypchnąć ciało z powrotem na powierzchnię. Pomaga w tym ruch ramion, na zmianę do przodu i do tyłu, co ma na celu poluźnienie gruntu wokół. I ostatnie, choć równie ważne, oczy z uszami. Akarui stara się kręcić głową, by widzieć jak najwięcej i być w stałym ruchu. Ruchomy cel trudniej trafić, a sam medyk musi wiedzieć, skąd może nadejść cios, na co uważać, bądź co zrobić, gdy w końcu stąd się wydostanie.

[Ichirou]

Misja rangi C
Akarui, Kyoushi, Yami
41/60

---

Wybuchy, błyskawice, krew, kolejne ataki. Wszystko rozgrywało się na najwyższym tempie i choć tercet bohaterów poradził sobie z pierwszym zagrożeniami i zneutralizował niektórych przeciwników, to nie można było mówić o wygranej walce.
Yami skoczył w kierunku użytkownika suitonu, ale shurikeny już mknęły w jego kierunku i były całkiem blisko. Wykonał jednak ten kluczowy ruch i zszedł z trajektorii lotu stalowych gwiazdek na tyle, że tylko jedna z nich swoim ostrzem drasnęła kupca po całej szerokości pleców. Rana na szczęście nie była głęboka i chłopak nie został wybity z rytmu. Dokończył swój plan, wystrzelił podmuch wiatru w kierunku przeciwnika, który i tak był w kiepskim stanie po oberwaniu od fartownie zsynchronizowanego ataku całej trójki. Osobnik został odepchnięty i obalony. Poparzony, oszołomiony, ranny od bełtów i do tego na łopatkach w tym momencie nie stanowił już zagrożenia i Yami miał pełną kontrolę nad jego dalszą sytuacją.
W tym samym czasie Kyoushi wykonał unik w kierunku znajdującego się w tarapatach Akaruia. Rozcinający ziemię strumień wody szczęśliwie nie sięgnął jego ciała, a śmignął dosłownie tuż za nim. Shiroyasha odczuł więc na sobie tylko odłamki ziemi oraz kawałeczki właśnie roztrzaskanej skrzyni.
Użytkownik dotonu nie był zwrócony frontem do białowłosego, ale jakimś cudem był świadom jego ataku, co sugerował jego natychmiastowy ruch w przeciwnym kierunku do napastnika. Być może to dzięki tej dziwnej umiejętności potrafił przed momentem dokładnie ustalić pozycję marionetkarza i wyprowadzić precyzyjny manewr.
Wróg uciekał, ale Kyoushi miał przewagę szybkości. Jinchuuriki dotarł do celu na zasięg swojego miecza, a w tym czasie Akarui zdołał wyswobodzić z ziemi jedną rękę, pospiesznie uczepić nicią jakiś najbliższy kawałek skrzyni i cisnąć ją na użytkownika żywiołu ziemi. Nie był to najpotężniejszy atak, ale wystarczył, by trochę obić i przede wszystkim wytrącić z równowagi.
Właśnie ten moment wykorzystał Kyoushi, który smagnął ostrzem po ręce wroga. Cięcie spadło w bardzo korzystny sposób, bo odcięło dłoń od reszty ciała. Osobnik wrzasnął, złapał się za krwawiącego obficie kikuta.
Shiroyasha mógł teraz wykończyć rannego, jeżeli tylko chciał. Mógł również wyswobodzić Akaruia, ale ten w ciągu kolejnej nieco dłuższej chwili był w stanie wykaraskać się już samemu.
Otyły, odtrętwiały wojownik, któremu wreszcie udało się podnieść do pionu, zachował się bardzo logicznie. Korzystając z tego, że przeciwnicy aktualnie zajmowali się jego kompanami, puścił się ucieczkę wgłąb lasu, w przeciwnym kierunku do pozostałych walczących.

[Kyoushi]

• Tercet egzotyczny przeżywał w dalszym ciągu trudy walk i rozprawiania się z przeciwnikami, którzy jak widać nie byli tacy prości i łatwi do pokonania. Zdecydowali się zaatakować, a każdy z nich w mniejszym lub większym stopniu operował technikami Ninjutsu. Krocząc dalej, Kyu był w trudnej sytuacji, w której reagować musiał niemal natychmiast, oddalając się od zagrożenia, które przecinało ziemię. Odskoczył, zdążył, a jego kruczoczarną zbroję i odsłonięte elementy uderzyły tylko odłamki ziemi oraz kawałki drewna z roztrzaskanej skrzyni. Tuż po ucieczce, białowłosy planował zaatakować użytkownika elementu ziemi, który mimo bycia odwróconym do czerwonookiego, potrafił przewidzieć atak i zacząć… Uciekać. Nie miał jednak szans w starciu z doświadczonym szermierzem, który ze swoim przyspieszeniem dotarł do celu, a szybkim zamachem ściął rękę, która uderzyła z impetem o ziemię. Kątem oka także zauważył jak sprytnie wygrzebujący się Akarui cisnął na odległość skrzynią w dotonowca. Nie do końca wiedział czy to była jakaś technika czy co, ale było niezwykle kozackie. To właśnie wtedy białowłosy wykorzystał tę sytuację i pozbył się upierdliwości technik, które wiązały się z pieczęciami u przeciwnika. Cóż, jego krzyk i chwyt za obciętą rękę było czymś normalnym dla oczu Uchiha. Nie przejął się tym wcale, w końcu oni zaatakowali pierwsi, a najemnik z Sogen po prostu musiał się ich pozbyć. Mordercy i złodzieje, a tacy nie zasługują na żaden inny los jak sczeznąć w glebie.
  Sytuacja doprowadziła jednak do tego, że priorytety białowłosego się zmieniły. Zauważył, że Rui wychodzi samodzielnie z ziemi, więc nie była mu potrzebna zbytnia pomoc – stąd mógł zaangażować swoje siły w pochwycenie któregoś z przeciwników. Nie był to gość bez dłoni – dla niego czas się skończył. Taka była wola wolnego od Sharingana. Widząc jak cierpi, powziął katanę w jedną dłoń i jednym, bardzo szybkim i mocnym cięciem na kark miał zamiar pozbawić głowy rabusia, jednocześnie tuż po tym, niemal od razu rusza w pościg za Akimichim. W jego kierunku, gdy tylko znajdzie się w odpowiedniej odległości wysyła bandaże, które miał zawiązane na dłoniach, by chwycić go za nogę i rękę, przewracając grubasa na ziemię podczas biegu. Gdyby tylko akcja się udała, wymierza w niego ostrze:
  - Jeśli chcesz żyć, mów skąd wiedzieliście o towarze i kto was po niego przysłał? – zapytał wiedząc, że jedno pchnięcie w okolice klatki piersiowej lub szyi zakończy żywot prawdopodobnie leżącego grubasa, z którego chciał wyciągnąć jakieś informacje, skąd taki pomysł na kradzież szlugów, które były teraz celem młodzieńca.

  Ukryty tekst

[Yami]

Jeden z shurikenów przejechał po plecach. Myślałem, że dobrze wyliczyłem odległość. Niestety zabrakło ułamka sekundy. Tyle dobrego, że kamizelka, którą kupiłem na potrzeby wyprawy powinna zredukować całkowicie zadane obrażenia. Nie byłem przekonany czy to co poczułem na plecach to efekt ucisku shurikena na materialne, czy ten realnie przeciął cały gruby materiał i ciął skórę. Mogłem jedynie z niezadowoleniem zagryźć wargę.
Ostatecznie wszystko zdawało się zbiegać ku końcowi. Wypuściłem wąski strumień powietrza trafiając poranionego użytkownika Suitonu. W międzyczasie usłyszałem przeraźliwy wrzask. Spojrzałem się mimowolnie w kierunku Akaruia i Kyoushi'ego. Użytkownik dotonu, który zakopał medyka trzymał się teraz kurczowo uciętej ręki. Cyknąłem językiem. Musiałem sam "zabezpieczyć" osobę, która teraz leżała na ziemi. Lewą ręką sięgnąłem do prawego karwasza. Przelałem drobną ilość chakry a w niewielkich kłębkach dymu pojawiła się stalowa żyłka (2m) oraz trzy notki wybuchowe. Haczyk polegał na tym, że nie były to prawdziwe notki wybuchowe a ich dobrze zrobione imitacje. Nie było więc możliwości aby ktoś mógł je rozpoznać. Notki przylepiłem do tyłu głowy mężczyzny, i jego pleców. Chciałem następnie obwiązać żyłką ręce i nogi mężczyzny lecz krzyk ucichł.
Odwróciłem się w kierunku Kyoushiego aby dostrzec jak głowa dotonowca odłączyła się od ciała. Czy nie było innego wyjścia? Kyoushi uznał, że nie albowiem popędził za poranionym olbrzymem. Postanowiłem zająć się związaniem przeciwnika.
Rui zdawał się wyciągać spod ziemi. Zwróciłem się ku niemu.
- Pomożesz mi go opatrzyć? Chcę się dowiedzieć jaki był ich cel. Jeśli zginie raczej niczego się nie dowiemy. - następnie do leżącego Suitonowca - A tobie radzę się nie ruszać chyba, że chcesz zamienić się w jeża bez głowy.
Stając metr od suitonowca z wycelowaną w niego kuszą zastanawiałem się czy Kyoushi zabije również Akimichiego. Całe szczęście, że ten nie powiększył się na setki metrów.

  Ukryty tekst

[Akarui]

Gdy sięgniesz dna, jedyna droga prowadzi w górę!

I oby Akarui nigdy więcej tak nisko nie upadł. Dosłownie i w przenośni. Wkopany po szyję w ziemię, upaskudzony glebą i chyba coś zaczyna mu się wić przy kostkach! To ostatnie chwile, żeby się stąd wydostać, medyk już dłużej nie wytrzyma nerwowo. Na szczęście, przynajmniej udało mu się uwolnić jedną rękę, a dzięki temu walnąć tego co go tu wkopał skrzynką w łeb. Medyk usłyszał świst miecza, potem rozległ się krzyk gościa. Tak, zasłużył sobie. Potem jednak jeszcze jeden świst i zaległa głucha cisza. Jednego mniej.

Tozawa w tym czasie zajął się dalszym wygrzebywaniem się spod ziemi. A myślał, że nigdy nie będzie tak marzył o kąpieli jak po opuszczeniu Iglicy, jak bardzo musiał się mylić. Ruch nogi za ruchem, wspieranie się na uwolnionej ręce, wyciągnięcie drugiej i już pół ciała uwolnione. Medyk mógł się w końcu dobrze rozejrzeć i rozeznać w sytuacji. Przeciwnik od technik ziemnych leżał w jednym miejscu, jego ręka w drugim a głowa w trzecim. Nic nie zmieniło się w kamień, więc to musiał być oryginał. Kyoushi gonił za uciekającym grubasem i raczej powinien go zaraz dorwać. A Yami właśnie związywał poranionego użytkownika suitonu, prosząc o jego opatrzenie. Och, co to to nie. Medyk nie zamierzał zużyć nawet kropli chakry na leczenie tych złodziei, jeśli nie będzie takiego przymusu. Otrzepał się z piachu i gleby ile mógł, podszedł bliżej i by przyjrzeć się mężczyźnie na tyle, na ile pozwalało na to słabe oświetlenie. Ten świt mógłby już w końcu nadejść.

Medyk ani przez chwilę nie chciał już stracić czujności. To, że potyczka się zakończyła, wcale nie znaczyło, że mogą odetchnąć. Rozglądał się więc wkoło wypatrując kolejnych problemów i jednocześnie obszedł jeńca przyglądając się węzłom Yami'ego, jak też notkom na jego plecach. Podrobione? Jeśli tak to bardzo dobrze. Ważne, by schwytany uznawał je za prawdziwe. Medyk tylko mruknął, jakby do siebie, ale tak, by związany to usłyszał: - Notki wybuchowe. Bardzo dobrze. Pstryk i nie będzie problemu. Po oględzinach dodał już głośno: - Nie ma mowy. Żadna rana nie zagraża jego życiu. Przynajmniej przez te parę chwil. A ból i strach przed śmiercią może rozwiążą język. Akarui był wściekły. Ten, który mu tak podpadł, już nie żył, ale zawsze można było się trochę wyżyć na jego wspólniku. Zamiast więc oblec otwartą dłoń w seledynową poświatę, złożył ją w pięść, by wymierzyć cios w kość policzkową. Cios nie był silny, Akarui nie słynął z tego. Cios miał oznajmić, że nie ma żartów. A po nim pało pytanie: - Jedyna Twoja szansa na przeżycie to pełna współpraca. Co to za proszek i płyn? Co robiliście z tymi skrętami?

[Ichirou]

Misja rangi C
Akarui, Kyoushi, Yami
45/60

---

Pułapka okazała się być niewystarczająca na powstały pod Iglicą tercet shinobi. Potyczka przez kilka chwil wydawała się wyrównana, jednak w ostatnich momentach przewaga robiła się coraz bardziej widoczna. Na łysą polanę, skąpaną w bladym świetle księżyca, padła nie tylko woda, ale też krew wrogów.
Kyoushi nie miał litości i nie wystarczało mu, że użytkownik ziemi został zneutralizowany i przestał stanowić zagrożenie. Zdecydował się skończyć jego żywot i zrobił w to w jeden z najbardziej brutalnych sposobów, dokonując aktu dekapitacji. W obecnym stanie dopadnięcie wroga nie stanowiło problemu, podobnie zresztą jak i wyprowadzenie jednego, silnego cięcia, po którym głowa nieszczęśnika zwaliła się na ziemię i przeturlała po ziemi.
Yami i Akarui zajęli się osobnikiem korzystającym z suitonu. Obalony mężczyzna był ranny, ale nie były to jeszcze obrażenia wymagające natychmiastowej reakcji medyka, jak sam zauważył marionetkarzach. Bełt wbity w jego bok szczęśliwie ominął organy wewnętrzne.
Kupiec zabezpieczył sytuację żyłką i fałszywymi notkami, następnie zaczął mierzyć kuszą do leżącego. Marionetkarz natomiast rozpoczął przesłuchanie od niezbyt miłego akcentu dla pokonanego, którym solidne, ale nieprzesadzone uderzenie. Tak na otrzeźwienie i podkreślenie wagi sytuacji.
- D-dobraaa, cholera, p-powiem wam, ale... ale nie zabijajcie mnie! - Syknął z grymasem bólu.- Proszek tto składnik jakiej truciny czy innego cholerstwa. N-nie wiem, nie znam się, ale jakiś mniej legalny. Pakowaliśmy go do pppaczek ze skrętami. Był na nie kontrakt w Yokukage, wszystko legalnie, z papierami... Mieliśmy przemycić proszek do wioski, jeden alchemik dobre pieniądze dawał...
W tym samym czasie Shiroyasha urządził sobie gonitwę, w której masywny jegomość był skazany na porażkę. Pokonali jakieś pięćdziesiąt metrów od łysej polany, kiedy bandaże białowłosego dopadły uciekiniera i przewróciły go na glebę. Zaraz po tym Kyoushi znalazł się przy leżącym i przyszpilił go ostrzem, wybijając tym samym z głowy pomysły na dalszą ucieczkę.
- Powiem wszystko, ale damy sobie spokój, dobra? Możecie wziąć sobie wszystko, co tam zostało. Ja pierdzielę, ta robota nie warta jest życia... - odpowiedział wzburzony. Sami się przysłaliśmy. Znaczy, to był pomysł tego od wody, ja tu tylko, kuźwa, najemniczę. Wiem, że gościu potrzebował przechwycić jakiś transport do wioski. Padło na te jebane skręty. Przekupił jakiegoś typa żeby zmienił kursy na nieuczęszczaną trakt, my zrobiliśmy zasadzkę. Kurna, to miało być spokojne przejęcie, ale gość sobie, kurna, w ostatniej chwili zażyczył wybicia wszystkich, bo nie chciał świadków... Słuchaj, chciałem tylko zarobić, a nie wpierdzielać się w taki bajzel, nic ci po mojej śmierci przecież...
Tymczasem Akarui usłyszał jeszcze jedną rzecz - szelest w pobliskich krzakach. Kiedy spojrzał w kierunku niepokojących dźwięków, dość szybko rozpoznał, że odpowiedzialny był za nie nieporadnie skradający się człowiek. I chyba nawet znał tę osobę. Mimo panującego półmroku mógł odnieść wrażenie, że osobnik wyglądał dokładnie jak ten, któremu wcześniej udzielił pierwszej pomocy. Tamten, gdy tylko zorientował się, że narobił nieco hałasu i ktoś zerka w jego kierunku, natychmiast przykucnął i zamarł w bezruchu, tak jakby udając, że go nie ma.

[Kyoushi]

• Mimo, że nie byli zbyt zgrani w trójcy, potrafili poradzić sobie z przeciwnościami i stawić czoła przeciwnikom, którym mogli zamieść pod dywan. Jak widać, nie mieli większych szans, jednocześnie ciekawym zjawiskiem był ich opór. Nie chcieli poznać siły wroga, a go zaskoczyć i zaatakować. Dobra taktyka na nowicjuszy, jednakowoż takowymi weterani z pod iglicy nie byli. Poradzili sobie z nimi wszystkimi przy okazji przelewając krew. Jedynym, który ją przelał był Kyu, który bezwzględnie mocnym cięciem katany pozbawił głowy jednego z napastników. Nie miał nerwów na darowanie życia, próbę poprawy czy też rozmowę kogoś, kto chciał jego śmierci. Tuż po dekapitacji, białowłosy ruszył niemal natychmiast w kierunku grubasa, którego dorwał bandażami i przewrócił na pysk. Nie patrzył nawet jak głowa poprzedniego użytkownika Dotonu gdzieś się poturlała, w swoją stronę, swoim życiem. Jego celem był Akimichi, który nie był na pewno w najlepszej formie po porażeniu elementem błyskawicy, który był asem w rękawie szermierza. Kyu, gdy tylko go dorwał, widział tę nieporadność i strach w oczach grubaska. Będąc nieco oddalonym od całej grupy przywarł go do ziemi i przystawił katanę do okolic szyi. Wystarczyło proste pchnięcie by pozbawić go życia. Mając taką przewagę nie mógł pozwolić sobie na to, by niczego się nie dowiedzieć. Nie czekał również długo na rozwiązłość jak się okazało najemnika.
  - Więc był z wami jeszcze jeden osobnik? Jak wyglądał? – Zapytał, już odstawiając miecz do pochwy. W końcu miał rację, nic nie było mu z jego śmierci. – Teraz żebym Cię więcej nie widział. No już. – Powiedział, wciąż posiadając dłoń na rękojeści miecza, w razie podstępu grubaska. Gdy tylko zauważy jak te znika gdzieś w oddali, sam wraca do chłopaków, by przekazać im informacje, jakie zdobył. Podchodząc, nie wiedział czy Rui czy Yami gdzieś się ruszają. Może już po jakiejś ich akcji, jednak podszedł i mówił. – Wyciągnąłem informacje od grubasa i puściłem go wolno. Wychodzi na to, że była jeszcze jedna osoba, która wiedziała o tym transporcie i była chętna ukraść ten towar i samemu go opylić… - powiedział na głos, nie wiedząc dokładnie czy towarzysze ogarniają, co ma na myśli. Teraz zagadką było, kto był czwarty i gdzie się ukrył. Mogli go szukać po omacku, a dodatkowe pytanie rodziło się z towarem. Co to była za dodatkowa substancja do skrętów? A także skąd wziąć te skręty, które tak bardzo zainteresowały białowłosego shinobi. Przypadły mu niezwykle do gustu, gdy mógł się nawdychać tego pieprzonego dymu i narobić nim tyle kurzu. Jarał się samą myślą, że pozyska więcej tego towaru, którego i tak już trochę skitrał po kieszeniach. W końcu nie na co dzień widzi się palaczy w tych czasach...

[Yami]

Nasz medyk widać nie zamierzał pomagać temu człowiekowi. Nie byłem pewien czy wynikało to jednak z pozwalającego na rozmowę stanu zdrowia mężczyzny, czy braku chęci pomocy osobie, która chciała nas dopaść. Nie siedziałem w jego głowie tak więc ciężko to określić. Nie znając intencji oraz samych osób, które doprowadziły do ataku ciężko określić czy to przypadkiem nie my należeliśmy do tych złych w ich oczach. Różne są historie jak więc mamy prawo decydować o czyjejś śmierci. Nigdy nie wiemy czy ich śmierć nie doprowadzi potem do śmierci kolejnych, bądź czy ci ludzie w chwilach trudu nie okażą się być osobami, które pomogą nam wyjść z ciężkiej sytuacji.
Rui zaczął przesłuchanie. Choć ciężko to tak nazwać skoro z pomocą strachu zadał jedno pytanie rozwiązujące język. Tłumaczyło ono kwestię białej substancji w skrzyniach, nie tłumaczyło jednak przecieku informacji. Już wtedy kiedy spotkaliśmy rannego przewoźnika dowiedzieliśmy się, że jedna z osób mogła zdradzić plan trasy, bądź zachęcić do jej zmiany. Intencją napastników była więc chęć przejęcia całego zapasu dla siebie i wykonania zlecenia w mniejszą ilość osób. Większy zysk na głowę. Pytanie tylko czy osoba, która współpracowała z nimi nie powinna spodziewać się takiego obrotu spraw? Powinna znacznie szybciej zareagować na atak. Miała więc większą szansę na ucieczkę i przeżycie...
Z całego napadu przeżyła tylko jedna osoba. Miałem już pewne podejrzenia kto za tym wszystkim stał. Pozostawała jeszcze jedna kwestia. Skoro plan zakładał zniszczenie wozu to jak planowali przenieść skrzynie? Na rękach? Musieli mieć gdzieś zapasowe.
- Powiedz mi jedną rzecz. Gdzie macie zapasowe konie i wóz? Skoro planowaliście atak pewnie założyliście możliwość zniszczenia wozu z ładunkiem. Idiotami raczej nie jesteście więc musieliście się na tę ewentualność zabezpieczyć. - na końcu dodałem jeszcze jedną kwestię. - Powiedz mi jeszcze tylko jak wyglądała osoba, która wystawiła do wiatru tamtych?