Karczma Onigiri

[Fumetsu]

Kiedy wszystko się wyjaśniało, chłopakowi robił się coraz to większy uśmiech, z sekundy na sekundę czuł się coraz ważniejszy. Gra aktorska kelnerki, aby zyskać dane informacje i wyzyskać całe pieniądze? Czy też uczucia kelnerki były szczere? Zawołała szefa, dziwne to pewnie jego sprawka. Cisza, nikt nie idzie, było to dosyć podejrzane, ucieczka w tej chwili była by możliwa, a chłopakowi, gdy była ta nagła cisza zrzedła mina. Karczmarz ruszył pewnie to on jest szefem, wypuścił powietrze, które trzymał kilka sekund w płucach, lecz po chwili karczmarz po prostu dał innej kelnerce coś znać i pobiegła na zaplecze, wydawało by się to dziwne, ale przecież chłopak znał różne techniki walk, także był przekonany, że już nie ma przed czym uciekać. "Akordeon, karczmarz? Co jest grane" - powiedział chłopak te słowa na głos po czym zrobił zdziwioną minę. Młodzieniec dostał 250 RYO teraz mogło zacząć się dla niego życie, a może i nie? Usiadł przy stole po czym trzymając Ryo myślał co będzie mógł z nimi zrobić.

[Yoshimitsu]

Misja D
1/15
Wygrana loteria przez Fumetsu przyniosła mu odrobinę pieniędzy, które mógł wydać w dowolny sposób. Z racji swojego wieku może jedynie dobrze zjeść i napić się herbaty ponieważ kobiety do towarzystwa czy alkohol jest zarezerwowany dla odrobinę starszych osób.
Młodzieniec świętował swoje zwycięstwo stosunkowo niedługo gdyż dość szybko znalazł się ktoś zainteresowany jego szczęściem. -Witaj! Nazywam się Kazuma Kato. Jestem stałym bywalcem tego lokalu. Mam dla Ciebie propozycje. Mianowicie, chciałbyś wygrać kilka ryo więcej? Facet, który zaczepił Fumetsu był ogromny, przynajmniej tak mu się wydawało. Rzeczywistość przedstawiała go jako grubego, siwego mężczyznę w okolicy czterdziestki. Uśmiechnięty od ucha do ucha, jego głos był bardzo serdeczny. Tylko wyjątkowo nieufna osoba mogłaby być ostrożna wobec Niego.
Nie czekając na odpowiedź, Kazuma ruszył do karczmarza i wrócił z gorąca herbatą. Chciał być miły, a może chciał wzbudzić zaufanie?

[Fumetsu]

Jakiś mężczyzna przyszedł do Fumetsu, przecież na razie z nikim się nie zapoznał, więc raczej to nie mógł być jego bliski przyjaciel, czy też ktoś z rodziny... Zatem zerknął na faceta, gdy on zaczął przemawiać oczywiście chowając swoje pieniądze, bo przecież mógł być to zwykły złodziej, który chciał ukraść pieniądze.
- Hazard? - zapytał młodzieniaszek po czym zerknął na oczy Kazumy - jeżeli tak, to proszę się oddalić - wypowiedział te słowa po czym swoim wzrokiem szukał kelnera po czym czekał, aż zauważy gest, że podnosi swoją dłoń, a faceta zaczął już ignorować, pewnie pomyślał, że to jeden z tych co wyłudzają od innych pieniądze.

[Yoshimitsu]

Misja D
3/15

Zgodnie z tym czego spodziewał się starszy mężczyzna został zbyty krótkim komunikatem. Mimo powrotu z ciepłą herbatą został zmierzony wzrokiem i wzięty za oszusta. Zapytany o hazard uśmiechnął się lekko. -Mój drogi! Nie zaproponowałbym hazardu tak młodej osobie. Nawet uśmiechem nie dał rady ukryć swojego oburzenia. Nikt nie miał powodu oskarżać go o coś takiego.
-Chciałem zaproponować Ci zarobek, a gra miała Cię tylko zachęcić. Spojrzał już nieco poważniej na młodzieńca. -Będę potrzebował osoby do ochrony swojego straganu. Kazuma zdecydowanie był dziwacznym rozmówcą ale nadal był ciepły i miły. Nie miał w sobie nic z tych wielkich kupców, którzy byli bezwzględni w rozmowach z mniejszymi od siebie.
-Więc? Pomożesz mi w potrzebie? Mężczyzna wydał się nieco zbity z tropu, ponieważ za miłe gesty został skarcony oskarżeniem o hazard i potraktowany jakby był członkiem grupy przestępczej.

[Fumetsu]

Młodzieniec wsłuchiwał się w jego słowa, ale po jego twarzy widać było jak ignoruje go i ma w swoich czterech literach. Młoda osoba? Tutaj może miał racje, ale przecież psychicznie... a zresztą...
Ochrona straganu, przecież tam przecież ludzie chodzą i chodzą, więc gdy pojawi się jakiś złodziej to przecież raczej, nie będzie trzeba go gonić, tylko zawołać do kogoś, tak aby go zawołał! Prosty chyba zarobek ~ tak myślał Fumetsu.
- Stragan? a nie ma pan niby, znajomego, kogoś z rodziny? - zapytał chłopak po czym spojrzał mu w oczy, wpatrywał się w niego tępym wzrokiem tak, aby poczuł się nie zręcznie i wypowiedział całą prawdę.

[Heiwa]

"Bezinteresowna Pomoc"
Fumetsu - Misja rangi D - 5/15

Mężczyzna był trochę zaskoczony Twoim zdziwieniem, więc udało Ci się swoim zdziwieniem zdziwić mężczyznę. Nietypowa sprawa, ale jednak się udało. Mężczyzna postanowił nie przestawać Cię nakłaniać do pracy. - Niestety nikt w chwili obecnej mi pomóc, dlatego postanowiłem poszukać kogoś w karczmie. Wyglądasz na osobę która łatwo uporała by się z takim zadaniem. Powiedział mężczyzna patrząc Ci w oczy, z jego spojrzenia nie biło nic nieprzyjemnego wręcz przeciwnie, można było zobaczyć pozytywne nastawienie do całej sytuacji. - Kilka godzin i będziesz wolny. Mężczyzna także uważał, że praca jest niezwykle łatwa. Młodzieniec patrzył na Ciebie, zaczynając bawić się mieszkiem pełnym złota. Dźwięk brzdękania monet.. - Jeśli nie masz czasu bądź ochoty to poszukam kogoś innego do tego zadania, lecz drugi raz Ciebie nie zapytam czy chcesz mi pomóc.. Powiedział mężczyzna opierając swe dłonie o stolik. Ewidentnie mu się śpieszyło więc musiałeś podjąć szybko decyzję.

[Fumetsu]

Zadziwiłem mężczyznę, to przecież nic dziwnego mój charakter z pewnością zadziwia nie jedną osobę istniejąca na tej małej planecie. Mężczyzna nie chciał już nakłaniać mnie do pracy, ale ten worek z Ryo, na na pewno nie był, aby zachęcić? Mężczyźnie się śpieszyło, a młodzieniaszkowi nie zbyt, ponieważ dopiero co przyszedł do tej knajpy, ale przecież co Fumetsu ma interesować czas jakiegoś nieznajomego faceta? A zresztą jak się śpieszy, to niech się śpieszy przecież nikt go nie goni… chyba.
- Brzęczeniem monet, myślisz, że nakłonisz mnie do swojej roboty, i co mam polecieć ci gdzieś z przesyłką, dopiero z jedną byłem – wypowiedział się chłopak po czym z znudzenia wpatrywał się w niego tępym wzrokiem tak, aby odszedł od jego stolika i zostawił go choć na chwilę w spokoju, musiał przecież nacieszyć się jeszcze swoją wygraną, która otrzymał za wcześniejszą rozwiązaną zagadkę. „W sumie nie mam zbyt dużo Ryo, może pasowało by wziąć zlecenie od niego” - myśl przeszła chłopakowi przez głowę, ale po chwili zrezygnował i nie zaczepiał już go, miał tym zachowaniem mu dać do zrozumienia, że nie chce tutaj jego obecności, jakby może od razu powiedział o co mu chodzi, może wtedy Fumetsu wysłuchałby go, no ale...

[Heiwa]

"Bezinteresowna Pomoc"
Fumetsu - Misja rangi D - 7/15

Mężczyzna zgodnie z wolą którą mu przekazałeś odpuścił Cię, mogłeś zobaczyć że zaczął się kręcić po barze w poszukiwaniu innej osoby która byłaby w stanie mu pomóc w pomocy przy niewielkim straganie, czy ta misja była aż tak trudna aby się jej nie podjąć czy to tylko kwestia charakteru.. Mogłeś zobaczyć że starania mężczyzny zeszły na panewki ponieważ, nie tylko Ty odmówiłeś mu pomocy zaś inni siedzący tutaj mężczyźni również mu podziękowali. W pewnej chwili przy Twoim stoliku pojawił się inny mężczyzna.. - Młodzieńcze, nie wiem co oferował Ci ten mężczyzna, ale ja pamiętaj ja tą stawkę przebiję dwukrotnie. Miałeś niestety pecha ponieważ, nie mogłeś w spokoju nacieszyć się swoją wygraną. Następnie mężczyzna przemówił ponownie. - Ten tutaj okrył się złą opinią, nie zapłacił za ochronę dlatego też ludzie go zlewają i olewają. Właśnie próbuje naprawić swoje błędy..Pochodzi on z dobrego domu kupieckiego, lecz pochodzenie to nie wszystko. Zapłacę Ci podwójną stawkę jeśli zgodzisz się mu pomóc, a następnie pomożesz mi w pewnej kwestii. Następnie mężczyzna wyjął niewielki notes z kabury a następnie zaczął pisać, czekając na to co odpowiesz. Chyba nikt nie rozumiał że kwestia zarobku dla Ciebie nie była tak bardzo istotna ? Kto wie, jeśli zdecydował byś się przyjąć jedno i drugie zgłoszenie to mógłbyś zarobić 3-krotność tego co pierwotnie oferował Ci kupiec, ta kwestia została do przemyślenia dla Ciebie.

[Fumetsu]

Zatem nie można tego było nazwać bez interesowna pomoc, ponieważ oferowana była gotówka i to nie miała, przecież chciał ją podbijać, oczywiście Fumetsu cieszył się, ale nie widać tego po nim, cieszył się, ale wewnętrznie jego zadowolenie, po prostu, mogło zaraz się wydać. Niestety wydało się na twarzy Fumetsu pojawił się uśmiech, spojrzał na faceta, po czym podrapał się po głowie
- to jaka to robota? - wypowiedział te słowa drapiąc się po głowie, a w między czasie zmieniając swój wzrok, raz na niego, raz na karczmarza.

[Heiwa]

"Bezinteresowna Pomoc"
Fumetsu - Misja rangi D - 9/15

Postanowiłeś nieco się dowiedzieć na temat misji którą miałbyś przyjąć, niekoniecznie można było to nazwać misją a po prostu prośbą, choć było to nieco podejrzane. Mężczyzna trzymał w dłoniach notatnik, na znak Twojego zainteresowania zaczął coś pisać w niewielkim notatniku. Zapewne nie chce zbytnio mówić o swoich działaniach na forum publicznym, ponieważ każdy mógł słuchać, a wolał przekazać Ci tą informację nieco bardziej dyskretnie. Następnie dyskretnie podsunął Ci ów karteczkę, a także wypowiedział pewne słowa. - Jeśli się zgodzisz, to Cię odnajdę już po wykonanym zadaniu. Odpowiedział mężczyzna a następnie opuścił Twój stolik, znikając gdzieś w tłumie ludzi. Teraz musiałeś zadecydować, czy podejmiesz się takiego zadania czy kompletnie je olejesz, ciesząc się swoją wygraną. Mężczyzna który z początku próbował Ci zaproponować pracę kręcił się jeszcze po lokalu, szukając kogoś kto będzie w stanie mu pomóc.

Treść Wiadomości:
Twoim zadaniem będzie pilnowanie stoiska, chciałbym abyś przymknął oczy na pewne osoby które pojawią się przy stoisku. Szukaj zielonego tygrysa, a będziesz wiedział o kim mowa.

[Fumetsu]

Faceci i ich zagadki... W sumie byłem jeszcze chłopcem, czy też chłopczykiem, więc mężczyzną nazwać mnie było trudno. Podejrzany typ bawi wie w karteczki, zamiast powiedzieć mi to prosto w oczy. Wziałem karteczke słuchając go przy okazji, aby nie uleciały mi kluczoweinformacjee. Powysłuchaniuu jego zbędnej gatki wział zabrał się do działania, zaczął od przeczytania kartki. Szkoda, że nie napisał nic o jakie stoisko chodzi, więc raczej już bedzie po tak dobrze obiecywanym RYO, chodź co można się było dziwić, dziwny typ chce czegoś od takiego człowieka jak ja, bylem chlopakiem, chodz on w porownaniu do mnie niemowlakiem, bo nie podał naistotniejszych informacji.

[Heiwa]

"Bezinteresowna Pomoc"
Fumetsu - Misja rangi D - 11/15

Ciężko było podjąć jakieś pro-aktywne działanie, skoro nic nie chce się zrobić. Decyzja należy do Ciebie czy podejmiesz zadanie które zostało Ci powierzone. Mężczyzna który na początku zwrócił się o pomoc, był już dość mocno zrezygnowany całą tą sytuacją. Mogłeś zobaczyć, że zbliża się ku wyjściu więc była to tak naprawdę ostatnia szansa aby załapać się na takową pracę. Chcąc czy nie chcąc to właśnie wybór należał do Ciebie. Musiałeś zdecydować czy podejmiesz się takowego tego zadania, czy też olejesz tą kwestię i ominie Cię szansa zarobienia sporej ilości sumny ryou. Po prostu teraz był ten czas na jakiekolwiek zagranie pro-aktywne, teraz albo wcale. Mężczyzna który był Twoim pierwszym zleceniodawcą ewidentnie był zrezygnowany, można było rzec że przez renomę którą sobie popsuł przez jedną głupią sytuację, nie mógł powrócić do poprzedniego życia, była to swoista lekcja. Jeden błąd popełniony, może całkowicie zmienić Twoje życie. Ciekawe zamiaru mial również Twój drugi pracodawca który po prostu, chciał czegoś od tego mężczyzny, lecz nie wyjawił zbytnio zbyt wiele informacji na ten temat.

[Fumetsu]

Mój zleceniodawca nie miał sił? Był zrezygnowany szukaniem człowieka do roboty, a myślał, że natrafi na przyjaznych ludzi, można powiedzieć, że on jeszcze nic nie wie o życiu, zatem do roboty! Wstał od swojego stolika skierował się w stronę wyjściowych drzwi powolnym krokiem, nie śpieszyło mu się, aby wykonać powierzone zadanie o ile można to tak nazwać. Gdy już zbliżał się do drzwi zerknął na kelnera kiwając głową, na pożegnanie, a gdy już był przekroczył próg i wyszedł z tej budy, po czym zaczął się rozglądać za jakimś stoiskiem, bo może gdzieś tutaj był, skoro nie podał żadnych informacji, to stoisko powinno być widoczne na pierwszy rzut oka.

[Heiwa]

"Bezinteresowna Pomoc"
Fumetsu - Misja rangi D - 13/15

Przez bardzo długi czas olewałeś swojego przyszłego pracodawcę, nie chcąc zgodzić się za przyjęcie powierzonego przez niego zadania. Wędkarz wielokrotnie zarzucał swą wędką, aby przynęta złapała się na nią, lecz opornie zostawałeś przy swoim. Czy to Ci się opłaciło? Czas pokaże ponieważ chcąc czy nie chcąc postanowiłeś wziąć się do roboty i spróbować odnaleźć targowisko na którym miałeś pracować? Targowisko znacznie łatwiej było by Ci odnaleźć, jeśli znalazł byś swojego pracodawcę. On rozpłynął się jak kamfora na pustyni, teraz mogłeś podjąć się dwóch działań albo spróbować odnaleźć kupca który miał Ci pomóc albo olać to zadanie. Nawet jeśli przyszło Ci spróbować odnaleźć kupca w takim mieście to na Twoje nieszczęście to właśnie ogromne suma pieniędzy przeszła Ci koło nosa. Jest to swoista nauczka na przyszłość dla młodego Fumetsu. Nie było ani mężczyzny który chciał Ci zapłacić powieloną sumę ani tego który proponował Ci zadanie. Nikt kogo widziałeś przed chwilą nie pojawił się przed twymi oczyma. Cóż.. Może czas zająć się jakimś innym zajęciem.

Misja nie wykonana.

[Shikarui]

Shikarui zupełnie nie rozumiał tego uniku odpowiedzi, jaka została wykonana, albo raczej nie rozumiał, po co jest ona czyniona. Na szczęście wcale nie musiał wiedzieć. Nie musiał też rozumieć i nie zamierzał się nad tym zastanawiać. Yami chciał zostać w rękach obcych ludzi, organizacji, która dyplomatycznie chciała rozsądzić jego los i była to tylko jego sprawa. Czarnowłosemu nie było żal chłopaka, nie współczuł mu. Miał jednak plany wysunięte w przód, w którym nie w smak było to, że chłopak chciał szukać kogoś z ramienia Uchiha. Nie dlatego, że się obawiał o jego los, skądże znowu. Dlatego, że w końcu Yami stał się bronią. Jego wartość rosła do tak gargantuicznych rodzajów, że oddawanie go, sprzedawanie o nim informacji komukolwiek stawało się nieopłacalne. Z kimś takim trzeba się było zaprzyjaźnić, nie oddawać go obcym. Być może zaraził się brakiem zaufania. A być może podświadomie uchronił się przed wiązaniem swojego losu z przeklętym przedstawicielem rodziny Jugo. Były w końcu na tym świecie osoby, którym po prostu nie wypadało ufać. Jedną z takich osób był właśnie Shikarui.
Jednym uchem słuchał już czegoś o liście, kiedy się pożegnali i odeszli. Grzecznie jeszcze pokłonił się połowicznie, jak Sogeńska kultura nakazywała, przed resztą znajdujących się tutaj osób i mogli się odwrócić, by odejść.
Podróż minęła spokojnie. Czarnowłosy zaczął swoje ekspetymentry z chakrą, używając niższych poziomowo technik Suitonu, by trenować swoją chakrę. Kontrolował jej przebieg, skupiał się na jej działaniu i sposobie, w jaki rozchodziła się po ciele. Miel przed sobą długą drogę, więc nie było po co się śpieszyć. Powtarzał techniki raz za razem - jedną, to drugą. Taką, która pozwalała mu od razu technikę stworzyć i taką, która wymagała więcej pieczęci. Używając ich obok siebie łatwiej było mieć pogląd na to, w jaki sposób chakra reaguje, kiedy już pobudziło się ją do życia i zmusiło do ruchu. Nieco frustrowało go to, że oczy mu wcale w tym treningu nie pomagają. Doujutsu też pochłaniało energię, jednak była ona taka znikoma, że jej upływ nie był mocno odczuwalny w czasie. Nadal jednak próbował zredukować chakrę poświęcaną na oczy, by jednocześnie być w stanie lepiej złapać błękitną energię w ryzy i przekształcić ją w technikę. Dzień po dniu, kawałek po kawałku i było coraz lepiej. Na początku całe te starania rozbijały się o nic, ale im dalej w las i im więcej kilometrów pokonanych na tej drodze, tym procent zużycia chakry w jego ciele malał, redukowany do bardziej minimalnych zasobów. Tak też dzień po dniu przechodził na nieco trudniejsze techniki, pilnując, by za bardzo się w trakcie drogi nie przemęczyć, wymieniając doświadczeniami i poradami z Toshiro oraz Asaką. Łatwiej było dzięki temu znaleźć błąd, jaki samemu się popełniało, podczas kumulowania chakry i go poprawić. Metody prób i błędów doprowadziły w końcu do tego, że Shikarui był w końcu zadowolony z efektów, jakie uzyskał. Zużycie błękitnej energii zostało zredukowane.
Shikarui wybrał jedną z karczm - taką, w której gwar miasta nie był uciążliwy, a z której jednak nadal blisko było wszędzie. Po drodze mieli czas, by wprost porozmawiać o planie działania, o tym, co dokładnie chcą zrobić, a czego nie robić. Na pewno trzeba było jednak ustalić ostateczny plan działania, który zamierzali podjąć. Jedno było pewne - Yamiego na pewno nie zamierzali sprzedawać. Temat zostanie zjawiskowo zamknięty w ten czy inny sposób, gdyby się pojawił. No i druga kwestia - lepiej nie działać tam, gdzie się śpi. Dla własnego bezpieczeństwa. Dlatego karczma na uboczu wydawała się idealnym rozwiązaniem dla paranoika Shikiego.
Czarnowłosy wszedł do karczmy jako pierwszy - niestety nie był z niego żaden dżentelmen, zasady Karmazynowych Szczytów zostały w nim za mocno zakorzenione i były jak oddychanie, a według nich - mężczyzna, jako głowa rodu, zawsze miał pierwszeństwo. Zamówił im dwa pokoje i poprosił o dostarczenie jedzenia oraz napitku do jednego z nich, gdzie trzeba było odbyć naradę wojenną w ciszy i spokoju. Ustalili, co każdy chce do picia, co chce do jedzenia i można było udać się do pokoju narad. Karczma miała wygodne, spore pokoje - przynajmniej wiadomo było, za co człowiek płaci. Czyste i przytulne, nadawały się idealnie do tego, by przesiedzieć kilka dni w Ryuzaku. Dobry humor nie opuszczał Shikaruiego, którego lawendowe oczy wręcz błyskały co rusz to w trakcie drogi, to tutaj, kiedy usiadł na łóżku, patrząc na Asakę aktualnie tak, jakby zastanawiał się, czy wolałby z niej zjadać świeże truskawki, czy może scałować słodycz z każdego fragmentu jej skóry.
- Rozpuszczenie wici o bohaterach, którzy wrócili z Midori, wydaje mi się nadal najprostszym rozwiązaniem. Przynajmniej na początek. Zobaczymy, czy kogoś to w ogóle zainteresuje.

  Ukryty tekst