Rzeka

[Etsuya]

  Ukryty tekst

[z.t]

[Etsuya]

  Ukryty tekst

[Etsuya]

  Ukryty tekst

[z.t]

[Chinmoku]

Chinmoku

Niedaleko granicy kraju kupieckiego... To właśnie jest to miejsce, w którym aktualnie się znajduję i mogę podziwiać wszystko co znajduje się dookoła mnie. Aktualnie odpoczywałem na trawie, tuż obok rzeki, bo trudno nie byłoby skorzystać z okazji, aby zasiąść w tym miejscu i nie zrelaksować się, dla przyjemności. Gdy zapach kwiatów, dotarł do mnie poczułem się jakbym był w raju, w końcu mogłem oderwać się od tej codziennej rzeczywistości, którą wykonuje dzień w dzień. Przez chwile myślałem, czy przypadkiem nie jestem w śnie, lecz to nadal było prawdziwe życie, które toczyłem na swoich barkach.

Delikatny strumyk rzeki, wprowadzał mnie w jakiś trans, wstałem po czym skierowałem się spokojnym tempem, do rzeki. Gdy już byłem na miejscu wziąłem wodę na dłonie i przemyłem swoją twarz, aby lekko się zmobilizować i obudzić, ponieważ coś czułem, że ten dzień nie będzie taki spokojny jak mógłby na pierwszy rzut oka się wydawać.

Po kilkunastu minutach, z powrotem udałem się w swoje początkowe miejsce, skąd wybrałem się nad rzekę, czyli na trawę z moimi rzeczami. Nagle skierowałem głowę w górę, ku koroną drzew, ponieważ stamtąd wydobywał się ćwierkający głos ptaków, który rozbiegał się mi po uszach. Niestety musiałem przymrużyć swoje oczy, ponieważ promienie słoneczne uderzały mi w spojówki, co uniemożliwiało mi zobaczenie pięknych stworzeń.

[Uzuru Haguro]

Misja rangi D [1/15]
"Chinmoku'

Shigashi no Kibu jako kraj kupiecki znany jest z tego, że swoją gospodarkę napędza z pełną skutecznością przez cały rok. Nie inaczej jest zimą, która właśnie trwa i ze względu na swoją niesprzyjającą naturę utrudnia pracę każdemu. Mroźne powietrze i sypiący, co jakiś czas śnieg daje się we znaki praktycznie każdemu, a zwłaszcza tym, którzy pracują fizycznie. Jak widać istnieją jednak wyjątki od reguły i znajdą się tacy, na których kąpiel w rzece o tej porze roku nie robi większego wrażenia. Tak samo jak i leżakowanie po niej w białym, lodowatym puchu. Mogłoby się wydawać, że czarnowłosy postradał zmysły lub po prostu kona i tak właśnie pomyślała grupa trzech zbliżających się w jego kierunku osób. Wysocy i masywni mężczyźni kroczyli wzdłuż rzeki z założonymi na plecach koszami lustrując wzrokiem oderwanego od rzeczywistości jegomościa.
- Hej, Ty! Wstawaj z tego śniegu, bo zamarzniesz! - Rozległ się krzyk, a jego ton był niski i budził grozę, choć intencje wypowiedzi były bez wątpienia dobre. Należał do brodacza idącego na czele grupy, odziany był ciepło i na oko mierzył z dwa metry wysokości. Odstawiał właśnie swój kosz i zboczył z trasy wzdłuż rzeki, by sprawdzić co z leżącym nieopodal nieznajomym w kapeluszu.

[Chinmoku]

Chinmoku

Grupa trzech zbliżających się mężczyzn nie była zbyt przyjazna, ponieważ w każdej chwili mogli go okraść, może i zabić. Nikt nie widział oprócz nich jakie mieli zamiary przeciwko mnie. Byli z pewnością wyżsi odemnie a o masie nie wspominając, skupiali na mnie uwagę, a nagle z ich ust poleciały słowa w moją stronę. Nie trzeba chyba dodawać, że nie byłem zdziwiony, ponieważ zdecydowanie kierowali się w moją stronę, a ja wiedziałem, że szans na ucieczke nie mam, więc nawet nigdzie się nie wybierałem. Dobrze, że w głosie nie słychać było czegoś złego, raczej coś dobrego!

- Coś się stało? - odkrzyknąłem po czym zbierałem się z ziemi powoli, ubrałem się i przygotowałem się do pogawętki zanim dojdą do mnie.

[Uzuru Haguro]

Misja rangi D [3/15]
"Chinmoku'

Podniesienie się i odzianie się przez czarnowłosego nastąpiło w trybie natychmiastowym, natomiast brodacz kroczący w jego kierunku nie wydawał się zbytnio śpieszyć. Do pierwszego kontaktu wzrokowego między tymi dwoma doszło więc dystansie mniej więcej trzech metrów. Mieszkaniec Shibashi no Kibu zatrzymał się przed nieznajomym i westchnął z wyraźnie słyszalną ulgą.
-To Ty mi lepiej powiedz, czy coś się stało! Myślałem już żeś skostniały trup i roboty byś nam dołożył, a w domach czekają stęsknione żony i córki. - powiedział głośno i donośnie, kiwając przy tym głową na boki, jakby niezadowolony. Następnie splótł ręce na klatce piersioweji stojąc w lekkim rozkroku mierzył wzrokiem adresata swojej wypowiedzi. Wyraźnie oczekiwał wyjaśnień, choć może i nie powinno go to wcale obchodzić. W oddali za jego plecami widać było pozostałych dwóch, którzy najwyraźniej wymieniali między sobą zdania, jednak z tej odległości ich treść pozostawała tajemnicą.

[Chinmoku]

Chinmoku

Oczywiście po przyjściu trzech ludzi do mnie nie, było to dla mnie jakoś dziwne, przecież nawet mnie zainteresowałoby, co jest z człowiekiem, który aktualnie przebywa na śniegu. Martwy, to pewnie, rzucało się na pierwszą myśl, lecz to nie tak jakby mogło się wydawać, ponieważ byłem zdrowy i w pełni siły, a jego wyjaśnienia, według mnie były w szczególności zbędne, lecz jeżeli już ktoś naprawdę ich chcę, to oczywiście, że wytłumaczę.
- Ja to nazywam odpoczynkiem, zwykłym odpoczynkiem, jakoś natura to moje drugie imię. - po skończonej wypowiedzi dokończył się ubierać i spojrzał wprost w oczy adresata, który pierwszy skierował do niego pytanie. Poprawił lekko swoją fryzurę, założył słomkowy kapelusz i z szczerym uśmiechem stał w miejscu.

[Uzuru Haguro]

Misja rangi D [5/15]
"Chinmoku'

Na twarzy rosłego chłopa zawitało zmieszanie, co można było stwierdzić po uniesieniu jednej z brwi i kłopotliwym drapaniu jedną z dłoni po głowie. Ten jeszcze raz zmierzył kapelusznika od głowy w dół i z powrotem i już chciał się odezwać, jednak ubiegł go jeden ze stojących nieopodal kolegów.
- Shinza, chodźże juź bo dłonie mi odmarzną, a jeszcze drzewo na opał muszę porąbać przed zmrokiem! - na co brodacz podniósł do góry rękę, każąc mu zaczekać. Zaraz po tym sięgnął do jednej z kieszeni po sakiewkę wypełnioną monetami i pokazał ją stojącemu naprzeciw nieznajomemu.
- Nie będę się w to bardziej zagłębiał, bo chyba mnie to przerasta, ale mogę Ci zaproponować pewien układ. Pomóż nam ze skórami od leśniczego, a ta sakiewka będzie Twoja. Nie damy rady zanieść wszystkiego sami, a mamy jeszcze do załatwienia sporo własnych spraw. Słyszałeś z resztą Tuuye. - zaproponował chyba opłacalną ofertę, bo w mieszku na oko było ponad 200 ryo. Teraz cała reszta zależała tylko i wyłącznie od decyzji Chinmoku, bo jak można przypuszczać, facet pokroju mierzącego dwa metry brodacza nie będzie się prosił, ani pytał dwa razy.

[Chinmoku]

Chinmoku

Skóry leśniczego, myślał, że nie mam nic lepszego do roboty? No właśnie nie miałem, w takim razie nie musiałem długo myśleć, aby stwierdzić, że praca to praca i czasem trzeba się jej podjąć, aby móc żyć w tym świecie. Zatem skierowałem swoje oczy spokojnie na sakiewkę, następnie na dwumetrowego człowieka. Pokiwałem głową w przód i z powrotem kilka razy, wypowiadając następujące słowa - Oczywiście, że pomogę, dlaczego by nie - po zakończonej wypowiedzi przyjrzał się bliżej sakiewce i ujrzał tam ponad 200 Ryo a to już dawało mu na pewno trochę grosza przy duszy, żeby usiąść w jakiejś knajpie i dobrze zjeść, ale wpierw musiał wykonać swoje zadanie.

[Uzuru Haguro]

Misja rangi D [7/15]
"Chinmoku'

Niezaprzeczalnym faktem jest to, że w tych czasach praktycznie każdy musi na siebie pracować, bo nikt nie rozdaje pieniędzy za darmo i nie rosną one na drzewach. Idąc tym tokiem myślenia, kapelusznik postanowił zgodzić się pomóc i przy okazji trochę zarobić. Brodacz widząc twierdzące kiwanie głową, obrócił się czym prędzej na pięcie kierując do oczekujących przy strumieniu towarzyszy.
- Zatem chodźmy, nie marnujmy czasu. - powiedział krótko będąc już kilka metrów dalej. Trzeba przyznać, że krok miał długi, a i tempo spore, ale nie ma co się dziwić, bo chłodny, zimowy wiatr przybierał na sile i coraz bardziej dawał się we znaki. Zaraz po dołączeniu do grupy, cała czwórka ruszyła ku chacie myśliwego trzymając się blisko ledwo widocznej ścieżki przy strumieniu. Wydeptany już szlak nieco ułatwiał podróż w śniegu, a dzięki rzece trudno było się zgubić nawet, gdy wszystko było pokryte białym puchem i wyglądało niemal identycznie.

[Chinmoku]

Chinmoku

Stając i patrząc jak lider obraca się w ekspresowym tempie na pięcie, ponieważ zależało mu zdecydowanie na czasie, lekko otworzyłem oczy, po czym lekko się ogarnąłem i postawiłem swój pierwszy krok tuż za nim. Jego tempo, według mnie było całkiem zwyczajne, lecz przez jego wysokość stawiał dłuższe kroki, co na pewno odbiegało od moich i nie było co się przyrównywać, ja musiałem, dreptać za nim. Wszystko dookoła było już całkowicie białe, przez padający aktualnie śnieg, natomiast ja kierowałem się nadal za dwumetrowym facetem i nadganiałem jego tempa, aż do miejsca docelowego, gdzie zapewne miał podjąć się pierwszej roboty, a zarazem pierwszego zlecenia.

[Uzuru Haguro]

Misja rangi D [9/15]
"Chinmoku'

Cała czwórka przedzierała się przez coraz mniej widoczny szlak w miarę równym tempie. Na przodzie grupy szedł Shinza, zaraz za nim nowy rekrut, a na samym końcu dwóch pozostałych tragarzy - ramię w ramię. Żaden z nich nie odzywał się w międzyczasie, wyglądali już na zmęczonych i zmarzniętych, co można było wnioskować po bladych dłoniach i zaczerwienionych nosach. Nie marudzili jednak jak jest im ciężko i szli dalej wzdłuż rzeki wyraźnie czegoś wypatrując. Po niespełna dwudziestu minutach marszu, brodacz przystanął na chwilę i spojrzał przez bark na resztę.
- To tutaj? Przez ten cholerny śnieg mało co widać. - odezwał się, na co dwoje z końca kiwnęło potakująco głowami. Tyle mu wystarczyło, by ruszyć dalej, tym razem przez zaspę śniegu, w kierunku linii pierwszych drzew.
- Jeszcze trochę i powinno być widać jego chatę. - poinformował jak gdyby chcąc pocieszyć całą resztę...

[Takashi]

Misja rangi C
Byakuya Hōzuki

13/30

Byakuya nie zamierzał tracić czasu na słuchanie tych bezsensownych wywodów, zależało mu na konkretach i załatwieniu sprawy raz na zawsze. Na którymś etapie dochodzenia udało mu się usłyszeć jedną bardzo istotną informację, dotyczyła ona lokalizacji tymczasowego obozu, w którym zbierali się nie tylko członkowie tajemniczej organizacji, ale również potencjalni nowi rekruci. Miejsce to miało być ulokowane gdzieś w pobliżu rzeki, niby przydatna wiadomość, ale rzeka rozciągała się na dość sporym obszarze i tak naprawdę znalezienie tej konkretnej lokalizacji nie będzie najprostsze. Istnieje prawdopodobieństwo, że gdyby bohater został w "Tygrysim Pazurze" nieco dłużej, dowiedziałby się czegoś więcej i to ułatwiłoby poszukiwania. Mógł też zapytać jegomościa o nurtujące go kwestie, tego jednak nie zrobił, zdając się w pełni na własną intuicję oraz możliwości.
Łatwo nie było, ale po kilkudziesięciu minutach przeprawy przy rzece udało mu się rzeczywiście znaleźć coś, co wyglądało jak obóz. Dwa namioty rozstawione dość niedaleko koryta wodnego, kilka prowizorycznych stolików i krzeseł, jedno spore palenisko i plakaty na drzewach symbolizujące nie tylko organizację samą w sobie, ale również profity związane z dołączeniem do niej. Plakaty - można sobie tak je wyobrazić, ale nie było to nic innego, jak ogromne płaty papieru zamazane specyficznymi hasłami i amatorskimi rysunkami. Po obozie kręciło się kilka osób, większość wyglądała tak, jakby się w ogóle nie znała, jednak bezpośrednio przy jednym z namiotów stała grupka trzech mężczyzn, która znacząco wyróżniała się od innych. Po pierwsze - rozmawiali ze sobą i najpewniej się znali, po drugie - nie posiadali kartek, w których pozostaniu były pozostałe persony ulokowane w losowych miejscach po okolicy. Wszystko wskazywało na to, że cel wędrówki i poszukiwań został osiągnięty. Jaki był plan Hōzuki'ego?

Kuratora rodziny Ekibyō
Członek tajemniczej organizacji

[Chinmoku]

Chinmoku

Idąc cały czas przed siebie, gdzie nie było widać końca przez ten cały śnieg już myślałem, że koniec a tu nagle ukazywało się co raz więcej i więcej drogi. Jednak gdy jeden z tej załogi zapytał czy tutaj już myślałem, że dzielą mnie od wyznaczonego miejsca dziesięć, może dwadzieścia kroków, a tu jednak trzeba było jeszcze przemierzyć ich zdecydowanie więcej. Lekko pocieszając mnie, że chata nie jest zbyt daleko, mobilizowałem się co raz bardziej i częściej myślałem o sakwie złota, aby już ją zdobyć i wybrać się do jakiejś karczmy. Przez lekki wiatr zwiewało mi trochę kapelusz z głowy, a moje oczy były co raz bardziej przymrużone, ponieważ śnieg leciał mi na powieki.