Pola uprawne niedaleko osady

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
5/15
Dopiero był ranek, a słońce zaczynało oświetlać szerokie pola, na których plony były już prawie przygotowane do zbiorów. Nie było tu za dużo domostw, ot jedna chatka znajdująca się przy głównym trakcie, z której można było zobaczyć kilka pozostałych. Wszystko wprawiało w jakiś dziwny nastrój, a niektórym mogło przypominać się dzieciństwo. W powietrzu czuć było mieszaninę wielu zapachów - od tych nieprzyjemnych czyli gnojówki, czy też kompostu, przez woń zbóż, która stanowiła delikatną, lecz wyróżniającą się nutę, do tych, dzięki którym dom stawał się tym czym był - świeżo upieczone ciasto czekające na ganku do wystygnięcia, obiad gotowy do podania, czekający na swoich domowników.
Posiadłość do której zmierzał Idate, była właśnie taka. Atmosferę gościnności czuło się już na progu, bo dom znajdował się parę metrów od drogi, a drzwi były szeroko otwarte, jakby miały witać gości.
Podczas jazdy karzełek słysząc Twoje słowa odwrócił się i spojrzał na Ciebie
-Nu a czego się spodziewasz? Ale, gdzie moja uprzejmość, jestem Otto! - wyciągnął do Ciebie rękę i nie czekając na reakcję uścisnął Twoją. W końcu dojechaliście, a w drzwiach stała Haleenah. Wielka kobita (bo kobietą to ciężko było nazwać), z wałkiem w ręku. Jej rude kręcone włosy stały dęba. Gdy tylko zobaczyła swojego męża wybiegła do niego i zaczęła go ściskać i podnosić do góry (warto wspomnieć, że miała ze dwa metry spokojnie).
-To nasz pomocnik tak? - rzuciła i spojrzała na Idate -Dobrze dobrze, będziesz mi pomagał. Masz, chwytaj grabie i wypiel moje grządki, są za domem. Gdybyś czegoś potrzebował, mów śmiało! - podała Ci masywną dłonią, wielkości Twojej głowy, grabie, oraz parę innych przedmiotów, które mogły się przydać do tego zadania. Ogród był widoczny, bo rozpościerał się na 20 metrów szerokości za domem. Ciekawe było, jak sprytnie poradzisz sobie z tym zadaniem.

[Idate]

Rozczarowany Idate wziął grabie i ruszył w stronę ogródka dziwnej pary. Doszedł do wniosku, że tym razem zamiast walki jego zadanie to nic innego jak ręczne wyrywanie chwastów, przy wykorzystaniu grabii i innych tego typu sprzętów. Stwierdził, że sposób ten jest skuteczny, a zarazem dość precyzyjny. Pozwala bowiem uniknąć przypadkowego wyrwania uprawianej rośliny co mogłoby się skończyć nieciekawie zważywszy na gabaryty i kolor włosów sporej Pani. Niestety chłopak wiedział, że podczas mechanicznego usuwania chwastów należy wykazać się dokładnością a przede wszystkim cierpliwością. Jeśli nie zostanie wyrwana choćby niewielka część szkodliwej rośliny, wówczas bardzo szybko się rozrośnie. Wiedząc o tym po prostu wziął się do roboty wykorzystując cały dostępny mu arsenał.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
7/15
Chłopak postanowił wziąć się do roboty sam, wykorzystując narzędzia, które dostał. Nic więcej, nic mniej, jednak robił to co miał do wykonania. Czy była to praca godna miana prawdziwego Shinobi, a tym bardziej z rodu Uchicha? Cóż, Ci zwykli się jakkolwiek wspomagać czy to technikami, czy to pomocą innych, chłopak jednak nie robił nic z tych rzeczy, może był po prostu klasykiem? Właścicielka doglądała tych wypocin i czasu, który niemiłosiernie się wlókł i kręciła głową z niedowierzaniem. W końcu przyszła bliżej ogródka, położyła swoje rozłożyste barki na ogrodzeniu, a jej mięśnie zawirowały pod skórą.
-Coś Ci to ciężko idzie kochanieńki... chodź ze mną, rzuć to w cholerę, bo jeszcze do wieczora Ci z tym nie zejdzie - uniosła się do góry i zaprowadziła Cię w inne miejsce, zgoła inne od poprzedniego. Staliście teraz w wielkim pomieszczeniu, które przypominało trochę stajnie, jednak nie było tam ani jednego zwierzaka. Pustka, chociaż także nie do końca, bo... roiło się tutaj od gryzoni. Myszy znajdowały się wszędzie, obgryzając resztki plonów z poprzedniego lata.
-Tak się tutaj zalęgły cholerstwa, no i nie wiem co z nimi zrobić. Dasz sobie z nimi radę? Z tego co wiem, nie lubią hałasu, no i w rogu stoi trochę większych pułapek. - odpowiedziała swoim miękkim, niczym piękna, ponętna nastolatka głosikiem i poklepała Cię po plecach, przez co zaparło Ci dech w piersi na chwilę.
-Powodzenia

[Idate]

Tym razem Idate postanowił wspomóc się ninjutsu, ponieważ łapanie pojedyńczych myszy jest jeszcze bardziej męczące i wymaga poświęcenia większej ilości energii niż zwykłe wyrywanie chwastów. Wziąwszy wszystkie pułapki na myszy i rozstawiając je przy wyjściu młodzieniec wszedł na sufit w taki sposób, że wisi głową w dół. Następnie wykorzystując technikę Utsusemi no Jutsu emituje ze wszystkich stron odgłosy szczekających psów, tak jakby właściciele nasłali je aby pozżerały je do cna. Utrzymując technikę obserwuje cały harmider panujący wewnątrz z nadzieją, że będzie to wystarczający zabieg aby pozbyć się intruzów z budynku.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
9/15
W końcu Idate poczuł się jak u siebie na dzielni i niby chcąc powiedzieć "to moja dzielnia!" chciał zaprowadzić porządek w tym jakże kolorowym i wypełnionym pięknem... a nie chwila, to była tylko stodoła. W każdym razie jego plan był całkiem znośny, a wykonanie wydawało się działać. Większość gryzoni nie wiedząc skąd dochodzą odgłosy od razu wpadło w panikę dlatego ruszyło pędem od nich z dala. W przerażeniu nie mogły dostrzec skrzętnie poustawianych pułapek, które na szczęście były w cieniu drzwi. Młody Uciapa mógł z uśmiechem na twarzy patrzeć, jak gryzonie wpadają w drogę bez wyjścia, które zatrzaskiwało się raz po raz. Niestety, parę myszy było innych i nie przerwało swojej uczty. Pozostało ich na oko z pięć - niby mało, jednak trzeba było się ich jakoś pozbyć prawda? Pułapki już były wszystkie w użyciu, dlatego też nie nadawały się na ponowne użycie. Przy wejściu stały jedynie oparte widły - co nie stanowiło najlepszej broni do pozbycia się skrzętnych gryzoni, ale ponoć dla chcącego nic trudnego, prawda?

[Idate]

Jako że plan uzyskał efekt lepszy niż młodzieniec się spodziewał postanowił wziąść sprawy w "swoje ręce" postanowił niedobitki zabić własnoręcznie. Potraktował to jako sprawdzian swojej precyzji, szybkości i zręczności. Szukając idealnego miejsca udał się w narożnik budynku i przy pomocy chakry utrzymywał się na wysokości metra w półprzysiadzie, opierając nogi o obie ściany. Zachowując absolutną ciszę czekał aż spłoszone myszy uspokoją się i przyjmą jakąś pozycję i stracą czujność. Gdy moment był idealny rzucał kunaiem w mysz po czym szedł po kunaia i wracał czy to w ten sam róg czy też inny wyczekując cierpliwie swojej okazji. Mimo iż zadanie było niezwykle głupie i nieco poniżej ambicji członka rodu Uchiha, uznał to za próbę cierpliwości i wyczekiwania na dogodną okazję aby móc uśmiercić swoją ofiarę. Czas upływał a Idate cały czas powtarzał wcześniej obraną strategię aż do skutku.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
11/15
Obudził się w Tobie w końcu zmysł prawdziwego shinobiego, chociaż przeciwnik nie był pierwszej klasy, to zawsze coś. Ustawienie się w narożniku było dobrym pomysłem, bo miałeś całkiem niezłą widoczność na całe poletko, po którym biegały sobie myszki. Mimo braku ogromnego wykształcenia, udało Ci się upolować najpierw jedną, a później jeszcze dwie co zajęło oczywiście troszkę czasu, bo tego Ci tylko było potrzeba. Ostatnich natomiast jakoś Twe ciekawskie oczyska nie mogły dostrzec, dlatego nadal siedziałeś w narożniku czekając jak na wroga, który miał zaraz podejść z ostrzem i wymachiwać nim na lewo i prawo. Tak jednak się nie stało. W drzwiach pojawił się Otto, który zrobił parę kroków, coś pisnęło i szybko ucichło. Spojrzał na swoją podeszwę, na której rozpłaszczyła się mysz, co sprawiało, że pozostała jedna.
-Skończyłeś już młody? Możemy już kończyć? - wtem nagle wyskoczyła ostatnia myszka, która zdawałaby się inteligentniejsza od innych, bo nie dość, że była większa - bardziej przypominając tym samym szczura z kanałów, plus trzymała w rękach nunczako i wywijała nim na lewo i prawo jak wyszkolony zawodnik. Spojrzała na właściciela, a ten zbladł momentalnie.
-Bierz się za tego wariata, bo jeszcze mi się do magazynu dobierze! - wskazał na Ciebie palcem, przez co szczur także skierował na Ciebie wzrok i spojrzał niby to uśmiechając się i lecąc ze swoją małą bronią.

[Idate]

Idate myślał, że już nic go bardziej nie zaskoczy, biorąc pod uwagę wydarzenia ostatnich dni.. Ale jednak, życie znowu udowadnia, że nie ma takich rzeczy czy sytuacji, które by nie wprowadziły go ponownie w stan konsternacji.. Mimo wszystko, zeskoczył ze ściany i wolnym krokiem ruszył w stronę uzbrojonego myszoszczura, który zmierzał w jego kierunku. Gdy tylko zbliżył się w stronę "przeciwnika" szybkim pikującym susem podążył w stronę szkodnika aby zadać ostateczny i decydujący cios. Spodziewając się uniku czy rozpaczliwej próby ucieczki gryzonia był przygotowany aby kunai, z którego korzysta mógł zostać użyty do rzutu w celu definitywnej eliminacji ostatniego bossa w tym pomieszczeniu.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
13/15
Gdy tylko zszedłeś na ziemie i poczułeś się trochę pewniej szczur nagle przyśpieszył. Postawiłeś wszystko na jeden cios, bo przeciwnik niby był tylko gryzoniem, jednak czy od razu trzeba było go tak lekceważyć? Nie przewidziałeś jednego, że szczur zacznie szarżować prosto w Ciebie. Ten również nie chciał się patyczkować. Wyglądało to iście epicko - dwóch sprawnych wojowników, którzy mieli zewrzeć się w walce wręcz. Niestety szkodnik nie był na tyle wielki i masywny, by jakoś Ci zagrozić. Został ugodzony kunaiem, jednak Tobie także się oberwało. Krótki cios w głowę drewnianą pałką wystarczył, by trochę Ci namieszać w makówce i zamroczyć na sekundę czy dwie. Pojedynek jednak zakończył się sukcesem, a Otto podbiegł do Ciebie i położył Ci rękę na ramieniu i pomógł się pozbierać do kupy.
-Brawo mistrzu! Teraz wziąłbyś posprzątał ten syf, bo się przykro patrzy na tę ziemię umazaną krwią. Zanieś te klatki przed dom. Będę tam czekać na Ciebie z wynagrodzeniem. - poklepał Cię po plecach i zostawił z tym wszystkim... No jeszcze podał Ci szczotę, tak o żebyś miał czym sobie pomóc.

[Idate]

Nieco oszołomiony Idate schował kunaia do torby, po czym wziął się za ogarnianie wszechobecnego bałaganu. Dopiero po czasie dotarło do niego, że stodoła przypomina raczej Stajnie Augiasza, a krew i szczątki myszy walają się po podłodze. Żeby wszystko sprawnie posprzątać, młody Uchiha zaczął od pozbierania pułapek i wyniesienia ich w wyznaczone miejsce, gdy tylko udało mu się ogarnąć narzędzia śmierci, poszedł po zmiotkę, wiadro wody i szczotkę aby wszystko pięknie domyć. Na początku zamiótł wszelakie zwłoki, wnętrzności i inne dziwne pozostałości i wyniósł do kubła, następnie wylał wiadro wody na ziemie i zaczął szorować podłogę, tak aby nie pozostały na niej ślady krwi itp. Gdy zakończył tę czynność odłożył sprzęt, poszedł po mop i umył podłogę usuwając przy tym nadmiar wody pozostały po myciu. Finalnie kiedy ukończył zadania złożył resztę narzędzi i ruszył w stronę Otta aby zameldować ukończenie zadania i odebrać należne mu wynagrodzenie.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
15/15
Jak zostało Ci powiedziane, tak zrobiłeś - bo niby na tym polegały zlecenia. Nie można było Ci nic wypomnieć, bo wykonywałeś wszystko krok po kroku, dokładnie zabierając się i pilnując szczegółów. Otto przyglądał się Twojej pracy i potakiwał czasami przechodząc sobie tu i ówdzie. Gdy tylko przyszedłeś przed dom, zobaczyłeś jak Twój zleceniodawca jego małżonka pogrązeni w miłosnym uścisku połączeni byli ustami i migdalili się ostentacyjnie. Cóż, nie za przyjemny widok, gdy facet dorasta kobiecie do pępka, a ta jest wielka niczym dąb. W każdym razie na chwilę przerwali, rzucili Ci zapłatę i rzucili krótko:
-Przychodź częściej słodziutki, znajdziemy coś dla Ciebie - po czym wrócili w swe objęcie i zignorowali Cię totalnie. Stałeś się po prostu powietrzem i mogłeś podążyć w swoją stronę nie zawracając nikomu gitary.
Misja wykonana, gratulacje!
z/t

[Satoshi]

Po zakończonej misji Satoshi nawet nie czuł się zmęczony. To prawda, że początki były trudne i zapanowanie nad dzieciakiem kosztowało go trochę wysiłku, jednak nie zużył zbyt wiele chakry, a w dodatku późniejsze czytanie z Akame gazety pozwoliło mu na regenerację sił. Chłopak zdecydował więc, że razem z Akihiro przed snem pospacerują jeszcze trochę i potrenują. W tym właśnie celu skierowali się w stronę obrzeży osady, a po jakimś czasie dotarli do pól uprawnych, które zdawały się idealnym miejscem do ćwiczeń.

- Akihiro, potrenujesz ze mną. Co prawda, nie możesz wykonać tej techniki, ale popracujemy razem nad unikami, w porządku? - Zagadnął swojego ninkena, który skinął łebkiem na znak zgody. Cieszył się, że jego pan trenuje razem z nim, nawet jeśli uczy się techniki, której on, nawet w ludzkiej postaci, nie jest w stanie wykorzystać.
- Będę starał się tworzyć kolce wychodzące z powierzchni ziemi. Ty musisz ich unikać. Tylko przyłóż się. One są naprawdę ostre, a nie chcę Ci zrobić krzywdy. - Dodał po chwili gwoli ścisłości, żeby Akihiro potraktował te ćwiczenia poważnie. W końcu żaden z nich nie chciał na pewno odwiedzać jeszcze dzisiejszego wieczora szpitala.
- Gotowy? Doton: Doryūsō! - Krzyknął, koncentrując swoją chakrę. Jego zamiarem było wytworzenie skalnego kolca tuż obok miejsca, w którym stał psiak. Tak, żeby najpierw pokazać mu na czym polega technika. Pech chciał, że ziemia nawet nie drgnęła, a pies zaszczekał gromko, strojąc sobie z Satoshiego żarty.
"Skoncentrowałem za mało chakry" - Pomyślał chłopak i spróbował ponownie, tym razem już tworząc niewielki i niezbyt ostry kolec. Cóż, przynajmniej mu się udało. W dodatku Akihiro, któremu było tak wesoło, ledwie zdołał odskoczyć.
- Widzisz, kumplu? Lepiej uważaj, bo każda próba będzie jeszcze lepsza! - Krzyknął do niego Satoshi, który zastanawiał się teraz nad tym w jakich proporcjach dobrać swoją chakrę, żeby jutsu wyszło mu perfekcyjnie. Chłopak tworzył ziemne kolce jeszcze kilka razy, obserwując zręczne uniki swojego ninkena. Szło mu coraz lepiej, a wreszcie, piąty kolec był idealny. Ostry jak brzytwa, w dodatku całkiem pokaźnych rozmiarów. No i bardzo szybko "wyskoczył" z ziemi! Nawet Akihiro odskoczył w ostatniej chwili, skomląc cicho, że jego pan chyba trochę przesadza.
- W porządku. To już koniec na dzisiaj. Teraz możemy sobie trochę pobiegać! - Rzucił do swojego psa, który był wniebowzięty. Każdy kto go znał, wiedział bowiem, że uwielbia grę w berka. Nic więc dziwnego, że Inuzuka i jego ninken hasali jeszcze po polach dobre pół godziny. Wreszcie jednak przyszedł czas na odpoczynek, toteż Satoshi namówił Akihiro do powrotu do pokoju.

Trenowana technika: Doton: Doryūsō [D]
Czas trwania treningu: 3h
Koniec treningu: 08.09.2016 r., godz. 20.10

zt.

[Fumetsu]

Fumetsu był szczęśliwy, gdy usłyszał swoje imię, ponieważ nikt do niego od bardzo dawna tak nie powiedział. Chłopak położył swoją chustę na pniak, po czym usiał na nim.
- Tak, to ja Fumetsu Haka - rzekł Fumetsu, wstał i popatrzył jej prosto w oczy, aby sprawdzić, czy na pewno nie kłamie, lecz nic niepokojącego nie zauważył, więc zastanawiał się kto to jest. Wtedy rozległ się dźwięk ptaków, liście zaczęły szeleścić, a z jezioro wydawało dźwięk, że słuchać to było miło, dlatego siadł wygonie na pniaku po czym oparł się o kolejne drzewo, które było za nim.

[Gyo]

[3/15] Kamizelka, którą nosiła na sobie kobieta, była dowodem na to, że należy do jakiejś organizacji zrzeszającej utalentowanych ninja. Między innymi po tym, można było zauważyć w niej coś więcej, niż tylko przedstawicielkę płci pięknej. Stała twardo na swych długich nogach, które w innym odzieniu wyglądałyby znacznie zgrabniej. Można było bez oporów stwierdzić, że była jedną z powabniejszych kobiet w Ryuzaku no Taki. Mało mężczyzn miało z taką kunoichi do czynienia, a szczególnie chłopców pokroju młodego Fumetsu. Miała ostre rysy twarzy, przeciętne usta, zgrabny nosek, duże oczy, a wszystko to przemawiało na jej korzyść, budując w niej atrakcyjność i wywołując u płci przeciwnej pożądanie.
Po usłyszeniu twierdzącej odpowiedzi, kobieta skinęła głową, zdjęła torbę i zaczęła swoją przemowę.
- Dobrze, mój ty drogi Dōkō. Twoim zadaniem będzie skontaktowanie się z koordynatorami, nadzorującymi przebudowę budynków w różnych punktach miasta. - po tym otwarła torbę i swoimi cieniutkimi paluszkami zaczęła przebierać wewnątrz niej, a po chwili wyciągając dwie koperty i jedną paczuszkę. - Pierwszy list z wytycznymi ma trafić do Isseia Saokiego, ma on zaprzestać prac na południowej części dzielnic mieszkalnych i wesprzeć umacnianie budowy szpitala położonego na północy. - kunoichi wręczyła kolejną kopertę - Drugi list ma trafić do Naokiego Iko, który nadzoruje rozbudowę oddziałów medycznych na wschodzie. W przeciągu dwóch godzin, połowa ekipy zostanie mu odebrana, więc jeśli chce to dzisiaj skończyć, to powinien się streszczać. - wybrała kolejny list - Yamcha Icho, który użyźnia glebę w zachodniej części miasta, ma bezwłocznie przerwać pracę i stawić się w radzie wioski. - no i na koniec, wyciągnęła ostatnią kopertę - Maramune Ichigo, na północnym murze. Niech nie przerywają prac, lecz mają złożyć raport, najlepiej pisemny. - po wypowiedzeniu tych słów westchnęła - Paczkę dostarcz do rady wioski, raczej wiesz jak tam trafić.
Torba została wręczona w ręce malca i trzeba było przyznać, że ważyła swoje. Ciekawe, co też takiego było w tej paczce. Cóż, nie było to w jego interesie, by wiedzieć, bądź sprawdzać, ów zawartość. Miał po prostu dostarczyć i rozliczyć się z wykonanego zadania. Kunoichi wbiła swoje stalowoniebieskie oczy w Doukou dopytując się z pobrzmiewając w głosie opiekuńczością:
- Na pewno dasz radę?

[Fumetsu]

Fumetsu z każdym wypowiedzianym słowem przez kobietę wiedział co raz bardziej to na co się pisze i przybierał, więcej odwagi.
- Owszem i zabiorę się za to jak najszybciej - rzekł po czym wziął torbę w swoje ręce, po czym założył na bark torbę i uśmiechnął się, że może zacząć swoją pierwszą misje po chwili zaczął mówić
- Isseia Saokiego musi skończyć swoją pracę na południowej części dzielnic mieszkalnych i potrzeba wesprzeć umacnianie szpitala. Maramune Ichig znajduje się na północnym murze. Mają nie przerywać prac i także złożyć raport pisemny. Naokiego Iko, który nadzoruje rozbudowę oddziałów medycznych na wschodzie i w jakieś 2 godziny zostaje mu odebrana ekipa. A paczkę dostarczyć do wioski dobrze mówię? - zapytał.