Dom Shousuke

[Shousuke]

~~~ Siedziba mieszkalna jednej rodziny z klanu Hyuga. Obecnie zamieszkiwana przez dwie osoby - Shousuke i jego matkę. Kiedyś mieszkał tu jeszcze jego ojciec lecz obecnie nie żyje. Dom ten nie jest zbyt bogato wyposażony, jednakże posiada wszystkie niezbędne do życia przedmioty. Wykonany jest w typowo azjatyckim stylu. W posiadłości znajdują się dwie sypialnie, kuchnia, łazienka, salon i małe dojo służące do treningów. Mieszkanie usadowione jest pomiędzy licznymi drzewami, a z tyłu domu znajduje się małe pole treningowe wyposażone w liczne kukły i drewniane tarcze. Jeśli trzeba to właśnie tam udaję się nasz bohater. Dodatkowo przed domem możemy znaleźć oczko wodne z krystalicznie czystą wodą.

[Shousuke]

Młody Shousuke właśnie zaczynał swój dzień. Wstał z łóżka i zaczął oddawać się regularnym czynnościom jakie trzeba wykonać każdego ranka. Mowa tu oczywiście o porannej toalecie i sytym śniadaniu, które zapewni energię na nadchodzący dzień. Taka energia jest bardzo ważna, szczególnie dla shinobi. Muszą oni bowiem z dnia na dzień rozwijać swoje umiejętności lub stawać w bojach przy których niejednokrotnie rozgrywają się losy świata. Jest to ogromna odpowiedzialność, ale każdy który podjął się drogi ninja musi ją udźwignąć. Po skończonym śniadaniu trzeba zaplanować dzień. Shousuke już wiedział jak chce go spędzić. Jak najszybciej wyszedł na dwór.

Następnie udał się na pole treningowe. Dziś ma zamiar nauczyć się nowej techniki swojego klanu. Technika ta polega na stworzeniu igieł z chakry, które można cisnąć w przeciwnika. Młody poznał już teorię. Najwyższy czas przejść do praktyki. Ninja stanął więc w pozycji i spróbował bez zbędnych ceregieli wytworzyć igłę z chakry. Oczywiście nic dziwnego, że pierwsza próba okazała się porażką. Shousuke jednak się nie poddawał i stwierdził, że gdy stanie w innej pozycji, z pewnością mu się uda. Cóż - pozycja była inna, ale efekt techniki był ten sam. Mimo wszystko shinobi czuł się zdecydowanie lepiej stojąc w swojej drugiej pozie. Na niej postanowił oprzeć trening. Za piątym razem pojawiła się mała i nikła igła z chakry, która bardzo szybko zniknęła z pola widzenia. Białooki jednak utwierdził się w przekonaniu, że dobrze wykonuje swój trening. Kolejne próby przynosiły coraz to lepsze rezultaty. Gdy Doko stwierdził, że opanował technikę przyszła pora na ostateczny test. Słyszał on z treści teoretycznej, że igły spełniają swoje zadanie jeśli wykonane są z wody. Poszedł on więc do swojego oczka wodnego i za pomocą techniki ninja stanął na jego środku. Następnie cisnął w górę małe drewniane kulki. Za pomocą swoich oczu wszystkie je zlokalizował, a następnie dzięki nowej technice, wszystkie przeciął na pół. Trening można uznać za zakończony.

Nazwa

Mizu Hari

Pieczęci

Brak

Zasięg

Rzutu

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (5 igieł)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika pozwala na uformowanie chakry - aczkolwiek lepsze efekty dają igły stworzone np. z wody (nie wymaga to dodatkowych technik, można je tworzyć również za pomocą Mizu Hari, o ile ma się w pobliżu wodę) - w igły na zewnątrz swojego ciała, a następnie ciśnięcie nimi w stronę interesującego nas obiektu. Dzięki wykorzystaniu Byakugana jesteśmy w stanie trafić nawet w tak małe stworzenia jak pszczoły i je tym samym przeciąć.

[Shousuke]

Dzisiejszy dzień był dla Shou dniem pełnym roboty. Dużo obowiązków domowych dało się we znaki, a on sam chciał jeszcze potrenować. Cóż, życie ninja - ciężkie życie. Oczywiście białooki mógłby się wypiąć na prośbę matki, ale był przykładnym synem i starał się jej zawsze pomagać. Poza tym mama była mu dziś bardzo potrzebna. Chciał dziś bowiem z jej pomocą nauczyć się nowej techniki ninja. Była ona jedną z flagowych technik klanu i Shousuke bardzo zależało na tym, aby technika była u niego w asortymencie i była nauczona dobrze. Zaraz więc po wykonaniu wszystkich obowiązków domowych młody ninja poprosił swoją rodzicielkę o towarzyszeniu przy treningu.

Gdy obydwoje znaleźli się na polu treningowym młody wyjaśnił o jaką technikę chodzi. Mówimy oczywiście o technice Hakke Kūshō - potężnym strumieniu energii wysyłanym z wyprostowanej ręki w kierunku przeciwnika. Jako że Doko nie miał o tej technice zielonego pojęcia, mama najpierw wygłosiła teorię. Ręka musi być wyprostowana, ale nie może być zbyt napięta, ponieważ spowoduje to zbyt słabe wykonanie techniki bądź technika wcale nie dojdzie do skutku. Po teorii przyszła pora na prawdziwy trening. Siedemnastolatek przebudził swojego Byakugana i zaczął próbować użyć techniki. Oczywiście nic dziwnego, że pierwsza próba okazała się fiaskiem. Jednak co mama to mama. Od razu zaczęła poprawiać technikę i pozycję swojego dziecka, aby osiągnął lepsze rezultaty. Dzięki temu przy następnych próbach młody przynajmniej poczuł jakiś dziwny prąd w ręce, którą chciał wypuścić strumień energii. Znaczy to mniej więcej tyle, że technika zaczyna działać. Nie jest ona przecież prosta i trzeba o tym pamiętać. Z każdą kolejną próbą w nastolatku rosło zdenerwowanie, gdyż technika nie chciała wyjść tak jak powinna. Zaraz jednak do czaszki przychodził zdrowy rozsądek i jasność umysłu, a także przekonanie że złością nikt jeszcze nic nie wskórał. Dzięki temu zabiegowi ninja opanował się i technika zaczęła reprezentować swoją obecność w fizycznym świecie, a nie tylko w głowie Shou. Gdy tylko się ukazała, matka stwierdziła, że trening przybierze na swojej intensywności. Przedstawiciele klanu więc stanęli naprzeciw siebie gotowi do sparingu. Wielokrotnie to robili więc nic w tym dziwnego. Na początku walka składała się tylko z ciosów w stylu Juken. Po jakimś czasie matka naszego Doko cisnęła w niego falą powietrza krzycząc "Hakke Kūshō". Shousuke odleciał i odbił się od drzewa. Poturbowany pozbierał się z ziemi lecz długo na niej nie został, ponieważ otrzymał uderzenie kolejną falą energii. Matka nastolatka była przekonania, że nigdzie nie nabierzesz tak dobrego doświadczenia jak na polu bitwy. Młody musiał coś zrobić, bo zaraz wyląduje w szpitalu i popękanymi kośćmi. Wstał więc z ziemi i skupił się na tym aby odskoczyć od fali uderzeniowej. Gdy to zrobił skupił całą swoją energię i użył dokładnie tej samej techniki, którą był atakowany. Technika wyszła w stu procentach, a rodzicielka poleciała w górę od uderzenia. Była jednak przyzwyczajona i zahartowana w boju więc nie uderzyła o żadną przeszkodę i nic się jej nie stało. Młody jednak padł na ziemię z wyczerpania, ale i z nauczoną techniką. Był z siebie bardzo zadowolony. Mimo tego jak najszybciej potrzebował snu.

Nazwa

Hakke Kūshō

Pieczęci

Brak

Zasięg

Odrzut na 15 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe Na czas używania techniki dostajemy +20 do percepcji

Opis Specyficzna technika, która pozwala na przeprowadzenie perfekcyjnie dokładnego ataku na niczego nieświadomym przeciwniku. Otóż użytkownik techniki skupia się bardzo dokładnie poprzez wykorzystanie Byakugana na punktach witalnych, a następnie posyła w ich stronę szybkim ruchem dłoni sprężone z chakrą powietrze, które odrzuca przeciwnika przy równoczesnych obrażeniach zewnętrznych.

[Shousuke]

Nastał nowy dzień, a z nim nowa nadzieja i nowa sposobność do nauczenia się czegoś nowego. Młody wstał z łóżka wyjątkowo szybko, wcześniej niż zwykle. Miał bowiem zaplanowany dzień. Chciał poświęcić go na trening nowej techniki. Kim byłby ninja, który nie starałby się ciągle rozwijać swoich umiejętności lub dodawać nowych do swojego wachlarza umiejętności. Czy ktoś taki w ogóle może nazywać się shinobi'm? Kwestia sporna, jednak nie nad tym chciał się dziś zastanawiać Shousuke. Przed jakąkolwiek aktywnością fizyczną trzeba przede wszystkim zjeść porządne śniadanie i nie wolno o tym zapominać. Bez takiego zaopatrzenia nie ma co ruszać w bój, nawet na pole treningowe. Po śniadaniu trzeba tylko przekonać mamę, aby pomogła w treningu. Co jak co, ale ktoś kto zna już jakąś technikę z pewnością okaże się pomocny w treningu. Białooki nie musiał długo prosić, aby rodzicielka pomogła w treningu.

Technika, której ma zamiar nauczyć się Doko nosi nazwę Jūkenpō Ichigekishin. Do rzeczy więc. Mama wraz ze swoim podopiecznym stanęli na środku dojo w ich domu i zaczęli wolny sparing na rozgrzewkę. Między czasie rodzicielka tłumaczyła swojemu dziecku na czym polega technika, jak może być wykorzystywana i w jakich sytuacjach najlepiej zdać się na nią. I tak przez pewien czas słychać było tylko specyficzne dźwięki dochodzące z dojo wydawane gdy obydwie dłonie starły się o siebie techniką Jukenu. Shousuke zaczął coraz więcej dostrzegać swoimi oczami z przebudzonym Byakuganem i w pewnym momencie zaczął wygrywać. Mama wtedy chwyciła syna i objęła go tak by on nie mógł się ruszać. Zaraz po tym wykonała technikę, której chciał się nauczyć brązowowłosy, a której nie trzeba wykorzystywać tylko do obrony. Można nią też wspaniale atakować i Shousuke właśnie zdał sobie z tego sprawę. Zaraz po tym obolały Shousuke przystąpił do próby wykonania techniki. Tym razem nie w sparingu, a na spokojnie. Matka chwyciła nastolatka za rękę dwoma dłońmi i trzymała najmocniej jak potrafiła. Doko musiał uwolnić energię z punktów tenketsu znajdujących się w ręce. Nie jest to wcale proste zadanie, ale młodemu poszło zaskakująco szybko, bo już za czwartą próbą mama musiała zwolnić uścisk. Następnie przyszła kolej na uwolnienie ciała z uścisku. To zadanie okazało się jeszcze trudniejsze od poprzedniego i tak w rzeczywistości było. Po około sześciu próbach się jednak udało. Teraz przyszedł czas na sparing z użyciem uczonej techniki. Tu trening osiąga ekstremum. Symulacja bitwy to najlepszy moment na sprawdzenie czy uczona technika będzie mogła zostać użyta przez shinobi. Po kilku ciosach mama powtórzyła motyw z rozgrzewki i objęła swojego syna, aby zadać mu obrażenia. Ten był jednak sprytny i samemu wcześniej uwolnił energię z wszystkich punktów tenketsu znajdujących się na ciele. Obydwoje upadli na ziemię. Matka z powodu uderzenia, a syn z powodu zmęczenia. Technika jednak została opanowana.

Nazwa

Jūkenpō Ichigekishin

Pieczęci

Brak

Zasięg

1 metr wokół ciała

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika pozwala na wykorzystanie punktów tanketsu na dowolnej części swojego ciała, a następnie wypuszczeniu z niej fali chakry, która skutecznie jest w stanie odepchnąć atakującego bądź przytrzymującego nas przeciwnika bez potrzeby odwracania się w jego stronę.

[Hayami Akodo]

TRYB MG - MISJA DLA SHOUSUKE HYUUGI
"Skradzione chwile"
1/15



I'm here again
A thousand miles away from you


Szum deszczu.
Chłodne krople rozbijające się o szyby.
Łagodna cisza płynąca wokół jak statek po falach morza. Jest tak cicho, ciepło, najchętniej nie ruszyłbyś się w ogóle z futonu i spędziłbyś w błogim lenistwie i spokoju cały wolny, szczęśliwy dzień, gdyby nie twoja matka, która zapukała do drzwi. Wchodzi ze spokojem, szanując twoją prywatność, jak zresztą jest w jej zwyczaju. Ma pogodną, spokojną twarz i ubrana jest w piękne, kolorowe kimono, idealne na ślub lub na inną uroczystość.
-Wstawaj, Shousuke! Już późno.
Delikatnie muska twoje rozczochrane włosy, uśmiechając się subtelnie, po czym odsłania okna. Poprawia omdlałe przez noc kwiaty w wazach tokonoma, po czym posyła ci długie, uważne spojrzenie. Kręci głową, rozbawiona.
-Obiecałeś wziąć razem ze mną udział w ceremonii chanoyu u ciotki Hany, nieprawdaż?-przypomina pogodnie.-No już, rusz się, synu. Nie mamy całego dnia. Wiesz, jak ciocia nie lubi czekać.
Osoba ciotki Hany jest ci znana aż za dobrze. Jest to stara, marudna, wredna sekutnica, wbrew swojemu uroczemu imieniu nieprzyjemna i drapiąca niczym ból gardła, na który nie pomaga nawet Strepsils - i tak irytująca, że wszyscy chcą jej się pozbyć, tak jak owej dolegliwości. Poza tym na zewnątrz jest zimno. Niby śnieg już częściowo stopniał, ale temperatury wciąż nie są zachęcające, nie chce ci się opuszczać ciepłego posłania, a już tym bardziej opuszczać domu dla fanaberii starej, stukniętej wariatki, której i tak nigdy nie lubiłeś, szczególnie, że swoim dziamoleniem potrafiła zniszczyć każde rodzinne święto, każde cudowne chwile z ojcem i matką.
Mam nadzieję, że te łyżeczki nie znikną cudownym sposobem jak u stryja Kannosuke. Jak możesz głaskać tego kota? Jest na pewno zapchlony. Nie jedz tyle słodyczy, bo będziesz szczerbaty! Przeczuwam, że niedługo umrę. Wierzę, że wszyscy zostaniemy pochowani i nie obje nas głodne robactwo...
Takie właśnie uszczęśliwiające mowy nie zachęcają cię do tego, by wstać, ale matka jest nieubłagana. Posyła ci kolejny ciepły uśmiech, po czym wychodzi szybkim krokiem z pokoju, zamykając za sobą z cichym stuknięciem drzwi.
Co właściwie wiesz o własnej matce? Nic. Matka po prostu jest. Była z tobą od zawsze, nosiła cię pod sercem przez dziewięć miesięcy, a potem urodziła. Wychowywała cię razem z ojcem, przytulała, ganiła, dawała i odbierała, nagradzała i karała. A kiedy ojciec odszedł, jeszcze bardziej zaczęła być.
I to ci wystarcza w ten zimny, deszczowy, mroźny mimo wiosny dzień, w którym jeszcze nie czuć pierwszego tchnienia wiosny.
Tak, jakby ta wiosna rozpadła się na kawałki...

[Shousuke]

Młody Hyuga pochłonięty był w objęcia Morfeusza i w takim stanie chciał pozostać. Któż chciałby wstawać na równe nogi w taką pogodę? Zapewne nie znajdzie się ani jedna osoba... No może z wyjątkiem jego urokliwej rodzicielki. Gdy weszła do pokoju brązowowłosy wiedział już co się święci. Zaraz będzie musiał wrócić do życia. Nienawidził tego jak ktoś wyrywa go ze snu. W całej tej sytuacji matka uratowała się tylko tym, że zrobiła to w bardzo subtelny sposób. Mimo to Shousuke nadal chciał wrócić do swojego snu. Co mu się śniło? Któż to wie? Zapewne w siedemnastoletnim umyśle buzują hormony więc możemy się tylko domyślać jakiej to pięknej wizji doświadczył mając zamknięte oczy. Gdy matka wyszła młody zaczął powoli gramolić się na łóżku i powoli wstawać. Burknął coś w stylu: "Jak chcesz, Ayame". W chwilach zdenerwowania lubił odpowiadać matce po imieniu. Trzeba teraz podejść do szafy i wybrać najelegantszy ciuch. W końcu wredna ciotka z pewnością będzie chciała go skomentować. Po krótkich poszukiwaniach ulubione kimono zostało odnalezione. Póki co młody go jeszcze nie założył. Najpierw trzeba zaliczyć poranną toaletę, a dopiero później można mówić o jakiejkolwiek zmianie stroju. Tak więc kimono będzie wisiało na haku do czasu powrotu Shou z łazienki.

[Hayami Akodo]

TRYB MG - MISJA DLA SHOUSUKE HYUUGI
"Skradzione chwile"
3/15




Cóż, więc jednak wstałeś. Wstałeś z łóżka, zwlokłeś swoje cztery litery na powitanie nowego, niechcianego dnia, opuściłeś ciepło na rzecz zimnego, siekącego po twarzy i moczącego włosy deszczu - bo i cóż innego miałeś do zrobienia? Nie chodziłeś do dojo, nie szkoliłeś się specjalnie jak dzieci samurajów, poznawałeś wiedzę na własną rękę; ale co z wiedzą czysto psychologiczną? Co z obserwacją natury ludzkiej, zmiennej jak pogoda na świecie i mgła? Przyodziałeś się w kimono - i słusznie.
Wybrałeś dla siebie czerwień - kolor dumy, żeby nie powiedzieć pychy, władzy, krwi i wojny. Czy to przypadek, czy też barwy miały determinować twoje życie już na zawsze?
Wszak nawet królowie mają swój kolor.
Czy jest to dumna czerń życia, czy biel śmierci niosącej zniszczenie, królowie, damy i pionki przesuwają się po szachownicy życia - a właściwie to nie oni to robią; przesuwa ich ręka bogów, milczących, obojętnych graczy, których głos ginie w eterze dzięki zapomnianej mądrości. No bo hej, kto tak właściwie żyje ściśle według przykazań bożych? Kto słucha mędrców, podaje herbatę w trakcie ceremonii chanoyu, kto - pytam - przejmuje się honorem i sprawiedliwością? W tym świecie, gdzie jedynie kruchy Mur oddziela cywilizację od dzikości, inteligencję od bezdennej (czy aby na pewno?) głupoty, takie bzdety dawno już przestały mieć znaczenie. Są tym samym, co kwiaty na Twoim kimonie - gładko uplecionymi frazesami, którymi zasłaniamy się, kiedy śnieg nieszczęścia spadnie na nasze ścieżki życia, mówiąc z rozpaczą nie mieliśmy wyboru.
Nie mieliśmy wyboru.
Cóż to za puste słowa...! Bo zawsze jest jakiś wybór.
Tak, czy inaczej, po jakiejś godzinie i skromnym śniadaniu wychodzisz z matką, niezwykle elegancko ubraną - odziała się bowiem z trudem i wysiłkiem w kunsztowne kimono, pas obi, furisode, włosy ułożyła w kok i spięła kanzashi, ba, szarpnęła się nawet na włożenie nowych waraji i wyelegantowała się tak, jakby zależało od tego twoje i jej własne życie.
W tej chwili przychodzi ci na myśl, że czerwień to też kolor ślubu, kolor nowego życia. Czy twoja matka i ty wybieracie się na wojnę, czy rozpoczynacie nowy rozdział? A może to po prostu pozbawiony znaczenia wybór, jak pionek przesunięty niedbale, ot tak, skazany na stratę?
Deszcz opada miękko na wasze ciała i stroje, mocząc je, choć ukryliście się pod parasolem. Całą drogę trwa dość kłopotliwe milczenie - Ayame, twoja matka, wydaje się być w zupełnie innym świecie, a jej kunsztowna biel, potężna i niebezpieczna jak sama pramatka Kaguya, lśni lekko błyskiem niewiedzy.
W tym świecie dominuje śmierć. Nawet w nazwie osady, w której mieszkacie, masz znak shiroi - śnieżny, biały.
Śmiertelny.
I nie ma od tego ucieczki - tak jak od wizyty u ciotki, do której właśnie idziecie. Ayame wzdycha ciężko. Pewnie pomyślała o tym, jak ciężko ci będzie tam wysiedzieć.
Mimo wszystko to był wasz wspólny wybór.
-Ciotka czeka na nas w świątyni. Miejmy nadzieję, że bogowie usposobią mnie do niej dobrze, bo... - nie kończy. Zaciska wargi. Opanowuje rumaki swoich żądz, jakby pomyślała: to tylko dziecko, nie powinnam.

Zapraszam do świątyni! ^^