"Ī tabemono" Ryokan

[Tamaki Hyūga]

Nieco skonsternowana sytuacją jaka miała miejsce pomiędzy mną a tajemniczą kobietą, siedziałam jednak spokojnie na krześle i nalałam sobie herbaty do kubka żeby trochę szybciej ostygła. W Ryokanie zaczęło powoli ubywać ludzi, większość mieszkańców Shigashi, który weszli do środka aby zjeść obiad w przerwie już wychodziła aby wrócić do pracy. Gwar rozmów ucichł do tego stopnia że byłam w stanie słyszeć rozmowę która miała miejsce przy stoliku domniemanych shinobi bądź najemników.
- Zostajemy w Shigashi jeszcze na parę nocy czy od razu ruszamy na ten turniej w Yinzin? - zapytał się czerwonowłosy spoglądając na kobietę a jego donośny głos wprawiał w delikatne wibracje pobliskie meble co czułam od mojego krzesła.
- Myślę że można się tutaj pokręcić jeszcze chwilę, czasu zostało jeszcze trochę, nie pamiętam już co napisali na tym ogłoszeniu, jak już zjemy i wypijemy to możemy gdzieś tutaj poszukać tablicy, napewno będzie gdzieś. - zaproponował łysy i również spojrzał na kobietę.
- Hmmmm, myślę... Myślę że nie ma co tutaj siedzieć i się obijać. Jak szybciej dotrzemy do Yinzin to będziemy mieli czas żeby się tam rozejrzeć i może... Może nawet zająć się... Przygotowaniami. -powiedziała kobieta, jej głos był niesamowicie monotonny i senny, nie wyobrażałam sobie żebym była w stanie go słuchać przez dłuższą chwilę. Mężczyźni słysząc jej odpowiedź zgodnie kiwnęli głowami po czym wzięli się do pałaszowania posiłków.
Moją uwagę zwrócił kelner, który właśnie podszedł do mojego stolika z tacą zastawioną jedzeniem które zamówiłam, poczekałam aż wszystko zestawi z tacy po czym podziękowałam mu i bez zbędnych ceregieli wzięłam się za pałaszowanie jedzenia. Szybko pochłonęłam wszystkie trzy potrawy i wypiłam herbatę. Wstałam od stołu i ruszyłam w stronę wyjścia, mijając kelnera podałam mu numer mojego pokoju żeby zapisał posiłek do rachunku i wyszłam z Ryokanu. Zaciekawiona tym co podsłuchałam od tajemniczych podróżników ruszyłam w kierunku tablicy informacyjnej, którą pamiętałam że mijałam w drodze do gorących źródeł.

[z/t]

[Hikari]

~ Ciężar ~
Wyprawa C 1/42+
Jun'ichi

Przebywając w mieście kupieckim Jun'ichi wybrał się do centrum osady w celu znalezienia lokum, co nawet mu się ostatecznie udało. Dotarł do "Ī tabemono", które było porządnym przybytkiem. Zapewne coś zjadł, napił się, może nawet parę procentów, a następnie poszedł spać. Natury ludzkiej nie dało się oszukać, każdy potrzebował odpoczynku. Przez ten wieczór nic nie przykuło jego uwagi, więc w pełni oddał się swoim snom o ile cokolwiek śnił. W pewnym momencie miejsca poczuł chłód szczególnie w okolicy głowy będącej blisko okna, aż obudził go pewien głos tuż przed świtem.
- To o tobie mówił Ebisu?
Był to twardy męski głos, który siedział na parapecie odwrócony do przedstawiciela Hyuuga plecami. Na zewnątrz wciąż ciemno, ale na horyzoncie były pierwsze oznaki świtu. Jak widać ktoś posiadał cholernie dobrych szpiegów jeżeli chodzi o miasto.
- Słyszałem, że jesteś dość obiecujący. Przejdę od razu do rzeczy, potrzebowałbym małej pomocy w prywatnej sprawie osoby z zewnątrz. Zechcesz mnie chociaż wysłuchać?
Spoglądał na wschód słońca, a jego twarz była niedostrzegalna przez promienie słoneczne mogące oślepić kogoś właśnie wybudzonego.

[Jun'ichi]

Shigashi mimo swojego ogromu, nie różniło się tak bardzo od innych osad. Tak samo jak wszędzie, ludzie musieli gdzieś spać, jeść i pić, a wędrowcy mogli to znaleźć w zajazdach i różnego rodzaju przybytkach o zmyślnych nazwach. Itabemono napatoczylo się jako pierwsze, dlatego właśnie tam kaleką postanowił znaleźć punkt zaczepiania, na jakiś czas.
Po sytej kolacji, która chłopak ufundował sobie w zamian za dobrze wykonaną misję, kaleka położył się i usnął dość szybko, nie pamiętając już jak przyjemnie jest oprzeć głowę o miękki i delikatny materiał zamiast o deski statku lub Ściankę powozu.

Nie wiedział czy powinien mieć do siebie żal o to, do czego dopuścił. Obcy człowiek siedział na jego parapecie i zdawał się doskonale wiedzieć po co przyszedł. Jun nawet nie drgnął z łóżka, aktywował jednak swoje białe oczy by nie tylko dostrzec rozmówcę, ale też sprawdzić jego poziom siły - dysponował chakra czy może był przeciętnym zjadaczem ryżu? Przy okazji chłopak zdecydował się też sprawdzić okolice zajazdu, który mógł być równie dobrze otoczony.
Szybciej niż się spodziewałem. Skoro wyrwałeś mnie ze snu, byłoby niemiło odejść nie mówiąc co było tego powodem. - odpowiedział Jun po czym powoli podniósł się z łóżka by usiąść na jego brzegu. Oczy wciąż bacznie obserwowały wszystko wokół, bo i czemu miałby w pełni ufać temu człowiekowi. Był potencjalnym pracodawcą, ale mógł też być ukrytym wrogiem.

[Hikari]

~ Ciężar ~
Wyprawa C 3/42+
Jun'ichi

Na wszelaki żal było powoli zbyt późno, dlatego nasz obudzony dopiero kolega zaczął od razu działać włączając swoje geny rodowe. W jego oczach pojawiły się czarne koła dzięki którym mógł oszacować siłę przybysza. Na pierwsze spojrzenie kontrolował swoją chakrę w stopniu nawet wysokim, nie był to pierwszy lepszy człowiek z ulicy mimo niewielkiego wzrostu. Mógł być niższy o kilka centymetrów od naszego bohatera wątku, na czubku głowy rosły krótkie blond włosy łączące się z niebieskimi oczami idealnie. Patrząc na twarz był blisko czterdziestki, ale postarzała go dość zmęczona mina. Ubrany w eleganckie kimona z złotymi zdobieniami wydawał się kimś ważnym, a przybył bez jakiejkolwiek ochrony. Okolica była kompletnie czysta.
- Przejdę więc od razu do interesów. Widzisz w pobliżu Głębokich Odnóg znaleźliśmy potencjalne miejsce na kopalnię, na której moglibyśmy się nieźle wzbogacić. Problem w tym, że pewne szczury wyniosły tą informację na zewnątrz i dowiedziały się o tym wszystkie pozostałe rodziny. Wiem kto jest za to odpowiedzialny, ale inni zamiast rozwiązać problem próbują wykorzystać to w swoich celach przerzucając się tylko winą. Ja nie zamierzam tego odpuścić, zresztą dostałem polecenie pozbyć się podejrzanych. Wszystkich. Zainteresowany?
Obecnie wciąż odpowiedź mogła być zarówno pozytywna jak i negatywna, tajemniczy mężczyzna nie wydawał się zmuszać nikogo. Wręcz przeciwnie, dał wolną rękę do wyboru Jun'ichiemu.

[Jun'ichi]

Od dawna chłopak nie miał okazji przeprowadzić tak konkretnej rozmowy, w zaledwie kilka sekund po przebudzeniu. Jego oczy "zgasły" kiedy usłyszał o celu misji i upewnił się, że wokół jest bezpiecznie - dopiero wtedy podniósł się z łóżka, przerzucając nogi na bok i siadając plecami do rozmówcy.
Likwidacja, morderstwo, zwał jak zwał, ale dotychczas kaleką zabijał tylko wtedy, gdy było to jedyne wyjście. Ale tak było kiedyś, w czasach gdy mieszkał niczym szczur w Dojo, kiedy zdawało mu się że jest w stanie coś zdziałać, kiedy jeszcze nie zdawał sobie sprawy ze swoich słabości. Od turnieju wiele się zmieniło, dlatego chłopak wiedział że nie powinien rezygnować z okazji do tego, by nabierać siły, sprawdzać się w nowych sytuacjach, szukać nowych wyzwań, a pamiętał dobrze że Mafia odpowiadała za porwanie jego pobratymców, dlatego tym szybciej pozbył się wątpliwości.
Tak, zainteresowany. - odpowiedział Jun, czekając na informacje odnośnie ilości celów i wszystkiego co mogłoby pomóc mu przygotować się do starcia. Pamiętał że członkowie mafii dysponowali różnymi, bardzo groźnymi umiejętnościami, dlatego spodziewał się porządnego wyzwania że strony swoich potencjalnych ofiar.
Zakładam, że mafia nie szczędzi pieniędzy na takie kwestie. Przyznam jednak, że pieniądze nie mają dla mnie wielkiej wartości, dlatego chciałbym omówić swoje wynagrodzenie zanim strącę głowy tych szczurów.

[Hikari]

~ Ciężar ~
Wyprawa C 5/42+
Jun'ichi

Rozmówca bardzo szybko przeszedł do konkretów, zresztą dziwne byłoby inaczej skoro kogoś obudził w środku nocy. Mężczyzna po usłyszeniu odpowiedzi uśmiechnął się odwracając do wnętrza pomieszczenia od razu lustrując Jun'ichiego wzrokiem. Kąciki ust podniosły się jeszcze wyżej kiedy młodzieniec wspomniał o braku zainteresowania w pieniądzach. Przez chwilę pogładził się dłonią po brodzie jakby zamyślając.
- Skoro pieniądze nie grają roli to mogę tobie załatwić dostęp jakiegoś przedmiotu z czarnego rynku. Biorąc pod uwagę pochodzenie pewnie chciałbyś się rozwijać w sztukach walki, proponuję więc ciężarki. Wciąż musiałbyś za nie zapłacić, ale bez polecenia od kogoś zaufanego nikt ich nie sprzeda.
Siedząc na parapecie prawą stopą opierał się na lewym piszczelu, aby mieć udową podpórkę na łokieć i oprzeć głowę o wcześniej gładzącą ogoloną brodę dłoń. Wolną ręką podwinął też spodnie na prawej nodze abyś mógł zobaczyć skórzany pasek z wybrzuszeniami co kilka centymetrów na które wskazywał.
- Przyzwyczajenie się do nich chwilę zajmuje, ale przynoszą niezwykłe efekty dla ciała. Tutaj masz schowane stalowe odważniki mogące poprawić wytrzymałość każdego. Mam je zdjąć, abyś sam zobaczył ile ważą?
Dało się dostrzec, że były zapinane na klamry, łatwe do zdjęcia w każdej sekundzie.

[Jun'ichi]

Chłopak z lekkim niedowierzaniem patrzył jak mężczyzna podwija nogawkę swoich spodni. Samo określenie "ciężarki" brzmiało niczym żart w nawiązaniu do tak poważnej rozmowy jaką było zlecenie morderstwa. Postanowił jednak dać temu szansę i skinął głową, na znak że chętnie sprawdzi wagę tych śmiesznych zabaweczek. W głowie jednak już zaczął przygotowywać odpowiedź, która miała odprawić rozmówcę z kwitkiem, bo najwyraźniej zupełnie inaczej wyobrażali sobie godziwą zapłatę wyrażona w czymś innym niż pieniądze.

Jasny gwint! Z czego to jest zrobione? Jak Ty to nosisz? - spytał zszokowany kaleka, kiedy dostał możliwość dźwignięcia ciężarków. Oczywiście przy jego niewielkiej siłę było niemożliwe, aby szarpnął je ku górze, dlatego momentalnie zmienił zdanie na temat tego przedmiotu i jego wartości.
W tym nie da się poruszać. Ile czasu musiałbym to nosić, żeby się przyzwyczaić i może dostrzec jakieś efekty? Predzej przyda się to jako tarcza. - dodał po chwili, wciąż przyglądając się dziwnemu przedmiotowi. Patrząc na mężczyznę, zrozumiał że ciężar tego typu jest do opanowania, nie było widać po nim eczenia ani grymasu bólu więc najpewniej bawił się tym od dłuższego czasu. Musiało to oanczac mniej więcej tyle, że jego szybkość znacznie wzrosła, a to było coś czego Jun pragnął najbardziej - stać się szybszym, groźniejszym, nieuchwytnym. W jego stylu walki czas reakcji oraz szybkość były podstawą sukcesu. Ostatnim razem pokonała go dziewczyna znacznie wolniejsza, nie rozumiał tego, nie akceptował, jednak stało się i musiał zrobić wszystko, by podobna sytuacja nie miała już miejsca.
Zgadzam się. - odparł po chwili namysłu, zaś jego oczy wciąż wpatrywały się w ciężarki.

[Hikari]

~ Ciężar ~
Wyprawa C 7/42+
Jun'ichi

Nagroda wydawała się błaha, można byłoby to uznać za dowcip gdyby ten ktoś nie miał całkowicie poważnej miny. Już chciał odmówić tylko wcześniej nie zaszkodziło spróbować się przekonać odnośnie ciężarków. Jun'ichi skorzystał z oferty mafiozy, który zdjął jeden odważnik i przekazał go z uśmiechem swojemu koledze. Przynęta została złapana, kiedy tylko miał problemy z udźwignięciem przekazanego przedmiotu natychmiast wyrażając swoje zdziwienie również słowami.
- Normalnie, wymagało sporo treningu to warto było się przemęczyć początkowo.
Zupełnie zignorował pytanie odnośnie materiału znajdującego się wewnątrz, zamiast tego odebrał swoją własność i założył ją z powrotem na łydkę. Nim to dokończył musiał szykować się do kolejnych odpowiedzi, ale obecnie można go przyrównać do sprzedawcy. Powinien zareklamować swój produkt niczym telemarketerzy mango.
- Będę szczery, pierwszy miesiąc po założeniu ich nie jest lekki. Na wszystkim ucierpiała głównie moja szybkość, ale później przestałem odczuwać skutki uboczne wzmacniając swoją wytrzymałość. Gdyby tego było mało po zdjęciu ich przez dobę czuję się lekki niczym piórko.
Przedstawiciel rodu Hyuuga wyraźnie się wahał co wyczuł jego rozmówca milcząc przez chwilę co wyczuł jego rozmówca dodając ważną niewypowiedzianą jeszcze kwestię.
- Właśnie nie martw się też, na start dostaniesz ich lżejszą wersję dla początkujących.
To zdawało się rozwiązać wewnętrzne spory, bo zazwyczaj pełen blizn nastolatek przyjął zlecenie. To oznaczało, że przyszedł czas poznać więcej szczegółów.
- Dobrze, bardzo dobrze. Jutro o północy główną bramą miasta wyjdzie partol złożony z trójki szczurów, które masz zabić. Jakieś dziesięć minut później z bramy wybiegnie za nimi ostatni gryzoń szukający pozostałych, tylko radzę na niego uważać. Słysząc o twoich zdolnościach powinieneś sobie poradzić, zalecam jedynie ostrożność.

[Jun'ichi]

Jun oddał zleceniodawcy ciężarki, wciąż będąc pod ogromnym wrażeniem ich wagi. Po chwili przyjrzał się uważnie mężczyźnie, jego mięśniom nóg oraz ogółowi sylwetki. Nie wyglądał na siłacza, ale z pewnością dysponował ogromną szybkością dzięki tym dziwnym wynalazkom.
Rozumiem. Nie potrzeba mi więcej informacji. O ile wszystko co powiedziałeś się sprawdzi, patrol nie wróci już do osady. Rozumiem, że po wykonaniu zadania rów iez pojawisz się znikąd, aby dopełnić warunków umowy.

Kiedy niespodziewana, nocna rozmowa zakończyła się, Jun usiadł na łóżku i przez dłuższą chwilę wpatrywał się w ścianę. Po kilku minutach zszedł na podłogę i zaczął przygotowywać sprzęt. Notki, bombki, kunai i shurikemny, wszystko mogło okazać się przydatne. Sięgnął nawet po swój drewniany kij, którym miał zamiar pokonać dziewczynę z rodu Uchiha podczas ostatniej walki w turnieju. Na samą myśl to ilo mu się niedobrze, wspomnienie tej żałosnej wioski i żałosnych zasad sprawiało, że zaczynały przepełniać go nerwy oraz chęć uwolnienia swojej złości. Będąc sam na sam z tymi myślami, zdał sobie sprawę z tego, że może wykorzystać to w swojej misji, przypomnieć sobie ten gniew i złość kiedy stanie w szranki z owymi szczurami - może wtedy nie zawaha się nawet na chwilę, aby zadać ostateczny cios.
Miał przed sobą cały dzień, dlatego postanowił wyjąć z kwatery i ruszyć na mały rekonesans, sprawdzić bramę, jej otoczenie oraz ochronę. Chciał wiedzieć jak bardzo musi być ostrożny i cichy w swoich działaniach. Nie wiedział.dokladnie jak prezentuje się otoczenie poza bramą, czy są tam lasy czy pola, jaka była szansa że ktoś dostrzeże ich walkę. Wszystko mogło mieć znacze je, a on musiał przygotować się najlepiej jak potrafił. Przyjdzie mu walczyć przeciwko czterem przeciwnikom, dlatego musiał się zabezpieczyć, a najlepiej znaleźć sposób na szybkie zmniejszenie ich przewagi. Miał już nawet pewien pomysł, ale by go zrealizować, musiałby dostać się na ścieżkę poza bramą, gdzie będą przechodzili wskazani członkowie mafii.

[Hikari]

~ Ciężar ~
Wyprawa C 9/42+
Jun'ichi

Odpowiedź Jun'ichiego wywołała tylko uśmiech u tajemniczego mężczyzny. Wygląda jakby rybka została złapana na haczyk, pociągnął też za wędkę i wyłowił swoją zdobycz. Czy to będzie mały karpik, a może wielki rekin ludojad to się jeszcze okaże po zleceniu.
- Opłacę strażników, aby skierowali ciebie do mnie. Nikt nie odmówi kilku ryo za małą przysługę. Powodzenia.
Z ostatnim słowem zniknął z parapetu zbiegając po ścianie zaraz znikając w uliczkach miasta. Nie aby nasz Hyuuga był tym zainteresowany, bardziej skonsternowany patrzył się dłuższą chwilę w ścianę. Jakby chciał się upewnić czy to nie jest sen, ale wydarzenie było zbyt realne. Dziwne spotkanie nocne musiało się wydarzyć, nikt się nie budzi pora ruszać na zwiady. Wpierw w kierunku bramy, gdzie wejście pilnowała spora grupa strażników. Cywile, w tym zamaskowani nie byli przeszukiwani, ale karawany sprawdzane. Razem mógł naliczyć około czternastu osób pełniących służbę, z czego dwie osoby stały na wejściu po boku oglądając małą kolejkę.
Jeżeli chodzi o okolicę to z osady wychodził jeden główny szlak do Yusetsu oraz Soso, który rozgałęział się do różnych mniejszych i większych wiosek. Przy murach okolica była polaną na dobry kilometr. Mimo to mógł mówić o sporym szczęściu, dalej pojawiły się drzewa tworząc niezbyt gęsty las po obu stronach traktu. W stronę Głębokich Odnóg była jedna osada zajmująca się uprawami pól. Mogłeś znaleźć miejsca idealne na zasadzkę, ale w którym dokładnie kierunku się patrol uda? Tej kwestii nigdy nie poruszyliście. A co z resztą spokojnego dnia robił Junichi? Zapewne musiał też spożyć jakieś posiłki i odpocząć przed akcją, aż nie nadeszła noc gdzie mógł próbować zaczekać na swoje ofiary. Jeszcze ostatnia okazja na zakupy, gdyby w ekwipunku czegoś zabrakło.

Zwiedzone tematy:
Brama
Przydrożna polana w cieniu drzew - zaczyna się ok 5km od bramy
Czarny las - około 20 km do przebycia, w stronę Yusetsu
Widziałeś rozejścia do dwóch wiosek:
Wioska Dogakure
Wioska granicząca z czarnym lasem.
Wioska rolna bez tematu, stworzę o ile będzie potrzeba.

[Jun'ichi]

Przybycie do Shigashi no Kibu okazało się być decyzją lepszą niż początkowo zakładał. Poszukiwanie wiedzy i umiejętności, by dokonać zemsty na osławionych Mafiach było zadaniem niebezpiecznym i doskonale zadawał sobie z tego sprawę, kiedy podejmował tak trudną decyzję. Nie sądził jednak, że przyjdzie mu konfrontować się z nimi tak szybko i tak otwarcie. Po dłuższej chwili rozmyślań w łóżku, kaleka wstał i rozpoczął swoje przygotowania, mając w głowie jedną, niepokojącą myśl.
Odziany w swoją mdłą szatę oraz maskę, chłopak szedł w okolice bramy, co jakiś czas sprawdzając otoczenie swoim Byakuganem. Oczy skryte za maską były idealnym narzędziem do szpiegowania oraz rekonesansu. Bez potrzeby ruszania się z miejsca, mógł sprawdzić ogromne obszary z niesamowitą dokładnością i tak też uczynił - przygotował się najlepiej jak potrafił, badając wszelkie możliwości, aż wreszcie ustalił wstępny plan działania. Jedno było w jego przekonaniu pewne - nie mógł walczyć blisko bram wioski, by nie wywołać alarmu i pojawienia się nieproszonych gości. Po drugie musiał działać w miarę cicho i bez zbędnych wybuchów, mimo że wykorzystanie notek było kuszącą opcją. Wracając ulicami osady, chciał zahaczyć jeszcze o jakiś bar, aby napełnić żołądek. Miał mnóstwo czasu, dlatego postanowił w spokoju zjeść i zastanowić się nad wszystkim raz jeszcze. Kiedy zaś talerz z zakupionym posiłkiem był już pusty, chłopak miał w głowie ułożony plan, dzięki któremu chciał jak najszybciej pozbyć się Szczurów Mafijnych.
Jun'ichi ruszył w stronę lasu, który otaczał trakt wiodący do Shigashi. To właśnie to miejsce wydawało mu się najmniej narażone na cudzą interwencję. Oczywiście mógł trafić się wędrowiec lub inny patrol, ale lepszego miejsca nie był w stanie znaleźć, zaś ryzykowanie tego że ofiary udadzą się w miejsce znacznie mniej przystępne w walce, było niedopuszczalne.
Będąc na miejscu, chłopak chciał znaleźć miejsce, z którego nie widać już było bram wioski, w którym gałęzie drzew nieco gęściej łączyły się nad traktem, a tuż przy nim rosły krzewy i drzewa, za którymi można było znaleźć chwilowe schronienie. W pierwszej kolejności Jun chciał odszukać pień drzewa i uczynić go swoją pierwszą bronią - obiektem podmiany do techniki Kawarimi no Jutsu. Dwie notki wybuchowe naklejone na jego powierzchnię miały stanowić pierwszą formę ataku na grupę rywali. Pieniek został skryty za drzewem stojącym tuż przy trakcie, więc raptem kilka metrów dalej od miejsca, gdzie wszystko miało się rozegrać.
Drugą opcją na walkę były bombki dymne w ilości dwóch sztuk, które zostały związane razem i przymocowane do stalowej żyłki. Ta zaś przeciągnięta była po gałęziach nad traktem oraz po drzewie, które znajdowało się po drugiej stronie traktu niż to drzewo, przy którym schowany został pieniek-Kawarimi. Koniec żyłki przykryty został warstwą ziemi i dociągnięty do niemal środka drogi, gdzie planował czekać sam Jun'ichi. Wiedział że musi być opanowany i gotowy na każdą ewentualność, dlatego resztę czasu postanowił spędzić na miejscu, obserwując i ucząc się otoczenia, oraz zastanawiając jakimi też umiejętnościami mogą zaskoczyć go rywale. W pamięci miał dawne spotkanie z członkami mafii podczas wojny, wtedy okazali się trudnym, wręcz nietykalnym przeciwnikiem którego lekceważenie było śmiertelnie groźne.
Plan był ryzykowny, częściowo kłócił się z tym czym zajmował się dobry shinobi - atakował z ukrycia, cicho i bez śladów. Teraz jednak sytuacja była nieco inna, walczył z groźnym przeciwnikiem i musiał użyć najlepszego podstępu na jaki było go stać, a że był jedynie samoukiem i głównie służącym, jego myślenie było proste; zwabić wroga w określone miejsce i atakować, szybko i celnie, byle jak najszybciej zakończyć starcie. W swoim planie umyślił, że wykorzystując swój niechlujny wygląd, przypominający po części bezdomnego (co już niegdyś wykorzystywał), położy się na środku drogi sugerując że zasłabł lub umarł. Mając aktywny Byakugan, będzie mógł widzieć reakcję mafiozów nawet będąc odwróconym plecami do nich, zaś przygotowane wcześniej Kawarimi, pozwoli uniknąć obrażeń nawet jeśli z jakiegoś powodu zdecydują się napaść na zwłoki. Liczył jednak na to, że podejdą, sprawdzą kim jest i co się stało, może zechcą okraść... i tutaj wpadł na kolejny pomysł - wysypał kilka monet i banknotów obok siebie, aby skusić być może pazernych na zysk złoczyńców. Tym co chciał osiągnąć było zrzucenie na przeciwników bombek dymnych, gdy znajdą się bezpośrednio pod nimi. Wtedy też wykorzystując swoją przewagę, jako jedyny widzący w dymie chciał użyć swoich nietypowych kunai z czarnej stali, by poderżnąć mężczyznom gardła lub trafić w inne miejsce, które doprowadziłoby do ich rychłej śmierci. Zaskoczenie, atak, szybkość, precyzja, pewność siebie - powtarzał te słowa w głowie do znudzenia, szukając w swoim planie momentów, w których powinien uważać, spodziewać się czegoś złego lub szkodliwego dla powodzenia misji. Czas jednak mijał, a on nie znajdywał lepszego dla siebie rozwiązania. Dlatego czekał na odpowiedni czas, czekał na swoje ofiary.

mapka
Nad traktem nie rysowałem zieleni drzew żeby było widać gdzie ta droga jest. Zaznaczyłem tylko ten fragment, po którym chciałbym poprowadzić żyłkę.
Czarna gwiazdka - 2x bombka dymna uwieszona na gałęziach, ponad traktem (ok 4-5m)
Czarna linia - stalowa żyłka, którą Jun będzie osobiście trzymał, zaś gdy zwolni uścisk, bombki dymne spadną na ziemię
Brązowa gwiazdka - pieniek-Kawarimi z dwiema notkami wybuchowymi
Różowa gwiazdka - gwiazdka wieczoru czyli sam Jun'ichi, siedzący na środku traktu z przygotowaną techniką Kawarimi, trzymający pod butem końcówkę żyłki, która powinna być jednocześnie dobrze skryta pod cienką warstwą ziemi

Staty:

  Ukryty tekst

[Hikari]

Z/T

[Naoki]

---

Misja C
1/30
Jun'ichi

---

Poszukiwany żywy, a najlepiej martwy

---

Ostatnie zdarzenia jakie miały miejsce, nie należały do najbardziej przyjemnych. W końcu działo się w tym mieście wiele rzeczy, których zaobserwowanie dla zwykłej osoby było wręcz niemożliwe. Ty natomiast, najwidoczniej wpakowałeś się w coś większego, gdzie pierwsze skrzypce odgrywała potężna mafijna rodzina, sięgająca swymi ramiona, nawet poza obszar miasta.

Powrót do Ryokanu, nie był niczym wyjątkowym. Nikt nie przeszkadzał twej wędrówce, ani nie wymagał żadnej uwagi, wszystko żyło swym życiem tego dnia, czy to wieczora. W końcu zbliżała się już sędziwa pora, wystarczająco bliska, by zamknąć swe oczy i oddać się odpoczynkowi. Tego właśnie mogłeś dokonać w bezpiecznym łóżku, bez żadnych niespodziewanych gości.
Ranek również nie był wyjątkowy, każdy zajmował się sobą korzystając ze wspaniałych śniadań jakie serwował młody kucharz.
Tylko co ty zamierzałeś zrobić? Przez trzy dni masz wolną rękę, możesz robić co tylko chcesz i nie przejmować się niczym. Nikt nie będzie Ci przeszkadzał.
Za oknem, teraz królowało słońce, ogrzewające okolice swymi promieniami, a ludzie na ulicach, byli zajęci swoimi obowiązkami, niektórzy zabierając się już za pracę tragarzy, dostarczając świeże towary do Ryokanu. Przez ściany również dało się usłyszeć pojedyncze zdania, czy też jęki. Wypowiedziane nieco głośniej, mogłeś dowiedzieć się wielu rzeczy, tak jak, że któryś z gości miał grzybicę, oraz że w nocy, wybuchł jeden z opuszczonych budynków. Wiele więcej, nie dało się usłyszeć. Osoby rozmawiające o tym, przeszły spokojnie na korytarz, udając się na dół. Prawdopodobnie by zjeść jakieś śniadanie, a potem udać się do swych obowiązków.

[Jun'ichi]

Po powrocie do swojego wynajętego pokoju, Jun'ichi musiał uporządkować wszystkie zebrane informacje oraz uspokoić myśli. Trafił na coś czego potrzebował, na ślad człowieka który być może będzie w stanie pomóc mu zaszkodzić mafii, organizacji która ośmieliła się podnieść rękę na jego rodzinę której poprzysiągł chronić. Czuł wewnętrzną dumę z tego, że jego przeczucie oraz podjęte kroki okazały się słuszne i nie tylko doprowadziły na ślad niejakiego Gundana, ale też powstrzymał zbędny rozlew krwi. W jego mniemaniu, gdyby nie pojawił się w całej tej sytuacji, jego nowa towarzyszka żyłaby w przeświadczeniu, że pomściła przyjaciela, podczas gdy prawdziwy zabójca cieszyły się wolnością. Uczciwość, prawda, sprawiedliwość, te wartości cenił i był gotów stawać w ich obronie niemal zawsze.
Teraz kiedy siedział już na swoim pościelonym schludnie łóżku, zdjął maskę i pozwolił sobie na chwilę oddechu, luzu, odpoczynku którego nieczęsto zaznawał. Położył się na wznak i patrząc w sufit zaczął zastanawiać jak znajdą Gundana skoro nawet nie wiedzą jak wygląda ani dokąd się udał. Wprawdzie jego oczy sięgały daleko, ale nie namierzały imion, węch dziewczyny również zdawał się być ponadprzeciętny, jednak czy namierzy kogoś kogo nie zna? Te problemy zaprzątały mu głowę przez dłuższą chwilę, jednak ostatecznie usnął by obudzić się w środku nocy, obudzony licznymi rozmowami, jękami i okrzykami dochodzącymi zewsząd. Dla spokoju wsłuchał się w kilka rozmów, aby nie ominąć czasem czegoś równie istotnego jak tamta wiadomość w Czarnej Perle, jednak tym razem nie było to nic ważnego. Miał trzy dni jednak nie wiedział co ze sobą zrobić, dlatego postanowił nie robić nic, pozostać w domu, odpocząć, nabrać sił i oczyścić umysł aby dać mu pole do popisu kiedy zaczną poszukiwania swojego celu. Przy okazji sprawdził swój sprzęt, poukładał go w torbach aby był łatwo dostępny w razie potrzeby, przypomniał sobie jak to jest poruszać się bez ciężarków które zdobył całkiem niedawno i po prostu czekał... na spotkanie z Gundanem.

[Naoki]

---

Misja C
3/30
Jun'ichi

---

Poszukiwany żywy, a najlepiej martwy

---

Brak istotnych tropów nie napawał Cię do działania, w końcu jaki jest powód działania bez celu? Czy to nie był nadmiar energii, którą ty aktualnie chyba nie potrzebowałeś? Dlatego właśnie postanowiłeś się odprężyć, pozwalając czasowi płynąć. Niczym niewielkiemu strumykowi między skałami.
Wiele tutaj się nie działo, mogłeś jedynie obserwować, starając się dowiedzieć czegoś ciekawego od ludzi.
Jednak czy interesowało Cię, że komuś urodziło się dziecko? Albo, że kobieta która mieszka parę domów dalej, jest niezłą sztuką? Chyba nie do końca, w końcu nie były to sprawy poważnej wagi, do których przywykłeś w swoim życiu. Gdzieś w tym wszystkim brakowało dramatu i większej akcji. Do pewnego momentu, aż do twych drzwi ktoś zapukał, przerywając to wszystko.
Mogłeś oczywiście sprawdzić wszystko swym wzrokiem, dowiedzieć się kto postanowił zakłócić twój spokój, bądź zwyczajnie otworzyć drzwi, nie zachowując żadnej ostrożności. W pierwszym przypadku za drzwiami zauważyłeś dwoje ludzi z normalnym układem chakry, jaki posiadał każdy. Nie mieli przy sobie żadnych wyraźnych, dodatkowych źródeł chakry, w postaci niewidzialnych ostrzy, czy też innych mało przyjemnych zabawek, jakimi posługują się shinobi. Chcąc zabić kogoś łatwo, bez większego szumu.
- Proszę otworzyć. - powiedział, prawdopodobnie mężczyzna w dość podeszłym wieku, głosem zmęczonym chrypą. Nie była to raczej realna prośba, a bardziej polecenie. Mające wywołać oczywistą akcje, czym byłoby nawiązanie bezpośredniego kontaktu wzrokowego.
Jeżeli Ci się chciało otworzyć, poza mężczyzną w podeszłym wieku, obok niego stał dużo młodszy, jak i lepiej zbudowany strażnik. Obaj posiadali podobną do siebie fryzurę, krótkie włosy. W przypadku starca było one już siwawe, a młodzieniec miał włosy koloru węgla. Wyglądali jak ojciec i syn, może i była to prawda. Zawsze mógłbyś się zapytać, chcąc upewnić się, czy oby na pewno. Lecz jaki był cel wędrówki? Dlaczego właśnie do twych drzwi zapukali?
Wszystko wyjaśniło się po krótkiej chwili, gdy starzec odezwał się, bez większych problemów, czy też miłych gestów, sprawa w której przybyli nie wymagała takich rzeczy.
- W nocy zginął młody mężczyzna i pies. Poszukujemy wszystkich, którzy mogliby posiadać o nich informacje, skąd pochodzili i czy mają tutaj jakąś rodzinę. - powiedział, przerywając na chwilę. Jednak nie mówiąc przy tym nic więcej. Tylko jaki był powód, że właśnie Ciebie pytali się o takie rzeczy? Czyżby posiadali informacje, że podróżowałeś z jakimś psem, oraz jego właścicielem? W końcu informacje mogły przechodzić bardzo szybko między ludźmi. Jednak czy w takiej sytuacji, to ty nie będziesz miał większej liczby pytań? W stosunku do nich, niż oni mogliby posiadać do Ciebie.