TABLICA INFORMACYJNA

[Naguri]

Niesamowita kąpiel.
[5/15]
Misja dla Jinza
Mężczyzna klepnął dziewczynkę w bark, ta na to uciekła gdzieś prosto... -Daje sto ryo, a raczej wuj na miejscu, dziewczyna zaraz będzie gotowa, masz ją tylko odprowadzić, dotrzymać towarzystwa, oczywiście w granicach rozsądku no i...
Tu zawiesił się na chwile zrywając ogłoszenie które właśnie nalepiał.
-Pozbywać się natrętnych amantów jeśli by się trafili, jedynie przed tym możesz być tarczą.
Mimo że brzmiało to jak żart lecz jego ton głosu i twarz zachowywały pełną powagę.
-Córa ma tendencje do przyciągania problemów, lecz wątpię by jakieś po drodze się trafiły.

[Jinza]

[6/15]
Ładne pieniążki za niewielką ilość pracy. Oczywiście po wykonaniu jej bo nie jestem nikim znanym, jestem zwykłym nikim i nawet ja bym sobie z góry nie zapłacił nawet pięciu procent. Emm, to? Jak to coś ma mieć jakichkolwiek amantów? Jakim cudem mogą być natrętni? Może są upośledzeni umysłowo? Cholera to ich wie. Rozumiem. Wuj jak się nazywa? Pasowało by wiedzieć kogo mam szukać na miejscu. Czekam na jego odpowiedź a następnie odwracam się w stronę dziewczyny. Chodźmy, to zdążymy przed obiadem- powiedziałem i ruszyłem obok niej w kierunku wyznaczonym przez ogłoszenie- do kupieckiego miasteczka Ryuzaku no Taki.

[Naguri]

Niesamowita kąpiel.
[7/15]
Misja dla Jinza
Wolnym krokiem dotarliście przed jedną z chat nieopodal samej tablicy informacyjnej, przed jej drzwiami czekała już małą dziewczynka która wcześniej była z ojcem i kolejna dziewczy...w sumie już kobieta, która gdy was zobaczyła, dygneła z uśmiechem na twarzy i przedstawiła się miło. -To moja najstarsza z cór, dbaj o nią, a o wygląd się nie martw ona napewno go pozna, no uciekajcie już, mam jeszcze coś do zrobienia. Stwierdził po czym wlazł do chaty zabierając dziewczynkę, z miejsca zostaliście we dwoje, dziewczyna wyglądała na miłą i dość ładną dziewczynę, z blond kręconymi włosami do pasa.

[Jinza]

[8/15]
Rozumiem. Dziękuję za odpowiedź- powiedziałem do pracodawcy. Zaś do mego celu -W tą stronę- pokazując palcem gdzie ma zacząć iść. Nie mam zamiaru się z nią użerać bo będzie sobie wyobrażać że jest księżniczką. Mam ją tylko doprowadzić do celu, i zrobię to nieważne jakimi sposobami, byle by mi się tylko udało to wykonać bo zadanie to zadanie. Dopuszczam nawet pozbawienie przytomności i niesienie jej do celu. Na miejscu postaram się ją jakoś ocucić żeby znalazła swojego wuja- ale to tylko jedno z wyjść z trudnych sytuacji. Jak na razie to mam zamiar iść obok niej przez całą tą drogę i wypatrywać zagrożenia czyhającego za każdym rogiem.

[Naguri]

Niesamowita kąpiel.
[9/15]
Misja dla Jinza
Młoda dziewczyna szła metr obok ciebie i starała ci się zaglądać w oczy, co było dość trudne bo ty ciągle wędrowałeś wzrokiem w poszukiwaniu zagrożenia. -Emmm...przepraszam, jak ma pan na imię? Spytała dość nie pewnie gdyż nie byłeś nawet tak miły by się na początku przedstawić. W koło było mało ludzi, od czasu do czasu przeszedł tylko jakiś CZŁOWIEK.
Ale nic nie wskazywało by coś wam groziło, powoli zbliżaliście się do granic Osady Shigashi no Kibu.
-Jeśli woli pan nie rozmawiać, to nie ma sprawy. Rozległ się ponownie głos dziewczyny, w którym dało się usłyszeć nutkę nadziei że jednak zaprzeczysz.

http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=57&t=26&start=60 <<< tu daj posta

[Suisen]

Po zjedzeniu śniadania opuściłem jeden z tutejszych hoteli. Hoteli? Moteli? Czy po prostu zwykłej noclegowni. Miałem wiele pytań odnośnie tamtego miejsca - według mnie było zaniedbane i brudne. No ale cóż, tak to bywa kiedy chce się zaoszczędzić parę monet i wybiera się tańsze opcje. Nigdy więcej.
Mój głód związany z misjami nie został uspokojony. Apetyt wciąż rósł. Postanowiłem udać się na patrol - przejrzę kilka przecznic, może znajdą się tam jakieś ulotki, ogłoszenia. Tym razem muszę szukać czegoś na własną rękę. Daje mi to szerszy wachlarz wyboru - wezmę to, co mi się przypodoba. Lub przyda; nie musi to być ogromna przyjemność czerpana z jakiegoś zadania. Przyglądałem się uważnie każdym witrynom sklepowym, słupom i innym przedmiotom, które mogą służyć do przypięcia zwykłej kartki. Aż w końcu znalazłem; moim oczom ukazała się tablica informacyjna - a przynajmniej na taką wyglądała. Obok niej znajdowało się kilka osób. Niektórzy z nich wyglądali na ogromnych fanatyków, lecz znalazłoby się i takich, którzy są z gatunku "dobry pan, ja powróżyć". Bezpiecznie podszedłem do kawałka drewna i zacząłem szukać wzrokiem jakichś ogłoszeń, których spełniałbym warunki.

[Reika]

.::Wyścig::.
1/15
Misja D dla Suisen Jeśli shinobi chciał znaleźć jakieś ciekawe zlecenie, to najlepszym sposobem na to, była właśnie Tablica Ogłoszeń. Niestety, na obecną chwilę chyba wszystkie najlepsze zostały zerwane, bo pozostało kilka typu ''Popilnować psa'', ''Uprzątnąć ogród'' i tym podobne, a tego raczej Suisen nie szukał. Nie znaczy to, że miał pecha, bo już po chwili poczuł, jak ktoś lekko ciągnie go za rękaw, próbując zwrócić na siebie jego uwagę. Gdy shinobi się obejrzał, dostrzegł młodą, jasnowłosą dziewczynkę, która wpatrywała się w niego dużymi ślepiami i uśmiechnęła się lekko:

- Jeśli szukasz jakiegoś zajęcia, to może mogłabym Ci coś zaproponować. - Oznajmiła nieśmiało. - Potrzebny mi shinobi, który umie robić sztuczki.
Raczej Suisen nie weźmie niczego w ciemno, zwłaszcza od małej dziewczynki, która na pewno nie była wypłacalna, no ale może chodziło tutaj o grubszą sprawę, która wystarczająco zaciekawi młodego shinobi. Dziewczynka jakby odgadła jego wahanie, więc cofnęła się o kroczek i puściła jego rękaw, robiąc nieco smutną minkę.
- Chodzi o wzięcie udziału w pewnym wyścigu. - Wyjaśniła. - Mój starszy brat miał startować, ale ostatnio złamał nogę i nie da rady. Pomyślałam, że może ktoś mógłby go zastąpić.
Spojrzała z wyczekiwaniem na shinobi, zastanawiając się, czy da radę podjąć się takiego zadania. Najwyraźniej nagroda za wygraną była na tyle atrakcyjna, że dziewczynka za wszelką cenę chciała, żeby ktoś zastąpił jej brata.

[Suisen]

Z doświadczenia wiedziałem, że lepiej nie brać żadnego sprzątania. Doprowadziłoby mnie to do szewskiej pasji. Czułem się już lekko zrezygnowany. Czyżbym znów musiał zrobić coś nie-ambitnego? A może na tym to wszystko polega? Pewien rodzaj treningu - na początku robienie rzeczy monotonnych, aby nauczyć się dyscypliny. Moje rozmyślania zostały rozwiane, kiedy pewna dziewczynka pociągnęła mnie za rękaw. Odruchowo odciągnąłem rękę. Moja sfera prywatności została lekko naruszona i z tego powodu poczułem się trochę zdezorientowany. Jednak szybko ocknąłem się i postanowiłem wrócić na ziemię.
- Emm.. - zająknąłem się i podrapałem z tyłu głowy. Wyścig? Znając moje zdolności dyscyplinarne byłoby z tym trochę kiepsko. Nie jestem jakąś łamagą - jednak często wolałem robić... cokolwiek - byleby tylko nie biegać. Kojarzyło mi się to z upałem i potem. Ogromnym potem. Tym, po którym przylepia się wszystko do wszystkiego. Jednak nagle w mojej głowie zapaliła się lampka - dziecię o nienaturalnym kolorze oczu wspomniała o "pewnym wyścigu". Rodzajów wyścigu może być sporo. Może chodzi o konny? A może to jakiś wyścig zwierząt, które muszę dobrze udobruchać i pomóc w wygranej? Mimo wszystko, postanowiłem się zgodzić. Zarobiłem już nieco pieniążków podczas sprzątania rudery, więc postanowiłem nie pytać się o wynagrodzenie. Do tego jeszcze urok tej dziewczynki sprawił, że nie dałbym radę spytać się o nagrodę. Byłoby to bardzo bezczelne, niegrzeczne - i niedżentelmeńskie.
- Widzę, że bardzo ci zależy na tym wyścigu. Z miłą chęcią zastąpię twojego brata, jednak przed tym potrzebowałbym kilku informacji. - w końcu odpowiedziałem dziewczynce. Jest to zwykły wyścig, czy może w tym mieście macie jakąś tradycję lub obyczaje z nim związaną?

[Reika]

.::Wyścig::.
3/15
Misja D dla Suisen Dziewczynka rozpromieniła się jak słoneczko, kiedy Suisen zgodził się zastąpić jej brata i wziąć udział w wyścigu. Chwyciła shinobi za rękę i pociągnęła go w jedną z ulic kupieckiego miasta, najwyraźniej zmierzając do domu. Nie ma co, łatwowierne z niej dziewczę. Zaczepia nieznajomego, do tego ninja, a po chwili łapie za rękę i ciągnie do rodziny. No ale trudno było się dziwić. Była jeszcze w takim wieku, gdzie świat wydawał się piękny, a wszyscy ludzie mili.
- Wyścig ma zawsze kilka różnych etapów, ale zawodnicy dowiadują się o nich dopiero na starcie. - Wyjaśniła blondyneczka. - Jest bardzo urozmaicony i nie polega tylko na bieganiu.
Najwyraźniej było kilka różnych kategorii, które miały sprawdzić różne umiejętności zawodników i wyłonić tego najlepszego. Ciekawa sprawa. A jeśli chodziło o nagrodę:
- Zwycięzca wygrywa konia do zaprzęgu. - Przyznała. - Nasz ojciec jest kupcem i dodatkowy koń by mu się przydał, zwłaszcza że ten, którego mamy, jest już stary i słaby. Niestety nie stać nas na kupno nowego, więc mój brat postanowił go wygrać w wyścigu, no ale niestety...
Złamana noga całkowicie zaprzepaściła jego szanse na udział w tych zmaganiach, a Suisen właśnie się dowiedział, dlaczego dziewczynce tak na tym zależy. Koń zaprzęgowy dla kupca to skarb i pomoc w rozwożeniu swojego towaru, dzięki któremu mógł zarabiać i wykarmić rodzinę. Dziewczynka po chwili przystanęła i otworzyła drzwi skromnego domu, zapraszając Suisen do środka skinieniem ręki, wprowadzając go do kuchni.
- Mamo? Tato? - Zawołała w głąb domostwa. - Riko?
- Rodzice poszli na targ. - Odpowiedział jej brat, kuśtykając na prowizorycznych kulach z pobliskiej izby. Po chwili stanął ją wryty, spoglądając na Suisen. - Mira! Przyprowadzasz nieznajomych do domu?!
- Ten shinobi zgodził się zastąpić Cię podczas wyścigu, więc bądź milszy, braciszku. - Odpowiedziała z wyrzutem. - Słyszałam, że ninja mogą zmieniać wygląd, więc jak się w Ciebie zmieni i wygra wyścig, to dostaniemy konia.
Chłopak chwilę patrzył na siostrę z rozdziawioną buzią, po czym przeniósł wzrok na Suisen i przyjrzał mu się uważnie, jakby oceniał jego szanse na wygraną.
- Mógłbyś to dla nas zrobić? - Zapytał niepewnie. - Oczywiście zapłacilibyśmy, gdyby udało Ci się wygrać.

[Suisen]

- Jaka ona jest silna... - przeszło mi przez głowę gdy dziewczyna, której imienia nie znałem ciągnęła mnie przez tłum ludzi. Ujrzałem jak bardzo jest zdeterminowana, abym wziął udział w tym wyścigu. A raczej abym wygrał. Gdy to usłyszałem miałem już watę z nóg. Wygrać wyścig? I to jeszcze wyścig nieznany. Nie znam tych terenów, nie znam tych ludzi; słyszałem od rodziców, że każde miasto, kraj lub klan mają takie typowe, charakterystyczne cechy charakteru, gdzie kiedy spotkasz pierwszy raz człowieka - już będziesz wiedział skąd on pochodzi. Miałem cichą nadzieję, że mieszkańcy Shigashi no Kibu nie są sadystami.
- Oho. - zapaliła mi się żarówka w głowie. Kolejna zresztą. Rodzina kupiecka, tak jak i moja. Próbowałem zapamiętać drogę z tablicy informacyjnej do domu dziewczynki, a w razie czego, nigdy nie wiadomo jak życie może się potoczyć.
Mój ojciec sam posiada kilka koni, są to bardzo młode i mocne kopytne stworzenia. Nic dziwnego, że ta rodzina chciałaby mieć kolejnego. Oby tylko tego starego nie dali w zapomnienie i sprzedali za niską cenę, byleby tylko był jakiś profit. Po szybkich oględzinach domu zauważyłem jak bardzo kupcy mogą żyć na różnych szczeblach życia społecznego; ja sam pochodzę z rodziny moim zdaniem bardzo bogatej, lecz nie zepsutej. Tutaj ten dom był bardzo skromny, aczkolwiek miał swój urok. Gdy tylko doszła kwestia odnośnie zapłaty, poczułem się zmieszany. Z jednej strony zawsze fajnie gdy wpadnie kilka monet do kieszeni z drugiej zaś jest mi głupio. Czuje się jakbym wyłudzał od nich pieniądze. Ale zaraz... Ja nie wyłudzam, oni sami oferują.
- Zobaczymy. - rzuciłem krótko, próbując tak zmienić mój głos aby brzmiał pewnie siebie i dawał złudzenie, że zapłata jest oczywistą oczywistością. Odnoszę pewne wrażenie, że może być mi trudno wciąż utrzymując iluzje; wiążę się to z koncentracją mojej, hm.. energii. - dodałem nie będąc pewien, czy oni mają jakąkolwiek wiedzę na temat czakry. Oprócz tego, Mira wspomniała coś na temat różnych etapów. Czy jest to pierwszy taki wyścig w tym mieście? Czy były wcześniejsze? Nie mam zielonego pojęcia czego mam się spodziewać, więc chciałbym dowiedzieć się czegokolwiek co mogłoby mi pomóc.

[Reika]

.::Wyścig::.
5/15
Misja D dla Suisen Wątpliwości Suisen na temat ich wiedzy o chakrze, były trafne, gdyż oboje tylko wymienili się spojrzeniami w wzruszyli ramionami. Dla nich wyszkolony ninja raczej nie powinien mieć takich trudności, zwłaszcza że była to podstawowa wiedza, której uczono na samym początku. No ale tego też nie wiedzieli, jednak zaciętość na twarzy Miry i rezygnacja u Riko wskazywały, że gotowi są podjąć to ryzyko mimo wszystko. Nagroda była dla nich zbyt cenna.
- Taki wyścig odbywa się co roku. - Odpowiedział Riko. - Za każdym razem są inne kategorie, choć początek zawsze jest taki sam. Bieg przez las, który ma na celu wyłonić finalistów z całej masy startujących, którzy podejdą do dalszych etapów wyścigu. Rok temu było przepłynięcie w poprzek przez bystrą rzekę, aby zmierzyć się z jej silnym nurtem, było też wspinanie się po linach, skakanie po drzewach i zagadki.
Widać było, że wyścig jest bardzo urozmaicony, aby sprawdzić różne umiejętności uczestników, ale mimo wszystko wydawał się być całkiem niezłą zabawą. Pozostał tylko fakt podmiany w Riko i Mira będzie mogła zaprowadzić Suisen na miejsce zbiórki, gdy tylko shinobi się zdecyduje.
- Nie martw się. - Powiedziała dziewczynka. - Na pewno będziesz lepszy od tych wszystkich głąbów, którzy biorą udział. W końcu jesteś shinobi! To co, idziemy?
Gdy tylko Suisen zdecyduje się i przybierze postać Riko. Pozostanie już tylko udać się na miejsce i zgłosić do wyścigu. Nie ma co, oszustwo pełną gębą, ale na pewno w dobrej wierze, gdyż była to rodzina, która naprawdę potrzebowała tego konia, aby móc dalej normalnie żyć i nie głodować.

[Suisen]

Wyścig nie wydawał się wielce trudny. Przynajmniej ze słów, chciałem się zapytać jeszcze o liczbę uczestników, czemu w zeszłym roku nie brali udział, a może brali i co się dalej stało? Ale moja ciekawska natura w tym przypadku musiała zostać poskromiona. Najzwyklej na świecie nie było na to czasu, może kiedy indziej, przy najbliższej okazji. Jeśli kiedykolwiek będzie dane nam się spotkać ponownie. W co szczerze wątpiłem, świat jest zbyt duży, a mój poprzedni "światek"; tj. kupiecki zostawił dawno w Ryuzaku. Nie czułem żadnych wyrzutów sumienia, było mi żal tej rodziny. Obojętność wymalowana na twarzy chłopaka strasznie mnie dołowała, ale też motywowała - abym dał z siebie wszystko i im pomógł.
Raz jeszcze spojrzałem na Riko(Lub Rika? Nigdy nie wiem czy te japońskie imiona deklinować, czy nie ); największą uwagę próbowałem zwrócić na jego twarz - to tam znajduje się wiele detali. Kolor jak i długość włosów, oczy, brwi - jakieś defekty skóry, uszy, usta, podbródek.
- Dobra, do dzieła. - rzuciłem i skoncentrowałem się. Czakrę próbowałem skumulować najpierw w jednym miejscu - następnie ułożyłem pieczęci w kolejności pies, świnia i baran. Próbując rozprzestrzenić czakrę po całej skórze poczułem mrowienie. Czułem jak wędruję ona w każdy zakamarek mojego ciała, nawet w tak drobne miejsca jak koniuszki palców, czy małżowina uszna. Gdzieś tam, w oddali moje niepewne "ja" odzywało się w głowie. Był to głos paniki. Tak naprawdę jest to pierwszy raz kiedy będę używał tej techniki nie na treningu. Co się stanie jeśli nie wyjdzie? Co się stanie, jeśli podczas wyścigu zapomnę o ciągłej kontroli czakry i moja iluzja przestanie działać?
Gdy mrowienie obejmowało całe moje ciało wypowiedziałem słowa techniki. Miałem nadzieję, że się udało. Mając wciąż zamknięte oczy skinąłem głową w stronę Miry dając jej znak, że jestem gotów.

Nazwa

Henge no Jutsu

Pieczęci

Pies → Świnia → Baran

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Pomocna technika przy pomocy której użytkownik może przybrać wygląd innej osoby bądź obiektu. Co za tym idzie jeśli zmieniamy się w personę, to wygląd, a także ubranie zostaje zmienione. Również i głos pozostanie zmutowany do pewnego stopnia przypominający ten osoby w którą to się zamieniliśmy. Jednak jest to tylko zmiana aparycji, tak więc nie przejmujemy zdolności fizycznych czy też innych. Możemy zmienić się w każdą osobę, a także w przedmiot. Jednak nie może on być zbyt mały. Więc nie możemy zmienić się w Kunai czy zwykłego Shurikena. Dodatkowo nasza chakra pozostaje bez zmian. Tak więc, jeśli ktoś wykryje naszą niebieską energię, może bez problemu odkryć oszustwo, również i wszystkie Doujutsu bezproblemowo sobie z tym radzą.

[Reika]

Przenosimy się tutaj: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=5 ... 546#p34546

[Shine]

Shine nie wiedział za bardzo jak spożytkować swój wolny czas. Przydreptał więc do tablicy informacyjnej z nadzieją, iż może trafi się ogłoszenie z zadaniem, które będzie w stanie wypełnić. Nie doszukał się jednak nic aktualnego. Dzisiaj światu nie będzie dane się przekonać jak pomocny jest młody Someya. Usiadł sobie na krawężniku zastanawiając co tu teraz począć. Dopiero co zawitał do tej wioski kupieckiej, ale już miał jej trochę dosyć. Tak bardzo chciał się sprawdzić jednak wraz z upływem czasu jego zapał malał co raz bardziej. Może powinien kogoś sprowokować do walki? Wtedy mógłby chodź trochę się wyszaleć żeby uspokoić swoje zapędy na następne parę dni.
-Przynajmniej sklep mieli dobrze zaopatrzony. Powiedział sam do siebie myśląc o swoich zakupach, które niedawno dokonał. Nie mógł się doczekać kiedy wróci do swojego klanu i będzie mógł się wszystkim pochwalić swoimi nowymi nabytkami.

[Ichirou]

Misja rangi D
1/15

---

Słońce obdarowywało swym żarem mieszkańców kupieckiego miasta. Było przecież lato, więc tego typu, nieco uciążliwa pogoda była czymś całkiem normalnym. Jako, że była aktualnie godzina, w którym ognista gwiazda zajmowała najwyższy punkt na przejrzystym niebie, większość osób raczej wolała przesiadywać w cieniu niż na otwartej przestrzeni, narażając się na przegrzanie, a co gorsza udar. Dla kogoś takiego jak Shine obecne warunki nie były jednak męczące. Ba, mogłby być nawet uznane za całkiem przyjemne, ponieważ osoba wychowana w Samotnych Wydmach, poddana tamtejszym skrajnym warunkom, inaczej odbierała pogodę na reszcie kontynentu, która była znacznie łagodniejsza.
Nie tylko on bez trudu znosił aktualną ciepłotę. Kiedy nastoletni Shine kręcił się po centralnych obszarach miasta, niedaleko stał oparty o ścianę mężczyzna. Wysoki blondyn, z papierosem w ustach, o lekkiej opaleniźnie, z wyraźną muskulaturą, która rzucała się na pierwszy rzut oka. Stał w takim miejscu, że miał dobry widok na główny plac i okoliczne ulice, więc jego spojrzenie błękitnych oczu uchwyciło też siedemnastolatka o nietypowym wyglądzie. Kiedy tamten opuścił sklep z wyposażeniem i zaczął kierować się tylko w sobie wiadomym celu, obserwator o blond włosach zerwał się z miejsca i dość sprawnym krokiem skrócił do niego dystans.
- Wiesz o tym, że żelastwo nie odwali za ciebie roboty, co? - zapytał, gdy dzieliło ich zaledwie kilka metrów. W jego głosie i na jego leciutko uśmiechniętej twarzy można było zauważyć pewność siebie zmieszaną z pewną dozą zadziorności, ale nie przesadzoną, by Shine nie odebrał tego jako wielką drwinę i prowokację. Ot, zwykła zaczepka.