Karczma "Pod uwędzonym dzikiem"

[Hisui]

Misja C
19/30

Dopiero po dokonaniu masakry przyszedł moment zastanowienia. Nie dość, że był po uszy w gównie, to jeszcze nie miał pojęcia co zrobić dalej. Miał zlecone konkretne zadanie, a tymczasem zgubił wszystkie poszlaki, bo nie widział ani swojego kompana ani celu misji. Zaczął wiec od przeszukania całości lokalu w poszukiwaniu innych wyjść, i rzeczywiście znalazł tyle wyjście. Jednak okolica nic mu nie mówiła, było mnóstwo ludzkich śladów po tym, jak klienci uciekali w panice. Odnaleźć w tym cel było niemożliwe. Ludzi w okolicy nie było, a jak zobaczył jednego przechodnia, to ten zaczął uciekać w podskokach.
Ciekawe czy było to spowodowane zapachem czy jelitami wciąż okręconymi wokół jego szyi?
Na domiar złego, jednak tak węszył to w końcu zauważył jak zbliża się do niego oddział ludzi w mundurach straży, trzymająca w pogotowiu broń, poza młodą dziewczyną która szła nieco za nimi, trzymając ręce złożone w pieczęci. Ubrana była także w mundur straży, jasne włosy miała związane w ascetyczny, wysoko zawiązany warkocz. Z daleka ciężko było dokładnie ocenić jej urodę, ale wydawała się urodziwa. Jej wzrok podążał za nim, jakby była doskonale świadoma jego obecności.
- Jest tam. Przygotować się! - wysoki, dziewczęcy głos odezwał się z wyraźnym rozkazem. Od teraz poruszali się wolniej, ale ostrożniej, kierowani nadal przez nieomalże nastolatkę.

[Hitsukejin Shiga]

Łowy pozornie nic nie dawał. Nie pozornie też niewiele pozytywnych efektów przyniósł. Shiga się rozglądał, Shiga szukał, Shiga nic nie znalazł. No oprócz tylnego wyjścia z lokalu - ale i tam poszukiwania nie przyniosły oczekiwanego efektu. Jego kolega się rozpłynął, cel się rozpłynął, no dupa zbita. Shiga nie lubił takich gier. Shiga lubił gry w których potencjalny game-over był jasny, zrozumiały i klarowny. A tutaj nawet nie wiedział czy zepsuł. Może to jakis bug, glitch i skrypt nie wczytuje? Może musi wejśc i wyjść z lokacji? Po tym jak zaczepił przechodnia - a ten wyraznie bedac npcem dalszej misji uciekl - cofnal sie do lokalu i wyszedl, liczac ze zrestartowal lokacje. Zaczął się śmiać ze swojej własnej głupotkowatowatości. Chyba trzeba będzie pozbyć się także szefa, a nie tylko łysina-china i portret-kuna. W sumie ciekawe czy wszystko z nimi OK, czy nie tylko znikneli, ale czy też się nie pozabijali. To byłoby karygodne, to jest straszne i karygodnie strasznie możliwe, że któryś ubił któregoś i dlatego ich nie ma.
Shiga zauważył jakąś dziewczynkę i strażników przy niej.
-Nie przygotowywać się! - Warknął wtórując dziewczynce i złapał za koncowke kilkunastumetrów jelit na swojej szyi. Złożył cztery pieczęci prędziutko po czym rzucił jelitami jak lassem w straż - WIelki ogień który pojawił się po złożeniu ostatniej, czwartej pieczęci powędrować powinien po jelicie prosto w straż, smażąc ich *strażników, nie laskę* na tyle, by Shiga mógł się oddalić albo unieszkodliwić laskę.

Nazwa

Katon: Ryūka no Jutsu

Pieczęci

Wąż → Smok → Królik → Tygrys

Zasięg

Zależny wyłącznie od długości przedłużenia

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Należy posłać ją po przedłużeniu, np. lince

Opis Bardzo silne Jutsu, nawet jak na rangę C w Katonie. Polega ono na stworzeniu ogromnego płomienia, który początkowo znajduje się przed nami, a potem leci w stronę przeciwnika. Może on spalić w zasadzie mnóstwo rzeczy, drewno, ludzi, zwierzęta. Ma jednak jedną wadę, która osłabia znacznie tą technikę. Aby płomień poleciał do przodu, musi znaleźć przedłużenie, czyli coś po czym będzie mógł się przemieścić. Mogą być to, np. linki z chakry, stalowe linki, albo coś podobnego. Jeśli użyjemy tego Jutsu bez przedłużenia to wyjdzie nam tylko płomień ognia lecący niezbyt precyzyjnie.

[Hisui]

Misja C
21/30


Chłopak chodził po całym obiekcie, szukając czegokolwiek, jakiegokolwiek tropu, ale to była ślepa uliczka. Jego zachowanie sprawiło, że nie był wstanie wykonać misji, a zamiast tego dokonał masakry, która nie mogła przejść bokiem, niezauważona. Reakcja niewiasty była niemal tak szybka jak Shigi. Kiedy ten zaczął zbierać czakrę do techniki i składać pieczęcie, ona sięgnęła za siebie i jednym zgrabnym ruchem wyrzuciła w jego kierunku dużą, metalową broń. Fuuma shuriken przeciął jelita zanim ognień przebył choćby połowę swojej trasy, co zakończyło się niegroźnym wybuchem daleko od straży. Delikatna impotencja z tego wyszła.
Broń poleciała obok chłopaka, wbijając się niedaleko niego. Dziewczyna już stała w kolejnym pociskiem w dłoni, dwójka strażników wyciągnęła małe kusze i z nich celowała do Jashinisty. Cała ich drużyna wydawała się gotowa do walki. Najbliżsi stali tak z 15 metrów od niego, dziewczyna kolejne trzy za nimi. Miała poważną twarz służbistki, może nawet nieco znudzonej swoją pracą.
- Stój! Zostajesz aresztowany! - zawołała donośnie - Poddaj się, a dostaniesz się do aresztu niepoturbowany i ze wszystkimi kończynami! W innym wypadku będziemy musieli użyć siły! - dodała, wyraźnie nie wiedząc z kim ma do czynienia.

[Hitsukejin Shiga]

Ech, zero szans na wykonanie w spokoju swojego zadania. Wszystko przesz Jaszczur-bossa. Szefi powiedział krótko - żadnych świadków, wszystko ma być załatwione w spósób czysty, jasny, klarowny et cetera, et cetera. A tutaj ciągle tkwimy w jakimś karnym levelu i nie jest zabawnie, bo przeciwników przybywa. Czy Shiga robi coś nie tak? Może to jakiś quick-time-event który on przegapia? Może z tego questu jest inne rozwiązanieeee... Jashiniiiiiiiiieeeee zlitujsięże! Natchnij pustą główkę mądrością i większą ilością żądzy krwii, bo albo wte albo wewtę - albo misja się rozwiąże, albo zginą wszyscy co do sztuki. Nie ma innej opcji.
Ogień popełznął po jelicie, ale ono zostało przecięte i ogień nie doleciał nigdzie, nikogo nie skrzywdził. Shiga był bardzo niepocieszony. Bardzo, bardzo nie pocieszony. Skrzywił się w stronę straży, robiąc smutną minę.
-No dobrze. Nie krzywdźcie biednego Shigi. - W oczach pojawiły się wielkie łzy, miał skruszoną minę i był przerażony. - To ten zły wielkolud, zaatakował, broniłem się i jakoś się wszystko potoczyło..! - Utrzymuje od nich odległość, jeśli by się zbliżali.
-Już, już, oddaje broń... - Wyciągnął kunaie z rękawów koszulki, bardzo blisko ciała nimi przejeżdzając, na oczach straży podżynając sobie gardło z obu stron. Krew chlusnęła, ale w mgnieniu oka ciało się zasklepiło.
-Upsik. - Wyszczerzył się Shiga bardzo szeroko i postanowił zaatakować. Szybkie dwa rzuty kunai które trzyma skierowane w twarze straży, potem szybkie sześć pieczęci i następne dwa kunai z nogawek wylecą w ich brzuchy, ale już ukryte w kulach ognia hosenki. Dwie gołe kule hosenkowe polecą znów w ich ryje... A jakby tego mało, Shiga dosięgnie wielkich kunai zza pleców i rzuci się w kierunku straży by ich zamordować z zimną krwią. JEŚLI jeszczse się jakoś będą trzymać. Dziewczynka na deser.
A wszystko z bardzo radosnym uśmiechem na twarzy.

Nazwa

Katon: Hōsenka no Jutsu

Pieczęci

Szczur → Tygrys → Pies → Wół → Królik → Tygrys

Zasięg Max.

35 metrów

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 4 kule)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Najprostsza technika Katonu. Polega ona na nabraniu powietrza i wypluciu pewnej ilości kul ognia o małej wielkości. Ogromną zaletą techniki jest to, że w pociskach można ukryć mniejsze bronie, np. shurikeny, co sprawia, że pomimo małej rangi Jutsu to może sprawić wiele kłopotów. Jednak nic nie trwa wiecznie i po wykonaniu jednej salwy kul ognia trzeba nabrać powietrza na następną. W jednej salwie mieści się 15 pocisków. Przerwa między salwami trwa mniej więcej tyle co długi oddech, a następnie można wykonać kolejną salwę, bez składania pieczęci.

[Hisui]

Misja C
23/30


Widać było jak triumfalny, choć nieco znużony uśmiech wykwita na twarzy blondynki, kiedy chłopak zaczął deklarować swoje poddanie się. Już zaczynała sądzić, że było to łatwe zwycięstwo, nie okupione praktycznie żadnym wysiłkiem, kiedy Shiga zaczął podnosić ręce ku górze. Dała znać jednemu z mężczyzn, by podszedł i go związał. Jednak nie wiedziała z kim ma do czynienia, dlatego jego kolejny ruch całkowicie ją zaskoczył.
Kiedy ten poderżnął sobie gardło, było słychać zduszony okrzyk dziewczyny, zakończony przekleństwem. Nie zdążyli nawet zareagować na jego pierwszy atak, dwójka ludzi padła jak muchy, błyskawicznie.
Później jednak nie było już tak łatwo. To nie byli zwykli cywile, a straż. Choć nie byli wybitny, to nadal potrafili uniknąć tak prostego ciosu. Gorzej było z ogniowym jutsu. Dwóch kul zdołali uniknąć, jednak pozostałe trafiły w cel, zabijając jednego strażnika i ciężko raniąc drugiego. Następnie szaleniec rzucił się do walki wręcz. Pierwszy poszedł łatwo, jedynie niezgrabnie zasłonił się mieczem, widocznie nieco niedopasowanym do jego postury. Jednak kolejny zgrabnie sparował jego cios kunaiem i sam zaczął wyprowadzać ciosy włócznią, utrzymując odpowiedni dystans. W kierunku Shigi pomknęły też strzały, a dziewczyna zaczęła składać pieczęcie.

[Hitsukejin Shiga]

Shiga bawił się dobrze jak nigdy dotąd. Odkąd morduje w Ryuzaku nigdy nie miał do czynienia z całym oddziałem straży. Zawsze ich unikał albo byli zbyt wolni gdy im zwiewał cały we krwi. W sumie bardzo przykro, że wysłali kogoś kto zupełnie go nie zna. Jaki jest sens ich mordować jak nawet Jashinowi w niebie nie opowiedzą kto ich zabił bo nie wiedzą? To eliminuje trzy czwarte zajebistości z całej sytuacji. Dlatego Shiga się znudził równie szybko, co zaczął się bawić- wystarczyło, że zrozumiał, że to nie znające go randomowe npcty które nie wypłacą za wiele ekspa swoją śmiercią i tylko marnują czas. Nie. Wróć.
Szyga zaczął liczyć ilu zostało przeciwników. Dwóch padło bez problemu od pierwszego ataku. Potem jeden ciężko ranny, drugi trup.. Kolejnego mozna odliczyc, czyli czterech, potem piąty, szósty sprawiał problemy. Cholera. Miał paskudną broń zasięgową. CO TO DLA NASZEGO JASHINISTY!
Szyga nastawił się tak by cios nie przebił w nim nic ważnego i wbił się na włócznie, by przeszyła go na wylot. W rękach miał swoje wierne wielkie kunai, więc one ciosem X'a uderzają w łeb włócznika z dwóch stron by go ściąć.
Shiga by się nie pierdolić potem zaczerpnie oddechu i znów wypuści salwe kul ognistych w kuszników, przy czym w jednego z nich poleci też wyrwana z brzucha włócznia.
Jeśli wszystko się uda to powinna zostać tylko laska, w każdej z opcji. Którą ciut zignorował i zaraz pewnie dostanie czyms paskudnym... Jeśli się uda jeszcze to Shiga zasłoni sie po hosence w kuszników truchłem włócznika.
I co dalej? Zobaczymy!

[Hisui]

Misja C
25/30


Shiga wariował jakby był był już całkowicie nieśmiertelny, a łaska Jashina która go ogarniała mogła uzdrowić każdą ranę. Niestety, nie do końca tak było, jednak czy wyznawca coś sobie z tego robił? Nie, wystawiał się na ciosy, lekkomyślnie szafując swoim życiem!
Wracając jednak do walki, Shiga ustawił się tak, że cios przeciwnika nie zadał zbyt wielkich obrażeń i nabił się na jego włócznię, chcąc go tak unieruchomić. Ten jednak widząc co czyni chłopak upuścił broń na ziemię i wycofał się, przerażony. W tym momencie wystrzelili kusznicy i szczęście chłopaka się od niego odwróciło. Jeden pocisk go minął, drugi jednak wbił się w jego ciało. mało elegancko dziurawiąc mu płuco. Chłopak czuł.. Nie, właściwie to nie czuł bólu, ale czuł że źle mu się oddycha, krew zaczęła wyciekać spod strzały na razie niezbyt silnym strumieniem.
Ze względu jednak na swoistą odporność na ból, zdołał się schować za trupem zanim uderzył w niego strumień wody pod silnym ciśnieniem, wypluty przez blonwłosą. Na razie nie rzucali się do przodu, patrzyli co zrobi Shiga.

[Hitsukejin Shiga]

Ktoś mógłby to nazwać desperacją lub wariowaniem, ale to nie są trafne określenia co do Szygi. No przynajmniej nie do końca, nie w stu procentach. Szyga był po prostu całkowicie szalony i zabijanie dawało mu przyjemność większą, niż innym seks, alkohol czy bogactwa. On był bogaty w opcje mordowania i zadawania bólu. Wszystko jednak miało zacząć się obracać przeciw niemu. Trochę zbyt szybko, trochę zbyt szybko...!
Koleś nie dał się zamordować bo wolał się zesrać ze strachu. No przynajmniej nie od razu, ale wyszło na to Samo. Jashinista zasłonił się trupem, kłądąc go niemal na sobie i robiąc z niego tarczę. Krew leciała, jednak dzięki tak rozwiniętemu Fumetsu i tak potężnej łasce Jashina - po wyrwaniu bełta z ciała skóra się zagoiła, a zaraz za nią krwotok wewnętrzny został zatamowany, zostawiając tylko dziurawe, świśczące płuco które nie spowoduje śmierci Shigi - nie w najbliższym czasie - ale na pewno upośledzało jego wytrzymałość, kondycję et cetera. Bo ciężko mu się oddychało, jakby płynem...
Mając na Sobie trupa do obrony wydobył z kieszeni dwa serca które wyrwał ludzikom w karczmie i wykorzystując to, że po jednym użyciu Hosenki druga salwa nie wymaga pieczęci, pokrył je ogniem ciskając w obu kuszników. Jedna salwa to cztery pociski, więc pozostałe dwie ogniste kulki lecą solo w głowy kuszników... Muszą paść, nie ma opcji, przecież nie są tak zwinni, to tylko kusznicy, wojownicy odległości, a nie jacyś szermierze.
-Nie czuje się najlepiej, o to ci chodziło, mała? I tak wiesz, że zginiecie szybciej niż Ja. - Odkaszlnął krwią, czując, ze płuco bedzie doskwierać mimo bólu przekształcanego w zalewającą go przyjemność. Dobrze, że bełt nie wszedł w serce.

*Proszę MG o łaskawe rozpatrzenie prośby o małego boosta od Jashina za dzielne mordowanie niewiernych, których w tej misji padło co niemiara. Nie chcę się zregenerować, chce tylko dociągnąć do końca, by ich ubić jak psy ;v*

[Hisui]

Misja C
27/30

Shiga w końcu przystał się chyba tak dobrze bawić. Regeneracja organów wewnętrznych była jeszcze poza jego zasięgiem i przebite płuco nadal mu dokuczało, mimo iż pozornie wszystko się zagoiło. Wyznawca nie był najwyraźniej jeszcze ulubieńcem swojego boga, skoro pozwalał mu na rany. Ale nie do nas należy ocena, prawda?
Schowany za trupem, postanowił zaatakować ponownie ognistym jutsu, korzystając z możliwości utworzenia drugiej salwy bez ponownego składania pieczęci, a jako pośrednika używał serc wyrwanych wcześniej ludziom z karczmy. Serca skwierczały, umieszczone w płomieniu, i poleciały w stronę kuszników, dodając jeszcze dwie kule ognia bez niczego w środku. Koniec końców, atak został wykonany poprawnie i odniósł skutek. Obaj kusznicy padli bez życia, ciężko oparzeni, a blondyneczka się wahała, zagryzając wargę drobnymi ząbkami.
- Odwrót - zarządziła do jedynego pozostałego przy życiu strażnika, po czym jedną rękę podniosła do góry, drugą zaś złożyła pieczęć. Okolice zaczęła zasnuwać gęsta, nienaturalna mgła, w której przeciwnicy zaczęli po prostu znikać.

[Hitsukejin Shiga]

Paskudnie bezlitosna siła wyższa nie okazała się na tyle łaskawa, by obdarzyć Szygę łaską Jashina w skondensowanej formie, w samym ekstrakcie budyniu z Jashina, z jego mleczka, mmm... Co?
Płuco się o dziwo goić nie chciało, cholera wie dlaczego. Czyżby to jeszcze nie ten level łaski? A może Jashin nie jest kontent z tylu ofiar jednocześnie? Może ma chujową księgową i wie, że będzie musiał ruszyć swoje krwawe dupsko i jej pomóc liczyć bo jej mózg wybuchnie, bo jest chujową księgową?
Płonące serca, płonąca miłość zabiły dwóch kuszników, niemalże ostatnich. Został jeden strażnik, ten który się szczycił niepisaną zasadą - "Może moralnie stoje niżej, ale pożyje dłużej". Funfact jest taki, że jego dzida dalej sterczała Shigiemu z brzucha, majtając się wte i wewte z każdym ruchem. Szyga wydobył broń z siebie i dzierząc ją w łapach rozejrzał się po okolicy. Która pustoszała bo dziewczynka się wycofywała. Shiga zapamietał jej twarz bardzo dobrze.
-Kochanie, napisz do mnie jeszcze! I tak cię znajdę. - Dodał na koniec bardzo donośnym okrzykiem, tak by wiedziała, że dni gdy może spać spokojnie się skończyly. Pora na rekonesans, wszelkie bronie jakie tylko Shiga zdoła znaleźć, kusze kunaie maczety etc etc. zostaną zebrane w zerwany strój jednego z poległych by sobie móc je zanieść do domu.

Czekaj.
Tu chyba była jakaś misja.
Kurwaaaa...

[Hisui]

Misja C
29/30



Dwójka uciekła, a Shiga został sam z ciałami. Jednak zamiast się natychmiast zmyć z tego miejsca masakry postanowił on przeszukać ciała strażników w poszukiwaniu broni zdatnej do dalszego posługiwania się. Gęsta mgła to utrudniała, dotarł jednak do ciała kuszników, ich broń jednak była spalona i nadal się tliła, na pierwszy rzut oka było widać, że nie nadaje się do żadnego użytku. Poza tym znalazł włócznię, która złamała się kiedy właściciel na nią upadł, wyglądała na dość zużytą, druga zaś była porządnie nadpalona. Minusy używania takiej natury czakry. Znalazł także swój dwa swoje kunaie, jednak pozostała dwójka gdzieś poleciała, nie mógł się ich doszukać w takich warunkach. Jego łup stanowiła więc włócznia jednego ze strażników, który stał "moralnie niżej" i dzięki temu przeżył. Zdołał także zebrać całą niezłą sumkę pieniędzy.
Przeszukując jednak dokładnie swoje ofiary, zdołał także odnaleźć list w torbie jednego z nich. Z jego treści mógł wywnioskować, że napisał go nie kto inny, a jego.. Pracodawca. Zaniepokojony brutalnością jego poprzedniego ataku, odcinał się od chłopaka, wskazując, że zaprowadzi go pod wskazany adres, jeśli oni nie będą go wiązali z nim. To by wyjaśniało szybkie zjawienie się straży, w tym dziewczyny posługującej się suitonem. To była pułapka.
Co jednak zrobi z tym Jashinista?


*Włócznię możesz zatrzymać, jeśli sprawdzający misję się zgodzi. Napisz tu ostatniego posta i jesteś wolny*

[Hitsukejin Shiga]

Shiga postanowił przeszukać ciała DOKŁADNIE. Niemożliwe, żeby tylu strażników nie miało ze sobą jakichś ciekawych fantów, biżuterii, broni, przedmiotów codziennego użytku, medykamentów. Może któregoś strój nie był bardzo zniszczony i nadawał się do ponownego użycia. Szyga chciał ograbić ich ze wszystkiego w ramach samoprzyznanego odszkodowania za gigantyczne straty fizyczne i moralne. Przygarnął włócznie jednego ze strażników bo okazuje się, że JAKIMŚ CUDEM broń pozostała, a sporo jej było, została całkowicie zniszczona. Szy nie był zadowolony z tej akcji, tej misji. Był łowcą, umiał polować i całkowicie się w społeczeństwo wtapiać. A tutaj jeden Jashin wie co się stało, że od słowa do słowa pojawił się brutal..
A potem już jakoś wszystko się podziało bardzo szybko - A w ogóle...
Przeczytał list.
I kolejny raz i kolejny.
-KURWAMAĆ. - Warknął Szyga w powietrze, Szefi okazał się być kutasem. To jak to, on mu ściąga dług i pozbywa się problemu, a szefi chce się go pozbyć? O nie nie, zmian kadrowych w ten sposób nie przeprowadzamy, taka zdrada krwi wymaga.
Ale Shiga najpierw będzie musiał dojść do Siebie. Wtedy pewnie zjawi się u tego jebanego reptyla w posiadłości i pokaże mu potęge Jashina całą włócznią w jego dupie.
Szy-szy poszedł sobie w siną dal unikając dalszej atencji.

zt

[Naoki]

Walka była na pewno ciekawą rozrywką, kto by się spodziewał starcia na takim poziomie. Chociaż większość walki stanowiło przedstawienie klonów, które grały główne rolę swoich realnych odpowiedników. Ciężko było ocenić kto tak na prawdę w niej zwyciężył na sam koniec. Niby ostatecznym werdyktem było zwycięstwo Ame, ale jednak to Rika używała większej liczby technik i jako pierwsza się ujawniła wystawiając na atak. To mogło znacząco przesądzić nad zwycięstwem tej batalii. Gdyby nie to, wynik mógłby być odwrócony o całe 180 stopni. Przez co dla małej dziewczynki mimo przegranej należą się pochwały.
Pierwszą osobą, która dotarła do zielonowłosego był Ame, najwidoczniej chciał odzyskać swój sprzęt, który zostawił przy chłopaku.
- Rozumiem. Moje umiejętności są raczej dużo słabsze od twoich. Jestem dopiero początkującym shinobim. Jednak mówiliśmy o wiedzy za wiedzę. Lecz musisz z tym chwilę poczekać. - powiedział. Nie odpowiadając na kolejne pytanie niebieskowłosego, miał trochę inne zamiary. W końcu byłoby nie sprawiedliwe gdyby informacje dostał tylko on, skoro walczyła tutaj jeszcze jedna osoba.
Naoki samemu długo nie musiał czekać, nawet nie zdążył samemu postanowić kroku, a od razu został pociągnięty przez rekina w stronę małej obrażonej dziewczynki. Trudno jej się dziwić, miała realne szanse wygrać ten pojedynek, gdyby tylko się nie ujawniła i dalej trwałą w ukryciu, mogłaby uzyskać w końcu przewagę nad swoim oponentem. Pierwsze jej słowa były zrozumiałe, była wściekła na Ame. Nie potrafiła hamować swoich negatywnych emocji. Chociaż może Naoki mógłby coś z tym zrobić.
- Może to nie jest wiele, ale chciałbym byś to przyjęła. W ramach mojego uznania za twoją walkę. - wydukał, nieco nieśmiale z rumieńcem na twarzy, wysuwając się bliżej w stronę Riki. Trzymając w dłoni niewielki kryształowy kamyczek, który po chwili zaczął przekształcać się w kwiat róży, razem z łodygą. Może to nie była najlepsza forma nagrody, ale jednak miał nadzieje, że jakoś to poprawi nastrój dziewczynki.
- Może to nie jest coś wspaniałego, ale jednak chciałbym byś to przyjęła. Chciałbym być kiedyś tak silny jak wy.- dodał, z opuszczonym wzrokiem. Nie był przyzwyczajony do takich wyznań, w końcu jedyną osobą, z którą do tej pory rozmawiał w normalny sposób był jego nauczyciel.
- To jest kryształ. Jestem w stanie nim manipulować i go wytwarzać. Bez mojej chakry nie będzie istniał wiecznie, za pewien czas ta róża zwiędnie niczym prawdziwa. To samo tyczy się twojego kryształowego miecza Ame, rozleci się za pewien czas z powodu braku chakry. Jednak do tej pory wątpię, byście go zniszczyli używając nawet swojej pełnej siły. - powiedział, wywiązując się tym samym ze swojej wcześniejszej umowy. W końcu oni pokazali mu wyjątkowe umiejętności jakimi władali, a wiedza na temat jego osoby można było potraktować jako nagrodę dla obu zawodników. Więc według Naokiego, w tym pojedynku nie było przegranych. W końcu wszyscy dostali jakąś nagrodę, z której raczej mogliby się cieszyć.
Następne słowa dziewczyny mogły wydawać się dziwne. Ona była Akoritką? W tak młodym wieku. To była dość szokująca informacja, biorąc pod uwagę, że sam Naoki mimo że starszy był tylko nędznym doku, który do tego wiele nie potrafił, a jego umiejętności leżały na miernym poziomie. Propozycja Riki Matsubari, wydawała mu się uczciwa, możliwość napicia się czegoś po pojedynku powinno dobrze wpłynąć na atmosferę pomiędzy byłymi rywalami. Wiele czekać nie trzeba było, by tym razem role lekko się odwróciły i Naoki pociągnął za sobą Ame. W miejsce, które wskazała Rika. Był on dużo słabszy, jednak liczył na brak oporu ze strony rozmówcy.
Lokal do, którego zostali zaprowadzeni wyglądał na miły, mimo faktu że był głównie przeznaczony dla dorosłych, patrząc po samej ilości alkoholi jakie się w nim znajdowały. Ciepły i miły wystrój wnętrza pozwalał również wykorzystać lokal nie tylko do spożywania alkoholi, ale także do miłego spędzenia czasu w gronie znajomych.
- Może usiądziemy, przy tym stoliku? - powiedział, łapąc tym razem jeszcze RIkę za rękę i całą dwójkę zaciągnął, ze sobą do jednego ze stolików znajdujących się w wschodniej części lokalu niedaleko ściany. Po czym, wybrał sobie jedno z miejsc, ówcześnie wysuwając dwa krzesełka dla strudzonych wojowników, by mogli zając na nich swoje miejsce. Teraz pozostało jedynie jakoś zawołać obsługę, lecz w tym momencie odwaga chłopaka się wyczerpała i nie był w stanie poprosić kogoś do stolika, zostawiając tym samym to zadania pozostałym członkom biesiady.

[Ame]

Chłopak nie spodziewał się, że ta aż tak się zeźli. Przecież nikt podczas walki, nawet treningowej, zwłaszcza poprzedzonej atakami klonów i ich iluzorycznych kuzynów nie zejdzie żeby wystawić się pod nóż. Podejście to można wytłumaczyć tylko i wyłącznie dziecinną naiwnością i nieznajomością świata oraz jego brutalnych realiów. Kompletnie zignorował obelgę pod swoim adresem.
- Tak powiedział sędzia, więc raczej tak. - na to jednak już musiał odpowiedzieć. Za bardzo nie przejmował się tym, że przy tym dziewczę wspięło się na wyżyny swoich możliwości wokalnych. Kaito bywał głośniejszy i głupszy. W pewnym sensie nawet mu go trochę przypominała.
- Obawiam się, że samospalenie byłoby w moim przypadku trudne do wykonania. - odrzekł tajemniczo. Nie miał możliwości zaprezentowania swojego genetycznego atutu, ale nie specjalnie tego żałował. Całą resztę przemowy Wiewióry postanowił ignorować, był zmęczony po walce a dodatkowe emocje nie sprzyjały odpoczynkowi. Nie chciał też prowokować jej do bicia go na kwaśną gruszkę, gdyż preferował pomarańcze, a tych w jej asortymencie najwyraźniej nie było... a wolał nie pytać czy istnieje taka opcja.
- Dobra, ostatecznie soczek może być. - powiedział gdy skończyła już krzyczeć po czym poszedł za nią. Nie zamierzał jej wyprzedzać bo za cholerę nie wiedział jak trafić do tego całego dzika. Już w lokalu bez żadnego oporu dał się wciągnąć Naokiemu do stolika, który ten sobie upatrzył. Zastanawiał się czy Rika jest dalej obrażona, ale przecież zaraz dostanie ten soczek i może będzie okej. Swoją drogą, była strasznie młoda jak na akolitkę. Coś jak w Fineaszu i Ferbie. -"Czy nie jesteście za młodzi żeby budować kolejkę górską?" - "trochę jesteśmy". W jej przypadku nikt nie wydawał się być zaskoczony, z słów N wynikało, iż ten zanotował znaczną przewagę Riki nad swoimi umiejętnościami. Ame nigdy za bardzo nie obchodziły rangi i więzi z osadą, traktował je jako zło konieczne.
Starał się zapamiętać szczegóły, którymi podzielił się władający kryształami shinobi. Miał w ręku jeden z jego tworów, nie wydawał się powstawać za szybko, jednak może w przyszłości spotkać kogoś z podobnymi umiejętnościami. No i będzie miał o czym opowiadać Kaito. Sam miał dylemat czy podzielić się z nimi wiedzą, więc postanowił być cicho chyba, że sami będą drążyć.
- To ja zamawiam dzban wody i ten nieszczęsny soczek. - porozumiewawczo puszczając oko obrażonej akolitce.

[Rika Kari Matsubari]

N miał prawo być rozczarowany reakcją Riki na otrzymany prezent. Wzięła go, niby delikatnie, a jednak z zadrą. Nie powiedziała nic wielkiego, zwykłe dziękuję, czy coś. Wysłuchała go z uwagą, ale bez takiego entuzjazmu, na jaki pewnie liczył. Tak naprawdę podobała jej się kryształowa różyczka, a zdolności były nie byle jakie, ale przy tak fatalnym wyczuciu czasu N nie mógł liczyć na wiele. Rika odwdzięczyła mu się tym, że wcale nie zjechała go od góry do dołu. To całkiem dużo.

-Ja wybiorę jaki! – powiedziała z entuzjazmem wstając z miejsca i poszła razem z kelnerką. Za ladą stał właściciel karczmy, przysadzisty mężczyzna z budzącym sympatię wąsem. Z perspektywy stolika, przy którym siedzieli można było odnieść wrażenie, że się znają. Mężczyzna wyszedł zza lady, by móc dobrze widzieć niziutką Rikę. Nachylił się do niej, a ona wspięła się na palce, przez co spotkali się na odpowiedniej dla obojga wysokości. Powiedziała coś do niego, zbliżając się na intymny dystans. Wyglądała tak, jakby właśnie zamawiała najlepsze dziwki. Wymienili potem jeszcze chwilę przyjacielskiej rozmowy, po czym Rika odebrała dzbanek wody – dobrze, że chociaż o tym pomyślał… - pochwaliła w myślach Amego i wróciła do stołu.
Nie trwała przy nim długo, bo po dosłownie chwili jeszcze raz poszła do lady, by odebrać swój soczek. Soczek okazał się złocistym płynem z pianką u góry, a podano go w wielkim na jedną trzecią tułowia Riki kuflu. Dziewczyna złapała jedną ręką za uszko, a drugą od spodu, aby jej dłoń nie ugięła się pod ciężarem absurdalnie grubego szkła i jego zawartości. Szła przyspieszonym krokiem jak Pudzian w spacerze farmera, aż dotarła do stolika. Tam jebnęła kufel na stół, tak że mało nie wylało się zarówno w nim, jak i stojącym obok dzbanku z wodą.
-Jejku, mało brakowało. – dodała z przejęciem, po czym złapała przy owocu otrzymaną od N kryształową różę i wsadziła ją do dzbanuszka z wodą. - jednak też czasem pomyślisz, Ame. – pochwaliła tym razem werbalnie pomysł z zamówieniem wody, głosem nauczycielki motywującej jednego ze swoich uczniów.
-Teraz mi się podoba. - przerzuciła wzrok z róży na N, po czym jęła siorbać swój soczek, przechyliwszy go nieznacznie na skos napiętymi łapkami. Gdy tak piła, skupiając całą swoją uwagę, w tym wzrok, na złocistym płynie, kilka kosmyków uniosło się samoistnie nad jej głowę, tworząc kontur frywolnie maźniętego pędzlem serca.