Szlak transportowy

[Yuji Saga]

No to był ten czas. Wreszcie, jak odpocząłem mogłem wyruszyć dalej w drogę. Nie chciałem już siedzieć tylko w jednym miejscu. Przedemną był swiat, który na mnie czekał, nazbadane dla mnie tereny, które czekają aż moje boskość je odwiedzi, pokaze swoje światło i poprowadzi do lepszego jutra. To się też tyczyło ludzi oczywiście, a co myśleliście. Oni to biedne robaczki, które czekają na swojego pasterza, który ukaże im drogę. A ja mam zamiar przejąć tą rolę, by ukazać im prawdziwą droge ku mojej wspaniałości, by mnie czcili po wszech czasy. Zostanę Bogiem wszystkich, prostych, szlachetnych i tym podobnych ludzi. Nikt się nie przeciwstawi mojej woli, dlatego też ruszam w podróż, by ukazać światu moje oblicze.

Skąd: Shigashi no Kibu
Dokąd: Ryuzaku no Taki
Czas podróży: 2 h
Czas przybycia: 10:13
Środek transportu: Na piechotę

[Rindou Arashi]

Zielonowłosy pozostawił za sobą pogrzebana ciała, po czym przywiązał do swojego wielbłąda samotnego konia. Wypadało go w końcu oddać właścicielowi. Popędził swojego wierzchowca i pognał w stronę rodzinnej osady, gdzie jak najszybciej musiał przekazać pewną wiadomość, w końcu jego zleceniodawczyni musi dowiedzieć o śmierci swojego przyjaciela oraz czyhającym na nią zagrożeniu, dlatego też od razu po przekroczeniu bram osady kieruje się w stronę świątyni, gdzie miała go oczekiwać. Miejmy nadzieję, że nie będzie zbyt późno i będzie w stanie ją uprzedzić. Pozostaje jeszcze kwestia polującego na Ayatsuri psychola, jednak tym zajmie się potem, w końcu w jaki sposób jeden człowiek może zagrozić całemu, wielkiemu rodowi.

Skąd: Shigashi no Kibu
Dokąd: Sabishi
Czas podróży: 15 min
Czas przybycia: 15.34
Środek transportu: Wielbłąd wynajęty przez zleceniodawcę.

[Kaori]

Mimo szczerych chęci Kaori nie była w stanie usprawiedliwić przed sobą tchórzostwa, gdy opuścila mury osady i ochłonęła nieco, równym marszem przemierzając szlak transportowy. Mogła sobie wmawiać, że przecież tamten wcale nie musiał być jeden z porywaczy, wtedy by ją poznał i zareagował odpowiednio, prawda? No właśnie, mogła, ale to wszystko to tylko puste, bezcelowe "co by było gdyby".
Upewniwszy się, że nikt nie patrzy poczęstowała jeden z wszechobecnych kamyków mocnym kopniakiem, posyłając go kilkanaście metrów w przód. Nie zamierzała tu wracać w najbliższym czasie, ale o wizerunek wypadało dbać. Męczona wahaniem, niepewnością, bezsilnością i całą gamą innych, równie przytłaczających uczuć wiedziała, że nie ma odwrotu. Postanowiła już, że uda się do Kami no Hikage, bo w Shigashi no Kibu się dusiła. Zaraz, zaraz, przecież tam będzie jeszcze więcej ludzi. Fakt, ale mniejsza wioska połechtała nieco psychikę białowłosej. Smród, hałas, a co najgorsze brak jakichkolwiek informacji od staruszki, dla której pędziła do Yusetsu, odcisnęły swoje piętno i dziewczyna najchętniej już nigdy nie stawiałaby tu nogi. Duże ilości ludzi jako tako jej nie przeszkadzały, o ile zachowywali się jak ludzie, a nie zwierzęta. O Kami no Hikage mówiło się sporo dobrego i tylko to uratowało ją od całkowitego zamknięcia się w sobie. Ten nikły płomyk nadziei na dnie duszy, gdy podróżowała, znowu pozostawiona sam na sam ze swoimi myślami.
Skąd: Shigashi no Kibu
Dokąd: Kami no Hikage
Czas podróży: dwie godziny
Czas przybycia: 21:26
Środek transportu: pieszo, potem łódka

[Kurusu]

- Jak się przedstawię...? Shinigami. - mruknął zamaskowany, może i był to pseudonim wymyślony na szybko, ale Żniwiarz pasował idealnie... Był ukrytym wśród cieni człowiekiem, a jedynym co rzucało się w oczy była maska... Maska wyrzeźbiona na podobieństwo ludzkiej, która swym wyrazem śmiała się rozmówcy w oczy. Poza tym sama atmosfera była nieprzyjemna, osoba pozbywająca się osób na wskazanie palcem przez pracodawcę... Czyż nie był to żniwiarz posyłanego przez samego boga?
- Tak czy inaczej dobrze się składa... Idealny typ przeciwnika dla mnie. - dodał z nutą zadowolenia w głosie, wstając przy tym i kierując się do wyjścia z karczmy... Już raz spotkał osobę wykwalifikowaną w walce za pomocą pięści, wtedy ledwo sobie poradził, ale tym razem miał kukły i pokaźny ekwipunek... A na broń miotaną znajdzie sposób, możliwe że nawet niezbyt skomplikowany.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kurusu przemieszczał się szybkim krokiem przez szlak transportowy podążający do Kyuzo, był to optymalny kierunek, a wątpił aby jego cel nadwyrężał sobie drogę... Pytanie, czy spodziewali się kolejnego uderzenia od jego pracodawcy? Najlepiej było uznać, że tak. Priorytetem było zaatakowanie z zaskoczenia, w przeciwnym wypadku walka się niepotrzebnie przedłuży a fakt faktem, zamaskowany preferował szybkie zakończenie starcia.
Wkrótce jego oczom ukazały się pierwsze znaczące zmiany krajobrazu, w tym momencie mógł stwierdzić, że dotarł do Kyuzo... Z tego co pamiętał, to Ayame, dziewczyna którą spotkał w Shigashi no Kibu stąd pochodziła. Ach... Człowiek często przypomina sobie mało znaczące informacje, mając przed sobą jakiś artystyczny widok... Lub będąc na skraju śmierci. I oby nie była to druga opcja...

Skąd: Shigashi no Kibu
Dokąd: Kyuzo
Czas podróży: 30min
Czas przybycia: 20:10
Środek transportu: Nogi

z/t -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=64&t=24

[Ayato]

Shigashi było naprawdę niesamowitym miastem. Bez dwóch zdań przypadło do gustu zielonowłosego. Na każdym kroku można było się natknąć na niegroźnych przestępców, a każdy bar oferował nowe wrażenia. W pewnym sensie traktował to miejsce jak dom. W końcu czuł się tutaj najlepiej. Był jedną z tysiąca anonimowych osób i mógł robić wszystko, na co miał tylko ochotę. Nie przejmował się takimi pierdołami jak prawo i sprawiedliwość. Mało kto zwracał na to uwagę.
Niestety zaczął poczuwać się samotny, a wszystko przez to, że był aspołeczny. Doskonale zdawał sobie sprawę, że nie potrafi rozmawiać z ludźmi. Ich zachowania często były dla niego dziwne i niezrozumiałe. Często reagował na wszystko zbyt przesadnie i odstraszał wszystkich niepotrzebnie. Nie wspominając już o kłopotach, które na siebie ściągał. Już nawet nie pamiętał jak dawno wystraszył tę dziewczynę. Jak ona miała? Tsu..? Nieważne. Sęk w tym, że kiedy zniknęła, znowu nie miał interesującego obiektu, w zasięgu wzroku.
Uciekał? Nie zdecydowanie nie. Jak każdy człowiek, poszukiwał szczęścia. Nie wiedział jednak od czego zacząć. Chłodne zimowe chmury, znowu zawitały nad pustynnym miastem. Nawet jeśli nie było tam zimno, to wiedział, że długo tam nie zostanie. Sabishi było jedynym rozwiązaniem. To tam mógł szukać Rokuro i staruszka. Tylko dlaczego? Był kulą u nogi i jedyne co przynosił to same problemy. Dlaczego więc mieli mu pomóc? Nie wiedział, nie miał pewności. Chciał jednak znowu spróbować czegoś nowego.

[z/t]

[Papyrus]

Interwencja Fabularna Cierpliwość. Każdy ma jej jakieś granice i chociaż ich nie pokazuje w żadnym stopniu początkowo to po prostu jak się przekroczy pewien poziom potrafi ona pęknąć. Ayato po swoim pobycie w Shigashi, postanowił odejść w swoim kierunku. W jakim dokładnie? Bez znaczenia. Najważniejszym faktem było to, że był przez cały czas obserwowany. Nie miał o tym pojęcia, nie był tego świadomy. Anioł Stróż, który śledził jego poczynania od pewnego konkretnego momentu. W którym zadarł z niewłaściwym człowiekiem z niewłaściwej organizacji. Najwidoczniej groźba śmierci była zbyt subtelnie odebrana. Opuszczając miasto i idąc kawałek przed siebie, kiedy w otoczeniu nie było jakiegokolwiek człowieka czy innej żywej duszy, Ayato poczuł ból. Ogromny, paraliżujący ból z tyłu jego głowy. Upadł na ziemię natychmiast. I to uczucie bólu było ostatnim, co poczuł w swoim życiu. Życiu, które w tym momencie uleciało z jego ciała. Gdyby dalej żył, mógłby jeszcze zobaczyć znajomego mafioza, trzymającego w dłoni łuk. Zaciągającego go w krzaki, by następnie ukryć trupa. Zobaczyłby go, zacierającego ślady krwi na drodze i masakrującego ciało jeszcze trochę, żeby utrudnić identyfikację. I wreszcie zobaczyłby go, jak odchodzi w stronę miasta jak gdyby nigdy nic, z łukiem na plecach. To już nie była jego sprawa, on wykonał jedynie swoją część zadania. Dotrzymał złamanej, jednostronnej umowy.

Ayato - śmierć postaci. Mafiozo z którym zadarłeś powiedział wyraźnie, że masz nie stawiać stopy w Shigashi i natychmiast je opuścić, ale zrobiłeś to po fabule i po ogromnej ilości czasu. Zaczynasz zgodnie z regulaminem postaci pośmiertnych.

[Katsuko]

Dziewczyna właśnie dochodziła do celu swojej podróży, tak przynajmniej sadzila. Droga była dosyć długa i męcząca, zwłaszcza po dniu pełnym wrażeń. Pod koniec zwolniła i wlokła nogę za nogą. Nie sądziła, że aż tak odczuje zmęczenie. Przetarła oczy i szła dalej widząc jak światła majaczą w oddali. Dotarła szybciej niż przypuszczała. Może niepotrzebnie biegła tak szybko ? Może powinna odpoczywać? Następnym raZem tak zrobi. Teraz jedynie chciała znaleźć jakiś zajazd czy karczmę i odpocząć. Skończyło się na tym, że chciała... No właśnie .. Niestety jej ciało miało inne plany a to, że dziewczyna wyciskała z siebie siódme poty jemu się nie podobało. Czarnowłosa bez ostrzeżenia zemdała. Jej włosy rozsypały się wokół jej głowy. No cóż potem będzie na siebie psioczyć o ile to wszystko nie skończy się źle..

[Heiwa]

Młodzieniec wędrował szlakiem handlowym, podróż mijała mu naprawdę spokojnie lecz gdy był praktycznie u celu. Spotkało go coś ciekawego i niesamowitego w swoim rodzaju. Na szlaku znalazł kobietę, wyglądającą mniej więcej na taką w jego wieku. Leżała na ziemi. - Może odpoczywa? Kowai podszedł, lecz widać było że ta straciła przytomność więc ten z racji iż szanował bardzo kobiety i z trudnością zabijał je ku chwale swojego najwyższego pana, czyli Jashin-sama. Sprawdził puls. Dziewczyna żyła. Wziął ją na ręce a następnie przeniósł ze szlaku na boczną ścieżkę. Uderzył kilka razy delikatnie dłonią na ocucenie. A butelkę z wodą miał już przyszykowaną. Dziewczyna była całkiem ładna i w typie Kowai'a. W sumie każda kobieta która nie łamie mu serca jest w typie Jashinisty. Ten czekał aż ta się wybudzi.

[Katsuko]

Katsu miała okazję stracisz przytomność co w sunie zdarzyło się jej pierwszy raz. Nigdy nie dopuszczała do tak skrajnej sytuacji. Widocznie dzisiaj się przeliczyła. Zapewne dalej leżałaby na ziemi do czasu aż jej ciało nie uznałoby, że ma dosyć regeneracjilub dopóki ktoś by jej nie znalazł. Lecz życie jest pelne niespodzianek i młoda Uchiha spotkała na swojej drodze pewnego Jashinistę z zasadami? Przynajmniej w pewnej kwestii. Tak czy inaczej jego cuxebie przyniosło efekty i długowłosa się ocknęła. Niemal wrzasnęła widząc przed sobą czyjąś twarz. Nie dość, że chłopak był blady niczym śmierć to miał biLe włosy i ten tatuaż na szyi. Dziewczyna na długą chwilę zaniemówiła po czym westchnęła. - Co się... Ah no tak.. dzięki. - Czarnowłosa wstała a przynajmniej próbowała . Gdy jej się udało w końcu ruszyła przed siebie. Skoro podziękowała czuła, że była w porządku . Skąd mogła sądzić, że chłopak zechce ja śledzić?

Zt + Kowai xD

[Hayami Akodo]

MISJA GRUPOWA - KATSUKO, REN, KOWAI RANGI C
"Melancholy were the sounds on a winter's stray"
13/60


Samotność.
Coś, w czym Nobunaga trwał, wychował się, żył aż do tego wieku, który teraz osiągnął. Jakże odległe wydają się chwile, kiedy wraz z zimnymi, cichymi senseiami trenował do upadłego na dziedzińcu swojej posiadłości, kiedy musiał męczyć się o wiele bardziej niż górnik w kopalni, by dostać cokolwiek istotnego. Jakże dalekie jest teraz Yinzin - ten dom, za którym przestał już nawet i tęsknić...
Stoi i czeka przy koniach, spokojny, zapatrzony w dal. Pani Mirai, piękna i tajemnicza jak cud, którego znak nosi w imieniu, obietnica, przyszłość rodu Yoshida, czeka niedaleko na ławce. Jej twarz wyraża chłodny, bezlitosny gniew, prawdziwą furię. Jeśli ci shinobi się nie pojawią, nie jej głowa tutaj poleci. I na pewno to nie ona odpowie za to, co się stało. A ci, którzy jej się sprzeciwili, staną się pyłem roznoszonym na sandałach bogów i rozwianym z wiatrem historii. Tak będzie. Zaiste tak będzie.
Jeśli cokolwiek dostrzegła w twarzy ronina, nic już nie mówi. Nie komentuje tego. Pewne rzeczy należy zostawić same sobie, pozwolić im płynąć własnym prądem w rzece życia. Przecież nic już nie możemy zmienić.
Bo jak chcecie wpłynąć, Przyjaciele, na najgorszy i najlepszy dar od bogów: wolną wolę? To my tworzymy sobie nasz świat - i zarazem łamiemy go sobie na własne życzenie.
Jest zimno.
Śnieg sypie dość obficie, jak na tutejsze standardy, choć jest to zwykły, lekki puch, po którym nie zostanie nic oprócz wspomnień, o ile i to ktokolwiek poza dziećmi zapamięta. Dzieciom najłatwiej jest się radować, jak również i tym, którzy niczego jeszcze nie wiedzą. Niewiedza jest bowiem błogosławieństwem, Przyjaciele. A wy, kierując się niewiedzą czy odwagą, na jedno wychodzi - próbujecie nie dać się zwariować. Oburzyliście się - ale czy słusznie? Być może.
Kiedy się pojawiacie, czekają na was. Pani Mirai przekazuje właśnie jakieś pieniądze, pewnie za trzy dodatkowe konie, łysawemu i grubemu mężczyźnie z wyraźną ciążą spożywczą. Jest absolutnie spokojna, choć ty, Katsuko, zwłaszcza ty przysięgłabyś, że coś się w niej kryje. Intuicja iluzji? Ostrzeżenie? Jakieś dziwne poczucie wzbudzane przez nieprzebudzony Sharingan?
Może.


KOLEJNOŚĆ: REN - KATSUKO - KOWAI

___________________________________________________________________________________________________________
Skopiujcie sobie w postach te kody z początku tematu, odliczcie czas realny i dajcie sobie zt z NPC do Yinzin od razu. Na miejscu dość będziecie mieli przygód, zapewniam. kappa

[Ren]

Skąd: Shigashi no kibu
Dokąd: Yinzin
Czas podróży: 90 min
Czas przybycia: 19:03
Środek transportu: Koń

Po krótkiej naradzie okazało się, że wszyscy jednak podjęli decyzję o pomocy samurajowi. W takim razie Ren nie miał większego wyboru. Kowai chciał jeszcze udać się do sklepu i coś zakupić. Drogę na szlak znał dość dobrze, ponieważ nie dawno z niego zboczył, aby zatrzymać się w tutejszym mieście. Najwidoczniej jego przeznaczeniem nie było zabawienie w nim na długo, ponieważ od razu znalazł zabawną gromadkę, a na dodatek zlecenie, które ponoć było nie do odmowy. No cóż... Nie pozostało nic innego jak ruszyć wraz z Katsuko na szlak.
-To jak? Idziemy? Możemy zrobić małe rozpoznanie zanim Kowai zrobi zakupy. - zagadnął do Uchihy, a następnie ruszył niezależnie od jej odpowiedzi, być może wolała iść z białowłosym, którego poznała wcześniej. Chłopak nie wnikał za bardzo w ich relację, a także zależności, ponieważ po prostu nie była to jego sprawa. Na zewnątrz śnieg sypał dość mocno. Ren nie był przyzwyczajony do takiego zimna, ponieważ jego rodzinne strony był o wiele cieplejsze. W każdym razie w końcu udało się dotrzeć na szlak transportowy z czarnowłosą czy też nie. Równie dobrze mógł też iść przez chwilę sam. Po chwili dostrzegł już wysokiego blondyna w towarzystwie jakiejś kobiety. Wydawała się bardzo tajemnicza, a kiedy jej się przyjrzał, mógł stwierdzić, że na dodatek jest bardzo urodziwa. Załatwiała jakieś interesy z grubym mężczyzną. Obok nich stały konie, o których wcześniej wspominał Nobunaga. Haretsu najpierw poprzyglądał się chwilę dwójce, z którą przyjdzie mu podróżować, a następnie rozejrzał się dookoła w poszukiwaniu ludzi, o których wspominał samuraj. Chciał mniej więcej wiedzieć jak wyglądają Ci, których być może nie musi brać za wrogów, a wręcz przeciwnie, za sprzymierzeńców. Kiedy skończył swój krótki "zwiad" podszedł w końcu do samuraja, a kiedy już był w miarę blisko, to głośno westchnął.
- No to jesteśmy... Jakaś sugestia co do formacji? Zakładam, że pani Mirai będzie gdzieś w środku, a jak z resztą? Ułożymy się w kwadrat, czy raczej romb? - przeszedł od razu do konkretów, ponieważ miał już trochę dosyć biadolenia jasnowłosego. Gadał często od rzeczy, więc może teraz uda się uzyskać jakieś konkretne informacje. Oprócz tego chciał poznać jego pomysł na podróż, tym bardziej, że tak na prawdę w ogóle ich nie znał. Musiał wiedzieć, czy nadaje się na lidera i zrobi to co powinna zrobić osoba na takim "stanowisku". Jeśli nie, to wtedy się pomyśli co powinien z tym zrobić białowłosy.

[Katsuko]

Dziewczyna nie miała innego wyboru jak się zgodzić. Przynajmniej nie będzie się nudziła i nabędzie jakiś umiejętności. Miała tylko nadzieję, że przy okazji nie straci życia. Bo z tego wynikało, że wszystko może się wydarzyć. Tak więc Katsuko spojrzała na Kowaia mówiąc. - Zrobimy rozeznanie i poczekamy z nimi na ciebie. - W zasadzie białowłosy chyba nie potrzebował nikogo by kupić ekwipunek. Z takiego założenia wyszła Katsuko. Nie miała zamiaru też chłopaka zostawić i pójść na misję bez. Tak więc ruszyła razem z renem na szlak transportowy. Było dosyć zimno i dziewczyna liczyła na to, że zbytnio nie przemarznie. Na samym szlaku zobaczyła już kobietę zwaną Mirai. Wyglądała na całkiem ładną, lecz nie Katsuko to oceniać. Wtedy też ogarnęło ją dziwne uczucie, czy też przeczucie. Coś nie dawało jej spokoju. Czuła jakiś wewnętrzny niepokój. Podeszłą do Rena na szept po czym powiedziała poza uszami obecnych. - Coś mi w niej nie pasuję, mam dziwne i zarazem złę przeczucia Ren... - Nie zamierzała tego ukrywać, co było powodem, że powiedziała białowłosemu co myśli.

Skąd/color] Shigashi no kibu
Dokąd: Yinzin
Czas podróży 90 min
Czas przybycia21:18
Środek transportu Kopytny, statek

[Heiwa]

Młodzieniec zrobił zakupy a następnie udał się na szlak transportowy gdzie miał spotkać się z resztą swoich nowych towarzyszy. W momencie w którym przyszedł, zobaczył Panią Mirai oraz trójkę jego nowych współpracowników z którymi miał działać w ramach ochrony niejakiej Pani Mirai. Nie odezwał się ani słowem, tylko dosiadł konia by móc wyruszyć w podróż. Nie słyszał nic o rządzącej tutaj rodzinie mafijnej lecz miał złe przeczucia. Jeśli będzie to jakaś pułapka to nie będzie wiedział komu zaufać ponieważ całe to towarzystwo zna bardzo krótko. Najwyżej pozabija wszystkich ku chwale Jashin-sama. Przyglądnął się on Pani Mirai i Katsuko, obie były dość ładne, więc nie trudno było się domyślić że Kowai, jeśli miałby wybierać to będzie miał naprawdę trudny wybór. Miał nadzieję, że nie będzie musiał wbić grotu włóczni któremuś z tych tutaj ponieważ, liczyły się dla niego zarobione pieniądze. Choć najciężej pewnie miałby z młodą Uchiha, lecz czas okaże jak to będzie.

Skąd:Shigashi no kibu
Dokąd: Yinzin
Czas podróży 90 min
Czas przybycia 00:37
Środek transportu Kopytny, statek

[Hayami Akodo]

Misja dla Aburame Shotaro - rangi C
"Take me to the valley of sky"
7/30
Isemi nic nie mówi. Nie musi. Idzie po prostu obok, otulając się szczelniej w ubrania, w niepokój i w ciszę. W śnieg, który sypie coraz gęściej.
Wiatr zagłusza głosy, słowa, kroki. Jest zimno, i to jak jeszcze nigdy dotąd. Ludzie mijają was obojętnie, skupieni na tym, by nigdzie nie wyrżnąć i żeby przypadkiem nie paść twarzą w miękki puch. Przecież mają swoje problemy, swoje życie, wszystko swoje, co ich obchodzi mrukliwy, dziwny Aburame i ciężarna dziewczyna? Może to jego żona. Kochanka. Siostra. Kuzynka, przyjaciółka, ktokolwiek, z kim można mieć życiowe powiązanie. Świat jest dziwny i skomplikowany, a wszystkich jego tajemnic nie sposób rozgryźć - zresztą, podróżujący w obliczu zimowych chłodów i mrozów nie mają na to czasu. I możliwości.
Udaje się Wam wynająć na razie wierzchowce. Znajdujecie też młodego chłopaka okutanego od stóp do głów w czarny materiał - chyba płaszcz z kapturem, ale nie jesteście pewni - o ciemnych oczach, tak ciemnych, że mogłyby wydawać się koloru tego ubrania. Mimo swego wieku pracuje, jak sam mówi, jako przewodnik; nazywa się Retsu i owo żeńskie imię, nadane chyba przez przypadek, jest bardzo...ostre. Pasujące do tej szorstkiej, namalowanej brutalnymi pociągnięciami pędzla na kanwie świata postaci, będącej twojego wzrostu.
Po krótkiej rozmowie chłopak godzi się ruszyć z wami do Midori. Prowadzi was, cichy, uważny, skupiony na wszystkim, w odpowiednim kierunku. Z jego wyjaśnień wynika, że musicie udać się przez Yusetsu do Sakai i z Sakai, po zmianie koni, przez Shinrin aż do samego Midori. Droga jest długa i trudna, zwłaszcza o tej porze, ale chyba właśnie o to chodzi?
Ciężarna przyjmuje wszystko w milczeniu, bez protestów. Nie jest w pozycji do narzekania i marudzenia na ciężar trudów podróży - za bardzo pragnie się ukryć, by sprawiać jakieś problemy.
Pierwszy przystanek ma nastąpić w Sakai. Potem zatrzymacie się jeszcze raz w Shinrin, dla dobra młodej matki, i dopiero ruszycie dalej.

__________________________________________________________________________________________________________
Skopiuj sobie kod, ale odlicz czas podróży jak do Sakai i tyle też sobie policz ryou. ;> Zobaczysz, dlaczego.

[Arisa Terumi]

It is the lava of the imagination,
whose eruption prevents
an earthquake.

Dotarła na miejsce dość szybko. Koń niósł ją dość śpiesznie, rozglądała się dyskretnie na boki, zachowując wszelką ostrożność. Jednak była ona zbyteczna - tego dnia żaden zboczeniec nie czyhał na niewinną damę za drzewem, żaden wariat jej nie zaatakował ani żadna dziewczynka nie umierała pod drzewem, biała i słodka w goryczy umierania jak wyrzut sumienia.
Shigashi majaczyło przed nią coraz wyraźniej. Nie spieszyła się, jej oczy były ciepłe i smutne na swój sposób; przemijanie pór roku zawsze wiązało się z pewną nostalgią, patrzyła, jak wszystko odchodzi, zmienia się na coś lepszego lub gorszego - w zależności od postrzegania.
Arisa nie była melancholiczką, patrzyła na życie często przez różowe okulary i pryzmat nadziei, jednak była dość rozsądna, by wiedzieć, że nie wszystko jest tak proste, jak się wydaje.
Tak czy inaczej...Była w mieście kupieckim. Ale zanim ruszy gdziekolwiek dalej, coś zrobi, powinna była gdzieś się ulokować, prawda?
Wiosna była zdecydowanie milsza i przyjemniejsza w odbiorze niż zima. Pozwalała na lepsze erupcje - nie tylko w sensie wybuchów kwasu, ale też i wybuchów miłości, silnych uczuć, nowych nadziei na lepsze życie.
Zsiadła z konia, cicho, spokojnie milcząc, nie zwracając na siebie uwagi - jak zwykle szara, mała, nic nie znacząca, ginąca w tłumie fal, podobna słodkiej przeszłości.
Pod nosem nuciła jakąś starą, zasłyszaną już wieki temu melodię.

_____________________________________________________________________________________________________

zt tutaj