Rzeka

[Khusara Hatakame]

Jashinista zaczął mi tłumaczyć na czym polega niezwykła regeneracja Jashinistów która zapewnia im również wieczną młodość. Jest dość niezwykłym spotkać doświadczonego Jashinistę i dość pomocnym jeśli chcemy dowiedzieć się czegoś o życiu o ile oczywiście sługa Jashina będzie chciał z nami rozmawiać. Ten mężczyzna można było zobaczyć że po po uspokojeniu swych nerwów zaczął spokojniej podchodzić do tej całej nie fortunnej sprawy i rozmawiał bardziej otwarcie niż na początku naszego spotkania. Oferta złożona przez Jashinistę do dołączenia w zastępy wyznawców Jashina zdziwiła mnie nieco lecz nie miałem zamiaru jej przyjąć, nieśmiertelność może i jest darem ale także ogromnym ciężarem po noszeniu którego przez wieki można żałować swego wyboru.
Po pewnej chwili mężczyzna przedstawił się czego nie zrobił na początku, z resztą tak samo byłe ze mną, usłyszałem że zwie się Ari co było dość krótkim i zwięzłym imieniem, to dobrze gdyż dzięki temu łatwo można było je zapamiętać oczywiście z zasady ja również przedstawiłem się mówiąc
-Jestem Khusara-Po czym ruszyłem na przód kierując się wskazówkami jakie dawał mi Ari. Przez dłuższy czas marszu wydawało się że nie do końca pamięta skąd przyjechał na żółwiu gdyż panowało wrażenie zagubienia a wydawało się że Ari tak właściwie odczuwa to samo. Po już dłużej chwili można było zobaczyć niepokojące dziwne zjawiska która wydawało się że są z każdym krokiem coraz częstsze. Wokół usłyszeć można było szmery a cienie co i rusz przemykały za pieniami drzew. Spokojnie idąc z głową pochyloną lekko w dół lecz wzrokiem obejmując jak największy obszar przed sobą zdawałem sobie sprawę z obecności kogoś lub czegoś co z pewnością było większe niż tutejsze wiewiórki czy ptactwo.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D

11 A no właśnie bardzo dobrze powiedziane. Nie wystarczy mieć Jashinisty by zjeść... czekaj? Nie, nie. Nie wystarczy mieć Jashinisty by się czegoś dowiedzieć od Jashinisty. Faktem znanym nawet Khusarze niewątpliwie jest już przecież LEGENDARNA krwiożerczość mnichów lord Jashina. Każdy kto nie jest zawekowanym jak piklowany lotos we własnym domu dzieciakiem słyszał lub zna kogoś, kto doświadczył brutalności Jashinisty. Rozrywanie ciał, tortury, zadawanie ran na odległość, nieraz nawet i kanibalizm. Nieprawda, że to bardzo milutkie jednostki? No i nie czarujmy, Khusara. Miałeś okazję zapoznać się z Arim od tej gorszej strony, krzyczał, wyzywał, groził. Ba, możesz być pewny, że gdybyś za blisko wziął do siebie jego głowę, jak jeszcze był w stanie furii, to by ci coś odgryzł bez wahania i poczułbyś na własnym ciele na ile trafne są pogłoski o skłonnościach kanibalistycznych. mnichów lorda Jashina. Ale Ari był bardzo pokojowym i sympatycznym aktualnie jashinistą, pewnie głownie dlatego, że od podejścia i relacji z Khusarą zależało to, czy jeszcze odzyska spójność fizyczną, czy jej nie odzyska. A jak jashinista proponuje nawet wstąpienie do ich szeregów, to musi uznawać Khusarę za godnego tego zaszczytu. Chociaż zapewniam, że lepiej mu w twarz nie mówić, że tą propozycję odrzucasz,bo złamiesz mu serce. A jest ryzyko dość spore, że wtedy on złamie twoje serduszko na odległość. Dużą odległość. więc nie, nie zdązysz uciec.
Po długiej podróży pełnej błąkania się po lesie, wyszliście wreszcie na polanę na której rosło wielkie drzewo, pod którym zatknięte w ziemi były trzy dzidy. Dzidy były ustawione z ostrzami skierowanymi ku sobie, a nabity na nie był męski ludzki tors, korpus.
-TO MOJE CIAŁO! - Warknął Ari z radością u twego boku. - Weź znajdż cokolwiek czym możesz przytwierdzić moje kawałki do siebie. Jakiś sznurek, liana, nawet jakbyś miał ogniem przytopić skórę do skóry. Bez tego się nie zregeneruje!
Dziwne dźwięki sugerujące, że nie jesteście sami bardzo się nasilają. Dookoła polanki ktoś biega, pojawiają się cienie... Ari niczego nie zauważa.

[Khusara Hatakame]

Gdy po dość długiej podróży przez gęsty las w końcu dotarliśmy do jakiegoś miejsca które nie przypominało wszystkich innych jak drzewa.. drzewa i jeszcze więcej drzew, po chwili zbliżenia się ujrzeliśmy przed swymi oczami dość sporą polanę na środku której rosło duże drzewo. Przy wielkim dębie zobaczyć można było 3 dzidy wbite w ziemię ostrzami do góry na których spoczywała rzecz którą szukaliśmy przez ten cały czas podróżowania w tym mogłoby wydawać się nie dużym lesie. Pozory jednak mylą gdyż błąkanie się po lesie przez godziny lub jak już nam się zaczęło wydawać dni nie jest cechą przypisywaną do małych lasków. Można pomyśleć że przez ten cały czas kręciliśmy się w kółko gdy polana z torsem czekała tuż pod naszym nosem. Jednak jedna rzecz nie dawała mi spokoju, mimo że Ari wydawał się być zadowolony ja nie okazywałem takiego uczucia gdyż coś innego wypełniło mnie w tej chwili a mianowicie uczucie niepokoju. Ari poprosił mnie o znalezienie czegokolwiek co mogłoby posłużyć za swego rodzaju szwy albo chociaż użyć Katona który też mógłby się nadać. Taa, mógłby jednak to nie jest moją specjalizacją więc z tym rozwiązaniem mogliśmy się pożegnać. W pewnym momencie wpadłem na pomysł, z mojego kimona wystawała nitka na tyle długa by móc ją pociągnąć i tym samym wyciągnąć na tyle nici żeby posklejać jakoś Jashinistę do kupy. Gdy po postawieniu wora z członkami na ziemi a głowy Ariego zaraz obok wyciągnąłem Tantō z pochwy a następnie odciąłem wyciągniętą nić z kimona pojawiła się na nim mała dziura, nie była ona mocno widoczna a kimona nie żałowałem gdyż znałem osoby które łatwo sobie z tym poradzą. Ciągle jednak podczas tych wszystkich czynności utrzymywałem czujność na otoczenie z którego można było dostrzec i usłyszeć więcej dziwnych zjawisk. Podszedłem powoli do wbitego torsu utrzymując nadal kilka metrów odległości i przykucnąłem spoglądając na całe podłoże wokół trzech włóczni i torsu w poszukiwaniu potencjalnych pułapek po czym powiedziałem do Ariego
-Nie wydaje ci się to dziwne ? Pozostawiony tors leży i czeka nabity na włóczniach niczym na tacy- Po czym wstałem i powoli z dłonią na rękojeści ostrza zbliżałem się z zamiarem zabraniu torsu w gotowości na potencjalny atak z zaskoczenia na co mogły wskazywać wcześniejsze hałasy i cienie.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D

13 Najzabawniejsze jest to, że za włóczniami, dzidami, na ktore nabity jest tors, gdzieś w oddali, widać rzeke. Innymi słowy, to nie tak, że las był bardzo wielki i dlatego się błąkaliście... tylko z drogą przez ten las było coś bardzo, ale to bardzo nie tak. Ale przecież podążałeś, Khusaro Hatakame, za wytycznymi jakie dawał głowa. A przecież Ari chyba wie skąd przylazł, nie? Chyba nie może się mylić i kręcić w kółko... Bo nagle się okazało, że ten tors był wcale niedaleko od was, a wy szliście kilka naprawdę długich godzin. W brzuchu burczy - ale nie Ariemu - pić też się bardzo chce... Podróż była ciut wycieńczająca fizycznie i psychicznie też - oj męczy oglądanie TYCH SAMYCH DRZEW. Podróż łatwą nie była, jak się w kółko kręcić, ale no. Jakoś dotarliście. Czy to złudne szczęście, fart, a może po prostu ktoś się zlitował? Tego nie wiesz, jednak, dobrze ci się zdaje, wszystko jest podejrzane. I bardzo niepokojąco naciągane...
Tak jak naciągnięte zostało kimono Khusary gdy je spruł by zdobyć nić. Nie ma nic bardziej sterylnego do zszycia porozrywanego ciała jak nitka wyciągnięta z przepoconego kimona w którym się chodzi po dworze, medykiem powinien nasz shinobi kochany zostać bo ma bardzo dobry, he he, etos pracy.
Mając już nić podszedł po główny element tej Jashinistycznej układanki, po tors Ariego... I wtedy jak jego głowa nie huknie o to drzewo kopnięta z wielką siłą!
Głuchy trzask, skrobot, posypały się ząbki, złamał się nosek. Głowa Ariego leży teraz przy włóczniach, conajmniej skonfundowana i zirytowana.
-Głowa znalazł sobie przyjaciela. Ale to chyba trochę upośledzonego, prawda? Nie przelać czakry na niego, przecież ten debil był w genjutsu i prowadził cię w kółko. Duże kółko, ale nawet nie musiałam marnować czakry na drugie genjutsu... - Tam gdzie stała głowa Ariego teraz stoi kobieta. Chyba. Jedyne co o tym świadczy to spore obandażowane piersi i kobiecy głos, bo tak, to całe ciało od stóp do głów jest w bandażach, nie odsłaniając nic prócz cienkich szparek przez które wyzierają oczy, łaknące krwi.
-Zabił nie tych, których trzeba, to się doigrał. Zapłacę ci, za to, że przyprowadziłeś mi tę głowę uciekiniera. Ale potem sobie idź. Pasuje ci to? Nie jestem w nastroju na walkę, jak go znów poskładasz... to i tak go znów znajdę.. - Szepnęła z wyraźnym wysiłkiem.

[Khusara Hatakame]

Gdy byłem blisko torsu nabitego na trzy włócznie podszedłem by już po niego sięgnąć, ale przez chwile było słychać głośny szelest za mymi plecami, lecz za nim zdążyłem się obrócić rozległ się wielki huk jakby czymś sporym rzuconym o drzewo zaraz koło mnie, po nie długiej chwili z miejsca hałasu zobaczyłem turlającą się głowę Ariego, z resztą dość mocno poobijaną. Ari wyglądał w tamtej chwili już jak całkowicie zdezorientowany i zdenerwowany. Tam gdzie postawiłem wcześniej wór z częściami ciała i głowę Jashinisty stała dziewczyna której ciało prawie całe obwinięte było bandażami, wyglądała ona jak mumia żywcem wyjęta z grobowca co nie powiem nie widywało się na co dzień. ''Wpierw rozczłonkowany wyznawca Jashina a teraz kobieta mumia posługująca się genjutsu.. po prostu wspaniale'' pomyślałem z ironią. Nie umknął mi komentarz dziewczyny o wspomnianym wcześniej genjutsu. Prawdę mówiąc czułem wtedy że mogła by być to wina genjutsu lecz jeśli już to me podejrzenia spadały na to że mnie coś omamiło mnie ale nie żeby głowę Ariego chociaż teraz faktycznie wszystko wydawało się logiczne i sensowne. Dziewczyna stojąca przy worze części Ariego powiedziała po chwili że Jashinista którego spotkałem zrobił coś czego robić nie powinien czyli zabił osoby które wydawało się że miały dla tej dziewczyny znaczenie. Zastanawiając się przez chwilę popatrzyłem na mumię mówiąc
-Nie śpiesz się tak, nie wiem kim jesteś i dlaczego nazwałaś Ariego uciekinierem. Też nie mam ochoty na walkę gdyż i tak za dużo czasu spędziłem w tym lesie, ale wytłumacz mi jaki masz w tym interes i dlaczego ścigasz tego Jashinistę- Pytając podszedłem do dość mocno potłuczonej głowy Jashinisty leżącej przy drzewie i podniosłem ją po czym dodałem
-Coś czuje że ktoś tu wcześniej nie był ze mną szczery- Postawiłem głowę zaraz przede mną na ziemi tak by pokazać że pomogę jej lecz tylko pod pewnymi warunkami -Odpowiedź na pytanie a na pewno się jakoś dogadamy-Po czym czekałem na odpowiedz.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D

15 To oczywiście była... pułapka. Cała sytuacja o tym świadczyła. Od głowy znikąd której ktoś pozwolił uciec - bo już w tym momencie przecież ta historia nie miała sensu. Co, ktoś go poćwiartował jak krajankę na mielone, a potem pozwolił uciec tej najważniejszej częsci czyli dalej gadającej, dalej żywej i dalej aktywnej głowie? To przecież za grosz sensu nie ma. Dlaczego tak by ktoś miał zrobić? Więc w tym momencie śpiewka, że uciekł wykorzystując nieuwagę ma sens. Znaczy to mniej więcej tyle, że oboje mówią prawdę. I obandażowana i Ari.
Khusara jednak postanowił nie dać się tak łatwo zadowolić rozwiązaniem sprawy w ten sosób. Pójść na łatwiznę i oddać swojego przyjaciela albo go poskładać, wiedząc, że jego los może się powtórzyć i nie będzie Khusary w pobliżu już... Dziewczyna uciska bok. Bandaż staje się czerwony, zdradzając co jest powodem jej zmęczenia w głowie i wysiłku z jakim robi każdy ruch. Jest ranna. W tej sytuacji zupełnie niegroźna. Khusara postanawia to wykorzystać do zebrania informacji.
-Jestem Naya. Ten śmieć podpalił mój dom, zabił rodziców, blisko karczmy Nomisuke. Od tamtej pory go szukam. Podróżuje za dwoma Jashinistami co mają problemy z zabijaniem jakieś i zabija za nich, bo podobno Bozia jest zła, jak się przechodzi przez wiochę bez trupów... - Splunęła krwawą śliną w stronę głowy Ariego. - Dorwałam go, pokonałam, poćwiartowałam, cudem zwiał. Ciężko zabić tak upartego śmiecia. - Jej głos zdradza skrajną pogardę.. i ból.
-Weź ją olej, poskładaj mnie, dam ci coś ładnego, umiem dobrze w fuinjutsu... - Składa propozycje Ari, coby Khusara jednak stanął po jego stronie. A kobieta oferuje hajs... W sumie pytanie natury czysto etycznej. Lepiej kolege nowopoznanego co cię okłamał wesprzeć, czy kobiecie która miała święte prawo szukać zemsty?

W nastepnym poście w zależności od wyboru opisze rezultat.

[Khusara Hatakame]

Dziewczyna stojąca w tamtej chwili przede mną ściskała się w bok, z pod jej dłoni wypływały krople krwi z przesiąkniętego nią w tamtym miejscu bandaża. Na początku myślałem że to stojący a raczej leżąca głowa Jashinisty jest w tym wszystkim ofiarą lecz po tym jak dziewczyna przedstawiła się i opowiedziała mi o swych motywach oraz powodach do poszatkowania Jashinisty sprawa już była prostsza. Jashinista gonił dwóch innych wyznawców którzy po prostu nie chcieli podporządkować się woli Jashina przy czym zabił rodziców tej dziewczyny i spalił im dom. Ona za to wszystko wyruszyła za nim by następnie pociąć go na kawałki i dać upust pragnieniu zemsty. Przypomniała mi się moja przyszłość, rodzina i ich los. Można powiedzieć że w pewnym sensie wiedziałem co czuje gdyż śmierć bliskich nie jest łatwa. Mina Jashinisty wskazywała na to że wie już jaki będzie mój wybór. Moja twarz spoważniała bardziej niż była przed nie całą chwilą. Bez namysłu w ciszy zrobiłem krok na przód, potem kolejny i następny, podnosząc głowę Jashinisty zbliżałem się powoli do dziewczyny która widać było że zachowując czujność czeka na kolejny przebieg zdarzeń. Można było zauważyć jej spore zmęczenie które było spowodowane nie tylko raną ale i genjutsu które przez krwawienie kosztowało ją więcej wysiłku niż zwykle. W połowie drogi trzymając Ariego za włosy powiedziałem z wytonowanym głosem
-Nigdy nie obchodził mnie los morderców, teraz też nie będzie- Pośród lekkiego napięcia i powagi tej sytuacja mój poważny głos zakończył wątpliwości obojga jegomości. Gdy podszedłem bliżej rannej dziewczyny rzuciłem głowę Jashinisty w jej ramiona o a następnie stanąłem z wyciągniętą ręką oczekując na zapłatę

z/t

[Hitsukejin Shiga]

Misja D

17 I ten moment, kiedy najpierw pomagasz potworowi, nieśmiertelnemu mordercy wiedząc, z czego słynie jego jego zakon - taaak, Khusara. To Mordercy, wszyscy co do jednego to cholerni, pieprzeni mordercy którzy żyją z tego, że zadają śmierc, co ty, nie wiedziałeś? Przecież Ari nie krył, ty też sporo wiedziałeś... A jednak, postanowiłeś mu jako tako pomóc. A teraz, widząc jego ofiarę i dowiadując się całości historii, ruszyło cię sumienie. Zabawna sprawa, naprawdę. Dobrze chociaż, że wróciłeś ze złej ścieżki w tej ostatniej chwili którą lord Jashin ci wymyślił i stworzył zsyłając tutaj swojego wysłannika - znów możesz iść przed Siebie ścieżką prawości, ścieżką sprawiedliwego... I sprawiedliwie bierzesz głowę w łapy i niesiesz ją do dziewczyny, wiedząc, że to co spotka Ariego nie będzie niczym miłym. Prawdopodobnie będzie poćwiartowany na jeszcze mniejsze kawałeczki - a ten los, tym razem, zawdzięcza całkowicie Tobie.
Dziewczyna uśmiecha się spod bandaży, co widać słabo, ale jednak. Wręcza Khusarze sakwę z ryou, uśmiecha się, odbiera głowę, informacje, gdzie jest reszta Jashinisty i zmierza tam powolutku, zostawiając tors za sobą.
-My się zabawimy, kochany... Bez żółwików tym razem. - Szepnęła, znikając w krzakach.

Koniec misji, dziekuje.

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
25/30
No jak ktoś w ogolę śmiał stanąć na drodze kuglarza, kiedy on działał w tak szczytnym celu jak dołączenie do mafii?! Samuraj okazał się honorową i szlachetną osobą, którą najwidoczniej łączyło z kupcem coś więcej niż pieniądze za ochronę. Najgorsze dla najemnika było to, ze ściągnął na siebie taka uwagę jakiej nie chciałby żaden szanujący się zabójca. Tlum wziął to za zwyczajna awanturę jakie czasami na rynku się zdarzają. Nie wszyscy zachowują zimna krew i stalowe nerwy podczas negocjacji, wiec nikogo nie dziwiło to, ze dwóch mężczyzn nagle zdecydowało się skoczyć sobie do gardeł. Ludzie nie umieli przejść obok cudzego nieszczęścia obojętnie. Przystanęli. Pośmiali się. Nie za bardzo zwracali uwagi na to o co poszło. Nikt nie słuchał wymiany zdań pomiędzy nimi. Wszystko zagłuszył gwar rynku i samego zgromadzenia. Zaczynały się gwizdy i krzyki mające zmotywować strony do podjęcia walki. Jednak ta jakoś się nie zaczynała. Kurusu w myślach ważył uzyskane informacje o swoim celu. Rozważał scenariusze napadu, którego dokonali jego poprzednicy. Samo myślenie o tym jednak za bardzo mu nie pomoże poznać przeszłości Suny. Zerkając na samuraja zapiął swój płaszcz. Gawiedź na chwile zamarła po czym zaczęła buczeć. Mógł usłyszeć kilka epitetów wypowiedzianych przez co odważniejszych.
- Zatem tam się spotkamy. Za godzinę! - wojownik odpowiedział na słowa najemnika jednocześnie wyznaczając termin. Trzeba przyznać, ze samuraj był dobrym obrońcą. Znal słabe punkty osobników pokroju Kuglarza i zręcznie je wykorzystał tak, aby odciągnąć bezpośrednie niebezpieczeństwo od kupca. Następnie bez słowa poszedł w kierunku namiotu przeciskając się przez tłum. Prawdopodobnie chciał się przygotować przed pojedynkiem. Kurusu w tym czasie próbował uspokoić ludzi, którzy i tak powoli już się rozchodzili. Dalo się jeszcze usłyszeć pomruk niezadowolenia, no ale cóż, rozrywki nie są za darmo i tym razem najemnik nie zaspokoił żądzy krwi mało wymagającej publiczności. Tak jak zamierzał - ruszył w kierunku rzeki.


Najemnik trafił nad rzekę bez żadnych nieprzyjemności. Po drodze do bramy miasta gapiło się na niego kilku ludzi, którzy widzieli awanturę na rynku. Kilku gówniarzy nawet śledziło go jakiś czas, ale odpuścili gdy ten wyszedł po za miasto. Pora roku nie sprzyjała podziwianiu piękna przyrody. Rzeka nie była zamarznięta, płynęła leniwie tak jak zwykle. Zima nie była aż tak ostra jakby można się było spodziewać. W otoczeniu leżało kilka większych kamieni, rosło kilka iglastych drzew. Nic specjalnego. Teren nie zawierał żadnych wzniesień nie licząc tego, ze rzeka miała głębokie koryto i jej brzeg bardziej przypominał klif. Jeżeli ktoś do niej wpadnie to może mieć problemy z wydostaniem się. Bylo po prostu płasko, to tez bez problemu mógł dostrzec samuraja, który kroczył wprost na niego. Nie miał na sobie płaszcza, cały czas ubrany był w swoje kimono, jakby kompletnie ignorował fakt, ze jest zima. Stanal przed Kurusu i zmierzył go spojrzeniem, a następnie przybrał pozycje bojowa. Otworzył usta jakby chciał coś powiedzieć, lecz po chwili zamknął je i pokręcił głową. Dobyl miecza i ruszył prosto na najemnika. W momencie gdy zaczął swoja szarże dzieliła was odległość około 15m.

[Kurusu]

Najemnik stał w umówionym miejscu, przychodząc nieco wcześniej... Potrzebował czasu, by posegregować swoje myśli a także skonstruować plan. Niestety jego pierwotny plan zakładał atak w zaułku, gdzie wspomniany samuraj walczyłby w ograniczonej przestrzeni... Teraz jednak musiał się dostosować do praktycznie przeciwieństwa swojej idei, ustalona walka na otwartym polu, jedyna korzyść to brak przeszkód dla broni dystansowej. Choć wszystkim czego potrzebował Kurusu do sukcesu było po prostu zdobycie trochę czasu... Nic więcej. I wtedy się On pojawił. Przeciwnik ubrany jak na jakąś wiosnę lub lato. Nie to było ważne, bardziej interesującym faktem było to, że rozpoczął niemalże od razu atak.
- Piętnaście metrów... - mruknął do siebie, wyliczając szybko odległość w swojej głowie. Nie zdąży dobyć miecza ani wyciągnąć kukieł, a przynajmniej w wersji, gdzie traktuje wroga jako osobę diabelnie szybką. Niestety On sam nie należy do najszybszych ludzi na świecie, nieco lepiej od zwykłego Yanusha, ale wciąż nie jest to powód do dumy. Dlatego musiał zrobić coś co nie zabierze mu za wiele czasu, a da szanse na zdobycie go w większej ilości... Szybko ruszył do tyłu widząc szarże, a jedną ręką odsunął rękaw na prawej ręce ujawniając załadowaną wyrzutnię senbonów. W końcu prawdziwy Kuglarz zawsze ma kilka asów w rękawie, prawda? Nie myśląc długi, pociągnął linkę i wystrzelił pięć igieł w korpus Samuraja, choć liczył na trafienie w rękę.
A co dalej? Zależnie od okoliczności: Jeśli przeciwnik otrzyma ranę i to spowolni jego atak lub odbije próbując unikach, ewentualnie zatrzyma się po prostu to sięgnie po zwoje i spróbuje odpieczętować swoje kukły. Jeśli to się nie wydarzy, to zwyczajnie wyciągnie ostrze obosieczne i postara się skupić na defensywie, przy tym cały czas się cofając.

Staty:

SIŁA 42
WYTRZYMAŁOŚĆ 25
SZYBKOŚĆ 30
PERCEPCJA 74
PSYCHIKA 36
KONSEKWENCJA 1
Chanbara B

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
27/30
Najemnik snuł plany co do ewentualnego przebiegu pojedynku. Mial dużo czasu, gdyż udało mu się dotrzeć na miejsce jako pierwszemu. Dziwne byłoby atakować samuraja w zaułku z ograniczonym miejscem, wszak na pewno jest on typem, który preferuje walkę w zwarciu, honorową, taką w której nie używa się niegodnych zagrywek. Wąska przestrzeń definitywnie utrudniała użycia takich ruchów, a nawet marionetek. Paradoksalnie wojownik wybrał miejsce dla siebie dużo gorsze, ale tez nie wiedział jeszcze z kim w zasadzie ma się mierzyć. Prawdopodobnie kierował się tym, iż ma do czynienia z morderca i przewidywał właśnie użycie przez niego jakiegoś rodzaju pułapki. Na otwartej przestrzeni wszystko lepiej widać, ale popełnił jeden błąd - spóźnił się. Nie może przez to być pewnym żadnego swojego kolejnego ruchu. Swoją drogą ciekawe dlaczego tamten się spóźnił, przecież był ubrany dokładnie tam samo, nie widać było na nim żadnego dodatkowego sprzętu. Pewnie chodziło o jakąś medytacje przed walka czy inny zabobon. Samuraj nie wyróżniał się specjalnie szybkością. Widać było, ze podeszły wiek i liczne blizny świadczące o trudach życia odcisnęły na nim swoje piętno. Najemnik uznał, ze potrzebuje więcej czasu na walkę. Samuraj właśnie biegł wprost na niego, miał zacięty wyraz twarzy, jednak nie wydawał z siebie żadnego okrzyku wojennego. Kuglarz odskoczył do tylu jednocześnie używając wyrzutni senbon, która ukrywał za płaszczem na swej prawej ręce. Wojownik nie przerwał swojego ataku, delikatnie manewrował swoim ciałem tak żeby minimalnie ominąć pędzące w jego stronę pociski, jednak przeliczył się w swym zamiarze i dwie igły utknęły w jego ramieniu. Atak częściowo dosięgnął swojego celu, ale nie wywołał pożądanych skutków, bowiem samuraj w dalszym ciągu biegł wprost na Kurusu. Nie zamierzał się zatrzymywać. Adrenalina skutecznie pchała go do przodu. W końcu chronił po prostu kogoś kogo przyrzekł chronić. Dla niego to była kwestia honoru. Najemnik definitywnie nie miał czasu na wyjecie zwojów i odpieczętowania swoich narzędzi. Pozostała mu jedyna możliwa do zrealizowania opcja. Dobył miecza i przeszedł do defensywy, mając świadomość, ze staruch prawie na pewno ma nad nim przewagę jeżeli idzie o władanie ostrzem. I miał racje. Został szybko zepchnięty do defensywy. Samuraj za pomocą potężnych i chaotycznych uderzeń spychał Kurusu co raz dalej w kierunku rzeki. W pewnym momencie odskoczył a następnie wykonał jeszcze trzy powolne kroki wstecz, cały czas świdrując wzrokiem swojego oponenta. Nie widać było po nim śladu zmęczenia. Wyglądało na to, ze jest w lepszej kondycji niż wskazywał jego wiek.
- Zaniechaj pana Suny! Nie mam zamiaru cie gonić!! - Samuraj widząc swoja przewagę w szermierce chciał dać mu ostatnia szanse. Widocznie nie przemawiało do niego zabijanie kolejnej osoby. A może po prostu był leniwy? Lewa ręką wyciągał senbon tkwiące w jego ramieniu. Tak czy siak na pewno dal w swej naiwności kilka opcji, które najemnik powinien wykorzystać, jeżeli nie chce stać się ofiarą.

[Kurusu]

- Phew! - westchnął głośno zamaskowany, po niezbyt równej walce szermierczej. Nie dziwiło go to, sam osobiście traktował walkę mieczem jako ostatnią linię obrony, a walczył przeciwko komuś kto z dużym prawdopodobieństwem szkolił się w tym przez całe życie. Zdeklasowanie było oczywiste. Należało zmienić zasady bitwy, ale bez kukieł tego nie zrobi, stąd potrzebny był czas, a akurat przeciwnik dał mu szansę na poddanie się.
- Naprawdę cię nie doceniłem. Widzę, że nie mam szans. - rzucił wbijając miecz w ziemię w ramach aktu kapitulacji, przy tym robiąc krok w tył na tyle, by nie wejść do wody. Na obecną chwilę musiał w jakiś sposób dojść do zwojów, odpieczętować je i go się pozbyć... Teoretycznie zagadanie i kłamstwa powinny być najlepsze... Teoretycznie. Kurusu rozłożył szeroko ręce, by pokazać, że nie sięgnie w ułamku sekundy po kolejną broń.
- Innego wyboru nie mam niż zaniechanie mordu. Będę miał kłopoty z tego powodu, ale wydaje mi się, że możesz coś dla mnie zrobić... Posiadam dwa zwoje, które chciałem przekazać tej uroczej sprzedawczyni, koło stanowiska Yo Suny. Byłbym wdzięczny jakbyś jej to dał... Zrobiłbym to sam, ale ponowne pojawienie się w mieście to proszenie o samobójstwo. Teraz wyciągnę powoli zwoje... - powiedział swój krótki monolog, licząc, że jest to w jakikolwiek sposób przekonujące... Odpiął nieco płaszcz ukazując pas, a następnie sięgnął po dwa, średniej wielkości zwoje, ostrożnie je wyjmując, by nie wzbudzać podejrzeń... A gdy to zrobi, to najszybciej jak potrafi odwinie na nich nazwy swoich kukieł, by je odpieczętować i podłączyć do nich Nici... Kolejnym punktem tego planu, by osłonienie się kukłą o nazwie Nitsu, w tym czasie druga, czyli Ichitsu miała zaatakować Samuraja prostym cięciem za pomocą Ostrzy Ruchomych.

Staty:

SIŁA 42
WYTRZYMAŁOŚĆ 25
SZYBKOŚĆ 30
PERCEPCJA 74
PSYCHIKA 36
KONSEKWENCJA 1
Chanbara B
Chakra 102 - 14 = 88

Prędkość Ichitsu to 79, a Nitsu to 64

Kukły:

Nazwa Kukły

Ichitsu

Ranga

C

Klasa

Lekka

Szybkość

53 Szybkości

Wymagania

27 Percepcji

Cena

1675 Ryo

Materiały

Drewno - Główny materiał, Metal - Zęby

Wygląd Ogólne:
Wzrost lalki wynosi 190 centymetrów, szerokość to 56cm w postawie zasadniczej. Wszystkie elementy łączą stawy. Większość ciała Ichitsu jest zasłonięta przez czarny płaszcz wyposażony w wysoki kołnierz, który odsłania jedynie głowę.
Głowa:
Wzorowana na ludzkiej, jej wielkość jest proporcjonalna w stosunku do reszty ciała marionetki. Najbardziej rzucające się w oczy elementy to bursztynowe oczy, niebieski materiał imitujący włosy oraz zęby w kształcie trójkątów. Można także zauważyć zarys nosa, jednak nie jest on wyszczególniony i łatwo go nie zauważyć. Ciekawym elementem jest żuchwa, która składa się z dwóch mechanizmów: Jeden odpowiedzialny za jej boczne segmenty, a drugi za środkowy.
Korpus:
Solidny kawał drewna, którego kształt jest zbliżony do ludzkiego jednak jest całkowicie pozbawiony szczegółów. Dwa elementy rzucają się w oczy, swego rodzaju wybrzuszenie wyglądające jak plecak po tylnej stronie korpusu oraz “drzwiczki” z jego przodu.
Ręce:
Jedna para rąk, których długość wynosi 95 centymetrów, czyli tyle co połowa wysokości Ichitsu. Prawa ręka jest podzielona na trzy segmenty: Ramię, przedramię i dłoń. Lewa za to składa się jedynie z dwóch: Ramienia oraz cylindropodobnego kikuta z którego wychodzi rura kierująca się na tyły korpusu..
Nogi i biodra:
Jedna para nóg, mierzą one 100 centymetrów, więc są niewiele dłuższe od rąk. I tak jak one są podzielone na trzy segmenty, w ten sam sposób. Są one wzorowane na ludzkich, jednak przystosowane głównie do utrzymania stabilności lalki na ziemi. Wspomniana para nóg wychodzi z trójkątnych bioder, które nie charakteryzują się żadnym elementem. Po prostu są.

Mechanizmy Głowa - Wyposażona w miotacz bombek, którego lufa jest umieszczona w “jamie ustnej” Ichitsu. Mechanizm zajmuje dolną część głowy, wnętrze karku i niewielką część korpusu docierając do zasobnika w plecach.
- Wyrzutnia Bombek - 200 Ryō.
- Staw obrotowy - 0 Ryō
Korpus - Praktycznie serce całej lalki, poważne uszkodzenie tej części eliminuje z użycia zdecydowaną większość broni. Czemu? Na plecach w wybrzuszeniu znajduje się magazynek na bronie, który jest podłączony do miotacza bombek w głowie i magazynek na ciecz, podłączony do rozpylacza trucizn w lewej ręce. Za to za swego rodzaju drzwiczkami z przodu, znajduje się pięć metrów liny owiniętej wokół walca i zakończonej trójkunaiem.
- Magazynek na bronie - 100 Ryō (Średni)
- Amunicja - Zależne od ceny amunicji (do 50 Objętości)
- Magazynek na Ciecz/Gaz - 100 Ryō (do 50 Dawek) (Średni)
- 5m Liny - 150 Ryō + 25 Ryō za Trójkunai
- Stawy obrotowe - 0 Ryō
Lewa Ręka - Wyposażona w składany cylinder, w którym znajduje się rozpylacz trucizn. Rura wychodzi ze wspomnianego cylindra i idzie prosto do korpusu, a konkretniej do magazynku na ciecz.
- Rozpylacz Trucizn - 250 Ryō
- Stawy obrotowe - 0 Ryō
Prawa Ręka - Wyposażona w Ostrze ruchome, które ma dwa stany: Uśpienia podczas którego jest skierowana w stronę lalki a ostrza są wtedy złożone. Za to w stanie aktywnym, dzięki temu, że mechanizm działa na zasadzie dźwigni całe ostrze zwraca się w kierunku przeciwnym od lalki, a ostrza się rozkładają ukazując pięć ostrych brzytew. Długość całej broni to 90 centymetrów, a samych ostrzy 45cm.
- Ostrza Ruchome - 500 Ryō
- Stawy obrotowe - 0 Ryō
Nogi - Jedyne mechanizmy w nich to stawy obrotowe, nic więcej.
- Stawy obrotowe - 0 Ryō

[/ghide]

[img]https://lh3.googleusercontent.com/-ETfo6Y2Ye2k/V8NgLMbaP9I/AAAAAAAAGJI/6C0UOIuePFQfD_v94Ay8YNaII2aCsQTAQCJoC/w506-h750/Veo.png[/img]

Nazwa Kukły

Nitsu

Ranga

C

Klasa

Średnia

Cena

1800ryo

Materiały

Drewno, Metal i Płachta

Wygląd Kukła mierzy równe dwa metry wzrostu, szerokość wynosi 65 centymetrów w postawie zasadniczej. Większość elementów ciała jest domontowana do korpusu za pomocą stawów, jednak są od tego wyjątki, a właściwie wyjątek - Głowa, jest wmontowana bezpośrednio w tors... Sama twarz ozdobiona jest białym drewnem wyciętym na podobieństwo czaszki pozbawionej żuchwy. Trzeba wspomnieć, że wszystko oprócz głowy i butów zasłonięte jest czarnym, podartym płaszczem

Sam korpus jest najmasywniejszą częścią kukły, szeroki i wysoki, charakteryzuje się podzieleniem na dwa segmenty... Biodra i całą resztę. Wartym wspomnienia jest fakt, że wewnątrz całej kukły znajduje się "szkielet" stworzony z metalu, by wzmocnić odporność kukły na uszkodzenia mechaniczne.

Ręce mierzą 1,2 metra i są podzielone na trzy segmenty: Ramię, przedramię i dłoń. Spoiwami są stawy obrotowe w liczbie trzech. Na lewej ręce znajduje się dodatkowo dwa Wielkie Kunaie, umieszczone w bryle drewna, by się nie wysunęły i były trudne do zlikwidowania.

Nogi za to... Mierzą 1,1 metra i znajduje się na na nich odzież oraz są podzielone na trzy segmenty. To właściwie wszystko co można o nich powiedzieć.

Mechanizmy Głowa:
- Wyrzutnia Senbon ukryta za dolną częścią "czaszki"

Korpus:
- Dwa średnie magazynki na broń przypominające z kształtu kanistry (po 50kt objętości każdy) znajdujące się obok siebie w ułożeniu pionowym. Jeden znajdujący się w miejscu znanym jako "Plecy", która za pomocą rury podłączona jest do wyrzutni znajdującej się za czaszką. I druga ustawiona przed magazynkiem na senbony, zajmuje przód korpusu i podłączona jest bezpośrednio do podajnika wyrzutni kunaiów.
- Sześć Stawów Obrotowych, które łączą korpus z kończynami, głową i biodrami (po 1)

Lewa Ręka:
- Dwa Wielkie Kunaie umieszczone w bryle drewna (coś na podobieństwo tego https://pm1.narvii.com/5809/e2fcf2f4e99 ... bb6_hq.jpg )
- Dwa Stawy Obrotowe łączące segmenty

Prawa Ręka:
- Wyrzutnia Kunaiów umieszczona wewnątrz ręki
- Dwa Stawy Obrotowe łączące segmenty

Nogi:
- Trzy Stawy Obrotowe łączące segmenty oraz jedna para, która podłączona jest do bioder

[/ghide]

Ewentualna Technika:

Nazwa

Chakura no Ito

Pieczęci

Brak

Zasięg

100 metrów

Koszt

E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)

Dodatkowe

Płacimy tylko za wytworzenie nici.

Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Same nici chakry są niesamowicie wytrzymałe, a przeciąć je można jedynie ostrzem pokrytym chakrą, bądź całkowicie z niej stworzonym. Zniszczyć może je także wystarczająco duża siła (od przeciętnej wzwyż). Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.

[/ghide]

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
29/30
Jak można było przypuszczać - nawet tak stary wojownik jakiego miał przed sobą Kurusu był w stanie bez problemu przegonić go w szermierce. W końcu była to tylko umiejętność, której jedyna funkcja w tym przypadku kończyła się na obronie i dobijaniu słabszych przeciwników. Ze względu na szybkość całego zdarzenia, najemnik nie miał okazji wyciągnąć swoich kart atutowych. I tym razem zamierzał skorzystać z naiwności i prostolinijności samuraja, który dal mu szanse na poddanie się i pozostawienie handlarza jego własnemu losowi. Kiedy wojownik oddalił się kawałek od Kuglarza, ten uknuł podstępny plan, który ma pozwolić mu na rozegranie tego na własnych warunkach.
- Mięśnie pamiętają, młodzieńcze! - powiedział wyraźnie dumny z siebie. Odrobinę się nawet uśmiechnął widząc, ze morderca, którego miał przed sobą jednak poszedł po rozum do głowy, ze tym razem obejdzie się bez rzezi. Kurusu cofnął się jeszcze trochę tak żeby zwiększyć dystans miedzy nimi jeszcze bardziej. Samuraj wziął to za dobra monetę, w końcu tamten zadeklarował chęć zaprzestania walki a w dodatku się wycofywał. W swej prostej naturze wojownik założył, ze zabójca zupełnie tak jak on - posługuje się wyłącznie ostrzem. W końcu nie pokazał niczego co mogłoby wskazywać na to, iż należy do Ayatsuri. Nie wiedział nawet, iż zamaskowany jest shinobi. W końcu użytkownicy chakry nie stanowili większości w tym paskudnym świecie.
- Rozumiem, z przyjemnością twa ostatnia prośbę spełnię. Mam nadzieje, iż nasze drogi nie skrzyżują się już w takich okolicznościach. - odpowiedział samuraj potakując rytmicznie. Wykonał dwa kroki z wyciągnięta dłonią, która zamierzał sięgnąć po zwój. Nie wyzbył się do końca zdrowego rozsądku, gdyż w ręce którą trzymał za plecami cały czas dzierżył katanę. Byliście niebezpiecznie blisko brzegu. W tym czasie Kuglarz spokojnie sięgał po zwoje.
- Całkiem zgrabna dziewoja to. Jak zarzucisz swój beznadziejny fach to kto wie, może i będziecie do siebie pasować. - trzeba przyznać, ze staruszek ciekawie zinterpretował chęć kontaktu z handlarka. Byc może obserwował najemnika przez cały ten czas? Gdy skończył wypowiadać ostatnie słowa, Kurusu szybko odpieczętował swoje maleństwa. Samuraj widząc dym towarzyszący tej czynności wyrwał się do przodu.
- Zdrada! - wrzasnął. Doskakując do miejsca gdzie stal najemnik wykonał desperackie cięcie w nadziei, ze pozwoli mu to na pozbycie się przeciwnika. Jego ostrze napotkało opór, ale nie przypomniało to w niczym uczucia jakie towarzyszyło przechodzeniu miecza przez tkankę. Dym szybko odpadł, zaś staruszek dostrzegł, ze jego bron stworzyła duża rysę na drewnianym korpusie drewnianej lalki, który dostrzegł przez i tak już wcześniej podziurawiony płaszcz, który nabył właśnie dodatkowa, większą dziurę. Prawdopodobnie po prostu połączył kilka mniejszych ubytków w tej odzieży. Rysa nie była groźna dla mechanizmów kukiełki, jednak jak każda drobna wada może w przyszłości sprawić problemy. Samuraj nie zdążył skomentować zagrywki Kurusu, gdyż w tym czasie jego druga pociecha rozcięła mu gardło przy pomocy ruchomego ostrza. Zdezorientowany wojownik wypuścił z dłoni miecz, który zsunął się do rzeki po stromym brzegu. W jego oczach wciąż było widać zaskoczenie. Opadł bezwładnie na śnieg, który powoli zabarwiał się na czerwono.

Najemnik nie ma już tutaj nic do załatwienia. Zbliżał się wieczór, zanim Kuglarz dojdzie do miasta to pewnikiem zapadnie kompletna ciemność. Samuraj nie miał przy sobie nic wartego zabrania. Teraz wystarczy tylko iść i dokończyć to co się zaczęło, już bez zbędnej przeszkody w postaci ochroniarza. Gdyby Kurusu bez zbędnej zwłoki poszedł na rynek i skierował się prosto do namiotu kupca, to zobaczyłby znajomego menela, który opowiedział mu Szkarłatnej Spelunie o wcześniejszym zamachu. Byl tak samo zaniedbany jak wtedy, z tym ze teraz trzymał w dłoni ociekający krwią nóż, zaś u jego stop leżał lekko pulchny mężczyzna w średnim wieku. Oczywiście już martwy. Na jego dłoni cały czas znajdował się zloty sygnet z jakąś ciężką do rozpoznania pieczęcią. Gdyby najemnik pojawił się teraz w wejściu namiotu, to pijaczyna niechybnie rzuci się na niego z tym nożem.

Obstawiam, ze /zt.
Piszemy teraz tutaj http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=5 ... 449#p87449
Pozwoliłem sobie na taki zabieg, gdyż Twoja ewentualna odpowiedz o tym, ze patrzysz na zwłoki i wracasz do miasta sztucznie przedłużałaby misje. Możesz to opisać w poście pisząc już na rynku.

  Ukryty tekst

[Yami]

Ach nie ma nic lepszego niż rzeczka płynąca przez Shigashi. Szeroka, krystalicznie czysta, chłodna (niedawno co była jeszcze zima to jaka ma być). Trawa zaś gęsta, miękka, pachnąca. Ogólnie mówiąc paść na ten puch i zasnąć. Zrobiłbym to. Już nawet coś mnie tknęło i zacząłem się przechylać, już w głowie miałem ten widok błękitnego nieba i szumu rzeki w uszach kiedy to rozwalony pozwalałem oddać się rozkoszy słodkiego lenistwa. Niestety, naprawdę, niestety nie taki był mój cel na dzisiaj. Biorąc również pod uwagę teren którego nie chcę mocniej nadszarpnąć (ostatnia nauka technik Fuin nie poszła po mojej myśli, ale jej skutków już tak mocno nie widać) postanowiłem nauczyć się techniki zwanej Fūton: Kaiten Shuriken. Możliwość kontrolowania broni przy pomocy chakry wydaje się być całkiem miłe. Nie muszę wtedy być mistrzem w rzucaniu broni aby mieć takie same umiejętności. Nieźle nie? Niektórzy ćwiczą latami by opanować mistrzostwo a tu przychodzi jakiś chłopaczek co nauczył się jednej techniki w tydzień i robi dokładnie to samo. Życie bywa niesprawiedliwe ale co poradzić?
Wziąłem się więc za uciążliwą naukę. Jakby nie patrzeć mimo, że nie chciałem się uczyć musiałem to robić. Życie jest ciężkie i pełne problemów. Ech. Zbliżyłem rękę do prawego karwasza i po przelaniu odrobiny chakry wydobyłem 2 shurikeny. Jeden schowałem do torby. Najpierw na jednym będę ćwiczył potem na dwóch. Trzeba będzie próbować ogarniać kilka naraz podczas walki o życie. Ja swojego nie chcę kończyć, nie chcę kończyć też innych ale czasem nie ma wyboru. Z tego co mi wiadomo technika nie wymaga pieczęci tak więc jedyne czego mi trzeba to odpowiednia manipulacja chakry, którą przekażę shurikenowi. Tak więc... jak mam to tak właściwie zrobić? Znaczy problemem nie jest samo wydzielanie chakry a odpowiednie dopracowanie proporcji. Choć w sumie mam chyba wstępny pomysł. Jeśli shurikeny się kręcą podczas lotu to może by tak chakrą wiatru wprawić je w taki ruch? Nie wydaje się to jakimś tragicznym pomysłem. Wtłoczyłem więc chakrę w shuriken i podrzuciłem nim do góry. Następnie poprzez przesył chakry pozwoliłem shurikenowi zacząć się kręcić. Ten przez chwilę utrzymywał się w powietrzu i spadł na ziemię. Jakoś nie dziwi mnie, że pierwsza próba była próbą nieudaną. Podniosłem z ziemi stalowe, czy może żelazne cholerstwo i ponowiłem próbę. Tym razem zwiększyłem szybkość obrotu. Shuriken w powietrzu zaczął się kręcić a potem z impetem zatoczył łuk i wbił się w ziemię. Progres. Teraz jedynie sprawić aby latał tak jak ja bym sobie tego zażyczył.
...Tutaj opisuję moją długą walkę z przeciwnościami losu...
Nie chodzi mi raczej o to, że zwyczajnie nie chce mi się o tym jakoś długo rozpisywać ale mówienie jedna próba, druga próba, trzecia... zwyczajnie nie leży w moim charakterze.
Ostatecznie udało mi się osiągnąć zadowalające efekty po 4 dniach (w trzecim dniu zrobiłem sobie przerwę więc w sumie trenował 3 dni ale to tam...) Wyciągnąłem z torby 3 shurikeny, szybko przelałem do nich chakrę a następnie podrzuciłem je do góry. Te zaczęły się obracać wokół własnej osi a następnie pomknęły po ostrych łukach na wprost mnie. Następnie pomknęły ku górze zrobiły obrót i wbiły się metr ode mnie. Nieźle. Mogę naukę uznać za zakończoną.

Padłem na ziemię, na gęstą wygodną trawkę, ziewnąłem przeciągle i zamknąłem powieki.

  Ukryty tekst

[Yami]

Westchnąłem. Spoglądałem na piękne błękitne niebo z kilkoma leniwie płynącymi chmurami. Pogoda idealna aby odpoczywać. Właśnie dlatego to robiłem. Wiedziałem jednak, że zbliżał się dość niebezpieczny dla mnie czas. Test dziadka. Kazał mnie i bratu nauczyć się kilku technik. Następnie zostaniemy poddani testowi i ocenie naszych umiejętności. Nagrodą jest nic. Karą zaś katorżniczy trening. Nie miałem więc zbyt wielu opcji. Pozostała mi tylko jedna do nauczenia. Wymagała do użycia wachlarza. To cholerstwo trochę ważyło więc zyskałem trochę krzepy przez korzystanie z niego. Zauważyłem ostatnio, że coraz więcej trenuję niż bym tego chciał. Czy to dlatego, że staję się coraz starszy? Czyżbym przez lata młodzieńczych lat zebrał tyle energii poprzez odpoczynek, że musiałem coś robić? Nieee, raczej to odpada. Zwyczajnie uznałem, że będzie to mniej męczące niż oberwanie kijem dziada po głowie kilkanaście razy każdego dnia.
Zebrałem się w sobie i podniosłem zadek. Wyjąłem z torby zwój i rozwinąłem go. Złożyłem odpowiedni gest i odpieczętowałem wielki wachlarz. Przesunąłem go zaś zwój zwinąłem i ponownie wsadziłem do plecaka. Wachlarz dźwignąłem z ziemi i rozłożyłem. Był ciężki ale już z niego kiedyś korzystałem więc przyzwyczaiłem się do jego wagi. Technika jaką planowałem się dziś nauczyć to Fūton: Kamaitachi. Technika pozwalająca dość solidnie pokiereszować mojego oponenta. W moim wykonaniu raczej będzie służyć temu aby ktoś nie mógł pokiereszować mnie. Nie czuję potrzeby utoczenia krwi innych, jeśli nie mam takiej potrzeby.
Na technikę składają się dwie sekwencje tworzące tornado. Pierwsze ma na celu uniesienie oponenta w niebo a następnie przy pomocy nadaniu wiatru dodatkowych właściwości tnących przy zwiększeniu „ostrości” chakry Fuutonu zamknięcie go w powietrzu w tnącym cyklonie. Pierwsza sekwencja trwa znacznie mniej czasu dlatego stanowi podstawę aby następnie, kiedy przeciwnik nie może się ruszyć tj. w powietrzu wykorzystać kolejny bardziej bolesny wir powietrzny. Jakby się tak zastanowić to jest to niemal jak użycie technik rangi D jedna po drugiej. Znaczy druga jest trochę bardziej nasączona ale to już chyba się zaczynam zapętlać z tym wszystkim.
Dobra pora wziąć się do roboty. Roboty? Nie nie źle mi to brzmi. Powiedzmy, że nie jest to praca (wtedy z automatu bym zaczął narzekać a ja tak naprawdę chcę żyć…) a jest to nic innego jak próba uszczknięcia trochę wolnego czasu. Jak to się mówi. Lekki wysiłek fizyczny jest wskazany po zmęczeniu psychicznym.
Tak więc przestudiowałem opis kontroli przypływu chakry ze zwoju, który został spisany widocznie przez zadufanego narcyza, który to używał tak ciężkich i ledwo zrozumiałych słów iż niepojętym stało się dla mnie dlaczego w domu mieliśmy takie bzdury.
No dobra my tu gadu-gadu a do roboty trza się zabrać. Całe szczęście, że mam silne podstawy to w trymiga powinienem się wyuczyć tego i owego.
Dźwignąłem wachlarz i bazując na technice Fusajin nadałem jej dodatkowego skrętnego działania co miałoby pozwolić na utworzenie tornada, które owinie się wokół oponenta i podźwignie ku górze. Trzeba więc zachować odpowiednią siłę jak i kąt skrętu wiatru. Problematycznym staje się to jednak przy zmiennej odległości zachować taki kąt aby udało się to zrobić. Zamiast myśleć powinienem wziąć się zwyczajnie do… treningu… zabawy…
Przelałem chakrę do wachlarza i machnąłem nim dwa razy. Przy drugim uderzeniu dodałem dodatkową porcję chakry aby nadać wiatru siły oraz właściwości tnących. O dziwo znajomość podstawowych technik wykorzystujących wachlarz było bardzo pomocne. Wiatr miał niemalże idealny kształt oraz przy drugim podmuchu wzbił się w górę. Problemem był jednak fakt, iż pierwszy podmuch nie zachowywał swego kształtu i szybko stracił na silę i rozszedł się na wszystkie strony. Poprzez nadanie dużego kąta ten zwinął się do środka a następnie uderzając od siebie rozpierzchł się na inne strony.
Podczas drugiej próby wszystko jednak działało tak jak powinno. Znaczy może nie koniecznie tak jak powinno jednak było blisko tego jak ta technika powinna wyglądać.
Poćwiczyłem jeszcze trochę „dla zdrowia” i podszkoliłem to co miałem do podszkolenia. I tak to jakoś się skończyło.

  Ukryty tekst