Główna droga

[Kin'yu]

Minęło kilka minut, a na stole pojawiła się miska z jedzeniem. Oprócz tego polano mi wina. Skinąłem głową do dziewczyny, uśmiechnąłem się i mrugnąłem okiem. Powinna wyłapać sygnał, chociaż opaska znajdująca się na tym drugim równie dobrze mogła skupić jej wzrok. Lubiłem ładnie i oficjalnie ubrane kobiety. Suknie to chyba najwspanialszy wynalazek dla niewiast, które jednak często wolały kimona, albo stroje sportowe. Mierziło mnie to i szczerze mówiąc, tutaj mój tradycjonalizm i konserwatyzm się kończyły. Po prostu kobiecie najlepiej w sukience i nic tego nie zmieni. Najbardziej opinające spodnie nie zastąpią widoku nóg spod falbanek i dobrze skrojonego materiału. A jeśli kończył się w dobrym miejscu, mógł nawet zakryć niepożądane miejsca, typu szersze uda. Niestety, chociaż dziewczyny młode były piękne i smukłe, to wraz z wiekiem przybierały ciała, najczęściej w biodrach. Sukienki potrafiły zakryć nawet to. Może kochałem je właśnie za to perfekcyjne przedstawienie damskiej figury?
Zacząłem powoli jeść. Przysłuchiwałem się słowom mężczyzny, pokonując ręką odległość mierzącą miskę a moje usta. Strawa była naprawdę dobra. Szczerze mówiąc, spodziewałem się tego i nie zdziwiłem się, ale szef kuchni zdecydowanie zasługiwał na uznanie. Sam pewnie odpaliłbym trochę ryo na napiwek, ale skoro płacił biznesmen - mi nic do tego. Prawa grzecznościowe rządziły się wedle pradawnych reguł. Jeśli chciałem mu się odwdzięczyć, powinienem zaprosić go do siebie, albo knajpy, również na dobry posiłek. Mimo wszystko, przybyłem tutaj jako najemnik, a on próbował mnie przekupić. Szło mu to doskonale, swoją drogą.
Patrzyłem na jego twarz beznamiętnie. To nie tak, że musiałem się zgodzić. Jednak jeśli faktycznie potrzebował mojej pomocy, a był przyjacielem ojca - wezmę to na siebie. Oczywiście pchanie się w niemożliwe nie należało do moich ulubionych zachowań, dlatego wolałem wybadać sprawę. Jeśli przeciwnik mężczyzny wysłał całą kompanię zbrojnych, nawet moje bańki mogły okazać się zbyteczne. Paczka zaginie, a że to sprawa nielegalna, załatwić może ją tylko drugi batalion, albo paru ninja. No, ewentualnie jeden.
- Incydent rozumiem i uważam go rzeczywiście za niefortunny. Pozostają jednak dwie sprawy, o których muszę się dowiedzieć, zanim podejmę się odzyskania paczki. Po pierwsze: ma pan jakichkolwiek przeciwników poza tamtym magnatem? Jeśli tak to warto wspomnieć. Ewentualnie nazwiska na jakie mógłbym się powołać w czasie misji. No, a jeśli tamci też dysponują zbrojnymi lub ninja, poprosiłbym wszelkie możliwe informacje o ich siłach. Nie wymagam niemożliwego, bo takie rzeczy nie są jawne. Jednak jeśli mam mierzyć się z ninja lub gromadką wartowników, lepiej by było, gdybym wiedział w co się pakuję. - rzekłem spokojnie. Następnie zastanowiłem się. Dobra, sprawa nie wyglądała na beznadziejną. Co prawda szukanie po całym Ryuzaku no Taki na pewno nie wchodziło w grę, ale podejrzewałem, że przedsiębiorca miał jakieś informacje, gdzie powinienem się udać. Po prostu miejsce mogło być na tyle strzeżone, by nie wpuścili strażnika, albo ludzie znali najemników Wanga. Ja miałem ten atut, że byłem świeży i niekojarzony z biznesmenem. - Dalej, co jest w paczce? Jeśli ktoś ją rozpakował, jak mam poznać lub znaleźć jej zawartość? No i gdzie powinienem rozpocząć poszukiwania?

[Ichirou]

Misja rangi C
9/30

---

Siwowłosy mężczyzna nie dawał po sobie tego znać, ale reakcja rozmówcy nieco go ucieszyła. Czarnowłosy zainteresował się wyraźnie sprawą i najprawdopodobniej zamierzał pomóc w miarę swoich możliwości, bo zaczął zadawać kolejne pytania. Jako człowiek interesu, nie mógł takiej okazji przepuścić, szczególnie że z racji na przynależność do rodu Date, mógł obdarzyć Kin'yu choćby odrobiną zaufania. Do tej pory interesy z rodziną Shinsaku układały mu się bardzo dobrze i raczej nie zapowiadało się na to, by ta kwestia miała ulec zmianie. Wang Yun zwilżył więc usta skromną dozą winą i zaczął odpowiedzi, jak zawsze zachowując należytą ogładę.
- Przeciwników? Nie, raczej nie. Wspomniany magnat to Shoji Danno. Nie mam z nim żadnych złych zatargów, a jedynie chłodne relacje, które przesyłka mogłaby znacznie poprawić, dzięki czemu mógłbym uzyskać przychylność z jego strony przy kilku planowanych przedsięwzięciach. Owszem, jak to w interesach bywa, jednym lubi się mniej, innych bardziej, ale nie przychodzi mi do głowy nikt, kto mógłby być za to odpowiedzialny. Rzecz w tym, że sprawa utrzymywana była w ścisłej tajemnicy, a osoba odpowiedzialna za transport działała samodzielnie. Toda Terumoto, to on odpowiadał za odbiór pakunku na Hyou i dostarczenie go do mnie. Już wykonał dla mnie kilka zadań, a że był zdolny, to sądziłem, że i tym razem wszystko pójdzie bezproblemowo. Wątpię, aby miał przy sobie jakichś kompanów. Działał w pojedynkę. Co najwyżej mógł posłużyć się jakimś najętym żołnierzem, ale z pewnością bez wtajemniczania go w szczegóły sprawy. Jeżeli zaś chodzi o paczkę... Jest to własność pana Shoji, utracona chyba już kilka lub kilkanaście miesięcy temu. Trochę wartościowych dóbr, mających swoją wartość pieniężną, ale przede wszystkim sentymentalną. Jak dobrze wiadomo, pan Shoji jest człowiekiem bardzo oddanym rodzinnym kwestiom, wszelkimi pamiątkami przekazywanymi z pokolenia na pokolenie i tak dalej. Dzięki znajomościom na Hyou, dotarły do mnie informacje, że tam znalazły się przedmioty, które najprawdopodobniej należą do niego. Trochę mnie to kosztowało, ale udało mi się je odzyskać. I wszystko po to, żeby teraz, tuż pod własnym nosem je stracić? Nie - skończył, sięgając znowu po kielich wina, by upić tym razem już większy łyk. Zbrojny w tym czasie siedział cicho, raczył się alkoholem i jedynie łypał wzrokiem to na swego pana, to na przybysza.

[Kin'yu]

Biznesmen nie reagował, chociaż na pewno był zadowolony. Wreszcie znalazł śmiałka, który ruszył wprost. Nie interesowało mnie wynagrodzenie, a przecież powinienem zapytać o nie, jak rasowy ninja. Niestety, nie reprezentowałem typowego przedstawiciela mojego fachu. Zdecydowanie bardziej wolałem oddawać ludziom przysługi, a później wymagać od nich tego samego. Ponieważ Wang Yun nie wyglądał mi ani na niebezpiecznego, ale też nie godnego zaufania człowieka, nie wiedziałem co począć. Wypadało czekać na rekomendacje od ojca, jeśli chodzi o nagrodę. Mimo wszystko miałem prywatny biznes do ugrania i nie chciałem czekać na przyzwolenie tatusia. Poza tym, skoro występowałem tutaj jako ninja, nie mogłem uznawać informacji od Shinsaku. To niedorzeczne.
- Nazwiska zapamiętam. Czy w czasie poszukiwania pakunku mam powoływać się na pańskie lub kogoś innego? To dość przydatna informacja. - powiedziałem. Następnie widząc, że mężczyzna sięgnął po czarę, uczyniłem dokładnie to samo. Zasmakowałem wina. Dobre, ale delikatnie cierpkie. Nie ukrywałem, że przepadałem za wytrawnymi trunkami i chyba ten osobnik pragnął zaspokoić mój gust. Niestety, za mało nutki goryczy, jak dla mnie, ale szczynami nazwać tego nie mogłem. Rocznik zabutelkowania pewnie sprzed paru ładnych sezonów... Tak, wyczuwałem nutkę kilku delikatnych smaków, typu wanilia. Niestety nic konkretnego poza tym. Dobre, ale nie na mój stół. No, chyba że tanie, a ja akurat jestem w drodze. - Klejnoty są jakieś szczególne, czy sama ta informacja ma mi wystarczyć? Jakaś pieczęć, oznakowanie?
Upewniłem się o ostatnie i najważniejsze informacje. Miałem zamiar ruszyć, ponieważ posiłek się kończył, a wino także. Mimo tego nie pokazywałem, że chcę wykonać misję. Moje wypowiedzi należało rozumieć jako aprobatę, natomiast na mojej twarzy nie ujawniałem zadowolenia. Tymczasem w duchu zdecydowanie się cieszyłem. Jeśli ojciec dowie się o tym, co uczyniłem, będzie dumny. No, może Wang Yun to nikt ważny dla jego interesów, ale nie miałem zdania. Poza tym, jeśli to ogromny krezus to tym lepiej, a jeśli zwykły handlarz z wyższych sfer, wynagrodzenie pójdzie do mnie. Same profity.
- Najważniejszy punkt. Gdzie mam zacząć poszukiwania? I czy powinienem spodziewać się czegoś szczególnego? - zapytałem. Wolałem ruszyć niedługo, natomiast siedziałem na tyle spokojnie, że nie ujawniłem swojego uczucia. Poza tym, pozostawała kwestia płacy. Zanim ją omówimy, musiałem dostać odpowiednie wytłumaczenie, co i jak. W końcu polecenie "idź i rozejrzyj się w mieście za klejnotami" chyba skierowane musiało być do armii żołnierzy, a nie ninja. No, nieważne. - I ostatnia przyjemność. Jakie wynagrodzenie pan przewiduje?
Zaczerpnąłem wina. Mhm, smakowało lepiej niż poprzednio. Najwidoczniej im głębiej, tym przyjemniej.

[Ichirou]

Misja rangi C
11/30

---

Sprawa została już niemalże w całości przedstawiona, a wyrzutek Shabondama mógł niebawem przejść do działań. Wpierw jednak wolał rozwiązać jeszcze pozostałe wątpliwości, na co siwowłosy biznesmen rzecz jasna odpowiedział. Zależało mu na odzyskaniu zgubionych dóbr, więc podczas aktualnej rozmowy nie ukrywał nawet bardziej delikatnych faktów. Komu jak komu, ale członkowi przyjaznego mu rodu Date mógł zaufać.
- Możesz powołać się na moje, choć wskazana jest dyskrecja jeżeli chodzi o to, co należy zdobyć. To, że zamierzam bezpośrednio oddać własność właścicielowi nie znaczy, że dobra nie są w chwili obecnej uznane za kradzione. Nie zdążyłem ujrzeć pamiątek na oczy, jednakże z tego co mi wiadomo, część z nich może być podpisana nazwiskiem rodowym magnata, na innych zaś może być jego symbol. - Machnął ręką do przybocznego, a ten sięgnął po skrawek pergaminu oraz kałamarz z piórem, które znajdowały się nieopodal. Najwyraźniej mężczyzna niejeden raz odbywał w tym miejscu spotkania biznesowe i był przygotowany na spisywanie umów. Siwowłosy sięgnął po pióro i niespiesznie narysował symbol rodu Shoji. Był to foremny sześciokąt wpisany w okrąg, a w jego środku znajdował się księżyc w kształcie rogala. Gdy skończył, przeszedł do odpowiedzi na ostatnie pytania.
- Mhm... mój człowiek może wskazać ci miejsce, w którym mieliśmy otrzymać przesyłkę. Jak wspomniałem, było tam pobojowisko. Może ktoś o umiejętnościach shinobi będzie w stanie dostrzec tam coś więcej. Pójdzie wraz z tobą, pomoże w razie potrzeby. Być może ma jeszcze jakieś niesprawdzone tropy. - Tutaj spojrzał wymownie na siedzącego obok zbrojnego, który kiwnął głową, choć gdyby się mu przyjrzeć, to nie był z tego faktu szczególnie zadowolony.
- A co do wynagrodzenia... 300 ryou jest satysfakcjonujące? Jak wspomniałem, ostatnio interesy nie układają się po myśli i choćbym chciał, nie mogę obsypać cię większą ilością pieniędzy - wyjaśnił, sięgając po kielich wina, nie spuszczając wzroku z czarnowłosego. No tak, nie spodziewał się, że młodzieniec zdecyduje się bezinteresowną pomoc, jedynie w ramach współpracy między rodami.

[Kin'yu]

Siedzieliśmy w restauracji, a ja z każdą chwilą zdawałem sobie sprawę z tego, że wykonam to zadanie. Pieniądze nie grały tutaj wielkiej roli. Chciałem pokazać ojcu, że jestem czegoś wart. Gdybym pomógł jego przyjacielowi, a on nie musiałby martwić się ratowaniem jego tyłka, z pewnością zyskałbym w oczach Shinsaku. No i jeszcze jedno. Reprezentowałem Date, czy tego chciałem czy nie. Wszyscy mi to mówili, na Hyuo, gdy odchodziłem. "Pamiętaj, że jesteś jednym z nas". Nawet ojciec, który nie mógł mnie zaadoptować, a może nie chciał oficjalnie, dał mi ubranie z rodowym symbolem. To prawda. Jestem Date. Mam więc obowiązki wobec mego rodu.
- Nie zamierzam krzyczeć "Wang Yun" do każdej napotkanej osoby. Po prostu są sytuacje, których nawet ninja nie potrafią rozwiązać tak dobrze, jak biznesmeni. - powiedziałem pogodnie. Racja, grożenie sobie wpływami to rzeczywiście dobra taktyka. O ile trudno było powołać się na ojca, w końcu nie znałem nawet jego stanowiska w tej sprawie, to obrona Yunem miała jakiś sens. No i ten strażnik. Może coś tam umiał. Chociaż kto wie? Fizycznie pewnie bił mnie na głowę. Jeśli to samuraj. - Zachowam natomiast dyskrecję, chyba, że los zmusi mnie do pertraktacji na wyższym poziomie. Poza tym, w towarzystwie pańskiego żołnierza z pewnością nie będę mógł sobie pozwolić na... nadużywanie pana godności.
Sięgnąłem po czarę z winem. Skierowałem rękę do ust, nasyciłem się smakiem i odstawiłem pucharek. Płyn się skończył, ale nie czułem potrzeby uzupełniania żołądka kolejnymi mililitrami. Pora było wziąć się do roboty. Sięgnąłem bez pośpiechu po skrawek papieru, przyjrzałem mu się przez parę sekund, a następnie schowałem do torby. Zawsze się przyda. Następnie skierowałem wzrok na strażnika. Chciałem dostrzec coś na jego twarzy. Niezadowolenie? Złość? Strach? Nienawiść? Ludzie byli różni. Równie dobrze mógł się cieszyć, że dostał towarzysza. Jednak wcale nie zdziwiłbym się, gdyby mnie nie lubił. Po prostu. Za to, że go wygryzłem.
- Bardzo chętnie udam się z pańskim żołnierzem. Gdybym mógł poznać jego imię i wiedzieć jak się do niego zwracać, będę zachwycony. - powiedziałem spokojnie, ale z sarkastycznym uśmieszkiem. Przedstaw się, panie wartowniku. Wypadałoby.
Następnie czekałem parę minut. 300 ryo? Cena niewysoka. Shinsaku pewnie przyśle o wiele więcej, ale mam nadzieję, że Wang Yun nie będzie pazerną świnią. Jeśli tak, ojciec dowie się o wszystkim i załatwi to po swojemu. A wtedy... Cóż, skończy się kariera pewnego przedsiębiorcy z Ryuzaku no Taki. Zabiegi mojego ojca może nie mroziły mi krwi w żyłach, ale tylko z racji zawodu. Rodzeństwo niejednokrotnie wspominało mi o tym, że pomimo wspaniałomyślności pana domu, po prostu się go boi. Nic dziwnego. To chłop na skwał, potężny fizycznie, ale umysłowo - genialny.
- Niech będzie. Jako że przyjaźni się pan z moim ojcem, nie czuję potrzeby targowania się. - oznajmiłem. Następnie, gdy wszystko było załatwione, powstałem. Pozdrowiłem starca, wykonałem odpowiedni ukłon, a następnie skinąłem na strażnika. Na nas już pora. - Ruszajmy.

[Ichirou]

Misja rangi C
13/30

---

- Kiyoshi - powiedział krótko osobnik przy paniczu, między jednym upiciem łyka wina a drugim. Może jego zachowanie nie było wyjątkowo taktowne, ale przedsiębiorca oszczędził swoją reakcję do cichego westchnięcia. Milcząc dalej, Wang Yun spokojnym wzrokiem obserwował młodzieńca, licząc, że zaoferowana kwota wystarczy, by ten podjął się zadania. Nie mógł sobie pozwolić na nadmierne wydatki. Już wystarczająco zaciskał pasa i na całe szczęście czarnowłosy nie zażądał więcej. Skinął na jego słowa, nie przerywając mu, bo ostatecznie krótko pożegnać się, kiedy zamierzał już odchodzić po ustaleniu wszystkich istotnych faktów.
- Powodzenia. Zgłoś się, jeżeli rozwiążesz problem lub przynajmniej dowiesz się czegoś istotnego.
Zbrojny również wstał od stołu, skłonił się nieznacznie do swego pana, by zaraz potem ruszyć w stronę wyjścia razem z "doczepionym" kompanem. Znaleźli się na zewnątrz i za wskazaniami Kiyoshiego wrócili na główną ulicę, z której przybyli.
- Skoro pan Wang sobie tego życzy, to mogę pokazać miejsce spotkania. Ale jak było mówione, trochę pobojowiska i nic szczególnego. Zresztą, sam bym sobie poradził. Z pewnością masz ważniejsze rzeczy do zrobienia niż szukanie jakiejś paczki. - Faktycznie nie był szczególnie zadowolony, że pan najął kogoś innego do wykonania zadania, ale co mógł zrobić?
Zbrojny prowadził reprezentanta rodu Date kolejnymi ulicami miasta, które żyło w swoim dość żywym tempie. Powoli zmierzali w kierunku dzielnicy portowej, co było całkiem logiczne. Biorąc pod uwagę, że przesyłka miała przyjść z Hyou, to w drę wchodziła jedynie droga morska. Zapewne zaraz po dobiciu na ląd przesyłka miała wejść w ręce zleceniodawcy. No właśnie, miała.

• Daj zt w następnym poście, a dalsza część w innym temacie.

[Kin'yu]

Mężczyzna przedstawił się. Kiwnąłem głową, uśmiechnąłem się, a następnie odezwałem. Nie mogłem przecież pozwolić, abym wypadł na gbura, jak on sam. Minimum kultury zobowiązuje.
- Kin'yu, bardzo mi miło. - oznajmiłem spokojnie. Nazwiska nie ujawniałem. Ponownie pojawiał się problem - używać zwrotu Date czy Wygnany? To dość trudna kwestia, a poza tym, skoro wartownik nie ujawnił mi swojego rodowego członu imienia, nie byłem zobowiązany do zadośćuczynienia. Zabawne, że wszystkie te zabiegi opanowałem w stopniu perfekcyjnym, podczas gdy na co dzień nie korzystałem z nich. Przystosowałem się do zwyczajnego trybu życia, ale nie ukrywam, że ten dworski poznałem doskonale. Takie powtórki powinny mi dobrze zrobić. W końcu za parę lat wypada wrócić do ojca i opowiedzieć mu to i owo. - Myślę, że jesteśmy gotowi.
Minęło kilka chwil. Zbrojny wstał od stołu, wykonał kiepski ukłon, a kiedy mogliśmy już ruszyć, odezwał się jeszcze Wang. Yun pozdrowił nas delikatnie w swoich słowach, a następnie życzył powodzenia. Nie dziwiło mnie to. Byłem jego pewnie ostatnią nadzieją, a jeśli nie, to po prostu największą. Kto, jeśli nie ninja obdarzony wysoką percepcją, będzie w stanie zapobiec jego małej katastrofie?
Odczekałem moment, a gdy mogłem się odezwać, zrobiłem to. Kilka słów, ale zawsze etykieta zostanie zachowana. Ach, wszyscy moi nauczyciele mieli chyba rację. Zostałem stworzony do dyplomacji i gierek dworskich, a nie zostania mordercą. Cóż, los bywał zdecydowanie przewrotny. Gdybym pochodził z prawego łoża, być może reprezentowałbym ród Date w spotkaniach oficjalnych? Może tak, a może nie. Przecież i tak nie znałem odpowiedzi, a nawet jeśli, to co? Byłem ninja.
- Pozdrawiam pana i żegnam. - podsumowałem krótko, a następnie wyszedłem. Zbrojny prowadził mnie bez ociągania się. Miał zdecydowanie szybsze tempo niż pan i szczerze, nie dziwiło mnie to. Facet był rzeczowy i postanowił rozwiązać sprawę najszybciej jak tylko się da. Pewnie miał nadzieję, że nie znajdę nic oprócz śladów bałaganu. No, a nawet gdybym rozwikłał zagadkę, strażnik liczył na to, że odejdę. Konkurencja i te sprawy raczej nie musiały mu się podobać. - Nic nie szkodzi. Jeśli niczego nie znajdę w tym miejscu lub innych, po prostu sprawa pozostanie niezamknięta. Mnie to nie skończy.
Za to twojego pana i ciebie, już tak.
Szedłem szybko, chociaż nie pośpiesznie. W dalszym ciągu zachowałem grację w moich ruchach. Nauki tańca wpajane mi od dziecka robiły swoje. Przemieszczałem się delikatnie i kusząco, przynajmniej dla kobiet. Faceci, którzy stąpali po ziemi jak tarany, budzili w nich jedynie odrazę.

[Z tematu]

[Ichirou]

dalej tutaj -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 275#p34275

[Masaru]

Zdanie dla Natari 3/15

Natari, była strasznie wkurzona, i niema co jej się dziwić. Nie każdy lubi jak ktoś wchodzi mu do domu w nocy zostawia róże i liścik na poduszce. Brzydka dziewczyna by się cieszył, że dostała róże, ale nasza bohaterka jakoś strasznie szpetna nie była więc nie potrzebowała takiego prezentu, aczkolwiek jako że była dziewczyną powinno jej się chociaż troszkę miło zrobić na sercu że dostała kwiatka. Gdyby dziewczyna została dłużej w domu pewnie zorientowała by się że na podłodze u niej w domu leży rozbita przeźroczysta kulka, w jakiej to medycy i truciciele noszą rzeczy pod postacią dymną, żeby łatwo ją rozbić a co zatem idzie szybko rozpylić. Nawet jak ją znajdzie to nie może wiedzieć że znajdował się tam dym usypiający, a więc dlatego dziewczyna się nie obudziła. Ale dobrze że tego nie wiedziała bo wtedy mogła by zacząć się martwić co włamywacz mógł z nią zrobić jak spała kappa Gdy tak maszerowała z rana na miejsce spotkania, mimo tego że miała tam być dopiero po południu nagle coś ją zaniepokoiło. Miała wrażenie że ktoś się jej przygląda. Wręcz bez namysłu się obejrzała za siebie i zobaczyła młodego chłopaka w wieku około 18 lat który pośpiesznie odwrócił głowę. Było ewidentnie widać że się w nią wpatrywał przez chwilę gdy była obrócona do niego tyłem. Dziewczyna miała do wyboru, albo nie zwracać na chłopaka uwagi i iść dalej prosto przed siebie. Albo zagadać do chłopaka, albo jeszcze co innego. Pewnie z powodu że była wkurzona będzie chciała się na kimś wyładować i go po prostu zdzieli w głowę, nie wyglądał na shinobiego więc raczej nie wyniknie z tego jakaś straszna walka tylko tamten pokornie przyjmie ,,karę".

[Natari]

Wychodząc ze swojego domu byłam tak wściekła że miałam nawet nadzieje że nikogo nie spotkam, żeby nie wybuchła awantura. Po prostu miałam dobre intencje co do innych, by ich po prostu z tych nerwów nie pozabijać. Lecz po krótkim czasie gdy już przeszłam pare kroków, wydawało mi się że ktoś mnie obserwuje. Gdy się odwróciłam, już wiedziałam. To był 18 letni chłopak. Z nerwów, nie mogłam wytrzymać. Lecz chwila moment, może to ten chłopak co napisał ten list? Szybko znalazłam się obok chłopaka, i zgrabnym ruchem ręki chwyciłam go za przód koszulki i lekko podniosłam do góry mówiąc:
-Czego ode mnie chcesz?
Oczekiwałam na odpowiedz lecz jak przez dłuższy czas nie dostane odpowiedzi puszcze go, po czym zacznę biedź przed siebie by ten chłopak mi zniknął z przed oczu. Miałam nadzieje, że szybko dotrę na miejsce. Wiem dobrze że miałam tam być popołudniu, a więc zacznę na niego czekać. Ponieważ nic innego, mi chyba nie zostało. Prawda?

[Masaru]

Zdanie dla Natari 5/15

Nasza bohaterka gdy zorientowała się że ktoś się jej przygląda zareagowała dosyć impulsywnie. Przecież nie każdy kto popatrzy na młodą kobietę przez kilka sekund, jest mordercą gwałcicielem złodziejem i kto wie czym jeszcze. Natari podbiegła do biednego chłopaka który nic nie zrobił, no bo przecież nie ukrywajmy płeć brzydka często spogląda na nogi u płci przeciwnej. Ale ten miał pecha bo dziś trafił na wściekłą czerwonowłosą kunoichi, która złapała go za szmaty i kulturalnie acz stanowczo poprosiła o wyjaśnienie jego zachowania. Spokojnie kobieto, weź spadaj. Tylko na cb spojrzałem, jesteś jakaś nie normalna ?!Być może dziewczyna zareagowała troszkę zbyt agresywnie, ale była na tyle silna że mogła sobie na takie coś pozwolić bo nikt i tak by jej nie podskoczył. Chwilę go jeszcze przesłuchiwała ale ten dalej darł się że nic nie zrobił i że ma się odwalić. Tak jak wcześniej zaplanowała zostawiła go i chciała biegiem udać się do miejsca spotkania. Jednak gdy była dobre 8m od chłopaka usłyszała jak ten otrzepując się powiedział pod nosem bardzo nie miły tekst obrażający kobiety. Myślał że pewnie go nie usłyszy więc nawet się w jej stronę nie obrócił. Natari miała do wyboru albo iść dalej i puścić to mimo uszu albo się zemścić. Chodziło mianowicie o tekst ,, Baba bez bolca dostaje pier*olca"

[Natari]

Niestety, chyba się pomyliłam. Chłopak mówił, że nic nie zrobił. Więc odstawiłam go na ziemie i próbowałam się uspokoić, lecz gdy TO usłyszałam to hohoho czara się przelała. Szybko znalazłam się obok, bezczelnego chłopaka. Szybkim ruchem przyszpiliłam tego idiotę do pobliskiej ściany, po czym z kieszeni wyjęłam kunai i położyłam ostrzem na jego szyję.
-Powiedz to, jeszcze raz.
Wycedziłam przez zęby. Miałam już po dziurki w nosie, takich głupków na dzisiaj..... A więc po odpowiedzi, byle jakiej dopowiedziałam.
-Przeproś, albo wbije ci kunaia w szyję, i już nie będziesz tak pyskował.....
Powiedziałam jednocześnie mierząc go zimnym, i bezdusznym wzrokiem. Czekałam tylko na to słowo. Lecz gdy nie usłyszę go, zaprowadzę chłopaka w uliczkę..... Jednak miałam nadzieje, że chłopak odpuści i jednak nie zginie. W końcu przed nim jeszcze dużo dużo życia, lecz i tak ktoś musi go ustawić do pionu. Niech smarkacz sobie nie myśli, że może mi podskakiwać. O nie, tak nie będzie. Każdy kto mnie zna albo chociaż o mnie słyszał, to wie że ze mną się nie zaczyna. Ja jak się zdenerwuje, to nie będę się cackać z nikim.....

[Masaru]

Zdanie dla Natari 7/15

Natari była dosyć okrutną dziewczyną, mogła już gościowi odpuścić, ale ona postanowiła zemścić się z ten jego tekst. Miała zły dzień więc można to było zrozumieć, tylko gdyby wszyscy tak robili to populacja miasta by się szybko skurczyła. Ale spokojnie tym czerwnowłosa się nie przejmowała. Przycisnęła go i zażądała przeprosin. Tamten z przerażeniem w oczach wydarł się Pomocy, mordują !! i w tym samym momencie kopnięciem prawdą nogą z całej siły uderzył w bok dziewczynę. Chyba nie miał ochoty przepraszać, a tym bardziej umierać spokojnie w rogu ulicy. Na jego nieszczęście usłyszał go tylko jakiś starzec, które po ogarnięciu sytuacji całkiem żwawo jak na swoje lata uciekł z głównej drogi. Nasz kunoichi miała szczęście bo nie było tutaj żadnej straży więc mogła zająć się delikwentem tak jak miała na to ochotę i potem udać się dalej przed siebie do miejsca spotkania.

[Natari]

Po tym jak przycisnęłam chłopaka do ściany, on zaczął się drzeć na głos. Nie. Obraził mnie, i nawet nie powiedział mi przepraszam. Na jego nieszczęście jego krzyki usłyszał tylko jakiś marny starzec, który na to w popłochu zaczął uciekać. No nareszcie, żadnych świadków.
-I co, już nie pyskujesz? Siedź cicho, to może nic nie poczujesz.
Po moich słowach on mnie kopnął w bok, lecz nawet nie drgnęłam ponieważ ten kopniak nie był aż taki mocny. Szybkim ruchem podcięłam chłopakowi gardło, i odskoczyłam żeby się nie poplamić krwiom. Gdy już zobaczę że nie żyje, podejdę do niego i dokładnie przeszukam. Bądź co bądź, ale może mieć coś przy sobie przecież. Gdy go przeszukam i znajdę coś to s chowie do mojej dużej kieszeni od płaszcza, i odbiegnę jak najszybciej mogę. Przecież ten staruszek mógł wezwać jakieś straże, a ja nie chce mieć ich na karku. A więc po kilku minutach przystopuje, i zacznę iść sobie jak szłam w stronę celu.....

[Masaru]

Zdanie dla Natari 9/15

Natari zamordowała człowieka, który ją obraził. Mało rozsądne, bo mogła co najwyżej po prostu go zranić czy coś. Ale trudno, postanowiła go przeszukać i uciec bo to główna droga i zaraz ktoś tu może przyjść. Powierzchownie go przeszukała i znalazła coś co na pewno rzuci nowe światło na obecne zadanie. Znalazła liścik w jego kieszeni, rozłożyła go i przeczytała - Masaru proszę cię żebyś śledził tą piękną czerwonowłosą dziewczynę, przez większość dnia i żebyś mi powiedział czy na spotkanie przyjdzie sama czy z kimś. Jakoś ci to przyjacielu wynagrodzę, spotkajmy się w Kokkyō no taki godzinę przed południem. Napisałem jej żeby przyszła tam po południu. Z powodu że jeszcze było rano to mało ludzi chodziło po ulicach miasta, więc nasz bohaterka mogła spokojnie się oddalić z miejsca zdarzenia do celu. Przybędzie jakoś 3h przed południem, więc tego który zlecił śledzenie jej i dał liścik i kwiatka w nocy, na pewno nie będzie jeszcze na miejscu. Natari po pewnym czasie wyszła z miasta i dotarła do Kokkyō no taki.
z/t http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=60&t=528