Targowisko

[Murai]

Straszak
7/15+
Misja D dla Yojii'ego

Mężczyzna jedynie spuścił z pokorą głowę, niczym skarcony pies. Bardzo ciekawy człowiek, pełen sprzeczności i dziwactw, co zauważył Hoshigaki. Niby zarabia na tyle dużo, by ot tak pożyczyć trzy kafle, ale jednak naiwny i prostoduszny. Mężczyzna jedynie kiwnął głową potwierdzająco. Ryboludek wziął płaszcz z kapturem - niby prosta rzecz, ale dodaje noszącemu odrobinę tajemniczości i pozwala ukryć niewygodne rybie oblicze przed ludźmi wokoło. Wiadomo, nie każdy jest na tyle obeznany w świecie i tolerancyjny, by zaakceptować obecność takiego osobnika. Mężczyzna odwrócił się i zaczął nowonajętego przydupasa prowadzić do miejsca, gdzie powinien być wcześniej wspomniany mężczyzna. Czy łysol wziął sobie do serca porady niebieskoskórego? Oby tak, inaczej ponownie może zostać oszukanym w taki prosty sposób. W zasadzie nawet nie musiał być to jego znajomy, tylko ktoś się pod niego podszywający. Bardzo prawdopodobna opcja. Może nawet łysol sam sobie dopisał do tego imienia jakieś wspomnienia? To jednak musiałaby być zaawansowana wada jego psychiki, co zdarza się bardzo rzadko. Po jakimś czasie marszu w milczeniu dotarliście na spore Targowisko. Było tutaj wyjątkowo mało ludzi, a na pewno mniej niż zazwyczaj. Ogromne połacie terenu były zawalone przeróżnymi stoiskami z towarami rozmaitych kategorii. Ubrania, stoisko z kryształami, stragany z warzywami i owocami. Nie sposób było rozeznać się w plątaninie ścieżek i korytarzy między straganami, jednak miejskie kobiety robiące zakupy i stali bywalcy posiedli umiejętność sprawnego i szybkiego poruszania się w tym labiryncie.
- O tej godzinie powinien być tutaj, na swoim stoisku. Poczekaj chwilę, był gdzieś na obrzeżach. Tylko gdzie to było... - powiedział, po czym weszliście pomiędzy ludzi, klucząc i szukając odpowiedniego stoiska. Przepychaliście się, jednak wasze ogromne rozmiary gwarantowały wam wielką siłę przebicia w nieco rzadkim tłumie. Kto śmiałby stanąć na drodze dwóch osiłków, z czego jeden z nich nosił na plecach ogromnego kunai? Szanse na to były bardzo nikłe. Jednak wyróżnialiście też się w tłumie, więc dłużnik ma okazję zauważyć z daleka błysk światła wytworzony przez łysinę. Niczym latarnia morska podczas sztormu wskazuje żeglarzom wejście do portu. Zanim ryboczłek zdążył zareagować, mężczyzna z łysiną zablokował mu ręką drogę i odciągnął na bok.
- Znalazłem go, rybi jegomościu. To ten człek sprzedający szkło. Na imię mu Iwasarashi. - powiedział, po czym kiwnął głową w kierunku jednego ze straganów. Wypełniony był wszelkiego rodzaju szklanymi wyrobami - od zastawy, do ozdób, aż po biżuterię. Widać było, że kosztuje to spore pieniądze. Przy stoisku był mały tłumek pełen kobiet w różnorakim wieku zachwycających się towarem bądź też zakupującym go. Miał facet powodzenie, nie ma co. Jego wygląd tylko mu w tym pomagał. Wyglądał dość młodo - czarne włosy stojące w górę niczym u jakiegoś jeża, ostre rysy twarzy i zielone oczy. Był dość wątły, a może tak tylko wyglądał przez bardzo luźne ubrania? Trochę przypominały szarą, uproszczoną wersję kimona. Coś mówił do tłumu pań, najpewniej zachwalając swój towar. Ciekawe, czy cały ten stragan zakupił dzięki pieniądzom pożyczonymi od łysola, czy może jest to efekt pomnożenia pożyczonej kwoty?

[Yojii]

Yojii'ego głowił się coraz bardziej na temat zadania-No dobra, gość mały nie jest, a w porównaniu do tamtego gościa jest wręcz kolosem. Rozumiem, że nie każdy może być dobry w odbieraniu pieniędzy, ale on nie wspominał nawet o próbie odbierania długu. Zawsze może próbować wyłudzić te pieniądze, zobaczymy czy podejdzie tam ze mną czy będzie się trzymał na uboczu. Ale to wciąż nie jest wystarczający dowód. No ale zlecenie to zlecenie, a nawet jeśli to nie jego pieniądze to i tak się o tym dowiem to mu przemówię do rozsądku. -dochodzili już do celu. Niepokojącym było to duże zgromadzenie ludzi. Niebieski spodziewał się, że przyjdzie mu wykonywania tej misji w bardziej adekwatnych do tego warunkach, a tłum na pewno do tych nie należał. Za późno było, żeby się wycofać, więc musiał zacząć działać- Idziesz ze mną?-powiedział szczerząc się ledwo widocznie z pod kaptura. Po czym ruszył w kierunku straganu celem rozeznania się trochę w sytuacji. A cóż my tu mamy? zapytał w miarę donośnym głosem, nie zbyt głośno, lecz wystarczająco, by skupić na sobie trochę uwagi, robiąc podwaliny pod ewentualne rozgonienie tłumu- Chciałbym się dowiedzieć, czy posiada pan jakieś specjalne wyroby?- już mówiąc nieco ciszej. Czekał już tylko na reakcje dłużnika, aby móc kontynuować zadanie.

[Murai]

Straszak
9/15+
Misja D dla Yojii'ego

Faktycznie dziwnym był fakt, że mężczyzna o takiej budowie nie był na tyle przekonujący, by samodzielnie odebrać należność. Rozwiązania musiał szukać u kogoś innego, kto wyglądał groźnie. On sam, mimo proporcji ciała i jego muskulatury, nie wyglądał aż tak złowieszczo. Ot zwyczajny łysol z brodą i okularkami. Co prawda trochę szeroki w barach, ale za to jaki miły z niego człowiek! Jak on mógł dorobić się tych trzech tysięcy, które lekką ręką oddał ledwo co znanemu człowiekowi? Doskonałe pytanie. W sumie to nawet nie powiedział, czy wcześniej próbował egzekwować samodzielnie dług. Czy nachodził Iwasarashiego, czy szukał z nim dialogu? Tego niestety ci nie powiedział, ale ostatecznie nie miało to znaczenia. Okoliczności nie zwalniają z obowiązku poprawnego wykonania zadania, za które czeka nagroda. Shinobi jako typowi najemnicy - zrób to, podaj tamto, zabij tego i tego - spisywali się genialnie wręcz, wystarczyło mieć odpowiednio pełną sakwę.
- Nie, lepiej tutaj zostanę. Samemu robisz o wiele lepsze wrażenie, rybi jegomościu. - odpowiedział na pytanie "rybiego jegomościa" i lekko odsunął się w bok, jeszcze bardziej schodząc z pola widzenia swojego dłużnika. Czyżby się go bał? Wyłudził od niego pieniądze i teraz szukał odpowiedniego człowieka do przekonania go do zwrotu? Wystarczyło trochę ponaginać fakty. Jeszcze okaże się, że ten łysol jest w rzeczywistości mistrzem manipulacji, gotowym do fałszu na każdym kroku. Ale gdyby takowym by był, to raczej by się nie dał nabrać. Najęty zbierasz długów podszedł samotnie to wskazanego stoiska pełnego szkieł. Kilka kroków wystarczyło, by był na miejscu i mógł podziwiać szklane wyroby z bliska. I co z tego, że przed ryboczłekiem stała grupka kobiet? Jego ogromny wzrost pozwalał na obserwowanie towarów będąc spokojnym o ich zasłonienie. Szkło pięknie odbijało światło, błyszczało w promieniach słońca. Trzeba było przyznać, że kolekcja robiła spore wrażenie. Część rzeczy leżała na drewnianej, prowizorycznej ladzie, a reszta w głębi straganu, do którego dostęp miał jedynie Iwasarashi. Ten natychmiastowo zareagował na głośną uwagę wygłoszoną przez nowego, potencjalnego klienta. Uśmiech z jego twarzy nie zszedł nawet wtedy, kiedy zobaczył niebieską skórę i ostre zęby. Najwyraźniej był dobrze wytrenowany w ukrywaniu swoich osobistych uwag pod płaszczykiem serdecznego uśmiechu. Umiejętność tak ważna w jego fachu, że niemalże podstawowa. Kobiety nie miały jednak tego daru i natychmiastowo się rozstąpiły, wymieniając między sobą szeptem uwagi. O czym były łatwo się domyślić, jednak bohater tego nie dosłyszał.
- Wszystko na tym stoisku jest specjalne i unikatowe. Wytworzone przez rzemieślników z dalekich Lazurowych Wybrzeży prezentuje sobą najwyższą jakość i walory estetyczne. I są bardzo tanie jak na towar takiej klasy. Nieuszkodzone i bardzo trwałe, nie znajdzie klient na nich nawet najmniejszej rysy. Idealny prezent dla każdej niewiasty. - chwalił swój towar jak gdyby sprzedawał czyste diamenty. Ani razu się nie zająknął, musiał mieć wyuczoną gadkę do perfekcji. Patrzył się prosto na ogromnego ryboluda i nawet nie mrugnął ze strachu. Kolejny interesujący człek. Pierw osiłek o dobrym uosobieniu i zaprawiony biznesmen, a teraz tolerancyjny sprzedawca szkła i mistrz gładkiej gadki.

[Yojii]

Młodzieniec wysłuchał do końca dłużnika, ale nagle na kilka sekund się wyłączył patrząc na niego. Przez myśl przeszedł mu jeden absolutnie przytłaczający fakt, albowiem zleceniodawca podał dwa różne imiona dla tej samej osoby. Dziwne nie ? Kiedy zaczęli obgadywać robotę powiedział, że facet wiszący mu kasę nazywa się Akiho, a teraz gdy byli już w miejscu docelowym nazwał go Iwasarashi. Może spanikował widząc tego, który rzekomo nie oddał długu, a tak naprawdę żadnego długu nie ma. Mimo to kontynuował swoją grę. -Faktycznie widzę, że to kunsztowne wyroby, wydajesz się być całkiem miły. Jak Cię zwą kupcze?-powiedział delikatnie szczerząc kły, starając się, aby uśmiech wyglądał na naturalnie miły, ale kaptur duży znacząco ułatwiał zadanie. Sam uśmiech spowodowany był raczej tym, że zaraz dowie się czy sprawa wygląda rzeczywiście na taką jak opowiadał brodacz.

[Murai]

Straszak
11/15+
Misja D dla Yojii'ego

Hoshigaki nie był matołem i natychmiast zauważył, że coś się nie zgadza. Pojawiła się sprzeczność w zeznaniach mężczyzny. Sprzeczność na tyle duża i rażąca, że pojawiły się spore wątpliwości odnośnie wykonywanego zadania. Jedna osoba, a dwa całkowicie inne imiona. O co chodziło? Kim był osobnik sprzedający szkło? Teoria odnośnie ukrytego geniuszu łysola w oszukiwaniu ludzi została obalona, a przynajmniej element o jego geniuszu. Chociaż nie, czy na tym etapie można mówić o celowej manipulacji? Może z nerwów się pomylił? Nie ma co osądzać człowieka po takiej jednej, małej wpadce. Niebieskoskóry jednak postanowił ciągnąć gierkę z zainteresowaniem szklanymi wytworami. Kobiety stojące wokoło ciebie nadal plotkowały szeptem, a tematem tych plotek był najpewniej ogromny ryboczłek. O ile temu nie przeszkadza obgadywanie za plecami, to można spokojnie pominąć kobiety. O dziwo niektóre z nich postanowiły sobie pójść, jak gdyby obecność osobnika pokroju "rybiego jegomościa" nagle powodowała spadek wartości sprzedawanych szkieł. Nie uszło to uwadze sprzedającemu, który jedynie zerknął na odchodzące kobiety. Czy był zdenerwowany? Nie, nadal życzliwie się uśmiechał. Być może targały nim jakieś emocje, ale z uwagi na swoją reputację mógł się powstrzymywać. To okrutny biznes i jeden wybuch złości czy irytacji może skutkować spadkiem zaufania klientów, co bezpośrednio przekłada się na zyski. Jeśli nie był naturalnie życzliwy dla każdego, to był dobrze obeznany i nie chciał ryzykować.
- Nazywam się Iwasarashi Akito, do usług. Przez trzy lata prowadzę to stoisko, wcześniej próbowałem szczęścia w Shigashi no Kibu. Tutaj jednak takie towary są bardziej doceniane. - odpowiedział jak wcześniej, grzecznie i z uśmiechem na ustach. Tym razem jednak na jego twarzy pojawiło się lekkie zaskoczenie. "Czemu ten dziwny człowiek chce znać moje imię?" tak sobie pewnie myśli. Ale klient ma prawo, czyż nie? Iwasarashi Akiho. Pierwszy człon się zgadzał, ale z tym do mówił przed chwilą. A drugi... jak to wszystko interpretować? Jeden wielki bajzel, a w jego środku rybi straszak, który musi poskładać to wszystko.

[Yojii]

Wszystko wydawało się coraz bardziej skomplikowane. Yojii już w zasadzie nie wiedział co o tym myśleć, więc postanowił myślenie zostawić w tyle i zdać się na żywioł. Rozejrzał się powoli, żeby nie wyglądało na jakiś podstęp czy coś w ten deseń. Szukał wzrokiem jakiegoś zbiornika wodnego, a jeśli takowy znajdzie przygotuję się do Mizu Kawarimi no Jutsu. Ludzie z zasady boją się shinobi, szczególnie jeśli nie widzieli ich w akcji i takowych zobaczą, lecz młody ninja nie wiedział czy Iwasarashi był w tym obeznany ale musiał spróbować jeśli teren na to pozwoli. A więc słuchaj Iwasarashi, mam pytanie na temat moralności, a mianowicie jak uważasz czy nie oddawanie ludziom pieniędzy na czas jest wporządku? - po tych słowach już ciężko było się nie domyślić dlaczego niebieski zadał to pytanie. Był już trochę znudzony tymi całymi podchodami, więc zaczął przeć do finiszu. W międzyczasie ludzi wokół, a w zasadzie kobiet było coraz mniej, a dla Hoshigaki'ego sytuacja była coraz lepsza. Widać, że Yojii jest naprawdę pożądaną osobą w towarzystwie.

[Murai]

Straszak
13/15+
Misja D dla Yojii'ego

Zachowanie Hoshigakiego uległo lekkiej zmianie. Stał się bardziej podejrzliwy co do całej tej sytuacji. Być może nie pasowało mu kilka rzeczy i zwyczajnie doszukiwał się w tym jakiegoś spisku. Spisku, którego to on jest centralną osią. Młodzieniec zaczął szukać jakiegoś akwenu, by móc dokonać podmiany z wodą. Interesujące zachowanie biorąc pod uwagę fakt, że właśnie znajdowali na zatłoczonym targowisku. Wody było tutaj jak na lekarstwo. Szczytem możliwości będzie jakaś butelka wypełniona wodą bądź mała miska. Nic do wykorzystania. Tylko czego mógł się spodziewać? Że nagle sprzedawca zechce go zasztyletować? Na oczach swoich klientów? Zdecydowanie za dużo świadków, zbyt tłoczna lokalizacja, za mało dróg ucieczki i do tego spora ilość strażników pilnujących porządku na targowisku. Ilość czynników zniechęcających do popełnienia próby ataku była tak duża, że taki scenariusz wydaje się niezwykle mało prawdopodobny. Sprzedawca natomiast słysząc ciekawe pytanie poruszające kwestie moralności trochę stracił swój dobry humor i na chwilę zamilkł, jak gdyby szukając najlepszej opcji dialogowej. W końcu takową znalazł.
- Oczywiście że nie jest. Dobrze że przyszedłeś, teraz nie muszę opuszczać stanowiska. Powiedz mu, że dziękuję za przysługę i by następnym lepiej sprecyzował termin, bo może trafić na kogoś, kto wcale mu nie odda. - po tych słowach, powiedzianych tym samym miłym tonem co reszta rozmowy, sięgnął do kieszeni i wręczył ci całkiem pokaźnych rozmiarów mieszek. Była w nim zarówno waluta przyjemnie brzęcząca, jak i ta papierkowa. Część kobiet będących jeszcze przy stoisku wybałuszyła oczy w zdumieniu. Nawet nie podając dokładnej kwoty można było powiedzieć, że wnętrze tego woreczka to kupa forsy. Koniec końców oddał pieniądze, tylko o co może chodzić ze sprecyzowaniem terminu? Kto to wie, może łysolek nie wyraził się zbyt dokładnie i wynikło z tego jakieś nieporozumienie?

[Yojii]

Wszystko chyliło się ku końcowi. Yojii szukał zbiornika wodnego ale ten wcale nie był mu potrzebny. Był nad wyraz przezorny. Przede wszystkim dlatego, że jego przyjaciel, a raczej mentor zginą przez brak czujności. Tym razem mu nie pomogło wzmożone doszukiwanie się niebezpieczeństwa ale z pewnością kiedyś uratuje mu to życie. W odpowiedzi na pytanie młodzieńca usłyszał szokujące słowa. Spodziewał się tłumaczeń i wymigywanie się od długu, a ten po prostu wyją sakwę i umieścił ją w ręce shinobi. Niebieskiego dręczyły sprzeczne emocje. Był zadowolony z braku problemów w zadaniu i łatwych pieniędzy, lecz jednakowo zdenerwował go fakt, że sytuacja uniknęła jakichkolwiek komplikacji. A dlaczego? Dlatego, bo po prostu nie mógł się wykazać i przede wszystkim ominęła go zabawa związana ze straszeniem dłużnika. Facet oddał pieniądze bez zbędnego rabanu, więc Hodhigaki musiał zakończyć zadanie, a przedtem powinien coś powiedzieć do gościa, którego dopiero co chciał zmusić do oddania Ryo. Heh. Spodziewałem zupełnie innej reakcji z twojej strony, ale jednak się do ciebie myliłem. Choć jestem trochę zawiedziony bo chciałem się trochę zabawić, ale cóż moje zlecenie dobiegło końca, więc czas już na mnie. Ale swoją drogą, masz może naszyjnik w kształcie rekina? Z chęcią bym takowy wziął- powiedział kilka zdań i pozostało wrócić do zleceniodawcy i wytłumaczyć zaistniałą sytuacji.

[Murai]

Straszak
15/15+
Misja D dla Yojii'ego

Poszło zaskakująco łatwo. Można się było spodziewać płaczu, gniewu, próby przekupienia bądź wszelakich możliwych sposobów i prób które zapobiegłyby oddania należności. Niestety rzeczywistość była brutalna i nie zawsze zgodna z naszymi oczekiwaniami. Mężczyzna oddał pieniądze ot tak, bez żadnych scen i dram. Z uśmiechem na ustach, troszkę mniejszym od tego, który jawił się na jego twarzy zanim przybyłeś. Można było zgadywać, że takie zachowanie podyktowane było obecnością klientów. Prywatnie mógł być to największy skurczybyk i furiat na świecie, jednak w pracy musiał zachowywać odpowiednie pozory. Albo faktycznie jest taki miły. Słysząc rozczarowanie łatwym przebiegiem sytuacji ponownie rozpromieniał.
- Niestety rekina nie mam. Ale postaram się szybko nadrobić ten brak towaru. - odpowiedział. Niestety nie miał poszukiwanego przez Hoshigaki obiektu, młodzieniec musiał powrócić do pracodawcy bez upragnionego naszyjnika ze szklanym rekinem. Być może trzeba będzie przyjść kiedy indziej? Deklarował, że postara się szybko uzupełnić niedobory swojego asortymentu, ale kto wie ile to może zająć? Tworzone są w dalekich stronach, ale pewnie jako doświadczony kupiec posiada swoich stałych dostawców towaru. Łysol czekał tam, gdzie ostatni raz go widziano. Ciężko byłoby go nie zauważyć, połączenie odbijającej światło łysiny i wielkiego wzrostu czyniły z niego doskonały punkt do rozeznania w tym tłumie. Równie wysoki niebieskoskóry Shinobi podszedł do niego. Wyglądało na to, że mężczyzna dokładnie przypatrywał się sytuacji z bezpiecznej odległości, bowiem śledził wzrokiem najętego pracownika.
- Tego się spodziewałem po rybim jegomościu. Sam bym się przeraził, gdybyś się pojawił w moim interesie i wspomniał o długu, natychmiast bym go oddał. Dobra, to twoja zapłata. Dzięki wielkie raz jeszcze. Nie masz nic przeciwko, żebym najął cię ponownie w przyszłości jakbym miał kłopoty, prawda? - zapytał się jeszcze na odchodnym, po czym zabrał swoje pieniądze, odliczył od nich stosowną działkę dla ryboludzia i uścisnął rękę na pożegnanie. Po tym geście wszedł pomiędzy ludzi i skierował się w swoją stronę. Przez jakiś czas było go jeszcze widać, po czym skręcił w jakąś odnogę targowiska i zniknął bez śladu, pozostawiając samotnego, skrytego pod płaszczem Yojii'ego.

KONIEC MISJI

+ 100 Ryo
+ 20 PH

[Heiji]

"Pościg!"
1/15
Godzina jedenasta piętnaście, zapowiadał się bardzo piękny dzień. Słońce znajdowało się prawie w najwyższym punkcie na niebie, natomiast nasz nowy bohater stał nieopodal całkiem sporych rozmiarów straganu. Co na nim było? Na stole leżało mnóstwo pięknych ozdobnych naszyjników, swego rodzaju błyskotek dla pięknych pań, być może czasami coś ciekawego leżało co mogło by zainteresować mężczyznę. No ale potrzebne było by wielkie szczęście by coś takiego tam znaleźć. Prawda? Kiedy to Yojii stał i z pewnej odległości przyglądał się straganowi mógł tam usłyszeć dosyć całkiem fajne ceny. Dlaczego były "fajne"? Ponieważ wartość każdego z naszyjników była spora. Czasami osiągała ona dwukrotność wartości ryo jaką uzyskiwał ninja za dane zlecenie. W pewnym momencie młodzieniec mógł zauważyć w tłumie kobiet pewnego mężczyznę. Był on takiej sobie budowie, czarne włosy, młodo wyglądająca twarz, no i przede wszystkim miał na sobie całkiem modne ciuchy. Tak czy inaczej mógł on przykuć uwagę nie jednej osoby, w pewnym tego słowa znaczeniu można by powiedzieć, że jego zachowanie było podejrzane. Być może nasz bohater zechce zaobserwować ten stragan nieco dłużej, a może jednak coś ciekawego się stanie...

[Yojii]

Południe coraz bliżej, a robić nie ma co. Yojii po wykonaniu zadania postanowił wrócić do domu i coś zjeść, ale los zawsze pisał dla niego inny scenariusz niż zwykle planował. Idąc już chwilę po targowisku zauważył mały tłum. W środku tego zgromadzenia zobaczył nieco podejrzanego gościa. A raczej jego zachowanie było podejrzane, bo z wyglądu był całkiem schludnym mężczyzną o nie za dużym umięśnieniu. Jak to shinobi miał w zwyczaju widząc tamtego faceta nie mógł pozostać obojętny tylko jak zwykle poszuka awantury. Przysłonił delikatnie twarz kapturem i zaczął zmierzać w stronę straganu wypełnionymi wszelakimi błyskotkami o różnych i często za wysokich cenach. Jego jedynym problemem było to, że sam Hoshigaki wyróżniał się z tłumu swoimi gabarytami, bo jego rybie cechy były zasłonięte przez płaszcz, jednak same rozmiary wystarczały, aby ograniczyć jego potencjalne ukrycie wśród innych ludzi. Podszedł do celu i staną lekko na uboczu by tam chwilę odczekać i sprawdzić czy może coś ciekawego się wydarzy.

[Heiji]

"Pościg!"
3/15
Nasz młody bohater pomimo swoich gabarytów był dosyć cierpliwym osobnikiem, w końcu każdy ninja musiał taki być. Prawda? Chłopak widząc podejrzanego mężczyznę postanowił chociaż przez chwilę go poobserwować. Po co? To było wręcz oczywiste, miał on nadzieję że się coś ciekawego wydarzy. Tak również było, nawet długo nie musiał na to czekać. Prawda? Po niespełna pięciu minutach nieznajomy chwycił za kilka błyskotek, następnie zaczął się bardzo szybko oddalać od straganu. Nawet mu to całkiem dobrze wychodziło. Dlaczego? Ponieważ wokół było mnóstwo ludzi i dzięki jego wątłej budowie uciekanie w takim tłumie nie stanowiło dla niego większego problemu. Nim ktokolwiek się zorientował nieznajomy zdążył się oddalić na całkiem sporą odległość, czyli około osiemnaście metrów. Niedługo po tym można było usłyszeć krzyk.
-Złodziej! Porwał moją biżuterię!-słowa te były wypowiadane przez samego właściciela straganu, być może w przyszłości zatrudni jakąś ochronę, ponieważ jak narazie to wszystkie kosztowności, które się tam znajdowały krzyczały "Proszę, zabierz mnie stąd...". Tylko co teraz właśnie w takiej jak ta chwili zrobi nasz młody bohater? Jak narazie nikt na to pytanie nie znał odpowiedzi, ale być może młody ninja zechce pomóc nieznomemu, w końcu powinien coś skorzystać za swój trud. Prawda?

[Yojii]

No i stało się. Tak jak przypuszczał, obserwowany przez niego mężczyzna posuną się do kradzieży. Teoretycznie dzięki takim przypuszczeniom mógł już wcześniej zapobiec kradzieży, a wystarczyło tylko podejść bliżej, lecz było jedno ale. Mianowicie, gdyby wcześniej powstrzymał denata to najprawdopodobniej skończyło by się na podziękowaniach, a ominą by go najważniejszy na chwilę obecną aspekt, a dokładniej zapłata! Prostą rzeczą jest, że jeśli wykonasz trudniejsze zadanie to dostaniesz lepszą zapłatę. Złodziej był już prawie 20 metrów od straganu, kiedy ruszył za nim Yojii. Pochylił się lekko, aby zwiększyć opływowość ciała i ruszył sprintem za swoim celem. Shinobi był z pewnością szybszy od złodziejaszka, lecz ten mógł wykorzystać swoją posturę do lepszej ucieczki, bo jeśli będzie uciekał w lini prostej to pościg nie będzie trwał zbyt długo. Jeszcze zanim dobrze się rozpędził, wyją z kabury umieszczonej na lewym udzie kunai, by cisnąć nim w swojego przeciwnika, jeśli tylko zbliży się do niego wystarczająco, aby wykonać czysty rzut. Niestety to będzie ciężkie. Może i ninja walczył już nie raz, ale podczas dużej prędkości biegu trudno mu będzie wykonać dobry i przede wszystkim celny rzut.

[Heiji]

"Pościg!"
5/15
Młodzieniec był już przygotowany chociaż w pewnym sensie na tego typu ewentualność. Prawda? Chłopak doskonale wiedział co zrobi za dziesięć czy też piętnaście sekund, no ale wpierw musiał zbliżyć się do swojego przeciwnika na odpowiednią odległość. Prawda? Chociaż jak narazie tego typu posunięcie było wręcz niemożliwe. Bieg w takim jak to miejscu był dosyć uporczywy dla naszego bohatera, ponieważ jego sylwetka jeszcze bardziej to uniemożliwiała. Tak czy inaczej chłopak z całych sił starał się dogonić swego rywala, lecz wciąż mu to noego wychodziło zgrabnie. Co chwilę popychał lub ocierał się o jakiegoś przechodniego tym samym wzbużając tłum ludzi. Bądź co bądź być może za kilkanaście sekund będzie miał wystarczający moment by odpowiednio zareagować, chociaż rzucanie w tym tłumie ludzi kunaiem mogło by się nieco źle skończyć, ponieważ w każdej chwili jego przeciwnik mógł odskoczyć na prawo, albo lewo zupełnie tak jak to do tej pory robił. Jednak nasz bohater miał wprawne oko więc obserwowanie przeciwnika z tej odległości nie było czymś bardzo trudnym, jednak musiał się mieć na baczności, ponieważ w każdej chwili mógł mu po prostu zniknąć z pola widzenia... Wykonując swego rodzaju bieg chłopak wciąż utrzymywał swego rodzaju piętnaście metrów odległości między sobą, a przeciwnikiem. Tylko co dalej?

[Takashi]

Życie shinobi, jak powszechnie wiadomo, to przede wszystkim służba. A to słowo - służba, niesie za sobą setki, tysiące, ba, miliony znaczeń! W zależności od preferencji i intencji, znaczyć może przeróżne rzeczy, kwestie, wyrażenia, zjawiska i prawidłowości. W każdym razie, to obszerne słowo najlepiej określało cel i istotę bytu ninja. Wiedział to też młody Uchiha, którego ambicje przerastają prawdopodobnie zakres jego możliwości... Nie, nie prawdopodobnie. Na pewno przerastają - ktoś z jego rangą, jego doświadczeniem i jego zdolnościami (a raczej ich brakiem) nie mógł nawet marzyć o realizacji tak wysublimowanych planów, które umysł Takashiego uknuł pewnej bezsennej nocy. Analitycznie, pojawia się pytanie - czy jest jakiś sposób, aby móc dosięgnąć tychże planów? Odpowiedź jest banalna - służba!
Oto wybył ze swego niezbyt okazałego domostwa Uchiha Takashi i wyruszył "w miasto", a aby zachować pełną poprawność merytoryczną, należałoby rzec - w osadę. Kiedy tylko jego nogi przekroczyły próg domu i kiedy tylko do jego nosa wpadł charakterystyczny swąd żywej metropolii, połączony z nie mniej charakterystycznym zapachem bryzy morskiej (która to kompilacja woni miła dla nosa nie była), zdał sobie sprawę z jednej małej, wszak bardzo ważnej sprawy.
Nie wiedział gdzie zacząć.

Błąkał się najpierw trochę po osadzie, powolnym krokiem. Udawał, iż jest na spacerze, jednak wciąż rozmyślał - gdzie mógłby zacząć swe przygody. Trochę znał już miasteczko i mniej więcej potrafił zlokalizować większość punktów orientacyjnych weń. Kiedy się przechadzał, kątem oka dostrzegł trakt wiodący na targowisko... To było to! Nie było bardziej zajętego własnym życiem i prowadzeniem działalności miejsca, niżeli bazar, na którym kupcy starali się wcisnąć mieszkańcom mniej lub bardziej przydatne przedmioty, gdzie rybacy zachęcali przechodniów wonią świeżo złapanych ryb, gdzie przekupne krzyki straganiarzy zagłuszały nawet własne myśli.
Podążył więc dróżką i znalazł się na targowisku... Pozostało tylko rozejrzeć się za potencjalną pracą. Tfu! W końcu Takashi jest shinobi, a zadanie to nie praca! Zatem - pozostało tylko rozejrzeć się za potencjalnym arcytrudnym zadaniem do wykonania.