Shi no gēto - Jednostka Badawcza

[Yami]

Dalsza obserwacja. Posiadałem już część informacji ale to były tylko szczątkowe informacje, które bez większego obrazu ciężko będzie połączyć w całość. Na tę chwilę nic nie zdawało się łączyć z samą historią złośliwego Yokai, który przestawia i okrada mieszkańców z drobnych rzeczy i narzędzi.
Kiedy miałem wejść do budynku dostrzegłem, że dwójka mężczyzn została na zewnątrz wyraźnie obawiając się tego miejsca. Samo pomieszczenie było czymś w rodzaju kaplicą. Trzy kadzidła jak trzy łzy Sharingana oraz pomnik wojownika, którego najprawdopodobniej widziałem na jednym z fresków. Ofiara miała być złożona w pełnię księżyca... nawiązanie do bóstwa Tsukuyomi, czy może zwykłe wierzenia miejscowych? Skierowałem wzrok ku poskręcanym figurom, dokładnie takie same znajdowały się na freskach. Możliwe, że jest to jedna ze zdolności Uchiha, choć z tego co mi wiadomo raczej preferują używanie Genjutsu... a przynajmniej jeden z mi poznanych właśnie przy pomocy oczu z nich korzystał...
Symbole na ziemi oraz ilość czar wskazywała, że powinienem je umieścić w tym miejscu nim jednak to zrobię sięgnąłem po księgę aby spróbować wyciągnąć z niej coś więcej. Jeśli nie będę w stanie nic z tym faktem zrobić nie pozostaje mi nic innego jak umieścić czarki na łezkach sharingana znajdujących się nad ziemią i odpalić je przy pomocy hubki i krzesiwa. Te miałem schowane w dużej Torbie, zapieczętowane razem z namiotem i zestawem do gotowania. Nie było potrzeby aby z nich korzystać w innym przypadku.
Zastanawiałem się jeszcze w jakim celu to robię. Zdawać by się mogło, że to tylko jakaś zwykła gra, która na nic realnie nie wpływa i jedynie co robi to zabiera mój czas. Póki jednak ta gra nie stawała się być niebezpieczna pozwoliłem aby wodziła mnie za nos. Jeśli przeciwnik będzie myślał, że zdążył mnie poznać bardzo szybko zrozumie, jak bardzo się myli.

Użyta technika do odpieczętowania:

Nazwa

Fūin no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Pieczętowanie

Tygrys

Odpieczetowanie

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Jednorazowe pieczętowanie

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny

Odpieczętowanie

Niezauważalny

Dodatkowe

Użytkownik musi stać obok zwoju (i takowy posiadać, rzecz jasna)

Opis Podstawowa technika specjalistów w pieczętowaniu, wymagająca użycia zwoju. Ninja staje w pobliżu papirusu i nakłada na papier (lub obok, jeżeli przedmiot jest za duży) to, co ma zostać zapieczętowane wewnątrz. Następnie przelewa do obu - przedmiotu i zwoju - swoją chakrę i składa pieczęć tygrysa. Efektem jest zamknięcie wewnątrz papieru docelowego przedmiotu, który następnie można w każdej chwili ponownie odpieczętować.

Uwaga Pieczętowanie materiałów organicznych (m.in. materiałów do przeszczepu) możliwe jest przy pomocy tej techniki dopiero od Fūinjutsu C (ludzkie zwłoki zajmują 500 objętości). - Na randze E z Fūinjutsu możemy pieczętować przedmioty tylko w małych zwojach

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
13/28 (co najmniej) Naczelnik Shi-no-Geto wszedł do środka, gdzie mógł podziwiać nietuzinkowy wystrój pomieszczenia. Bardzo szybko zauważył pewną korelację między poszczególnymi elementami wystroju, którą zamierzał zbadać, jednak w pierwszej kolejności przyjrzał się dziwnej księdze. A w zasadzie fragmentom, które się zachowały. Wydawało się, że są to notatki prowadzone przez ludzi, którzy opiekowali się tym przybytkiem. Te najstarsze strony rozleciały się już całkowicie, a i młodsze dotknięte były już całkiem zaawansowanym gniciem.

Przeglądając strony Yami mógł zauważyć, że co jakiś czas kolejny opiekun przybytku dodawał nowe karty. Było to dosyć widoczne, gdyż każdy kolejny nowy plik kartek znajdował się w znacznie lepszym stanie niż karty poprzednie. Po dokładniejszych oględzinach można też było stwierdzić, że pierwsze kilka kart zawsze jest kopią pierwszych kart z sekcji poprzedniej - tak jakby ktoś bardzo chciał zachować te tajemnicze informacje dla potomnych. Niestety - choć każda kolejna sekcja coraz lepiej była zachowana, to nie sposób było w całości odczytać tych zagadkowych tekstów, gdyż praktyka kopiowania tych informacji zastała z jakiegoś powodu zaniechana przed kilkoma stuleciami. Zamiast tego na pierwszej stronie pierwszej sekcji nie posiadającej tych informacji znajdował się rysunek nowo powstającego muru. I znajomo wyglądającej twierdzy.

Gdy Yami przyjrzał się uważnie powtarzającym się kartom mógł zauważyć opis jakiejś rośliny, Czarnonki. Opis wskazywał, że jest to specjalne zioło rosnące w okolicy. Zawarty był poglądowy rysunek, a także opis cech charakterystycznych. Z notatek można było wywnioskować, że miąższ tej rośliny dobry był do wykonywania specjalnych świec liturgicznych. Na kartach oryginalnie było więcej informacji na temat zastosowania rośliny, jednak nie udało się ich odczytać, gdyż te miejsca na wszystkich kartach były już uszkodzone.

Kolejnymi informacjami, które Yami mógł odczytać były właśnie te, którymi kierowali się wieśniacy - o rytuale przebłagania przodków. Niejasne i niepełne informacje zakładały, że do rytuału należy wykonać 3 rytualne świece o specjalnym kształcie (choć jego opis był uszkodzony, to można było wzorować się rysunkiem), a następnie rozpalenie "Czarnych Płomieni" czy też "Ciemnego Ognia", gdy tylko "Przybędzie tysiąc dusz przodków na kruczych skrzydłach, a odgłosy potępienia wypełnią ciszę nocy". Ostatnim elementem rutuału miało być symboliczne "Bezkrwawa ofiara całopalna przewodników przodków". Choć nigdzie nie było powiedziane na czym to miało polegać. A w każdym razie nie na nieuszkodzonych fragmentach księgi.

Po zapoznaniu się z informacjami znalezionymi w księdze Jinchuuriki postawił trzy czary zaznaczonych polach imitujących łezki sharingana i rozpalił je przy pomocy swojego krzesiwa. Czarne ognie wystrzeliły słupami do góry, a czubki ich płomieni niemalże dotykały sufitu. Ogień nie dawał za dużo światła, jednak mogłeś zauważyć, że cienie na ścianach zaczynają niezwykły taniec. Im dłużej Yami przebywał wewnątrz tym bardziej miał wrażenie, nie ogląda statycznych obrazów żywe sceny rozgrywające się na jego oczach. Po dłuższej chwili miał też wrażenie, że rzeźba wojownika patrzy się na niego intensywnie, niemalże domagając się spojrzenia w oczy, czego póki co jeszcze nie zrobił. Ale bardzo chciał.

Sceny rozgrywane przez cienie powtarzały to samo, co mógł zobaczyć na ścianach na zewnątrz, choć usystematyzowane w jedną logiczną historię. Historia przedstawiała wojownika walczącego na wojnie, w towarzystwie wielu towarzyszy. Z czasem kolejne walki wykruszały jego sojuszników, a sam bohater zdawał się być coraz bardziej przygnębiony - choć nie można było zobaczyć jego twarzy, to sugerowała tak sylwetka wojownika. Gdy ostatni z jego towarzyszy padł wojownik popadł w rozpacz, gdy jednak się podniósł wrócił w wir walki. Najpierw jego wrogowie zaczęli walczyć przeciw sobie, a gdy zorientowali się, że on znów im zagraża ponownie się zjednoczyli przeciw niemu. Teraz jednak Yami mógł obserwować niezwykłe popisy wojownik - znikanie i pojawianie się w innych miejscach, zabijanie wrogów samym spojrzeniem, tworzenie golema zdolnego do niszczenia całych zamków. Nic z tego nie wydawało się możliwe, choć Jinchuuriki wiedział, że przynajmniej jedno z tych przedstawień ma coś wspólnego z prawdą.

[Yami]

Zapoznawszy się z dostępną lekturą przeszedłem do odprawienia "rytuału". Słup ognia wystrzelił z kaganków. Żadna substancja nie powinna dawać takich rezultatów. Wskazywało to na dwa elementy. Tym bardziej oczywistym było Genjutsu. Złożyłem dla pewności pieczęć. Mimo to ogień wciąż prawie dotykał sufity. Zerknąłem ponownie na podłoże... czyżby to była jakaś forma Fuinjutsu? Odpowiednie ustawienie kaganków i ich uruchomienie działa na zbliżonej zasadzie co wyzwolenie ognistego smoka z notki wybuchowej. Pieczęć mogłaby wzmacniać siłę ognia... rozejrzałem się też po pomieszczeniu. To, że ogień tańczył nie tłumaczyło cieni znajdujących się na ścianach. Im dłużej analizowałem architekturę budynku tym bardziej rozumiałem, jak skomplikowana musiała to być technika. Drobne ruchy ognia zlewały się z tłem tworząc konkretne cienie przedstawiające sceną wojownika. Wojownika, który im bardziej wpadał w rozpacz tym silniejszy się stawał, tak jakby rozpacz dawała mu siły...
Westchnąłem, pokaz się skończył. W zasadzie nie wiedziałem w jaki sposób ta sztuczka ma powiązanie z naszym złodziejaszkiem. Może właśnie wcale nie miała? Yokai zwyczajnie wybrał sobie miejsce czci dawnych bohaterów a to była jedna z form ich uczczenia. Wszystkie wzmianki dotyczą czasów przeszłych, można wręcz powiedzieć duchów przeszłości jednak duchy nie istnieją. W tym wszystkim nie przestawałem czuć czyjegoś wzroku na sobie. Konkretnie z kierunku kamiennego pomnika. To właśnie jego popisy widziałem na ścianach w formie teatru cieni. Czyżby może to jednak były duchy przeszłości?
Yokaia do tej pory nikt nie widział... to z czym się mierzymy podbiera narzędzia jakby chciało coś naprawić... W zapiskach znajdowała się informacja szkicu muru... walka... czyżby ta batalia dotyczyła właśnie próby przejęcia terenów w których miał powstać mur? Jeśli pomnik bohatera w rzeczywistości reprezentował bohatera tamtych czasów... chęć oczyszczenia sumienia, że nie udało się uratować pobratymców w tej wojnie... Czyżby właśnie po to te świece i to wszystko? Aby uczcić poległych w pierwszej bitwie o mur?
- Chcesz aby pamięć o nich nie przepadła? - rzuciłem w eter.
Podniosłem głowę i spojrzałem na pomnik, spojrzenie wojownika. Miałem wrażenie jakby teraz lico posągu przedstawiało smutek...

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
15/28 (co najmniej) Teatr dziwnych cieni zakończył się, gdy czary płonące czarnym ogniem przygasły. Cała substancje w nich zawarta została strawiona i czarki zostały puste. Yami otrząsnął się po obejrzanym seansie. Obejrzana historia była niezwykła, ale niemożliwym będzie dowiedzenie się, czy to, co widział ma cokolwiek wspólnego z rzeczywistością, czy przedstawione tam sceny były relacją rzeczywistych wydarzeń, czy też raczej luźną interpretacją czyjegoś życia. A może czyichś żyć? Z legendami tak bywało, że żywoty kilku przodków syntetyzują się w jedną prostą historię, w której ciężko rozróżnić co było prawdą, a co fikcją. W końcu legendy miały to do siebie, że miały uczyć jak unikać błędów przeszłości, a nie być kroniką historyczną.

Jinchuuriki wpatrzył się w figurę wojownika, ta jednak nie odpowiedziała żadnym przejawem żywotności. Żadnych mrugnięć, uśmiechów, kiwań głową. Zwykła kamienna rzeźba. No, może niekoniecznie taka zwykła, ale nie wykazująca efektów wykraczających poza zdolności innych rzeźb. W pomieszczenia zapanowała cisza, jedynie dwójka mężczyzn stojąca przed budynkiem rozmawiała ze sobą przyciszonymi głosami. Z ich rozmowy Yami mógł wywnioskować, że oni niczego nie widzieli. Być może teatr cieni dostrzegalny był tylko z wewnątrz kręgu. A może również dym wydzielany z czarnego ognia miał swój udział w widzianych pląsach. Yami musiał się zastanowić i podjąć decyzję - co dalej?

[Yami]

Zero odpowiedzi. Pokój zamarł po ukończonym pokazie świateł. Spoglądałem na pomnik oczekując odpowiedzi. Może to złe określenie. Szukałem w głębi podpowiedzi co powinienem zrobić. Miałem w zasadzie dwie opcje, pójść miejscowym na rękę i odprawić rytuał, bądź siłowo wypędzić psotnika z tego miejsca. Każda opcja miała jakieś swoje zalety i drugie tyle wad.
Odprawienie rytuału może pokazać moją słabość i brak radzenia sobie z mniejszymi przeszkodami. Wielki "Jinchuriki" ulega małemu, nieznanemu nikomu Yokai. Stawia mnie to w bardzo złym świetle jako osobę, która ma przewodzić jednostce badawczej. Możliwe, że zakończy się zakończeniem mojej pracy w tym miejscu i wysłanie na front czego bardzo bym nie chciał.
Przegonienie lub zabicie Yokai może z drugiej strony skończyć się pobojowiskiem, zniszczeniem części dostaw i narzędzi. Dodatkowo będzie to wyraźny akt agresji kłócący się z moim światopoglądem. Dodatkowo dzicy wielokrotnie wspominali o tym, że nie każdy Yokai chce upuścić krwi człowiekowi, niektóre im pomagają. Ten zdaje się teraz przeszkadzać, jednak może po "udobruchaniu" będzie wspierał odbudowę muru. Poza tym czy i tak nie był taki ich plan na samym początku? Rytuał mógł dla mnie nic nie znaczyć ale może pozwoli zbrata się z miejscowymi.

Podniosłem się z ziemi. Sięgnąłem po stare stronnice postanawiając opuścić przybytek. Będę musiał się lepiej zapoznać z zawartością stronnic. Nie wyglądały najlepiej, trzeba będzie je przepisać aby pozwolić tradycjom przetrwać... zwłaszcza jeśli nie wiążą się z krwawą ofiarą.
- Wspominaliście, że ludzie chcą odprawić rytuał czyż nie? Coś czuję, że każdemu przyda się trochę przerwy. Rozpalimy ogniska, każdy będzie mógł ogrzać się, zjeść pieczyste, zagrać coś na instrumencie... może sake też się znajdzie... trzeba czasem odetchnąć czyż nie? Nie tylko pracą żyje człowiek.
Zwróciłem się do mężczyzn stojących przed budynkiem oczekując ich reakcji.

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
17/28 (co najmniej) Przedstawienie zakończyło się nie dając jasnych odpowiedzi. Księga również nie wyjaśniała wiele, choć dawała jakikolwiek obraz tego, co się tutaj mogło dziać w przeszłości. Teraz nadszedł czas na podjęcie kolejnych kroków. Tylko co powinien zrobić? Wydawało się jasnym, że kluczem do rozwiązania problemu będzie odprawienie Rytuału. Problem polegał na tym, że Yami nie do końca wiedział, jak ma on przebiegać. Trzeba było więc zająć się przesłuchaniem świadków, ale teraz chociaż wiedział, o co pytać

"Tak, tak" - odpowiedział straszy mężczyzna. Widać było, że jest trochę zaskoczony nagłym wyjściem użytkownika chakry. Co więcej, Jinchuuriki mógł zauważyć, że dzień zaczął dążyć ku końcowi. Jak dużo czasu spędził w środku? Niby chwilę, a jednak musiało minąć kilka godzin. "Za dwa dni będzie pełnia księżyca. Znaleźliśmy na jednej z kart rysunek rytuału. Wynika z niego, że powinien odbyć się właśnie w czasie pełni i polegał będzie na wrzuceniu piór do ogniska, ułożonego między trzema świecami. Nic trudnego, chwila pracy i wszystko będzie dobrze" - zapewnił starzec pełen zapału. Widać było, że bardzo wierzy w swoje słowa, jednak jego młodszy kolega nie podzielał tego optymizmu - "A ja sądzę, że to nie takie proste. Musi być w tym coś więcej. Gdyby było takie proste nie byłoby tutaj całej kaplicy temu poświęconej. Na pewno trzeba się do tego jakoś specjalnie przygotować!"

Dalej sytuacja potoczyła się już bez większego ładu i składu, mężczyźni zaczęli się kłócić i wyzywać (przez wzgląd na wrażliwy narząd wzroku oceniających nie zostaną przytoczone konkretne wyzwiska), wyraźnie nie mogąc się porozumieć. Straszy mężczyzna uważał sprawę za prostą i szybką do załatwienia, młodszy - za zniuansowaną. Według niego jeśli coś wykona się nie tak jak trzeba, to przodek się obrazi i zacznie być nieprzyjemnie. Tylko jak rzeczywiście powinien wyglądać Rytuał. Kto miał rację? Yami musiał podjąć decyzję i przygotować się na to, co nastąpi potem.

[Yami]

Pozostawało więc pytanie jak miał ten cały rytuał wyglądać. Czarne ognie były efektem świec zrobionych z rośliny, która mogła w tych warunkach nie rosnąć. Te które znajdowały się w środku najzwyczajniej w świecie zużyłem, choć dane mi było zobaczyć niesamowity spektakl. Spojrzałem w kierunku murowi aby zorientować się czy szkice które zaznaczane w notatkach mogły wskazywać na miejsce rozpoczęcia rytuału. Taniec świateł i wielka bitwa która miała miejsce wewnątrz mogła wskazywać na "przyzwanie setek dusz na czarnych skrzydłach". Wciąż jednak kwestia bezkrwawej ofiary stawała pod znakiem zapytania". Zakładam, że chodzi tu o symbol upamiętniający kogoś zmarłego... kwiaty? Zresztą przejmuję się za bardzo. Jeśli się nie uda zwyczajnie będzie mi dane przepędzić szkodnika siłą, choć może po kilku kuksańcach sobie odpuści.
Na kłótnię mężczyzn odpowiedziałem westchnięciem.
- W takiej atmosferze nie będziemy mogli dobrze się bawić. Pamiętajcie, że nie ma to być tylko rytuał a moment na odsapnięcie i zapomnienie o aktualnych problemach. Nie potrzebujemy konfliktu w grupie. Mamy prawo się nie zgadzać ale przynajmniej się szanujmy dobrze?
Ze spokojem w głosie postanowiłem przywrócić mężczyzn do porządku.
- Też mam wrażenie, że to nie jest takie proste. Z całą pewnością jest kilka "metafor" i rzeczy dosadnie opisanych które należy zrobić. W zapiskach można natrafić na informacje o świecach z wyciągu ziół Czarnonki, a i w sali znajdował się czarny proszek, możliwe, że odpowiadał za czarne płomienie. Również wypadałoby znaleźć odpowiednią osobę, która będzie składać hołd poległym... bo mam przeczucie, że o to w tym wszystkim chodzi, aby pamiętać o tych, których z nami już nie ma i trzymać się bliżej z tymi, którymi widzimy na co dzień. "Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą". Słowa jednego z mnichów z Shigashi. Dość dosadnie odzwierciedlają ideę tego rytuału.... a tak, wypadałoby popytać się czy nie ma w śród nas jakiegoś Uchiha... jako potomek rodu idealnie spisałby się do tej roli osoby składającej ofiarę. Może też będzie więcej wiedzieć o obrządkach oddawania czci bo sam nie bardzo wiem co może stać za ideą "setek dusz, które mają przybyć na czarnych skrzydłach", albo czym powinna być ta ofiara. W moich regionach zazwyczaj są to kwiaty. Dziś zacznę przepisywać stronnicy aby historia mogła zostać zachowana, przeczuwam, że to też część tradycji. Dziś się już robi późno więc zbierzmy się rano w tym miejscu i określimy dalsze plany działania. Poinformuję też osoby, które ze mną przybyły o naszym festynie. Niech i oni odpoczną... może i upolują kilka jeleni aby było na pieczyste dla wszystkich.
Uśmiechnąłem się lekko.

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
19/28 (co najmniej) A więc Yami postanowił. Już więcej się nie dowie ze swojego śledztwa. Nie miał pomysłu, co też miałby zrobić by wyciągnąć więcej informacji. Sami mężczyźni, którzy towarzyszyli mu przez ostatnie kilka godzin również nie mieli żadnych pomysłów ani bardziej szczegółowych informacji. Trzeba więc będzie wziąć się do działania i przygotować rytuał, którego celem będzie przebłaganie złośliwego Yokaia. Oby wszystko poszło dobrze.

Do pełni księżyca zostało jeszcze kilka dni, także Jinnchuuriki miał trochę czasu na skompletowanie rytuału. Nazajutrz po dniu, w którym zainteresował się tematem spotkał się jeszcze raz z mężczyznami z dnia poprzedniego, tym razem jednak towarzyszyło im kilku dodatkowych pomocników. Przygotowania do rytuału musiały odbywać się wieczorami, w końcu mężczyźni byli zaangażowani w odbudowę zamku i okolicznych zabudować, więc musieli poświęcać swój czas wolny. Z tego też powodu pracownicy zdecydowali, że zaangażują się w przygotowania większą grupą, dzięki czemu wszystko powinno pójść gładko.

W czasie spotkanie Yami rozdał dyspozycję, co należy przygotować. Sami mieszkańcy zaproponowali okoliczną łąkę, którą Yami rozpoznał z niektórych rycin w przeglądanej uprzednio księdze. Wydawało się, że będzie to najlepsze miejsce do odprawienia rytuału. Gdy przygotowania dobiegły końca i nadeszła odpowiednia noc Yami wraz z mieszkańcami zebrali się na polanie, by rozpocząć składanie ofiary.

W tym miejscu opisz co kazałeś przygotować i jak Twoim zdaniem powinien przebiec rytuał. Opisz co robisz do momentu spotkania na łące. Od mojego następnego posta będziemy przechodzić stopniowo przez rytuał według tego, jak go zaprojektujesz i zobaczymy co się stanie, Powodzenia

[Yami]

Wróciłem do swojego pokoju przy samym murze. Pod pachą niosłem zwitek starych dokumentów, przedstawiających poprzednie rytuały. To co robiłem było głupie. Rozumiałem jednak doskonale co oznacza wyczerpanie psychiczne oraz idea krzepienia kultury. Ludzie potrzebowali przerwy, zwłaszcza przed rychłym nadejściem zimy. Rozsiadłem się przy stole. Sensorów nie było, mogłem zacząć przygotowywać kopię zapisków zniszczonych dokumentów dla przyszłym pokoleń. Było ciemno. Uniosłem lewą dłoń. Blada kula światła spowiła pomieszczenie swoim blaskiem. Teraz mogłem spokojnie zająć i swoją głowę nowym zajęciem. Chyba i sam potrzebowałem oderwać się od typowych prac.

Kiedy w końcu sensorzy mnie "wspierający" wrócili do Shi no Geto opowiedziałem im o całym zajściu. Wskazałem, że sam rytuał może poprawić nastroje wśród pracujących, że może być częścią festiwalu, który możemy zorganizować. Wielkie ognisko, pieczone mięso z dzika bądź jelenia, jak się uda może i znajdzie się osoba, która zagra na lutni. Chciałem aby ten dzień... ta noc pozwoliła pracownikom odetchnąć i zapomnieć o trudzie pracy. Miałem nadzieję, że jeśli coś pójdzie nie tak podczas rytuału będą w pobliżu. Jeśli zbierze się dużo ludzi, musimy wszak zapewnić im maksymalne bezpieczeństwo.

Wstrzymaliśmy część prac nad odbudową. Zleciłem rąbanie drwa na ogniska, które miały rozświetlać polanę. Grupę sensoryczną poprosiłem o polowanie na dzikiego zwierza aby zapewnić sporą porcję mięsiwa dla pracujących. Jednego z dostarczycieli towarów posłałem do najbliższych osad (a jak się nie uda to i do stolicy jak czasu starczy), w celu zakupu alkoholu... poszło z własnej kieszeni.

Młodszego mężczyznę, który razem ze mną odwiedził budynek starego ratusza, czy czym to w ogóle było, poprosiłem aby zajął się przygotowaniem trzech świec. Miał głowę na karku i spodziewałem się, że nie tylko podoła zadaniu ale i będzie tępił niektóre z zapędów mężczyzn. Na polanie postanowiłem odtworzyć symbol z ratusza na którym znajdowały się świece. Dodatkowo całość otoczyłem kamiennym kręgiem aby powstrzymać potencjalne zaprószenie ognia. Ziemia była mokra, szansa na to była niewielka ale znając swoje szczęście nigdy zerowa.

Jak miał przebiegać jednak sam rytuał? Analizując freski oraz przeżywając pokaz świateł w ratuszu uznałem, że spalenie kruczych piór nie jest właściwym podejściem. Kruki zbyt mocno są związane z Uchiha, można wręcz uznać, że są niejako z nimi powiązani. Ich spalenie mogłoby oznaczać palenie ich woli. Tak więc osoba reprezentująca nas stanie w okręgu podczas pełni i w trakcie gdy świece będą płonąć wyciągnie w stronę księżyca otwarte dłonie z pojedynczym kruczym piórem. Symbolika wyzwolenia a także wolności. Przedstawicielem będę ja sam. Początkowo zgłosiła się jedna osoba z rodowodem Uchiha ale ostatecznie uznałem, że nie będę ryzykował czyimś zdrowiem. Sam byłem gotowy aby stawić czoła zagrożeniu, gdy się Yokaiowi coś nie spodoba. Gdy miał nadejść czas wejścia do kręgu i odpalenia świec ściągnąłem ciężarki z nóg. Lekkość dodawała mi otuchy. Wiedziałem, że zdążę zareagować. Synsorzy też znajdowali się wśród ludzi. Mieli ingerować tylko wtedy gdy Yokai będzie stanowić zagrożenie zwykłym ludziom.

  Ukryty tekst

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
21/28 (co najmniej) Yami poważnie podszedł do rytuału. Nie tylko jako sposobu na pozbycie się problemu złośliwego Yokaia, ale także jako sposobu na poprawienie relacji z pracującymi przy odbudowie pracownikami. Kilka dni, jakie zostały do kluczowej nocy poświęcone zostały na przygotowanie rytuału oraz wszelkich zabaw i jedzenia, jakie będzie potrzebne do zorganizowania wielkiej fety. Mieszkańcy podeszli do tematu bardzo entuzjastycznie, widać było, że brakowało im tego rodzaju zabaw. W końcu trwała wojna, a oni zostali zaprzęgnięci do ciężkiej roboty. Z cała pewnością ostatnie miesiące ich życia nie należały do prostych.

Do przygotowań związanych z festiwalem zaprzęgnięci zostali także nadzorujący Yamiego sensorzy. Ich zaangażowanie było mniejsze, jednak wykonali powierzone im zadanie, a upolowane przez nich zwierzęta szybko zostały pokrojone i przygotowane, by podać je w czasie wydarzenia. Sami sensorzy, po wyjaśnieniach dotyczących Yokaia, znacznie poważniej podeszli do obserwacji otoczenia. Choć duch był trudny do wykrycia udało im się zauważyć jego aktywność. Wydawało się, co potwierdzały relacje mieszkańców, że wszystko idzie w dobrym kierunku, gdyż złośliwości ustały niemal całkowicie. Tylko od czasu do czasu zdarzało się, że ktoś próbujący migać się od pomocy w przygotowaniach zgubił nagle drugie śniadanie albo potknął się próbując cicho wymknąć się do lasu.

W dzień rozpoczęcia festiwalu na polanie, wokół kręgu utworzonego przez Naczelnika Shi no Geto, powstał kilku metrowy pusty plac otoczony stołami, ławami, kotłami i wszelkiej maści miejscami wydawania jedzenia i napoju. Jedzenie zostało przygotowane wcześniej i późnym popołudniem ustawione na polanie na małych ogniskach by się podgrzało (no, w przypadku pieczonego mięsa zostało wrzucone nad ogień, by się dopiero zaczęło piec). Aby wszyscy mogli się bawić każde miejsce dostało kilku opiekunów, którzy w ciągu nocy mieli się zmieniać dając możliwość odpoczynku wszystkim mieszkańcom.

Zaraz po zmroku ludzie tłumnie zebrali się na polanie i powoli, z początku trochę wstydliwie, zaczęli częstować się przygotowanymi specjałami i prowadzić jakieś luźne rozmowy. Sprowadzony przez Yamiego alkohol robił jednak robotę i wraz z upływającym czasem i kolejnymi opróżnianymi butelkami ludzie odprężali się coraz bardziej. Wśród mieszkańców znalazło się nawet kilku umiejących grać na domowej roboty instrumentach (których jednak nie nazwiemy, by nie deprecjonować porównaniem tych prawdziwych wykonywanych przez mistrzów rzemiosła). Na krótko przez północą zabawa rozkręciła się już na całego.

Na chwilę przez północą Jinchuuriki wyczuć mógł gęstniejącą atmosferę. Zwykli ludzie tego nie rozpoznawali, ale obecni tu sensorzy dali Yamiemu znać, że oni również to wyczuwają. Nadchodził właściwy czas. Nadchodziła godzina rytuału. Nadchodził moment, w którym wszystko się okaże. Yami wszedł do kręgu i zawołał kilka ludzi, którzy mieli pomóc mu w wykonaniu prac pomocniczych przed przystąpieniem do rytuału.

Opisz proszę jak wygląda krąg. Jak się zachowujesz przed wejściem do niego, a jak po wejściu. Nie opisuj jeszcze całego rytuału, skup się na rozpoczęcie. Twoje działania, oraz zaniechania innych działań, będą skutkowały pewnymi efektami, które będą miały podpowiedzieć Ci, czy idziesz w dobrym kierunku, czy nie. Wrzuć mi swoje KP.

  Ukryty tekst

[Yami]

Zebrali się wszyscy. Tak jak mogłem tego się spodziewać pracujący przy odbudowie byli wyczerpani nie tylko fizycznie ale i psychicznie a zbliżająca się zima tym bardziej dawała się wszystkim we znaki. Teraz kiedy płonęły ogniska, w powietrzu było czuć zapach pieczystego oraz alkoholu. Niósł się śmiech, głośne rozmowy oraz muzyka. Fałsz był w niej wyczuwalny ale za to nikt nie narzekał, wszyscy bawili się wspólnie, uśmiechnąłem się.
W końcu jednak zbliżał się moment rozpoczęcia rytuału. Głośno westchnąłem. Zdawało mi się to wszystko głupie i niepotrzebne. Z drugiej strony moje zdanie nie miało znaczenia jeśli ludzie gremialnie tego pragnęli. Tego typu zabawa nie była szkodliwa. Wszystko było zabezpieczone. Jeśli chciałem aby ludzie widzieli we mnie oparcie, nie tyrana było to wskazane. A skoro już obrałem tę drogę należało odpowiednio się do niej przygotować.
- Mam nadzieję, że bawicie się wyśmienicie!
Podniosłem głos stając między kręgiem w którym miał odbyć się rytuał a bawiącymi się ludźmi.
- Wszyscy tego potrzebowaliśmy. Zrelaksować się, odetchnąć z ulgą, zapomnieć o trudach codziennych dni. Niektórzy z nas potrzebowali też więcej pieczystego za które przygotowanie gorąco dziękuję - uśmiechnąłem się w kierunku kucharzy oraz sensorów, którzy je upolowali - Część z nas jednak przyszła tutaj aby mieć nadzieję, że rozwiążemy sprawę pewnego psotnika. Znikające narzędzia, przekładane materiały... część z nas doświadczyła tego osobiście, każdy z nas zna kogoś komu to się przydarzyło. Zaczęliśmy rozmawiać, interesować się, doszukiwać powodu. Znaleźliśmy go a tym samym spełniliśmy coś o co walczył Yokai, o pamięć, o historię, o tradycjach, które zanikają. To właśnie tradycje i historia pozwalają nam kroczyć w stronę świetności. Dzięki niej uczymy się na błędach naszych poprzedników, zyskujemy wiedzę oraz krzewimy wrastającą w nas nadzieję - zwolniłem. Chciałem aby niosący się po polanie głos stał się chłodniejszy, bardziej doniosły, głęboki. Chciałem wskazać na ważkość tych kolejnych słów - Mimo tego o niej zapominamy. Pozwalamy tradycjom się ulotnić. Przekazywana wiedza jest zapominana. Ci, którzy kiedyś walczyli o naszą przyszłość znikają z annałów historii. Ponawiamy więc te same błędy. Jak długo będzie jeszcze rozlewana krew? Ile bezsensownych wojen, w których nasi rodzice, my sami, nasze dzieci i dalsze pokolenia będą ginąć, zamiast razem rozwijać się ku wspólnej przyszłości - pozwoliłem słowom wgryźć się w ludzie aby zaczęli myśleć, zastanawiać się - Dziś będziemy też wspominać tych, którzy zginęli. Ukochanych, braci, siostry, przyjaciół ale również tych którzy oddali swoje życie abyśmy mogli wspólnie się tutaj spotkać. Byśmy mogli nauczyć się z historii i nie popełniać więcej tych samych błędów, aby ich poświęcenie nie było na marne. - wziąłem głęboki wdech. Przemowa zaczyna się dłużyć, nie chciałem aby ci podpici zaczęli się już niepokoić trzeba było to zakończyć - Mimo, że dzisiejsza tradycja została zapomniana, mimo tego, że z starych zapisków pozostało niewiele, mimo że zostanie zniekształcona liczy się pamięć o przodkach, która przetrwa... byśmy mogli stawać się lepszymi.

Odwróciłem się w stronę kręgu. Ująłem oburącz krucze pióro i powoli zaczynałem zbliżać się do kręgu. Była odpowiednia godzina, przynajmniej jeden z czynników zgadzał się względem zapisków. Księżyc znajdował się w tej samej pozycji co na rycinach. Opuściłem wzrok. Krąg był odzwierciedleniem tego znajdującego się w ratuszu. W łezkach wetknięte były niezapalone świece. Gdyby rytuał odbywał się w ratuszu pomnik wojownika byłby na linii księżyca. Wkroczyłem do środka i uklęknąłem, wyciągnąłem ręce w stronę księżyca. Wciąż trzymałem pióro kciukami. W tym momencie trzy osoby miały jednocześnie zapalić świece, wytypowałem sensorów. Gdyby coś poszło nie tak, nie wiem czy byłbym w stanie uratować zwykłych pracowników. Sami mogliby też zareagować w przypadku ataku.
- Wiem, że nie jest to coś czego oczekiwałeś. Widziałem jednak Twoje poświęcenie i cierpienie, chęć uratowania wszystkich. Doskonale to rozumiem. Też nie chcę aby ktoś zginął na moich oczach. Nie jestem kimś ważnym aby decydować o losach kontynentu ale będę walczył o to aby historia nie musiała ponownie zatoczyć tego okrutnego koła.
Te słowa wypowiedziałem szeptem patrząc w kierunku księżyca w pełni.

  Ukryty tekst

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
23/28 (co najmniej) Zabawa trwała na całego. Ludzie jedli i pili jakby ostatnie tygodnie nie mieli niczego w ustach. Wielu z biesiadników usiłowało również tańczyć, choć z całą pewnością daleko było im do dworskich bali. Czas mijał, księżyc niepostrzeżenie dla bawiących się ludzi sunął po niebie aż w końcu pełna tarcza zaświeciła na środku nieba. Dziwne emanacje mocy mogły być wyczuwalne tylko dla sprawnych użytkowników chakry, dały jednak one sygnał do rozpoczęcia rytuału.

Yami wyszedł na prowizoryczny ołtarz, którym był wcześniej przygotowany przez niego krąg. Następnie sensorzy rozpalili świece. Takie same, jak te, które znajdowały się kaplicy przy ratuszu. Nowo uformowane świecie przez starszych wioski były mocno oleiste. Roślina, którą użyto do wzbogacenia wosku zostawiała specyficzny kolor i zapach. Delikatny, słodkawy zapach zaczął się rozchodzić po polanie wraz ze spalaniem się wosku świec. Przez chwilę nic się nie działo, ludzie stali w milczeniu czekając na to, co nadejdzie.

I nagle księżyc stał się jakby jaśniejszy. Jego tarcza zaczęła świecić jasnym blaskiem. Ciemność wokół zgromadzenia stała się jakby jeszcze ciemniejsza. Jak gdyby polana wycięta została ze świata i zamknięta pod jakimś nieprzeniknionym kloszem. Pośród całkowitej ciemności. Świece zaś. Ogień buchnął z nich wielkim płomieniem. Blask który dawały był dziwny. Inny. Ciemny. Nierealny. Płomienie świec nagle rozbłysnęły jakby pod nimi nie było świec, a wielkie rozpalone ogniska. Przed Yami, w miejscu, w którym powinien stać wojownik zaczęła formować się jakaś postać. Jeszcze nierzeczywista. Niematerialna. Ale mająca już swoje kontury. Swoją sylwetkę. Sylwetkę, która zdawała łączyć ze sobą postać człowieka i potwora.

Świece szybko się wypały. Można było zobaczyć, jak wosk wręcz wyparowuje z naczyń. Jinnchuriki zauważył, że zjawa wyciąga ręce ku naczyniom. Jakby potrzebowała ich światła. Ale jeśli nic nie zrobią ono zaraz się skończy.

[Yami]

Widząc ponowną grę świateł, która zdawała się być niewiarygodna i zakrawała o ułudę zerknąłem w stronę najbliższego sensora. Jeśli było to genjutsu od razu bym dostrzegł to po jego zachowaniu. W tym jednak przypadku nic takiego nie miało miejsca. Opowieści za bajań materializowały się przed naszymi oczami. Jeśli tego się nie doświadczy, nikt nie da wiary w świadectwo dzisiejszej nocy. Zrozumiałem tym samym, że rytuał zaczął prawdziwie mieć miejsce. Nie była to wymyślona historia, nie był to zwykły Yokai, któremu zebrało się na żarty lecz historia, która stawała się dzisiejszej nocy żywa.
Wziąłem głęboki wdech. Duch nabierał kształtów. Lgnął do płomienia świec, które wypalały się z zatrważającą prędkością. Nie było zapasowych, nie braliśmy tego pod uwagę. Jeśli nic się nie stanie świece zgasną a rytuał zostanie przerwany. Nie wiedziałem jakie mogą być tego konsekwencje, musiałem więc improwizować, wziąć pod uwagę to co zobaczyłem i nadać zwykłym elementom odpowiedniego symbolizmu. Przecież na tym wszystkie rytuały polegały czyż nie?
Czekałem. Pośpiech był niewskazany. Pozwoliłem świecom wypalać się równie szybko jak majątki ludzi zamiłowanych w hazardzie. Nim jednak zgasły rozwarłem kciuk lewej dłoni. Skupiłem odrobinę chakry. Blade światło spowiło krąg w którym się znajdowałem. Wtedy również momencie zgasły świece.
- Płomień tych świec zgaśnie jeśli nie zapewnimy im paliwa. Prawdziwe jednak światło tkwi w nas wszystkich. Światło, które dali nam nasi rodzice, a im ich przodkowie. Odpalamy od już zapalonych świec kolejne. Ten rytuał, dar życia, rozpoczęty przez naszych przodków kontynuujemy, a dziś wspominamy tych, których świece zdążyły zgasnąć, aby nasze mogły pozostać zapalone.
Trochę ścisnęło mnie w brzuchu. Jakie wygaduję do cholery kocopały. Czy rzeczywiście tak duchowni przemawiają do ludzi i ich przekonują do zbierania datków? Czy czcze gadanie i próba wciśnięcia we wszystko symbolizmu jest prostą drogą do kariery "wielebnego"? Czy ja właśnie kimś takim się nie staję? Te wszystkie "Yami-sama" które zdarzało się słychać chyba źle na mnie wpłynęły. Nie mogę jednak tego teraz przerwać. Jeśli się coś zaczęło wypadałoby to skończyć nawet jeśli potem pewna grupa sensorów będzie robić sobie ze mnie jaja.

  Ukryty tekst

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
25/28 (co najmniej) Świece wypalały się. Ogień pożerał zapachowy wosk w mgnieniu oka. Rytuał zaraz mógłby się zakończyć, jednak Yami postanowił temu przeciwdziałać. Za jego słowami ludzie zebrali zapasowe pochodnie, których mieli użyć po imprezie rozchodząc się do domów i poczęli odpaląc je od gasnących świec. Każdy kolejny płomień stawał się nowym źródłem światła rozjaśniającym powstającego w przed Jinchuurikim Yokaia. Każda kolejna zapalona pochodnia sprawiała, że jego postać stawała się coraz wyraźniejsza. Coraz bardziej materialna. Coraz bardziej rzeczywista. Po tłumie gapiów zaczął rozchodzić się jednak niespokojny szept. Postać stojąca przed Naczelnikiem Shi No Geto nie materializowała się jako człowiek. Nie przypominała wojownika, którego widzieli w kaplicy. Zamiast tego coraz widoczniejsze były jego potworne przymioty.

Gdy świece dogasały przed Yamim pojawiał się prawdziwy potwór. Dwa metry wzrostu. Czerwona, łuskowata skóra. Potężny róg wyrastający z jego głowy. Palce zaciśnięte w pięści. Fragmenty zniszczonej zbroi, przypominającej tej, w jakiej ongiś walczyli wielcy wojownicy. I gniew w oczach. Aura złości bijąca od stwora była niemal namacalna. Płynna. Odpychająca. I wtedy świece zgasły.

"AAAAAAAAAA" - potężny ryk przeszył ciszę nocy, a potężny Yokai rzucił się w kierunku Yamiego. Potwór wykonał skok, by potężnym ciosem przygwoździć Przygodnego Kapłana do ziemi. W zemście za nieudany rytuał.

  Ukryty tekst

[Yami]

Słowa wypowiedziane jako metafora ludzie uznali za dosłowne. Jak "światło daru życia" uznali za znak do odpalania pochodni od ogniska? Prawdziwie zagwozdka. Widać było, że ani słowa ani czyny nie wpływały na to jak zachowa się duch. Rytuał musiał zostać wykonany takim jaki był. Symbolika nie istniała, liczyła się procedura. Gdy tylko duch zaczął nabierać kształtów zrozumiałem dość szybko, że pokaz zakończył się katastrofą.
- ROZEJŚĆ SIĘ!
Wrzasnąłem podnosząc się z kolan. Prawą ręką sięgnąłem do lewego przedramienia na którym znajdował się karwasz z niewielką pieczątką. Przelałem do niej część swojej chakry aby błyskawicznie pojawiła się w dłoni katana. Chakra zaczęła rozlewać się po niej a sam uznałem, że najlepszą obroną jest atak przed skaczącym potworem. Wykonałem wypad tnąc potwora w bok. Szybko obróciłem się na pięcie aby widząc jego postać ocenić siłę ciosu.
W tym momencie musiałem zapewnić bezpieczeństwo ludzi. Jeśli stwór obierze inny cel zaatakuję ponownie przyszpilając go do ziemi. Duch co zamienia się w potwora. Martwi nie powinni krzywdzić żywych...

  Ukryty tekst