Wioska Rusutsu 留寿都村

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 11/15
,,Pojawia się nowy problem - Zwiad trójki mieszkańców" Po udanej rozmowie, sprawa się potoczyła dość szybko. Chłopcy wyparowali z lokalu, a następnie pobiegli w bardziej leśne tereny. Shinobi po zauważeniu tego, zostawił pieniądze na stole i ruszył za Tachibaną. Po wyjściu z lokalu Misae przystanęła, by zobaczyć jak Kagawa zareaguje. Ten nie chcąc narażać młodzików na niebezpieczeństwo, ruszył za nimi. Bezpieczny dystans został zachowany, lecz dalej musiał iść sam. Kapłanka po zjedzeniu, a także zobaczeniu, iż Atasuke odchodzi, ukłoniła się, po czym na odchodne rzuciła - Uważaj na siebie.
Po tych słowach, odeszła w kierunku świątyni, powierzając opiekę nad rodziną oraz dwójką pozostałych młodzików białowłosemu. Ten, natomiast parł dalej, aż zobaczył, iż jego wzrok nie wystarczy, by zapewnić im dobrą obronę. Raz przekroczyli pierwszy rząd drzew i zniknęli za zaroślami, które raz już widział. Dobrze, jednak wiedział, iż kierunek w którym poszli odpowiadał położeniu polanki. Czy jednak w międzyczasie nie skręcili? Podążając za nimi, zauważył, że żaden z czwórki nie zboczył z trasy. Co więcej po dotarciu na polankę, zatrzymali się. Hideo padł przy kwiatach, które nie zostały zebrane i zaczął płakać. Eizo, który najbliżej był z bratem, usiadł na kolanach koło niego i ręką głaskał go po plecach, choć z tyłu ciężko było zauważyć, co tak naprawdę czuje, to jego ciało widocznie drżało. Ramiona podnosiły się do góry i opadały, zaś pozostała dwójka stała w niewielkiej odległości od nich. Isami, jednak pozostał na czatach. Przeciwnie do brata, rozglądał się po zaroślach, chcąc wychwycić, czy na pewno nic im nie zagraża.
W tym czasie Hideo, poza płaczem, krzyczał w niebogłosy jedną frazę, a były nią słowa brzmiące jak: ,, Otoo-san". Zupełnie jakby nawoływał swojego zmarłego ojca. Jego brat w końcu też nie wytrzymał i jego łzy zaczęły spadać w dół. Wtedy też Isao podszedł do dwójki i ją utulił. Zwykły gest, który sprawił, iż oboje, jeden z lewej, drugi z prawej objęli go. Trwało to może przez moment, gdy zarośla nagle zaczęły się poruszać. Rudzielec zaabsorbowany nagłą zmianą, krzyknął ,,Nadchodzi". Jednak nie spotkało się to z miłym odzewem. Wkurzony Hideo za przerwanie tej chwili, zacisnął prawą pięść.
- To pewnie ten cały opiekun, przestań histeryzować - krzyknął do kolegi, a ten znacznie pobladł. Nie było to z powodu obelgi, lecz dlatego, iż przed zasłaniające rośliny wyszedł wilk. Dzikie zwierzę lustrowało młodzików, lecz wystarczyła chwila obserwacji, by zauważyć, że zamierza zaatakować. Zaczęła się panika. Dzieci poczęły krzyczeć, co teraz?
Odległość od dzieciaków: 8m
Odległość od wilka: 13m

Głos - Isao
Głos - Isami
Głos - Eizo
Głos - Hideo
Głos - Tanaka
Głos - Tachibana

[Atasuke]

Misae zostawiła go samego, kierując się w stronę świątyni. Atasuke kiwnął tylko głową, słysząc jej ostrzeżenie, i ruszył za chłopcami, którzy zniknęli mu z oczu, kiedy schowali się pomiędzy drzewami. Shinobi przyspieszył kroku, by mieć ich z powrotem w zasięgu wzroku. Wbiegł między drzewa i ruszył po śladach dzieciaków, które na szczęście wciąż były łatwo zauważalne. W końcu przedarł się na polankę, gdzie wcześniej zbierał kwiaty dal Yui. Sytuacja diametralnie się zmieniła i Atasuke nie miał bladego pojęcia, co się mogło stać. Chłopcy płakali i siedzieli na trawie. Jeden z nich wygrażał komuś pięścią. Coś nadchodziło. Generalnie wiele się wydarzyło i Kagawa próbował to wszystko ogarnąć. Jednak zapomniał o tym wszystkim, kiedy zauważył zbliżającego się do dzieci wilka.
Miał tylko chwilę, by zareagować. Atramentowe twory nie nadawały się do obrony dzieci, więc pozostały mu ziemne techniki. Wykonał pieczęć ptaka, by wytworzyć dwa ziemne kolce, które miały odgrodzić dzieci od wilka i może trochę go zranić. Wykorzystał maksymalny zasięg techniki, by mur postawić w pewnej odległości od chłopców. Zaraz po wykonaniu techniki przebiegł dzielącą go od dzieci odległość i stanął pomiędzy nimi a zwierzęciem. Wyciągnął kunai z kabury i przyjął pozycję obronną.
-Stójcie za mną - krzyknął do chłopców, by ci nie próbowali żadnej ucieczki lub atakowania zwierzęcia samemu. Sam zaś obserwował dalsze poczynania zwierzęcia.

  Ukryty tekst

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 13/15
,,Pojawia się nowy problem - Zwiad trójki mieszkańców" Sytuacja wydawała się nie najciekawsza. Przede wszystkim dzieci czuły się zagrożone. Zebrane w kupę, trzęśli się osiki. Ratunek? Błędny wzrok szukał punktu zaczepienia, aż pojawił Atasuke. Mimo to nie krzyczeli, osłupiali patrzyli jak składa pieczęć, zaś później zwrócili swe twarze w kierunku napastnika. Dwa kolce wyrosły z ziemi, odgradzając czwórkę od zwierzęcia. Ten zobaczywszy, że coś się rusza odskoczył, lecz lewa łapa nieznacznie ucierpiała. Stróżka krwi poleciała w kierunku ziemi, zaś zwierzę zaskomlało. Spojrzawszy uważnymi oczami, wiedział, że w pojedynkę nie ma szans. Dlatego też odwrócił się i uciekł w popłochu w stronę zarośli, z których przyszedł.
Zostali ponownie sami, Atasuke z przodu, zaś wystraszone młodziki za nim. Trzymając się wydanego rozkazu, nawet po odejściu drapieżnika. Do tego z powodu strachu, cali sparaliżowani nie mogli się ruszać. No może poza jednym, a mianowicie Isamim. On najszybciej doszedł do siebie, dzięki czemu podniósł się do góry i stanął obok shinobiego - Łoooo, ale wspaniała technika, opowiem o tym mamie - podrapał się z uśmiechem po głowie, a następnie odwrócił się do swoich towarzyszy. Patrząc na ich twarze, ciągle się uśmiechał. Nie chował do nich urazy, wszakże w takiej sytuacji jak ta, nikt by się nie gniewał. Zamiast tego jedną dłoń wystawił w kierunku brata, który skinął głową i wstał. Pozostała dwójka wciąż nie mogła dojść do siebie. Ich rozszerzone oczy wciąż utkwione były w krzakach, z których przyszedł wilk. Ba, byli zestresowani do tego stopnia, iż Eizo nie wytrzymawszy presji, upadł bezwiednie na ziemię i zemdlał - Eizo! - krzyknął Isao, gdy chłopak całkowicie odpłynął - Atasuke-san, co robimy? Wydaj kolejne rozkazy - domagał się rudowłosy, czekając, aż nadejdzie nowe polecenie, które tym razem zamiast dać im wolną rękę, prawdziwie ich pokieruje. W tym czasie, Hideo na czworaka doczołgał się do ciała swojego brata, podniósł go na tyle, by oprzeć go o swoje kolana i płakał - Eizo, Eizo, słyszysz mnie? Nie zostawiaj mnie, tylko nie ty - mamrotał przez łzy, bezradnie przyglądając się czarnowłosemu.

Głos - Isao
Głos - Isami
Głos - Eizo
Głos - Hideo
Głos - Tanaka
Głos - Tachibana

[Atasuke]

Technika zadziałała na tyle, że uratowała chłopców przed bezpośrednim atakiem. Nawet udało jej się zranić wilka, choć plan był, by Atasuke po prostu zdążył zastawić własnym ciałem chłopców. Zwierzę też nie atakowało bezmyślnie dalej. Widząc, że zostało zranione i pojawił się dodatkowy przeciwnik, postanowiło zastosować taktyczny odwrót i uciec z polany, póki miało jeszcze szansę. Chłopak zaś musiał zająć się dziećmi, które na pewno przeżyły szok, widząc zwierzę, które ma zamiar zaraz ich zaatakować.
Wyglądało na to, że to Isami radził sobie najlepiej w stresowych warunkach i już zapomniał o drapieżniku, który się na nich zasadzał. Czekał też na dalsze rozkazy. Gdyby nie sytuacja dookoła, brzmiałoby to całkiem komicznie. Nastoletni chłopak dowodzący bandą czterech jeszcze młodszych dzieciaków. Postanowił jednak wykorzystać zapał Isami'ego, żeby ułatwić sobie poradzenie z całą sytuacją. Najpierw musiał się jednak zająć Eizo, który postanowił stracić przytomność w tej chwili.
Delikatnie wyciągnął chłopaka z rąk Hideo i wziął go na swoje dłonie, mówiąc, że się nim zajmie i wszystko będzie w porządku.
-Isami, weż Isao i pomóżcie Hideo wstać, po czym skierujcie się z nim w stronę wioski. Ja będę szedł za wami z Eizo. Macie trzymać się blisko mnie, ale to wy prowadzicie. Najkrótszą drogą do wioski - powiedział do dzieciaka i spojrzał na nieprzytomnego. Poluzował mu koszulę wokół szyi, jeśli ta była zbytnio zaciśnięta i wykonał parę wachlowań dłońmi, by dostarczyć świeże powietrze w okolice twarzy Eizo. Po tym wziął go na ręce i ruszył za chłopcami, mając nadzieję, że posłuchają jego rozkazu, a Hideo nie będzie robił problemów.
Pozostanie w tym miejscu to było kuszenie losu. Znalezienie się w pobliżu osady, gdzie byli inni ludzie czy nawet strażnicy, powinno zniechęcić zwierzęta do ponownego ataku, jeśli takowy w ogóle planowały. Atasuke nasłuchiwał i rozglądał się dookoła. Nie chciał wpaść na kolejnego wilka, choć zdawał sobie sprawę, że zwierzę miało możliwość bezszelestnego poruszania się, gdyby chciało.

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 15/15
,,Pojawia się nowy problem - Zwiad trójki mieszkańców" Po tym jak zwierzę opuściło ich pole wzroku, zostali sami z nieprzytomnym dzieciakiem. Hideo zrozpaczony obrazem "umierającego" brata, pochylił głowę nieznacznie do przodu. Krople z jego oczu spadały na twarzyczkę Eizo, do czasu, aż podszedł Atasuke. Chcąc zabrać chłopaka wystawił ręce do przodu, następnie przybliżył się do niego i wziął go do góry. Blondwłosy po tym jak odebrano mu czarnowłosego, patrzył pustym wzrokiem przed siebie. Nijak nie próbował wstać, czy coś powiedzieć. Pozostała dwójka, wykorzystała ten moment, by podejść od dwóch stron do okularnika, wziąć go pod pachy i na znak podnieść.
- No to tędy - powiedział Isami, wzrokiem pokazując kierunek, a następnie powolnym krokiem, kierując się w stronę wioski. W czasie podróży, Hideo powoli wrócił do siebie, pomagając swoim kompanom poprzez użycie nóg. Wcześniej wisiał na nich, lecz teraz gdy mógł się poruszać, ich szybkość nieznacznie wzrosła. Szli głównie blisko drzew, nie tak jak wcześniej - przez leśny zakątek, później pastwiska i do bramy. Dopiero po jakimś czasie, oddalili się od wysokich koron, by na nowo zobaczyć wioskę. Podczas mijania pierwszych budynków jedna z pań wyszła z niewielkiego domku i podeszła do nich. Atasuke po raz pierwszy zobaczył kobietę o brązowych włosach zebranych w kucyk. Jej oczy w kolorze lapis lazuli z niepokojem patrzyły na niesionego młodzieńca - Proszę, połóż go u mnie w chatce i opowiedz co się stało. Jestem medykiem, a to jest moja lecznica - powiedziała poważnym głosem, a następnie dłonią wskazała mu wejście do środku. Jednocześnie w bramie do wioski stanęła Misae, która patrząc w waszym kierunku najpierw osłupiała, zaś gdy chwila słabości minęła, ruszyła biegiem - Atasuke-san! - krzyknęła do shinobiego, podbiegając do lecznicy - Co się stało?! Ktoś was napadł? Eizo-kun, jest ranny? Jak bardzo? - zaczęła bombardować go pytaniami. Nie tylko była zmartwiona, ale także bała się, że coś poważnego się stało. Jej ciało może i nie drżało, lecz puls się znacznie przyspieszył. Także brała większe oddechy, tylko po to by wytrzymać, aż chłopak opowie jej, co właśnie się wydarzyło.


Głos - Isao
Głos - Isami
Głos - Eizo
Głos - Hideo
Głos - Tanaka
Głos - Tachibana
Głos - Medyk

[Atasuke]

Isami i Isao poradzili sobie z zajęciem się Hideo bez większych problemów, co uradowało Atasuke, gdyż zawsze to trochę łatwiej nieść jedno dziecko niż dwójkę. Ruszyli w stronę wioski. Na szczęście żadne zwierzę już ich nie zaatakowało i bezpiecznie znaleźli się w wiosce. W międzyczasie również Hideo odzyskał panowanie nad swoim ciałem, przynajmniej częściowe. Pozwoliło to na przyspieszenie tempa i szybkie znalezienie się wewnątrz murów, gdzie byli już całkowicie bezpieczni.
-Isami, Isao, dobra robota. Bardzo mi pomogliście, pomagając Hideo - powiedział do dwójki chłopaków. Komplement był szczery i w pełni zasłużony. Nie stracili głowy w stresowej sytuacji i Atasuke mógł się skupić na najważniejszym problemie.
W samej wiosce zostali od razu zaczepieni przez nieznajomą kobietę, która oświadczyła, że jest medykiem. Był to bardzo szczęśliwy zbieg okoliczności, ale Kagawa nie miał najmniejszego zamiaru na to narzekać. Wszedł za kobietą i położył nieprzytomnego Eizo na łóżku lub czymś miękkim. Cokolwiek, co było dostępne. Shinobi powiedział jeszcze pozostałej trójce, by weszli do środka, spokojnie usiedli i nigdzie się nie oddalali.
-Chłopcy byli na polanie za wioską razem ze mną i zauważyli wilka. Udało mi się go odstraszyć, jednak Eizo chyba nie wytrzymał tego stresu i stracił przytomność. Rozpiąłem mu koszulę u góry i chciałem dostarczyć trochę świeżego powietrza, ale biorąc pod uwagę możliwe niebezpieczeństwo ze strony wilka, po prostu go zabrałem stamtąd najszybciej jak mogłem. Nie wiem ile dokładnie czasu minęło, ale chyba nie więcej niż pięć minut - zdał relację Atasuke, opisując dokładnie wszystkie najważniejsze rzeczy dotyczące stanu Eizo. - Dodatkowo, Hideo, widząc mdlejącego swojego brata, chyba doznał lekkiego szoku. Fizycznie nic się nikomu więcej nie stało.
Wtedy do lecznicy wparowała też Misae, która była ewidentnie zdenerwowana. Atasuke odszedł od chłopaka, zostawiając go w kompetentnych rękach medyka, i zaczął uspokajać dziewczynę, opowiadając jej całą historię od początku i zapewniając, że nikomu nic się nie stało.

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 17/15
,,Pojawia się nowy problem - Zwiad trójki mieszkańców" Na pochwałę oboje się wyszczerzyli w wielkim uśmiechu. Zarówno Isao, jak i Isami spojrzeli po sobie, znacząco kiwając do siebie głowami. To szczęście trwało, aż do powrotu. Gdy stanęli za bramami, kobieta wyszła za nich, zapraszając do siebie. Poszli za nią do niewielkiego domku, który składał się z kilku krzeseł ułożonych pod ścianą oraz pojedynczego łóżka. Obok na stolikach znajdowały się słoiczki z różnymi medykamentami, zaś na mniejszym z nich potrzebne narzędzia do operowania. Dalej w głąb widniały drewniane schody prowadzące do góry oraz jedno podwójne okno, wychodzące w stronę pastwisk oraz leśnego.
Po przeniesieniu Eizo na łóżko, kobieta w ciszy zaczęła przeprowadzać standardowe badania, jednocześnie słuchając wyjaśnień. Gdy cała sytuacja wydawała się dość jasna, kobieta kiwnęła głową, a następnie dokończyła swoje zadanie. W tym czasie wparowała Misae, widocznie roztrzęsiona. Zmartwienie oraz podenerwowanie zniknęło wraz z wyjaśnieniami, lecz jedna kwestia ją zastanawiała - Widzieliście jednego wilka, prawda? To niezwykłe, zwykle chodzą w większych grupach - dodała własne spostrzeżenia, po czym spojrzała po siedzących chłopcach. Ci cali i zdrowi, machali nogami, czekając na to, co powie im medyk. Ta jednak za nim opuściła chłopca, poszła na chwilę na górę i przyniosła dzbanek oraz kilka czarek ustawionych na wzór góry w Pizie. Postawiła je koło medykamentów i nalała każdej z osób zielonej, parującej jeszcze cieczy.
- Napijcie się, wzmocni was. Chociaż patrząc na was z pewnością energii wam nie brakuje - otarła czoło i kontynuowała - To moja własna receptura, choć w większości to herbata z ziołami. Co więcej, chłopcu nic nie grozi. Potrzebuje jedynie odpoczynku i może wracać do domu - uśmiechnęła się łagodnie, po czym podsunęła czarkę Misae - Wiem, że wolisz herbaty prosto z świątyni, ale jeśli stawisz opór, wleje Ci ją siłą - powiedziała spokojnym, niemal pogodnym głosem, a jednak końcówka wypowiedzi zabrzmiała w jej ustach znacznie groźniej. Kapłanka otworzyła szerzej powieki, przełknęła głośno ślinę i wypiła duszkiem podaną miksturkę. Gdy nie została nawet kropla, wystawiła język i opuściła głowę - Obrzydlistwo - skwitowała na koniec i znacząco się odsunęła, by tylko nie dostać drugiej porcji.
Po upłynięciu kilkunastu minut przed wejście zawitał jeden ze strażników, informując o powrocie mieszkańców do wioski. Tym samym delikatnie uśmiechnął się w stronę chłopaków, a Ci po upiciu swoich herbat, polecieli na spotkanie z rodzicami. Wszyscy oprócz Hideo, który siedział na swoim miejscu i patrzył smętnie w kierunku brata. Pozostała dwójka trafiła w ramiona mamy i taty, którzy nieco przypominali swoje pociechy. Kobieta o rudych, długich włosach związanych na końcu wstążką wraz z orzechowymi oczami uosabiała Isamiego, zaś wysoki mężczyzna o włosach w kolorze Isao oraz ciemnych oczach, przypominał bardziej drugiego brata. Z kolei stojąca obok nich blondynka o szarych ślepiach, szukała wzrokiem swoich chłopców, lecz tych nigdzie nie znalazła. Zauważyła jednak Misae, stojącą w progu lecznicy, przez co podeszła do domku i z uśmiechem na twarzy spojrzała do środka - Czyżby chłopcy, znowu sobie coś zrobili? - zagadała ciepło, po czym zerknęła po innych osobach - Kto był opiekunem moich dzieci, chcę pogadać - rzuciła na koniec, piorunując zgromadzonych.

Głos - Isao
Głos - Isami
Głos - Eizo
Głos - Hideo
Głos - Tanaka
Głos - Tachibana
Głos - Medyk
Głos - Matka Hideo oraz Eizo

[Atasuke]

Atasuke przyglądał się jak kobieta bada nieprzytomnego chłopca. Na pewno miała większą wiedzę, umiejętności i doświadczenie w porównaniu do shinobi. Kagawa postanowił, że kiedyś będzie musiał się nauczyć przynajmniej pierwszej pomocy, bo gdyby stało się coś poważniejszego, to raczej nie poradziłby sobie z tym. Teraz jednak mógł spokojnie odetchnąć, będąc chroniony przez ściany budynku i mury wioski. Po chwili w pomieszczeniu znalazła się również Misae, która zauważyła nieprzytomnego chłopca niesionego przez shinobi i musiała się oczywiście dowiedzieć co się stało. Atasuke chwilę się zastanawiał, co też dziewczyna dokładnie robi w tej wiosce. Wiedział, że coś w świątyni, ale nie wyglądało jakby dziś miała jakieś zajęcia.
-Szczerze mówiąc, to zastanawiałem się nad tym po drodze i oczekiwałem nawet kolejnego zwierzęcia, jednak żadne się nie pojawiło - odparł chłopak na rzucone w przestrzeń pytanie, odbierając parujący napój z rąk medyka. Szybko wypił całą zawartość, sugerując się komentarzem kapłanki o wątpliwych walorach smakowych podawanej mieszanki. - Nienajgorsza - stwierdził jedynie, lekko się uśmiechając.
Atasuke czekał, aż kobieta sprawująca pieczę nad chłopcami pozwoli im opuścić swoje mieszkanie, ogłaszając, że wszystko jest w porządku. Już się zastanawiał, co teraz zrobić z chłopcami. Mijały jednak minuty i nic takiego nie następowało. Przyszedł za to strażnik, który oświadczył, iż mieszkańcy wioski powrócili z zwiadu. Wyglądało na to, że zadanie Atasuke się powoli kończy. Do domu medyka wparowała matka chłopców, która na początku wydawała się całkiem miła, chwilę później jej wzrok mówił jednak co innego. Atasuke nie miał w zwyczaju zrzucać odpowiedzialności na innych, więc od razu podniósł rękę i przystąpił też do składania wyjaśnień, po raz kolejny opisując dokładnie całą zaistniałą sytuację.

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 19/15
,,Pojawia się nowy problem - Zwiad trójki mieszkańców" Po wparowaniu matki Eizo i Hideo, zaczęły się sypać wyjaśnienia. Po nominowaniu osoby odpowiedzialnej, kobieta przeniosła wzrok na Atasuke i uważnie słuchała, tego co miał jej do powiedzenia. Gdy sytuacja ponownie była jasna, usłyszeć można było śmiech ze strony blondyny. Ta ocierając niewielką łezkę z kącika oka, uśmiechnęła się, by ponownie ocieplić swój wizerunek. Dawne piorunowanie poszło w zapomnienie, a ona ze strasznej, przemieniła się w pogodną wersję siebie.
- Więc to się stało? I jeszcze mój syn zemdlał? - spojrzała czule na nieprzytomnego Eizo, po czym zerknęła na przygnębionego Hideo. Po chwili podeszła na okularnika i poczochrała go po głowie - No i po co się mażesz? Miałeś być silny, nie wychowałam Cię na ciamajdę, Hideo - powiedziała czule, po czym przytuliła dzieciaka do siebie. Ten uścisnął ją mocno i znowu zaczął płakać. Kobieta głaskała go po głowie do czasu, aż się uspokoi.
W międzyczasie Tachibana wyszła na zewnątrz i tam czekała, aż czarnowłosy wróci do siebie. I faktycznie, gdy tylko znalazła się przed domkiem, chłopak otworzył oczy. Niepewny tego, co się wokół dzieje, patrzył po osobach, lecz jedna szczególnie go zaskoczyła. Była nią nie obecność matki, a stojący Atasuke - Dziękuję - skierował wdzięczne słowa w jego kierunku, po czym zwrócił się w stronę rodzicielki - Oka-san, tadaima! [mamo wróciłem].
Oczy kobiety skierowały się na leżącego syna - Cieszę się, możemy wracać do domu - odpowiedziała promiennie, a następnie wzięła go na swoje ręce i idąc pod rękę z drugim chłopcem, powoli zaczęli wychodzić. Po przekroczeniu progu, kobieta pomachała ręką i poszła w kierunku bramy wioski. W bramie wyszeptała coś do strażnika, a następnie zniknęła im z oczu.
Medyczka w tym czasie zaczęła sprzątać czarki, widocznie zadowolona z tego jak to się zakończyło. Jednocześnie w ich kierunku znowu skierował się strażnik. Nie ten sam co wcześniej, bo tamten po przekazaniu wieści wrócił na swoje miejsce. Drugi żołnierz podszedł do shinobiego, wręczając mu sakiewkę z pieniędzmi - Dobra robota, Twoje zadanie dobiegło końca. Możesz wracać do siebie, lecz odradzałbym tego wyboru. Niebawem się ściemni, więc lepiej byłoby, gdybyś przenocował u nas i z rana wybrał się w swoje strony - na koniec komunikatu ukłonił się i odszedł do
drugiego skrzydła bramy. Jednocześnie Misae, zrobiła krok w stronę białowłosego i poklepała go po ramieniu - Znowu się spisałeś, jeśli chodzi o nocleg polecam Ci świątynię lub nasz hotelik ,,Pod kurką". Zjesz tam podobnie dobre rzeczy jak i w karczmie. No cóż czas na mnie. Niezależnie od tego, co wybierzesz, wiec, iż możesz liczyć na naszą gościnność - dodała i powolnym krokiem skierowała się za strażnikiem.
Kagawa został sam, lecz wiedział, iż wciąż miał wybór. Nie musiał od razu uciekać do siebie, choć gdyby to wybrał z pewnością zobaczyłby jak mieszkańcy, będący świadkiem wydarzeń, pomachają mu serdecznie. Wszakże w tych stronach był niezwykłą pomocą, a traktowany jako jeden z nich mógł się poczuć nawet jak jeden z nich.

Misja zakończona

Głos - Isao
Głos - Isami
Głos - Eizo
Głos - Hideo
Głos - Tanaka
Głos - Tachibana
Głos - Medyk
Głos - Matka Hideo oraz Eizo
Głos - Strażnik

[Atasuke]

Młody chłopak szybko odzyskał przytomność, a obecność matki sprawiła, że nawet nie poczuł się za bardzo zagubiony. Atasuke uśmiechnął się szeroko, słysząc słowa podziękowania i kiwnął tylko głową. Zaraz po tym cichym krokiem opuścił dom medyczki i stanął na zewnątrz, niedaleko Misae. Shinobi odebrał zapłatę od strażnika, dziękując mu również lekkim ukłonem i schował pieniądze do kieszeni. Zaczął też zastanawiać się nad słowami żołnierza, wpatrując się w niebo. Pewnie nie miał przy tym najmądrzejszego wyrazu twarzy, ale mówiło się trudno. Lubił sobie czasem popatrzeć na chmury i błękit pomiędzy nimi. Mężczyzna miał jednak rację i zaraz pewnie się ściemni. Atasuke nie zastanawiał się długo i zdecydował zostać się w wiosce.
Potrzebował jednak chwili dla siebie. Znalazł trochę ustronniejsze miejsce i tam usiadł. Na ziemi lub na ławce, jeśli takowa była w okolicy i myślami odpłynął zupełnie gdzie indziej. Minęło kilkadziesiąt minut zanim w końcu wstał i ruszył do wspomnianego hoteliku. Uznał, że zostawanie na noc w świątyni mogło być nadużyciem gościnności. Wynajęcie zaś pokoju było idealnym rozwiązaniem, które również wspomagało rozwój wioski, z którą młody shinobi trochę się zżył. Uiścił odpowiednią opłatę w recepcji i szybkim krokiem udał się na spoczynek. Wcześniej pamiętał oczywiście o higienie. Podstawowej lub trochę bardziej rozbudowanej w zależności od dostępnej ilości wody. Potem szybko położył się na miejscu do spania i odpłynął, pozwalając ciału i umysłowi się zrelaksować.

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 1/15
,,Przed obliczem Ebisu" Obudził go świergot ptaków oraz ruch za oknem. Po otworzeniu oczu, pokoik w japońskim stylu z dość niewielką ilością mebli znowu się przed nim pojawił. Stolik na środku pokoju, dwie poduchy, by można było na nich położyć kolana, a także futon, na którym spał ostatniej nocy. Na początku było cicho, przynajmniej w hoteliku. Nikt nie przychodził, nikt nie kłopotał go. Oczywiście do czasu, aż ktoś w końcu zapukał. Pierwsze dwa puknięcia i znowu nic. Jeśli wpuści osobę do środka, zobaczy, że jest to jedna z pracownic przybytku. Dziewczyna nieco starsza od niego o rudawych włosach, uplecionych w dwa warkocze. Jej zielonkawe oczy przyglądały się chłopakowi, zaś na rękach niesiona była drewniana tacka, na której ustawione zostało śniadanie. Po możliwym wejściu białogłowa przywita się, skłoni głową, a następnie wejdzie do pokoju, zostawiając miseczki z miso oraz ryżem z dodatkiem jaśminu. Również znalazł się wśród tych pyszności talerzyk z soloną rybą, by posiłek był obfity, a jednocześnie dostarczał potrzebne minerały, a także wartości odżywcze.
Następnie dziewczyna ukłoni się i zostawi go w spokoju. Gdyby jednak nie otworzył, zapukano by raz jeszcze, a po ewentualnym braku odzewu, posiłek zostałby postawiony przed drzwiami. Tyle, że mimo, iż nastanie cisza, ktoś inny zacznie się dobijać. Czemu? Pewnie zniecierpliwiona osóbka czegoś od niego chce, prawda? Po spełnieniu się pierwszego scenariusza nic takiego pewnie by się nie stało, ale czy na pewno? Atasuke musiał zdecydować, co chciał zrobić, jakie miał teraz priorytety. Wszakże ranek nastał, wioska wróciła do życia. Może i jakieś nowe zlecenie wpadnie? Kto wie...

[Atasuke]

Poranny śpiew ptaków był świetną opcją na pobudkę. Atasuke czuł, że będzie częściej zaglądał do tej wioski. Może będzie to jego drugi dom. Chłopak pomyślał o matce, która spędziła noc sama. Zdarzało mu się już kilkukrotnie zostawiać ją na noc bez opieki i nigdy nic się nie działo, to jednak myślał o niej, pomimo nieprzyjemnych wspomnień, które to przywoływało. Myśli te zostały rozproszone przez pukanie do drzwi. Kagawa ubrał się szybko i otworzył drzwi, wpuszczając osobę do środka. Okazała się nią być dziewczyna, która przyniosła śniadanie. Chłopak odwzajemnił powitanie i podziękował za przyniesienie dania do pokoju. Szybko zabrał się za jedzenie, czując ssanie w brzuchu. Było ono przepyszne, ale Atasuke nie spodziewał się niczego innego.
Po posiłku zebrał wszystkie swoje rzeczy oraz te przyniesione przez rudowłosą i po raz ostatni rozglądnął się po pokoju, by sprawdzić czy niczego nie zapomniał oraz czy zostawił odpowiedni porządek. Zszedł schodami na dół i oddał wszystkie naczynia w odpowiednie miejsce, ponownie dziękując za przepyszny posiłek. Zaglądnął również do recepcji, by sprawdzić czy wszystkie płatności zostały uregulowane i ewentualnie dopłacić za korzystane usługi. Po tym obrócił się na pięcie i wyszedł z hoteliku na zewnątrz. Rozglądnął się dookoła i głęboko wciągnął świeże powietrze, by do końca się rozbudzić. Nastawał kolejny dzień i chłopak kierował się powoli w stronę bramy wioski, skąd miał zamiar ruszyć bezpieczną drogą do swojego domu.

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 3/15
,,Przed obliczem Ebisu" Idąc przez wioskę, mogło mu się rzucić w oczy kilka osób. Chie, która szła do Yui, Tanaka, który pędził z jakąś młodą dziewczyną, której brązowe włosy opadały kaskadami na plecy. Z drugiej strony szła medyczka z lecznicy, zaś przy bramie stali Ci sami strażnicy co wczoraj. Ci spostrzegłszy chłopaka uśmiechnęli się ciepło. Mimo to, nie próbowali go żegnać, gdyż za nich wyszła Tachibana. Złote kosmyki miała splecione w dwa warkocze, zaś na sobie podobnie jak wczoraj miała strój świątynny z charakterystycznymi sandałami.
- Gome, Kagawa-san. Chciałabym Cię móc puścić dalej, jednakże... - przerwała, by dłonie położyć na biodrach i pewnie siebie unieść głowę - Tym razem, to ja potrzebuję Twojej pomocy - dokończyła kwestię, czekając na reakcję chłopaka. Dwójka mężczyzn, prawdopodobnie wiedziała o jakie zlecenie chodzi. Patrzyli po sobie porozumiewawczo, po czym za przykładem kapłanki skupili się na shinobim - Wiedz, że tym razem nie czeka Cię niańczenie moich kuzynów, lecz pomoc w świątyni. Jak widzisz, córka lidera niedługo wychodzi za mąż, o czym pewnie słyszałeś. Ona również nam pomagała, lecz z powodu przygotowań ma inne rzeczy na głowie. Co więcej, pozostałe kapłanki też postanowiły pomóc. Co dzień idą w jedno miejsce i szykują plany na ten szczególny dzień - choć ton miała beznamiętny, tak wyraźnie się zmartwiła. Najwidoczniej, im więcej osób ubywało, tym wioska bardziej odczuwała tego skutki. Podobnie Misae, która też miała swoje zadania do wykonania, a teraz zmuszona była prosić o pomoc. Jej palce nieco bardziej się wbiły w jej boki, lecz ta nijak się tym przejęła. Starała się stać dumnie, nawet pomimo tak przygnębionych oczu. - Oczywiście, dostaniesz zapłatę, a także zadanie nie powinno potrwać długo. Dlatego nawet jeśli nie ruszysz teraz i tak zdążysz dzisiaj dojść do domu. Obiecuję Ci to - smutny wzrok, zastąpiło pewne siebie spojrzenie skierowane w ślepia chłopaka. Do tego poważny głos jakim się posłużyła, mógł go tylko upewnić, iż koniec końców nie zawiedzie jego zaufania.


Głos - Tachibana Misae

[Atasuke]

Atasuke pozdrawiał wszystkich mijanych ludzi miłym słowem lub gestem w zależności od dystansu jaki ich dzielił. Każdy gdzieś pędził, mając swoje zadanie do wykonania. Kagawa był już jednak wolny i mógł wrócić do swojego domu. Został jednak zatrzymany przez Misae przy samej już bramie.
-Witaj, Misae-san - odpowiedział chłopak, ciepło się uśmiechając. Po tych słowach słuchał uważnie, co kapłanka miała do powiedzenia, kiwając czasem głową. Wyglądało na to, że również Tachibana potrzebowała jego pomocy. Atasuke nie był w stanie jej odmówić, szczególnie po tym jak wszyscy go tak mile przyjęli w tej wiosce. Poza tym miał też ochotę zobaczyć tę świątynię, w której Misae spędzała swoje dni. - Oczywiście, że ci pomogę. Wasza gościnność jest tak wspaniała, że byłoby to afrontem, gdybym odmówił podjęcia się zadania.
Atasuke dał jasny znak, by kapłanka zaprowadziła go w miejsce, gdzie miał wykonywać swoje zlecenie. Starał się utrzymywać krok na równi z dziewczyną w czasie, Atasuke miał nadzieję, że nie za długiego, spaceru.
-Na czym dokładnie ma polegać tym razem moje zadanie? - zadał pytanie, zerkając na Misae, ale też rozglądając się po mijanym terenie.

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 5/15
,,Przed obliczem Ebisu" Gdy tylko chłopak potwierdził przyjęcie zlecenia, oczy dziewczyny widocznie się rozjaśniły. Pewność siebie, a także czyste szczęście zmieszało się razem, rozpromieniając nie tylko ślepia, ale i całą twarzyczkę dziewczyny - Dziękuję, Atasuke-san - powiedziała głosem pełnym wdzięczności, po czym dodała - Cieszę się, że podoba Ci się nasza społeczność - wyraźnie się ucieszyła. Najwidoczniej wioska słynąca ze swojej wołowiny, mogła zostać uznana za jedną z bardziej gościnnych, ze względu na system jaki mieli. Nawet jeśli nie wszyscy byli do dyspozycji, to i tak nieważne, gdzie pójdziesz spotkasz kogoś, kto chętnie pomoże lub doradzi, gdzie najlepiej się udać. Tacy już byli - mili i przyjaźni.
Przejdźmy teraz do zadania, które miało zostać postawione przed chłopakiem. Wiedział, iż tym razem pomoże w świątyni, lecz w czym dokładnie? Kapłanka zaczęła powoli iść, żegnając dwójkę stróży prawa. Ci w odpowiedzi skłonili się w ich kierunku, po czym z powrotem stanęli, rozglądając się, czy nie nadchodzi jakieś niebezpieczeństwo. W tym czasie, Misae mogła wyjaśnić po kolei na czym się skupi - Niestety, tym razem mamy trochę cięższych i monotonnych obowiązków. Zmiatanie, mycie, odkurzanie, czyszczenie posągów, tego typu rzeczy. Dlatego przydałoby mi się więcej rąk. Aktualnie na świątyni pracuje Sayu i ja, jednakże wciąż dostajemy nowe zlecenia. Wczoraj nie mogłam nic swojego zrobić, gdyż miałam przez większość czasu sporządzać raporty. Do tego Takahashi-chan pomaga Chie i w lecznicy, chcąc w przyszłości zostać medykiem - westchnęła ze względu na ilość rzeczy, która się skomplikowała - Same problemy przez to wesele.
Po dotarciu na miejsce znaleźli się pod jasnoczerwonym torii, które miało odgradzać miejsce święte od zwykłego miejsca. Białogłowa po tradycyjnym skłonieniu się, przystanęła za nim przeszła na drugą stronę, by nie tylko popatrzeć na wejście na teren święty, ale i dopowiedzieć kilka rzeczy - Atasuke-san, zaczekaj tutaj. Chcę Ci coś przekazać - najpierw spróbowała zatrzymać chłopaka słownie, jeśli ten mimo jej próby chciałby przejść dalej natrafi na przeszkodę w postaci ręki dziewczyny - Przede wszystkim warto byłoby, co nieco opowiedzieć Ci o tym miejscu. Wszyscy mieszkańcy wioski ze względu na Radę wierzą w Ebisu-sama, naszego Boga szczęścia, a także patrona rolników oraz kupców. Jest on bardzo ważny, podobnie jak cały ten teren. Raz przejdziesz za linię torii i musisz się zachowywać jak należy. Dlatego jak ostatnio tu byliśmy, tak się wkurzyłam, gdy chłopcy siedzieli na schodach - spokojny głos, którym posłużyła się mieszkanka Rusutsu miał za zadanie jedynie wtajemniczyć chłopaka i dać mu nieco więcej informacji, jednocześnie nie wzbudzając dodatkowych emocji - Jeśli będziesz chciał coś zjeść, bo pewnie coś wziąłeś na drogę powrotną, to możesz to zrobić, lecz za tą granicą - wskazała ręką bramę, gdyż jako jedna z kapłanek jedynie na klęczkach mogła popijać herbatę. Reszta rzeczy przy panujących zasadach, wydawała się nie na miejscu, a każdy kto się nie stosował i został zauważony, cóż nie najlepiej skończył - Pokaże Ci środek, no i składzik, w którym trzymamy wszystkie rzeczy, a także wdrążę Cię w kilka tradycji - dopowiedziała na koniec, a następnie poszła dalej, aż znaleźli się na miejscu. Pierwsze co się mogło rzucić w oczy chłopaka poza drewnianym budynkiem, były oczywiście połacie bieli, spowodowane przez biały kamień, którym była wysadzana posadzka. Po lewej, a także prawej stronie, niczym granice miejsca posadzone zostały niewielkie lub średniej wielkości drzewa wraz z dużo mniejszymi krzaczkami. Obok budynku znajdowała się chozuya wykonana z bambusa, gdzie mieszkańcy wioski mogli się obmyć, za nim przystąpili do modłów. Z kolei po stronie prawej ciągnęła się dróżka, prowadząca na bok oraz za drewniany budynek.
- Zacznijmy od formalności, czyli modlitwy. Najpierw, podejdź ze mną pod chozuye - po przejściu niewielkiego kawałka zauważyli, że poza zawieszona na haku drewnianą łyżką, także znajdowała się duża ilość czystej, a tym samym przezroczystej wody - Wystarczy, że powtórzysz za mną - po powiedzeniu tego prawą dłonią odwiesiła przedmiot i nabrała do niego wody. Następnie część z niej przelała do drugiej i przybliżyła ją do ust, lekko je otwierając. Woda po dostaniu się do buzi, chwilę później została wypluta w kierunku ziemi obok konstrukcji. Z kolei reszta cieczy znajdująca się w łyżce wróciła z powrotem do środka - Spróbujesz? Oczyścisz dzięki temu zarówno ciało, jak i umysł - powiedziała zachęcająco, podając mu potrzebne narzędzie.
Po obrządku mogli wejść do środka, lecz w międzyczasie Tachibana postanowiła pokazać resztę niezbadanej wcześniej okolicy. Tak też, zamiast obejrzeć posąg Boga, młódka udała się na ścieżkę prowadzącą w stronę niewielkiej sadzawki, w którym pływały karpie koi. Wydawać się mogło, że tutaj droga się kończy, gdyż oczko zostało stworzone na środku, lecz poza zdobiącymi je liliami, tam gdzie powinna być kontynuacja drogi, znajdowały się kamienne płyty oddalone od siebie o niewielką odległość, lecz na tyle dużą by stopa nie wpadła do środka. Na końcu trasy, w cieniu drzew wiśni znajdowała się drewniana ścianka, która w środku miała doczepione pionowe linki. Na nich doczepione zostały zgięte kartki, o różnej wielkości - Poza modlitwą ludzie doczepiają swoje życzenie do tej ścianki, po zakończeniu zadania, mam nadzieję, że i Twoje tutaj zawiśnie - wyszeptała blondwłosa, która po tym miejscu wskazała następne, tym razem lokowane za drewnianą budowlą. Tam z kolei znajdowała się niewielka chatka, w środku której znajdowały się wiadra, materiały służące do mycia podłogi, szczotki do zamiatania i wszelkie inne rzeczy potrzebne do trzymania miejsca w porządku - Tym razem kolejność w jakiej wszystko zrobimy zostawiam Tobie. Wybierz, co chcesz jako pierwsze, po następne przyjdziemy jak będzie ich pora. Dodatkowo nie myśl za długo, sprzątanie tego miejsca jest jak trzymanie porządku w domu. Polega na tym samym - rzuciła do Kagawy, przyglądając się wszystkim narzędziom - Jak tylko się zdecydujesz, to powiedz mi tylko co mam zabrać i pójdziemy po raz ostatni uhonorować tradycję, a później sprzątać. - po tej kwestii, dała Kagawie czas do namysłu oraz zadecydowania, jak się za to zabiorą.
Głos - Tachibana Misae