Siedziba władzy

[Tamaki Hyūga]

~ 1/45 ~

~ Noguchi Akane i Harikotto ~

~ Misja Rangi C ~

~ Co dwóch shinobi to nie jeden ~

Akane weszła do budynku a humor jej dopisywał kiedy zastanawiała się nad motywami którymi kierowała się Shirei-kan jej klanu i zdecydowanie liczyła ona że kobieta podzielała w pewnym stopniu jej uczucia względem klanu Senju, odwiecznego wroga Uchiha. Po szybkim przejściu przez wnętrza siedziby władzy dotarła ona do biurka za którym siedział młody mężczyzna zajmujący się robotą papierkową. Słysząc że Akane weszła do pomieszczenia, podniósł on wzrok znad zwoju i z uśmiechem na ustach powitał dziewczyną.
- Dzień dobry Noguchi-san, przychodzisz w celu złożenia raportu z jakiegoś zadania czy może szukasz jakiegoś nowego zadania do wykonania? A może chciałaś się spotkać z Katsumi-sama? - zapytał się pogodnym tonem mężczyzna w dalszym ciągu obdarzając kunoichi promiennym uśmiechem.

[Ichirou]

Wyprawa rangi B
Kyoushi
49/49

---

Wypalenie jednego szluga to za mało na tę historię, dlatego Kogō sięgnął po drugiego i przez najbliższe chwile zadymił swój gabinet jeszcze bardziej. Przynajmniej tyle, że Kyoushi też miał w zwyczaju palić i był przyzwyczajony do dymu, bo w innym przypadku już pewnie dawno by się udusił.
Mężczyzna westchnął ciężko po raz kolejny, gdy pociągnięto dalej temat śmierci oddanego członka klanu. Białowłosy tutaj przyjął tę stratę na swoje konto, jednak Matsudaira machnął wtedy zbywająco ręką na znak niezgody. Shiroyasha niepotrzebnie przyjmował to na swoje barki.
- Nie. Równie dobrze można powiedzieć, że mogliśmy posłać więcej ludzi, tyle że chodziło o poufność, która i tak nie została zachowana… No cóż, sprawy mogły schrzanić się jeszcze bardziej. Kto jak kto, ale Naoya na pewno wiedział, kto z waszej dwójki jest ważniejszy dla klanu – skończył dość smętnie i enigmatycznie. To jasne, że jeśli chodziło o poświęcenie, to poległy służbista był na nie gotów jak nikt inny.
Kiedy Siwy zaczął składać wyjaśnienia dotyczące drużyny porywaczy, czarnowłosy Uchiha trochę się ożywił i wyprostował. Gdy padło jedno z imion, zakaszlał nawet jak stary gruźlik.
– Torio? – powtórzył z lekkim niedowierzaniem, a potem odkaszlnął jeszcze raz. – Torio, jeden z naszych shinobi, jakiś czas temu zniknął na jednej misji... Znał ninjutsu. Młody, czarne włosy? Kuźwa, to musiał być on. Ledwo go kojarzę, ale nie wyglądał na zdrajcę. Ech, skurwiel… - mruknął z grymasem niezadowolenia i nakarmił swoje płuca kilkoma kolejnymi smolistymi wdechami.
– A kto by nie był? Każdy inny klan byłby w stanie rzucić za to niezłą sumką. Nie dość, że zyskaliby ukryty potencjał, to jeszcze przy okazji nas osłabili. Pytanie, czy już mieli coś dogadane, czy dopiero zamierzali nawiązać kontakty – urwał, po czym popadł w chwilę zadumy, podczas której znów delektował się skrętem i wodził obojętnym spojrzeniem po suficie.
– No nic. Będzie trzeba mocno się przyjrzeć tej sprawie i upewnić, że nie ma więcej zdrajców. To już jednak nasza robota, ty swoje zrobiłeś. Skoro twierdzisz, że zrobiłeś krok w kierunku lepszej kontroli, to ufam na słowo, nie zamierzam tego sprawdzać na swojej skórze, heh.
Dopalił do końca szluga, a potem ospale podniósł się z miejsca.
– To będzie na tyle. Przekażę wszystko Katsumi-sama Niech strata Naoyi nie pójdzie na marne – podsumował na koniec, a potem, o ile Kyoushi nie miał jakichkolwiek tematów do rozpoczęcia, skinął głową na pożegnanie.
Tym samym Kyoushi dokończył swoją misję. Matsudaira zasiadł ponownie za biurkiem i sięgnął po jakieś papiery, by jeszcze na świeżo zanotować otrzymane relacje. Tak jak dla Shiroyashy był to finał zadania, tak dla niego był to dopiero początek – musiał później przedstawić wszystko samej liderce, a międzyczasie podjąć odpowiednie działania mające na celu sprawdzenie podejrzeń odnośnie wycieku informacji i upewnienie się, że kolejnych takich nie będzie. Białowłosy Sentoki nie musiał się jednak tym zamartwiać. Swoje już przeżył, a po tej wielodniowej podróży i niezmiernie intensywnej, krwawej przygodzie należało mu się trochę wytchnienia.
Trochę ugłaskana i bardziej oswojona kocica musiała poczekać na kolejną szansę wystawienia pazurów poza klatkę.

Wyprawa zakończona sukcesem.

[Noguchi Akane]

Będąc już w budynku, Akane odpowiedziała oszczędnym uśmiechem - w zasadzie drobnym, kurtuazyjnym uniesieniem warg - recepcjoniście, który ją przywitał. Kiedy jednak usłyszała sugestię, że mogłaby chcieć się spotkać już teraz z Shirei-kan (do tego tonem sugerującym, że spotkanie takie da się załatwić od ręki, jakby tylko przełożona klanu nie miała lepszych rzeczy do roboty, jak spotykać się z doko), nawet delikatnie zachichotała pod nosem.

- Nie, nie mam żadnych tak kluczowych informacji, żeby trzeba je było przekazywać osobiście Katsumi-sama, do tego natychmiast. Może kiedyś. - pokręciła głową. - Wczoraj rozwiązałam sprawę drobnego morderstwa, ale tym zajmie się już lokalny posterunek straży. Jestem raczej zainteresowana udzieleniem pomocy klanowi w nieco poważniejszej sprawie. Chciałabym przetestować swoje umiejętności i mieć może okazję zwiedzenia większej części Sogen, poznania ludzi z bardziej odległych terenów. Do tej pory trzymałam się mocno stolicy, a jako kunoichi powinnam znać dobrze wszystkie tereny naszej prowincji. - wyjaśniła, licząc na to, że znajdzie się zadanie odpowiadające temu profilowi.

[Kyoushi]

• Jak chłopy się rozsiedli przy szlugach to brakowało już tylko jakiejś gęstej substancji co czesze korę. Nie było czego świętować, raczej było nad czym zapłakać, więc pozostało palić do upadłego. Cóż zrobić. Matsudaira widać było był bardzo życiowy i uczciwy. Nie pozwolił Kjudaszowi brać odpowiedzialności za śmierć partnera na misji. Nie żeby to było jakieś mega zobowiązujące dla niego, jednak nie zamierzał się dalej przejmować wiedząc, że to wsparcie posiada u wyższego rangi kolegi. Czy to już raczej trzeba by powiedzieć przełożonego. Kolejne słowa nie zwiastowały nic dobrego, szczególnie to podsumowanie, że jeden Naoya nic nie znaczył przy kim takim jak Kyoushi, który był niezwykle cenny jako Jinchuuriki. Mógł zmieniać losy walk w każdej sekundzie wojny, a jeden Naoya? Prawdopodobnie nigdy nie osiągnąwszy poziomu Hisato czy Katsumi uwalniając Kalejdoskopowy Sharingan, nic nie poradzi i zostanie z tyłu.
  Jednak do czegoś ta pamięć czerwonookiego się przydała, gdy przeszli do sprzedawania osób, które brały udział w tej pierdolonej pułapce. Czarnowłosy nagle się ożywił, gdy szermierz z Sogen dopalił swojego skręta i przypalił go tam, gdzie było wskazane ku temu miejsce (a tego w sumie nie wiedział, czy gdziekolwiek znajduje się spioła). Torio, to imię zapadło mu w pamięć, a jak się okazało był to strzał w dziesiątkę.
  -Najwidoczniej tak, bo to co widziałem to nie było Genjutsu. Dokładnie tak wyglądał... Więc dekapitacja nie była kwestią samej zemsty, ale i dorwanie zdrajcy klanu. Przynajmniej tyle, że się go pozbyłem... Niestety, tego nie wiem, chociaż wyglądali na takich i rozmawiali w taki sposób jakby coś już było na rzeczy i mieli się z kimś spotkać. - dodał od siebie, wkładając ręce do kieszeni w pozycji siedzącej. Nie mógł się nie zgodzić jeśli chodziło o kwestię innych klanów. Co racja to racja i nie było o czym tutaj dyskutować. - No to może następnym razem?! - dodał swoje retoryczne pytanie, z delikatnym uśmieszkiem doskonale wiedząc, że nie ma głupiego, który mierzyłby się solo z kimś kto już w jakimś stopniu panuje nad bestią. - Dziękuję Matsudaira-sama, w takim razie wracam do siebie i na misje, nie mam co zwlekać. Do zobaczenia. - powiedziawszy wyszedł przesiąknięty dymem od stóp do głów, jednocześnie wybierając z zewnętrznej kieszeni płaszcza swojego skręta, którego od razu odpalił... Wszystko było na dobrej drodze!

z/t

[Tamaki Hyūga]

~ 3/45 ~

~ Noguchi Akane i Harikotto ~

~ Misja Rangi C ~

~ Co dwóch shinobi to nie jeden ~

Mężczyzna wysłuchał słów Akane po czym podrapał się po brodzie najwyraźniej zastanawiając się nad możliwościami aż w pewnym momencie jego twarz rozpromieniła się.
- No dobra to w takim razie mam kilka zleceń którymi mogłabyś się zainteresować, Noguchi-san. No to pierwsze to jest transport przesyłki do portu. Kolejne to eskortowanie posłańca z Antai. Mam jeszcze jedno zadanie ze śledztwem w sprawie kradzieży i... - mężczyzna zatrzymał się i nieco skrzywił niepewnie. Podrapał się po głowie jakby rozważając czy powinien wyjawić ostatnie dostępne zlecenie. Chwilę się pokrzywił po czym westchnął - No dobra jest jeszcze jedno zadanie. Banda rozbójników buszuje w samym sercu Wietrznych Równin. Możliwe że już został wysłany ktoś z z innych prowincji ale dobrze by było jakby ktoś z Sogen również się stawił aby rozwiązać ten problem. - powiedział w końcu mężczyzna po czym spojrzał wyczekująco na Noguchi.

[Noguchi Akane]

Akane w milczeniu i w skupieniu wysłuchała listy problemów obecnie dotykających Sogen. Pierwsze trzy brzmiały raczej jak drobne zlecenia, proste i szybkie do wykonania - do tego większość raczej działa się na miejscu, a więc nie do końca spełniała jej oczekiwania. Ostatnie jednak przykuło już jej uwagę. Wyglądało na to, że nie tylko odbywało się w istocie na pograniczu Sogen, ale co więcej stanowiło okazję pokazania wysłannikom innych klanów, iż klan Uchiha nadal posiada silnych i kompetentnych shinobi, którzy potrafią zażegnać każdy problem. Co prawda oznaczało to zapewne nocowanie gdzieś w dziczy, niemniej była to niska cena za możliwość pokazania innym klanom, który ród tak naprawdę przewodzi Wietrznym Równinom. Dlatego też nie wahała się nawet sekundy.
- Wezmę ostatnie zadanie. Wydaje się najbardziej pilne, do tego spełnia moje własne oczekiwania i ambicje. Jest jakieś konkretne miejsce, w które należy się udać, aby uzyskać więcej informacji? Garnizon, ograbiona wioska, czy coś podobnego? Jakieś dodatkowe informacje, które powinnam wiedzieć już teraz? - spytała szybko, zapalając się do zadania.

[Tamaki Hyūga]

~ 7/45 ~

~ Noguchi Akane i Harikotto ~

~ Misja Rangi C ~

~ Co dwóch shinobi to nie jeden ~

Mężczyzna słysząc deklarację Nogichi przełknął ślinę po czym przytaknął podając jej zwój w którym najpewniej było nieco więcej informacji odnośnie zlecenia.
- Dobrze więc, liczę że nie zawiedziesz klanu i pokażesz reszcie mieszkańców Wietrznych równin że mieszkańcy Sogen dbają o swoich mieszkańców ale również o swoich sąsiadów i że można na nas liczyć. - powiedział mężczyzna. Akane po rozwinięciu zwoju mogła ujrzeć taki tekst:

Do szanownego Klanu Uchiha z prowincji Sogen. Już od pewnego czasu w okolicznych wioskach grasuje zorganizowana grupa przestępcza, która rabuje kupców oraz mieszkańców okolic. Porywają oni również dzieci i kobiety. Nasi luzie nie mają żadnych szans w walce z tymi bandytami a nie chcemy ich wysyłać na pewną śmierć. Ze względu na położenie wiosek na pograniczach wszystkich czterech prowincji Wietrznych Równin, wysłaliśmy podobne listy do każdego innego klanu w nadziei na możliwie największy odzew i szybkie opanowanie sytuacji która ma tutaj miejsce.
Burmistrz wioski Ozai

Poniżej tekstu znajdowała się pobieżnie narysowana mapka z zaznaczonymi wioskami które były dotknięte przez problem bandytów a także główną wioskę której burmistrz wysłał ową wiadomość.

[z/t]

[Ame Uchiha]

Ame bardzo się nudził i jeszcze bardziej chciał awansować. Z tego powodu zdecydował się na bardziej aktywne poszukiwanie pracy wprost u źródła. Kto wie? Może akurat będą potrzebowali złapać jakiegoś groźnego bandytę albo dostarczyć gdzieś bardzo ważne informacje? Chciałby zostać bohaterem nie tylko w swoim domu, ale także w swojej wiosce. Zamierzał podejść do strażników i jakoś zagadać... tylko jak? Odpowiedź przyszła szybciej niż się spodziewał, bowiem działał bardzo spontanicznie.
- Ame Uchiha, doko! - przedstawił się zanim zdążyli go o cokolwiek zapytać.
- Chciałem się jakoś przysłużyć klanowi. - dorzucił i czekał na reakcje.

[Noguchi Akane]

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie Misja Rangi C [1/30] Ame Uchiha

Pełen zapału i energii wkroczyłeś do siedziby władz w Kotei, mijając kilkoro innych shinobi po drodze. Był środek tygodnia, przed południem i miejsce wrzało aktywnością. Mnóstwo osób załatwiało tutaj najrozmaitsze sprawy, petenci czekali w kolejce do różnych urzędników... Różne rzeczy się słyszało. Mniej poważne - raporty odnośnie zagubionych i odnalezionych kotów, psów - ale i takie poważniejsze - dwójka shinobich stojących parę kroków od ciebie bowiem straciła towarzysza, jakiegoś Rio Shigeru podczas ostatniej misji. A gdzieś w głębi budynku shirei-kan twojego rodu zapewne kończyła już poranne spotkania i szykowała się - być może- do pięciominutowej przerwy. Ty sam jednak byłeś bliżej recepcji, gdzie właśnie dobiłeś się do jednej z osób obsługujących shinobi szukających zleceń. Młoda, drobna szatynka właśnie odesłała kogoś i dała ci znak, być podszedł bliżej. Kiedy tylko się przedstawiłeś i podałeś cel swojej wizyty skinęła głową i uśmiechnęła się.

- Oczywiście, Ame-san. Już patrzę - jest tego sporo, zobaczę co jest z tego wszystkiego najbardziej pilne. - odparła, po czym sięgnęła za siebie, wyciągając kilka zwojów i przeglądając je. Wreszcie zwinęła wszystkie, poza jednym. - Dobrze, chyba mam coś odpowiedniego. Katsumi-sama zażyczyła sobie przeprowadzić cenzus ludności mieszkającej na terenie Sogen. To dość... duży projekt, który trwa już jakiś czas. W związku z nim wysłaliśmy miesiąc temu przedstawiciela szczepu Gazo, Akihiko Sozomurę, w formie eskorty dla jednego z urzędników przeprowadzających spis we wschodniej części prowincji. Problem w tym, że raporty urwały się jakiś tydzień temu. Potrzebujemy kogoś, kto ruszy ich trasą i sprawdzi, czy wszystko w porządku lub pomoże im, gdyby napotkali jednak jakieś problemy. Może to być zarówno proste, jak i nieco wymagające zadanie. Podejmiesz się go? -

  Ukryty tekst

[Ame Uchiha]

Ame jak zawsze był pełen zapału. Udało mu się rozwiać swoje wątpliwości moralne co do żywotu shinobi za pomocą rozmowy z rówieśnikiem. Doszedł do wniosku, że życie jest po prostu brutalne i niesprawiedliwe i raczej się tego nie zmieni. Próba przeciwstawieniu się tak ukształtowanemu porządkowi rzeczy kończy się bliznami na całe życie i to tylko w najlepszym wypadku. Anzou był tylko nieuważny i nie odmówił walki. Co by się stało, gdyby był jeszcze mniej bezwzględny? Odpowiedź w głowie czarnowłosego była jasna. Uchiha z taką filozofią zyskał nowe nastawienie, które jeszcze bardziej przyciągało go do służby klanowi - jedynej bezpiecznej przystani zapewniającej ład społeczny. Dlatego właśnie przyszedł domagać się zlecenia. Zamierzał usunąć każde zagrożenie dla swojego domu.
- Hai! - odrzekł pełen entuzjazmu, gdyż do tego wszystkiego przepełniała go wiosna młodości. Mimo tego cierpliwie i bez żadnych oznak zniecierpliwienia czekał, aż kobieta w recepcji przydzieli mu jakieś zlecenie.
- Cenzus ludności? - zapytał bardziej z ciekawości niż z realnej potrzeby dowiedzenia się o co w tym chodzi.
- Zajmę się tym. - odparł bez chwili zastanowienia. Bandyci i inne wymoczki w prowincji powinni wiedzieć, że jeżeli ktoś podniesie rękę na członków klanu, to wojownicy Uchiha mu tę rękę odrąbią.
- Skąd będę wiedział jaką trasą szli i jak mam ich rozpoznać jeśli ich znajdę? - zapytał o najważniejsze rzeczy.
- Na jakie problemy mogli natrafić? - dopytał. W swojej głowie miał już obraz bandytów, ale zapewne poprzednia misja ciągle miała na niego większy wpływ niż chciał to przed sobą przyznać.

[Noguchi Akane]

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie Misja Rangi C [3/30] Ame Uchiha

Kobieta najwyraźniej ucieszyła się, że udało się jej znaleźć shinobi chętnego podjęcia się zlecenia, gdyż zaraz uzupełniła odpowiednią dokumentację, wpisując twoje imię i nazwisko do jakiegoś innego zwoju i dając ci do podpisania odpowiednią rubrykę. Jednocześnie odpowiadała natomiast na twoje pytania.

- Tak, od ostatniego minęło już trochę czasu, a Shirei-kan zależy chyba na zebraniu aktualnych informacji na temat całej prowincji? Ostatni raz podobny spis robiliśmy... Hmmm, chyba jeszcze przed tą nieszczęsną wojną. - odparła dziewczyna. - Cóż nie mam ich podobizn, ale mogę ci ich opisać. Urzędnikiem wyznaczonym na tę trasę był Fujimoto Yuka, w średnim wieku, ale już siwiejący. Lekka nadwaga, dłuższe włosy spinane w kok i kozia bródka, raczej niski. Akihiko-san natomiast to młody chłopak o bardzo jasnych, niemal białych blond włosach, obładowany zazwyczaj zwojami i dość wysoki - wyższy od ciebie, Ame-san. Ranga Doko, ale miał już za sobą dwie-trzy poważniejsze misje. Powinni byli udać się głównym traktem wschodnim ku Murowi, ale odbić na północ przy wiosce... momencik.- dziewczyna urwała na chwilę, szukając w zwojach kolejnych informacji. Po krótkiej chwili wróciła do ciebie. - ...przy wiosce Sarufutsu, w stronę miejscowości Shōhei, a potem szlakami wzdłuż linii brzegowej aż do samego Muru. Trasa raczej dość bezpieczna - do Sarufutsu mamy regularne patrole, bo to główny szlak łączący nas z Shi no Geto oraz z Ryuzaku no Taki. Między Shōhei i Sarufutsu może trochę mniej liczne, ale nie dostawaliśmy raczej raportów o problemach w tamtej części regionu. Co oczywiście nie wyklucza pojawienia się tam jakiejś grupki bandytów. -

  Ukryty tekst

[Ame Uchiha]

Ame również cieszył się, że może pomóc. Tak po prostu i nic więcej. Widział jak kobieta uzupełnia dokumentacje dotyczącą znalezienia chętnego do wykonania misji. Kiedy podała mu papier pokazując odpowiednią rubrykę, czarnowłosy szybko podpisał się na zwoju bez patrzenia na szczegóły, przecież nikt normalny tego nie czyta.
- Chyba lepiej wiedzieć niż nie wiedzieć. - podsumował sens robienia spisu ludności. Czy taki spis prognozował spokojne czasy czy wręcz przeciwnie? Nie wiedział i nie miał czasu się nad tym zastanawiać, bowiem wolał usłyszeć opisy ludzi, których miał za zadanie szukać.
- Chyba będzie trudno ich przeoczyć. - dorzucił swoją obserwację. Niski, siwiejący z nadwagą. Może być ktoś bardziej podobny do stereotypowego urzędnika? Z drugiej strony był ten Gazo. Kto ich tam wie jak oni wyglądają. Każdy inny i nie każdy spokrewniony. Dziwaki jakieś. Ten był akurat wysoki, jest blondynem i do tego ma zwoje. Ame miał nadzieje, że chociaż ma wszystkie.
- Raportów nie było od około tygodnia. Gdzie mniej więcej byli, gdy wysłali ostatni raport? - dopytał. Miał nadzieje, że uniknie dzięki temu zbędnego sprawdzania każdego odcinka podróży tylko będzie mógł zacząć tam gdzie mogły zacząć się kłopoty.

[Noguchi Akane]

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie Misja Rangi C [5/30] Ame Uchiha

Twój entuzjazm względem zlecenia działał chyba dobrze na recepcjonistkę, która z chęcią udzielała ci kolejnych informacji, przynajmniej na tyle, na ile była w stanie. To oczywiście było na pewno jedno z jej zadań, niemniej ilość osób i tematów przewijających się przez to miejsce musiał być ogromny i fakt, że dziewczyna mimo wszystko wydawała się dobrze zorientowana świadczył bardzo na jej korzyść.

- Cóż, to prawda. - zaśmiała się lekko na uwagę odnośnie charakterystycznego wyglądu obu mężczyzn. Zaraz jednak spoważniała. - Ostatni raport mieliśmy z Sarufutsu, spodziewaliśmy się do tej pory kolejnego wysłanego albo gdzieś z posterunku pomiędzy Sarufutsu a Shōhei, ewentualnie z samego Shōhei. -

Kątem oka zauważyłeś, że waszej dyskusji przysłuchiwać zaczęła się inna recepcjonistka, porządkująca chyba właśnie jakieś dokumenty w szafkach za kontuarem. Przybliżyła się i nachyliła do twojej rozmówczyni, szepcząc jej coś do ucha. Ta podniosła oczy zdziwiona i o coś dopytała, czego nie dosłyszałeś. Zaraz potem wróciła do ciebie wzrokiem.

- Wybacz Ame-san, moja koleżanka właśnie mi potwierdziła, że chyba dochodziły do nas jakieś pogłoski o konflikcie zbrojnym między Shōhei a okolicznymi wioskami. Wysłaliśmy tam już jednego z akoraito, więc w razie czego - nie musisz się angażować w konflikt. Najważniejsze na ten moment jest ustalenie przyczyny problemu oraz odzyskanie - w najgorszym wypadku - dokumentów, które przewoził Yuka-san. -

[Jeżeli nie będziesz mieć więcej pytań, możesz dać od razu z/t tutaj(chyba, że chcesz w innym kierunku się udać).]

  Ukryty tekst

[Ame Uchiha]

Shinobi z trudem wyciągnął manierkę. Ame zauważył u niego brak paznokci. Dlaczego ktoś miałby go torturować? W imię czego? Przecież to nie miało żadnego sensu. Uchiha odebrał od niego manierkę i podczas picia wysłuchał tego co Gazo ma do powiedzenia.
- Tak myślałem. - odpowiedział bez cienia wyrzutu. Każdemu zdarza się nawalić, a białowłosy wydawał się już dostatecznie załamany no i ostatecznie to on się z tego będzie tłumaczyć.
- Chyba nie mamy siły, żeby go teraz szukać. Zapamiętaj to miejsce gdyby rodzina chciała odzyskać ciało. - kierował się tutaj pragmatyzmem. Jeden z nich był świeżo po walce i uratowaniu dokumentów z pożaru, a drugi chwilę temu był torturowany.
- Dlaczego Cię torturował? Jakie pytania zadawał? O co mu mogło chodzić? - wolał wiedzieć takie rzeczy, żeby wiedzieć co powiedzieć podczas składania raportu.

Ame wziął na ramię torbę z papierami. Drugą rękę udostępnił rannemu. W ten sposób dowlekli się do drogi. Potrzebowali przystanków, gdyż obaj nie byli w idealnym stanie. Na szczęście po drodze pojawił się patrol, który po wstępnym wytłumaczeniu zabrał ich na posterunek. Tam zostali opatrzeni i wyleczeni. Co prawda stan artysty był dużo gorszy i miał zostać odtransportowany do Sarufutsu, ale sam Uchiha był nazajutrz gotowy do drogi. Zamierzał udać się do siedziby i zdać raport z tego zadania.

[Noguchi Akane]

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie Misja Rangi C [39/30] Ame Uchiha

- Tak, zapamiętam. Jak tylko dojdę do siebie, to zbiorę ludzi ze straży i odnajdę jego ciało. Przynajmniej... tyle. - zgodził się z tobą jeszcze przy opuszczaniu polany Akihiko. Potem większość drogi milczał, ale gdy już odpoczywaliście pod opieką medyka, zdecydował się odpowiedzieć na twoje pytanie. - Widzisz... znałem go. Ito. Swego czasu pomógł mi w Shigashi no Kibu, trochę tam zabalowałem po jednej z misji i... nie podjąłem zbyt dobrych wyborów. Tamtejsze rodziny mafijne niestety bardzo poważnie traktuję sprawę długów. Nie zdziwię się w sumie, jeśli wkrótce wyślą kogoś jeszcze za mną, no ale... zobaczymy. Tym razem będę przygotowany. - westchnął Akihiko, nim zapadł w sen, tym razem bezpieczny w posterunku klanu Uchiha.

Droga powrotna do Kotei minęła ci spokojnie, bez większych przygód. W bramie wyjazdowej z Sarufutsu ponownie spotkałeś tych samych strażników, którzy zresztą rozpoznali cię i pozdrowili, przepuszczając bez większych kolejek. Pogoda dopisywała, miałeś więc okazję wracać przez malownicze, równinne krajobrazy Sogen błyszczące się w jesiennym słońcu, z czerwono-żółtymi plamami zagajników tu i ówdzie.

Po dotarciu do siedziby władzy, przyjęła cię inna recepcjonistka, którą jednak skojarzyłeś - była to ta sama kobieta, która na początku twojej przygody przypomniała twojej zleceniodawczyni o konflikcie w tych okolicach - konflikcie, którego jednak nie miałeś okazji uświadczyć, gdyż twoja historia okazała się być o wiele bardziej intymnym, okrojonym do kilku zaledwie dramatis personae wątkiem. Niemniej, powróciłeś zwycięsko - nie tylko zdobywając z powrotem dokumentację, która najwyraźniej była potrzebna władzom, lecz także odzyskując odznakę zabitego shinobiego, pod którego podszywał się przestępca z obcej osady i ratując doko klanu z opresji. Kiedy zdawałeś relację z tego, co zaszło, recepcjonistka wyraźnie była w coraz większym szoku.

- Och. To... to naprawdę dużo. Dziękuję w imieniu klanu, Ame-san. Świetnie się spisałeś. Upewnię się, żeby to zadanie zostało odpowiednio zapisane w twojej dokumentacji. Proszę, tutaj twoje wynagrodzenie - w pełni zasłużone! - powiedziała w końcu, kręcąc głową i odbierając od ciebie torbę.

[Misja zakończona sukcesem. Dziękuję za udział. Zalecam mimo wszystko 4h szpitala. ]

  Ukryty tekst