Plac centralny

[Yosuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi D
11/15

Kobieta wyraźnie zdawała się wyglądać na bardzo zapracowaną. Taką, która ciągle gdzieś musi być, ciągle przekładać z jednego miejsca w drugie. W trakcie swojej wypowiedzi Ario mógłjednak zauważyć, że tak właściwie kobieta robi robotę głupiego. W sporej części po prostu przestawia rzeczy z jednego miejsca w drugie, by po chwili znowu odstawić je na poprzednie miejsce, parę razy przez przypadek potrącając inną, przez co ta spadając na ziemię nieco się uszkodziła. Na same stwierdzenie Ario również nie odpowiedziała. Momentalnie ją zatkało, coś próbowała jeszcze powiedzieć, ale ciągle tylko się jąkała, zawieszała, ostatecznie rezygnując z odpowiedzi i jedynie pomachała na pożegnania, głupio się przy tym uśmiechając.

To jednak pozostawało już przeszłością, a teraz Ario udał się do jednego z pobliskich sklepów, aby dokonać zakupu potrzebnych towarów. Jak się okazało, był to niegdyś bardzo popularny i bardzo elitarny sklep. Można tu było dostać najrzadsze ze składników trucizn, medykamentów, roślin i innego rodzaju przydatnych rzeczy. Niedawno jednak doszło do zmiany właściciela, ludzie gadali, że podobno przy okazji zmiany władzy, postanowili zagarnąć nieco tego interesu dla siebie i obsadzili stanowisko swoim człowiekiem. Ten jednak kompletnie nie potrafił prowadzić tak trudnego biznesu, przez co sklep wyglądał teraz tylko na cień dawnej świetności. Pracownik, który tam pracował, wyglądał jakby siedział za karę, wszyscy inni którym zależało już dawno opuścili to miejsce, a sam właściciel zapewne nawet się tam nie pokazuje. No trudno, to co trzeba było to Ario kupił. Z ulgą wychodząc z tego sklepu spojrzał na swoją listę. Punkt kolejny - odebranie długu.

[Ario]

Sklep był iście wspomnieniem elitarności, w rozumieniu raczej historycznym. Świat już tak ma, że elitarność utrzymuje się do zmiany pokolenia, gdyż ludzie, którzy budują ową elitarność czy świetność, zapominają o przekazywaniu wartości młodszemu pokoleniu, a Ci z kolei wchodzą na gotowe i dzięki temu rozkoszowywują się jedynie sukcesem, na który sami na zapracowali.

Ario wiedział coś o tym, patrząc po jego bracie. Skorzystał z sukcesu ojca, zostawiając Ario samego z chorą na głowę matką, która sama wymyśliła sobie Bóstwo, któremu oddaje teraz hołd. Rzeczywiście...ironii w tym wszystkim było tyle, że chłopak jedynie pokiwał głową.

Następny na liście był etap odbierania długu. Ario nigdy nie miał zamiaru pracować w branży lichwiarskiej, ale czego się nie robi dla pieniędzy? Shinobi nie czekając, ruszył w dalszą drogę, mentalnie przygotowywując się na nadchodzące starcie. Miał nadzieję, że całość pójdzie dość gładko, dzięki czemu szybko wypełni zadanie i wróci po odbiór pieniędzy od wysokiego kupca. Cóż za fascynujący dzień. Ile człowiek pozna osobistości w ciągu godziny, to po prostu niesamowite.

[Yosuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi D
13/15

W jednej ręce paczka odebrana od kobiety w żółtym żakiecie, w drugiej niesiona torba z paroma zakupionymi drobiazgami. Po wizycie w tak upadłym sklepie, Ario naszły pewne refleksje. Nie tylko odnośnie samego sklepu, ale także tego, jak podobne sytuacje dzieją się w normalnym, codzienny życiu. Jak ludzie, spoczywając na laurach, potrafią zniszczyć swoje życie, życia innych a także zaprzepaścić dorobek poprzednich pokoleń. Ponownie trzeba było jednak odegnać takie myśli od siebie i skupić się na swoim zadaniu.

-Ohh, jesteś, zapewne przysłał Cię Andoryū... Ten kupiec, co ma swój stragan na targu- Padły słowa, które dotarły do Ario, który właśnie został zaczepiony przez starszego pana. Był on całkiem wysoki, dość szczupły, ale na jego głowie było widać wyraźną siwiznę, nawet pomimo sporego braku włosów, które pewnie od dawna mu już wypadały. Miał również delikatny zarost, którym chyba kompensował sobie brak części włosów na czubku głowy.

-Tyle się ostatnio dzieje. Zamachy... Wybuchy... No coś niebywałego. Ktoś to musi zbadać! Potrzebni są odpowiedni ludzie, aby przeprowadzić śledztwo. To nie można tak tego zostawić- Zagadnął Kunisakiego, opowiadając o bliżej nieokreślonych wydarzeniach. Jak na tak spokojny głos, bardzo szybko się facet rozkręcił. W oczach było widać pewne szaleństwo. Chyba nieco się zakręcił, bo zapomniał o najważniejszym. Chyba poczuł na sobie wzrok młodego shinobiego, bo zaraz dodał -Tak, tak. Proszę, pieniądze, przekaż je bezpiecznie-. Najwyraźniej było to zadanie o wiele prostsze niż można się było spodziewać.

Można więc było zostawić tego starszego pana samemu sobie, niech dalej rozpowiada o wybuchach, zamachach, wypadkach, jakichś drzewach. Shinobi spojrzał na swoją listę, co prawda było tam jeszcze kilka pozycji, ale wszystkie z nich były już przekreślone. Coś o jakimś przekupstwie, z dopisaną liczbą 500 i chyba jakimś plusikiem na końcu. Kolejne było o odwiedzinach u "Prezosa", czy jakoś tak. Generalnie ciężko było się w tym rozczytać, toteż nie warto było dalej wnikać. Ario wykonał wszystko całkiem sprawnie, więc mógł już wracać do kupca, a równie dobrze mógł sobie nieco odpocząć. Miał przecież sporo czasu jeszcze.

[Ario]

Kolejna niesamowita osobowość, kolejne zadanie wykonane. Starszy mężczyzna rzeczywiście miał duże pojęcie o polityce, a jego doświadczenie mogło być w tym przypadku kluczowe. Ario nie za bardzo chciał wchodzić w szczegóły, jednak wiedział, że musi to jakoś skomentować.
- No no no no...no tak samo uważam, jednak niestety, ludzie skupiają się teraz na Unii i wszystkich dobrych rzeczach, jakie z niej wynikną. Poza tym, wcześniej poznałem jakąś kobietę, która była ubrana w charakterystyczny żółty kombinezon. Oboje macie dobre pomysły, więc kto lepiej by poprowadził jakąś kampanię, niż Wasza dwójka wraz ze sprzedawcą Andoryu? Prawi i sprawiedliwi, napewno ludzie by za Wami poszli, a przynajmniej Ci, którzy wiedzą, że lepiej jest brać niż dawać. - odparł Ario, jednak nie został na dłuższą gdyż chciał już zakończyć tą historię i odnieść wszystkie rzeczy.

Młody Shinobi był nawet zadowolony. Poznał ciekawych ludzi, zrobił kilka dobrych uczynków, a zaraz miał zostać jeszcze za to wynagrodzony. Nie zwlekając, popędził ile sił w nogach, by dotrzeć do sprzedawcy Andoryu. Miał nadzieję, że mężczyzna nigdzie nie poszedł i cały czas znajduje się w tym samym miejscu. Nie bardzo chciało mu się teraz go jeszcze szukać.

[Yosuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi D
15/15

Starszy pan pokiwał głową z przekonaniem, że pomysł podrzucony mu przez Ario mógłby być całkiem ciekawy. Coś jednak mówiło młodemu Ario, że oni doskonale wszyscy się znali. Może nie przyznawali tego wprost, ale dawało się wyczuwać, że są pomiędzy tymi wszystkimi ludźmi jakieś powiązania. Z wyjątkiem tego jednego brodacza, który otrzymał list, cała reszta wydawała się nawet blisko ze sobą trzymać, a przy okazji mówić o bardzo zbliżonych rzeczach.

Przyszedł jednak czas na powrót do kupca, który zapewne nadal był zajęty swoimi rzeczami. Oczywiście w tym aspekcie Ario miał na szczęście rację. Mężczyzna był przy swoim stanowisku i bardzo głośno ogłaszał wszystko co ma na sprzedaż. Dało się zauważyć, że jest w tym naprawdę dobry. Kunisaku co prawda nie podzielał opinii o wspaniałości sprzedawanych produktów , ale przechodzący mieszkańcy wydawali się tym wręcz zachwyceni. Taki już przywilej zwyczajnych ludzi. Skoro coś takiego im się podoba, to mają pełne prawo to wybierać.

-Wszystko zrobione? Doskonale, dziękuję Ci za pomoc. Tutaj masz swoją nagrodę- Powiedział uradowany kupiec na widok swojego posłańca. Odebrał od niego przesyłkę, pieniądze oraz zakupy, a na koniec przekazał mu małą sakiewkę. Było tam całkiem sporo, ale to było nic w porównaniu z tym co odebrał od tamtego starszego pana. A trzeba było wiać z tą kasą za granicę! No ale Kunisaku wiedział co to własność prywatna i jego moralność nigdy nie pozwoliłaby mu posunąć się do czegoś takiego. Będzie więc musiał stopniowo zyskiwać bogactwo, pracą własnych rąk.

KONIEC

[Ario]

Ario zadowolony skinął głową i oddalił się zadowolony, podrzucając sakiewkę z monetami. Szybko przesypiał pieniądze do swojej pierwotnej sakwy i schował ją za pazuchę. Przeciągnął się powoli i spojrzał w stronę słońca. Chwilę mu się zeszło z zadaniami od pana Anderyou, czy jakoś tak. Nie miał nigdy dobrej pamięci do imion, a wcześniejsze zadanie sprawiło, że poznał naprawdę, kilka ciekawych osobistości.

Pierwsze krople potu pojawiły sie na czole chłopaka. Lubił słońce, lubił ciepło, jednak w tym przypadku było to chyba już bardziej przyzwyczajenie, niż coś innego. Rozejrzał się po okolicy widząc, jak ludzie pracują i nikt nie narzekał. To mu się podobało w ludziach pustyni. Mało kto narzekał, a jeżeli już, robił to w taki sposób, by inni nie widzieli. Też starał się tak robić, ale ostatnie sytuacje z matką przytłoczyły nawet jego. Z drugiej strony...ciekawe, co robi teraz jego brat. O ile w ogóle żyje.

Młody Kunisaku przeciągnął się i ziewnął. Przechodząc wcześniej widział, że robotnicy stawiali jakiś budynek. Miał zamiar iść podpatrzeć wcześniej, lecz zatrzymał go handlowiec. Teraz miał więc czas, by pójść się trochę pogapić. Kto wie, może po drodze przytrafi się jakaś ciekawa przygoda. Dzień dopiero co się zaczął, a on już pomógł jednej, ale za to jakiej osobie! Jedna w formie 3 czy 4, bo młody Shinobi liczył sobie, że pomógł kilku osobom...w ramach tej jednej...czy jakoś tak.

[Harisham]

Ario Kunisaku Misja D
1/15 Była późna wiosna, która na Samotnych wyspach, a w szczególności w Sabishi jest praktycznie nierozróżnialna od lata. Słońce grzeje z całych sił i jedynie najwrażliwsi potrafią wyczuć różnice kilku stopni względem tego, co mam miejsce latem. Krótko mówiąc okropny był skwar. Tym bardziej, że właśnie minęło południe i słońce było niemal w zenicie. Idąc przez plac zauważałeś, że sporo ludzi chowa się w budynkach, czy mocno zacienionych i schłodzonych miejscach i udaje się na sjestę. W obecnych warunkach bowiem trudno wytrzymać w pełnym słońcu dłużej niż kilkanaście minut. Wielu nauczyło się więc, że dobrym zwyczajem jest w środku dnia udać się na krótki odpoczynek. Błogi marazm i powoli ściszający się gwar placu został jednak nagle przerwany głośnymi krzykami, kilkanaście metrów przed tobą. Wydawało ci się, że ktoś się ze sobą kłóci, jednak nie widziałeś dokładnie oraz byłeś jeszcze zbyt daleko, aby rozpoznać wykrzykiwane słowa.

[Ario]

Ario liczył na spokojne obserwowanie budowy, jednak krzyki, które go dochodziły sprawiły, że owa sytuacja drastycznie się zmieniła. Był jakiś konflikt, który napewno, którego eskalacja dotarła aż do niego. Nie bardzo chciał się wtrącać między spory dorosłych, ponieważ był niemalże pewny, że nie wezmą nastolatka pod uwagę, w sytuacji jakichkolwiek mediacji. Dorośli mieli zwyczaj nie zwracać uwagi na młode osoby, nieważne co te mówiły - nawet, jeśli mają rację.

Samo rozważanie i rozplanowywanie ruchów było mało skuteczne w obecnej sytuacji Kunisaku, więc powoli zaczął podchodzić do miejsca krzyków. Zamierzał póki co podejść z dystansem, jak do ryby, której Ario nigdy nie miał okazji łowić, ale gdzieś słyszał po prostu takie określenie, więc z niego skorzystał. To był jeden z planów Ario na najbliższe lata. Przed śmiercią, chciał zobaczyć jak wygląda morze. Czytał w jednej z ksiąg, że jest to piękny widok, a obrazy to potwierdzały.

To jednak były odległe tematy. Najpierw skupił się na ludziach przed nim i ruszył ostrożnie przed siebie.

[Harisham]

Ario Kunisaku Misja D
3/15 Podchodząc coraz bliżej byłeś w stanie powoli zauważyć źródło całego hałasu. Było nimi dwóch mężczyzn, obaj słusznej tuszy, którzy stojąc przy jednym ze straganów, który oferował pełen był różnych beczek i dzbanów. Obaj mężczyźni zawzięcie się kłócili. Stali w pełnym słońcu i pot leciał im z czoła, jednak ci nic sobie z tego nie robili, zbyt zaabsorbowani wrzaskami, aby przejmować się takimi detalami jak zabójcza pogoda.
- Zasrańcu jeden! jak śmiesz zadawać mi fałsz?! Jak śmiesz hańbić moje imię takimi paskudnymi epitetami?! Gadając takie bzdury sam jesteś niczym więcej jak tylko paskudną wszą i pchłą, na którą nawet nie warto splunąć. Jedyne co potrafisz to denerwować innych!
- Ja jak śmiem? Naprawdę masz tupet, aby mnie obrażać! Sam jesteś podłym oszustem i manipulantem, który własną matkę by sprzedał do burdelu, jeśli by którykolwiek dał za nią dobra cenę! Nikt jednak nie daje, więc użerasz się z tą starą prukwą!

[Ario]

Ario na szczęście dobrze przewidział, by nie wchodzić z partyzanta na dzień dobry w spór dwóch rosłych mężczyzn. Problemy, jakie mieli, prawdopodobnie dotyczyły jakichś wcześniejszych układów bądź transakcji - młody shinobi miał jeszcze za mało danych, żeby cokolwiek ustalić.

Podszedł bliżej i przyjrzał się towarom obu panów. Istniała niewielka szansa, że będzie w stanie wydedukować o co chodzi, nim ewentualnie podejmie decyzję o przyłączeniu się mediowania tego sporu. Może któryś z przedmiotów, który sprzedał jeden drugiemu miał jakiś bliżej nieopisany defekt? Może po prostu ktoś coś źle zrozumiał? Ario chciał, aby ich kłotnia nie eskalowała na taką skalę - przecież chodziły tu jeszcze dzieci, a oni obrażali się nie szczędząc epitetów.

Takie jest życie. Czasem ktoś Ci coś sprzeda i chcesz to wyjaśnić, lecz ciężko zapracowane pieniądze przypominają o pocie i trudzie, jaki trzeba było pokonać, by coś osiągnąć. Ario doskonale wiedział, jak to jest, ciężko pracować i zarabiać, by coś znaczyć...dlatego też chciał rozwiązać ten spór, ale podejść do niego najostrożniej, jak się da.

[Harisham]

Ario Kunisaku Misja D
5/15 Podszedłeś jeszcze nieco bliżej i z tego miejsca dokładnie już mogłeś się przyjrzeć towarowi, jaki oferował stragan, przy którym toczyła się cała ta kłótnia. Było tam sporo szpuntowanych beczek, wiele dzbanów oraz parę kubków, w których znajdowała się ciemnoczerwona ciecz. Mężczyźni tymczasem nie zwracając uwagi na nic, co działo się dookoła nich, w dalszym ciągu się kłócili.
- Ty gnido jedna! Doskonale wiesz, że moja matka cierpi na łuszczycę! Jak śmiesz ją wplątywać w to wszystko, po tym jak całe życie tyrała na dobro całej rodziny i jak ciebie samego dokarmiała, gdy twój ojciec wolał przepić całe pieniądze, niż dać ci jeść! Za grosz honoru nie masz!
- Ty!? Ty, śmiesz mówić o honorze?! Gdzie był twój honor, gdy mnie okradałeś? Do plajty chcesz mnie doprowadzić niewdzięczniku obszczany jeden. Swoich klientów dodatkowo oszukujesz i kłamstwa im wciskasz! Ludzie! Ludzie, nie kupujcie wina u tego oszusta! Nie dajcie się nabrać!

[Ario]

Ario zaciekawił się jeszcze bardziej i podszedł bliżej. Starał się wypatrzyć jakichś dodatkowych rzeczy, które na początku mogły mu się nie rzucać w oczy. Musiał zdobyć więcej danych, żeby móc rozstrzygnąć spór ludzi. Trochę zestresował się całą sytuacją, jednak...rozejrzał się dookoła i zobaczył małe dzieci, które biegają gdzies po ulicach. Nie zwracały na to uwagi, ale młody Kunisaku nie chciał, by dzieci na to patrzyły.
- Panowie, no...no no no no... - zestresował się. - Nie powinniście się kłócić na środku placu. Dzieci biegają i słuchają. Jeżeli chcecie, pomogę rozstrzygnąć spór...a co do łuszczycy - mogę pomóc. Tylko przestańcie się drzeć na środku placu. Dopiero co weszliśmy do Unii. Będzie ktoś przechodził i pomyśli, żeśmy dzikusami.

Ario miał nadzieję, że jego słowa zostaną wzięte przynajmniej trochę na poważnie. Z drugiej strony, mężczyźni będa chcieli rozstrzygnąc swój spór, a shinobi dał im do tego dostęp.

[Harisham]

Ario Kunisaku Misja D
7/15 Bojąc się zgorszenia okolicznych dzieci, postanowiłeś interweniować w spór mężczyzn. Dzieci co prawda wychowując się na ulicy, bez opieki kogoś dorosłego, najprawdopodobniej słyszały już gorsze rzeczy, niż obecne w tej kłótni inwektywy. Wciąż jednak warto było zakonczyć kłótnię, chociażby dla świętego spokoju i ciszy.
- Wrzeszcz sobie wrzesz. I tak nikt cie nie posłucha. Ludzie wiedzą co u mnie kupują. Twoje mierne mielenie jęzorem niczego tutaj nie zmieni. Jestem lepszym kupcem niż ty i musisz się z tym pogodzić ciamajdo jedna! A ty młodziku lepiej się nie wtrącaj w nie swoje sprawy. Dorośli tutaj rozmawiają i nic do tego takim mlekosysom jak ty. Idź i biegnij do swojej mamusi, pókim spokojny!
- Psujesz moje wino i sprzedajesz za bezcen! Jesteś lepszym oszustem, a nie kupcem i ludzie mają prawo to wiedzieć. Ty też młodzieńcze. Wiedz, że ta łajza kupiła u mnie sporą ilość mojego najlepszego wina, zalał je wodą, rozcieńczając tak, że prawie cały smak się zgubił i teraz sprzedaje z dwakroć wyższa ceną. Nie dość, że trunek psuje zabijając jego charakter, to jeszcze uczciwość nakazuje, podzielić się zyskiem, skoro to dzięki mojemu winu sukces osiągnął. Ten skurczybyk jednak jedynie kazał mi się wypchać, zamiast uczciwie zapłacić.

[Ario]

Ario niefartownie wpadł między wymianę zdań, a ponadto został wywołany do odpowiedzi przez jednego z nich. Temat wina był ciekawy, jednak sam Shinobi nie bardzo wiedział, jak ma to rozwiązać.
- No no no no...a czy najlepiej by nie było, gdybyście otworzyli wspólny biznes? No bo skoro jeden dostarcza wino, a drugi je przerabia, osiągając większe zyski, to tak naprawdę ze sobą współpracujecie. Jeden dostaje zapłatę w związku z wyprodukowaniem wina, a drugi obrabia je tak, by móc zapłacić temu pierwszemu. Nie bardzo rozumiem, gdzie tu macie problem. Najlepiej by było, gdybyście ze sobą się dogadali tak, by zejść z cen i wspólnie móc otworzyć większy sklep. - młody Shinobi zinterpretował to trochę po swojemu, ale liczył, że dał im ciekawy pomysł.
- Poza tym myślę, że Wasze stragany możnaby łatwo ulepszyć. Moglibyście stworzyć jeden, duży stragan i sprzedawać na nim oba rodzaje win. Ludzie są różni, jednemu podpasuje smak oryginalny, a drugi będzie wolał zmodyfikowany. Jeżeli będziecie współpracować, konkurencja raczej nie będzie miała szans. Lepsze to niż zwalczać się wzajemnie.

[Harisham]

Ario Kunisaku Misja D
9/15 Obaj mężczyźni wysłuchali twoich słów, jakkolwiek widać było, że w trakcie gdy mówiłeś zarówno jeden, jak i drugi bardzo mocno chcieli ci przerwać. Wysłuchali jednak do końca i dopiero gdy umilkłeś zaczęli mówić:
- To się nazywa dobry biznes. Wziąć tani szajs i przerobić go na rozchwytywany towar. Dobry kupiec wie też kiedy podsuwa mu się pod nos dobrą propozycję. Zgodnie z tym co ten mlekosys mówi, jestem skłonny pójść na kompromis. Jeśli zejdziesz z ceny na tego twojego sikacza, którego nikt nie chce pić, to obiecuję regularnie się u ciebie zaopatrywać i nie będę przeczył, jeśli ktoś zapyta czyje szczyny zmieniam w tak zacny trunek.
- Chyba się wszyscy ze świniami na łby pozamienialiście! Jaka spółka? Jaki wspólny stragan? Miałbym zamienić swoją piwniczkę na jakiś podrzędny stragan?! Niedoczekanie wasze. Nie obrażaj mnie też tą swoją wspaniałomyślna ofertą. Mam ci oddawać moje wino po kosztach, a ty łaskawie wspomnisz o mnie, jak ktoś cię zapyta? Przecież to jest obraza prosto w twarz. Oddawaj mi mój towar i moje pieniądze i nie gadaj żadnych bajek o żadnych spółkach, bo zaraz przestanę być taki miły!