Dom Mitsui'ego

[Mitsui]

Standardowy budynek na obrzeżach terenów mieszkalnych, w najmniej zaludnionej okolicy - na prośbę samego chłopaka, który nie przepadał za towarzystwem. Nie poświęcał zbytniej uwagi do swojego lokum, bowiem nie planował zostawać tutaj dłużej, niż jest to faktycznie potrzebne. Parterowy, drewniany budynek, sprawiający wrażenie dość kruchego i niestabilnego. Zdecydowanie potrzebował remontu, ale właściciel nie zwracał na to uwagi. W środku panował dość.. leśny klimat. Wszędzie rośliny, runo leśne po kątach, okna cały czas pootwierane. Specyficzną rzeczą jest dość duża ilość robactwa w tym budynku, które było dosłownie wszędzie i to wszelakiej maści. Czy to możliwe, by ktoś mieszkał w takich warunkach? Kim trzeba być, by prowadzić egzystencję wśród insektów?

---

Mitsui obudził się, nawet wyspany. Wyskoczył ze swojego wiszącego na suficie kokonu i udał się do łazienki, by wykonać poranną toaletę, a następnie do kuchni, by napić się wody. Dbał o dobre nawodnienie organizmu, a do jedzenia nie zwracał aż takiej uwagi. Następnie zaczął swój poranny trening od rozgrzewki, by nie nabawić się niechcianej kontuzji niewyspanych mięśni. Dalej już tylko prysznic, przebranie się i cierpliwe czekanie, z rozmyślaniem co będzie dzisiaj robił. Podobno miał dostać jakąś misję..

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
1/15
Czekałeś, czekałeś, czekałeś... w sumie jakoś długo na tym Ci schodziło, może lepszym wyjściem było po prostu udać się w ciekawe miejsce, poszukać mniej lub bardziej ciekawej roboty? Pozostawiony jednak sam sobie i wyszykowany jak na spotkanie z blond sztunią nie wiele mogłeś zrobić. Do czasu - w którym to usłyszałeś huk! Donośny, rozchodzący się tuż przed Twoim domkiem. Ktoś najprawdopodobniej upadł przed drzwiami chcąc się do nich dostać, jednak nie zapukał. Cisza stawała się nieznośna. Czy byłeś na tyle cierpliwy, by czekać dalej na nie wiadomo co w ten piękny i pogodny dzień, czy jednak straciłeś cierpliwość i chciałeś wrażeń?

[Mitsui]

Podniósł się spokojnie i ruszył w kierunku drzwi, zza których usłyszał dość nieciekawy odgłos. Nie chciał za bardzo by ktoś wszedł do jego mieszkania, bowiem mógłby się poczuć niekomfortowo i zacząć zadawać pytania, czego Mitsui nie lubił. Otworzył drzwi i natychmiast przez nie wyszedł, zamykając je za sobą i się rozglądając, szukając osoby, prawdopodobnie upadła. Jeżeli kogoś takiego zauważa to podchodzi i wyciągając rękę z kieszeni - podaje ją ów osobie, starając się ją podnieść, po czym odsuwa się delikatnie na bezpieczną odległość i ją uważnie obserwuje, bez żadnego słowa ilustruje wzrokiem od stóp do głów, chcąc wychwycić jak najwięcej szczegółów.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
3/15
Wyszedłeś, niby to wstydząc się swojego przytułku, niby to chcąc zachować jego sekrety dla siebie - wszystko by nie ukazywać swojej prywatnej strony przed nieznajomym, którego... nie było widać. W okolicy nie było żadnego człowieka, a zwłaszcza takiego, który miałby być rozłożony na ziemi przed Tobą. Cisza, pustka, nicość. W końcu zza rogu dostrzegłeś ruch, ktoś tam się poruszył, lecz schował zaraz swoje oblicze. Czy mógł się bać zakapturzonej postaci, która wyszła ze swojego domostwa? Zamiast cieszyć oczy słońcem, które przygrzewało przyjemnie, wolałeś chować się za kawałkami przyciemnionego szkła.
W końcu się pojawiła twarz po raz drugi. Wychylała się zza domu i kusiła swoimi niewinnymi oczkami. To była kobieta, może w Twoim wieku, może parę lat starsza. Wpatrywały się w Ciebie te zielone oczyska, które w połączeniu z rudymi włosami i piegami na twarzy tworzyły piorunujący efekt. Mrugnęła raz, drugi, w końcu wychyliła się nieco bardziej ukazując swoje nieco zabrudzone ubranie - czarna szata, opinająca ciasno jej szyję. Była prosta, jednak dwie odznaczające się górki w widocznym miejscu mogły stanowić zagadkę dla niejednego samca.
-Czy... muszę się Ciebie bać? - spytała nieśmiało i mrugnęła kilkukrotnie trzepocząc rzęsami. Była zmieszana, nie wiedziała za bardzo czy podejść, czy może jednak uciec w siną dal zapominając o całej sytuacji.

[Mitsui]

Rozglądał się przez chwilę i już chciał wracać do domu, gdy zauważył ruch. Wyszedł dalej od drzwi, chowając dłonie do kieszeni i patrząc się w stronę rogu, zza którego raz po raz ktoś się wychylał i chował. Nie miał ochoty na zabawę, ani na droczenie się. Czekał na wykonanie powierzonego mu obowiązku, a wątpił, by to dziecko.. czy ktokolwiek.. miałoby z tym cokolwiek wspólnego, jednakże starając się nikogo nie lekceważyć - stał spokojnie, wpatrując się w ów miejsce, z którego po chwili wychyliła się dziewczyna. Zmierzył ją od stóp do głów, zwracając głównie uwagę na jej ubiór, twarz i włosy.
Pokręcił przecząco głową, gdy go spytała. Nie zwrócił uwagi na trzepot rzęs, albowiem rozejrzał się raz jeszcze dookoła siebie, widocznie kogoś szukając, lub na kogoś czekając. Nie był pewien czy to właśnie na nią czekał, ale jeśli tak - to mogłaby już przejść do szczegółów, zamiast bawić się w podchody i bezsensownie tracić bezcenny czas. W końcu to miało być coś w stylu łapania kota, czy zbierania śmieci..

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
5/15
Wyszła w końcu zza rogu i uśmiechnęła się nieco szerzej, pochylając się do przodu i zakładając ręce za sobą. Widziałeś jej teraz w pełnej krasie - była ładna - nie jakoś specjalnie wybitna, oszałamiająca i zniewalająca z nóg, jednak miała w sobie to coś, co ciężko wytłumaczyć słowami. Może to przez workowaty ubiór przypominający trochę na myśl zakonnicę? Kiwnęła w ku Tobie głową kilka razy, jakby oceniając teraz Ciebie swoim świdrującym wzrokiem, aż chyba w końcu stwierdziła, że wszystko jest na swoim miejscu.
-W takim razie chodź ze mną! - chwyciła Cię za rękę i pociągnęła do tyłu ciągnąc tam, gdzie stała wcześniej. Podskakiwała wesoło do tyłu i nuciła coś pod nosem, zupełna odmiana, jakby postawić dwójkę całkowicie innych ludzi. Podmiana - to słowo najlepiej pasowało do tej sytuacji, jednak nikt nie wie co siedzi w głowie kobiet, oraz na co jeszcze je stać.
Jeżeli wybierasz się za dziewczyną - następny post będzie tutaj. Możesz jednak jej odmówić - wyrwać się z uścisku i postanowić zostać w swym bezpiecznym domostwie.

[Mitsui]

Podziwiał otwarte osoby za to, że są takie.. otwarte. Pełne życia, ekscytujące się czymkolwiek.. zupełne jego przeciwieństwo, ponurego poważniaka w okularach z kapturem na głowie. Poczuł się niekomfortowo, gdy ta zaczęła go świdrować wzrokiem, ale przecież przed chwilą zrobił to samo, więc jakby nie patrzeć - byli kwita.
Chciał zaprotestować gdy dziewczyna chwyciła go za ramię, jednak poddał się widząc jej podskoki i nucenie pod nosem. Nie chciał jej psuć atmosfery, a z tego co się zdążył zorientować - była jego pracodawczynią, więc musiał ulec i udać się za nią.

//zt

[Mitsui]

Wrócił do domu popołudniem, nieco zmęczony. Przeżył dzisiaj nieco więcej przygód, niż planował. Najpierw został wykorzystany do pomocy w łaźni, podczas gdy jego nieoficjalna pracodawczyni spokojnie wszystko okradała, a potem pomógł dostarczyć znikający list znikającej dziewczynie dziadkowi, który też znikał. Coraz ciekawiej się działo, nie ma co.
Przebrał się, wziął prysznic i poszedł do swojego kokona, odespać pierwszy dzień w osadzie. Nazajutrz powtórzył swoje czynności porannej toalety, zjedzenia czegoś lekkiego i wyszedł z domu, siadając na schodach przed nim i czekając cierpliwie w słonecznej kąpieli. Rzekomo miał dostać jakieś większe zlecenie od noszenia węgla czy listu, kto wie ile w tym prawdy było.

[Murai]

Złoto Głupców
1/30+

Specjalista od robaczków z pewnością łatwego życia nie miał. Spanie w kokonie, otaczająca go aura tajemniczości i robaki żyjące w jego ciele, co u większości ludzi mogłoby przekraczać granice komfortu. Popularność wśród płci pięknej też zapewne nie jest straszna takiemu Aburame, biorąc pod uwagę robaki. Większość normalnych ludzi to obrzydza, jednak dla protagonisty tego epizodu jest całkowicie normalne. Niczym oddychanie. Albo spanie w kokonie. Po zajęciu się sobą, odespaniu i podstawowymi czynnościami higieny osobistej, młody protagonista usiadł na schodach przed domem, najwidoczniej na coś czekając. Na co? Tylko on to wie. Mieszkał trochę na odludziu, gdzie nie było tak dużo domów mieszkalnych, nic więc dziwnego, że wokoło były same pustki. Ale z drugiej strony już z daleka zobaczy jakiegokolwiek człeka. Tak też było. Na horyzoncie pojawiła się ludzka sylwetka, która powoli szła w kierunku protagonisty. Zbliżała się nieuchronnie, ignorując wszystko inne i kierując bezpośrednio do domu Aburame. W pewnym momencie protagonista zaczął dostrzegać szczegóły jego ubioru. Była nim szara koszula z krótkim rękawem, skórzana kamizelka i workowate spodnie, również szare. Opasły brzuch i wyjątkowo duży wąs nadawały mu wygląd morsa. Brakowało tylko kłów. W końcu dotarł do ciebie i rzekł głębokim, rześkim basem:
- Witaj młodzieńcze! Czy tutaj mieszka nijaki Aburame Mitsui? Potrzeba mi pewnej pomocy od tegoż człowieka. - zapytał się mężczyzna, owijając sobie wąsa wokoło palca. Ciekawy nawyk, teraz jeszcze bardziej przypominał jakieś tłuste morskie zwierze. Chyba nie połączył faktów i myślał, że osoba siedząca na schodach musi mieszkać z nim albo być jakąś pomocą domową? No bo jak inaczej to wyjaśnić? Może nei chce palnąć gafy? Też możliwe. Ale ciekawszym faktem jest, jakiej pomocy oczekuje od Mitsui'ego. I co otrzyma on w zamian.

[Mitsui]

Siedział spokojnie, ogrzewając swoją bladą twarz w słońcu i rozmyślając. Ostatnio coraz rzadziej dane mu było siedzieć w spokoju i nic nie robić, lub tylko czekać. Dopiero teraz dostrzegł, że wraz z każdym kolejnym rokiem swojego życia na jego głowę spadało coraz więcej obowiązków i nie mógł już żyć w miarę beztroskim życiem, jak jeszcze kilka lat temu. Rozejrzał się mimowolnie po okolicy, ciesząc się w głębi ducha, że mieszka na odludziu. Cenił ciszę i spokój i zdecydowanie nie lubił, jak ktoś mu to zagłuszał. Utkwił wzrok w jeden punkt na horyzoncie, który wraz z każdą kolejną sekundą zdawał się rosnąć i rosnąć. Zaciekawiony zatrzymał spojrzenie i przyglądał się ciągle, z czasem dostrzegając, że ta osoba zbliża się bezpośrednio w jego kierunku. Może to właśnie on miał za zadanie wyrwać go z porannej nostalgii?
Dostrzegł jego ubiór i skupił się na nim, póki nie widział jeszcze twarzy. Nie zrobił pozytywnego wrażenia, aczkolwiek nauczył się nie oceniać książce po okładce. Wyglądał na starszego, dużo starszego od niego, nawet dwa, a nawet trzy razy, co by było fenomenem i rzadkością w tych nieprzyjemnych czasach. Zdziwił go także wąs, rzadko kiedy miał okazję widywać ten rodzaj zarostu u mężczyzn, jednak nie przyglądał się mu za długo, nie chcąc zrobić złego wrażenia.
Podniósł się i wytrzepał spodnie z kurzu, stając pionowo i trzymając dłonie wzdłuż tułowia, czekając aż przybysz dotrze do niego. Skinął głową na przywitanie, kłaniając się lekko, po czym schował dłonie do kieszeni w bluzie i ponownym skinięciem głowy potwierdził swoją tożsamość. Stał niewzruszony, uważnie się mu przyglądając i czekając na rozwój sytuacji. Nie dawał po sobie poznać ekscytacji, nie dawał po sobie poznać zdenerwowania. Chciał sprawić dobre wrażenie, lekkiego twardziela z pewnością siebie, jednak obnoszącego się z szacunkiem. Czy mu się powiodło?

[Murai]

Złoto Głupców
3/30+

Postawa milczka, nie okazującego niczego, na pewno jakimś sposobem bycia jest. Mężczyzna z wąsem wyglądał raczej na radosnego człowieka, no ale kto wie. No właśnie, ocenianie ludzi po pozorach może skończyć się tragicznie. Co, jeśli ten wesoły mors tak naprawdę jest jakimś niegodziwcem? Szefem szajki przestępców na przykład? Co prawda nosi przy sobie jakiś miecz, w końcu w tych czasach takie nierozważne chodzenie bez środka zabezpieczającego w postaci kawałka naostrzonego żelaza jest czystą głupotą. Katana standardowych rozmiarów wesoło podrygiwała przy jego pasie, na drugim boku miał natomiast małą torbę przewieszoną przez ramię. Gdyby zgadywać jego zawód po samym wyglądzie, mógłby on być jakimś bibliotekarzem albo poszukiwaczem przygód rodem z książek o zagubionych świątyniach i zaginionych skarbach. Po twoich jakże energicznych ruchach głową, mężczyzna uśmiechnął się lekko pod nosem, co było ledwo widoczne przez pokaźny wąs.
- Czyli dobrze trafiłem. Nazywam się Ayako Minanatsu. Jestem biologiem. Podróżuję po świecie, spisuję dane o florze i faunie, systematyzuję je. To bardzo ciekawe, ale też niebezpieczne zajęcie. Pamiętam, jak kiedyś tygrys albinos rzucił się na mnie i chciał odgryźć... No ale mniejsza. Potrzebuję pomocy właśnie kogoś takiego jak ty. Oczywiście w grę wchodzi zarobek. Całkowicie uczciwy, spokojnie. Chodzi o znalezienie pewnego rzadkiego okazu robaka na terenie lasu na granicy Ryuzaku no Taki. Niestety o robakach akurat nie posiadam wystarczającej wiedzy, a klan Aburame zna się na nich jak mało kto. No to jak, zainteresowany? - spytał się mężczyzna po dłuższym wywodzie na temat swój i zadania. Biolog? Brzmi ciekawie, zwłaszcza fragment o podróżach po całym świecie i odkrywania nowych, nieznanych jeszcze gatunków zwierząt i roślin. Oczywiście ryzyko jest duże, może się czymś zatruć, coś jadowitego go ukąsi i tyle będzie. Ale fakt, że jest taki stary i nadal dobrze się trzyma, świadczy pewnie i ogromnym doświadczeniu w tej dziedzinie. Albo szczęściu, ale obydwa są niezwykle ważne, by przetrwać w tym brutalnym świecie.

[Mitsui]

Dostrzegł jego broń przy pasie i nie był tym za bardzo zdziwiony. To oznaczało tylko, że kolejne zadanie nie będzie już byle przelewką i w grę wchodzi większe niebezpieczeństwo, co z jednej strony ucieszyło Mitsui'ego, a z drugiej trochę zmartwiło. Wiadomo, że w życiu będzie musiał robić coś więcej poza niewdzięcznymi pracami za minimalną wypłatę, aczkolwiek te były tylko rozgrzewką przed tym, co dziać się będzie teraz. Słuchał uważnie mężczyzny, kiwając co jakiś czas głową dając znak, że rozumie co się do niego mówi. Nie był zbyt entuzjastycznie nastawiony by brać pieniądze za wiedzę swojego rodu, jednak uznał, że w takim stopniu nie będzie to zagrożeniem, a pieniądze zawsze się przydadzą. W końcu jego osada prowadziła najlepszy szpital na tym świecie, więc to co teraz Aburame zamierzał zrobić nie powinno się negatywnie odbić na jego rodzie.
- Chodźmy. Opowiedz mi po drodze o swojej pracy. Podziel się ze mną swoją wiedzą, podzielę się wówczas swoją z Tobą. - powiedział spokojnym głosem, poprawiając kaptur i przekładając dłonie z kieszeni bluzy do kieszeni spodni, co by poprawiło jego mobilność. Był ciekaw jego wiedzy, tak samo jak był ciekaw tego robaka. Spędził sporo lat na czytaniu ksiąg o faunie i florze, z nastawienie na insekty i ich środowisko, w którym też nieraz przebywał. Kto wie co go spotka na tej misji, może się czegoś nauczy?

[Murai]

z/t - http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=13415#p13415