Knajpka Kitsurai

[Anzou]

Wszystko zmierzało w dobrym kierunku, mężczyźni się uspokoili i zaczęli zachowywać normalnie. Jakby dotarło do nich, że nerwy do niczego nie prowadzą. Chłopak uśmiechnął się pod nosem i nagle pojawiła się straż. Podejrzany wtedy zerwał się i spróbował uciec. Wtedy nagle Anzou zrozumiał, że może faktycznie ma coś na sumieniu. Jak nie kradzież, to coś innego. Szkoda gadać. Trzeba złożyć wyjaśnienia i rozejść się w swoją stronę.
-Jasne, opowiem wszystko od początku. Cała akcja rozpoczęła się w knajpce Kitsurai. Jadłem, gdy nagle usłyszałem krzyk tego o to człowieka. Palcem wskazał mężczyznę, który uciekł i nazwał go złodziejem. Automatycznie ruszyłem w pościg i go dogoniłem, zatrzymałem. Następnie próbowałem to wyjaśnić i z tego, co ustaliłem, ten Pan podejrzewa złodzieja o kradzież rodzinnego posągu na podstawie tego, że kręcił się przy jego rzeczach. Tyle wiem. Dla mnie to trochę za mało, by wyciągać takie wnioski. Resztę historii już Państwo znacie. Czy to wszystko?
Zapytał Kaminari i był gotowy udzielić jeszcze wszelkich wyjaśnien. Jeżeli go nikt nie zatrzyma, to wróci do karczmy...

[Kisuke]

Anzou
Misja rangi D
15/15

Ponownie cała sprawa musiała zostać przedstawiona od samego początku. Anzou, z racji, że pytanie było skierowane najpierw do niego, rozpoczął jako pierwszy. Po krótce wyjaśnił całą sprawę związaną z kradzieżą oraz jaka była jego rola w tym całym przedstawieniu. Strażnik słuchał w ciszy, jedynie kiwając co jakiś czas głową na znak, że słucha. Co jakiś czas młodzieńcowi wtrącał się drugi mężczyzna, dopowiadając brakujące fragmenty historii i choć było to nieco niemiłe, to pozwoliło szybciej opisać całą sprawę.

-Wygląda na to, że udało Ci się pojmać naszego małego lokalnego złodziejaszka. Od wielu miesięcy grasował w okolicy ale zawsze jakimś cudem udawało mu się zniknąć- Pochwalił młodego shinobiego, akurat w momencie, gdy obaj spojrzeli w stronę uciekającego. Ponownie został on powalony na ziemię, tym razem jednak dużo brutalniej, bowiem straż nie cackała się z kimś, kto tak wielokrotnie zrobił z niej bałwanów. Na koniec strażnik podziękował raz jeszcze Anzou, wręczył mu nagrodę przewidzianą za schwytanie przestępcy i razem z okradzionym poszli do siedziby straży wyjaśnić dokładniej całą sytuację.

KONIEC

[Anzou]

Młody Kaminari po wykonaniu zadania pożegnał się ze Strażą i ruszył w kierunku knajpy. Jego posiłek zapewne nie jest już tak smaczny jak początkowo, ale ma ochotę dopić swoją zieloną herbatkę, nawet jeżeli jest już zimna. Uwielbia ten smak, który przeszywa jego kubki smakowe, uspokaja go, a trzeba przyznać, cały pościg delikatnie go zestresował. Mężczyźni byli rośli i gdyby doszło do konfrontacji fizycznej i eskalacji konfliktu mógłby być problem. Anzou powrócił do knajpy, zapłacił za jedzenie i poprosił o jeszcze jedną filiżankę przepysznego naparu. Usiadł, patrzył na ludzi, którzy jak nigdy nic powrócili do swoich czynności i zajęli się swoim życiem, całe zajście puścili w niepamięć, wyparli się go, jedli, pili...

[Kisuke]

Anzou
Misja rangi D
1/15

Wyjaśnienia nie zabrały dużo czasu, a i sam Anzou nie był dłużej potrzebny, dlatego po pożegnaniu się, mógł wrócić do swoich zajęć. Postanowił ponownie udać się do knajpy i kontynuować swoje przyjemności, tak jak gdyby nic się nie wydarzyło. Podobnie chyba postąpili wszyscy inni. Po pierwszej fali zaskoczenia i małego strachu wśród ludzi, później wszyscy powrócili do swoich zajęć. Takie funkcjonowanie pozwalało prościej żyć w świecie pełnym niebezpieczeństw. Gdyby ktoś zamartwiał się każdą taką akcją, nie starczałoby mu czasu na nic innego.

Pozostało więc odebrać zamówioną herbatę i nieco uspokoić skołatane, po biegu oraz kłótni, nerwy. Tym razem do jego stolika podszedł chłopak, nieco starszy od samego Anzou, jednak widać było, że dopiero wchodzi w dorosły wiek. Mimo tego, obsługiwał z należytą starannością, bez żadnych uchybień. Po krótkim kontakcie wzrokowym Kaminari przypomniał sobie, że jest to syn właściciela.

-Świetnie Ci poszło z tym złodziejem. Widziałem całą akcję- Zamiast odwrócić się i odejść, postanowił nieco zagadać. Nie chodziło mu jednak o same pochwały, ale mimo wszystko nieco się zawiesił. O coś chciał poprosić? Może było mu głupio prosić sporo młodszego o przysługę? W dodatku w środku posiłku niegrzecznie było kogoś odciągać.

[Anzou]

Anzou popijał sobie herbatkę, delektował się nią i rozluźnił swoje mięśnie. Potrzebował tego spokoju, stabilizacji. Nie był zmęczony, jednak taki odpoczynek psychiczny i fizyczny dobrze mu zrobi. Odkąd wyruszył poza swój dom rodzinny cały czas wykonywał różnego rodzaju zlecenia, niektóre nawet sprawiły, że był w dużych opałach. Z tyłu głowy cały czas pozostaje walka w trakcie festiwalu i jego rosły przeciwnik. Gdyby nie czerwonowłosa mogło być krucho. Na szczęście udało się uniknąć konsekwencji zlekceważenia przeciwnika. To był pierwszy i ostatni raz, gdy Kaminari tak postąpił. Do chłopaka przysiadł się jeden człowiek, Anzou nie miał z tym problemu, przejechał go wzrokiem i ze spokojem czekał na rozwój sytuacji. Fakt, ze złodziejem udało się załatwić to bez rozlewu krwi i bez większego problemu. Mimo to, Anzou postrzega świat jeszcze nieco inaczej niż pozostali ludzie, każdego darzy zbyt dużym zaufaniem, stara się być obiektywny do końca, czuł nawet, że to nie jest złodziej, a prawda była zgoła inna...
-Nic specjalnego. Zrobiłem to, co trzeba. Moja reakcja była automatyczna, nie zastanawiałem się nad tym. Straż się nim zajęła, poniesie odpowiedzialność za swoje czyny. Jeden szkodnik w Raigeki mniej.
Powiedział Kaminari spokojnym głosem patrząc prosto w oczy swojego rozmówcy. Na koniec uśmiechnął się, ponieważ był zadowolony z tego, że jego dom rodzinny stał się lepszym miejscem, właśnie dzięki niemu. Po skończeniu wypowiedzi wziął łyk herbaty i dalej patrzył się na syna właściciela karczmy. Chłopak jest skromny, nie uważa, że zrobił coś wybitnego, to był jego obowiązek jako Shinobi. Po prostu.

[Kisuke]

Anzou
Misja rangi D
3/15

Łyk dobrego napoju, chwila zadumy i człowiek od razu potrafił się rozluźnić. Dla niektórych takim napojem byłoby sake albo inny mocny trunek, zaś dla Anzou wystarczyła dobra, świetnie przygotowana herbata. Smak ziół oraz ich aromat koiły jego zmysły, choć on sam nadal rozpamiętywał niedawne wydarzenia.

-Nie musisz być taki skromny. Gdyby na świecie było więcej takich jak Ty, to świat wyglądałby zupełnie inaczej- Zgodził się ze stwierdzeniem, że jednego szkodnika mniej, ale zdecydowanie miał inne zdanie w kontekście tego czy to było "nic specjalnego". Dla zwykłego syna karczmarza, to co wyprawiali ninja było prawdziwymi cudami.

-Wiesz... Miałbym pewną prośbę. Nie chciałbyś mi może pomóc?- Wreszcie postanowił to z siebie wydusić, choć przyszło mu to z niemałym trudem. Wreszcie jednak zdecydował, że musi o to zapytać, jakby na szali stało coś dla niego niesamowicie ważnego.

[Anzou]

*A więc nie ma ludzi bezinteresownych. Syn właściciela tylko potwierdza regułę. Gdy ktoś do Ciebie przychodzi i jest miły, to zazwyczaj coś chce. Czy Shinobi ma napisane na czole ,,POMOGĘ CI"?! Chyba niektórzy tak nas postrzegają. Nie zmienia to faktu, że nie mam nic do roboty, więc... ah.*
Anzou miał w głowie burzę myśli. Słuchał swojego rozmówcy, dał mu dokończyć swój wywód. Anzou złożył ręce na swoim brzuchu, wyprostował się i uśmiechnął pod nosem. Pewnie czeka go kolejne zadanie. Ciekawe co tym razem przyjdzie mu robić i z jakiego rodzaju wyzwaniem mierzyć. Nie miał obawy, ma wybór, więc jeżeli uzna, że zlecenie jest nieciekawe lub po prostu zbyt trudne - odpuści. Nie ma po co się pchać w miejsce, gdzie z góry jest się skazanym na porażkę, niepowodzenie. Takiej ujmy na honorze Kaminari mieć nie może.
-Są tacy ludzie jak ja, bez wątpienia. To był tylko złodziej. Nikt nie zastanawia się nad tym, dlaczego kradł. Fakt, to czyn karalny, jednak każdy ma ku temu jakieś podstawy. Może ma dziecko, a to jedyny sposób, by je wyżywić? Każdy medal ma dwie strony. A więc prośba, tak? W zasadzie, herbata mi się już kończy, a ja nie mam żadnych konkretnych planów. W jaki sposób mógłbym Ci pomóc?
Anzou powiedział to spokojnym głosem, bez emocji. Oparł się o siedzenie i czekał na odpowiedź. Co do złodzieja i jego powodów do kradzieży nie miał zamiaru dłużej dyskutować. Ludzie często postrzegają wszystko w bardzo prosty sposób, widzą tylko wierzchołek góry, otoczkę, a środek, to, co jest poniżej jest dla nich nieistotne. Bez wątpienia, kradzież to czyn, który zasługuje na potępienie, jednak okoliczności często mogą być łagodzące. Sam syn właściciela wydawał się wstydzić, był taki wycofany, ciekawe dlaczego. Może fakt proszenia kogoś o przysługę wprawia go w zakłopotanie? A może jest to wstydliwa sprawa, którą sam nie chce się zajmować? Wszystko za chwilę się wyjaśni.

[Kisuke]

Anzou
Misja rangi D
5/15

Shinobi bardzo często traktowani byli jako dobry wujek, który zawsze przyjdzie, wysłucha, a na koniec zrobi to o co się go poprosi. Tylko czy wynikało to jedynie z ludzkiej natury i tego, że po prostu można było tak wykorzystywać każdego ninja? A może to oni sami na siebie sprowadzili taki los? Przecież ile to się słyszy opowieści o różnych wojownikach, którzy pomagają w każdej, nawet najbardziej błahej sprawie. Kradzież? Shinobi złapie złodzieja. Zgubiony zwierzak? Shinobi znajdzie. Trzeba zanieść jakąś paczkę? Na pewno w okolicy zawsze trafi się na chętnego do pomocy tragarza-ninja. I w tym przypadku zdawało się być podobnie. Anzou nie uciął rozmowy i nie powrócił do samotnego dopicia herbaty, zamiast tego wolał wysłuchać do końca. To wystarczyło aby nieco ośmielić proszącego.

-Jestem na dzisiaj umówiony z pewną... damą. Niestety ojciec zrzucił na mnie mnóstwo obowiązków. Nie wyrobię się z tym wszystkim, a jeszcze potrzebuję skoczyć coś kupić. Popilnowałbyś knajpy pod moją nieobecność?- Całkowicie przestało go interesować sprawa kradzieży i powodów, dla których inni się tego dopuszczają. Jak przystało na młodzieńca w jego wieku, skupiony był wyłącznie na sobie i swoich problemach, dlatego nic dziwnego, że szybko wyłożył o co chodzi i liczył, że plan, który sobie obmyślił mu wypali.

[Anzou]

*O proszę, kochaś mi się trafił. Jak to ładnie określił, ma spotkanie z DAMĄ. Ciekawe, co to za szczęściara. Chyba jednak nic nie stoi na przeszkodzie, bym tutaj został i popilnował porządku.*
Anzou przejechał wzrokiem mężczyznę, łyknął herbaty, wziął głęboki wdech i był gotowy wydusić z siebie kilka słów. Raczej zostaną odebrane pozytywnie przez rozmówcę.
-W sumie, nie mam nic specjalnego do roboty. Lubię to miejsce, jest wspaniałe, a mięso, które tutaj serwujecie jest obłędne. Jeżeli moje zadanie ogranicza się do pilnowania porządku, by nikt nikomu nie rozwalił tutaj głowy, to raczej nie mam z tym problemu, mogę zostać. Tylko poproszę o większą ilość herbaty. Rozumiem, że konflikty rozwiązujemy tutaj bez rozlewu krwi i zbędnej demonstracji siły? Nie chcę łamać waszych zasad, pewne standardy obowiązują, mogę się do nich dostosować. Czy jest coś, co powinienem wiedzieć na temat sposobu, w jaki mam pilnować knajpki? Chyba, że nie masz czasu, żeby mi to wyjaśnić, to zapytam osobę, która stoi za barem.
Anzou uśmiechnął się szeroko. Miał okazję spędzić czas w miejscu, w którym uwielbia przebywać, do tego zarobić. Połączenie idealne. Oby udało się bez głupich walk. Wiadomo, alkohol i człowiek to wybuchowa mieszanka. Chłopak nie chce się użerać z ludźmi, którzy nie postrzegają świata w sposób trzeźwy, reagują impulsywnie. Jeden pijany awanturnik generuje całą lawinę, którą ciężko potem zatrzymać. Anzou dysponuje pewnymi środkami, które mu to umożliwiają, ale nie chce ich prezentować publicznie, zwłaszcza tutaj, w swoim domu, gdzie walczy o swoją reputację i konsekwentnie z dnia na dzień buduje swoją pozycję. Nawet teraz, przecież pomoc lokalnej knajpce może zaprocentować w przyszłości. Karczmarz zawsze wie wszystko, a gdy będzie potrzeba, powinien się odwdzięczyć.

[Kisuke]

Anzou
Misja rangi D
7/15

-To spokojne miejsce, rzadko tutaj dochodzi do jakichś awantur, więc z tym raczej nie będzie problemu. Ale...- Zarzekał się, że miejsce o tak dobrej reputacji nie może przecież stać się meliną, gdzie wpadnie kilku pijanych w trupa chłopa, którzy zaraz rozpoczną awanturę. Oczywiście wynikało nie tylko ze sławy tego miejsca, ale również faktu, że właściciel tego miejsca, mimo bycia porządnym, dobrym obywatelem, potrafił postawić sprawy jasno i gdy trzeba było, samodzielnie wynosił awanturników na zewnątrz. Było jednak pewno "ale", jak zwykle.

-Ale ojciec dał mi do ogarnięcia całą kuchnią i część dla gości. Co prawda już pozamiatałem, więc tego nie będziesz musiał robić, ale trzeba będzie doprowadzić to miejsce do porządku. Za chwilkę wrócę, to Ci pomogę, we dwóch pójdzie nam sprawniej. DZIĘKI- Oprócz pilnowania porządku, trzeba było o ten porządek zadbać. Fakt, że przynajmniej podłoga była ogarnięta nie zmieniał faktu, że wedle słów chłopaka, sporo było do wysprzątania. Obiecał szybko wrócić i pomóc, ale obecnie równie szybko się zmył. Poklepując malca po ramieniu, jakby życzył mu powodzenia.

[Anzou]

Anzou uważnie słuchał tego, co ma do powiedzenia syn właściciela lokalu. To było ważne, każdy szczegół zadania jest istotny, a chłopak gdy wchodzi w coś, to stara się robić to na sto procent. Nawet, jeśli nie sprawia mu to przyjemności, to jego profesjonalne podejście do wykonywanych obowiązków powodowało, że robi wszystko najlepiej jak potrafi. Dbanie o porządek na sali. Dosłownie i w przenośni. Wychodzi na to, że w spokoju nie popije sobie herbatki i nie poobserwuje codziennego życia mieszkańców jego rodzinnych stron. Trudno.
-Zamiatanie to nie problem, zadanie to zadanie. To co, mam poustawiać stoliki? W trakcie zabierać puste naczynia, coś jak kelner? Chcę dobrze zrozumieć to, co będzie należało do moich obowiązków. Umyć podłogę? Powiedz też, gdzie są odpowiednie środki, którymi mogę to zrobić.
Anzou miał kilka pytań, ale raczej wszystko za chwilę się wyjaśni. Nie miał ochoty tracić czasu na głupoty, wolał zrobić to, co do niego należy i potem skupić się na obserwowaniu otoczenia i dbaniu o spokój w knajpie. Jak będzie trzeba komuś przyłożyć, to pewnie to zrobi. Misje nauczyły go też tego, że widok rażonego człowieka przez prąd jest... PRZYJEMNY. Może to głupie, ale coś w tym jest.

[Kisuke]

Anzou
Misja rangi D
9/15

Porządnego człowieka można było poznać po tym jak porządnie podchodzi do nawet najprostszych czynności. Anzou przyjął prośbę od swojego nowego znajomego i wygląda na to, że zobowiązał się do wykonania części obowiązków. Zanim jednak chciał się zabrać do robienia, postanowił nieco podpytać co dokładnie leży w kwestii jego nowych obowiązków. Zanim jednak zadał pierwsze pytania, syn karczmarza już się ulotnił, jakby nie mogąc się doczekać spotkania, które go czekało, a do tego nie bardzo chciało mu się wymieniać wszystko co było do zrobienia. Zostawił po sobie jednak małą kartkę, po oględzinach można było stwierdzić, że to lista rzeczy do zrobienia. Jak się okazało pierwszymi rzeczami na liście było uprzątnięcie stolików, pościeranie z nich brudu i poustawianie części z nich w jeden długi rząd. Ewidentnie były to przygotowania przed jakaś ważniejszą uroczystością dla większej grupy osób.

[Anzou]

*Co za gość. A żeby ta jego dama go olała tak samo jak on mnie. Karma wraca, synu karczmarza. Jeszcze się spotkamy. Miałem o Tobie inne zdanie, szkoda.*
Anzou się delikatnie mówiąc zdziwił tym, co się stało. Nie miał pojęcia, dlaczego tak szybko i bez słowa się zmył, ale to już jego sprawa. Jeżeli faktycznie się spieszył, to mógł chociaż nie udawać i nie stwarzać takich pozorów. Kaminari wziął kartkę w dłoń, zapoznał się z listą zadań, które zostały mu postawione. Teoretycznie, nie było to nic skomplikowanego, ani nic, co wykraczałoby poza jego możliwości. Chłopak postanowił zabrać się od sprzątnięcia stolików i zabrania z nich zbędnych rzeczy. Anzou po prostu brał je w swoje dłonie w taki sposób, aby ich nie zbić i niósł je w miejsce, które wskaże mu właściciel dobytku. Kaminari nie spieszy się, o ile nie dostanie takiej reprymendy ze strony szefa. W końcu nie wie, jakim czasem dysponuje. Po odstawieniu wszystkich zbędnych naczyń na miejscu Kaminari zabrał się za przetarcie stolików. Również o środki czystości zapytał Karczmarza i starannym, powolnym ruchem przecierał powierzchnię stolika. Gdy widział jakieś okruszki na samym blacie zbierał go na dłoń, nie chciał, aby upadł na sprzątniętą podłogę, w ten sposób dołożyłby sobie tylko roboty, której nienawidzi. Zmiatanie jest okropne i nudne. Kaminari przemieszczał się ze szmatką od stolika do stolika do momentu, aż każdy z nich dosłownie będzie błyszczeć. Ustawienie stolików w rząd nie powinno być problemem, Anzou brał stolik i przenosił go w miejsce, by utworzyć rząd stolików takiej ilości, jak napisał syn właściciela na kartce. Sam chłopak stara się wykonywać swoje obowiązki sumiennie. To co myśli to jedno, jednak to co robi to drugie. Takie życie Shinobi...

[Kisuke]

Anzou
Misja rangi D
11/15

Zachowanie, którego dopuścił się syn karczmarza było poniżej wszelkiej godności. Najpierw udawał miłego, nieco zagubionego chłopaka, który jest w potrzebie, zasłaniając się wielką miłością, aby następnie zniknąć niemalże bez słowa, gdy tylko znalazł jelenia, który wykona za niego najgorsze obowiązki. Ciekawe czy rzeczywiście planuje wrócić i pomóc, czy też nie ma co liczyć na jego powrót.

Anzou zabrał się jednak za sprzątanie. Wszystko odkładał w jedno przygotowane miejsce, gdzie już wcześniej dostrzegł kilka brudnych naczyń. Szef akurat zniknął z przybytku, zostawiając wszystko na rękach swoich pracowników, głównie najbliższej rodziny. To nieco tłumaczyło, czemu syn tak szybko próbował się zwinąć. Trzeba było jednak robić dalej. Stoliki, to niezajęte, były wolne od naczyń, wciąż jednak spora część z nich wymagała przetarcia, dlatego szmatka w dłoń i Kaminari zaczął czyścić stoliki. Na koniec tego wszystkie zabrał się za przestawianie stolików. Gdy sądził, że jest to już koniec rzeczy, które na niego czekają, wyniósł stos brudnych naczyń do kuchni, gdzie zobaczył jeszcze większą górę talerzy i kubków. Chyba czeka go spore mycie naczyń.

[Anzou]

Anzou krok po kroku zbliżał się do wykonania swojego zadania. Był świadomy tego, że naczynia prędzej czy później będzie musiał zmywać, nie przejmował się tym, praca jak praca, żadna nie hańbi. Zapomniał też o tym, co zrobił ten człowiek. Nie warto było zaprzątać sobie tym głowy, postąpił jak postąpił, jego sprawa jakim jest osobnikiem i co sobą reprezentuje. Czasami wystarczy dosłownie sekunda, by zmienić swój pogląd na daną osobę. Nawet sprawa ze złodziejem to potwierdzała. Po ustawieniu stolików chłopak stanął przed stosem brudnych talerzy, kubków, sztućców i zabrał się za zmywanie. Konsekwentnie szorował i starał się pozbyć brudu. Jeżeli na naczyniach były jakieś resztki, Anzou je wyrzucał do kosza. Każde umyte naczynie lądowało na stosiku obok, zapewne potem je będzie trzeba ułożyć czy to na stolikach, czy gdzieś w szafkach. Kaminari jednak najpierw skupił się na dokładnym zmywaniem, nie chciał zostawić żadnego brudu, wszystko musiało lśnić!
*Skończę robotę i pójdę do domu. Niestety, chyba pora odpocząć i nieco potrenować. Pieniądze są ważne, ale mam ich już odpowiednią sumkę, której nawet nie mam na co wydawać. Ciekawe co z tym konwojem z medykamentami, z chęcią wezmę udział w wyjaśnianiu tej sprawy, pomogę i zrobię co w mojej mocy, by zasłużyć się dla Raigeki, dla swojego klanu. Wszystko ku chwale Kaminari!*