Polana na obrzeżach osady

[Harikotto]

Kisuke Misja B
9/45
Każda technika ma swoje ograniczenia. Tak naprawdę za każdą pomoc w walce i w życiu shinobi musiał jakoś zapłacić i mógł uważać się za szczęśliwca, jeśli jedyną ceną i ograniczeniem były godziny treningów. Niestety jednak większość technik miała swoje ograniczenia, wady i słabe strony. Wciąż jednak owe minusy rzadko kiedy przysłaniały plusy ich używania. Dlatego mimo to większość shinobi uważała, że opłacało się ich używać. Trzeba tylko było po prostu wiedzieć kiedy i po co ich używać.
- Aburame Arame. Powiedziałabym, że miło mi cię poznać Kisuke, ale oboje widzimy chyba, że byłoby to kłamstwo. - odpowiedziała zamaskowana postać kobiecym głosem znacząco spoglądając na metalową gwiazdkę wystającą z jej nogi - Nigdzie zaraza nie uciekam. Skąd ci się to uroiło? Dobrze rzucasz shurikenami, ale w głowie to ci chyba kilka rzeczy nie styka. Goniłam tego pieprzonego podpalacza. Dzięki tobie znowu uda mu się uciec... Mówiłam, kurwa, żebyś nie podchodził! Mam Rinkaichū. - kończąc mówić podwinęła delikatnie rękaw, a ty ujrzałeś mrowie fioletowych robaczków.

[Kisuke]

-Jasna cholera...- Pomylił się. Kolejny raz jego impulsywność i rzucanie się na ochotnika przyniosło skutek odwrotny od zamierzonego. Zanim jednak zdążył się na tym mocniej skupić, kobieta kolejny raz kazała mu się odsunąć. Wtedy dostrzegł to, co miała na myśli. Kolor fioletowy u Aburame kojarzył się jednoznacznie i nie potrzebował ani podanej nazwy, choć tą chwilę wcześniej usłyszał, ani ich skutków w działaniu. Natychmiastowo zrobił krok w tył.

-Pokaż odznakę. Widziałaś podpalacza? Śledzisz go od dłuższego czasu?- Nie znał jej, co wzbudzało wiele niepewności. Nie było jednak twardych dowodów świadczących o tym, aby kłamała. Na wszelki jednak wypadek postanowił się utwierdzić w przekonaniu. Odznaki nie próbował wziąć do rąk, wystarczy pokazaniu mu jej z dalszej odległości. Symbol klanu oraz kolor w zupełności mu wystarczą. Rinkaichu nie są byli owadami, które jakiś rzezimieszek mógłby zdobyć. Nie zapytał, czy jest na jakiejś misji, czy to jej własna inicjatywa, ale liczył, że takich pytań nie musi zadać i zaraz przedstawione mu zostaną konkrety. Na dalszą pogoń nie było już raczej szans. Zmarnował za dużo czasu aby ją złapać.

[Harikotto]

Kisuke Misja B
11/45
Sporo ludzi na świecie należało do grupy, która wolała najpierw zaatakować, a dopiero później pytać kogo i dlaczego. Najwidoczniej ty właśnie do takiej grupy należałeś. Byłeś w swojej rodzinnej prowincji, w samej jej stolicy i czułeś się nadzwyczaj pewnie. Byłeś w końcu u siebie. Nie pomyślałeś jednak, że nie tylko ty tutaj żyjesz i nie tylko ty jeden stoisz tutaj na straży prawa i porządku. Są też inni podobni tobie i czasami pewnie warto będzie się zastanowić, czy przypadkiem nie wchodzisz im w drogę. Na twoje słowa Arame wyciągnęła swoją odznakę i pokazała ci ją. Z daleka widziałeś, że potwierdza ona słowa kunoichi.
- A co ty myślisz, że pędziłam na złamanie karku dla zabawy? Widziałam go, ale mi spieprzył, a teraz jak widzisz, trudno mi będzie kontynuować pościg. Zresztą teraz to już z pewnością zdążył się sporo oddalić, użyć henge i stać się kompletnie niewykrywalnym. Gnojek jest w tym dobry. Od dobrego tygodnia terroryzuje Gokiburi. Dostałam misję uchwycenia go, ale teraz nie dam rady. Ta noga pewnie będzie się goić dobrych kilka dni... Mam nadzieję, że nie użyłeś żadnej trucizny? Tak czy inaczej, nie możemy czekać, aż będę w pełni sprawna. Skoro jednak jesteś taki wyrywny, to zastąp mnie. Gnoja trzeba złapać, albo całe miasto w końcu puści z dymem. Zgłoś tylko najpierw w siedzibie klanu, że bierzesz tę misję. Oni dadzą ci wszelkie informacje i przy okazji wszystko im się będzie zgadzało w papierkach.

[Kisuke]

W takiej sytuacji wydawało mu się, ze zrobił wszystko tak jak powinien był zrobić. Widział uciekającą osobę, obecną chwilę wcześniej niedaleko podpalonego drzewa. Mimo wyraźnych krzyków, nie zatrzymała się. Zamiast natychmiastowo się przedstawić jako shinobi, wolała ostrzegać o czymś mniej w tamtym momencie istotnym.

-Dasz radę sama pójść? Pomógłbym Ci wstać... Ale sama rozumiesz- Darował sobie opierdzielenie koleżanki po fachu. Mogliby teraz wzajemnie przerzucać się oskarżeniami, czyje działania i pośpiech w działaniu doprowadził do obecnej sytuacji. Taka rozmowa nie miała jednak większego sensu, trzeba więc było zagryźć zęby, posypać głowę popiołem i przyjąć na klatę, że samemu również miało się w tym swój udział oraz winę.

-Papiery, papiery, ale co udało Ci się ustalić?- W ostatniej chwili coś go tknęło i postanowił uzyskać nieco więcej informacji o podpalaczu. Najlepiej z pierwszej ręki, czyli od kogoś, kto teoretycznie spędził już nieco czasu na śledzeniu i sprawdzaniu spraw. Kisuke ostatnio był nieco zajęty własnymi sprawami i nie był na bieżąco z aktualnymi problemami w mieście.

[Harikotto]

Kisuke Misja B
13/45
Był pożar i teraz ktoś biegnie? No jasna sprawa, trzeba go zaatakować. Wiadomo, że jesteś jedynym sprawiedliwym i uczciwym człowiekiem, więc jeśli ktokolwiek inny biegnie, to z pewnością ma coś na sumieniu. Twoja logika pozbawiona była wad. Co innego założenia, na których owa logika się opierała, ale to już kompletnie inna sprawa. Najważniejsze, że ty sam ze sobą czułeś się dobrze, nawet pomimo faktu zaatakowania członkini własnego klanu i udaremnienia jej pościgu za groźnym przestępcą.
- Wolę obyć się bez twojej pomocy. Kto wie, jak wtedy byś mnie urządził... - opowiedziała Arame sięgając do drzewka, które było w zasięgu jej rąk i odłamując z niego spory kij, na którym wspierając się wstała z ziemi - Gnojek od ponad dwóch tygodni, raz dziennie wywołuje jakiś pożar. Po tym co udaje mu się podpalić i jak sprawnie działa, jesteśmy przekonani, że włada elementem ognia. Jego motywy są nieznane. Nie udało się też znaleźć żadnego wzoru w jego podpaleniach. Z pewnością jednak chce przekazać jakąś wiadomość, bo przy jego umiejętnościach mógłby od razu spowodować ogromne szkody w mieście, a nie bawić się w takie malutkie seanse pirotechniczne. Tutaj trafiłam na niego przypadkiem. Spodziewałam się, że zaatakuje tam, gdzie będzie dużo drewna i przeczucie mnie nie myliło. Jak chcesz wiedzieć więcej, to idź do siedziby klanu. Jeśli za tydzień wciąż będziesz go szukał, to może do ciebie dołączę.

[Kisuke]

Dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane. No ale niestety na własnych błędach trzeba się uczyć, aby stawać się coraz lepszym. Kolejny raz instynkt Kisuke nieco go zawiódł, co doprowadziło do kolejnej nieprzyjemnej sytuacji. Będzie musiał popracować nad własną wyrywnością oraz panować nad sobą, zwłaszcza w sytuacjach stresowych.

-Dzięki za rady. Mam nadzieję, że go dorwę zanim narobi więcej szkód- Bardzo chciał jej pomóc, ale brak możliwości posłużenia się własnym ramieniem przez ryzyko bezpośredniego kontaktu wszystko psuł. Na sztukach medycznych również się nie znał, wskazywanie drogi również było nie na miejscu, bo ktoś z tych okolic powinien doskonale znać trasę. Pozostawało więc jedynie zabrać swój shuriken, którym narobił szkód, po czym udać się do siedziby. Zanim to jednak nastąpi to na wszelki wypadek wrócił także w okolice palącego się drzewa, sprawdzić, czy nikt tam nie potrzebuje jego pomocy.

[Harikotto]

Kisuke Misja B
15/45
Każdy nasz uczynek niesie za sobą jakieś konsekwencje. Jeden większe, drugi mniejsze, ale każdy jakieś niesie. W dłuższej perspektywie czasu nawet konsekwencje zwykłego, pozornie nic nie znaczącego, gestu będą się równać z wielkimi i epickimi czynami. Pośrednio w końcu nawet trzepot skrzydeł jednego Kikaichū może doprowadzić do zagłady świata. Dlatego zawsze warto być uważnym i nie działać zbyt pochopnie. Skoro każdy nasz ruch może zaważyć na dosłownie wszystkim warto kontrolować i zastanawiać się nad każdym ruchem. Nigdy bowiem nie wiadomo, co wyniknie z dokonania jakiego wyboru.
- Spieprzaj. Zachowam ten shuriken dla siebie. Będzie to chociaż minimalne zadośćuczynienie z twojej strony. Wiedz jednak, że będę starała ci się go oddać w ramach bardziej adekwatnego zadośćuczynienia. Radzę ci więc mieć oczy dookoła głowy. Wiem, że ja teraz będę tak miała. Okazuje się bowiem, że zawsze i wszędzie ktoś może wsadzić ci shuriken w nogę, nawet w najmniej spodziewanym momencie. - opowiedziała kunoichi opierając się na kiju, jak na lasce i chroniąc zranioną nogę zaczęła kuśtykać w stronę przeciwną od miejsca, gdzie wybuchł pożar.
Ty natomiast wróciłeś tam, gdzie to wszystko się zaczęło. Okazało się, że w czasie gdy goniłeś za Arame oraz z nią rozmawiałeś sytuacja się nie poprawiła. Ogień rozniósł się na kilka okolicznych drzew i po rozbieganych w chaosie ludziach było widać, że nie bardzo ktokolwiek to kontroluje, a już szczególnie nikt nie panuje nad roznoszącym się coraz szerzej pożarem.

[Kisuke]

Proste wybory tylko z pozoru były nieznaczące. Zwykła decyzja o tym aby podejść do pewnej damy w karczmie przerodziła się w niesamowitą rozmowę o Oniniwie i całkowicie nowym spojrzeniu na świat. Wspólne podjęcie interwencji w sprawie kłótni strażników i zwykłych obywateli zakończyło się regularną bijatykę. Wspólny trening zakończył się przyjęciem kolejnego zlecenia i obroną wioski przed sporą grupą bandytów. Wszystkie wybory miały znaczenie i dlatego trzeba było większej ostrożności przy podejmowaniu decyzji.

-Będę czekał. Do zobaczenia wkrótce- Mimo wszystko uśmiechnął się na pożegnanie. W innych okolicznościach pewnie szybko złapaliby wspólne tematy, teraz czeka ich małą rywalizacja, którą także można przekuć w coś pozytywnego. Dzięki temu oboje będą bardziej czujni na wszelkie zagrożenia i będą próbowali pokazać drugiej stronie kto jest górą.

Powrót na miejsce pożaru był sporym zaskoczeniem. Ludzie, choć z początku zgrali się aby działać wspólnie, teraz latali w panice, nie mając żadnego dowództwa nad sobą. Natychmiastowo trzeba było przejść do działania. Kisuke wskazał dwóch mężczyzn i zwrócił się do nich bezpośrednio, żeby natychmiast pobiegli powiadomić straże. Tymczasem pozostałym rozkazał ponownie utworzyć łańcuch, aby podawać sobie wzajemnie wodę, aby tą potem wylewać tak, aby przynajmniej zmniejszyć tempo rozprzestrzeniania się. Po wydaniu rozkazów, sam zabrał się za pomaganie, cały czas patrząc gdzie należy pomóc, bo pewnie nie każdy sobie poradzi w takiej sytuacji.

[Harikotto]

Kisuke Misja B
17/45
Jedna pochopna decyzja tak wiele może znaczyć. Najpierw postanowiłeś zignorować pośrednie zagrożenie dla całego miasta w postaci pożaru, a następnie rzuciłeś shurikenem w biegnącą osobę. Wszystko działo się na przestrzeni raptem paru minut, tymczasem udało ci się w ten sposób narobić wroga we własnym klanie, a pożar teraz już rzeczywiście staje się realnym zagrożeniem. Widziałeś, że kilkoro ludzi wciąż biega z wiadrami z wodą, jednak każdy z nich leje ją w innym miejscy, przez co ogień niewiele sobie z tego robił i było widać, że płomienie lada moment przeskoczą na kolejne drzewa. Szybko zabrałeś się więc do roboty. Zacząłeś zbierać i organizować ludzi, a gdy udało ci się to osiągnąć, zacząłeś walczyć z rozprzestrzenianiem się ognia, gasząc konkretne miejsca oraz oblewając okoliczne drzewa, aby te się nie zajęły. Po kilku godzinach ogień został ugaszony. Spora część polany jednak spłonęła i było oczywiste, że miną lata, zanim wróci ona do swojego wcześniejszego kształtu.

[Kisuke]

Parę minut, a jednak szkód narobionych na całe lata. Rzucenie się w pogoń, zamiast opanowanie żywiołu, zanim ten zaczął się rozprzestrzeniać, sprawiło, że lokalny krajobraz przez wiele lat nie wróci do dawnego wyglądu. Nie oznaczało to jednak, że szkody, które powstały są nieodwracalne. Wręcz przeciwnie. Przyroda zwykle potrafi się pozbierać po takich małych kataklizmach. Owady przerobią spopielone drewno, ziemia zostanie zasilona nowymi składnikami, które następnie rośliny wykorzystają do szybszego wzrostu.

-Ufff...- Westchnął, gdy pożar został po kilku godzinach opanowany. Przeleciał wzrokiem po zgromadzonych, każdemu z osobna i wszystkim razem dziękując wzrokiem oraz drobnym ukłonem. Teraz trzeba było skierować swoje kroki do siedziby klanu i uzyskać nieco informacji o tym podpalaczu.

[Harikotto]

Kisuke Misja B
19/45
Każdy musi płacić za swoją własną lekkomyślność. Wydarzenia dzisiejszego dnia dobitnie ci to wskazywały. Do tej pory jednak wystarczająco dobitnie zdałeś sobie chyba z tego sprawę. Nadmierne wytykanie ci tego, niczemu już nie będzie najprawdopodobniej służyć. Grunt, że starałeś się jak najmocniej zadośćuczynić za swoje błędy. Zaczynało już powoli zmierzchać, gdy pożar został opanowany i ugaszony. Straty były ogromne, jednak byłeś dobrej myśli. Gdyby nie ty, gdybyś nie wrócił, zapewne byłby jeszcze większe. Zadbawszy o bieżące rzeczy, postanowiłeś udać się więc do siedziby klanu, zgodnie z tym, co sugerowała ci twoja nowa rywalka. Gdy tam dotarłeś, latarnie w mieście były już zapalone, a w budynku władz było zdecydowanie mniej ludzi, niż zwykle. Najwidoczniej większość już pokończyła pracę i udała się do swoich domów.

z/t

[Kisuke]

  Ukryty tekst

Zamiast zebrać się z tego miejsca zaraz po zakończeniu ćwiczeń, postanowił sobie nieco odpocząć. Jeden skok i znalazł się na gałęzi, gdzie postanowił sobie na chwilę usiąść. Miejsce wydawało się świetne do obserwowania otoczenia, natomiast to nie z tego powodu zostało wybrane. Kisuke po prostu chciał znaleźć się bliżej natury, dlatego przymknął oczy i wsłuchał się w szumiące na wietrze liście, ćwierkające w okolicy ptaki czy też odległe rozmowy różnych ludzi. To miejsce potrafiło być kojące i naładować Kisuke pozytywną energią, aby wrócił pełen sił do swoich zajęć. Na koniec pozbierał swój sprzęt, zawiązał bandaże na twarz i ruszył przed siebie. Mógłby tak spędzić całe dnie, ale wiedział, że w osadzie może być wiele osób, które będą potrzebować czyjejś pomocy.
[z/t]

[Kisuke]

W tym momencie obiecanie im czegokolwiek byłoby pewnie przyjęte przez dzieciaki z równie wielką dozą optymizmu. Wcześniejsze nudne i ciężka zajęcia pewnie były już dla nich niezwykle męczące, a co najważniejsze, niezwykle nużące. Aby utrzymać ich uwagę i ciekawość, potrzebne było coś niezwykłego i szybko zmieniającego się w czasie. Gdyby w tym momencie dać im konieczność koncentrowania chakry i medytację przez kilka godzin, to nawet gdyby z początku robili to perfekcyjnie, efekty szybko przestałyby być widoczne, bo po prostu zdekoncentrowałyby się i przeszli do robienia czegoś innego.

-O, proszę. Czyli mamy tutaj przyszłego mistrza Taijutsu. Na pewno pokonałeś już wielu wrogów albo pokonałbyś każdego kto by chciał stanąć Ci na drodze- Itaki był niesamowicie radosny i czuł potrzebę wyrażenia swojego zdania. Tak jak należało się spodziewać, nie był on zbytnio chętny na kontrolę nad klanowymi zdolnościami Aburame. Zapewne ze względu na sam dość nieprzyjemny wygląd, co dla wielu ludzi było zasadniczą przeszkodą. Dla nieobeznanych z Kikaichu ich dźwięk także potrafił być irytujący. No a dodatkowo, jak to dzieci, uwielbiali się wyróżniać. Skoro tutaj prawie każdy jest Aburame i spora większość kontroluje owady, to on wolałby zdecydowanie coś innego, czyli na przykład właśnie walka wręcz. Niezbyt często w tym aspekcie szkolą się mistrzowie sztuki kontroli Kikaichu.

-A Ty? Jakich umiejętności lubisz używać?- Po poznaniu opinii dwójki pierwszych dzieciaków, skierował swoje słowa do trzeciej, nieco wycofanej z ich rozmowy. Dziewczynka nie bardzo chciała rozmawiać i wyraźnie odcinała się od pozostałych. Zapewne po prostu wstydziła się odezwać, dlatego trzeba było ją jakoś do tego zachęcić. Co do jej zdolności, Kisuke miał pewne podejrzenia, ale wolał dopytać.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi B
11/45 Dotarliście do polany i mogliście zacząć trening. Akiko niewiadomo skąd wyciągnęła jakieś papiery, usiadła pod drzewem i zaczęła chyba czytać. Z daleka widziałeś, że to jakieś raporty, więc zapewne idealnie się wycwaniła, zrzucając na Ciebie prace z gówniażerią, a sama będzie sobie na świeżym powietrzu nadrabiać zaległości biurowe - czyli to co lubiła najmniej.

Ty zaś byłeś otoczony nowymi uczniami. Najbardziej póki co podpasował Ci Itaki, który był hałaśliwy i ogólnie do przodu. Na Twoje hasło pokiwał jedynie głową.
- A jak! - powiedział zadowolony.

Następnie przeszedłeś do najcichszej dziewczyny, która podrapała się po głowie. Jak ruszyłeś się w jej stronę, ta cofnęła się o krok, jednakże finalnie przełamała niesmiałość i odparła Ci.
- Najbardziej lubię...robić klona. - powiedziała totalnie zawstydzona.

Miałeś już listę zdolności swoich podpiecznych. To co teraz - wchodzenie po drzewie? Walki Kumite?

[Kisuke]

Podział prac był bardzo prosty. Akiko w całości zrzuciła zajmowanie się dzieciakami na Kisuke i poszła usiąść sobie pod drzewem w spokoju. Do tego zabrała się za czytanie jakichś raportów, więc najwyraźniej mogła w dalszym ciągu być w pracy, zajęta czymś ważnym. Choć równie dobrze mogły to być mało istotne rzeczy, może nawet jakieś prywatne listy. Nie zmieniało to jednak faktu, że zadanie zostało już wcześniej przez nią zlecone. Hiroe miał zająć się treningiem Ninjutsu u najmłodszych adeptów.

-Oooo... To niesamowite- Itaki nie miał wyraźnych problemów z kontaktami międzyludzkimi dlatego rozmowa z nim było "dziecinnie prosta". Na znak gratulacji Kisuke pogłaskał go po głowie. Dzieciaki chyba lubią takie rzeczy, więc czemu nie spróbować. Problemem była natomiast druga z dziewczynek, która nie radziła sobie zbytnio z sobą samą w towarzystwie zupełnie nieznanej osoby. Kisuke wyraził więc swoje zaskoczenie i podziw tym co dziewczynka potrafi. Bunshin no Jutsu było jedną z podstawowych technik, ale dla takich dzieci ich wykonanie mogło stanowić nie lada trudność. To niezwykłe, że tak młoda osoba już to opanowała.

-Patrzcie... To są shurikeny. Broń ninja. Bardzo ostre, dlatego trzeba uważać. Waszym zadaniem na dzisiaj będzie przyniesienie mi ich- Sięgnął do swojej kabury i wyciągnął trzy identyczne metalowe gwiazdki. Trzymał je pomiędzy palcami, wyraźnie pokazując je dzieciom, ale też uważając by te nagle nie rzucił się na nie, bo jeszcze mogłyby się pokaleczyć. Gdy wspomniał, że mają je przynieść, szybkim ruchem rzucił wszystkie trzy, tak aby wbiły się na wysokość około dwóch metrów w trzy różne okoliczne drzewa, po jednym dla każdego dzieciaka. Oczywiście pamiętając, aby nie było to drzewo wcześniej wybrane przez Akiko. Zanim przyjdzie czas na porady, warto sprawdzić co dzieciaki potrafią. Może zamiast używać ninjutsu popiszą się sprytem i wymyślą zupełnie inne rozwiązanie tego problemu.