Las na granicy Kaigan i Midori

[Kyoushi]

Misja Wojenna rangi A
- Asasynacja - Ichirou -
29/60

---

Ukontentowany swoją rolą w dwuosobowym zespole, nie ukrywałeś zadowolenia z tego rodzaju współpracy, który został dla was przewidziany. Niczym prawdziwy lider wydawałeś rozkazy, nie posiadając potrzeb konsultacji czy też pozwolenia na realizację tego, co rodziło się w twojej głowie. Jeżeli chodziło to twoje poczynania, były dość przewidywalne - dochodziły do skutku z równie wielką szybkością co precyzją, którą posiadałeś. Nie wszystko mogło być też po twojej myśli, w końcu nie mierzyłeś się z pacynkami czy strachami na wróble, a prawdziwymi przeciwnikami, którzy również posiadali jakieś umiejętności. Pierwszy gach został zatrzymany przez ciebie linkami ze stali, a także jutsu Azury, która unieruchomiła gościa na dobre. Widać było, że nawet nie ma siły poruszać ustami. Musiała być całkiem silna, jednak nie o tym teraz, ponieważ złotooki skupił się na swoim drugim przeciwniku, który zdołał obronić się przed potężnym shurikenem. Zgodnie z planem napierałeś, przez co drugi z klanu Aburame nie miał nawet cienia szansy na przejęcie inicjatywy czy też ucieczkę. W końcu kto uciekłby Diobłowi Pustyni. Reagowałeś natychmiast, przywołując trzy kunai, gdzie przy jednym z nich była notka świetlna. Wyrzucając tę broń przed siebie, po chwili rzuciłeś jeszcze mocniej kolejne trzy kunai, które odbijając się wydały metaliczny dźwięk, który dla ciebie był sygnałem odpalenia świetlnej notki. Ciebie oślepienie nie dotyczyło to jasne, ponieważ nim to się wydarzyło, twój kunai był już za drzewem, zza którego się nie wychylałeś, a trwało to mniej niż setna sekundy. Co ciekawe, akcja rozgrywała się dalej.
Tuż po błysku, który wyłonił się zza drzewa, wyskoczyłeś na ów roślinę, wybijając w powietrze, kierując się tuż nad swoim celem, wykonując wielokrotny obrót wokół własnej osi, wyrzucając dobytego w tej chwili shurikena, który po łuku trafił wprost w szyję przeciwnika, którego żywot zakończył się właśnie w tej chwili. Z jego tętnicy wydobywała się krew w bardzo szybkim tempie, pod dużym ciśnieniem. Azura wciąż trzymała go w swoim jutsu, wyczekując jego śmierci, dla pewności. Co więcej, po wykonaniu akrobacji, wylądowałeś w dokładnie zaplanowanym miejscu, przechwytując w sprytny sposób nogą kunai i miotnąłeś nim w przeciwnika, na którym dopiero teraz skupiłeś swój wzrok (tylko jeden, reszta była nieco dalej). Ku twojemu zdziwieniu zobaczyłeś przeciwnika, który nie ruszył się o wiele dalej, jednak cały czas stał na nogach, a kolejny kunai, który poleciał w jego stronę odbił się od jego ciała jak od skały. Miał aktualnie skrzyżowane ręce przed twarzą, maska zasłaniała jego twarz, więc nie wiedziałeś czy cię widzi czy nie, jednak zaczął na prędce składać pieczęci. Odległość między wami to jakieś 6 metrów.

Mapka poglądowa

• Zółte - Ty i Azura (Azura czerwoną linią pochwyciła przeciwnika Kagemane)
• Niebieskie - zamaskowani
• Zielone - drzewa
• Czarna linia - potężny konar, który was zasłania
• Czarne strzałki - tor ruchu przeciwnika oraz Twój
• Czerwony X - miejsce gdzie rozgniotłeś robaka

• Dowódca
• Azura

  Ukryty tekst

[Ame]

No i wszystko psu w dupę. Osobiście Ame nawet nie wierzył w istnienie żadnej mapy. Co za idiota robiłby mapę do losowego miejsca w lesie? Żaden. Czyli mają jakiś obóz. W obozie czekają ich nowi towarzysze i cel ich misji. Przynajmniej to można wywnioskować z istnienia mapy. Dalej nie wiedział o czym szeptał Gundan z Shinsem. Jedyne co to prawdopodobnie nie rozmawiali o tym, żeby zdradzić Ame i wystawić go na ostrzał przeciwnikom. Przynajmniej nie w tej chwili. Jakoś spełnił prośbę ich ledwo żywego dowódcy, w końcu po jego technikach zostało sporawo wody. Całokształt sytuacji jednak nie pchał ich nawet trochę do przodu. Hozuki nie dysponował odpowiednimi umiejętnościami, nie potrafił nic co mogłoby zlokalizować obóz przeciwnika. Jego grzechem było odcięcie się od prób przesłuchania, ale wynikało to z tego, że nie wierzył w istnienie jakiejkolwiek mapy. Sprawa się zjebała. Teraz zostali na łasce tego co powiedzą ptaszki Gundana. Zaś chłopak najwidoczniej nie próżnował, a jego towarzysze okazują się bardzo przydatnymi narzędziami. Cała drużyna nie miała innego wyboru niż ruszać za mały stworzeniem, które wydawało się spełniać polecenia młodego. A może po prostu było pomocne? A może ten obiecał mu tyle ziarna, że się zadławi? Niezależnie co zrobił, ptaszek przynajmniej był chętny do pomocy.
- Zostawmy Yoshiego z klonem. Skoro musimy się spieszyć to najbezpieczniej będzie zostawić go na tyłach. - skoro zostanie na wskazanej pozycji, to nie dość, że nie będzie narażony na konfrontacje w pierwszym szeregu, to nie będzie ich drastycznie opóźniał. Po tych słowach ruszył za Gundanem, który ruszył za ptaszkiem. Nie było czasu do stracenia.

[Shins]

"Cholera..." - wyrwało się chłopakowi po tym żenującym rzucie kunaiem. Miał zabić mężczyznę, a tylko pogorszył sprawę. W planach było bezpieczne przejęcie mapy, a teraz... no ogólnie mówiąc to, co mogłoby uchodzić za mapę nie nadawało się już raczej do użytku. No i jeszcze tyle zmarnowanych notek wybuchowych... przecież można z nich było zrobić o wiele lepszy użytek i zostawić je mafiozom! Na pewno im się teraz przydadzą! Chłopak załamał w myślach ręce i powiedział do siebie - "Teraz już nie ma z niego co zbierać".

Na szczęście wydarzenia ostatniej chwili nie były jedynie negatywne - oto, po pierwsze,, Yoshimitsu przebudził się i zaczął bawić się w dowodzenie oszczędzając im zmartwień co zrobić z jego bezwładnym ciałem, a po drugie - Gundan właśnie zakomunikował, że jeden z jego ćwierkających szpiegów może nas naprowadzić na przeciwników. A to już coś! Znacząco poprawia to ich sytuację! Bo wcześniej, gdy nie wiedzieli gdzie iść i co zrobić ze swoim tytularnych dowódcą to byli w dupie.

"Kuźwa... ja już nie mam chakry, żeby walczyć..." - słabo zaprotestował Shins, gdy usłyszał, że ma iść razem z dwójką pozostałych walczyć na przodzie, gdy Yoshi będzie się wylegiwał z tyłu - "Idźcie przodem, ja Was wspomogę z drugiej linii" - rzucił do Gundana i Ame po czym zwrócił się do Yoshimitsu - "Ja tam i tak się za wiele nie przydam, może będę lepiej Cię osłaniać? Albo choć zrobimy zwiad z powietrza. Nie wiem czy możesz walczyć, ale może chłopakom pomoże jeśli w odpowiednim czasie zlecimy na przeciwnika z powietrza? Co Ty na to?"

Shins zdawał sobie sprawę, że trzeba szybko dopaść (najpewniej) wycofujących się Nara, ale też nie pałał chęcią wystawiania się w czasie walki, która na pewno będzie miała miejsce. Znacznie lepiej czuł się w dywersji, szczególnie jeśli to nie on będzie ryzykował w newralgicznym momencie, tylko umożliwi to takiemu kościanemu Kaguyi.

Zakładając, że Yoshimitsu zgodzi się na zwiad z powietrza Shins tworzy dużego ptaka i razem z Yoshimitsu wylatują w powietrze szukając przeciwników. Nie leci za wysoko, by nie zobaczyli go z daleka wrogowie, a równocześnie - wiedząc, w którą stronę biegnie Gundan - wie, w jakim kierunku znajdują się przeciwnicy, co powinno ułatwić mu ich namierzenie.

  Ukryty tekst

---

Aktualny wygląd:

https://www.youtube.com/watch?v=5DXlOSFpRpM

---

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Yoshimitsu]

Kryzys, który przechodziła drużyna Yoshiego był całkowicie normalny. Eliminacja dowódcy zawsze jest problematyczna i stawia daną grupę przed podejmowaniem problematycznych decyzji bądź zbędne i mało praktyczne głosowania. Białowłosy całkowicie zdawał sobie sprawę, że jest bezużyteczny. Podejmować decyzje w tej grupie mógł każdy, no może poza Gundanem, którego stres zjadał od środka i było to po Nim widać... Ma jeszcze czas żeby się nauczyć panowania nad sobą.
Kaguya płacił frycowe, a jego stan zdrowia z każdą sekundą był w coraz gorszym stanie. -Shins, jeśli chcesz mnie niańczyć to śmiało. Spróbował się ruszyć, a jego ciało dało znać żeby tego nie robił. Starał się nie okazywać słabości ale każdy musiał widzieć grymas chłopaka. -Gundan trzymaj się Ame. To było najlepsze wyjście z sytuacji dla młodego chłopaka, który teraz miał prowadzić całą ekipę. Kaguya spojrzał na Dohito. -Unikaj walki, jestem całkowicie bezużyteczny, jeśli ktoś Nas zaatakuje to mnie zostaw, a tamtym powiedz, że zdechłem. Wziął głęboki oddech i próbował się transportować w kierunku ciemnowłosego. -Pamiętajcie misja jest najważniejsza.
Yoshimitsu analizował sytuacje, w której się znajdował próbując znaleźć sposób na możliwość włączenia się do walki. Teoretycznie mógł włączyć się do walki w ostateczności będąc mocno osłabionym ale to by nikomu nie pomagało, poza jego przeciwnikiem. Białowłosy kiedy zostanie sam na sam z Shinsem będzie próbował zacząć rozmowę.
-Pamiętaj, że mamy ją uratować albo zabić. Jeśli będzie sprawiała problemy albo pójście jej z ratunkiem będzie zbyt ryzykowne od razu wysadź jej głowę. Nie zastanawiaj się nad tym. Kaguya będzie starał się obserwować okolice w miarę możliwości, a jeśli cokolwiek zauważy od razu poinformuje o tym Shinsa.

[Ichirou]

Może to kryzys wieku średniego, może chęć zaimponowania wyimaginowanej publiczności lub po prostu chęć przełamania piaskowej rutyny. Tak czy inaczej, pokusił się na dość spektakularną akrobację, która z powodu wybitnej sprawności ciała miała jak najbardziej rację bytu. Wszystko potoczyło się dokładnie tak, jak zaplanował. Nie strzyknęło go w plecach, gdy wskakiwał na drzewo, nie poślizgnął się mchu i nie skręcił kostki przy miękkim lądowaniu. Nie oślepił się własną notką, a wszystkie bronie wyrzucił wzorowo. Mimo wszystkich tych cząstkowych sukcesików finał zrealizowanego manewru okazał się jedynie połowicznie zadowalający, a to wszystko przez jeden istotny szczegół, którego Ichirou nie przewidział – ciało przeciwnika pokryte było jakąś dziwną zbroją, od której stalowa broń najzwyczajniej w świecie się odbiła.
Cały spektakl nie przyniósł niczego więcej niż zrobiłby prostszy atak, ale Sabaku nie zamierzał się tym demotywować. Przynajmniej rozprostował stare kości i rozciągnął zesztywniałe mięśnie, a przy tym udowodnił sobie i światu, że jego styl walki nie musi ograniczać się jedynie do szuru buru piachem, że potrafi toczyć bój inaczej. Teraz jednak pasowało zrewidować swoje plany. Pancerz oponenta, mający swe źródło zapewne w jakiejś technice, zmusił Diabła Świtu do zrezygnowania z broni miotanych. Nawet ten większy, masywniejszy shuriken mógł nie przebić się przez twardą defensywę.
- Sam się o to prosiłeś – mruknął, z lekkim niezadowoleniem, ożywiając zawarty w gurdzie piach. Z początku miał cichą nadzieję, że uda mu się rozstrzygnąć potyczkę bez sięgania po swoją główną broń, no ale nic na siłę. Warunki i powaga misji niespecjalnie sprzyjały zabawie z przeciwnikiem, którego eliminacja wciąż pozostawała priorytetem.
Składane pieczęci przez rywala były jasnym sygnałem, że należy zachować szczególną uwagę. Złotooki bohater nie miał pewności, jakiego rodzaju atak jest szykowany i skąd nadejdzie, więc zachował dotychczasową mobilność. Ledwo wypuścił część piasku, a już uskoczył w lewo, by skorzystać z osłony kolejnego drzewa. Pozostawiony w miejscu swojej pierwotnej pozycji piach wypuścił na wroga, podobnie jak i kolejną porcję surowca z gurdy, która to z kolei pognała od drugiej strony drzewa. Na wroga popędziły więc dwa strumienie piachu o zawrotnej prędkości. Miały ten sam cel – spętać zwiadowcę.
Asahi w tym czasie z równie wybitną szybkością skoczył na drzewo obok i odbił się od niego, by wykonać możliwie daleki sus (tym razem już niestety bez piruetu), dzięki którym oflankował przeciwnika, a przy tym nabrał nieco większego dystansu. Jeżeli stał się celem jakiegoś kolejnego ataku, przed którym już unik nie wystarczał, to zasłonił się sporą ilością piasku.
Dwie zbite chmary pustynnego pyłu nie przestawały zawzięcie napierać. Jeżeli minęły rywala, to natychmiast zawróciły, by zaatakować go od pleców. Złapanie choćby jednej kończyny oznaczało dalszy proces zasypywania piachem, który miał się zakończyć wizytówką rodu zamieszkującego Atsui - Sabaku Sōsō. Mimo braku święceń kapłańskich, Ichirou odprawi nieszczęśnikowi pogrzeb, zaciskając pięść, a przy tym i piach z ogromną siłą, która powinna zmiażdżyć nawet mocny pancerz.

• Mapka - pomarańczowe to piasek.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja Wojenna rangi A
- Asasynacja - Ichirou -
31/60

---

Nie było to nic nadzwyczajnego w wykonaniu piaskowego bossa, który wił się w powietrzu niczym łosoś wspinający się po górskiej, kanadyjskiej rzece. Twój zamysł został bez większego problemu zrealizowany, w końcu nic nie stało Ci na przeszkodzie, nikt nawet nie zamierzał z Tobą w tym aspekcie rywalizować. Byłeś sprawniejszy od kuny, której płonął ogon. Te salta wzbudzały szacunek i podziw u wszystkich, którzy je widzieli. Niestety, jedynymi świadkami były latające robaki, bo nawet Azura była skupiona na utrzymaniu wykrwawiającego się przeciwnika swoim cieniem. Zrobiłeś to pod publiczkę bez publiki, jednak to wspomnienia są najważniejsze, a te przecież posiadałeś po tak wybitnym skoku. Nie przewidziałeś tego, że Twój przeciwnik w ramach strachu lub opanowania (cholera wie jak to nazwać w tym wypadku), aktywował niemal natychmiast po otrzymaniu ciosu wielkim shurikenem zbroi, która miała go uchronić przed podobnymi atakami. W ten sposób broń miotana miała nie zrobić mu krzywdy. Cóż z tego, jak nie tylko z tego człowiek żyje. Może i nie było to zbyt efektywne, ale wszystko było niezwykle efektowne. Jednakowoż, byłeś w czymś najlepszy i nikt Ci tego nie mógł odmówić, a cały świat znał Cię właśnie od tej strony - szuru buru piachem było asem w rękawie, który posiadałeś, a przeciwnik, który stał niemal na przeciw Ciebie, mógł tego nie spostrzec w ogniu walki, którą mu zgotowałeś. Przemyślałeś sytuację niemal natychmiast, wiedząc, że to co robiłeś do tej pory mogło nie wystarczyć. Czas było zgotować przeciwnikowi piekło, jak na Diabła przystało. Twój piach poruszył się, budząc we wszystkim i wszystkich grozę. Przerażenie, którego nie zauważyłeś na twarzy oponenta ze względu na jego maskę.
Byłeś nie tyle przewrażliwiony co czujny na to, co może się wydarzyć ze strony oponenta, który składał pieczęci. Uskoczyłeś w lewo, niemal natychmiast, gdy z Twojej gurdy uleciała część piachu, korzystając z naturalnej osłony, którym było drzewo. Twój piach poleciał z miejsca, z którego uskoczyłeś, a także od tej drugiej, co się oczywiście powiodło. Na takim dystansie nie miał wręcz prawa uskoczyć, jednak coś było nie tak. Ty doskonale wiedziałeś też co, bo znałeś tę sekwencję pieczęci, którą mogłeś również szybko przemyśleć - to było dokładnie to. Gdy tylko piach dotarł do swojego celu, on zmienił się... W błoto. Rozpadł się. To było Doro Kawarimi, jak mogłeś się szybko domyśleć. W tym czasie odbiłeś się od drzewa i pojawiłeś się w planowanym miejscu, jednak na pierwszy rzut oka nie widziałeś swojego oponenta. Teraz pozostało Ci odnaleźć rywala. W końcu nie byłoby najlepiej, gdyby zwiał.

Mapka poglądowa

• Zółte - Ty i Azura (Azura czerwoną linią pochwyciła przeciwnika Kagemane)
• Niebieskie - zamaskowani
• Zielone - drzewa
• Czarna linia - potężny konar, który was zasłania
• Pomarańczowe - twój piach
• Czerwony X - miejsce gdzie rozgniotłeś robaka

• Dowódca
• Azura

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Kolejny raz udało mu się wykonać wszystko, co zaplanował, a rezultat znowu był daleki od sukcesu. Wypuszczony piach z gurdy rozdzielił się dwie części i śmignął na wroga, a Ichirou skoczył w bok, by uniknąć ewentualnego ataku, do którego tak naprawdę nie doszło. Sabaku odrobinę się przeliczył co do zamiarów oponenta. Spodziewał się kontynuowania walki, ale tamten najwyraźniej dokonał trzeźwej oceny sytuacji i zrozumiał, że jego szanse są marne. Zwiadowca był już jedną nogą w piaskowym grobie, ale od brutalnej śmierci uratowała go elementarna technika podmiany. Rywal rozpłynął się w powietrzu i pozostawił na swoim miejscu błotko.
Diabeł Świtu zaklął w duchu i pospiesznie rozejrzał się dookoła, próbując wyłapać lokalizację przeciwnika. Ugiął lekko nogi w kolanach, by być gotowym do natychmiastowego zrywu, gdyby stał się celem jakiegoś nadchodzącego ataku. Miał też piach na podorędziu, którym mógł się wyratować w sytuacji kryzysowej.
W przypadku dostrzeżenia ataku w pierwszej kolejności skupi się na uniku i obronie, a zaraz potem rozpocznie kontrnatarcie i skieruje znajdujący się nieopodal piach na wroga z tymi samymi zamiarami, co wcześniej. Dążył do pochwycenia zwiadowcy i zmiażdżenia jego ciała za pomocą popisowej techniki rodu z Atsui. Podobnie jak przed momentem, do krwawego finiszu będzie dążył operując dwoma strumieniami pustynnego surowca, nękając nieprzyjaciela bez ustanku.
Gdyby jednak żaden atak nie był wymierzony w jego stronę, a bursztynowe oczy nie odszukały w pobliżu znajomej sylwetki rywala, to Asahi musiał sprężyć się jeszcze bardziej niż w przypadku dalszej potyczki. Zwiadowca mógł rzucić się w ucieczkę, a na to nie można było pozwolić. Wypuszczenie choćby jednej żywej osoby, wiedzącej o przybyciu dwóch intruzów z klanu Nara, mogło skończyć się katastrofą. Na to lider Klepsydry miał dobry sposób. W celu szybkiego zlokalizowania uciekiniera rozproszył piach po całej okolicy, obejmując naprawdę rozległy teren. Zmieszane z chakrą, kwarcowe drobiny były w stanie wyłapać wszelki ruch, a więc i wycofującego się wroga. Jeżeli tylko pozycja przeciwnika została wychwycona, to bohater z Samotnych Wydm od razu pognał w tamtym kierunku i wypuścił przed siebie piach. Sama strategia ataku pozostawała taka sama - trafić gościa, pochwycić go, a na koniec zmienić w krwawą miazgę.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja Wojenna rangi A
- Asasynacja - Ichirou -
33/60

---

Nie wszystko było usłane różami. Jak widać musiałeś się napracować ze zwiadowcami, którzy nie byli tak naprawdę przeciętniakami. Z jednym rozprawiłeś się natychmiastowo, jednak drugi dawał sobie całkiem długo radę w obronie, przez co mógł Cię ewidentnie zdenerwować swoją postawą. Podstawowa technika, ale jakże potrzebna i świetnie wykorzystana przez gościa z klanu Aburame. Widać było od razu, że doskonale sobie zdaje sprawę z tego, że nie ma szans w boju, w którym na starcie został dwukrotnie zaskoczony, nie dość, że shurikenem to jeszcze notką oślepiającą. Póki co cały czas był w defensywie, więc postanowił odwrócić losy meczu i najpierw dać sobie trochę czasu. A może od razu postanowił zbiec? Tego do tej pory nie wiedziałeś, no może jeszcze nie. Zdecydowanie nie byłeś ukontentowany tą sytuacją, jednak nie mogłeś zwlekać, wszystko działo się dość szybko, a w dodatku nie miałeś w tym momencie najlepszej pozycji, ze względu na las i jego nieznajomość. Cóż, trzeba będzie improwizować jak widać.
Z pewnej perspektywy, Twój przeciwnik miał przewagę tego, że ten las znał na pamięć, a do tego miał porządny lokalizator już dawno rozsiany po całym terenie. Spoglądając choćby na ćwierć sekundy na Azurę, widziałeś, że ta cały czas jest skupiona i utrzymuje pieczęć z dala od Ciebie, by wciąż was chronić przed lokalizacją. Zdała się na Ciebie w ofensywnie w tej chwili, pomimo tych chwil, gdy używała Kagemane no Jutsu. Teraz był twój ruch, ponieważ po wstępnych oględzinach przeciwnika nie zlokalizowałeś. Co gorsza, jego ruch był nieprzewidywalny, ponieważ przekonałeś się o tym dopiero później. Wyjaśnię może pierw co się wydarzyło. Jako, że już wiesz o robakach lokalizacyjnych, doskonale zdać sobie mogłeś sprawę, że on tak naprawdę o waszych ruchach wiedział, nie potrzebując was obserwować. W taki oto sposób, po podmianie zdarzyło się coś ciekawego. Gdy zacząłeś rozprowadzać piach po okolicy, miałeś przed sobą Azurę, a po chwili... Po chwili zobaczyłeś jak znika, a pod nią pojawia się dziura - jakby tunel. Ona nie wydała nawet pisku, bo po prostu nie zdążyła, skupiona na przykrywce dla was. Tunel na pewno nie był zbyt rozległy, jednak powstał. A gdzie był przeciwnik? Tego wciąż nie wiadomo, a w dodatku, gdzie teraz jest Azura? Co z waszą przykrywką bez niej? Widać było, że ten teren jednak był obstawiony przez robaki dwójki, którą się zajęliście, chociaż może to nie być do końca prawda.

Aktualnie rozsiałeś piach na sporą odległość wokół, niestety 'jeszcze' nie do tunelu. Tunel powstał w miejscu, w którym stała Azura, na przeciwko Ciebie.

• Dowódca
• Azura

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Najszybciej, jak tylko mógł, omiótł uważnym spojrzeniem całą okolicę, starając się wyłapać wszelkie nadchodzące zagrożenia oraz samego przeciwnika. Był gotów do uniku lub osłonięcia się piachem, potrzebował jedynie zarejestrowania kierunku, z którego nadchodził potencjalny atak. Ostrożność tym razem okazała się jednak zbędna, bo Asahi nie był celem żadnego z najbliższych ruchów oponenta. Ten zresztą wydawał się rozpłynąć w powietrzu, choć kolejna chwila potyczki w lesie przyniosła sprostowanie, że zapadnięcie się pod ziemię było precyzyjniejszym określeniem. Co gorsza, pod ziemię zapadła się również i Azura, co bez wątpienia było sprawką zwiadowcy, który nie stawił się na swoim pustynnym pogrzebie.
Nie chwal dnia przed zachodem słońca i nie chwal towarzysza przed skończeniem misji. Reprezentanta rodu Nara do tej pory prezentowała się naprawdę nieźle i Ichirou mógł opisywać jej osobę przy pomocy pozytywnych lub przynajmniej neutralnych słów. Teraz jednak musiał nieco zrewidować swoje poglądy, ponieważ czarnowłosa brakiem czujności i szybkiej reakcji sprowadziła na ich dwójkę dodatkowe kłopoty. Zamiast trzymać tę cholerną pieczęć i podtrzymywać technikę na wrogu, który i tak był już spisany na straty, mogła przynajmniej skupić się na sytuacji i na tym, by nie utrudniać roboty Asahiemu.
Po kobiecie został tylko pieprzony tunel biegnący w nieznanym kierunku. Choć w życiu prywatnym miał bardzo otwarte podejście do tego typu spraw, to jednak w tym konkretnym przypadku nie miał ochoty na zgłębianie nieznanej mu dziury. Wydrążony korytarz mógł być nie tylko przejściem, ale i pułapką. Sabaku nie miał kontroli nad elementem ziemi, więc pościg przez tunel uznał za zbyt ryzykowny.
Prędzej lub później musieli wyjść na powierzchnie. Jak przypuszczał, wędrówka z jednoczesnym torowaniem podziemnej trasy była wolniejsza od przemieszczania się na lądzie. W upatrywał swoją przewagę. Pojedyncze ziarenka rozproszył możliwie najdalej, na maksymalną odległość podtrzymywanej techniki, a część z nich posłał również do tunelu, by i w nim móc zarejestrować wszelkie ruchy.
Jeżeli tylko wyłapał jakieś istotne sygnały, to natychmiast podążył we właściwym kierunku. W przypadku wyłonienia się przeciwnika od razu posłał na niego piach, dążąc do spętania całego ciała.

---

Gdyby dalsza realizacja zwiadowczej techniki nie przyniosła żadnego rezultatu, a Ichirou wciąż wiedziałby tyle, co nic, to konieczna była zmiana planów. Diabeł Świtu nie mógł pozwolić sobie na stratę Azury, ani też na ucieczkę wroga, który mógłby zaalarmować inne patrole. Z braku lepszego pomysłu postanowił skorzystać z pomocy. Nakłuł koniuszek kciuka o ostrze kunaia lub shurikena, wykonał serię kilku pieczęci i przywołał tuż obok całkiem dużą kotkę o jasnobrązowej sierści.
- Pomóż mi znaleźć dwójkę ninja. Raczej są pod ziemią. I daj mi znać, jeżeli wyłapiesz coś jeszcze – wydał szybciutko polecenie, bo nie było czasu na kurtuazje. Przywołana kocica zabrała się od razu do wypełnienia swojej roli.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja Wojenna rangi A
- Asasynacja - Ichirou -
35/60

---

Mimo, że byłeś czujny, nie mogłeś też wszystkiego przewidzieć. W końcu nie było to takie oczywiste co może wydarzyć się już za chwilę. Oczekiwałeś ataku, jednak on nie nadszedł z powierzchni ziemi. Jak widać, przeciwnik korzystający z elementu ziemi miał przewagę nad tymi, którzy nie spodziewali się co potrafi. Jednak nie był to po prostu zwykły zwiadowca, a wykwalifikowany shinobi. Nie tylko ten, jednak jego kompan szybko poległ przez element zaskoczenia, który zastosowałeś uprzednio. Tym razem to Ty byłeś tym zaskoczonym z przebiegu spraw. Zniknięcie Azury, które pilnowała waszej 'nieobecności' w terenie była niepokojąca. Wielce niepokojąca. Jak widać kolejny raz rozczarowałeś się klanowiczami rodu Nara, którzy nie byli tak ostrożni i nie przewidywali tak jakbyś tego chciał. Niestety, nie każdy mógł pochwalić się tak wielkim refleksem jak Diabeł Świtu, który mógłby uniknąć wciągnięcia pod ziemię. Chociaż kto wie, element zaskoczenia odgrywał tu kluczową rolę. Na chwilę jednak nie mogłeś o tym zapomnieć, że działo się to dość szybko, a Ty musiałeś podjąć jakieś działania, które miały zaprowadzić porządek wydarzeń, który miał wrócić na właściwe tory.
Nie było chwili na zastanowienie, oceniłeś sytuację stwierdzając, że powstały tunel może nie tylko być przejściem, ale i pułapką, w którą nie zamierzasz się pakować. To ryzyko mogło być nieopłacalne. Zdecydowałeś się wysłać piach po całej okolicy, a także poświęcić nieco na wlot do tunelu, który miał i tam się rozprzestrzenić. No i jak zrobiłeś tak się stało. Przeciwnik nie wyłonił się na powierzchni, widocznie drążył tunel, włócząc z sobą Azurę, która nie wiadomo czemu nie mogła się bronić. Niestety, to go mocno spowalniało, przez co Twój piach wnet go dogonił i spętał po ziemią, ponieważ ruszył w całości za swoim celem, wracając z powierzchni kierując się pod ziemię. Spętany piachem był już do Twojej dyspozycji. Jednak wciąż pod ziemią, nawet w sumie go nie widziałeś. Wiedziałeś jedynie, że piach ogarniał dwie osoby, więc obydwie były w piachu. Kto i jak tego nie wiesz, póki tam nie zejdziesz lub nie wyciągniesz ich na powierzchnię.

• Dowódca
• Azura

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

Misja wojenna - C


Krwawy las
64 / X Po niedługiej naradzie, cała czwórka ruszyła w dalszą drogę, ponownie podzielona na dwie grupy. Duży, biały ptak z dwójką członków mafii powoli (jak na swoje możliwości) sunął nad koronami drzew, zaś z jego grzbietu Shins bacznie obserwował poczynania prowadzącego całą grupę Gundana. Ten młody nabytek rodziny Akiyama do tej pory sprawnie wymijał się ze śmiercią, mimo że wcale nie uciekał od niej przy każdej okazji. Teraz zaś biegł przodem, wystawiając się na pierwszy ogień w razie napotkania znienawidzonych już Nara.

Niewielki ptaszek gwałtownie machał swoimi skrzydełkami, próbując spełnić prośbę młodego Jugo i doprowadzić go do miejsca, gdzie rzekomo znajdować się mieli... no właśnie, kto dokładnie? Było tam kilka osób oraz owady, jednak rozmowa z leśną fauną nie mogła wykraczać poza pewne podstawowe zagadnienia, przez co nie było możliwości by zwierze dokładnie określiło kto znajduje się przed nim. Tutaj jednak wcześniejszy pomysł z podziałem na dwie drużyny okazał się pomocny, bo lecąc na białym ptaku, Yoshimitsu dostrzegł w oddali dziwną, ciemną i chyba poruszającą się plamę. Kaguya ucierpiał w ostatnim starciu, jednak jego oczy działały poprawnie i dość szybko mógł stwierdzić, że ów plama była w rzeczywistości chmarą owadów, która krążyła w koronach drzew, co chwilę schodząc nieco niżej lub wyżej i jednocześnie zmierzając w tym samym kierunku co Wy - w stronę terenów klanu Nara. W chwili gdy Yoshimitsu zrozumiał co widzą jego oczy, chmara owadów znajduje się ~40m przed lecącym nad drzewami ptakiem transportowym (i przed Gundanem i Ame, którzy biegną zaraz pod nim).

Biegnący przodem Gundan był teraz oczkiem całej operacji. To dzięki niemu drużyna zrozumiała, że czas nie jest ich sprzymierzeńcem, to dzięki jego umiejętności porozumiewania się z fauną, podążają właściwym tropem. Teraz pędzący przed nim ptaszek nie zwalniając, zatoczył koło wokół swojego "rozmówcy", ćwierkając przy tym dość głośno i szybko, jak gdyby stało się coś ważnego.

  Ukryty tekst

Trzymający się odrobinę z tyłu Ame, znacznie bardziej doświadczony shinobi, zdołał wypatrzeć wokół rzeczy których Gundan zapewne nie widziałby nawet, gdyby pokazać mu je palcem - tym właśnie było doświadczenie w boju. Umiejętność dostrzegania istotnych szczegółów, które można ułożyć w logiczną całość. Hōzuki widział na mijanych drzewach płytkie ślady cięć, zapewne zrobione kunaiem lub innym, niewielkim ostrzem. Do tego im bardziej zbliżali się do swojego celu, tym więcej martwych, małych, czarnych owadów widział na ziemi. Oczywiście wypatrzenie owada nie jest proste, jednak gdy leżą one w coraz większych grupkach, nie sposób to przegapić, zwłaszcza mając świadomość że owady są bronią Aburame. Ostatnim ale równie ważnym znaleziskiem Ame były dość wyraźne ślady butów w niektórych miejscach, gdzie gleba zdawała się być nieco mniej ubita. Wprawdzie chłopak nie był specjalistą od tropienia, ale tylko głupi nie odróżniłby dwóch, wyraźnie innych odcisków w glebie, przy czym jedne były wyraźnie głębsze, jak gdyby zostawił je ktoś wyjątkowo ciężki.


Dla Shinsa i Yoshimitsu nie miało znaczenia to co działo się w dole - oni przecinali tylko pustą przestrzeń i niestraszne były im wszelkie utrudnienia terenu. Gundan z Ame w pewnym momencie musieli jednak stawić czoło niespodziewanemu utrudnieniu, które jednocześnie okazało się pewnego rodzaju pomocą - podmokły teren pokrywał tą część lasu i było wyraźnie widać, że błota z których wyrastały drzewa, były miejscem bardzo niepewnym. Głębokość była niewiadoma, gęstość i lepkość tak samo, a historia znała już przypadki, gdy nawet coś tak prozaicznego jak błoto czy ruchome piaski, kończyły żywot nawet doświadczonych shinobi.
I może nie byłoby w tym bagnie nic nadzwyczajnego, gdyby nie to co Ame dostrzegł kilkanaście metrów przed nimi, dobrych kilka metrów nad ziemią - dwójka mężczyzn o czarnych, spiętych w kucyk włosach przeskakiwała właśnie na kolejne gałęzie drzew, które na tych podmokłych terenach rosły wyjątkowo okazale. Mężczyzna większych gabarytów niósł coś dużego i owiniętego białym materiałem w rękach. Wyraźnie spowalniało to jego ruchy, jednak nadal uparcie obydwaj parli do przodu. Ciężko było ocenić czy był to wpływ bagna, ale w okolicy aż roiło się od małych, irytujących owadów które zdawały się lecieć w tym samym kierunku co drużyna Akiyama.

Gundan & Ame - w chwili gdy dostrzegacie rywali, są oni oddaleni o mniej więcej 20-30m. Drzewa po których uciekają się znacznie potężniejsze niż tego z wcześniejszej części lasu. Te mają coraz większą średnicę im dalej spojrzeć, zaś na ich gałęziach bez problemów można stanąć, usiąść, nawet odłożyć coś i chwilę odsapnąć - jednym słowem typowe drzewa z Naruto.
Bagno które pokrywa dno tej części lasu rozpościera się daleko w boki oraz daleko w przód. Pokryte jest liśćmi, gdzieniegdzie wystaje zeń trawa, a wprawne oko Ame może nawet dostrzec kilka zwierzęcych trupów, wystających subtelnie nad powierzchnię czarnej wody, zmieszanej z gęstym błotem.

[Ame]

W sumie nie wiedział za wiele o umiejętnościach swoich ziomków, same ogólniki, ale skoro można zrobić strusie to można zrobić też inne ptaki tylko takie bardziej loty niż nieloty. Wilk syty i owca cała, Shins w razie czego będzie w stanie walczyć, a Yoshimitsu nie będzie tak bardzo przeszkadzał, więc cały ten plan mu się podobał. Nie podobało mu się tylko to, że teraz on będzie w sytuacji gdzie będzie typowo do odstrzału. Z drugiej strony może wielki biały ptak zwróci więcej uwagi ewentualnych przeciwników. Cholera wie. Czas pokaże. Jedyną opcją na skończenie tej misji i otrzymania słodkich pieniążków było posłuchanie Gundana, który słuchał losowego ptaka z lasu. Co mogło niby pójść nie tak? Ame naturalnie nie umiał się komunikować z fauną, a ktoś bardziej upierdliwy powiedziałby, że w ogóle ma problemy z komunikacją. Nie zależało mu na przejęciu inicjatywy w misji, gdyż uważał, że jest ona zbędna. Każdy niech działa jak chce, bo i tak jako lider nie znał umiejętności podwładnych, nie potrafił ocenić ich potencjału. Może z wyjątkiem Yoshimitsu. Ten się nadawał na składniki do paprykarza kaigańskiego i niewiele pewnie brakowało, żeby skończył w podobnej konsystencji. I tak się powoli biegnie na tej wsi za Gundanem i trajkoczącym skrzydlaczem. Ciekawe czy chociaż trajkotał do młodego czy ot tak po prostu, żeby zbyt cicho nie było. Rekin tego nie wie i się nie dowie dopóki chłopak mu nie powie. Brzmi to trochę jak zaklęcie z baśni. Tylko bez sensu było to, że to Kaguya oberwał klątwą.

Po drodze Ame zauważał płytkie cięcia na powierzchni drzew, martwe robaki i ślady dwóch różnych butów. Postanowił zakomunikować to Gundanowi.
- Zauważyłem płytkie cięcia na powierzchni drzew, martwe robaki i ślady dwóch różnych butów - popisując się przy tym prostotą przy procesie zmiany myśli w słowa.
- Widzę trzy opcje - albo zaznaczają drogę dla kolegów, ale tamten wcześniej chyba miał jakąś mapę, więc to można raczej odrzucić. Druga - zaznaczają pułapki albo ich brak. Trzecia - walczyli z robakami, które teraz leżą tam gdzie leżą. - rozpoczął wywód.
- No i oczywiście najważniejsza opcja - żadna z powyższych. - skończył wywód, i gdy tak kończył się mądrzyć to natrafili na przeszkodę albo i nie, bo natrafili na jakieś bagnicho. Idealne miejsce żeby utopić pościg. Nie wiedział czy chłopak zauważył tych, których ewidentnie ścigali, ale wiedział, że trzeba podjąć jakąś akcje.
- Tam są. - szepnął do Gundana wskazując mu obu drabów. Jeżeli w białe płótno owinięta była dziewczyna, to nie mogli ryzykować jej upadku do bagna. Zakładał, że potrzebują jej albo żywej albo pewnego potwierdzenia jej śmierci. W bagnie na granicy ciężko ją będzie uzyskać. Ame zamierzał pognać za nimi, obierając podobną trasę. Nie mógł pozwolić na radykalne zmniejszenie dystansu, gdyż z każdym krokiem tamci byli bliżej domu. Nie mógł też biec przez bagno, gdyż nie był pewny jego właściwości ani natury. Starał się obserwować czy przeciwnicy skaczą po oznaczonych czy nieoznaczonych gałęziach i powtórzyć ich ruchy. Zakładał, że oznaczone drzewo oznacza pułapkę albo bezpieczeństwo i kluczowe z jego perspektywy było rozszyfrowanie schematu ich działania. Gundanowi postanowił pozostawić wolną rękę, gdyż ten był od niego mniej sprawny i prawdopodobnie będzie potrzebować czasu, żeby dogonić Nara. Do tego czasu ktoś musi związać ich walką. Ame oprócz tego był gotowy do uników w razie gdyby leciały w niego pociski lub broń mniej lub bardziej konwencjonalna. Gdyby okazało się, że przeciwnicy-śmieszki podpiłowali gałęzie albo wymyślili inny szkolny trik, który sprawi, że Rekin spadnie do bagna to będzie ratował się za pomocą Suimen Hoko no Waza kontynuował pościg. Jeżeli będzie miał okazje i będzie w odpowiednim zasięgu, to rzuci w przeciwników dwa kunai, celując w plecy, po dwa na ciałko oczywiście.

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Sytuacja się porypała, musiał zareagować jak najszybciej. Z grymasem niezadowolenia na twarzy, rozprowadził drobiny piachu jeszcze dalej, w tym również do świeżo utworzonego tunelu. Piasek Diabła Świtu był piekielnie szybki, niemal na pewno szybszy od przeciwnika, a z całą pewnością szybszy od przeciwnika poruszającego się pod ziemią. Jeżeli tamten przemieszczał się tunelem, to tylko kwestią czasu było zarejestrowanie jego obecności. I tak się właśnie stało – ziarenka piasku napotkały dwie przeszkody znajdujące się w ruchu. Było bardzo prawdopodobne, że to właśnie rywal z uprowadzoną Narą, jednak Ichirou musiał się co do tego upewnić i zobaczyć ich na własne oczy.
Nie mógł pozwolić im na ucieczkę. Eliminacja zwiadowcy była tak samo konieczna, jak utrzymanie Azury przy życiu. Asahi potrzebował jej wiedzy, obeznania w terenie i maskujących zdolności, jako że do głównego celu misji dzielił ich jeszcze kawałek drogi.
Jedynym słusznym rozwiązaniem było wyciągnięcie dwójki na powierzchnię. Złotooki Sabaku nie potrafił manipulować ziemią, więc musiał całą akcję przeprowadzić w bardziej chałupniczy sposób. Wpuścił jeszcze trochę piachu do tunelu, by pustynne okowy stały się jeszcze masywniejsze i nie pozwoliły celom na ucieczkę. Nie dało się rozróżnić złapanych osób, więc Asahi traktował je po równo – skupił się na unieruchomieniu, ale nie ściskał piasku za nadto, żeby nikogo z dwójki nie połamać. Potem rozpoczął skrupulatnie ich wyciągać w stronę dziury w ziemi nieopodal niego. Był troszeczkę zły na kompankę, dlatego nie był delikatny aż do przesady. Jeżeli troszeczkę pogniótł i przetarł pojmanych, to trudno.
Miał nadzieję, że tym razem obejdzie się już bez komplikacji i zaskoczeń, a wyciągnięty na powierzchnię duet okaże się właśnie Azurą i niedoszłym porywaczem. Jeżeli tak było, to lider Klepsydry się nie patyczkował. Przyszykowanym kunaiem w ręku dokonał egzekucji wroga, celując w jego gardło. Mając go w szachu, zwyczajnie w świecie szkoda było marnować cenną energię na odprawianie pustynnego pogrzebu.
Przy pomyślnym rezultacie ostatnich wydarzeń, nie pozostało nic innego jak rzucić okiem na stan dziewczyny i zasugerować natychmiastowe wznowienie wędrówki przez las. Potyczka ze zwiadowcami i tak zajęła im dobrą chwilę, a nierozsądnym było pozostawiać w jednym miejscu na dłużej. Na pewno nie w takim bajzlu.

  Ukryty tekst

[Gundan]

Shins zrobił po raz kolejny wielkiego białego ptaka, z tym że ten dodatkowo potrafił latać. Nie ukrywając zrobiło to na mnie wrażenie ale nie miałem czasu na zachwyty bo z jakiegoś powodu przejąłem inicjatywę. Chociaż już na początku pościgu dotarło do mnie, że w sumie to nie wiem czy była to aż tak mądra decyzja. Bo w końcu zapomniałem nawet dlaczego tak szalenie zależało mi na wykonaniu tego zadania, strach pomyśleć co będzie na starość. Pewnie zapomnę swojego imienia albo coś.
Jednak jak już się wprawiłem w ruch to tak też się nie zatrzymywałem Dziobek podrzucił info, że to już zaraz i odleciał, a Ame podzielił się ze mną swoimi błyskotliwymi spostrzeżeniami. Kiwnąłem głową, że rozumiem mając szczerą nadzieję na pierwszy wariat z możliwych scenariuszy.
Gdy dotarliśmy do bagna odruchowo się zatrzymałem żeby nie wlecieć do niego na główkę. Absolutnie nie podobał mi się fakt jego istnienia w tym miejscu i bardzo zaczynałem żałować, że nie powiedziałem chłopakom z drużyny, że w sumie to ptak mi powiedział że zawaliliśmy misję i możemy wracać do domu.
Wtedy miałbym sto procent pewności, że nie zginę topiąc się w bagnie. Chociaż może nie powinienem być co do tego taki pewny, więc powiedzmy, że miałbym mniejsze szanse wtedy na utonięcie w bagnie.
Gdy też się tak zatrzymałem Rekin wskazał mi dwójkę ludzi niosących coś w bandażach (mumia, sto procent to jakaś skradziona z pustyni mumia) po czym szybko przystąpił do działania. Natomiast jeśli o mnie chodzi, to miałem chwilę zawahania czy naprawdę znowu mam się pchać pod nóż.
Z jednej strony to wolałem odwrócić się na pięcie i uciekać zanim oni zobaczą mnie i postanawią nakarmić mną Józka z bagna ale z drugiej strony jeśli rodzina by się o tym jakoś dowiedziała, albo zleceniodawcy to pewnie też bym zginął za dezercje i sabotaż. Więc właściwie to mogłem zdecydować z czyjej ręki ewentualnie (choć to nie do końca) zginę.
Tak więc po chwili namysłu zdecydowałem się wskoczyć na gałęzie licząc, że nie umrę. Natomiast mój plan na tą akcje był taki żeby jak najszybciej odzyskać mumię, wskakiwać na ptaka Shinsa i fru fru do domku. Tylko problematyczne było w tym wszystkim to, że musiałem jeszcze jakoś to zrobić. Tak więc okrywam się ponownie łuskami, żeby stać się potężnym i skcze do złych Nara tak żeby dzieliło nas nie więcej niż 10m wtedy wydłużam rączki żeby zabrać im Tutenhamona.
Jeśli jednak sprawa nie jest tak prosta i chłopaki wyzywają mnie i Ame na pojedynek mistrzów to odpalam topór do odbijania różnych miotanych zabójczych rzeczy i lecę na spotkanie z przeznaczeniem. Atakując gościa najbardziej po prawej cięciem od dołu do góry tak żeby jeśli mi się uda to najpierw rozpołowić mu małego żeby bardziej cierpiał!
Jeśli natomiast atakują jakimiś technikami ognia czy innymi daleko dystansowymi technikami to skacze na inne bezpieczne drzewo w razie czego przyciągając się do niego chakrą (tj. tą techniką do chodzenia po drzewach).

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja Wojenna rangi A
- Asasynacja - Ichirou -
37/60

---

Zdecydowanie szybka reakcja w tej sytuacji była obligatoryjna. Nie mogłeś tego zbagatelizować. Widocznie byłeś wkurwiony, to odpowiednie słowo na to co prezentowała Twoja twarz, podczas rozprowadzania swojego piachu dalej i dalej, również do tunelu, który był punktem kulminacyjnym tej sytuacji. Zdawałeś sobie doskonale sprawę z powodu swojej wielkości, a także możliwości swojego piachu, który wdarł się do tunelu i leciał na pełnej szybkości by pochwycić tego 'kreta'. Cóż, Twój piasek spisał się na medal, w końcu docierając do dwójki ludzi, jednocześnie ciężko było określić kto jest kto lub kim są. A może to ktoś jeszcze inny? Musiałeś się tego przekonać na własne oczy i słusznie, ponieważ zamkniecie trumny z piasku na dwójce mogło skończyć się źle dla twojej partnerki. Zdawałeś sobie sprawę, że ten gość musi gryźć piach, a Azura musi przeżyć. Teraz tylko pozostało wykonać to zadanie, pochwycić najlepiej dwójkę i wykonać wyrok. Wiedząc gdzie znajdują się cele, wpuściłeś do tunelu jeszcze więcej piachu, by je spętać jeszcze mocniej. To dobry ruch, by wszystko zakończyć. Byłeś zdecydowany, ale delikatny. Obydwa cele były ściśnięte, ale nie za mocno. Tak odpowiednio, później już pozostało tylko je wyjąć z tunelu. Nie byłeś jednak zbyt delikatny jak mogło się wydawać. Cóż, byłeś dość powierzchowny, nie ukrywając emocji i swojego żalu do kompanki właśnie tym brakiem delikatności. Jak widać nawet kimś takim jak Ty mogły nosić emocje.
Więc doszło i do ujawnienia tożsamości pochwyconych osób. Rzeczywiście była to Azura, która była równie mocno spętana co i Aburame, zamaskowany ninja, który was odnalazł. Wiedziałeś co robić, gdy Ci tylko pojawili się prze Tobą. Dokonałeś egzekucji, gdzie tym razem ciało przeciwnika nie objawiało tej twardości co wcześniej. Trysnęła krew, a Ty mogłeś być pewien, że on więcej wam nie przeszkodzi. Twój piach opuścił ciało Azury, które otrzepała się jeszcze i od razu zawiązała jedną pieczęć, którą już widziałeś. Była to ta sama, która mogła maskować obecność. Nie odzywała się. Nie wyglądała też na zadowoloną, pewnie dlatego, że była trochę obtarta, nie wiedząc czy to specjalnie czy tak słabo panowałeś nad piachem. Odezwała się w końcu:
- Kenjiro powinien już wyjść. Przed nami jeszcze parę kilometrów, mam nadzieję, że bez takich niespodzianek. Trzymajmy się blisko i trafmy na trakt. Łapiemy go przy początku w bezpośrednim starciu, po środku traktu, mając chwilę na przygotowania czy przy samym finiszu przed strażnicą, mogąc przygotować pułapkę? - zapytała wprost, chcąc dowiedzieć się czego oczekujesz i jak chcesz to rozwiązać, będąc kierownikiem tej misji.

• Dowódca
• Azura