Shinobi War PBF Naruto

Ukryta w cienistym sercu Prastarego Lasu Midori, Kusa no Ha to niewielka wioska, która powstała wokół szpitala i sierocińca, zbudowanych dzięki fortunie i determinacji Atsu – byłej kupczyni, która po stracie dziecka porzuciła życie w luksusie, by stworzyć azyl dla porzuconych i chorych. Hospicjum Światła i Dom Pustych Ramion nie pytają o pochodzenie, stan portfela ani przeszłość – oferują leczenie, opiekę i drugą szansę każdemu, kto jej potrzebuje. Wioska tętni spokojem, zapachem ziół, dziecięcym śmiechem i łagodną troską dawnych wojowników.

Misja C
Kwestia moralności
OOKAMI 1/14

W ostatnim czasie wiele się działo - wojny, traktaty, przesuwanie frontu i jeszcze na dodatek żądni sławy i szacunku shinobi rzucili się w pogoń za zbiegłym Jinchuuriki klanu Nara.
W całym tym zgiełku, harmidrze i chaosie jesteś ty, Ookami. Młody shinobi idący traktem kierującym do jednej z pobliskich wiosek Kusa no Ha. Było dość wcześnie, słońce ledwo zbliżało się do najwyższego punktu na nieboskłonie - było więc jeszcze przed południem. Poprzedniego dnia padało, dziś z kolei niebo było bezchmurne. Pomimo tego, dało się odczuć zapach rosy i tętniącego życiem lasu.
Znałeś tę wioskę jedynie ze słyszenia. Słynęła ona z dobrze prosperującego szpitala, który przyjmie wszystkich potrzebujących, niezależnie od ich przeszłości i narodowości. Co było dość kontrowersyjne i wręcz dziw brał, że w ogóle mogło to prosperować na takich zasadach, tym bardziej w tych czasach.
W każdym razie, podróż mijała ci przyjemnie i jeśli założyć twoje dotychczasowe tempo, do wioski dotrzesz w ciągu godziny.
Lecz nagle coś zwróciło twoją uwagę - w pobliskich krzakach i paprociach dostrzegłeś leżące ciało! Twoje medyczne usposobienie pomogło ci błyskawicznie ustalić, że się nie ruszało i z tej odległości nie widziałeś żadnych ran, ale też by klatka piersiowa się ruszała - czyli nie oddychał. By dowiedzieć się więcej, musiałbyś podejść... lecz czy na pewno było tu bezpiecznie?

Szczerze mówiąc to ilość wydarzeń jakie zdążyły się namnożyć w ich dotychczas spokojnej, leśnej okolicy. Do pogoni za ich uciekinierem nie dołączał. Zwłaszcza że potrafił mierzyć siły na zamiary. Jego oczy mogły spojrzeć maksymalnie na półtora kilometra do przodu, więc nie miał nawet podejścia do wykwalifikowanych sensorów, a za medyka aż tak zdolnego również się nie uważał. Za to znacznie pozytywniej zaopatrywał się na podróż do Sog... Znaczy się do Atarashi. Zwłaszcza że jeśli chodziło o mieszkańców dzikich terenów, ludzi zza muru, to nie miał o nich twardego, jednogłośnego zdania. Też byli ludźmi, więc wierzył że istniała też szansa na wspólną koegzystencję na głównej części kontynentu.
Do wioski zmierzał w miarę jednostajnym tempem, jednak szybszym niż chód zwykłego człowieka. Cieszył się z dobrej pogody, ponieważ podróż w deszczu byłaby co najmniej nieprzyjemna. Miejsce do którego zmierzał kojarzył ze słyszenia. I pomimo łudząco podobnej nazwy do osady Kusa, w której był ostatnio te leżały w innych miejscach. Zakładał że to jedynie zbieg okoliczności. W końcu poza znajdowaniem się w Midori nie miały żadnego konkretnego powiązania. O samym szpitalu słyszał jednak najwięcej. Miejsce które leczyło każdego nieważne kim był. Dość mocno zgadzało się to z jego nindo. "Każde życie ma znaczenie". Koniecznie będzie musiał odwiedzić to miejsce.
Pogrążony w rozmyślaniach niemal przeoczył to, co leżało skryte w zaroślach przy drodze. Nie widział żadnych ran, zadrapań, wykrywionych czy też połamanych kości. Nie czekając ani momentu, jego oczy rozbłysły szkarłatną czerwienią. Miało mu to pomóc zbadać mężczyznę, sprawdzić czy może nie miał jakich ran których nie widział z kierunku, z którego patrzył, a także wypatrzeć ewentualnych sprawców. W końcu mało kto zabiłby kogoś i zostawił ciało tak kiepsko ukryte. Gorzej jeśli było to spowodowane atakiem serca bądź czegoś w tym typie. Jego dalsze poczynania mocno zależały od tego co udało mu się zaobserwować. Jednak najbardziej prawdopodobne było ustalenie jak dawno temu nastąpił zgon. Czy ciało było jeszcze ciepłe. Jeśli padłby dopiero co, to być może byłby w stanie wykonać masaż serca wspomagając się Chiyute no jutsu. Zaletą jego dojutsu było również to, że mógł zaobserwować wnętrze człowieka, a przez to łatwiej wyciągnąć jakąś sensowną diagnozę. Przysięga że jeśli to będzie kolejna osada w której ktoś postanowił zatruwać studnie, to już się nie powstrzyma żeby trzasnąć komuś w ryło. I to tak pięścią wzmocnioną przez Chakra Kogeki, bo po tym zdecydowanie zostanie ślad.

Ukryty tekst

Misja C
Kwestia moralności
Ookami 2/14

Życie stawiało przed tobą najróżniejsze scenariusze, każdy z nich był taki, że można by opowiedzieć i napisać o nim osobną sztukę. Mogło się wydawać, że cały świat zwariował i pędził do przodu, zaś ten, kto został z tyłu, nie miał prawa odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Sogen stało się częścią czegoś nowego, Atarashi. Na świecie coraz częściej mówiło się o duchach, panoszących się po wsiach i traktach. Wydawane były pościgi za zbiegami, mającymi w sobie ogoniastego demona — wszystko to stawało się niemal nierozsądne, żeby to wszystko śledzić, bo można by zwariować.
Ty zaś obrałeś inną drogę — udałeś się do wioski, która w swoim zasięgu była naprawdę popularna. Nie na skalę prowincjalną, ale jakkolwiek lokalną. A że ty, w tych okolicach, się znajdujesz, funkcjonujesz i żyjesz, to nic nie stało ci na przeszkodzie, żeby faktycznie samemu odwiedzić i poznać się na własnej skórze, czy historie o tym miejscu miały swój zalążek w prawdzie.
Nim miało do tego dojść, dostrzegłeś jednak ciało na drodze. Zareagowałeś, jak na shinobiego przystało — błyskawicznie rozpaliłeś szkarłat w swoich oczach i bynajmniej nie był to sharingan! Natomiast szybko oceniłeś swoje bezpieczeństwo — oprócz ciebie i ciała, nie było nikogo w okolicy. Wzmożony wzrok pomógł ci jeszcze ustalić, że droga, którą szedłeś, należała do takich dużo mocniej ubitych i szerszych, ewidentnie nie służyła tylko ludziom, ale i wozom. Zaś co się tyczyło ciała, to niewiele mogłeś ocenić tylko dzięki zdolnościom swoich oczu. Mogłeś być jednak pewien, że patrzysz na zwłoki, nie nieprzytomnego mężczyznę. Zaś co do ciała — było ono o tyle specyficzne, że dostrzegłeś pustkę w oczodołach — brakowało oczu. Oprócz tego, było dość wychudzone, brudne i pokryte bliznami i strupami. Nic poza tym. Wiesz już więc, że nie mogłeś pomóc temu biedakowi, też nie bardzo dostrzegałeś jakiekolwiek ślady — ich po prostu nie było. Co więc poczynisz? Zostawisz ciało same sobie, żeby zjadły je zwierzęta, pochowasz, weźmiesz ze sobą do wioski, czy po prostu tam pójdziesz i przekażesz informacje tutejszym strażnikom? Wybór należy tylko i wyłącznie do ciebie. Zaś sam mogłeś przeczuwać, że za tym niepozornym ciałem, które mogło być w każdej chwili po prostu pustym po duszy naczyniem zmarłego, bezdomnego biedaka, kryje się historia i przygoda w jednym — czy zaś będzie ona dla ciebie pozytywna? Tego wszystkiego dowiesz się w swoim czasie... w wiosce Kusa no Ha, która przecież znana była z ratowania życia każdego, nie tylko tych bogatych i uprzywilejowanych. Ty zaś możesz to sprawdzić i zweryfikować samodzielnie.

Na szczęście stawianie diagnozy nie trwało długo. Głównie dlatego że zwłokom, które właśnie postanowił badać brakowało oczu. Jak wielki psychol by tego nie dokonał, to wilk był wdzięczny że to nie kolejny przypadek ataku za pomocą trucizny. Tak, nadal nie zmieniało to faktu że osoba którą właśnie badał nie żyła, ale przynajmniej nie musiał bawić się w detektywa kto otruł kogo albo skąd wybuchła choroba. Nie żeby analizowanie faktów i tropów jakoś specjalnie mu przeszkadzało, ale doceniał kiedy życie postanowiło mu tego oszczędzić i rzucić sporą część rozwiązania pod nogi. I to dosłownie.
Nachylając się łatwo mógł dostrzec brak oczu, brud, wychudzenie i blizny. Pierwsza teoria już mu się zdążyła narodzić w głowie. Ta oto leżąca przed nim osoba prawdopodobnie została porwana, przetrzymywana z nienajlepszych warunkach, a jej ważniejsze organy zostały wycięte. W tym oczy. Ewentualnie ktoś chciał tym przesłać wiadomość. W końcu po co by porzucać ciało tak przy drodze, gdzie każdy je zauważy. Mogło chodzić o wywołanie zamieszania. Wyprostował się i wyłączył swoje niezwykłe oczy. Nie były mu już do niczego potrzebne. No przynajmniej na ten moment. Nie ważne jak bardzo by chciał, to nie był w stanie mu pomóc. Zwłaszcza biorąc pod uwagę całkowity brak oczu. Westchnął próbując zebrać myśli. Sam widok zwłok aż tak go nie szokował. Miał już nieszczęście takowe oglądać. Czy to podczas praktyki w szpitalu, czy chociażby podczas próby pomocy Uchihom w obronie Kotei. Więc to nie szok zatrzymał go na trochę w miejscu. Zastanawiał się między dwiema opcjami. Wzięciem zwłok ze sobą do miasta, bądź pobiegnięcie bez nich i przekazanie informacji. Zabranie ich ze sobą zapewne zaoszczędziłoby czasu, ale mogłoby wywołać niemałą panikę wśród lokalnej ludności. Szybko więc podjął decyzję. Wyjął kunai i dwoma szybkimi ruchami wyrył X zaraz przy drzewie obok którego leżał w krzakach nieboszczyk. Zaraz po tym schował broń z powrotem do kabury i na pełnej prędkości ruszył w kierunku wsi, gdzie miał nadzieję zobaczyć i zaczepić strażników.
Dzień dobry. Usui Ookami. Doko z Yokukage. Nie chciałbym robić niepotrzebnego zamieszania, ale przy głównym trakcie do wioski, w krzakach leży martwy mężczyzna z dość... nietypowymi ranami głowy. - Odparł spokojnie streszczając sytuację do tych kilku słów. -Zaznaczyłem drzewo przy którym leży za pomocą X, mniej więcej pół kilometra stąd. Mogę też w razie potrzeby tam zaprowadzić. - W końcu nie miał stuprocentowej pewności że nie przeoczą tego co wyrył na drzewie.

Ukryty tekst

[/quote]

Misja C
Kwestia moralności
Ookami 3/14

Los zapewne zaśmiałby ci się w twarz, niniejszym komentując twoje myśli. Albowiem wcale nie zamierzał ułatwić ci zadanie tylko dlatego, że nie masz przed sobą przypadku zatrucia. Cała sprawa mogła obrać zupełnie nieoczekiwany wydźwięk, którego dotychczas się nie spodziewasz...
Zdecydowałeś się zrobić szybki ogląd ciała i dowiedziawszy się o nim podstawowych informacji, wysnułeś pewne wnioski. Porwanie? A może ekscentryczny znak jakiegoś seryjnego mordercy? Rozwiązań tejże sytuacji mogło być sporo, aczkolwiek ty postanowiłeś po prostu udać się z tym do wioski i jak przykładny obywatel, zgłosić to straży.
Strażnik, którego zaczepiłeś to był wysoki, barczysty mężczyzna o tępym spojrzeniu. Nie każdy mógł zaszczycić świat tak wyjątkową fizjonomią prawda? O ramię opartą miał włócznię, symbol jego służby i siły. Tak przynajmniej mówiono. Podszedłszy do niego i przedstawiwszy sytuację, on zlustrował cię wzrokiem jak gdyby wpierw oceniał czy nie rozmawia z jakimś pijakiem.
- Oh, ciekawe, proszę się z tym zgłosić do centrali. Ach, pewnie jesteś tu nowy? Eh, no to będzie to ten budynek naprzeciwko szpitala, kręci się tam wiele strażników, obok są też koszary. Yh, proszę już tam iść i złożyć zażalenie o zły stan traktu, ja nie mogę opuścić posterunku, a tam cię na pewno pokierują co dalej. - Odpowiedział, przestając na ciebie patrzeć a przed siebie, wypinając przy tym pierś jak gdyby chciał udowodnić, że jest tu bardzo ważnym strażnikiem.
Ty, cóż... chyba przyszło ci pójść do tej tak zwanej "centrali" i przedstawić swoją sytuację. Całe to zajście z pewnością do najprzyjemniejszych nie należało, a na dodatek czułeś się dość nieswojo - nie znasz dokładnej przyczyny, lecz gdybyś miał ocenić, powiedziałbyś, że to uczucie najbliższe temu, jak ktoś cię skrycie podgląda.

Strażnik którego zaczepił był byczkowaty i całkiem niczego sobie. Szkoda że nie szła w tym parze jakaś większa wrażliwość bądź inteligencja. Mniej niż kilometr, na głównym trakcie leżą zwłoki od miejsca które pilnuje. W teorii to powinno być jego zmartwienie, ale nie. Został odprawiony z kwitkiem do okienka w budynku. Z drugiej strony też nie mógł mu mieć tego zbyt mocno za złe. Miał rozkaz pilnować wejścia i nie mógł się oddalić. A i tak był na tyle miły by pokierować młodego shinobi gdzie powinien z tym pójść. - Dziękuję za pokierowanie. Zgłoszę to gdzie trzeba. - Odparł uprzejmie i powoli oddalił się we wskazanym kierunku. Jednak to uczucie które zaczęło go nachodzić niezbyt mu się podobało. Może to tylko paranoja, a może faktycznie ktoś go obserwował?W sumie był nową osobą w okolicy, więc na pewno w jakiś sposób przykuwał uwagę. Dyskretnie się rozejrzał zmierzając w kierunku szpitala oraz "centrali". Podczas drogi po raz kolejny oraz ostatni raz po dotarciu już na miejsce. Jeśli zauważyłby tę samą osobę trzykrotnie, to powinien przynajmniej rozważyć uważanie na nią. Głównie dlatego że wioska zbyt wielka nie była, więc istniała szansa że byłby to tylko przypadek. Kusiło go by użyć dojutsu po raz kolejny, ale szczerze... Co by mu to dało? W wiosce była masa przechodniów i mieszkańców. Zwracałby na siebie uwagę jeszcze bardziej, co raczej nie pomagałoby w upewnieniu się "czy ktoś go przypadkiem nie obserwuje".
Wszedł do środka, pokazał odznakę Shinobi, by pokazać że nie jest randomowym pokurczem i zaczął mówić. - Dzień dobry. Odesłał mnie tu strażnik sprzed wejścia do wioski. Na trakcie tuż przed wioską, jakieś pół kilometra od niej, leżą zwłoki mężczyzny. Wychudzonego i pozbawionego oczu. Czy ostatnio pojawiały się podobne przypadki? - Napomknął jeszcze te nie aż tak drobne szczegóły będą coś im mówić, albo przynajmniej sprawią że nieco bardziej się zainteresują tą sprawą. Bo kto wie? Może to nie był pierwszy taki przypadek w ostatnim czasie. Chociaż raczej nie liczył na zbyt dużo szcześcia akurat w tej sprawie. Poza tym nie była to aż tak jego sprawa, pomimo tego że ciekawiło go czemu akurat ktoś miałby kogoś pozbawiać oczu i ot tak porzucić przy drodze.
Co innego gdyby został poproszony o pomoc. Wtedy zająłby się tym bez najmniejszego wahania i może nawet otrzymał jakąś pomoc w próbie odkrycia tego co właściwie miało tam miejsce. W końcu same przypuszczenia były niczym jeśli nie miało się twardych dowodów, a też nie wszystko dało się rozwiązać wysadzając coś w powietrze.

Ukryty tekst

[/quote]

Misja C
Kwestia moralności
Ookami 4/14

To bardzo okrutne tak szybko kogoś oceniać! I to jeszcze na bazie pierwszego, przelotnego spojrzenia. W praktyce żyjesz w świecie, w którym byle trup nie robi już na nikim wrażenia. A samo stwierdzenie, że takowy gdzieś sobie leży i należy się nim zająć nie powinno zdejmować z strażnika obowiązku pilnowania bramy. Zapewne dostałby srogi łomot za to, może nawet degradację swojej rangi. Nie można więc go winić za typową spychologię.
Rozglądnąwszy się, miałeś wrażenie, że raz kątem oka dostrzegłeś złoty blask, lecz powróciwszy do miejsca, który ci on mignął, nie zobaczyłeś niczego. Czy to potraktujesz jako... no właśnie, co? To już twoja inicjatywa.
W końcu dotarłeś gdzie trzeba i przedstawiłeś swoją sprawę. Urzędnik, który akurat siedział nad papierami, spojrzał na ciebie wpierw leniwie, lecz przypomniawszy sobie swoją pozycję, wyprostował się, uśmiechnął do ciebie otwarcie, ukazując dość sztucznie parodiowy obraz kogoś kto stara się być serdeczny na siłę. Ale to tylko spostrzeżenie, może naprawdę taki jest.
- Och, niestety w wiosce takiej jak ta śmierć jest nam szczególnie bliska. Tam gdzie jest szpital, jest też odór śmierci. Ale proszę się tym nie przejmować, częściej wypuszczamy ludzi odmienionych i zdrowych niż nieboszczyków. - Zachichotał z własnego żartu. - Ale jasne, zapiszemy w protokole i wyślę paru zdrowych i silnych chłopaków, by się nim zajęto. Dziękujemy za twój wkład w naszą społeczność Kusa no Ha i zapraszamy do korzystania z atrakcji naszego miasta! - Pożegnał się z tobą, wstając i potrząsając dłonią w uścisku, po czym zamknął ci drzwi prosto przed twarzą. Wspaniała uprzejmość, nie ma co!
Sprawa więc załatwiona i w praktyce zostało ci zwiedzenie wioski. Odwróciwszy się jednak od "centrali", nagle słyszysz świst, twój zmysł shinobi wyczuwa niebezpieczeństwo, lecz nie byłeś przygotowany. Kunai z notką przemierza przestworza... i wbija się dokładnie między twoimi stopami w posadzkę. Notka w rzeczy samej nie była wybuchowa, lecz kryła w sobie tajemniczą treść.
To nie pierwszy raz.
Pusta chata za sierocińcem z czerwonymi drzwiami, o północy.
Zawartość zwoju zaiste budowała klimat tajemniczości i zgrozy... czy postanowisz mu się pochłonąć?

No dobra, może delikatnie przesadził, ale nie zmieniało to faktu, że pierwsze wrażenie naprawdę mocno się liczyło. Nawet jeśli śmierć była czymś normalnym w obecnych czasach, to rolą strażników było przynajmniej zainteresować się czymś takim. Zwłaszcza gdy coś takiego zachodziło w pobliżu wioski, której się pilnowało. Kiedy tylko został przywitany w tak zwanej centrali przez urzędnika, który zalał go sztucznie serdeczną gadką, już przestał się dziwić strażnikowi.
Chłopak został praktycznie zbyty i odprawiony z kwitkiem. Tak, usłyszał że się tym zajmą, jednak brzmiało to jakby była mowa o dziurze w drodze. - Nie ma za co. Cieszę się że mogłem pomóc. - Odparł bez cienia uśmiechu, co nie było u niego aż tak dziwne. Uśmiechał się rzadko i nigdy bez powodu. A tu nawet udawać mu się nie chciało. Dosłownie chwilę po tym opuścił budynek i pozwolił sobie na ciężkie westchnięcie.
Naprawdę czasem odnosił wrażenie że nie potrafi w ludzi. Albo po prostu ostatnimi czasy nie trafia na takich, z którymi łatwo się było dogadać.
Jego przeczucie zareagowało w porę i zanim zdążył sam sięgnąć po broń, kunai z wiadomością wylądował pod jego nogami. Będzie bum? Nie było bum. Schylił się by podnieść broń i dokładnie sprawdzić notkę. To co było na niej zapisane nieco pobudziło jego synapsy. To nie był pierwszy raz i wygląda na to że nie każdy ma to gdzieś. Postanowił zgodzić się na spotkanie, na które właśnie dostał zaproszenie. Liczył że nie będzie to żadna pułapka, ale chyba jeszcze nie zrobił niczego takiego by uznać go za zagrożenie. Mimo wszystko do północy miał trochę czasu. Postanowił przejść się po wiosce, zjeść coś, poznać mniej więcej jej układ, a może nawet podsłuchać to i owo ukradkiem. Kiedy nadchodziła wspomniana w wiadomości godzina, ruszył na miejsce spotkania ponownie aktywując swoje oczy. Nie nazwałby tego paranoją, a zwyczają ostrożnością. Szybkie przeczesanie chatki i jej okolicy wzrokiem. Ot tak dla bezpieczeństwa i upewnienia się czy osoba z którą miał się spotkać była na miejscu, czy może kręciła się w pobliżu czekając aż on pierwszy wejdzie do środka. Zbliżył się do chaty i delikatnie otworzył jej drzwi chcąc się wślizgnąć do środka i przycupnąć na jakimś wolnym krześle albo skrzyni. Czy cokolwiek właściwie się tam znajdowało.
No i szczerze to liczył że dowie się czegoś więcej niż że po prostu ludzie znikają, w pobliżu pojawiają się zwłoki, a ludzie z tym nic nie robią. Chociaż wiadomość została mu przekazana w dość charakterystyczny dla jego zawodu sposób. Jeśli sprawę badał też inny shinobi, to może miał już jakieś konkretne poszlaki.

Ukryty tekst

[/quote]

Misja C
Kwestia moralności
Ookami 5/14

Nie przyszedłeś tu na randkę w ciemno, aby się oburzać, że strażnik zrobił na tobie złe pierwsze wrażenie, prawda? Aczkolwiek faktycznie może powinien okazać nieco więcej empatii i współczucia do istoty osoby, którą to ciało niegdyś było. Iście nieterapeutyczne podejście!
Cały efekt potęgowało rozwiązanie sprawy, które wcale cię nie ukontentowało. Może jakiś bilon czy uścisk koteia za znalezienie martwych zwłok i to jeszcze bez oczu, co by przeszczepu się nie dało?
Wszystko jednak obrało nieoczekiwany obrót! Jakaś intryga o korupcji? Seryjnym mordercy? Nielegalnych eksperymentach na biednych, bezbronnych ludziach? Kto wie? Może właśnie miałeś się dowiedzieć, autor liściku zdawał się w tekście zdawać wrażenie kogoś, kto wie cokolwiek. Ty do tej grupy ewidentnie nie należysz, ale może coś z ciebie jeszcze będzie – pomimo zagrożeń, dawnych matczynych ostrzeżeń, żeby nie ufać obcym i nie wchodzić w boczne uliczki nocą, zdecydowałeś się zaangażować. Pytanie tylko czy nie skończy się to czymś dla ciebie piekielnie niebezpiecznym?
Odczekujesz do ustalonej godziny. Północ, złota godzina wszelkich spiskowców. Czy już można cię takowym nazywać? Ach, może z tym poczekajmy – bo jeszcze nie wiesz…
Do tematu podchodzisz na spryciarza. Korzystasz ze swojej zdolności uprzywilejowanego shinobi-mężczyzny w tym okrutnym świecie i rozpalasz oczy szkarłatem, chwaląc się naturalnym rentgenem. W umówionej chatce wpierw nie znajdujesz żadnego ruchu, żadnej obecności. Dziwne, co? Przynajmniej dopóki nie dostrzegasz, że w szafie znajduje się fałszywa ścianka i schody kierujące w dół i prowadzące do tajemniczego pokoju. Ach, jakaż to intryga się szykuje, nie mogę się doczekać! W tym pokoju świadomy jesteś jednej osoby. Kobieta, siedziała przy stoliku, otoczona stosami pergaminów, zwojów i innych takich.
W końcu decydujesz się udać jej na spotkanie. Wchodzisz do środka, wiesz też, że nie ma co się bawić i od razu udajesz się do tajemniczej persony, która to wszystko zaplanowała i otwarcie zaprosiła na spotkanie.
Kobieta na twój widok nie ukrywa zaskoczenia.
- Och! Niezły jesteś, bardzo szybko znalazłeś moją super tajną kryjówkę wywiadowczo-szpiegowską imienia Kabuto, najlepszego szpiega pod słońcem! – Wykrzyknęła, poprawiając przy tym okrągłe okulary. Zachichotała i za chwile momentalnie przybrała poważną minę, ale do tego stopnia przerysowaną, że prędzej przypominała parodię aniżeli prawdziwy obraz rzeczywistości.
- Opowiedz mi o tym ciele. Co wiesz o tej wiosce? – Zapytała całkowicie gardłowym głosem z przepony niczym jakiś człowiek-nietoperz z nie tego uniwersum.

Tajemnicza Kobieta

Posiadanie tego konkretnego dojutsu w tych rejonach było czymś rzadkim i niespotykanym. I właśnie to pozwalało mu na bycie chociaż trochę wyjątkowym. W końcu innych Ranmaru można było znaleźć prawdopodobnie jedynie w Cesarstwie, a żaden raczej nie postanowi nagle się pojawić w Midori. No chyba że będzie to osoba w podobnej do niego sytuacji. Zabrana z rodzinnych stron i poprowadzona ręką losu. Przejrzenie budynku nie zajęło mu specjalnie dużo czasu. W końcu w głównym pomieszczeniu nie wykrył żadnej energii życiowej, więc wiedział że nikt go tam nagle nie zaskoczy. Mimo wszystko rozejrzał się jeszcze momencik. Żadnych pułapek nie uświadczył, ale za to w szafie ujrzał coś naprawdę interesującego. Tajemne przejście! Prawie jak w jakiś powieściach. A co ciekawe na drugim jego końcu udało mu się wyłapać czyjąś obecność. Założył że to osoba, która poprosiła go o spotkanie. Otworzył szafę, zamknął za sobą drzwiczki i zszedł na dół. - Dobry wieczór. Dziękuję za komplement. Można powiedzieć że ciężko mi przeoczyć niektóre rzeczy. No i rozumiem że to należy do ciebie - Podał jej wcześniej rzucony pod jego nogi kunai z wiadomością. No już sama jego tonacja była znacznie przyjemniejsza, kiedy przyszło rozmawiać z kimś kto nie zamiatał sprawy pod dywan. Nie zdradzał jednak szczegółów tego jak dokładnie znalazł jej batjaskinię. Może jeszcze o tym wspomni jak będzie dociekała i okaże się godna zaufania.
Będąc szczerym spodobało mu się że dość szybko przeszła do rzeczy i spytała się o to co chciała wiedzieć. - Dobrze. Pozwolisz że usiądę.- I po tym jak sobie przycupnął na krzesełeczku bądź podłodze, zaczął mówić wszystko co wie. - Do Kusa no Ha przybyłem z rana, a na ciało natknąłem się zaledwie pół kilometra od głównego wejścia. Zwłoki były wychudzone, pokryte bliznami i strupami. Co znaczy że pewnie był gdzieś trzymany przez dłuższy czas. Nie widziałem żadnych złamań, jednak miał nietypowe obrażenia głowy. Wydłubano mu oczy. Nie był szczególnie ukryty inaczej, jak wrzucony w krzaki przy drodze. Ciało nie było jednak morke, więc musiało się to stać stosunkowo niedawno od momentu w którym się na niego natknałem. W końcu poprzedniej nocy dość mocno padało. - A było to warte wspomnienia. Na ten moment jednak nie przypominał sobie żadnych innych szczegółów na temat tego ciała. - Co do samej wioski, to niestety moja wiedza jest znacznie mniejsza. Wiem że powstała wokół założonych przed laty sierocińca i szpitala, które ufundowała była kupczyni. Szpitala, który przyjmuje każdego niezależnie od tego skąd i kim jest. - No i to było na tyle. Ciekawe czy teraz ona podzieli się czymś ciekawym co dałoby mu więcej spojrzenia na sytuację.

Ukryty tekst

Misja C
Kwestia moralności
Ookami 6/14

To też warto pamiętać - wśród populacji, shinobi to zaledwie procent, czasem się mówi o paru procentach osób. Nie tylko nie wie się w obiegu o takich zdolnościach, to nawet mając o nich świadomość, nieczęsto się o nich myśli, nie mając z nimi do czynienia na co dzień. Tu z kolei, jak dobrze zauważyłeś, istnieje trudność skąd wywodzi się ta zdolność.
- Och, oczywiście! Kamień z serca, że jesteś jakkolwiek kompetentny chociaż w kwestii tropienia... - Odpowiedziała ci, na chwile się zamyślając i ginąc w swoich myślach. Otrząsnęła się jednak, patrząc na ciebie znad oprawek okularów z podekscytowaniem. Zaczęła słuchać co masz do powiedzenia.
- Hm i to był mężczyzna, tak? Pokryte bliznami, wychudzone... - Dziewczyna zaczęła bezzwłocznie zapisywać co tam jej poopowiadałeś. Wyraźnie była całą sprawą rozgorączkowana.
- No dobrze, czyli takie podstawy wiesz. Wioska jest całkowicie finansowana przez Tachibanę. Jest tak pyszna, że porzuciła kierowanie się imieniem i sygnuje się tylko nazwiskiem, które podobno pochodzi z jakiegoś arystokratycznego rodu. Stworzyła całe to miejsce i wielu wychwala ją wniebogłosy za wkład w społeczeństwo, ja jednak twierdzę, że coś tu śmierdzi. To nie pierwszy raz, kiedy zmarli znikają bez śladu. Ten twój nieboszczyk znalazł się tam pewnie przez przypadek. Raz udało mi się zobaczyć wóz pełen ciał, pewnie ten spadł z takowego i nie zauważyli. Nikt mi jednak nie uwierzył... a do zniszczenie kogoś takiego jak Tachibana trzeba dowodów. - Po szybkości przedstawiła ci sedno sprawy. A więc to faktycznie mogło mieć w sobie jakieś nikczemne naleciałości! Nic co dobre, nie miało w sobie kropki zła. Czy drugiej strony monety, wybierz swoje przysłowie.
- I tak, to ja wysłałam ci wiadomość. W wiosce nie ma nikogo kto uwierzyłby w moją historię i zechciałaby ze mną współpracować. Boją się, że stracą dom, pieniądze a nawet życie. Bezpieczeństwo. Co o tym sądzisz? Czy cierpienie niewinnych jest ci obojętne? Chcesz wzbogacić swój honor i dumę o pomoc tym, którzy sami nie mogą? Bo jeśli mamy dalej rozmawiać, muszę to wiedzieć. Czy jesteś ze mną i oddasz się sprawie, czy jesteś jednym z tych, którzy wolą grzać się w luksusach i odwracać wzrok od tych, którzy cierpią. Twoja decyzja panie...? - Tu też spytała cię o imię. No nie lada decyzja do podjęcia!

Tajemnicza Kobieta

Przeprowadzili tu bardzo sprawiedliwą wymianę. Informacja za informację. Wiedza za wiedzę. On się podzielił tym co wiedział na temat ciała, a ona za to naprostowała mu sytuację jaka tu miała miejsce. - Tak, dokładnie. - Odparł kiedy ta dopytała jeszcze o płeć nieboszczyka. Zaraz po tym zamienił się w słuch i zaczął chłonąć wszystko, co kobieta miała do powiedzenia. Przez moment przemknęło mu przez myśli krótkie "ugh, arystokracja". Nie znosił kiedy ludzie liczyli na przywileje tylko dlatego że nazywali się tak, a nie inaczej. A kiedy myślą że wszystko im wolno jest jeszcze gorzej. - Hmm... W szpitalach często dochodzi do wielu zgonów, więc sam wóz ze zwłokami nie jest szczególnie podejrzany. Co innego jeśli spojrzeć ja stan nieboszczyka. - Bo wiele wskazywało na to że w takim stanie mógł skończyć właśnie przez przetrzymywanie przez dłuższy czas. Wstał i lekko się przeciągnął. - Pomogę Ci zbadać o co biega w tym wszystkim. - Ewentualnie to że wszystko jest jednym, niefortunnym zbiegiem okoliczności. Chociaż w to, to on już sam nie wierzył. Mimo wszystko potrzebowali solidnych dowodów. Same oskarżenia nie miały prawa dać jakiegokolwiek skutku. - Ookami. Miło poznać. - No i to tyle chodziło jeśli chodziło o przywitanie się. A skoro uprzejmości mieli już za sobą postanowił kontynuować temat. - Rozumiem że masz pomysł gdzie powinniśmy poszperać w poszukiwaniu dowodów? Szpital mógłby być dobrym początkiem, ale jeśli Tachibana faktycznie robi na boku coś nielegalnego bądź niemoralnego, to wątpię by było to coś na widoku. Z drugiej strony... Najciemniej jest właśnie pod latarnią. - Osobiście obstawiał szpital, ale nie stawiał na to wszystkich żetonów. Jego rozmówczyni była tu znacznie dłużej niż on i na pewno była lepiej w tym wszystkim rozeznana. Nie wykluczał że pod szpitalem mogły być dodatkowe pomieszczenia. Może nawet cele bądź coś w tym stylu. Chociaż to wymagało już dokładnych przeszukań. Oczywiście mógłby spróbować przeczesać cały budynek swoją umiejętnością wzrokową, ale w końcu nie była wszechmocna. Nie potrafił jeszcze słyszeć rozmów na dystans, a jeśli w pomieszczeniu będzie zwyczajnie za ciemno, to nie zobaczy nic. Dlatego czasem było lepiej pofatygować się we własnej osobie, a tą umiejętnością najwyżej się wesprzeć w potrzebie. Ech... O tyle dobrze że przynajmniej naprawdę dobrze sobie radzi w cichym przemieszczaniu się i zacieraniu śladów. Ewentualnie będzie mógł umknąć, jeśli kręcą się tam jakieś karki. Wolałby gdyby nie doszło do otwartej walki, bo musiałby prawdopodobnie sięgnąć po notki wybuchowe, a cholerstwa nie dość że drogie, to robiły naprawdę sporo zamieszania w okolicy.

Ukryty tekst

Misja C
Kwestia moralności
Ookami 7/14

Arystokracja jest ważna w dzisiejszym świecie. Gdzie dysproporcje są wielkie jak nigdy, muszą być ci, którzy mają możliwości, edukację i wizję podszytą ambicją, żeby pchać świat do przodu i pewnego dnia może przyjdzie dzień, kiedy wszyscy będą mogli być na poziomie tych najwyżej.
Tak mogliby powiedzieć co poniektórzy, co wierzą w taki system. Tutejsza Tachibana zdecydowała się zadziałać już teraz i zapewnić wikt i opierunek każdemu, kto zdoła o własnych nogach tutaj trafić. Pytanie zaś jaka była tego cena? Najwyraźniej natrafiłeś na śledztwo, które miało ci odpowiedzieć na to pytanie.
Zwróciłeś uwagę na trafne spostrzeżenie - cóż z wozu z zwłokami, jeśli upadające ciała są w takim stanie jeszcze przed pochówkiem? Sam wóz faktycznie nie jest niczym podejrzanym. Coś trzeba zrobić z trupami, żeby nie wybuchła żadna zaraza. Aczkolwiek czy do tego celu wydłubuje się oczy?
Zgodziwszy się, wzbudziłeś w dziewczynie nagły i niespodziewany wybuch nieokrzesanej energii, której bliżej euforii i szczęściu. Pochyliła się nad stołem, który was dzielił i dała ci całusa w policzek.
- Niesamowicie dziękuje! Jejku, już się bałam, że się nie zgodzisz i sobie pójdziesz! - Krzyknęła uradowana. Wyraźnie widzisz, że jesteś bardzo ważnym elementem w jej planie i trudno jest nie odnieść wrażenie, że wręcz... zbyt istotnym.
Odsunęła się od ciebie i zaczęła szperać po dokumentach, zwojach i innych papierach. Nie odpowiedziała na twoje pytanie, całkowicie pochłonięta swojemu zajęciu. Dopiero znalazłszy odpowiedni świstek papieru, uniosła wzrok i spojrzała na ciebie tak, jakby spojrzała matka na swoje dziecko, które zrobiło czy powiedziało coś niekoniecznie mądrego.
- Oszalałeś? Myślisz, że zdołamy znaleźć i wyegzekwować dowody na oszustwa Tachibany tak o, we dwójkę? Choćbyśmy stanęli na włosku, prędzej skończymy jak ten trup, którego znalazłeś. Krok po kroczku, to maraton, nie sprint. - Skarciła cię pouczająco i podsunęła ci pergamin, na którym narysowany był plan jakiegoś budynku.
- Zaczniemy od przygotowań. Inna agentka, z którą pracuję została porwana. Próbowała się włamać do tego budynku, gdzie zgodnie z naszymi informacjami skrywane mają być dalsze plany Tachibany. Agentka została jednak wykryta i cały plan się nie powiódł, została porwana. Wiem tyle, że tego budynku nigdy nie opuściła, musi więc być tam więziona. Twoim zadaniem będzie wkradnięcie się do środka i uwolnienie agentki. Zobacz. Na zwoju mamy niestety plan tylko parteru, jest jeszcze piętro, to tam będziesz musiał wejść. Po budynku krążą strażnicy, mimo że żadnych planów tam już pewnie nie ma, tak wciąż jest to ważna posiadłość Tachibany. Masz na ten moment jakieś pytania?

Plany

Tajemnicza Kobieta

Nie ma... Za co. - Odparł leciutko zakłopotany przez jej nagły wybuch radości i entuzjazmu. Nie spodziewał się tego za bardzo, ale gdzieś tam w środku cieszył się. Widać było że naprawdę jej na tym zależało. Jednak wiele nie musiał czekać, by ta postanowiła go zrugać za dość brawurowe myślenie. Chociaż może delikatnie przesadziła? W końcu nie powiedział że mają tam w tym momencie wbić z buta i zebrać tyle dowodów ile się da i to bez żadnego przemyślanego planu. - Zaletą małych grup jest to że ciężej je wykryć, a na cichym zebraniu dowodów nam zależy. Ale rozumiem że zależy Ci przede wszystkim na ostrożności. - W końcu jeśli Tachibana albo jej ludzie zauważą, że ktoś wokół tej całej sprawy węszy, to może się nie najlepiej skończyć. A kiedy tylko kobieta zaczęła mówić dalej, to bardziej utwierdziła go w tym przekonaniu. Wychodziło na to że miała już współpracowniczkę, którą złapali. Jaka była szansa że nie puściła pary z ust? Trzeba mieć nadzieję że sprzedała jakąś bajeczkę że chciała kasę zdobyć albo czegoś wartościowego nakraść. - Tak, będę mieć kilka pytań. Ta twoja współpracowniczka, inna agętka. Jak mniej więcej wygląda? Tak żebym bez problemu mógł ją rozróżnić. - W końcu jeśli ma kogoś znaleźć i uwolnić, to powinien przynajmniej wiedzieć za kim się rozglądać. - Skąd pewność że trzymają ją właśnie na piętrze? No i najważniejsze. Jak daleko i w którym kierunku skąd jest wspomniany budynek? Poza tym trzeba wziąć pod uwagę że może mieć ukryte podziemne przejścia. Podobne do tego w którym teraz przebywamy. - Kiedy tylko wspomniała gdzie dokładnie jest budowla i opisała wygląd dziewczyny, którą miał uwolnić, odpalił Tsujitengana i teleskopowym spojrzeniem pokierował tam wzrok. Co go obchodziło to ilość strażników, ich wyposażenie, stan i lokalizacja porwanej agentki. Do tego mógł sobie pozwolić na dokładnie zmapowanie obszaru. Wszelkie informacje natychmiast miał zamiar przekazać swojej nowej znajomej. Oczywiście wraz z ostatnim pytaniem. - Masz jakieś imię bądź pseudonim? Nie ukrywam że może nam to delikatnie ułatwić komunikację. - Na dłuższą metę nazywanie jej Nieznajomą Tajemnicza kobietą, która poprosiła go o pomoc mogło być na dłuższą metę nieco... Upierdliwe, a razem z wychowaniem Nara podłapał od nich również nieco lenistwa.
Pozostało jeszcze tylko dobry plan obmyśleć. Musiał wejść i wyjść. Niby nic trudnego, ale zależnie od stanu agentki może okazać się to łatwiejsze, bądź trudniejsze. No i mógł mieć tylko nadzieję że nie mają tam żadnego sensora. Bo wtedy ze skradania chujnia. Z drugiej strony... Shinobi byli tylko odsetkiem społeczeństwa. A nie mógł mieć przecież aż takiego pecha.

Ukryty tekst

Shinobi War PBF Naruto

Wioska Kusa no Ha

Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha