Karczma "Róża Pustyni"

[Kisuke]

Akihiko
Misja rangi C
3/28

Akihiko zadbał o to, aby pomimo braku skorzystania z tutejszych dobrodziejstw zapłacić za to, co zostało mu już przygotowane. Niestety ale cała ciężka praca została już wykonana i młodzieniec to doskonale rozumiał. Zamówienie zostało więc odstawione ponownie na kuchnię, gdzie zapewne skończy jako posiłek dla następnego klienta.

-Tak, dokładnie. Na miejscu pokierują cię gdzie trzeba- Mężczyzna potwierdził, że żadnych informacji więcej nie posiada, a wszystkiego blondyn dowie się na miejscu. Ta tajemniczość na pewno nie pomagała w zachowaniu spokoju. Gdyby chodziło o przypadkowego trupa, jakieś śledztwo albo innego rodzaju zadanie, otrzymałby więcej szczegółów. Wydawało się więc, że mogło chodzić o bardziej przyziemną, ale i bardziej osobistą sprawę.

Skoro wiadomość została przekazana, posłaniec ukłonił się jedynie na pożegnanie i jeśli nie było więcej pytań, to czym prędzej opuścił ten przybytek, najwyraźniej mając zamiar dostarczyć kolejne wiadomości do kolejnych osób. Było widać, że jest raczej zapracowany, a przy tym bardzo dobrze wykonuje swoje obowiązki. Nad tym nie było czasu się specjalnie zastanawiać, bo przed Akihiko czekała wyprawa do szpitala.

[z/t] -> viewtopic.php?p=204393#p204393

[Souei]

Ile można mieszkać u Ichirou w komórce pod schodami... Na początku było to nawet zabawne, ale gdy jego pobyt w Kinkotsu zaczął się przeciągać, Souei zaczął sobie szukać lokum z łóżkiem, w którym nie będzie musiał spać z podkulonymi nogami. Dziewięciu na dziesięciu iryoninów twierdzi, że dobry sen to dobry shinobi i Matsuda również wierzył w te twierdzenia. Na szczęście dość szybko, bo już po kilku dniach po koronacji udało mu się znaleźć bardzo komfortowy dla niego przybytek, do którego przeprowadził się na resztę czasu spędzonego w Atsui. Róża Pustyni oferowała wszystko to, co sobie cenił, czyli prostotę, prywatność, spokój i normalną, rustykalną kuchnię. Z czasem zaprzyjaźnił się nawet z gospodarzami, bo korzystał z ich gościnności nienormalnie długo. Płacił jednak na czas i nie sprawiał problemów. Rozmawiał bardzo niewiele, najczęściej ograniczając się tylko do uprzejmego uśmiechu, lecz to chyba wystarczało.
Pazur oczywiście nie kontynuował swojej kariery zabójcy poza granicami Shigashi. Będąc w Kinkotsu nie afiszował się ani ze swoimi zdolnościami bojowymi, ani nawet tymi kucharskimi. Szukał prostych fizycznych prac, czasem rzemieślniczych, aby jak najskuteczniej wtopić się w społeczeństwo pomiędzy klasą niską a średnią. Oczywiście z jego specyficznym wyglądem zawsze nieco odstawał od tubylców, ale w końcu, po kilku tygodniach z obcego stał się ciekawostką, a potem znanym z widzenia "gościem z brwiami". Robił co mu kazali, nie narzekał i nie awanturował się, więc ostatecznie zawsze znajdował sobie coś do roboty. To pozwoliło mu utrzymać się prawie na zero, lecz nie przeszkadzało mu to, bo nie był tutaj po to, żeby się dorobić. Dopóki ktoś nie szperał w jego osobistym życiu albo nie wypytywał zbyt natarczywie o Shigashi, Souei na wszystko inne machał ręką.

  Ukryty tekst

Dni szybko zamieniały się w tygodnie, a te w miesiące. Nie odwiedzał Ichirou zbyt często, aby nie siedzieć mu na głowie podczas gdy ten miał teraz na swoich barkach wejście w nową rolę. Być może teraz było nawet wskazane to, aby Asahi otaczał się ludźmi ze swojego pustynnego kółeczka, a nie nieznanymi zakapiorami przyprowadzonymi z zewnątrz. Pazur rozumiał to bardzo dobrze, więc umiał sam zorganizować sobie czas w nowym miejscu, nie tylko poznając je, ale również odpoczywając. Wieści z Shigashi dochodziły go tylko szczątkowe, ale nie szukał ich na siłę, wypytując czy podsłuchując. Czekał na sygnał, bo nie miał wątpliwości, że Hibiki wie, gdzie się znajduje i co robi. Wszystko było tylko kwestią odpowiedniego momentu, aż ktoś przysiądzie się do jego stolika, gdy będzie jadł zupę w Pustynnej Róży.

  Ukryty tekst

[Arii]

Czas mijał a białowłosy zakapior z Shigashi no Kibu spędzał w większości miłe dni na Pustyni. Wszystko ułożyło mu się w dość długi, prawie roczny urlop od swoich domowych obowiązków. Nawet jego serce, Fugu nie pojawiało się tak w jego myślach, jak wcześniej. Może tak ufał swojej przełożonej, że będzie go broniła, że nie będzie miał czym się przejmować.

Ten czas spędził na dbaniu o swoje przyjaźnie, które nadal żyły i trzeba było świętować wraz z nimi. Ichirou, nowy Shirei Kan klanu Sabaku zdążył już objąć swoje stanowisko i rozpoczął pracę. Teraz kiedy Souei miał trochę czasu dla siebie z dala od pustynnych kobiet, sparingów i innych kolejny raz mógł nacieszyć się pysznościami i rarytasami tego kraju. Żył, jak normalny człowiek całkowicie zbijając swoje umiejętności na dalszy plan, zajadał się zupą i czekał, kolejny dzień na znak.

Do karczmy weszło kilka osób naraz, każdej mógł się przyjrzeć, ale oprócz jednej każdy wyglądał zwyczajnie i żadna z nich nie przykuwała na dłużej jego uwagi. Oprócz jednej, która bez żadnego zastanowienia usiadła do jego stolika. Dość wysoki i szczupły mężczyzna o rudych włosach z blizną na pół twarzy spojrzał się na niego z szacunkiem. -Matsuda, prawda? Trochę zajęło mi znalezienie twojej osóbki w Kinkotsu. Na szczęście robotny chłop z ciebie.- powiedział i uniósł rękę. Barman podał jakiś napitek kelnerce, która przyniosła to wprost do niego. Upił wszystko jednym łykiem, jak tylko ta odeszła. -Harazawa. Przyszedłem tutaj na zlecenie Namiestniczki Południowego Shigashi.- powiedział to bardzo oficjalnym tonem.

Dialogi: Harazawa - klik!

[Souei]

Przez cały czas oczekiwania do głowy mu nie przyszło, że został po cichu wygnany, albo porzucony. Souei był bardzo cierpliwy, przyjmował wolę Hibiki taką jaka była bez kwestionowania jej zamiarów. Widocznie na razie go nie potrzebowała i jego obecność w Shigashi była jej nie na rękę. Dla niego nie było w tym ani grama urazy, więc gdy nachodziły go od czasu do czasu takie myśli, po prostu wzruszał ramionami i dalej robił swoje. Tak, Matsuda znał swoją wartość, więc nawet gdyby jego relacje z Głową się popsuły i naprawdę chciałaby się go pozbyć, to na pewno nie byłby to dla niego koniec świata. Na razie jednak nie było o tym mowy, bo oto naprzeciwko Pazura jedzącego pustynny żurek usiadł zwiastun zmian. Souei nie spotkał go chyba nigdy wcześniej, a na pewno nie na tyle, żeby zapamiętać tą facjatę z blizną. Domyślał się jednak, że w procesie gwałtownych zmian, jakie przechodziło teraz Shigashi, wiele starych twarzy zniknęło ze świata żywych i siłą rzeczy zostali zastąpieni przez nowych. Mafiozo na razie mógł się jedynie domyślać, czy Harazawa to ktoś nowy, czy jednak weteran Akiyamy.
Tytuł Namiestniczki Południowego Shigashi brzmiał bardzo słabo. Souei nie skomentował tego na głos, ale naprawdę w jego uszach brzmiało to jak degradacja z Szefa jednej z trzech mafijnych rodzin. Widocznie zostanie Namiestniczką Całego Shigashi okazało się trudniejsze, niż Hibiki sądziła. No ale nikt przecież nie mówił, że będzie łatwo. Matsuda uniósł wzrok znad talerza i zlustrował nie tylko siedzącego przed nim jegomościa, ale również tych, z którymi przyszedł. Wyglądali w sumie jak jego obstawa, choć chyba starali nie rzucać się w oczy. Nie rozumiał tylko po co fatygowali się do niego w takiej licznej grupie. Był czujny, ale nie przypuszczał, że to spotkanie może zakończyć się jakąś jatką.
- No i...? - Popędził gościa, aby przeszedł do rzeczy, nie przestając wachlować łyżką. Zaraz mieli przynieść pustynne ziemniaki i schab.

[Arii]

Mężczyzna przyglądał się siwemu zakapiorowi, jak wtranżala pustynną zupę. Westchnął. -Hibiki powoli zdobywa coraz więcej władzy po swojej stronie Shigashi. Praktycznie nie ma tam z tym żadnych problemów. Jednak powoli męczą ją ciche walki i robienie wszystko po bokach Shigashi. Mimo przewagi w postaci przejść do północy... Rada Pięciu zaczęła węszyć i pieczętować takowe. Hibiki potrzebuje pewnego trybiku, który przerazi w tej rozgrywce całą tą zgraję.- odetchnął i machnął jeszcze raz w stronę kelnerki a ta podała mu kolejną szklankę, jakiegoś trunku. Tym razem jednak upijał powoli. -A żeby coś ich przeraziło musi być większy od pojmowania Shimoyi, który świetnie rozplanował te wszystkie rozgrywki. Zablokował jej przejęcie całego Shigashi, ale nie wziął pod uwagę możliwych rozmów, gdzie indziej.- dokończył trunek i spojrzał się na Soueia, który nie lubił zbytniego rozwodzenia się nad tematem. -Chce ci przydzielić zadanie rozmowy z Ichirou-dono o współpracy. Ona wspomoże go swoim złotem i możliwościami swoich szpiegów. A on zostanie trybikiem, siłą, która ugnie kolana tym parszywcom, którzy blokują jej dojście do pełnej władzy.- powiedział z pełnym przekonaniem w głosie. Więc jednak doszło do tego, że Hibiki zamierzała wykorzystać jego znajomości, które sięgały, aż tutaj. Więc to był główny powód, aby pozwolić mu tutaj wyruszyć i podążać za nowym Shirei Kanem. Dlatego zrobiła to od ręki? Ale pytanie czy jej podwładny wykona to zadanie?

Dialogi: Harazawa - klik!

[Souei]

Do tej pory Souei wiedział tylko tyle, ile docierało do uszu wszystkich zainteresowanych wieściami z innych części świata. Hibiki, czy też Akiyama, pokonała inne mafie, podzieliła miasto na pół i rozpoczęła walkę o dominację nad drugą połową, która wciąż była pod kontrolą Rady. To wiedzieli chyba wszyscy, ale Matsuda już tylko z kontekstu wywnioskował, że Rada skurczyła się do pięciu osób i jednym z jej członków jest niejaki Shimoiya. Normalnie nie powinno być to problemem, po Tentorze chyba długą będą czekać w Shigashi na wojownika o podobnych zdolnościach. Dlaczego więc nie pozbyć się tej Rady i dojść do celu po trupach?
- Hibiki nie chce czy nie może rozwiązać tego po staremu? - Odparł najpierw, ciekawy tego, jaka taktyka została w ogóle obrana. Być może Głowa z zimnokrwistej mafijnej szefowej stała się politykiem z krwi i kości? Ostatecznie przecież nie da się rządzić trupami, a skoro ona chciała być panią na włościach, to może stare rozwiązania już się tutaj nie sprawdzają? Ale co wtedy w takim razie z Pazurem? Jego cała rola w Rodzinie polegała na eliminowaniu przeciwników Sagakury, a nie byciu jej posłem. Westchnął, choć nie głośno czy ostentacyjnie.
- Czego konkretnie spodziewał się Głowa? - Nie wiedział, czy stary tytuł jeszcze obowiązuje, ale był do niego przyzwyczajony. Poza tym po co mówić "Namiestniczka Południowego Shigashi", skoro można powiedzieć "Głowa"? Souei rozglądał się dyskretnie po karczmie aby upewnić się, że nie są tutaj podsłuchiwani. Być może powinni odbywać tą rozmowę w bardziej ustronnym miejscu, jednak Matsuda starał się zachować wszystkie potrzebne środki ostrożności, aby nic nie wyszło poza ich stolik. Mówił ściszonym głosem.
- Chyba nie tego, że Ichirou stawi się osobiście na jej wezwanie i będzie gromił jej wrogów. Potrzebuję więcej konkretów, jeśli mam mu przedstawić jakąś ofertę, a i tak zobaczymy, czy będzie w ogóle otwarty na coś takiego. - Nie było tajemnicą, że akcja z Tentorą była jednorazowym osobistym zaangażowaniem się Asahiego w sprawy mafijne. Był tam prywatny motyw, który ze śmiercią Tygrysa zniknął i nie było następnego. Jeśli jednak pojawi się korzyść polityczna, to jako nowy Shirei-kan być może przynajmniej rozważy za i przeciw. Szakale, Oroboros... o wewnętrznych wrogach na pustyni mówiło się wiele, bo i również ich aktywność wzrosła w ostatnim czasie. Dlatego też użyczenie szpiegów (a mafia miała dobrych szpiegów) mogło być dobrą kartą przetargową w negocjacjach. Poza tym, gdyby Hibiki zyskała w Pustyni sojusznika teraz, to o wiele łatwiej byłoby jej również zdobyć uznanie innych prowincji jako nowej władczyni Shigashi później. Niegłupie, ale jak często to bywa w polityce, wiele będzie zależało od głębokości jej kieszeni.
- Z tego rozumiem, że na razie nie jestem potrzebny z powrotem? - Nie zamierzał zwierzać się Harazawie z tego, że ma tutaj do załatwienia jeszcze co najmniej jedną sprawę. Chciał tylko potwierdzenia, że intencje wszystkich osób wokół niego są zbieżne.

[Arii]

Matsuda dbał o to, aby nic nie wyszło poza ich stolik, za to Harazawa raczej się tym nie przejmował. Wyglądał też na takiego, co nie robił tego pierwszy raz. Rozmawiali ściszonymi głosami, ale też nie powinni przesadzać, bo jeszcze bardziej zainteresuje to ludzi dookoła nich. Mogli przecież spiskować albo posiadać ważniejsze informacje o ich własnym domu tutaj, prawda?

-Patrząc na to jak się niecierpliwi... chciałaby to załatwić po staremu, ale trochę nie będzie to pasować do tego, co tworzy. Spora część ludzi niezwiązanych z mafiami przeszła na południe Shigashi, bo obiecała im lepsze życie i im je daje. Dotrzymuje swojej obietnicy. Żeby zawładnąć całym Shigashi musi mieć po swojej stronie nie tylko starych druhów, ale także mieszkańców i przeciągniętych na swoją stronę nowych ludzi. Nie jest to takie proste... Zabicie Feniksa i Tygrysa to jedno, ale Rada posiada kilka perełek u siebie... zadbali o to, aby być zabezpieczonymi na ewentualną walkę. Shimoya robi wszystko, aby każdy następny krok po naszej stronie niwelować i nie dopuszczać do skutku. Trochę przypomina to grę w Shogi.- wytłumaczył. Czyli jednak bardziej polityczne zagrywki musiały być teraz wzięte pod uwagę.

-Hmmm... Hibiki nie spodziewa się samego Ichirou na miejscu. Ale sama deklaracja wsparcia Południowego Shigashi i umowa wzajemnej ochrony. Kiedy on zostanie zaatakowany, ona wyśle swoich ludzi. Liczy na to samo. Dodatkowo jeżeli informacje stąd są prawdziwe to mają, aż dwie grupy terrorystyczne na głowie. Przyda mu się prawdopodobnie każda pomoc w lokalizowaniu, ale także w... dopłaceniu do odpowiednich przygotowań. Może być to dobra opcja dla niego. Zasoby Unii nie są tak głębokie, jakby mogły się wydawać, szczególnie patrząc na rozprzestrzeniającą się tutaj biedę.- kolejne słuszne uwagi. Pieniądz kolejny raz mógł poruszyć trybikami historii i wspomóc drugą stronę. A prawdopodobieństwo ogromnego bogactwa Hibiki wzrosło wraz z podbojem terenów dwóch poprzednich rodzin.

-Jeżeli nie pomyliłem informacji, Hibiki chciałaby załatwić pierw sprawę z Ichirou i daje ci dowolną ilość czasu do tego. Twój powrót... ma być dla Rady zwiastunem ich porażki. Masz czas, żeby stać się jeszcze silniejszym i sprawniejszym. A jeżeli przyjdziesz dodatkowo z darem w postaci Unii... formalnością będzie przejęcie całej osady przez Głowę.

Dialogi: Harazawa - klik!

[Souei]

Souei od zawsze uważał, że proste rozwiązania są najlepsze. Słysząc, że Hibiki zmiękła nie wiedział jeszcze, co o tym myśleć. Rozumiał oczywiście powody takiej zmiany nastawienia. Zupełnie nowa sytuacja wymagała zupełnie nowego podejścia, zwłaszcza, gdy zamiast niszczyć, chce się coś zbudować. Skoro nie było już trzech Rodzin i zwycięzcy wyszli ostatecznie z cienia, nie było powodu trzymać się już kurczowo nielegalnych praktyk i interesów, aby zdobyć pieniądze i wpływy. Kłamstwo powtarzane sto razy staje się prawdą i być może to powiedzenie będzie miało zastosowanie również w przypadku Głowy, którą z czasem ludzie będą znać tylko i wyłącznie pod nowym tytułem Namiestniczki. Matsuda nie był jednak jeszcze do końca pewny, czy w tym nowym, uporządkowanym Shigashi, będzie dla niego miejsce po tym, gdy Rada zostanie ostatecznie wyparta albo zniszczona. Nie zależało mu na pokoju i praworządności tak bardzo, jak na sile Akiyamy i starciu jej wrogów w pył. Sprawą otwartą było, czy niedługo będzie jeszcze co ścierać.
- Ichirou nie rządzi Unią, tylko Atsui. - Poprawił Harazawę, aby było dla niego jasne o co prosi i co maksymalnie Hibiki może uzyskać. Po wsparcie całej Unii pukała do złych drzwi a i tak były to dla niej na razie za wysokie progi. Matsuda zrzucił jednak tą pomyłkę na błąd posłańca, a nie samej Głowy, czy tam Namiestniczki.
- W porządku, pogadam z nim. - Odparł jeszcze na koniec, bo w sumie plan nie był taki zły. Mimo, że Souei nie uważał, aby jakakolwiek interwencja z zewnątrz była w Shigashi potrzebna, to cieszył się na perspektywę zacieśnienia współpracy z Ichirou. Współpraca wywiadowcza i gospodarcza zawsze przynosi korzyści obu stronom, a Sagakurze pomoże to wkroczyć na arenę międzynarodową. Skoro jednak ona wpadła na szukanie pomocy w innych prowincjach, to ciekawe jak na ten ruch zareagują jej polityczni przeciwnicy i czy nie postąpią podobnie? Dobrze przynajmniej, że Hibiki skierowała swoją uwagę na legalną władzę, a nie kazała się bratać z Oroborosem lub Szakalami. Nie pasowałoby to do obecnej narracji nowej prawowitej władczy.
Jeśli nie mieli już nic więcej do omówienia, to Pazur poczekał już tylko, aż Harazawa opuści Różę i wróci tam skąd przyszedł. On natomiast dokończył swoją zupę, zapłacił, podziękował.

[Kaito Mizukane]

Lato 395
Misja S
Souei
"Polowanie na czerwony lipiec" _____________________________
Posty:
MG: 1
Souei : 0
_____________________________

Lato na pustyni, nie należało do najprzyjemniejszych pór roku osobą, które nie urodziły się w tych stronach i były tylko przejazdem. Co prawda już trochę tu siedziałeś i podpatrzyłeś miejscowych jak sobie radzą z tego typu warunkami atmosferycznymi jednak blisko czterdzieści pięć stopni w cieniu nawet dla miejscowych były istną katorgą. Każdy szukał chociaż skrawku cienia, aby móc uchronić się przed palącym Słońcem. Tylko jedna Amaterasu mogła wiedzieć ile jest stopni w miejscach nie osłoniętych cieniem.


Dokończyłeś jedzenie, ale czy rzeczywiście chciało ci się jeść w taką pogodę ? Mogłeś dostrzec w międzyczasie jak kilku śmiałków zamówiło kilka czarek sake, jednak przy takich upałach praktycznie w czasie całej twojej rozmowy tak się urządzili, że zaraz mieli paść pod stół. Jednak to był wyjątek, praktycznie nikt nie tykał alkoholu większość ludzi o tej porze dnia popijało schłodzoną wodę i cieszyła się chwilą wytchnienia w lokalu.


Ty sam planowałeś już się stamtąd zwijać w sobie jedyne znane miejsce, jednak zanim to uczyniłeś do środka wpadł zakrwawiony, rozhisteryzowany mężczyzna:
- Wody ! Dajcie wody !
Powiedział i położył na blacie więcej niż to było potrzeba. Barman nie wiadomo kiedy, a nie dość, że zdołał błyskawicznie obsłużyć gościa to jeszcze przeliczył pieniądze. Mężczyzna wypił kubłak wody na raz, a kiedy to uczynił skinął na barmana, aby uzupełnił go płynem, w oczekiwaniu na życiodajny płyn krzyknął na cały lokal
- Jestem Kobayakawa Renji ! Jestem bogatym handlarzem ! Potwory na pustyni zabiły mi żonę, dzieci oraz zniszczyły moją karawanę ! Zapłacę wszelkie pieniądze śmiałkowi, który w moim imieniu zabije to kurewstwo ! Przestrzegam jednak stwór, to nie jest łatwy zarobek, to coś bez problemu zabiło najemników, którzy byli na poziomie SENTOKI !

Jego słowa wywołały nie małe poruszenie wśród gości.

Kobayakawa Renji

[Souei]

Doprawdy sporo się dzisiaj działo w Róży Pustyni. Najpierw mafijny posłaniec, a teraz... no właśnie? Souei odwrócił się tak jak wszyscy za mężczyzną, który wbiegł do karczmy. Spragniony, wyczerpany i przede wszystkim zrozpaczony. A to wszystko do tego stopnia, że nie zdołał nawet dobiec do siedziby władzy czy posterunku straży. Widocznie na jego szlaku pierwszym punktem, gdzie spodziewał się uzyskać jakąś pomoc była Róża Pustyni. Całkiem śmiałe założenie, ale nie można było spodziewać się po człowieku w takim stanie, że będzie trzeźwo oceniał sytuację.
W przeciwieństwie do niego Souei zachował jednak cały czas tą zdolność, więc gdy tylko usłyszał o dodatkowych pieniążkach, uważniej zatrzepotał uszami. Niezbyt ruszyła go ludzka tragedia kupca, ale możliwość zapewnienia sobie funduszy na kilka dodatkowych dni albo tygodni wynajmowania pokoju w tutejszym przybytku była bardzo kusząca. Tym bardziej, że była tutaj mowa o jakimś pustynnym potworze, a nie bandytach czy rabusiach. W zabijaniu ludzi miał nieporównywalnie większą wprawę, ale robienie tego w Kinkutsu, wciąż jako gość z innej prowincji, za każdym razem wiązało się z ryzykiem późniejszych, dodatkowych problemów ze strony władz. Dlatego to była idealna okazja do tego żeby zarobić, ale się nie narobić? No, wszystko zależało jeszcze od tego, czy ten potwór to nie je jakaś Ogoniasta Bestia, no bo wtedy chyba Matsuda jednak nie będzie mógł mu pomóc. Nie zaszkodzi jednak dowiedzieć się więcej szczegółów.
Podszedł do roztrzęsionego faceta, jedną ręką chwycił go za bark, a drugą zgarnął z baru kolejną porcję orzeźwiającej wody. Doskonały wybór. Posadził faceta na krześle przy stoliku, przy którym przed sekundą sam siedział.
- O jakiej kwocie mówimy? I co to za bestia? - Dwa podstawowe pytania na początek i to będzie już chyba zdecydowana większość tego, co Souei potrzebował wiedzieć w tej sytuacji.

[Kaito Mizukane]

Lato 395
Misja S
Souei
"Polowanie na czerwony lipiec" _____________________________
Posty:
MG: 2
Souei : 1
_____________________________

Przysunąłeś się do mężczyzny, będąc bardzo zainteresowany jego ofertą, łypnął na ciebie, oceniając cię od stóp do głów, chyba przeszedłeś ocenę jednak finalnie wydarł się na cały lokal
- Płacę 1000 ryo. A ten potwór, kurwa... Bogowie mi świadkiem to dziesięcio, a może nawet piętnastometrowa larwa muchy pustynnej. Jak wyskoczyło z piachu to na raz połknąłeś w całości jebanego wielbłąda ! Z samej średnicy to kurewstwo miało z trzy metry ! Ciało kurwa jakieś takie wydłużone, walcowate, podzielone na segmenty. Ta część potwora z wierzchu wyglądała na twardą, chropowatą, koloru czerwonego, z drobnymi kolcami, techniki Katonu nie były w stanie się przez nią przebić, strzały odbijały się na lewo i prawo. Najgorsze jest to, że zdawało mi się, że słyszałem jakby po wszystkim jakiś człowiek się śmiał. Jeżeli to prawda to za głowę te skurwiela również za płacę.
Po tych słowach wrzawa się podniosła, nie zdążyłeś zareagować, a przed ciebie wepchnęło się czterech mężczyzn, jeden zdążył cię nawet mocniej pociągnąć z "bara".
- Jesteśmy drużyną najemników pustynnej róży, chętnie podejmiemy się tego zadania. Może przejdziemy w bardziej ustronne miejsce panie Kobayakawa ?
Renji zlustrował najemników i z zadowoleniem kiwnął głową, wyglądało na to, że ciekawe pieniądze mogły ci zaraz umknąć z przed nosa.

Kobayakawa Renji
Herszt pustynnej róży

[Souei]

Facet zapamiętał mnóstwo szczegółów i nie był wcale oszczędny w opisie. Aż uszy więdły od tych wszystkich przekleństw, no ale powiedzmy, że Matsuda zdążył już do nich przywyknąć przez całe swoje życie wśród zbirów różnej maści. Kupiec jednak wciąż nie wydawał się przekonany osobą Pazura, bo krzyczał chyba po to aby przekazać "a może ktoś inny?" No i rzeczywiście, ktoś inny zgłosił się w mgnieniu oka. Zarobek był duży, więc i chętni aby go zainkasować szybko się znaleźli. Tym jednak też brakowało klasy, ale czego można spodziewać się podczas wyścigu szczurów? Souei został nawet ordynarnie szturchnięty, może przypadkiem, a może specjalnie. Rozumiał, że nie ma w tej prowincji takiej reputacji jak u siebie w domu, więc nie spodziewał się, że wszyscy będą schodzili mu z drogi. Czy więc warto było być w takiej sytuacji małostkowym i urywać gościowi głowę za taką zniewagę? Matsuda westchnął zrezygnowany.
- To w takim razie ja tu będę, gdyby zmienił pan zdanie... - Nie wiedział nawet, czy jego głos zdołał się przebić do uszu kupca, który został już osaczony przez profesjonalnie prezentującą się grupę. Cóż, ciężko było konkurować nieznanemu zakapiorowi z najemnikami z Pustynnej Róży, którzy mieli pewnie nawet takie same plakietki z logo swojej drużyny. Nie wrócił już jednak do swojego stolika, bo i tak zbierał się do wyjścia. Powolnym krokiem wyszedł więc na zewnątrz, aby zażyć nieco suchego powietrza i rozejrzeć się za czymś do roboty, albo tablicą z otwartymi zleceniami do wzięcia, której nie będzie trzeba do siebie przekonywać.

[Kaito Mizukane]

Lato 395
Misja S
Souei
"Polowanie na czerwony lipiec" _____________________________
Posty:
MG: 3
Souei : 2
_____________________________

Znałeś swoją wartość i nie zamierzałeś domagać się zlecenia, jak ktoś ewidentnie szukał alternatywy do twoich usług. Nadarzyła się okazja, żebyś pokazał na cię stać przed potencjalnym zleceniodawcą, jednak wybrałeś pokój. Można było spokojnie założyć, że jesteś na wczasach z dala od mafijnego zgiełku, co prawda dla rozruszania kości brałeś zlecenia, ale czy tak samo zachowałbyś się w Shigashi no Kibu ? Można było podejrzewać, że jednak sprawę wziąłbyś na poważniej. Dzisiaj jednak ciesząc się pełnią życia odpuściłeś i wyszedłeś z baru, twój los, nie obszedł nawet mężczyzny w potrzebie co płacił grubym ryo. Widocznie, to nie w tobie upatrzył sobie potencjalnego zakapiora, zdolnego do wyeliminowania tego co widział.

- Te firciki z obsranej róży to nawet tygrysa bez łap i bez zębów nie złapią...- gdy byłeś już na zewnątrz, zagadał do ciebie oparty o ścianę starszy mężczyzna, bez lewej ręki i z opaską na lewym oczodole -... Jednak handlarzyna mówi prawdę, te bestie istnieją, jak widzisz zabrały mi co nieco. Ten atak wskazuje na wzmożone aktywności tych potworów, to znaczy, że ten który ongiś był 1Igaku Hakase znowu działa na tym terenie. Chcę go zabić, jednak potrzebuję pomocy, płacę 1100 ryo, zainteresowany ?
Mężczyzna wyglądał na takiego co nie kłamię, a z jego postury i spojrzenia, można było wyczytać, że to człowiek honorowy.

1Igaku Hakase (医博士) – tytuł mistrza medycyny, nadawany praktykom medycyny chińskiej i japońskiej.

Starzec

Archiwum Głosów

Kobayakawa Renji
Herszt pustynnej róży