Siedziba władzy

[Sasame]

~ 1/15 ~

~ Nagareboshi ~

~ Klanowa Misja rangi D ~

~ Może to niewiele ale to uczciwa praca ~

Siedziba władzy przy pierwszej wizycie potrafiła przytłoczyć, jednak młody Nagareboshi stanął w holu wejściowym, prawdopodobnie nieco zmęczony po wejściu po wysokich schodach. Kręciło się tutaj niemalże mrowie ludzi, każdy szedł w sobie tylko znanym kierunku, zdecydowanym krokiem, nie zwracając większej uwagi na wszystko co się działo dookoła. Pomiędzy przemykającymi szybko ludźmi, chłopakowi mignęło stanowisko, przy którym siedziała młoda dziewczyna o opalonej skórze i długich, czarnych włosach. Przed chwilą rozmawiała z mężczyzną mniej więcej w wieku trzydziestu lat, jednak ten wydawał się spłoszony i po kilku kolejnych słowach od dziewczyny skłonił się parę razy i niemalże z przepraszającą miną wycofał się a następnie szybkim krokiem czmychnął w kierunku przeciwnym od biurka za którym siedziała. Po załatwieniu sprawy z mężczyzną, dziewczyna przełożyła kilka dokumentów z jednej sterty na drugą a następnie odchyliła się wygodnie na krześle. Nie wyglądało jednak aby którykolwiek z innych urzędników miał w najbliższym czasie być wolny, więc to właśnie ta dziewczyna musiała być najszybszą furtką Nagareboshiego do zdobycia swojego pierwszego zlecenia...

[Nagareboshi]

Długo czekał na ten moment - dzień w który dostanie jakieś poważne zadanie do wykonania, coś czym będzie mógł się pochwalić w pełni wyprostowaną piersią i podbródkiem zadartym wysoko ponad swoje czoło. Dziś miał przestać być postrzegany jako dzieciak, no przynajmniej w swoich własnych oczach. Bowiem jego dorobek i doświadczenie nie stawiało go za wysoko w hierarchii klanu. Ba on nawet nie dotarł nawet do jej podstawy, ale to właśnie miało się zmienić.
W tym celu pokonywał pierwsze stopnie przeskakując je susłem po kilka stopni, aby jak najszybciej stanąć na ich samym końcu, lecz pomimo młodzieńczej werwy uznał to za zbędne marnotrawienie siły, postanowił więc resztę schodów pokonać na spokojnie, ot z godnością, jakby to wchodził tam po raz... Któryś z kolei, ot znowu kazali mu coś wykonać, więc jakże to uciążliwe zadanie. Nawet starał się nadać temu odpowiednio naburmuszoną minię.
Niestety w jego przypadku było to wręcz niemożliwe, uśmiech od ucha do ucha znów wkradł się na jego śliczne, okrągłe lico, a w oczach pojawiły się tajemnicze iskierki kiedy to spojrzał na gmach na szczycie schodów.
Wszedł do środka z nieco przyśpieszonym oddechem, drżącymi rękoma otwierając drzwi, wmaszerował do środka pewnie, czując jak rozsadza go energia.
Gdzie misja dla mnie!? - Wrzasnął już po przekroczeniu progu, na całe szczęście zrobił to tylko w swojej głowie, bowiem natrafił na końcówkę jakiegoś łajania mężczyzny przez kobietę siedzącą za biurkiem. Przekrzywił nieco głowę na bok niczym nic nie rozumiejący zwierzaczek, że właśnie sam pcha się w szpony być może przyszłego oprawcy podszedł do jej stanowiska.
- Witam! Nagareboshi Kaguya, przyszedłem po zadanie, ale tym razem chcę coś poważnego! - Wypalił stając z metr od biurka i poprawiając swoje, kolorowe kimono zadarł wysoko głowę aby to jego błękitne oczy skrzyżowały się z oczami młodej dziewczyny.
Jakby na potwierdzenie swoich słów, a może bardziej z nawyku i chęci poprawienia włosów opadających nieco na oczy - przeczesał swoją grzywkę odgarniając ją do tyłu ukazując tym samym dwa czerwone symbole klanu.

[Sasame]

~ 3/15 ~

~ Nagareboshi ~

~ Klanowa Misja rangi D ~

~ Może to niewiele ale to uczciwa praca ~

Młody Kaguya sprawnym i pewnym siebie krokiem przedarł się prosto do biurka, które niektórym mogłoby wydawać się rozwartą na oścież paszczą lwa, czekającą tylko na ofiarę wystarczająco nierozsądną aby wejść w zasięg kłapnięcia szczęk. Kiedy chłopiec niemal wykrzyczał gotowość do wykonania zadania, dziewczyna opuściła wzrok, który miała przez moment utkwiony w suficie i wbiła spojrzenie w Nagareboshiego, wychylając się do przodu w swoim krześle aby móc się lepiej przyjrzeć nowoprzybyłemu.
- Hęę? Taki mały bąbel a już się rwiesz do działania? No ja nie wiem czy znajdę coś odpowiedniego dla ciebie... - powiedziała, zaskakująco miłym tonem, po czym zaczęła wertować kartki leżące przed nią, co jakiś czas zatrzymując się przy jednej z nich, unosząc wzrok na białowłosego, jednak po chwili kręciła głową i wertowała dalej. Po niespełna minucie oczekiwania, dziewczyna musiała trafić na coś pasującego, bo jej twarz rozświetliło zadowolenie i odłożyła na bok resztę dokumentów, zostawiając jedną kartkę przed sobą po czym pochyliła się do przodu.
- Mam tutaj dla ciebie odpowiednie zadanie, ale jest to bardzo poważna sprawa, muszę mieć pewność że sobie poradzisz i nie będzie z tego żadnych problemów... - powiedziała i spojrzała wyczekująco na Nagareboshiego, aby potwierdził że na pewno jest on gotowy na podjęcie się takiego wymagającego zadania.
- No dobrze, w takim razie weź ten list i musisz go zanieść do sklepu z wyposażeniem i dać go sprzedawcy a potem przynieść tutaj z powrotem to co dostaniesz od niego. - powiedziała i uniosła w dłoni list, który następnie podała Nagareboshiemu - No dobra, leź już, nie ma czasu do stracenia. - powiedziała i skinęła głową odprawiając białowłosego młodzieńca.

[z/t]

[Nagareboshi]

Widać było, że wziął sobie słowa sklepikarza do serca i jak wychodził to przytakiwał głową lekko na to zdanie. Ciężko było się z tym nie zgodzić. I jak zawsze wszystko zależało od tego co to było za zadanie. A za paczkę ważności D to tym bardziej byłoby głupio stracić życie.
W sumie zdziwił się nieco tym jaką to postać przybrał, myślał bowiem o innym osobniku, ale najwidoczniej ten zrobił na nim takie wrażenie i nie mógł zapomnieć o tych czarnych oczach, że jednak wspomnienia odnośnie jego osoby były o wiele silniejsze niż tego w siedzibie, przez co przybrał jego postać.
Wszystko to było bardzo dziwne dla niego, całe to uczucie jakie mu towarzyszyło podczas tego spaceru wręcz go upajało. Pragnął zyskać taką renomę jak ten mężczyzna, siłę która sprawiała, że wszyscy schodzili mu z drogi, rozstepywali się niczym woda której to drogę zagrodził głaz. I tak jak ludzie obawiali się go, tak w tym momencie on sam obawiał się spotkania Ijime. Przecież ten by go zabił na miejscu za to, że się podszywa pod niego. I tak oto młody Kaguya poległ by na swojej pierwszej misji.
W sumie wolał nie ryzykować dłużej przez co dezaktywował swoje techniki. Spoglądając na świat znów z dołu, zarówno w hierarchii jak i pod względem wzrostu. Miał nadzieję że urośnie jeszcze przez tę kilka lat i nie będzie już takim mikrusem.
Spojrzał się ponownie na schody i aż przez chwilę żałował że już wyłączył przemianę. Ale istniała bardzo duża szansa na to że tamten mało miły pan mógłby tam być.
Trzymając paczkę w taki sposób aby przy pokonywaniu schodów nią nie trząść wszedł na szczyt, a następnie do środka. Lokalizując wzrokiem od razu dziewczynę która to zleciła mu zadanie.
Ruszył w jej stronę jeśli nie był przez nikogo zaczepiany.
- Już wróciłem i mam paczkę - podszedł do biurka kiedy to te na powrót zrobiło się wolne i nikogo przy nim nie było. Nie licząc zleceniodawczyni, oczywiście.
Już taka sytuacja w ciągu jednego dnia mu wystarczyła i głupio byłoby popełniać ten sam błąd w przeciągu godziny.

[Sasame]

~ 9/15 ~

~ Nagareboshi ~

~ Klanowa Misja rangi D ~

~ Może to niewiele ale to uczciwa praca ~

Nagareboshi w przyśpieszonym tempie przeprawił się przez dzielnicę i niebawem na powrót stanął przed długimi schodami prowadzącymi wprost do samej siedziby władzy. Wiedziony roztropnością, porzucił już swoje "przebranie", jednak wtedy dotarło do niego że będzie musiał o własnych nogach jeszcze wygrać walkę z całą armią stopni, które dzieliły go od wykonania zadania.
Nie czekając zabrał się więc do mozolnej wspinaczki i jakiś czas później znalazł się już w pomieszczeniu gdzie były zlecane zadania do wykonania. Od razu odszukał również wzrokiem kobietę, która powierzyła mu odebranie paczki ze sklepu z wyposażeniem i po upewnieniu się że nie zajmowała się obecnie sprawami jakiegoś innego petenta, podszedł pod samo jej biurko i z dumą w głosie poinformował o pomyślnie wykonanym zadaniu.
- Hmm? - kobieta wyrwała się z rozmyślań i obrzuciła spojrzeniem niziutkiego Kaguyę i trzymaną przez niego przesyłkę. - Ahh, to ty Bąblu! - powiedziała a jej twarz się nieco rozpromieniła - Już? Tak szybko? Pokaż no mi tą przesyłkę. - powiedziała wyciągając ręce po pakunek - Nie miałeś żadnych przygód po drodze? - zagaiła również kobieta.