Shinobi War PBF Naruto

Niezamieszkała i bardzo rzadko odwiedzana dolina znajdująca się na terenie Karmazynowych Szczytów w prowincji Kyuzo. Zawdzięczała swą skrytość dla większości ludzi z bardzo prostej przyczyny - trudny dostęp. Ze wszystkich stron otaczana była najwyższymi szczytami, jakby miała własną fortyfikację. A jeżeli chcielibyśmy dostać się do niej jakąś ścieżką to niestety, ale do jej centrum prowadziła tylko jedna. Niestety, bardzo dobrze skryta, ponieważ aby tam się dostać trzeba było najpierw zejść z traktu do lasu, a później pójść w najgęstsze krzaki otoczone dwoma drzewami. Gdy przekroczy się tą naturalną bramę, można dostrzec przesmyk pomiędzy dwoma ścianami głazów. I następnie kroczek po kroczku można było dotrzeć do rzeczonej doliny.
W sercu tego tajemniczego miejsca można zauważyć pasma zieleni, większy kawałek ziemi oraz trochę błota. A po jej zachodniej części przepływał górski bardzo wąski potok.

Sammo wypoczął po swych ostatnich treningach, na szczęście na ten moment jego wuj nie wpadł na pomysł aby obarczyć chłopaka kolejną nauką. Nasz bohater był z tego powodu bardzo rad, gdyż nie zapomniał o dziedzictwie swego ojca. Chciał nadrobić swoją edukację w tej dziedzinie, a że Nigekishin wyjechał w podróż z samego rana to białooki zamierzał wykorzystać okazję. Poszedł do biblioteczki wuja nazbierał tyle zwojów ile się dało, o ich ewentualnie zgubienie nawet się nie bał. Brat jego dziadka właściwie, nie zaglądał do tej części swego księgozbioru.
Po szybkim śniadaniu młodzieniec popędził zza wioskę udając się do przyległego lasu. Gdy zastanawiał się nad doborem miejsca, nagle zobaczył jakiś ruch na końcu ścieżki. Na wszelki wypadek schował się za pierwszym, lepszym drzewem, a gdy ujrzał swego wuja popędził w głąb terenu wypełnionego po brzegi drzewami. Szukając jak najlepszej kryjówki, dostrzegł bardzo gęste krzaki osłaniane drzewami. Skoczył w niej i ku swojemu zaskoczeniu wylądował na kamiennej wąskiej ścieżcę. Modląc się w duchu, aby jego wujowi nie przyszedł do głowy pomysł, przeskanowania całego terenu kekkei genkai. Gdy chłopak dotarł do serca doliny to bardzo się ucieszył ponieważ ten teren był wymarzonym miejscem do treningów. Rozsiadł się na trawie, gdzie przygotował swój mały obóz i rozpoczął nauki

Sammo ciesząc się niczym niezmąconym spokojem w okolicy, leżał na trawie wpatrzony jak chmury leniwie płyną po nieboskłonie. Młodzieniec wiedział jednak, że ma od groma nauki, dlatego nie dał sobie za wiele czasu na wypoczynek. Także przyszła chwila na wstanie, otrzepanie się z kurzu i pochwycenia zwoju z kolejną techniką. Otworzył pierwszy z brzegu, lekko postrzępiony i zaczął wertować jego treść.

Młodzieniec po nauczeniu się kolejnej techniki znów rozłożył się na pobliskiej trawie.
- Po kolejnej technice wrócę do rezydencji wuja. Możliwe, że będzie miał dla mnie jakieś zadanie. A jeżeli nie to wypocznę i najwyżej jutro będę kontynuował swoje nauki shinobi.
Z tymi przemyśleniami wypełnionymi głową Sammo wstał z ziemi, chwycił za kolejny pojemnik posiadający w sobie tajemną wiedzę ninja i rozpoczął nowe nauki.

Członek klanu Hyuga po dłuższej przerwie w której to, zdążył wrócić do domostwa. Solidnie wypoczął przy czym najadł się, umył i wyspał. Dzięki czemu po lekkim śniadaniu, ubrał się i ruszył w stronę ukrytej doliny. Co prawda już tam był, ale i tak stracił trochę czasu na odnalezienie drogi do celu. Gdy już stał pośrodku zielonego połacia, które wczoraj służyło mu łóżko. Rozpieczętował kolejny zwój z techniką i rozpoczął swe nauki.
z/t

Młodzieniec nie chcąc tracić czasu, po nauce ostatniej techniki powędrował do księgozbioru wuja odłożył kilka zwojów które wcześniej pożyczył i zabrał następne. Tak, jak mu pozwolono zabrał ze sobą manekina i ruszył w stronę ukrytej dolinie. Trasa była bardzo krótka, wyszedł z wioski i już po pięciu minutach znalazł się w zacisznym miejscu które nie tak dawno odkrył. Odłożył manekina, ponieważ wiedział, że przyda mu się do kolejnej techniki której zwój zdążył już podejrzeć. Poszedł w swoje ulubione miejsce i rozpoczął trening

Kolejna banalnie łatwa technika została opanowana, przez naszego adepta sztuk ninja. Siedemnastolatek padł na trawę i bardzo długo wypoczywał. Można powiedzieć, że wyspał się za wszystkie czasy. Po tej sjeście Sammo ponownie zapragnął zanurzyć się w meandra tajnik cehu shinobi. Odpieczętował wcześniej podejrzany zwój i ruszył do boju, tym razem ustawiając manekina w odpowiedniej pozycji.

Zmęczony Sammo przespał się na łonie przyrody po kolejnym żmudnym treningu. Szybko popędził do wioski coś przegryźć i wrócił z pełnym brzuchem do zacisznego miejsca w którym praktykował pewny sztuki bez ustanku. Zanim jednak przystąpił do zapoznawania się z nowymi rzeczami, młodzieniec rozpoczął poranną gimnastykę. Przebiegł wokół doliny kilka razy, powolnym tempem, aby tylko rozgrzać swoje mięśnie. Podczas truchtania wykonywał różnego rodzaju wymaga i skłonny, aby tylko z potęgować doznania. Po biegu wykonał jeszcze kilkanaście przysiadów oraz pompek i przeszedł do głównych zadań tego dnia. Rozpieczętował zwój, aby zagłębić się w arkana wiedzy ninja.

Kolejny odpoczynek na łonie natury po udanej nauce skłonił młodzieńca do refleksji
- Tata z pewnością byłby ze mnie dumny. Już tyle się nauczyłem pod jego nieobecność
Ze smutnym uśmiechem pierwszy raz od dawna Sammo pozwolił sobie na przywołanie z pamięci swojego ojca.
- Mama pewnie też byłaby zadowolona, że jednak rozwijam się w sztukach jej klanu. To pewne.
Przerywając swoje wspominki siedemnastolatek wstał, otrzepał się i prężnym krokiem powędrował do pobliskiego źródełka z którego zaczerpnął regenerujący haust świeżej wody. Po orzeźwiającej przedłużając się chwili Sammo wrócił do swojego miejsca gdzie były wszystkie jego rzeczy i sięgnął po kolejny zwój nauki. Rozłożył sobie pergamin i rozpoczął naukę

Sammo siedząc na jednym z wyższych klifów, machał wesoło nogami wte i nazad, zjadając pożywienie które sobie zdążył przygotować. Od góry przyglądał się całej dolinie, co raz bardziej przekonując się w duchu o świetności tego miejsca. Krajobraz bardzo przypadł mu do gustu, a co najważniejsze, ie musiał martwić się o parę wścibskich oczu. Gdy skończył jeść, ostrożnie wstał i zszedł z wielką gracją na dół, prężnie maszerując w stronę strumyczka. Przy którym wyczyścił się oraz odetchnął głębszym powietrzem w momencie schładzania karku. Aż w końcu znalazł się przy swoim mini obozowisku. Wziął zwój z techniką i rozpoczął nauki.

Rozmyślając o swojej przeszłości, ale także jaka czego go przyszłość. Sammo odpoczywał na łące wpatrzony w leniwie sunące przed siebie chmury. Zastanawiał się też nad sensem życia w wiosce gdzie głównym obywatelami jest rodzina Hyuga. Przez to, ze jego rodzice ośmielili się kochać, naszego bohatera ludzie traktowali jak trędowatego. Młodzieniec podejrzewał, że gdyby nie instytucja wuja i jego mocna pozycja którą sobie wyrobił na przestrzeni ostatnich lat, mogłoby być znaczniej gorzej. Wyrwany z zadumy przez mocniejszy wiatr, biało oki wstał, sięgnął po kolejne jutsu do nauki i zaczął wertować o co w niej chodzi.

Sammo jak zawsze po nauce, wypoczywał w najlepsze. Tym razem leżał przy strumyku z zamoczonymi stopami w wodzie. Z ramionami zaplecionymi za głową oddał się błogiej chwili wytchnienia. Jednocząc się z naturą, pozwalał aby ptasi ćwierkot wypełnił jego ciało. W końcu gdy uświadomił sobie, że jest gotowy na kolejne wyzwanie. Ze smutkiem powędrował do swojego miejsca zbiórki, gdzie znajdowały się kolejne zwoje z technikami. Sięgnął po pierwszy z brzegu i oddał się bez reszty przyswajaniu sztuk shinobi.

Sammo przespał się na skrawku wygodnego połacia ziemi, przykryty wszystkim co miał. Zjadł to co sobie wcześniej przygotował u swojego wujostwa z wielkim apetytem. A gdy zaspokoił wszystkie swoje pierwsze potrzeby, przespacerował się do strumyczka, aby zażyć szybkiej kąpieli. Bardziej prawidłowo będzie stwierdzenie, wykonanie porannej higieny. Po tych wszystkich czynnościach młodzieniec udał się sprężystym krokiem do swojego małego obozowiska. Po szperał w swoich rzeczach szukając kolejnego zwoju z nową techniką. Trochę to trwało, że przez wszechogarniający bałagan, ale jednak z powodzeniem znalazł to czego szukał.

Nie tracąc czasu, nasz bohater po oponowaniu sztuk ninja zrobił sobie tylko krótką przerwę na potrzeby fizjologiczne. Nawet nie wiedząc kiedy wyciągnął kolejny zwój, na którym bardzo dobrze zostało opisane kolejne jutsu. Po wnikliwiej analizie pisma oraz przeskanowaniu dołączonych grafik nasz bohater przystąpił do działań.

Widział wysoki mur, ale jego bardziej znaczącą cechą było to czy spojrzał w lewo czy spojrzał w prawo, końca muru nie widział. Biła od tej budowli pozytywna siła, krzepiąca serce. Z wolna, bez pospiechu pokonywał schodek po schodku by wreszcie znaleźć się na nim. Wtedy właśnie ujrzał las z którego w przeciwieństwo do muru biła mroczna energia. Było można wyczuć, że owa ciemność próbuje przedrzeć się dalej wgłąb lądu jednak to mur stawiał opór. Nagle z lasu...
Ptasi świergot wyrwał naszego bohatera z sennej krainy, otworzył senne oczy rozglądając się po okolicy. Szybko poznał owe miejsce, to była dolina w której cały czas trenował. Przetarł swoje ślepia i sennym krokiem zabrał kolejny zwój z techniką. Odpieczętował go i rozpoczął naukę.