Pola uprawne Shigashi no Kibu

[Kubomi]

  Ukryty tekst

[Kubomi]

  Ukryty tekst

z/t

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

z/t

  Ukryty tekst

[Tenshi]

Rok 395 Połączenie dramatu i komedii nazywane było tragikomedią. A może nie? Tenshi nie znała się na sztukach teatralnych i gatunkach literackich, by móc jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Ona nie udawała. Ona była autentyczna i jak bardzo jej zachowanie nie byłoby skrzywione, nie było udawane.
- Skoro Pan tak mówi... - odpowiedziała. - To chyba popierdoliło... przepraszam... już chowam...
Schowała sakiewkę, lecz ciągle nie wiedziała co z nią zrobić. Czy powinna ją oddać Panu Aracie? A może przekazać Panu Ashoce, żeby przekazał Pani Hibiki? A może powinna sama to zrobić? W końcu miała się z nią spotkać... Taki niespodziewany prezent z pewnością by kobietę miło zaskoczył. Czy jednak powinna się aż tak wychylać? Nie. Nie powinna.
- To nie Pan Arata... - podjęła ostatnią próbę przekonania Chochuro o tym, że Pan Arata nie był winny. Jej strach o Pana Aratę był duży. Tenshi nie wiedziała co Chochuro mógł mu zrobić. Mimo wszystko... nie była w stanie dyskutować z samym Kłem. A ten był nieprzejednany. I jej słowa do niego nie trafiały. W końcu była niczym. A przy nim wydawała się jeszcze mniejsza. Głos mrówki u podnórza nie był słyszalny gdy stało się na wierzchołku góry.

W końcu przyszła pora na ich rozstanie. Pan Chochuro podsumował wszystko, a Tenshi tylko skinęła głową na potwierdzenie.
- "Wykonać zadanie. Spotkać się z Panem Ashoką. Nie zachowywać się źle..." - brzmiało to prosto. Ostatni punkt był problematyczny. Czyżby było więcej takich ludzi jak Pan Chochuro, którzy uważali, że Pan Arata postąpił źle? Nie potrafiła i nie chciała w to uwierzyć.
Kilka minut wcześniej odnalazła łopatę w schowku na miotły. Bardzo dawno w kryjówce nie było, ale to drobne pomieszczenie wydawało jej się... strasznie małe i strasznie zagracone. Czy zawsze takie było? A może ktoś naznosił różnych nowych rupieci? A może to, że przez długi czas mieszkała w parku... sprawiło, że jej postrzeganie tego pomieszczenia się zmieniło? Tak mały był ten schowek w porównaniu z parkiem... Łopata również była mała. Może powinna nazywać ją "łopatką"? Nie wiedziała jak przydatne to narzędzie będzie. Nic lepszego nie miała, ale coś jej mówiło, że jeśli to coś co miała odzyskać, było zakopane 5 metrów pod ziemią, to lepiej było użyć ninjutsu niż tej łopatki...
Pan Chochuro zniknął. Nie wiedziała czy użył jakiejś techniki czy może zwyczajnie... Był tak szybki. Ale go nie było.

Ruszyła pod osłoną swojej techniki niewidzialności[1]. Tenshi bardzo tą technikę lubiła. Ta technika pozwalała jej zachować anonimowość i być niedostrzeżonym. Jednak to była tylko jedna strona medalu. Osoby, które potrafiły dostrzegać chakrę natychmiast zwróciliby na nią uwagę. Ale ile takich osób było? Ilu takich mogła spotkać na swojej drodze? Każdy z nich mógł sprawić, że Tenshi poczułaby się jeszcze bardziej bezużyteczna...

Doszła prawie do pól uprawnych. I nagle usłyszała coś co mogło przypominać wóz. Musiała jakoś zareagować. Obecność osób trzecich mogłaby być problematyczna podczas tego zadania. Zadanie to wcale nie należało do prostych. Zgodnie ze słowami Kła, dziewczyna miała odnaleźć ten przedmiot przed ludźmi Rady. Należało się więc spieszyć i należało być ostrożnym. A w razie problemów... uciąć im głowę lub przebić serce.
Wbiła łopatkę w ziemię i złożyła pieczęć węża. Przejęła kontrolę nad swoimi włosami[2]. Włosy pozostały normalne i niczym się nie wyróżniały, ale krążyła w nich chakra i były w pełni posłuszne... "woli Tenshi". Mogły zostać użyte do ataku lub obrony - w zależności od sytuacji.

Tenshi podniosła łopatę i ruszyła dalej. Mimo, że była niewidzialna, postanowiła ominąć wóz po jak największym łuku. Nie zamierzała wdawać się w niepotrzebną walkę. Chociaż... czy osoba, która tym wozem powoziła rzeczywiście była wrogiem?

---

KP i Informacje

  Ukryty tekst

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Arii]

3/17

Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

---

Tenshi może nie wiedziała, jak dokładnie zachowywać się w danych sytuacjach przez to, że została nazwana przez kogoś narzędziem i do tego została stworzona, ale jedno wiedziała na pewno... Na wszystko trzeba było być gotowym w warunkach misji. Zabezpieczenie w postaci niewidzialności a teraz nałożenia dodatkowej ochrony w postaci kontroli swoimi włosami. Wybranie przejścia po łuku było też całkiem dobrym planem, aby nie wydarzyło się coś nieprzewidywalnego dla niej. Zeszła między drzewa i zaczęła kierować się po łuku. Zauważyła spomiędzy pni drzew jadący wóz zaprzęgnięty przez dwa woły. Nie widziała co dokładnie się na nim znajduje, ale sylwetki dwóch mężczyzn rzuciły jej się w oczy przez oświetlającą ich drogę. Do jej uszu dochodziło kilka słów, większość była niewyraźna i niezrozumiała przez stukot kapyt zwierząt i obijających się drewnianych kół o twarde podłoże. -Hibiki... plany są żałosne...- nie wiedziała, co dokładnie tam wybrzmiało, ale nie było to raczej nic miłego.

Ale bez rozkojarzania się dziewczyna ruszyła dalej, aby odnaleźć pola uprawne. Nie było to ciężkie, bo po kilku kilometrach zaczęły się same jej ukazywać poza drzewami. Wyszła na dość spory teren trzciny cukrowej. Wokół nikogo nie było, ale teren był naprawdę rozległy a przeczesać trzeba było wszystko, aby znaleźć czerwoną wstążkę.

Chochuro - klik!

[Tenshi]

Rok 395 Dziewczyna zamierzała uniknąć zbędnej walki i ominęła powóz po łuku. Zobaczyła sylwetki dwóch mężczyzn, co utwierdziło ją w przekonaniu, że podjęła dobrą decyzję. Walka dwóch na jedną mogła być niebezpieczna. Nie żeby jakoś szczególnie dbała o swoje życie lub zdrowie, ale zwyczajnie cel misji był najważniejszy. Na jej nieszczęście jednak, Tenshi usłyszała za dużo.
- "Hibiki... żałosne plany..." - powtórzyła w myślach. Nie wiedziała co oznaczały te słowa. Nie wiedziała czy mężczyźni byli jej właścicielami - członkami Akiyamy, którzy narzekali na swoją pracę lub otrzymane rozkazy - czy może wrogami. Wiedziała jednak jedno. Znali Hibiki. I znali jakieś plany. Plany, których ona nie znała.
Powóz wyglądał zwyczajnie i niczym się nie wyróżniał. Był to jeden ze standardowych pojazdów używanych w czasach, w których żyła. Wiedziała więc, że... coś mogło się na nim znajdować. Oczywiście nie była tego pewna, jednak sama konstrukcja wozu przystosowana była do przewożenie towarów wszelakich. I nagle do jej chorej głowy dotarła pewna myśl. Myśl, która zmieniła całkowicie jej plan działania i popchnęła ją do tego czego nie planowała. Do konfrontacji z mężczyznami.
A myśl była prosta. Mieli powóz i wspominali coś o Pani Hibiki i jej planach. Czyżby szukali tego czego ona też szukała? Czerwonej wstążki i ukrytego skarbu? A co jeśli ten skarb był na tyle duży, że nie dało się go przenieść rękami? Chochuro powiedział, że Tenshi śmiesznie by wyglądała niosąc wielki zwój. A co jeśli ten skarb był większy lub cięższy albo i to i to? A co jeśli i ona potrzebowała wozu? Z początku na ten temat nie myślała, ale teraz brała pod uwagę taką możliwość.

Nie wiedziała czy to członkowie Akiyamy czy zwolennicy Rady. Z dwojga złego wolała członków Akiyamy. Musiała to ustalić. Mieli powóz. Musiała ten powóz przechwycić lub pożyczyć. Wyłoniła się zza drzew ciągle pod osłoną techniki niewidzialności[1] i spojrzała w niebie. Wieczór. Wkrótce miało się ściemnić. To był kolejny powód, który sprawił, że zaczęła wierzyć w słuszność swojego wyboru. Chodzenie po ciemnu - nawet znając technikę kuli światła, która oświetlała niewielki teren - wśród pól, gdzie uprawiane były warzywa i owoce wszelakie było całkowicie skazane na niepowodzenie. Co z tego, że widziałaby co ma pod nogami i w najbliższym otoczeniu, skoro to otoczenie wyglądałoby dokładnie tak samo? Mogła się zgubić w ciemnościach. A do tego mogła być łatwo zauważona z oddali. Światło - nawet niewielkie - było doskonale widoczne w ciemności z dużych odległości, zwłaszcza na płaskim terenie. Więc skoro istniał choć cień szansy, że tamci mężczyźni odnaleźli to czego szukała lub chociaż przeczesali większy teren i mogli dać jej jakieś wskazówki... Musiała spróbować.
Kolejnym elementem układanki były jej pokłady chakry. Ciągle utrzymywanie techniki niewidzialności i ciągłe manipulowanie włosami wyczerpywało niebieską energię. Chociaż potrafiła doskonale ją kontrolować, to nie mogła tego robić wiecznie. Te wszystkie elementy zmuszały ją do jednego. Do pośpiechu.

Na powrót stała się widzialna. I krzyknęła w stronę mężczyzn:
- Przepraszam! Proszę się zatrzymać! - Miała nadzieję, że mężczyźni staną. Gdy stanęli, to po prostu zaczęła iść w ich kierunku wolnym krokiem. Chciała porozmawiać. A gdyby się nie zatrzymali, to zamierzała ich dogonić za pomocą techniki skoku - Shunshin[2] i jeśli było trzeba, to wypuściła łopatę z rąk i złożyła pieczęć barana.

Nie zapominała o zachowaniu uwagi. I gdyby ją zaatakowali, to zamierzała bronić się lub atakować swoją włosową techniką[3].

---

KP i Informacje

  Ukryty tekst

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Arii]

4/17

Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

---

Dziewczyna bardzo dużo wertowała w swoich myślach tego, co się wydarzyło. Usłyszała coś u Hibiki i miała tylko dwie możliwości. Przeciwnicy lub sprzymierzeńcy, prędzej nastawiała się na pierwsza opcję. I wszystkie zwoje mózgowe podjęły decyzję w kilka sekund. Automatycznie przestała zużywać swoją chakrę i zawołała. Jeden z mężczyzn obrócił się, przyglądając się wychodzącej spomiędzy drzew - dziewczynie. Drugi szarpnął za lejce, aby wstrzymać powóz i też się odwrócił w jej kierunku. -Dziwczyno! Ściemnia się, czego tu szuka o tej porze? Jeszcze krzywda jako się stanie i co wtedy?- powiedział ten, który pierwszy się obrócił. Zbliżając się do wozu widziała na nim kilka worków zawiązanych linami, trochę piachu na podłożu i porzucone grabie, gdzieś przy ściance. Nic ciekawego i zwracającego uwagę. Ale czy Tenshi nie stworzy z tego kolejnej historii?

Chochuro - klik!