Kompleks świątynny

[Arii]

Wyprawa C
Ayumu 13/14

Sprawa nie była tak prosta, jakby się mógł spodziewać. Same morały i wykłady na temat specjalności tych ciężarków nic nie musiały nikomu dawać. Nie mówiły o swojej wadze, ale widział z daleka, że sprawiają problemy. Więc jakim cudem starzec tak swobodnie z nimi chodził? Przyzwyczajenie? Czy naprawdę ciało mogło się do tego przyzwyczaić, żeby nie czuć efektów takiego czegoś? Gdy próbował to chwycić zapierał się całym swoim ogromnym ciałem, aby przynajmniej delikatnie unieść to w powietrzu. Walczył tak kilka minut. Kijin się nie wtrącał wiedział, że chłopak musiał to zrobić samemu i że został tym już tak skuszony, że nie widział nic poza tym. W końcu stał naprzeciw mnicha z ciężarkami w dłoniach, napinając wszystkie mięśnie ciała, aby wytrzymać. Ręce puchły mu w oczach, ale Kijin tylko się uśmiechnął. -No. Zakładaj je, na co czekasz? Trzeba sprawdzić Ci pasują!- łatwo powiedzieć! To nie było byle co schylić się, uklęknąć i nałożyć to na łydki. -Wybierz czy łydki, czy przedramiona. Twój wybór, ale zrób to sprawnie.- mała podpowiedź modowa i wszystko będzie jak talala. Tak mogło się wydawać komuś kto przez większość swojego życia to robił i prawdopodobnie nie ściągał ich z siebie, aby efekt był jeszcze lepszy. Ayumu już wiedział, że nie było odwrotu od jego decyzji, dlatego pozostało mu po prostu je założyć i cierpieć.

Kijin
Taro

[Ayumu]

Po niełatwym zadaniu jakim było uniesienie ciężarków, przyszedł czas na założenie ich. Walka z Taro wydawała się być już tak odległa, a każda sekunda unoszenia niezwykłych obciążnikow w umyśle Ayumu trwała kilka dni. Tak duże obciążenie dla ciała było faktycznie bardzo okrutną formą treningu, ale widział w tym dużo plusów. Widział w tym kajdany, które ograniczą jego żądzę krwi. Że nawet jeśli straci kontrolę nad sobą, nieznośny ciężar przypomni mu, że jednak nie powinien trafić siebie. Okowy na nogi miałyby sens, ale jak spadnie na wroga, na swój cel, nie opamięta się.

Z wielkim trudem, zaczął zapinać ciężarki na przedramionach, pod szerokimi rękawami. Ciągnęło go to w dół, ale im dłużej je miał w rękach, czy później, na rękach, tym bardziej zdawał sobie sprawę, że staną się one jego codziennością. Że ramiona zbudują się bardziej niż kiedykolwiek, a gdy stanie na skraju życia lub śmierći, zdjęcie ciężarków uwolni skrywany potencjał.
- Dziękuję, Kijin-sensei - Choć poznali się dopiero dzisiaj, już miał odwagę nazwać mnicha swoim nauczycielem. Nie miałem też zamiaru spoczywać na laurach, bo czekał go morderczy trening w postaci życia z tym ciężarem na swoich rękach.

[Arii]

Wyprawa C
Ayumu 14/14

Założenie nowego sprzętu nie należało do najłatwiejszych. Czuł, że nakłada na siebie niezwykle potężny ogranicznik, ale gdy pierwsza klamra się zapięła w sercu poczuł coś co wyzwoliło niezwykłe ilości ekscytacji. Kijin przyglądał się ze wzruszeniem na dopiero co poznanego mężczyznę. Zakładanie ciężarków trwało bardzo długo. Nawet klamry okazały się ciężkie do zapięcia. Ale, gdy obydwa były nałożone starzec ukłonił się mu bardzo nisko. -Gdzie mi tam do mistrza. Chłopcze długa droga przed Tobą, ale sądzę, że następnym razem, kiedy się zobaczymy będziesz już innym mężczyzną i pokażesz mi co osiągnąłeś z tymi ciężarkami. Szanuj je i przyzwyczaj się do nich, jak do swojej własnej skóry.- uśmiechnął się do niego i zaczął iść w innym kierunku, zostawiając go samego sobie z własnymi myślami.

Kijin
Taro

WYPRAWA ZAKOŃCZONA SUKCESEM

Napisz ostatniego posta i wstawiam do wycen

[Ayumu]

Wizyta w Shigashi no Kibu już pierwszego dnia okazała się pomocna, dając Ayumu sposób na trening, którego nigdy wcześniej nie znał. Narzucił na siebie potężne ograniczenie w postaci dwóch zestawów ciężarków, po jednych na rękę i choć ciągnęły go bardzo mocno w dół i w tym momencie nie wyobrażał sobie jeszcze, jak z tym chodzić, a co dopiero walczyć, to jednak miał zamiar poświęcić tyle czasu ile będzie trzeba, by przyzwyczaić się do tego dodatkowego balastu. Nie było co ukrywać, przez jakiś czas nie będzie zbyt sprawny, ale gdy się do nich przyzwyczai, a potem je zdejmie, będzie potężniejszy niż kiedykolwiek. Przy czym samemu ograniczaniu też nie miał nic przeciwko, bo zwiększało to bezpieczeństwo jego otoczenia. Dziki szał czasami mu się uwidaczniał, a teraz , z taką formą treningu będzie musiał ćwiczyć też wytrwałość, samokontrolę I może będzie stabilniejszym członkiem społeczeństwa. Chociaż nie piękniejszym.

Spotkała go dzisiaj cenna lekcja, a to wszystko tylko dzięki temu, że w końcu odważył się ruszyć do dużego miasta pełnego ludzi, gdzie jego brzydota nie była wszystkim, po czym go oceniono.
- To była ważna lekcja Kijinie i już widzę, że wzmocni więcej niż tylko ciało. Dobrze wiedziałeś jakie zmartwienia mnie trapią, zanim zmierzyłem się z Twym uczniem. Jeszcze raz dziękuję i mam nadzieję, że uda mi się wrócić tu by dowieść, że byłem godny tego treningu. - Rzekł Ayumu do mnicha i kłaniając się grzecznościowo, oddalił ze świątyni z nowym bagażem. Doświadczeń i potężnych ciężarków.

[Z/t]

[Shindo]

ROK 394

Następne dni odpoczywając, odwiedziłem bibliotekę w celu poszukiwania wzmianek o moim darze. Udało znaleźć mi się zapiski dotyczące właśnie mojej siły. Kilka dni zajęło mi zapoznanie się ze wszystkimi widzianymi udokumentowanymi technikami. Nie było ich za dużo, nie licząc jednej do wszystkich doszedłem sam. Jednak ta jedna jedyna okazała się tym o czym nigdy bym nawet nie pomyślał.

Zainspirowany nową wiedzą o moich własnych możliwościach wyruszyłem do kompleksu świątynnego. Potrzebowałem ciał. Machnąłem odznaką ninja i już po chwili znalazłem się w pokoju z martwymi ciała ludzi którzy i tak mieli zostać pochowani pod płotem, bez żadnej rodziny.

  Ukryty tekst

z/t