Akira

[Daidoji Akira]

---

DANE PERSONALNE

---

IMIĘ: Akira
NAZWISKO: Daidoji
KLAN: Brak
PRZYNALEŻNOŚĆ: „Ja sam jestem swoim panem.”
WIEK [DATA URODZENIA]: 19 [12.03.369]
PŁEĆ: Mężczyzna
WZROST | WAGA: 185 cm | 78 kg
RANGA: Ronin

---

APARYCJA

---

WYGLĄD:
Porządny, tradycyjny samuraj? Nie… raczej nie z wyglądu. Wystarczy spojrzeć na tę szmaragdową czuprynę. Na Yinzin taki fryz nigdy modny nie był i nigdy nie będzie. Choć czyste i zadbane, jego włosy od dawna nie widziały nożyc balwierza, pozostając jedynie pod opieką samego właściciela wszystkich niesfornych kosmyków. Aż dziw bierze, że to wszystko tworzy spójną całość, przykuwającą uwagę otoczenia w pozytywny sposób. Ta dzika korona zdobi szczupłą, przystojną twarz o ostrych rysach – mocno zaznaczonych kościach policzkowych, prostym nosie i trójkątnym podbródku naznaczonym zwykle odrobiną niedogolonego zarostu. Na tym płótnie osadzone są usta o wąskich wargach, zwykle wykrzywione w zawadiackim, lekko figlarnym uśmiechu, i lśniące oczy o barwie takiej samej jak włosy. O jego rodowodzie i tym, jak wiele oddał na drodze doskonalenia sztuki Battodo, więcej mówi reszta ciała mężczyzny. Jest całkiem wysoki, a do tego dobrze zbudowany. Lepiej, niż można byłoby się spodziewać po takim leniwym lekkoduchu.
UBIÓR:
Jedwabne szaty dawno temu sprzedał. Piękne, tradycyjne kimona już od długiego czasu przestały stanowić dla niego wygodne odzienie. Teraz jego ubiór oddaje ducha Ryuzaku no Taki, a więc ducha postępu i kulturowej różnorodności. Białe, znoszone spodnie ściśle opinają górne partie nóg Akiry, rozszerzając się w okolicy łydek, tak, że luźno opadają na solidne, skórzane buty podróżne tej samej barwy. Żeby spodnie trzymały się jeszcze lepiej, w okolicy bioder podtrzymywane są dodatkowo pasem z niegdyś czarnej skóry, która teraz barwą przywodzi bardziej na myśl odcień szarości. O ile dolna część ubioru mężczyzny pozostaje zwykle niezmienna, o tyle góra praktycznie nigdy nie pozostaje stała, zmieniając się w zależności od tego, co jej właściciel upatrzy akurat na mijanych targach. Oczywiście w granicach zasobności jego coraz chudszego portfela. Zwykle są to jakieś proste koszulki, na które narzuca luźne bluzy, czy też rozchełstane haori. Na zimniejsze dni pozostawia natomiast sięgający za połowę łydek biały płaszcz.
ZNAKI SZCZEGÓLNE: Błyszczące, intensywnie zielone oczy.

---

OSOBOWOŚĆ

---

CHARAKTER:
Akira w oczach dopiero poznających go ludzi wypada zwykle na najbardziej niewdzięcznego, leniwego nieroba, jakiego kiedykolwiek niosła ta ziemia. Po części jest to prawda. Mężczyzna nie lubi się zbędnie przemęczać. Zbędnie, czyli na wiele różnych sposobów… Sprzątając po sobie, uczciwie zarabiając, wcześnie wstając, czy też fatygując się w odpowiedniej porze ze spłatą czynszu. Nie nadaje się do życia jako zwyczajny, szary obywatel. Nie próbuje jednak udawać, że tak nie jest. Mimo czasu, który upłynął od jego przybycia do Ryuzaku no Taki, duszą wciąż pozostaje gdzieś w pięknym Yinzin… gdzie całe dnie mógł poświęcać poznawaniu wielu oblicz piękna. Piękna otaczającego go świata, piękna samodoskonalenia się, piękna delikatnych kobiet wywodzących się ze starych samurajskich rodów. I choć przed nikim nie przyznaje się do tej nostalgii, tęskni za swoimi rodzinnymi stronami.

Z czasem tęsknota przerodziła się w dekadentyzm. Skoro nie może radować się tamtym pożądanym pięknem, szuka radości w zwykłych, fizycznych przyjemnościach. Dlatego wieczorami nietrudno zahaczyć o niego w pierwszym lepszym barze, kiedy racząc się umeshū próbuje z gorszym, lub lepszym skutkiem zachęcić co ładniejsze bywalczynie do spędzenia razem wieczoru. A najlepiej całej nocy. Wszystko po to, by nad ranem wykpić się od wygłaszanych ledwo kilka godzin wcześniej poematów o niespotykanym pięknie i umknąć przed odpowiedzialnością w sobie tylko znanym kierunku. Mogłoby się wydawać, że podły z niego drań. Po części pewnie tak. Ale nie jest złym człowiekiem. Przynajmniej stara się nie być. Po prostu od kiedy opuścił Yinzin, odkrył jak bardzo ssie w byciu dobrym. I, choć na razie mu to nie wychodzi, stara się to naprawić. Gdzieś tam, ukryte pod wieloma warstwami licznych wad, kryje się serce człowieka zdeterminowanego, żeby w końcu zmienić się na lepsze. Pytanie, czy w końcu mu się to uda.
NAWYKI: Spontaniczne poprawianie włosów swoim grzebieniem.
NINDO: „Troszcz się więcej o czyny dobre, niż o wielkie.”
HISTORIA:
Urodził się na wyspie Yinzin, jako drugi syn Daidoji’ego Taro, znamienitego, zasłużonego w boju samuraja o wielkim nazwisku i nieposzlakowanej opinii. Takie urodzenie zdefiniowało większość jego życia. Od momentu, gdy wypowiedział pierwsze słowo, zaczęto uczyć go, jak pięknie się wysławiać. Od chwili, gdy ujrzał pierwsze dzieło sztuki, zaczęto kształtować jego artystyczną wrażliwość. Moment, kiedy w końcu był w stanie unieść miecz stał się też momentem rozpoczęcia jego nauki Battodo. Przez wiele lat wszystko szło doskonale. „Doskonałość” to słowo-klucz, jeśli chciałoby się opisać dorastanie Akiry. Rodzice i wszyscy wokół zawsze byli dumni. Był szlachetny, wierny bushido i umiejętny we wszystkim, czego od niego oczekiwano.

Cała jego doskonałość poszła do piachu w momencie, w którym poznał Morino Azumi. Spadkobierczynię innego wielkiego nazwiska i, co dla tej historii ważniejsze, pierwszą prawdziwą miłość Akiry. Co gorsza, miłość odwzajemnioną. Młodzi spędzili liczne dni na wspólnym tworzeniu poezji, podziwianiu piękna przyrody i delektowaniu się swoją bliskością w niewinny, platoniczny sposób. W końcu okazało się jednak, że uczucia młodych stały w sprzeczności z wolą ich rodziców. Azumi było przeznaczone poślubić brata Akiry – Toshi’ego. Niestety ani panna młoda, ani jej kochanek nie byli w stanie zapomnieć o swoich uczuciach. Akira i Azumi w końcu zostali przyłapani przez Toshi’ego. Ten nie wydał nikomu ich sekretu, ale dał też wyraźnie znać, że taki stan rzeczy nie może dalej się utrzymywać. Cała trójka doskonale zdawała sobie z tego sprawę. I też dlatego, dla dobra pozostałych, kilka dni później Akira zabrał swój miecz, tyle bogactw, ile był w stanie unieść i ruszył w drogę, w sobie tylko znanym kierunku.

W tamtym momencie nie wiedział ani trochę, jak bardzo zmieni go opuszczenie rodzinnych stron. Już samo przybycie do Ryuzaku no Taki sprawiło, że zachłysnął się klimatem kupieckiej osady. Zapragnął wszystko zobaczyć, wszystko poznać… dlatego osiadł w tym miejscu i zgodnie ze swoją wolą zaczął poznawać, utrzymując się z tego, co z sobą przywiózł. W końcu jego charakter zaczął się zmieniać, pozbawiony ograniczeń, takich jak oczekiwania jego rodziny, czy też senseia. Zamiast tego istniał tylko ból straty, który trzeba było jakoś zagłuszyć. Najpierw trochę więcej alkoholu, niż wypada, potem trochę wulgarniejszej rozmowy, niż potrzeba. Po co dbać o twarz? Po co pamiętać o bushido? Po co starać się, gdy nie przynosi to oczekiwanych skutków? Dawne ideały umarły, a majątek się rozpłynął. Akirze pozostały jedynie umiejętności… chyba. I w końcu zdał sobie sprawę z tego, że musi w końcu nadać swojemu życiu jakiś konkretny kierunek. Znaleźć jakiś sens. Ale czy jest miejsce dla jego poezji i jego katany w świecie daleko od Yinzin? Tego będzie musiał się jeszcze dowiedzieć.

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Katana schowana w saya przy pasie, z lewej strony
• Bokken zawieszony na plecach
• Torba przypięta do pasa spodni, spoczywająca na prawym biodrze z boku

  Ukryty tekst

---

ROZLICZENIA

---

PIENIĄDZE: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=101&t=8227
PH: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=34&t=8228
MISJE:

• D - Margines, Blask Księżyca i Napad!
  C -
  B -
  A -
  S -

WYPRAWY:

• C -
  B -
  A -
  S -

EVENTY:
PREZENT OD ADMINISTRACJI:

[Papyrus]

Muszę przyznać, że KP niczego sobie. Akcept, miłej gry.

  Ukryty tekst