Shinobi War PBF Naruto

DANE PERSONALNE
IMIĘ: Nakaru
NAZWISKO: Meguro
KLAN: Ayatsuri
WIEK [364]: 17
PŁEĆ: Mężczyzna
WZROST | WAGA: 182 | 68 kg
RANGA: Dōkō

APARYCJA
WYGLĄD: Szare, pofalowane włosy przed ramiona z paroma kosmykami grzywki wchodzącymi na twarz. Piwne oczy, typowa dla shinobi postura i wzrost oraz jasna karnacja. Ubranie to długi niebieski płaszcz z kapturem o luźnych rękawach, czerwony od środka. Pod spodem nosi cienki, czarny golf który widać z pod lekko rozpiętego płaszcza oraz ciemne spodnie kończące się za kolanami(podobne do rybaczek), jednak w normalnej pozie, a nie podczas różnych akrobacji gdzie peleryna mogłaby być podwiewana, na jego nogach widać jedynie bandaże opasane wokół łydek oraz stóp. Nosi wysokie, granatowe sandały shinobi z otwartymi palcami. Na jego oczach widnieją okrągłe okulary.
UBIÓR:

ZNAKI SZCZEGÓLNE:
Okulary, białe włosy.
OSOBOWOŚĆ
CHARAKTER:
Na każdego człowieka składa się wiele elementów. Część z nich odkrywa się przez różne doświadczenia, inne przez głęboki wzgląd w siebie. Nakaru kilka takich części posiada i zostaną one tutaj opisane, ale napewno drzemie w nim jeszcze wiele nieodkrytego potencjału zawiłej osobowości, który ujawni się dopiero, gdy zostaną spełnione warunki albo będzie zdeterminowany do różnych czynów. Zaczynając od zachowania to Nakaru spędził bardzo trudne dzieciństwo. Gdy musiał opuścić dom czuł się zagubiony i samotny, zdany tylko dla siebie. Stracił swoją kochaną matkę, szlajał się tu i tam bez poczucia bezpieczeństwa. To sprawiło, że może nie mieć normalnego poczucia moralności i porządku. Nikt się o niego nie troszczył, więc musiał to zrobić sam. Mając poczucie takiej bezsensowności i zła świata, wierzy, że wolno mu wszystko w ramach walki z nim i nie jest to złe myśleć tylko o sobie. W efekcie może wydawać się dziwny dla innych ludzi, czasami nie rozumieć ich albo wręcz mówić za dużo dziwnych rzeczy. To dlatego, że nie wzrastał wśród rówieśników tylko był izolowany gdziekolwiek się znalazł - w domu rodzinnym, w bandzie bandytów, w różnych wioskach. Czuł się bardzo samotny i nie wie jak dokładnie zachowywać się wśród ludzi. Z drugiej strony posiada coś w rodzaju wrodzonego marzycielstwa - kiedyś dom wydawał mu się złym miejscem, a teraz te wspomnienia urosły do rangi sacrum. Miał kochającą matkę i przyjaciółkę, biegał i bawił się po zielonych polanach. Zapomniał już złego ojca i uczucia bycia zgubą klanu, w porównaniu z dalszym losem to była sielanka. W jego umyśle zachowała się ta utopijna wizja bezproblemowego życia, prawdziwego przywiązania jakiego zaznał od Shimori pomimo dzielącej ich odległości i lat nie widzenia się... a mimo wszystko okropny świat zniszczył to wszystko. Nakaru jest swoistym poszukiwaczem swojego miejsca na ziemii, gdzie znów mógłby zaznać uczucia szczęścia.. naturalnie więc nie lubi ludzi, którzy kojarzą mu się ze współczesnością - podejrzane typy, powierzchowni, niezdolni do głębii, ekspansywni, zakłócający jego spokój... o tak, gdy ktoś mu się od tak nie spodoba bardzo nie lubi przebywać w jego towarzystwie. W dzieciństwie musiał dużo pracować, podróżować dlatego często się zamyśla i twki w swoistej zadumie i nienawidzi gdy ktoś to przerywa. Marionetkarstwo stało się dla niego pasją - bardzo dużo myśli o różnych strategiach, mechanizmach. To taki ciekawy, magiczny świat który go pochłonął, a jakaś wrodzona pasja do inżynierii, różnych mechanicznych pomysłów sprawiła, że może się świetnie rozwijać.. dlatego tak naprawdę lubi swoje życie. Jest ono ciekawe, inne niż np. los chłopa, nawet jeśli miał on rodzinę. Mimo tego i tak często mu się nudzi, dlatego potrafi przysparzać sobie tym wiele kłopotów... szczególnie gdyż przez swoje doświadczenia wykształciła się już jedna wspomniana rzecz - dąży tylko do swojego szczęścia, ewentualnie kogoś, kogo uzna za swojego pobratymca, wybitną jednostkę. To dość niebezpieczna broń w rękach młodego chłopaka, gdyż w przyszłości mogą na tym ucierpieć inni.. mógłby wydawać się przez to nieco hipokrytą, ale taki swój świat, który wytworzył skutecznie broni go przed takimi myślami i potrafi ustawić sobie w myślach wszystko, co sprzyjałoby jego zachciankom. Naturalnie jest sprzymierzeńcem wygnańców, ludzi, którzy w jakiś sposób odstają.. utożsamia się z nimi, mimo, że należy do klanu Ayatsuri nie lubi ich. Czuje piętno przez swoją misję, że nie może być z nimi taki szczery, gdyż tak właściwie ich zdradzał... ale ważniejsze jest to, że ludzie nieco sie go boją przez niesławę jego ojca, wyrzutka. On zaś jest zupełnie zapatrzony w legendy o nim, wini klan Ayatsuri, że pozbawił go życia, gdyż bał się jego eksperymentów na ludziach. Z powodu głupoty człowiek stracił życie... Chce go przewyższyć, posiada pasję kuglarstwa. Do tego wie, że traktują go jako obcego, przybysza z zewnątrz.. jednak posiada sekretne marzenie, że nie wszyscy są tacy źli i że będzie mógł jeszcze znaleźć miłość, szczerość, otwartość itp. potrafi taki być, można by stwierdzić, że czasami wręcz zachowuje się dziecinnie, ale po prostu lubi swobodę.
NAWYKI: Poprawianie okularów
NINDO: Stworzyć nowy, lepszy świat.
HISTORIA:

Klan
- Jaka piękna róża!
Mała dziewczynka wyraziła zachwycenie siedząc na klifie. Przed nimi rozciągała się dolina, za którą jawił się zachód słońca, który będąc już w późnej fazie rzucał długie cienie na drzewa w wąwozie.
- To dla ciebie, Shimori.
Gdy dostała papierową, niedawno ułożoną róże origami na jej twarzy pojawił się rumieniec. Odpowiedziała wstydliwie;
- Arigato.. Jesteś bardzo wrażliwym chłopcem..
- To jak powiedzenie, że jestem niemęski!
Mały chłopiec zareagował z impetem, ale dziewczynka zaśmiała się:
- Nie, nie.. Wyróżniasz się od tutejszych ludzi. Od początku zwróciłam na to uwagę i ja chyba.. chyba .. yy.. lubie cię...
Nakaru ogarnął zachwyt. Czyżby spełniło się jego marzenie? Robiło się już późno, a napływ emocji był nie do wytrzymania dlatego rzucił głupio nie mając co powiedzieć.
- To ten, wracajmy do domu!!
Obydwoje wrócili do domu ścieżkom wiodącą przez sady usłaną kwitnącymi wiśniami. Rozstali się w magicznym nastroju i rozeszli do swoich domów. Gdy Nakaru doszedł do swojego usłyszał krzyk i warki rodziców. Przestraszył się i zaniepokojony pobiegł do domu. W jego domu stało parę osób i jego tata z wyciągniętą kataną. Co ważniejsze, jego matka klęczała na kolanach. Mężczyźni patrzyli na nią, a ostrze było wycelowane w jej stronę.
- Ty dziwko!! A więc dlatego nie potrafił aktywować naszego Kekkei Genkai! Ty puszczalska szmato! Za zdradę płaci się śmiercią, ale zanim to nastąpi .. powiedz kto to cholery był.. chcę znać imię tego s******!
Jego matka była już martwa. Wydanie się sekretu jej życia dosłownie sparaliżowała strachem i bólem całe jej ciało. Wypowiedziała tylko jedno imię: Naraku
- Ten włóczący się artysta? Jak mogłaś.. To dlatego nadałaś mu takie imię.. mogłem się domyślić.. szmata!
Następnie była już martwa. Nakaru, zguba klanu Hyuuga nie mogący aktywować Byakugana okazał się być efektem zdrady. Musiał nie odziedziczyć genów matki jeśli chodzi o sztukę ninja. Rada wioski zaaprobowała taką karę, były to niepisane zasady wielu klanów. Co gorsze, młody chłopak stał u progu jego domu czując się podobnie do jego matki, gdy ta zaraz miała umrzeć. Oto jego życie stanęło do góry nogami przez bolesny akt.. Został przez wszystkich zauważony. Jego rozwścieczony ojciec wykierował w jego stronę miecz.
- Ten gówniarz będzie tylko przypominał o tym zdarzeniu, nie będę mógł cieszyć się życiem z nową kobietą.. Niech też przepadnie !! Bezwartościowy śmieć, nie potrafiłbyś używać naszych zdolności.
Chciał podejść do niego, ale jeden z zakapturzonych mężczyzn powstrzymał go i powiedział:
- Nie zabijaj go. Ja.. nie chciałbym stracić mojej Shimori. Niech pójdzie zamiast niej.
Mały chłopiec nie wiedział o co chodzi, dlaczego wymienili imię jego sympatii ?
Został zabrany do jakiegoś budynku i grupa mężczyzn zaznajomiła go z prawdą. W ich klanie parę dzieci zostało wysyłanych jako sieroty na inne terytoria. Wychowywali się tam jako normalni ninja, budując zaufanie przez lata. W razie wojny byliby aktywowani np. do zabójstwa jakiś ważnych ninja albo wykradania danych. Jego klan utrzymywał z nimi kontakt i w razie nieposłuszeństwa byliby zabici. Byli to perfekcyjni szpiedzy z myślą o nadchodzących wielu latach.
Dlatego udał się z radą klanu na skraj lasu, gdzie przebiegała droga. Zobaczył tam Shimori i pare innych dzieci, które znał z widzenia. Parę mężczyzn zaczęło dyskusję o tym, czy napewno puścić Nakaru zamiast Shimori. Powstała sprzeczka. Wtem chłopak wystąpił..
- Ja, Nakaru Meguro, chcę pójść na tę trwającą do końca życia misję zamiast Shimori.
- Widzicie! Lepiej wysłać niego, skoro jest taki zdecydowany. Napewno będzie służyć lepiej !
W końcu wszyscy zgodzili się, został przebrany za sierote wojenną podróżującą wozem z jakimś starcem i wysłany w stronę samotnych wydm. Dziewczynka płakała pzez następnę dni. Nakaru Meguro poświęcił się za ważną osobę, nie mógł pozwolić aby dziewczynka o tak dobrym serduszku została oddzielona od towarzyszy i wpuszczona na terytorium wroga ryzykując życie.. On nie miał nic do stracenia.

Podróż
Miał kilku towarzyszy przebranych za jakiś starców, niestety napadli ich bandyci... Zaczął uciekać, a jego kompani również musieli, gdyż byli to wyjątkowo silni bandyci skutkiem czego rozdzielili się. Banda znalazła go, jakiś koks o imieniu Ranmaru chciał go zabić, Nakaru jednak jako mały chłopiec był bardzo przestraszony i zaczął prosić żeby tego nie robili, że może do nich dołączyć i pomagać. Na początku zaczęli się śmiać, że po co im taki gówniarz itp., ale potem stwierdzili, że w sumie to sie przyda. Był traktowany jako takie popychadło, Ranamaru chciał go uczyć władać ciężkim mieczem, ale nie szło mu przez co ten go obrażał, że jest bezwartościowy i nawet go bił. Musiał sprzątać i ciężko pracować. W końcu grupa została wynajęta jako najemnicy... dostał kunaia i miał towarzyszyć w napadzie na jaką wioskę. Pożar, krzyki itp. zabijanie, gwałcenie. Nakaru wszedł do jakiegoś domu. Coś mu odbiło, czuł takie uczucie władzy, stał przed jakąś przestraszoną rodziną... Podobało mu się życie gangstera (gangsta life), ale wtedy się oprzytomniał i zobaczył, że to okropne i uciekł. Miał przy sobie tylko kunaia, którym przedzierał gałęzie gęstego lasu. Obdrapywały go, ale on panicznie chciał uciec od tamtego życia, nie chciał być już poniżany itp. w końcu las rozjaśniał się, stawał się coraz mniej gęsty ale... Nakaru opadł z sił, jego ciało ulęgło ciężarowi.
Obudził się w chatce, cały obolały. Miał ranę nabytą chyba w wiosce albo zadrapała go jakaś gałąź w lesie. Zaczął ciężkim krokiem po pokoju chodzić w te i we wte, z okna zobaczył skraj lasu... wtedy wszystko mu się przypomniało, upadł i musiał zostać znaleziony. Po jakimś czasie usłyszał kroki. Wpadł z powrotem do łóżka i zobaczył śłiczną dziewczynę. Przyniosła mu strawę, gdy usłyszała kroki na górze. Była lekko nieśmiała, nieco bała się przybysza, nie wiedziała kim jest, ale po jakimś czasie chyba czuła się bardziej swobodnie, gdy przekonała się, że przybysz to nie jakiś szaleniec... Nakaru spodobała się owa dziewczyna, dlatego starał zachowywać się przyzwoicie... Miała na imię Ayame. W następnych dniach wydobrzał i zaczął pomagać drwalowi w fachu, zaprzyjaźnił się z nim. Dowiedział się, że ów las to jeden z ostatnich lasów - wkróce zaczynają się pustynie. Jego więź z Ayame zaczęła się rozwijać, spędzali wspólne chwile w wolnym czasie, chodzili sobie po różnych polanach. Od rana do wieczora zazwyczaj pomagał ścinać drzewa, oprzątać konie. Wtedy wydarzyło się coś... ojciec Ayame miał wtedy jechać wozem do pobliskiej wioski sprzedać drewno... budowali tam świątynie. Załadował drzewo, ale drwal powiedział mu, że rozładują to we wiosce z wieśniakami i nie będzie potrzebował pomocy, lepiej żeby Nakaru został tutaj i pilnował domu. Tak też więc zrobił, wtedy przyszła do niego Ayame... rozmawiali dłużej i zaczęli sie całować, rozbierać itp. wtedy niespodziewanie do domu wrócił jej ojciec, bo czegoś zapomniał... gdy to zobaczył wściekł się, zaczął go ganiać z siekierę krzycząc coś w stylu " O ty skur***** to ja cie przygarnąłem, a ty mi pod nosem takie rzeczy z moją córką robisz?? Moja córka ma się ożenić ze szlachcicem z wioski Ogura no Sato, a nie się k*****ć z takim pomyjem!!". Nakaru unikał ciosów, chciał uciekać i niechcący walnął ojca drzwiami - otworzył je za szybko. Ten upadł nieprzytomny. Ayame płakała w kącie nie wiedząc co dalej będzie z jej losem.. Nie wiedząc ile mieli czasu wziął potrzebne rzeczy typu prowiant, wodę i jeszcze raz uklęknął przed nią " Hejj Ayame, chcesz iść ze mną? Teraz będziesz miała przesrane, ucieknijmy razem." Ona odpowiedziała, że się boi itp. i że nie chce. No cóż, Nakaru nie będzie jej namawiał. Sama wybrała sobie życie ze szlachcicem Ogurów no Sato. I tak go nie kochała - w innym przypadku poszła by za nim gdziekolwiek. Pomyślał sobie, że jego bratnia dusza tak by właśnie zrobiła. Poszedł w stronę pustyni, czyli tam gdzie pierwotnie miał się udać. Cieszył się, że już mógł opuścić to miejsce, męczyło go takie ciężkie pracowanie dla kogoś. Postanowił, że zostanie ninja...

Życie w pustynnej wiosce
Natchnął się na losowa pustynną wioskę, gdzie przyjęli go niechętnie i dali mu dom po jakimś zmarłym górniku. Będąc w pustynnej wiosce czuł się wyalienowany. Nikt nie lubił go, bo chodziły pogłoski, że jest "obcym". Przez izolację zaczął się nieco bać ludzi, nie dogadywał się z nimi za dobrze, miał lekką fobię i zamknął się w sobię przez to, że musiał pracować w kopalni. Złorzeczył na swój los, już wolał drwala. Tutaj nie było ładnych dziewczyn... Z czasem depresja mu przeszła, ale została troszkę do dziś.. Nauczył się tworzyć nitki z chakry. Zauważył to jeden z przechodzących ninja klanu Ayatsuri. Zdziwił się bardzo i zabrał go ze sobą do siedziby klanu.. Przedstawił go klanowi jako jakąś zagubioną sierotę, która musiała być z klanu Ayatsuri. Przyjęli go w prowincji Sabishi.

Ojciec
Naraku nie był włóczącym się artystą. Był przyjacielem jednego z wyższych klanu Hyuga o imieniu Kyuzo. Przez Kyuzo poznał się z matką dzieciaka. Kiedyś spotkali się ponownie... Kyuzo został w ostatniej chwili uratowany przez Naraku, co sam przypłacił śmiercią, ale nie było to nic strasznego, gdyż właściwie to spłacił dług, gdyż sam kiedyś został uratowany przez Kyuzo, a do tego ten poznał go z miłością jego życia. Niestety nie mógł on kontynuować tego romansu i zająć się synem, gdyż była ona już przyrzeczona innemu, którego nie kochała ale nie mogła odejść. Gdy umierał, Kyuzo powiedział mu o losach syna i matki... Kyuzo wściekł się, ale nie mógł nic zrobić. To on zniknął i nie mógł jej uratować. Kazał przyjacielowi odnaleźć jego syna i przekazać mu jego dawną rezydencje w klanie Sabishi i cały majątek. Naraku był kiedyś silnym marionetkarzem i zostawił po sobie nieużywany dom oraz niemałą fortunę.
Nakaru wrócił kiedyś do swojej chatki, a w nim czekał na niego Kyuzo - przyjaciel jego matki. Chłopak poznał tę osobę, pamiętał go z czasów, gdy był jeszcze przy swojej matce... chociaż te wspomnienia lekko się zamazywały, to na zawsze pozostaną w jego sercu. Kyuzo powiedział mu prawdę o ojcu i dał mu spadek w wysokości kilkunastu tysięcy Yen i dużego domu. Od teraz stał się bardziej szanowany pośród swojego klanu, nie był już obcym, ale wielu wciąż bało się jako spadkobierca ninjy, który zdradził swoją rodziną i uciekł. W domu znalazł wiele książek i projektów np. o inżynierii, kuglarstwie i innych dziedzinach oraz materiały na lalki i podziemny warsztat. Został wyzwany w wiosce na sparing przez jednego ze swoich współklanowiczów. Mimo, że nie posiadał marionetki to zaskoczył przeciwnika przeciwnika pułapką i wygrał. Życie powoli się wiodło, nauczył się paru jutsu... Wtem znów odwiedził go Kyuzo, postać w ciemnyn płaszczu, która potrafiła przemknąć przez straże na granicach. Powiedział, iż jest chory i nie ma zbyt wiele czasu, więc powiedział mu ostatnią rzecz - jego ojca zabili ninja z klanu Ayatsuri, którzy ścigali ich obydwu. Otóż Naraku był wyrzutkiem ściganym przez klan, a Kyuzo pomógł mu w zastawionej na niego pułapce. To był dla niego szok, więc dlatego patrzyli na niego jak na przeklęte dziecko, gdyż był synem demona ich klanu który został wygnany za szalone eksperymenty... Podziękował Kyuzo za tą informacje i przestał lubić swoich klanowiczów. Wtedy stało się również coś bardzo ważnego... Kyuzo wręczył mu kwiatek, taki jakie rosły gdy przemierzał polany razem z Shimori. Jego oczekiwania spełniły się.. tak, Kyuzo powiedział, że to prezent od niej. Wtedy przestał czuć się samotny, myślał, że dziewczynka zapomniała o nim, to było tak dawno temu.. Ucieszyło go, że ktoś jeszcze tam pamięta o tych beztroskich lasach, które spędził wraz z kochającą go mamą i najlepszą przyjaciółką.. że ktoś wie jakie poświęcenie dla niej zrobił i o nim myśli. Jak widać taka więź z dzieciństwa nie przemija, chociaż wiedział, że już nigdy nie będą razem, a Shimori mogła wysłać mu kwiatka, a potem mogła udać się w ramiona innego.

Odwiedziny
Gdy żył sobie spokojnie trenując jutsu spełniły się jego obawy. Gdy jego imię zyskało rozgłos, wieści o nowym chłopaku o imieniu Nakaru szybko doszli do niego jego starzy "opiekuni". W jego domu pojawiła się postać w ciemnym płaszczu, przedstawiciel jego dawnego klanu. Kazał mu zebrać jakieś informacje. Czuł się okropnie, bał się, że go odkryją, że straci wszystko co miał do tej pory. Zebrał je, przedstawiciel powiedział, że ma być w ukryciu, ale w razie czego zostanie uaktywniony i opuścił jego dom, odszedł niczym cień przez pustynie... Chciał być w końcu wolny, a nigdy nie był. Postanowił sobie, że w następnych odwiedzinach stanie się tak silny, że pokona kogokolwiek, kto przyjdzie kazać mu coś zrobić albo będzie mówić, że jest komuś podległy... Wtedy przypomniała mu się Shimori... a co jeśli będą mu grozić? Będzie musiał odbić również i ją... Wtedy Kyuzo odwiedził go ostatni raz. Kaszlał, miał podkrążone oczy, był blady. Powiedział mu, że musiał powiedzieć mu ostatnią rzecz zanim jeszcze mógł, choć i tak ta podróż wiele go kosztowała... Shimori umarła w potyczce ninja... Potem Kyuzo poszedł i już nigdy nie wrócił. Przeklęty los... nie mógł zostać i jej obronić... Kyuzo, osoba która znała jego prawdziwe ja i jego ojca również przepadła... Znowu poczuł pustkę w życiu i nienawiść do obecnego świata, ale nie umarła w nim jakaś wiara, że kiedyś będzie szczęśliwy i że posiadając większą moc będzie mógł robić co chce i znajdzie swoje miejsce na ziemi.

Kradzież
Nastała zimna, pustynna noc.. Wiał wiatr i było słuchać szum chaotycznie przewiewanego piasku przez różne podmuchy i zawieje. Nakaru siedział sobie we warsztacie przy świecy i rysował plany dziwnych mechanizmów, tworów jego wyobraźni. Usłyszał skrzypienie na górze, pomyślał, że to wiatr rusza jego domostwem.. dopiero po chwili zdał sobie sprawę, że słyszy cichy odgłos kroków schodzący po schodach. Odwrócił się przestraszony i zobaczył postać w ciemnym płaszczu z kapturem.. a więc znowu przyszli, jego misja wzywała. Tak bardzo nie chciał tego robić, nie chciał ryzykować życiem. Nie wiedział co robić, czy wyciągnąć kunaia i walczyć. Niee, nie ma szans. Shimatta! Nie był przygotowany, a obiecał sobie, że będzie. Shimori już nie żyła, może zaryzykować.. lMusi coś wykombinować, udawać! Spytał się tylko:
- Czego chcecie?
W odpowiedzi usłyszał "Hmm", postać podeszła do niego i... poczuł uderzenie w twarz, po czym nastała ciemność. Runął na podłogę oszołomiony.
Obudził się nad ranem, na twarzy miał zastygłą krew od stłuczenia. Cholera... nie wiedział co się stało. Po jakimś czasie okazało się, że został ogołocony z parunastu tysięcy ryo w sejfie, zostało mu tylko 500, których złodziej nie znalazł. Po tamtym zdarzeniu postanowił się ogarnąć, nie bać się już nigdy nikogo, reagować szybko. Dał się wykiwać zwykłemu złodziejowi, który był tego nawet nieświadomy. Nazajutrz parę wartowników odnalazło ślady zmierzające ku pustyni. Mógłby zginąć, więc postanowił, że już nigdy nie pozwoli sobie na taką sytuację.

Ciekawostki:
- Nazwisko "Meguro" było używane przez jego ojca, dlatego przybrał je jako własne.
- W jego rezydencji znajduje się słodki kotek.

Ciekawostki v2

- Nakaru używa okularów.. zerówek. To w celu zastawienia pułapki. Gdy jego okulary przez przypadek zostaną stłuczone przeciwnik myśli, że Nakaru słabo widzi, chłopak nawet udaje, że faktycznie niedowidzi i może zaskoczyć niespodziewającego się wroga np. szybką reakcją i celnym uderzeniem, który myśli, że marionetkarz jest bezbronny.

Ps. Naraku to był koks i wbiłem nim Jounina na innych forum, ale zabili mi tę postać to nie moge stransferować XD I w ogole tych kart już nie ma, miałem taką postać o nicku Naraku (tate Nakaru) na dwóch forach - Aisuru(tylko tam już zaczynałem z rangą A, chociaż wbijałem innym marionektarzem chuunina na tym forum, ale gdy aktywowali opcję, że można zaczynać z jakąkolwiek rangą to zrobiłem nową postać o randze A, bo nie chciało mi się starać z chuunina... jakoś nie miałem tam przyjaciół i żadnych powiązań i głupi nick "Elohir Ayatsuri XD", Naraku fajniej brzmiała ale w ogóle ta postać niesprawiedliwie zginęła i byłem 3 miesięce w takim evencie bo admin wolno odpisywał to wchodziłem raz na tydzień, ale jako jedyny przeżyłem na nim, żeby potem umrzeć przez złe sędziowanie w ataku na Konohe XD I na forum Naruto Ninpou - tam od studenta akademii wbijałem marionetkarza na A, ale miałem techniki rangi S jak ludzkie marionetki i 100 laleczek, ale zniknęły te fora i nie ma linków do karty, dlatego pogram sobie jego fabularnym synem z Ninpou, napisałem, że to klan Hyuuga, bo właśnie to był owoc zdrady z dziewczyną z klanu Hyuuga XD Tzn. w sumie nie do końca historia Nakaru wygląda tak jak z tamtego forum, ale ono przepadło właśnie jak Nakaru był geninem czyli na takim etapie się mniej więcej zatrzymałem jak tutaj, tzn. ja nim grałem bo właśnie Naraku też umarł na NInpou XD sprawiedliwie raczej, to sobie zacząłem grać synem i miałem te same marionetki co ojciec w spadku, jego dawny warsztat i dom itp. ale nie zdążyłem pograć bo forum upadło, już mi sie troche nie chciało pod koniec itp. mało osób wchodziło i wyłączyli. Aha, no i jak coś nie pasuje z tym klanem Hyuga to moge zmienić na jakiś nieznany klan shinobi, losowy itp. że nie określony żeby sie nie kłóciło z fabuła forum

WIEDZA

INFORMACJE:
KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI:
- Wie o istnieniu klanu Hyuuga oraz wiedza typowa dla obywatela prowincji Sabishi
POSTACIE:

ZDOLNOŚCI

KEKKEI GENKAI: Kugutsu
NATURA CHAKRY: Doton
STYLE WALKI: Kugutsu no Jutsu
UMIEJĘTNOŚCI:
Wrodzona -

Nabyta -
PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 10
WYTRZYMAŁOŚĆ 10
SZYBKOŚĆ 25|30
PERCEPCJA 20|30
PSYCHIKA 2
KONSEKWENCJA 8
KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: +10 Szybkość +10 Percepcja
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
NINJUTSU
GENJUTSU
TAIJUTSU
BUKIJUTSU
KYUJUTSU
KENJUTSU
SHURIKENJUTSU
KUSARIJUTSU
KIJUTSU
IRYōJUTSU
FūINJUTSU D
ELEMENTARNE
KATON
SUITON
FUUTON
DOTON
RAITON
KLANOWE D

JUTSU:
[E]Bunshin no Jutsu
[E]Henge no Jutsu
[E]Kai
[E]Kawarimi no Jutsu
[E]Kinobori no Waza
[E]Suimen Hokō no Waza
[E]Nawanuke no Jutsu
[D]Fūin no Jutsu
[D]Chakura no Ito
[D]Suna Fukumen no Jutsu
[D]Kugutsu Kawarimi no Jutsu
[D]Sōshūjin
[D]Kugutsu no Jutsu

EKWIPUNEK
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): -

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):Kunai w specjalnym pokrowcu znajdującym się na pasku oplatającym lewą rękę.

ROZLICZENIA
Konto PH
Konto w banku
PIENIĄDZE: 500 Ryo
MISJE:
D -
C -
B -
A -
S -

PREZENT OD ADMINISTRACJI:

Ukryty tekst

Zmieniłem parę sformułowań w wyglądzie na bardziej czytelny i rozpisałem charakter od nowa, jest dłuższy i ciekawiej zaprezentowany. W historii też poprzestawiałem parę przecinków , ale nie chciało mi się całości ... XD Chyba jest w miarę sensownie napisane.

Odnośnie technik to przeczytałem, że styl walki dostajemy darmowy na start więc jako szóste wpisałem sobie Kugutsu no Jutsu, czyli styl walki Ayatsuri (to taki styl czy reberu bardziej?) + 5 jutsu rangi D, nie może tak być?

Zmieniłem pieniądze na startowe 500 Ryo i dodałem też ostatni epizod kradzieży w historii. Trudno, jakoś dorobię.. nielegalne biznesy, napady, rozboje, kradzieże, narkotyki: produkcja, dystrybucja, masturbacja...

I konta też już są założone

Ukryty tekst

Shinobi War PBF Naruto

Nakaru Meguro

Nakaru Meguro

Re: Nakaru Meguro

Re: Nakaru Meguro

Re: Nakaru Meguro