Domek Satoru

[Satoru]

Domek Satoru nie należy do ogromnych i mega wypasionych. Jest dość prosty i niespecjalny. Wnętrze chałupy również nie jest jakość specjalnie rozwinięte. Miał on w sumie dwa pokoje. Kuchnie, i salon. Sypialni nie potrzebował, bo i tak preferował spać na podłodze. Kuchnia nie była standardowo wyposażona. Można było przygotować tam sobie jakiś porządny posiłek głównie dzięki piecykowi. Salon był dość prostu. Stolik, przy którym mogły usiąść maksymalnie cztery osoby, parę szafek z ubraniami i komód ze zwojami pozostawionymi przez jego matkę. Gdzieniegdzie jakiś obraz i roślinka, by nie wydawał się taki pusty. Oto był domek Kitsune, który swoją drogą był oddalony kawałek od centrum osady. - Dawno mnie tu nie było, desu. - pomyślał Satoru, zatrzymując się przy drzwiach. Chłopak stał przed swoim domem, którego nie widział od wielu lat i patrzył na niego z pewną nostalgią. Zdecydowanie mu go brakowało. To był jego własny kącik, gdzie większość osób mu nie przeszkadzała. Chociaż to było dawno temu, nim Ryuzaku no Taki stało się takie znane i odwiedzane. Cieszyło go że jego mieszkanko jeszcze stało, i nikt go nie zburzył pod jego nieobecność. Pewnym krokiem przeszedł jego próg i rozejrzał się po zakurzonym salonie. Będzie czekało go sprzątanie. Nim jednak się za to zabrał, rzucił swoją torbę podróżną z rzeczami które posiadał gdzieś w kąt. Była ona zbyt niewygodna jak na jego gust, ale jakoś musiał swoje rzeczy przynieść do mieszkania. Od razu zaczął w niej grzebać, szukając czegoś co było tylko mu znane. Zadowolony znalezienie jakiegoś zwoju, wybiegł tylnymi drzwiami na małą polankę, która od zawsze była jego miejscem treningowym.

Satoru szybko przeskanował wzrokiem szczegóły dotyczące jutsu ognia, którego miał zamiar się teraz nauczyć. Mistrz zostawił mu parę zwojów, żeby wiedział co powinien robić. Chłopak nie miał zamiaru zabierać się na razie za własne techniki.
Wyczytując wszystkie informacje o jutsu, odłożył je na bok i odsunął się trochę od niego, by przypadkowo go nie trafić.
Chłopak pierw zaczął składać pieczęci, bez używania techniki. Chciał je jak najlepiej zapamiętać, żeby podczas walki nie zaciąć się tylko dlatego, iż zapomniał jak to szło. Wąż → Baran → Małpa → Tygrys, taka była kolejność potrzebna na Katon: Kasumi Enbu no Jutsu, którego to chciał się nauczyć. Minęło około półgodziny, nim chłopak mógł bez większego problemu składać odpowiednie pieczęci bez patrzenia na swoje dłonie. Następnie zabrał się za gorszą część, mianowicie używanie techniki. Przelewając chakre zgodnie z zaleceniami, i przy pomocy pieczęci, chłopak wypuścił mała chmurkę dymu. Patrząc na jej wielkość, Satoru lekko się załamał. Aktualnie, to jego jutsu rangi D robiłby większe szkody niż chmurka dymu wielkość... średniego psa. Kitsune jednak nie poddawał się, i z powrotem zaczął zbierać chakrę, by następnie wykonać odpowiednie znaki. Tym razem, wziął jednak głęboki wdech, zgadując że to pomoże w skuteczności jutsu. Druga próba wyszła lepiej, tworząc tym razem chmurę wielkości dorosłego mężczyzny. Ale to nadal nie było to. Chłopak spędził parę godzin na doprowadzaniem techniki do odpowiedniej wielkości. Takiej, jaka była podana w zwoju. Zeżarło to dość mocno jego chakrę, dlatego zrobił sobie przerwę i w między czasie coś zjadł. A następnie wrócił na polankę i złożył pieczęci, przez które przeleciał już setki razy tego dnia i wydmuchnął potężną falę dymu. Użył następnie, Hōsenka no Jutsu, bo nie miał chwilowo innego sposobu na podpalenie. Oczywiście, uważał by w całym lesie pożaru nie wywołać. Zawiódł się, kiedy zobaczył niewielki wybuch.
-Dodałem zbyt mało gazu... chyba... - wyjaśnił to sobie w myślach, a następnie poświęcił kolejne godziny na poprawianiu tego błędu. Ostatecznie, zajęło mu to cały dzień i liczne przerwy na odzyskanie chakry, ale udało mu się stworzyć Katon: Kasumi Enbu no Jutsu, który wybuchało po podpaleniu dość porządnie jak na rangę owej techniki.

Nauczona technika: Katon: Kasumi Enbu no Jutsu [C]

Nazwa

Katon: Kasumi Enbu no Jutsu

Pieczęci

Wąż → Baran → Małpa → Tygrys

Zasięg Max.

20 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Prosta technika, mająca na celu ułatwienie sobie pokonania przeciwnika. Początkowo trzeba złożyć pieczęci, a następnie wypluć z ust kłęby dymu zmieszanego z gazem. Ma on szarą barwę i ma dwa wspaniałe zastosowania. Pierwsze - może zmylić przeciwnika, przecież trudno jest znaleźć kogoś w takich kłębach dymu. Drugie - idealnie nadaje się do podpalenia. Oczywistą sprawą jest teraz to, że najpierw używa się tej techniki, a potem poprawia ją dowolną wykorzystującą ogień, aby podpalić kłęby gazu. Wystarczy mała iskierka, aby powstał ogień.

[Satoru]

Chłopak został obudzony ze swojego spokojnego snu o byciu sławnym shinobi, przed którym wszystkie klany by klęczały, z powodu głupiego budzika. Zerwał się z podłogi, dość komicznie podskakując przez głośność. By go obudzić w czasach spokojnych potrzeba było naprawdę wiele. Najchętniej drzemałby sobie przez paręnaście dni pod rząd, a potem jeden przepracował. I tak w kółko. Takie leniwe myśli jednak tylko gościły w jego umyśle z rana, kiedy to nie był w pełni "trzeźwy". Ziewając, nadepnął lekko nogą na budzik efektywnie go wyciszając i udał się do swojej kuchni. Szybko wziął jakieś miąsko, które przygotował sobie wcześniejszego dnia i upiekł je w swoim cool piecyku. W między czasie, wyjął mleko i upił z 0.5 litra. Był to w sumie jego ulubiony napój. Taki przyjemny i w ogóle. Parę minut stania i podziwiania słońca za oknem później, Satoru wyjął mięsko i szybko je pożerając, zakończył swoje śniadanie. Po czym, udał się na swoją mini polankę za domkiem, pamiętając czego to dzisiaj miał się nauczyć. I jak bardzo problematyczne miało to być. Przez to wszystko zapomniał założyć swojej koszulki, a fakt że było lato, wcale mu tego nie przypomniał.

Pierwsze co chłopak musiał zrobić, to znaleźć jakiś większy kawałek drewna. Takiej wielkości, by mógł go dobrze złapać i ścisnąć. Ostatecznie, wykorzystał do swojego celu jedną z gałęzi, która leżała w okolicy. Oderwał zbędny jej kawałek i rzucił gdzieś w kąt, a niewielki bloczek trzymał w jednej dłoni. I starał się jak najbardziej go ścisnąć, jednocześnie patrząc się na niego złowrogo. Ta technika miała mu w jakiś sposób dodać sił, bynajmniej tak powiadał mu jego mistrz. W jaki sposób miało to działać, nie miał pojęcia. Wątpił jednak, żeby go wrobiono. Przez parę godzin trenował swój ścisk i kiedy zauważył pęknięcie, uznał że wystarczająco go wytrenował. W końcu, sensei mówił iż ta technika nie miażdżyła głów ani nic takiego. Nie był to jednak koniec treningu.
Satoru udał się w las, gdzie starał się znaleźć jakieś mniej płochliwe zwierze. Ostatecznie trafił na średniej wielkości psa, który był do niego niezbyt przyjaźnie nastawiony. A przynajmniej, tak uznał młody shinobi, po tym jak bardzo dokładnie dojrzał jego zęby. Chłopiec szybko postarał się go złapać za głowę i trochę ścisnąć. Próbował jak tylko potrafił, dodać do tego wszystkiego aurę grozy, by wystraszyć dzielną bestię. Tak miało to jutsu działać. Trwało to parę godzin. Kitsune musiał przyznać, iż pies był waleczny. Za pierwszym podejściem szybko się wydostał i zaczął go atakować. Ostatecznie, po paru godzinach i ugryzieniach, usłyszał zaskomlenie bestii na wpływ jego nowej techniki. Chłopiec uznał to za sukces, i szczęśliwy wrócił do domu, gdzie pozwolił sobie na chwilę odpoczynku.


Nauczona technika: Aian Kurōī [D]

Nazwa

Aian Kurōī

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Podczas wykonywania techniki: +10 Siły

Opis Technika TaiJutsu, polegająca na złapaniu konkretnego celu za głowę tak, aby ją ścisnąć. Jednak ten atak nie może sprawić większych obrażeń pokroju rozerwaniu czyjegoś łba, ponieważ wykonywany jest w celu lekkiego ściśnięcia i bardziej przestraszeniu przeciwnika, niż zabiciu go.

[Satoru]

Chłopak siedział tradycyjnie w pozycji seiza, i patrzył na mała kapliczkę z wyrytym na niej lisem. Wiedział, że jego rodzina czciła te stworzenia i jako ostatni jej przedstawiciel zamierzał ciągnąć ten zwyczaj. Satoru niezbyt się przejmował tym co mówili o nim inni. A raczej, starał się by nie wpływało to na jego działania. Chciał by wszyscy go uznali takiego jakim jest w tym momencie. Bez żadnych zmian pod ich gusta. Kitsune starał się oczyścić swój umysł by wejść w stan medytacji. Był to jego sposób na oddawanie czci tym zwierzakom, których rzadko kiedy widywał na oczy. Miał jednak jeden problem. Za nic nie potrafił powstrzymać myśli przed wędrowaniem. No, i jego ciało zaczynało się trząść od siedzenie przez godzinę w takiej niewygodnej pozycji. Satoru westchnął zirytowany i ustał normalnie, patrząc się na kapliczkę przebijającym wzrokiem.
- Dzisiaj już nic więcej nie wskóram... chyba przydałoby się wykorzystać pozostały czas na trening... desu. - powiedział sam do siebie rozmyślając nad taką opcją. Po przemyśleniu, kiwnął sobie głową parę razy i podbiegł do komody, by wygrzebać z niej jakąś fajną technikę. Po tym jak już znalazł coś na jego poziomie, przymknął półkę i ruszył na swoje pole treningowe.

Kitsune standardowo rozwinął zwój i przeskanował go wzrokiem, szukając najważniejszych informacji. No, i tych mniej ważnych. Im więcej teorii posiadał, tym praktyka lepiej powinna pójść. Bynajmniej, takie wrażenie odnosił chłopak. Po paru minutach uznał, że pamięta wystarczająco by opanować nowe jutsu. Standardowo, jak podczas każde treningu techniki zaczął składać pieczęci, bez używania chakry. Kolejność, którą tym razem starał się opanować do perfekcji to Wąż, Baran, Małpa, Świnia, Koń, Tygrys. Stopniowo przyśpieszał też tempo ich składania, by było w miarę dobre jak na jego poziom. W oczach Satoru prędkość miała wielkie znaczenie. Pamiętał też, aby z powodu większego tempa ich nie pomylić. To mogłoby skończyć się tragicznie. Jak zazwyczaj, ta część treningu zajęła z dwie, monotonne godziny. Następnie, nadeszła część polegająca na aktualnym wykonaniu jutsu. Chłopiec ponownie wykonał wskazane pieczęcie, i nabrał w swoich ustach oleju wytworzonego przez chakrę. Następnie, wypluł go i natychmiastowo podpalił. Satoru może i był pozytywnie nastawiony, ale wiedział to od dawien dawna że pierwsze podejście do techniki bywało... żałosne. Tak było i w tym przypadku. Zasięg techniki nie przekroczył z pięciu metrów, a po ziemi można było zauważyć iż płomienie nie były zbyt potężne.
- Trzeba to zmienić, desu. - powiedział z szerokim uśmiechem i zaczął kolejne godziny trenowania tej techniki. Było to bardziej skomplikowane niż mu się wydawało, zresztą jak większość jutsu. Zebranie odpowiedniej ilości oleju, siła z jaką wypluwał go a także moment zapłonu. To były jedne z najistotniejszych elementów i skupił się na dopracowaniu ich. No, może poza kontrolą chakry, która była potrzebna zawsze i wszędzie. Ostatecznie, Satoru opanował Endan'a i był w stanie całkiem nieźle przypalić parę pojedynczych drzew. Nim chłopak skończył trening, z wieczoru zrobiła się północ, a jego pokłady chakry były wielokrotnie wypróżnione. Kitsune był tylko w stanie upaść na podłogę w swojej chatce, nim usnął.


Nauczona technika: Katon: Endan

Nazwa

Katon: Endan

Pieczęci

Wąż → Baran → Małpa → Świnia → Koń → Tygrys

Zasięg Max.

25 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo przydatna technika Katonu. Polega ona na złożeniu pieczęci, a następnie wystrzeleniu ogromnej kuli ognia, która mknie na przeciwnika. Jutsu jest bardzo proste w nauce i wykonaniu, a jego efekty są zadowalające, nawet jak na tą rangę. Ciekawostką jest to, że Endan osiąga bardzo duże rozmiary, co nie zmniejsza jego prędkości, a nawet wizualnie zwiększa jej prędkość. W rzeczywistości i tak wszystko zależy od Kontroli Chakry używającego.

[Rindou Arashi]

Misja D
1 / 15 Nastał kolejny cudowny dzień, słoneczko powolutku wspinało się po niebie, co jakiś czas chowając się leniwie płynącymi, kłębiastymi chmurami. Tą przyjemną atmosferę dopełniał delikatny wiatr, który muskał twarze podróżnych, rozwiewał ich włosy ale przede wszystkim schładzał ich rozgrzaną skórę. Był to idealny czas na lenistwo i błogi wypoczynek nad jeziorem i wiedział to każdy, kto w tym momencie przesiadywał w swoim domu. Dokładnie tak samo myślał nasz dzisiejszy bohater, który właśnie szykował sobie śniadanie w swojej kuchni. Co on tam gotował i w jaki sposób?? To wiedza której nie posiadam, jednak jedno wiem na pewno, tak jak to bywa w takich opowieściach, śniadanie zostanie przerwane...
W pewnej chwili chłopak usłyszał dochodzące z głębi lasu nawoływanie, ciężko było ocenić co to takiego, jednak brzmiało jak jedno słowo. Zdawało mu się, że jest to jakieś imię. Dźwięk powoli narastał, tak jakby wołający ludzie zbliżali się do jego domku. Tak też było, po kilku chwilach dostrzegł on jak z krawędzi lasu przy którym mieszkał wychodzi dwójka odzianych w niezbyt wyrafinowane stroje mężczyzn. Jeden z nich był łysy, miał opaloną skórę a na plecach duży plecak. Drugi z nich posiadał na sobie drobne elementy opancerzenia a przy pasie wisiało mu wakizashi przełożone przez skórzaną pętlę przy pasie. Oboje rozglądali się i co jakiś czas krzyczeli "Kuro". W końcu jeden z nich wskazał palcem domek, w którym mieszkał chłopak i oboje skierowali się w jego stronę.

Pamiętaj o usunięciu posta w zgłoszeniach po misję. W razie pytań zapraszam na GG.

[Satoru]

Chłopak nawet nie mógł spokojnie śniadania zjeść. I to w taki cudowny dzień. Tak smutne były czasy w których żył. Odłożył na bok mięsko które sobie przygotowywał i zaczął się zastanawiać co z gośćmi którzy w jego stronę zmierzali. Mógł ich powitać kunaiem przykładowo. Jednak, to nie byłoby zbyt miłe. I nie w jego stylu. Prędzej ukrył by się na drzwiami by ich wystraszyć. Z tego też jednak zrezygnował. Chyba nie mieli czasu na zabawę. Mimo wszystko, raczej nie przyszli tu narobić problemów. Na oko Kitsune, to kogoś szukali. Strzelał, że był to zwierzak, ale nie był w stanie się aktualnie upewnić. Miało się to jednak zaraz zmienić. Wyszedł ze swojej mini kuchni i sprawdził, czy ma wszystko w swojej torbie i kaburze. Pamiętał, że jeden z nieznajomych miał wakizashi przypięte do pasa. Nie mógł być w takim wypadku zbyt bardzo ostrożny. A następnie podszedł do drzwi od swojej chałupki, by przywitać gości. Zamierzał je otworzyć nim Ci zdążyliby zapukać, ale różnie to wychodziło. Na wszelki wypadek, trzymał swoją prawą rękę przy torbie na jego pośladku. A druga jakoś luźno latała.
-Dzień doberek! Chcieli coś panowie ode mnie ? - zapytał się ich praktycznie prosto z mostu, a na jego twarzy widniał uśmiech. Był jednak gotowy na akcje, bo nigdy nie wiadomo. Zawsze to mogli być bandyci czy coś, nawet jeśli nie wydawali się być kimś takim.

[Rindou Arashi]

3 / 15 Jedzenie musiało poczekać na naszego herosa, który postanowił, że stawi czoła dwójce przybyszów. Zdjął mięsko z ognia, po czym skierował się w stronę drzwi. Słychać było, że mężczyźni rozmawiają między sobą, jednak chłopak nie mógł do końca zrozumieć co takiego mówią, zdawało się, że komentują jego mały domek. Kiedy otworzył drzwi, ten który dzierżył Wakizashi instynktownie się zatrzymał i przeniósł dłoń nad ostrze, widać było, że zachowuje czujność, z kolei drugi delikatnie zaskoczony zmierzył wzrokiem Satoru i zatrzymał się na jego oczach.
- Przepraszamy za najście, poszukujemy psa, czarny z białym brzuszkiem, nie widziałeś go może? - zapytał, licząc, że być może uzyska jakąś radę od mieszkańca tych ziem. - Byliśmy w trakcie podróży, kiedy Kuro postanowił wyskoczyć z jadącego wozu i pognać gdzieś w tutejszy las. - Kiedy łysy mężczyzna opowiadał, ten drugi ciągle czujnym okiem pilnował shinobiego, jednak przeniósł swoje ręce na biodra, aby przypadkiem nie prowokować agresywnych sytuacji. Po chwili, kiedy zrozumiał, że są w bezpiecznej sytuacji, obrócił się w stronę lasu, wpatrując się w coraz gęstniejące drzewa. Kiedy łysolek skończył mówił, sięgnął do pasa, przy którym wisiał mu bukłak, otworzył go i pociągnął dużego łyka, po czym zakorkował go i odłożył na miejsce. - Być może będziesz w stanie nam jakoś pomóc? Nie znamy zbytnio tej okolicy... - westchnął, kiwając głową z niechęci.

[Satoru]

Chłopak podrapał się lewą ręką z tyłu głowy. A jednak zgadł że chodziło o zwierzaka. Bardziej spodziewał się kota,
bo najbardziej do niego mu pasuje imię "Kuro". Nie mniej jednak, ze względu na kolor było trafne. Satoru spojrzał na tego mężczyznę którego przemówił. Kątek oka jednak zerkał co jakiś czas na osobnika, który mógłby być zagrożeniem. Pewności nigdy zbyt wiele.
- Niefortunnie, niedawno dopiero wstałem to nie słyszałem żadnego psa. - odpowiedział na zadane pytanie, szczerze chcąc im pomóc. Kitsune lubił zwierzęta, to było pewne. Poza tym, w głębi duszy był on dobrą osóbką. Z niezbyt miłym zawodem, ale to już inna sprawa. Wysłuchał historyjki łysego i zaczął rozmyślać gdzie w lesie znajdowało się miejsca dla psa. Raczej od tak nie wyskoczył. Młodzieniec podejrzewał, że coś wyczuł. Nie mógł być tego jednak pewny.
- Pewnie, pomogę wam. Nie chcielibyśmy by jakiś predator dorwał Twojego psiaka. - powiedział, tak właściwie nie wiedząc czy ten las zamieszkiwały groźne zwierzęta. Parę widział, ale była ich nieliczna garstka z tego co wiedział. Mógł dodać, że należała by mu się za to zapłata, ale nie był tak skąpy. Może i bieda u niego była z kasą, ale nie zniży się do poziomu kogoś kto nie pomoże zwierzakowi z takiego powodu. W końcu był on bohaterem!
- Okej. To przede wszystkim, jak się nazywacie? Nie chciałbym was nazywać łysolem i ziomkiem z wakizashi, desu. No, i czy Twoja psina lubi jakiś zapach szczególnie? Co nieco znam ten lasek, ale szukanie zwierzaka bez większego pomysłu będzie ciężkie. Desu. - zapytał się o te dwie istotne rzeczy, rozluźniając się bardziej przy tych osobnikach. Jednocześnie, spowodowało to nawrót jego nawyka do mówienia na "desu". Cóż... wytrzymają chyba, a bynajmniej Satoru miał taką nadzieję.

[Rindou Arashi]

5 / 15

---

Łysy mężczyzna pogładził się po czole, delikatnie się uśmiechając. - Nazywam się Roshi, a ten drugi to Boru, a ty? - zatrzymał na nim swój wzrok i poczekał na odpowiedź, kiedy ją uzyskał, kontynuował swoją wypowiedź. - Pracujemy dla Pana Mabashi Kyoto, kupca korzennego, który oczekuje na odnalezienie pupilka jego młodej córeczki. - Roshi rozgadał się delikatnie, na co uzbrojony mężczyzna zareagował chrząknięciem. - Pies zwiał w las, kiedy usłyszał dzikie kaczki... - szybko zmienił temat Boru, odwracając się w stronę lasu. - Kuro jest bardzo ciekawskim szczeniakiem, zapewne chce się z nimi pobawić czy coś takiego... - dorzucił od siebie ten drugi, robiąc przy tym delikatnie bezradną minę, w końcu jest to jak szukanie igły w stogu siana. Las jest ogromny, ich tylko trójka a czasu nie było zbyt wiele, w końcu każde opóźnienie odejmuje pieniądze z konta właściciela. Co zamierza nasz heros?? Jaką drogę podejmie?? Zapewne niedługo się przekonamy co urodzi się w głowie trzynastolatka...
Nastała chwila ciszy w trakcie której wszyscy zastanawiali się co począć dalej. Jednak coś ciągle niepokoiło chłopaka. Otóż Boru ciągle wpatrywał się w niego, a dokładniej w kaburę na jego nodze. - Jesteś shinobi prawda?? - rzucił chłodno w stronę Satoru. Poprawił swój miecz, po czym nie czekając na odpowiedź zaczął powoli maszerować w stronę lasu. Nie odwracał się, pozostawiając Roshi'ego przed domem chłopaka. - Musisz mu wybaczyć, nie przepada za ninja od śmierci swojego brata... - szybko wytłumaczył towarzysza po czym dodał. - To jaki jest plan??

[Satoru]

- Jestem Satoru. Miło was poznać, desu. - odpowiedział uśmiechnięty i wysłuchał opisu sytuacji. Takie szczegóły zawsze mogły być przydatne i w jego oczach już były. Poczekał, aż Roshi i Boru dokończyli wszystko co mieli do powiedzenia, i zaczął się przez chwilę zastanawiać jak to rozegrać. Kitsune zgadywał, że skoro pracowali dla kupca to mieli jakiś limit czasu. Chłopak próbował sobie przypomnieć parę jeziorek lub stawów w okolicy, ale było to dość problematyczne. Nie udawał się tam często. Mniej więcej jednak kierunek znał, tylko pytanie do którego pobiegł Kuro. Jego zamyślenie przerwał mężczyzna z wakizashi, który zapytał się go wprost o jego zawód. Nim zdążył odpowiedzieć, ten jednak udał się w swoją stronę. Well. To mogło pójść lepiej.
- Miał rację, jestem shinobi. Spokojnie, rozumiem jego zachowanie. W końcu, w moim zawodzie się różne osoby. Od bohaterów po "demonów". Poza tym, i tak jestem przyzwyczajony do takiego traktowania. - odpowiedział dalej z uśmiechem, by mężczyzna nie musiał czuć się winny zachowaniu swojego przyjaciela. Mieszkańcy wioski w której się "wychował" bardzo dobrze go uświadomili jak niemiłym w stosunku do innych ludzi można być. Boru przy nich to było nic.
- Co do planu.... Skoro usłyszał kaczki, to wątpię by udał się bardzo daleko w las. Pewnie do najbliższego jeziora gdzie przebywały. Powinniśmy się skupić na znalezieniu zbiorników wodnych gdzie mogłyby kaczki żyć. I wtedy dokładniej przeszukać teren wokół nich. Może psina zostawiła po sobie jakieś ślady lub ją usłyszymy. A. I radziłbym się rozdzielić. Jeśli jednak nie jesteś zbyt dobry w walce, to lepiej byś razem z Boru został. Nie chciałbym żebyś zginął z takiego powodu. - rozgadał się trochę chłopiec i sprawdził czy wszystko miał przy sobie co się przyda. Upewniając się co do tego, zwrócił się jeszcze w stronę Roshiego.
- Nie wiem ile macie czasu. Pasuje wam spotkanie się w tym miejscu za 2 godziny? Może pójdzie szybciej.
Jak znajdę psinę i będę miał siły na jutsu, to powinniście je zauważyć. Wtedy wróćcie tutaj byśmy się nie minęli czy coś. - dodał i poczekał na słowa Roshiego, czy taka opcja mu pasowała. Gdyby wszystko było okej, ruszyłby biegiem w stronę gdzie kojarzył że było jeziorko, po drodze krzycząc "Kuro" i uważając by teren go nie poturbował.

[Rindou Arashi]

Przechodzimy

[Satoru]

Satoru po dotarciu na miejsce zastanawiał się przez chwilę czy na pewno jego jutsu było widoczne. Uznał jednak, że był po prostu szybszy od cywila. W końcu jednak nazywano go shinobim, a z czymś to się wiązało. W jego opinii jednak, daleko mu było do perfekcji. Oparł się o swoją chałupkę w oczekiwaniu na jego "pracodawców", i starał się unikać liźnięć psiny, jeśli ta by je planowała. W momencie w którym zauważył Roshiego i Boru, postawił Kuro na ziemi, żeby mógł do nich polecieć. Nie zamierzał go zmuszać, ale domyślał się iż właśnie to zrobi. Nie było to jednak szczególnie istotne.
- To wasza zguba? - zapytał się z uśmiechem, kiedy byli już dostatecznie blisko. Z jakiegoś powodu chłopiec odczuwał nostalgię widząc żywą psinę, ale nie miał najmniejszego pojęcia dlaczego. Pewnie to przez szczęście że się odnalazł.

[Rindou Arashi]

15 / 15

---

Chłopak musiał poczekać chwilkę aż dwójka wyjdzie z lasu. W tym czasie mały piesek ciągle skakał w koło chłopaka i chciał się z nim bawić. Wszystko zmieniło się, kiedy zwęszył nadciągających mężczyzn. Odwrócił się w ich kierunku i zaczął merdać ogonkiem a z jego pyszczka wydobywało się wesołe szczekanie, po chwili podbiegł do nich i skoczył na łysego handlarza. Ten wziął go na ręce i wymienił się wzrokiem z ochroniarzem, nie trwało to długo a znowu piesek wylądował na ziemi.
- Dobra robota, jesteśmy ci wdzięczni. - odpowiedział idący w kierunku domu Roshi. - Mam nadzieję, że nie narobił ci dużych problemów. Pozwól, że jakoś ci to wynagrodzę. - sięgnął ręką do torby, która wisiała przy jego pasie i wyciągnął z niej trochę pieniędzy i niewielką paczuszkę zawiniętą w ozdobny papier. - Nasz pracodawca handluje różnymi rzeczami, jednak najbardziej zasłynął z produkcji słodyczy, to jeden z jego wyrobów, na prawdę pyszny. - uśmiechnął się do chłopaka i wręczył mu wynagrodzenie. Później zawołał do siebie pieska, któremu pozwolono pożegnać się ze swoim wybawcom. Satoru został po raz kolejny polizany po twarzy, potem jeszcze kilka razy piesek stanął na przednich łapkach, opierając się o jego bark i zaczepiając go w dłoń. W końcu jednak musieli wracać, gdyż karawana czekała a w niej młody właściciel tego radosnego zwierzęcia.
Misja zakończona powodzeniem!